ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο κ. Καρατζαφέρης είναι πολιτικό τέκνο του κ. Μητσοτάκη, του κατ’ εξοχήν πολιτικού που δε διστάζει να διακηρύσσει ότι η Ελλάδα πρέπει να ικανοποιεί πλήρως τις επιθυμίες των Δυτικών προστατών του, των Γερμανών κυρίως, ακόμη κι όταν αυτές σημαίνουν παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Είναι γνωστή η υποστήριξή του προς το σχέδιο Ανάν, η αήθης επίθεσή του κατά του Τάσσου Παπαδόπουλου, η πρόθεσή του να απεμπολήσει το όνομα της Μακεδονίας («σε 10 χρόνια όλοι θα το έχουν ξεχάσει»). Ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός προώθησε αυτό που και σήμερα υποστηρίζει, την ταχύτατη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, που γιγαντώνει τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, επιδεινώνει την οικονομική κατάσταση όλου του λαού και μεγάλο μέρος αυτού το εξωθεί στο περιθώριο.

Αυτόν τον άνθρωπο ο κ. Καρατζαφέρης είχε θεωρήσει κατάλληλο για την Προεδρία της Δημοκρατίας και είχε εκφράσει την πρόθεσή του να τον ψηφίσει. Τον κ. Καρατζαφέρη επέλεξαν αυτοί που κινούν τα νήματα της εξουσίας στην Ελλάδα για να παίξει το ρόλο του υπερασπιστή των δικαίων του έθνους και του λαού!! Με το κανάλι ΤΗΛΕΑΣΤΥ (πρώην ΤΗΛΕΣΙΤΥ) που διαθέτει, βομβαρδίζει καθημερινά αφελείς και μη με ασυναρτησίες, που ξεκινούν από τις παραδοσιακές θέσεις της ακροδεξιάς και φτάνουν μέχρι τις θέσεις του ΚΚΕ!

Μετά την επιτυχία του να εκπροσωπηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο, τώρα πέτυχε την είσοδό του και στο εθνικό κοινοβούλιο, με 10μελή κοινοβουλευτική ομάδα, που περιλαμβάνει από φαιδρούς έως μπουμπούκια-θαυμαστές του Μεταξά και του Λεπέν. Η επιτυχία του οφείλεται όχι μόνο στην ψήφο των αφελών, αλλά και ψηφοφόρων που, αγανακτισμένοι με τη στάση όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων στα εθνικά θέματα , τον ψήφισαν, παρότι γνωρίζουν όσα προαναφέραμε.

Ο ρόλος του Καρατζαφέρη είναι ο ίδιος με το ρόλο που ανατέθηκε σε παρόμοια κόμματα στην Ευρώπη (Λεπέν στη Γαλλία, Χάιντερ στην Αυστρία κ.λ.π.): να υποστηρίζει σωστές θέσεις, τα ΜΜΕ να προβάλλουν μόνον αυτόν ως εκφραστή τους, ώστε ο κόσμος να διστάζει να τις υποστηρίζει, για να μην ταυτιστεί μαζί του.

Το ΑΣΚΕ ως θέση αρχής είναι υπέρ της απλής αναλογικής, συνεπώς ο ΛΑΟΣ έπρεπε να εκπροσωπηθεί στη Βουλή, αφού εκφράζει μέρος του εκλογικού σώματος, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η εκπροσώπηση κάνει το πολιτικό τοπίο πιο δύσκολο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να τηρεί πλέον κανένα πρόσχημα και χωρίς ούτε τη σοβαρόφάνεια της προηγούμενης ηγεσίας του, κατέστη η αιχμή του δόρατος των Δυτικών προστατών μας, που επιχειρούν να μας αποκόψουν από την πολιτιστική μας κληρονομιά, την ιστορία μας και την εθνική μας ταυτότητα, ώστε να πάψουμε ως λαός να χαλάμε τα σχέδιά τους στην Ανατ. Μεσόγειο (Κίσινγκερ).

Εκμεταλλεύτηκε ένα υπαρκτό κίνημα κατά της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, ανακηρύχθηκε από τα ΜΜΕ ως ο εμπνευστής και καθοδηγητής του, με τη βοήθεια και άστοχων (ή σκόπιμων;) δηλώσεων κυβερνητικών παραγόντων, κολάκευσε ένα μέρος της νεολαίας που διαπαιδαγωγήθηκε σε εύκολες λύσεις και εισέπραξε ένα μεγάλο αριθμό ψήφων των νέων ψηφοφόρων.

Ταυτόχρονα υπεράσπισε τα συντεχνιακά συμφέροντα των ευρωπαϊστών του καθηγητικού κατεστημένου των πανεπιστημίων, που διορίστηκαν από τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ, είναι αμφίβολης επιστημονικής επάρκειας, θεωρούν πάρεργο το διδακτικό τους έργο και ενδιαφέρονται κυρίως για την αρπαγή των κονδυλίων των προστατών τους της Ε.Ε. Εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν είναι ελκυστικό για το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος (και ακόμη λιγότερο ο ΛΑΟΣ) και, με την προκλητική προβολή από τα ΜΜΕ και τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων, αποτέλεσε μια εύκολη διέξοδο διαμαρτυρίας προς το δικομματισμό.

Φυσικά απουσιάζει πλήρως από κινήματα και διεκδικήσεις των φτωχότερων στρωμάτων του ελληνικού λαού (εργάτες, αγρότες κ.λ.π.), ενώ αυτοαναγορεύτηκε σε προστάτη των ταλαίπωρων μεταναστών, που εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε σοβαρό πρόβλημα για τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δε σταμάτησαν οι φωνές μέσα στο ΣΥΝ που επιζητούσαν εκλογική (και μετά κυβερνητική) συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ώστε, συγχρόνως με τα ευρωπαϊκά κονδύλια, να λυμαίνονται και τα κρατικά. Αλλά με τα χάλια που είχε το ΠΑΣΟΚ τα σχέδια μετετέθησαν για αργότερα. 

Το ΚΚΕ και τα δύο μ-λ είχαν σημαντική αύξηση και ψήφων και ποσοστών, που οφείλεται κυρίως στην πραγματική αντίθεσή τους προς το σύστημα εξουσίας. Οι περισσότεροι από τους πολίτες που τα ψήφισαν δεν ενστερνίζονται τις ιδεολογικές τους αρχές, δηλ. πολλοί τους έδωσαν μια ψήφο διαμαρτυρίας αλλά δεν θα τους έδιναν ποτέ ψήφο για τη διακυβέρνηση της χώρας. Το ΚΚΕ ήταν για δεκαετίες ο απολογητής των καθεστώτων της Αν. Ευρώπης και τα μ-λ της Κίνας, σήμερα δε δείχνουν καμιά διάθεση να προχωρήσουν σε μια σοβαρή αυτοκριτική, όχι βεβαίως για να αλλάξουν στρατόπεδο (όπως έκαναν οι «ανανεωτές», οι «εκσυγχρονιστές» και οι ευρωπαϊστές της «αριστεράς»), αλλά για να προτείνουν μια σοσιαλιστική κοινωνία με κατοχυρωμένη τη δημοκρατία (χωρίς την οποίο δεν νοείται σοσιαλισμός). Αντιθέτως, η μονοκομματική νοοτροπία του ΚΚΕ εκφράζεται στους περισσότερους χώρους και σε κάθε περίπτωση, παρότι η Γ.Γ. του κόμματος γενικά είναι πιο ευπρόσωπη.

Κάποιοι που τοποθετούνται στο χώρο της πατριωτικής αριστεράς ψήφισαν μεταξύ άλλων ΚΚΕ και κάλεσαν και όσους επηρεάζουν να πράξουν το ίδιο. Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η τοποθέτηση του ΚΚΕ στο χώρο της πατριωτικής αριστεράς ισχύει εν μέρει, πρώτο γιατί το ΚΚΕ δεν προέβαλε τα εθνικά θέματα στον προεκλογικό του αγώνα. Και δεύτερο, γιατί πατριωτικές είναι οι θέσεις του μόνο στο Κυπριακό (απόρριψη του σχεδίου Ανάν, και μάλιστα σε αντίθεση με την ηγεσία του ΑΚΕΛ) και στο Αιγαίο. Στο ζήτημα των Σκοπίων τονίζει ορθώς την ανάγκη μη ανάμιξης των «ιμπεριαλιστών», αλλά επί της ουσίας (για το ζήτημα του ονόματος) η θέση του δε διαφέρει πολύ από τη θέση των «ιμπεριαλιστών». Για τη Θράκη ενδιαφέρεται μόνο για τα «ταξικά συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων». Η δράση του τουρκικού προξενείου δε θεωρείται πρόβλημα άξιο λόγου για το ΚΚΕ.

Το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές περιέπεσε σε βαθιά κρίση, που δε θα ξεπεραστεί με την επανεκλογή ηγεσίας στις 11/11.

Οι αρχές με τις οποίες ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε το ΠΑΣΟΚ εξέφραζαν τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Η αποδοχή τους καταμετρήθηκε στο 48% το 1981, στην πραγματικότητα ήταν πολύ μεγαλύτερη.

Με την άνοδό του στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ υπέστη μια σοβαρή μετάλλαξη. Εγκατέλειψε κάθε θέση που αμφισβητούσε τις δομές του συστήματος (αποχώρηση από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, απομάκρυνση αμερικανικών βάσεων, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός) και διατήρησε απλώς κάποιο πατριωτισμό, κάποιες κοινωνικές ευαισθησίες (αν και οι παροχές προέρχονταν από δάνεια εξωτερικού και θα είχαν οπωσδήποτε ημερομηνία λήξης). Η μετάλλαξη ολοκληρώθηκε το 1996 με την επικράτηση των εκσυγχρονιστών, που δεν άφησαν τίποτα από τις ιδρυτικές αρχές. Σταδιακά απομακρύνθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα και την κομματική ηγεσία κάθε στέλεχος που διατηρούσε ίχνος από ο,τιδήποτε θετικό (στοιχειώδη προσωπική εντιμότητα, κάποιο πατριωτισμό κ.λ.π.). Όλα τα στελέχη έλκουν πλέον τη δύναμή τους από τις διασυνδέσεις τους με ξένες πρεσβείες, ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες -«νταβατζήδες» και τα ΜΜΕ τους και μεταφέρονται στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όλες οι μεταξύ τους αντιθέσεις.

Σημασία έχει και το γεγονός ότι έναν πρόεδρο του μεγέθους του Α. Παπανδρέου διαδέχθηκε ένας απλός «υπάλληλος» (Σημίτης) και αυτόν ένας τρίτος (Γιωργάκης), που οι ικανότητες του περιορίζονται στην ανάγνωση σημειωμάτων και επί προεδρίας του καταργήθηκε και τυπικά ο οποιοσδήποτε ρόλος των κομματικών οργάνων.

Με τα δεδομένα αυτά το ΠΑΣΟΚ έπαψε να είναι αποτελεσματικό ακόμη και για τους ξένους προστάτες του. Η υποστήριξη του σχεδίου Ανάν, οι συνεχείς υποχωρήσεις προς την Τουρκία, ο νεοφιλελευθερισμός (καθ’ υπαγόρευσιν της Ε.Ε.) έφεραν το ΠΑΣΟΚ από το 2004 σε βαθιά κρίση, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όσοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς του δεν είναι συνδεδεμένοι με δεσμούς διαφθοράς σε διάφορα επίπεδα έχουν περιέλθει σε απόγνωση.

Πίσω από τους πανηγυρισμούς για την επιτυχία της να ξανασχηματίσει κυβέρνηση, η Ν.Δ. παρασιωπά το γεγονός ότι υπέστη σοβαρή καθίζηση του αριθμού των ψήφων της, μεγαλύτερη του ΠΑΣΟΚ! Η αποδοκιμασία της οφείλεται αφ’ ενός στο νεοφιλελεύθερο πρόσωπο που επέδειξε με τις «μεταρρυθμίσεις» της, που έστρεψε ψηφοφόρους της προς την αριστερά ή την αποχή, αφ’ ετέρου στην ατολμία της στα εθνικά θέματα (και στο βιβλίο ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού), που εκφράστηκε και με την προώθηση της Ντόρας στο Υπ. Εξ., και έστρεψε αφελείς ψηφοφόρους της προς το ΛΑΟΣ.

Η Ν.Δ. ως κυβέρνηση επέδειξε ανικανότητα και τα «θαλάσσωσε» σε οποιοδήποτε απρόοπτο βρέθηκε μπροστά της. Ο πρωθυπουργός της συνήθως περιοριζόταν στην εκφώνηση ωραίων λόγων, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να αντιστοιχούν αυτοί οι λόγοι προς το κυβερνητικό έργο. Εκμεταλλεύτηκε και «διασκέδασε» την προφανή ανεπάρκεια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς να επιδείξει «σεμνότητα και ταπεινότητα». Εκμεταλλεύτηκε την ανεπάρκεια γενικώς της αντιπολίτευσης και ιδίως την οργή της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ξανακέρδισε, έστω και λαβωμένος, τις εκλογές, παρά τον αδυσώπητο πόλεμο που εξαπέλυσαν εναντίον του οι «νταβατζήδες» των ΜΜΕ. Ένας λόγος της έχθρας των ΜΜΕ είναι η (σε μικρό βαθμό) διαφοροποίησή του από τις εντολές των Δυτικών προστατών του, π.χ. σχέδιο Ανάν, αγωγοί με Ρωσία (βλ. ανακοίνωση με πυρκαγιές). Η διαφαινόμενη επικράτησή του στις εκλογές της 16/9 δεν επέτρεψε στους εσωκομματικούς του αντιπάλους (μητσοτακέικο) να τον χτυπήσουν. Θα το πράξουν με την πρώτη ευκαιρία.