ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μετά τις εκλογές της 16/9 η πολιτική κατάσταση γίνεται πιο ανησυχητική. Η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. καλείται να αντιμετωπίσει τα εθνικά θέματα, με πρώτο το Σκοπιανό, υπό δυσμενέστερους όρους, που δημιούργησε η συνεχής υποχωρητικότητά μας. Στο κοινωνικό πεδίο ο κ. Καραμανλής έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θα προχωρήσει ταχύτατα στις «μεταρρυθμίσεις» που υπαγορεύει η Ε.Ε. υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών και εις βάρος του λαού (βλ. σχετικά άρθρα σελ. 1).

Στα εθνικά θέματα το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης (το σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ) όχι μόνο δε θα πιέζουν την κυβέρνηση να μην κάνει παραχωρήσεις, αλλά θα πιέζουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Προς την αντίθετη κατεύθυνση θα πιέζει και η ευάριθμη ομάδα των μητσοτακικών μέσα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Το ΚΚΕ (ορθώς) θα απαιτεί να μην αναμιγνύονται οι «ιμπεριαλιστές» στα Βαλκάνια, αλλά επί της ουσίας ο ρόλος του θα είναι από ουδέτερος έως αρνητικός. Ο μόνος που θα πιέζει προς την ορθή κατεύθυνση θα είναι ο ΛΑΟΣ κι αυτό είναι επίσης πολύ αρνητικό, όπως εξηγούμε στο σχετικό άρθρο.

Στις κοινωνικές «μεταρρυθμίσεις» θα αντιδράσουν τα συνδικάτα (με την υποστήριξη του ΚΚΕ, ΣΥΝ και ενίοτε του ΠΑΣΟΚ), αλλά κι αυτά εκφράζουν πλέον μικρή μειοψηφία των εργαζομένων κι έχουν καταστεί αναξιόπιστα. Έτσι θα υπάρξουν συγκρούσεις, αλλά οι περισσότερες « μεταρρυθμίσεις» θα προχωρήσουν.

Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ

Στο πολιτικό σκηνικό που έχει σχεδιαστεί ο πιο αδύνατος κρίκος δεν είναι το κυβερνητικό κόμμα, αλλά το ΠΑΣΟΚ, που αδυνατεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του άλλου πόλου του δικομματισμού, γιατί έχει μετατραπεί σε πεδίο άγριου ανταγωνισμού ξένων πρεσβειών, μεγαλοεπιχειρηματιών και «νταβατζήδων» των ΜΜΕ. Ο Γιωργάκης, εκφραστής της αμερικανικής πολιτικής και ειδικότερα του Δημοκρατικού Κόμματος (και ειδικότερα του λόμπι της Ατλάντα), παρά την κραυγαλέα ανεπάρκειά του επιμένει να παραμείνει στην προεδρία του κόμματος. Η αυτοκριτική του περιορίζεται στη μη διαφοροποίησή του από το σημιτικό παρελθόν, ξεχνώντας ότι και ο ίδιος ήταν βασικός υπουργός (Εξωτερικών), που έκανε τις πιο απαράδεκτες υποχωρήσεις προς την Τουρκία από οποιαδήποτε άλλη κοινοβουλευτική ελληνική κυβέρνηση. Ο Βενιζέλος, με την υποστήριξη των περισσότερων «νταβατζήδων» και του Σημίτη (που παριστάνει τον ουδέτερο!) καθώς και του μεγαλύτερου μέρους των Ευρωπαίων προστατών (Γερμανών κ.λ.π.), διεκδικεί την προεδρία με τόσο προκλητικό τρόπο που γίνεται κάθε μέρα και πιο αντιπαθής και στους ψηφοφόρους και στα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Η ’ννα Διαμαντοπούλου, επίσης με υπερφίαλες προσωπικές φιλοδοξίες, βρίσκεται σε απόγνωση, γιατί τόσα χρόνια ήταν η εκλεκτή των «νταβατζήδων» και νόμιζε ότι θα προτεινόταν αυτή ως διάδοχος. Ο Σκανδαλίδης, πιο έμπειρος και πιο προσεκτικός, αλλά όχι καλύτερος των προηγουμένων, εμφανίζεται ως τρίτη λύση, που, αν επιλεγεί, μάλλον θα απομακρύνει περισσότερο το ΠΑΣΟΚ από την εξουσία. Ο Πάγκαλος, εκφραστής γαλλικής πολιτικής, που την ώρα της κρίσης των Ιμίων, αντί να βρίσκεται στο Υπουργείο του (Εξωτερικών), συνεντευξιαζόταν στα κανάλια και αργότερα παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, αφήνει να εννοηθεί ότι θα είναι και ο ίδιος υποψήφιος. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι υποψηφιότητες είναι από το χώρο των εκσυγχρονιστών. Ο Λαλιώτης, κατά την πάγια τακτική του, περιμένει να δει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα, για να πάει με την πλειοψηφία. Η ειδικότητά του είναι, όταν η πλειοψηφία είναι οριακή, να αλλάζει την τελευταία στιγμή στρατόπεδο, να αλλάζει την ισορροπία, ώστε να εξασφαλίζει τα μεγαλύτερα κέρδη.

Όπως εμφανίζεται τώρα η κατάσταση, το αποτέλεσμα θα κριθεί σε δεύτερο γύρο από τις συμμαχίες που θα συναφθούν. Τότε μάλλον ο Γιωργάκης θα είναι ο χαμένος.

Με όλ’ αυτά για πρώτη φορά τίθεται θέμα ακόμη και διάσπασης του ΠΑΣΟΚ, ιδίως αν ο Γ. Παπανδρέου ηττηθεί και στην εσωκομματική ψηφοφορία. Η μέχρι τώρα στάση του (την οποία, φυσικά, δεν αποφασίζει ο ίδιος, αλλά οι αόρατοι σύμβουλοί του, δηλ. η οικογένειά του σε συνεννόηση με αμερικανικούς κύκλους) δείχνει ότι δε θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα, αν είναι δυσμενές γι’ αυτόν. Για την υποστήριξή του ανακλήθηκε από την αποστρατεία και ο Δ. Τσοβόλας!!

Αλυσιδωτές εξελίξεις

Σε περίπτωση διάσπασης του ΠΑΣΟΚ πιθανότατα οι εξελίξεις θα συμπαρασύρουν τη Ν.Δ. Η Ντόρα δε θα περιμένει πότε θα έρθει η ώρα να διεκδικήσει την αρχηγία της Ν.Δ. και την πρωθυπουργία. Φοβάται ότι ακόμη και σε περίπτωση αποχώρησης του Καραμανλή δεν είναι καθόλου σίγουρη, γιατί θα προωθηθεί κάποιος άλλος στη θέση του. Έτσι θα μεθοδεύσει διάσπαση και της Ν.Δ. και θα επιδιωχθεί συμμαχία δική της, εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ και ίσως του Καρατζαφέρη (οι μάσκες θα πέσουν!), που να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Ο ΣΥΝ ή τμήμα του μάλλον θα ενδιαφερθεί να συμμετάσχει στη νομή της κυβερνητικής εξουσίας.

Βέβαια το σενάριο της διάσπασης των δύο κυβερνητικών κομμάτων είναι πολύ παλιό, αλλά δεν έχει ακόμη αποτολμηθεί η υλοποίησή του, γιατί εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο για το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα. Όμως οι εσωτερικές του αντιθέσεις έχουν οξυνθεί τόσο πολύ, που δεν αποκλείεται να υλοποιηθεί τώρα. Εν αναμονή … 

Το ΑΣΚΕ

Μέσα σ’ αυτό το τοπίο, που δυσκολεύει συνεχώς, το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η παρουσία του και η παρέμβασή του στις εξελίξεις (στο μέτρο που του επιτρέπουν οι δυνατότητές του) είναι περισσότερο αναγκαίες. Θα προσπαθήσουμε και σ’ αυτή τη φάση να ενισχύσουμε τη φωνή μας και τη δραστηριότητά μας, αλλά για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει οι φίλοι που μας παρακολουθούν μέσω της «Ε», του internet κ.λ.π. και εκφράζονται από το ΑΣΚΕ να έρθουν σε επαφή μαζί μας και να μας βοηθήσουν, όσο μπορεί ο καθένας.

“Η απόσυρση του βιβλίου της ΣΤ’ Δημοτικού αποτελεί νίκη των δυνάμεων που απαιτούμε για την πατρίδα μας τα αυτονόητα που αναγνωρίζουμε σε όλους τους λαούς του κόσμου. Αποτελεί ήττα για τον εσμό των πάσης φύσεως εκσυγχρονιστών, που σιτίζονται από τα παχυλά κονδύλια ξένων υπηρεσιών και οργανισμών (Υπ. Εξωτερικών ΗΠΑ, Γερμανίας, Μ. Βρετανίας, Ίδρυμα Σόρος, Ε.Ε. κλπ) και βρίσκουν πολιτική έκφραση κυρίως στο ΣΥΝ, για να προσπαθούν να διαμορφώσουν μια ελληνική νεολαία που να παρακολουθεί απαθής τη σταδιακή κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας.”

Η Εκτελεστική Επιτροπή του ΑΣΚΕ από την αρχή του 2007 εξέτασε το ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών, γι’ αυτό απηύθυνε έκκληση στους φίλους του κόμματος να προσφέρουν την εκλογική τους συνδρομή, ώστε να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή. Οι περισσότεροι φίλοι, όμως, περίμεναν πρώτα να προκηρυχθούν οι εκλογές και μετά να δώσουν τη συνδρομή τους. Έτσι, όταν στα μέσα Αυγούστου ορίστηκε η 16/9, τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί ήσαν λίγα. Η Ε.Ε. συνεδρίασε την επόμενη μέρα και αποφάσισε να έρθει σε επαφή με όσους φίλους μπορούσε (και με δύο περιοδείες στην επαρχία), ώστε να εξαντλήσει τις δυνατότητες συμμετοχής. Πολλοί φίλοι, φυσικά, τέτοια εποχή δεν ευρέθησαν και τα χρήματα πάλι δεν ήσαν αρκετά.

Η πρώτη απόφαση ήταν να μη συμμετάσχει το ΑΣΚΕ στις εκλογές, γιατί υπήρχε ήδη χρέος από τις προηγούμενες και δεν ετίθετο θέμα επιπλέον χρέους, γιατί πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να είμαστε συνεπείς προς τις οικονομικές μας υποχρεώσεις. Την τελευταία στιγμή έγινε πρόταση από 2 μέλη της Ε.Ε. να συμμετάσχουμε σε όσες εκλογικές περιφέρειες μας επιτρέπουν τα οικονομικά μας. Η πρόταση είχε το προφανές μειονέκτημα ότι, με την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων, το ΑΣΚΕ θα εμφανιζόταν με μικρότερο αριθμό ψήφων από το 2004, αφού καμιά εφημερίδα δε θα σημείωνε ότι αυτός ο αριθμός ψήφων δε συγκεντρώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Όμως κρίναμε ότι η παντελής απουσία από τις εκλογές θα είχε μεγαλύτερο κόστος και τελικά αποφασίστηκε (ορθώς, όπως αποδείχθηκε) η συμμετοχή σε 24 από τις 56 περιφέρειες.

Αμέσως η Ε.Ε. ξεκίνησε έναν αγώνα δρόμου να ανταποκριθεί στα εντελώς αναγκαία για τη συμμετοχή (υποβολή υποψηφιοτήτων, τυπογραφείο κ.λ.π.). Για προεκλογικό αγώνα απέμενε ελάχιστος χρόνος κι αυτός εξοικονομήθηκε από υπερπροσπάθεια κάποιων μελών. Στήθηκε ένα περίπτερο στην πλατεία Κάνιγγος, αναρτήθηκαν 150 «σάντουιτς» σε όλη την Ελλάδα (όταν και το τελευταίο από τα υπόλοιπα κόμματα ανάρτησε πολλές χιλιάδες), κολλήθηκαν λίγες αφίσες και μοιράστηκαν μερικές χιλιάδες προκηρύξεις.

Η κρατική τηλεόραση δεν μας έδωσε ούτε ένα δευτερόλεπτο, με το δικαιολογητικό ότι δεν είχαμε πλήρεις συνδυασμούς (άλλες φορές πάντα κάποιο χρόνο έδιναν σε όλους), δηλ. από τα κόμματα αποκλείστηκε μόνο το ΑΣΚΕ. Οι εφημερίδες προέβαλαν το ΑΣΚΕ από ελάχιστα έως καθόλου, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ψηφοφόροι (ακόμη και αυτοί που ήξεραν το ΑΣΚΕ) να μη γνωρίζουν αν το ΑΣΚΕ συμμετέχει στις εκλογές.

Ένα επιπλέον αρνητικό στοιχείο για το ΑΣΚΕ ήταν η βεβαιότητα της παρουσίας 3 «μικρών» κομμάτων στη Βουλή, αφού πολλοί προτίμησαν μια «χρήσιμη» ψήφος σ’ αυτά, παρά μια «χαμένη» στο ΑΣΚΕ, το οποίο δεν είχε καμιά δυνατότητα να πλησιάσει τους ψηφοφόρους και να εξηγήσει όσα αναφέρουμε σε άλλες στήλες για τα κόμματα αυτά.

Με όλες αυτές τις αρνητικές συνθήκες το ΑΣΚΕ σε όλες σχεδόν τις περιφέρειες που πήρε μέρος αύξησε και τον αριθμό των ψήφων του και το ποσοστό του, όπως φαίνεται και στον πίνακα που παραθέτουμε. Πτώση ψήφων είχαμε στο Λεκανοπέδιο (όχι υποχρεωτικά και ποσοστού), λόγω της μεγαλύτερης αποχής. Συνολικά είχαμε μια μικρή αύξηση ψήφων (και μεγαλύτερη ποσοστού), κάτι που δεν μας δίνει καμιά ιδιαίτερη ώθηση, αλλά μας επιτρέπει να συνεχίσουμε λίγο πιο δυνατοί τον αγώνα μας (και με τους νέους φίλους που μας πλησίασαν) και με την επίγνωση ότι τίποτα δε θα μας χαριστεί και όλα θα προκύψουν από τη δική μας σκληρή προσπάθεια.

Το κόμμα του κ. Παπαθεμελή απέτυχε εκλογικά. Δεν αμφισβητούμε τον πατριωτισμό του, όμως η προσωπική πολιτική του καριέρα είναι η πρώτη του προτεραιότητα και σ’ αυτήν υποτάσσονται όλες του οι κινήσεις. Γι’ αυτό και η ένταση της φωνής του για τα εθνικά θέματα, ιδίως για το θέμα των Σκοπίων, αυξομειώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Π.χ. πριν ανακοινώσει ο κ. Καραμανλής το όνομα του κ. Παπούλια, για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο κ. Παπαθεμελής είχε σιγήσει, περιμένοντας ότι θα προταθεί αυτός.

Οι φίλοι της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» (αγαπητοί πάντα, παρά την απόφαση συνεργασίας με τη ΔΗΜ.ΑΝ.) έθεσαν όρο τη μη συνεργασία μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ ή τη Ν.Δ. Αλλά ο κ. Παπαθεμελής ήδη συνεργάστηκε 3,5 χρόνια με τη Ν.Δ.! Πολλοί πιστεύουν (κι εμείς μεταξύ αυτών) ότι η αυτόνομη κάθοδός του εξυπηρετούσε σκοπιμότητες του κ. Καραμανλή και έγινε σε συνεννόηση μαζί του. Η υπόσχεση ότι δε θα ξανασυνεργαστεί με τη Ν.Δ. δεν έχει μεγάλη σημασία, άλλωστε παρόμοια υπόσχεση είχε δώσει και το 2004 και δεν την τήρησε.

Το κυριότερο είναι ότι ο κ. Παπαθεμελής ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα μπορεί να ακολουθήσει μια πολιτική προάσπισης της εθνικής της κυριαρχίας, χωρίς να αποχωρήσει από την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και τους άλλους λεόντειους οργανισμούς, υιοθετεί μάλιστα την αντιτρομοκρατική εκστρατεία του κ. Μπους. Αλλά ο ελληνικός λαός έχει πικρή εμπειρία από τις συνέπειες της συμμόρφωσης προς

τις επιθυμίες των δυτικών μας «συμμάχων».

Για τους λόγους αυτούς ο κ. Παπαθεμελής δεν απετέλεσε αξιόπιστη επιλογή και (πιστεύουμε ότι) δε θα αποτελέσει ούτε στο μέλλον.

Όταν τα οικολογικά προβλήματα άρχισαν να απειλούν τον πλανήτη μας, εμφανίστηκε η «μόδα» του οικολογικού κινήματος, κυρίως στην Ευρώπη, προς το οποίο τεχνηέντως διοχέτευσαν ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας, ώστε να εκτονώνει το δυναμισμό της, χωρίς να θέτει σε αμφισβήτηση το καπιταλιστικό σύστημα. Σήμερα, που τα οικολογικά προβλήματα γιγαντώθηκαν, παραδόξως, η μόδα παρήλθε. Όποιοι συνειδητοποιούν τη σοβαρότητα του θέματος συνεχίζουν να αγωνίζονται για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα από πολιτικούς ή άλλους φορείς. Στην Ευρώπη, κυρίως Γερμανία και Γαλλία, τα «πράσινα» κόμματα διατηρήθηκαν, χρηματοδοτούνται και προβάλλονται από το μεγάλο κεφάλαιο (και μέσω της Ε.Ε.) και για το λόγο που προαναφέραμε και για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, όπως π.χ. η προώθηση εναλλακτικών μορφών ενέργειας (απαραίτητη οπωσδήποτε), ώστε να περιοριστεί η εξάρτηση της Δ. Ευρώπης (που δε διαθέτει πετρέλαιο) από τη Ρωσία και το Ιράν.

Στην Ελλάδα οι εκπρόσωποι των Πράσινων υποστηρίζουν σε συντονισμό με ΣΥΡΙΖΑ κ.λ.π., κάθε επιβουλή των Ευρωπαίων προστατών τους εναντίον του ελληνισμού. Υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν, υποστήριξαν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο την ανέγερση ανδριάντα του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη κ.λ.π., κάτι που ούτε ο Γιωργάκης και η Ντόρα δεν τολμούν. Ως ανταμοιβή των υπηρεσιών τους οι Ευρωπαίοι Πράσινοι και κυρίως οι Γερμανοί του κ. Φίσερ (που ως υπουργός εξωτερικών πρωτοστάτησε στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας) έσπευσαν στην Ελλάδα να τους ενισχύσουν στον προεκλογικό τους αγώνα. Επώνυμοι άνθρωποι του πολιτισμού (χρηματοδοτούμενοι από ευρωπαϊκά προγράμματα και προβαλλόμενοι από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων») συντάχθηκαν μαζί τους και, σε συνδυασμό με την οικολογική καταστροφή του καλοκαιριού, εξασφάλισαν ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος.

Όσο σοφό είναι να αναθέσουμε την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων στον κ. Καρατζαφέρη, άλλο τόσο είναι να αναθέσουμε την επίλυση των οικολογικών προβλημάτων στους «Πράσινους». Οι οποίοι δεν μας εξηγούν το πρώτο και κύριο: ότι όσο κυριαρχεί το καπιταλιστικό σύστημα (του οποίου φορέας στην Ευρώπη είναι η Ε.Ε.) η οικολογική καταστροφή του πλανήτη είναι αναπόφευκτη.