ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Όπως γνωρίζετε, το ΑΣΚΕ πραγματοποίησε την άνοιξη οικονομική εξόρμηση, με σκοπό να συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνται για τη συμμετοχή τους στις ερχόμενες εκλογές. Δυστυχώς, παρότι τα δυο τελευταία εκλογικά αποτελέσματα ήσαν ευνοϊκά και παρότι ο αριθμός των μελών και φίλων του ΑΣΚΕ αυξήθηκε τον τελευταίο καιρό, τα αποτελέσματα της οικονομικής εξόρμησης δεν ήσαν αρκετά, ώστε να εξασφαλίζουν τη συμμετοχή. Με βάση τα προηγούμενα, αν οι εκλογές γίνουν το Σεπτέμβριο, το ΑΣΚΕ είναι πολύ δύσκολο να συμμετάσχει.

Η Εκτελεστική Επιτροπή απευθύνει έκκληση στους φίλους του ΑΣΚΕ που μέχρι τώρα δεν έδωσαν την εκλογική τους ενίσχυση να το πράξουν στο μέτρο του δυνατού ο καθένας, ώστε να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες συμμετοχής.

Η συνεχώς επιταχυνόμενη πορεία προς τις εκλογές υπογραμμίζεται , δυστυχώς, πέρα από τα φραστικά, άκομψα έως και αστεία πυροτεχνήματα, και από τον αφύσικα μεγάλο βαθμό πυρκαγιών. Αυτές πιθανόν να μην ερμηνεύονται μόνο με βάση τις δυσμενείς, πράγματι, καιρικές συνθήκες και τα αίτια που αναλύονται σε άλλο άρθρο. Ίσως να έχουν και άλλο υπόβαθρο, που όμως είναι πολύ νωρίς για να διαλευκανθεί... Κατά τα άλλα οι εκλογές αυτές και το όποιο μετεκλογικό σκηνικό και οι τάσεις του καθορίζονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσοστό από το διεθνή, ευρύτερο και στενότερο, περίγυρο και από τα εσωτερικά μέτωπα, λίγο ή πολύ επηρεαζόμενα απ’ αυτόν.

Εξωτερικές επιρροές

Στη διεθνή σκηνή κυριαρχεί η συνεχιζόμενη μείωση της δύναμης των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα και η συνακόλουθη αμηχανία της Ε.Ε. μπροστά στην άνοδο της ρωσικής (και κινέζικης) ισχύος, που ουσιαστικά έχει θέσει πλέον υπό ουσιαστική αμφισβήτηση την αμερικανοευρωπαϊκή παγκοσμιοποίηση. Εννοείται ότι δεν κρίθηκε ακόμη τίποτα οριστικά, ο ανταγωνισμός παίρνει μερικές φορές δραματικές -πραγματικές ή απλώς φαινόμενες- διαστάσεις και επηρεάζει θετικά ή αρνητικά, ανάλογα και με τις διαθέσεις των υποκειμένων στις επιδράσεις του, πολλές χώρες, και φυσικά και την Ελλάδα.

Ο αμερικανορωσικός ενεργειακός πόλεμος παίρνει μεγάλες διαστάσεις στα νότια Βαλκάνια και η χώρα μας έχει καταστεί μήλον της έριδος για την εγκατάσταση αγωγών μεταφοράς ενέργειας προς τη Δυτ. Ευρώπη. Η ελληνική κυβέρνηση, παραδόξως και για την ώρα, φαίνεται να λειτουργεί με βάση τα στενά και ευρύτερα συμφέροντα της χώρας, όμως αυτά πρέπει να επαληθευτούν στη συνέχεια. Πάντως οι απόηχοι του «παιχνιδιού» αυτού επηρεάζουν και τον εκλογικό χορό... Έτσι ανακύπτει το ερώτημα αν και πόσο η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή θα θελήσει να αντέξει στις πιέσεις και τους εκβιασμούς στα εθνικά θέματα των βορειοανατολικών συνόρων μας, από Σκόπια μέχρι την Κύπρο, και στις εσωτερικές υπονομεύσεις της και όχι μόνο από την τυπική αντιπολίτευση. Τα δύο μέτωπα, που έχουν συγκροτηθεί για τα εθνικά θέματα και που διαπερνούν οριζόντια όλα τα κόμματα, εκδηλώνονται ήδη ανοιχτά. Παράδειγμα η ιταμή ανθελληνική πρόκληση της ελληνίδας(!) πρεσβευτίνας στα Σκόπια και το πώς αυτή αντιμετωπίστηκε από τις ηγεσίες των κομμάτων...

Η Ε.Ε. που ήδη εμφανίζει τα σημάδια της αυτοδιάλυσης, παρά της... ολοκλήρωσής της, ουσιαστικά δεν επηρεάζει την εκλογική πορεία. Και τα δυο κυβερνητικά κόμματα εκτελούν τις εντολές της και απλώς διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός. Το μόνο που ζητά είναι να επιταχυνθούν οι εκλογές, ώστε να μπουν σε εφαρμογή αμέσως μετά τα απάνθρωπα κοινωνικά μέτρα που επιθυμεί για τη χώρα μας, με πρώτο το ασφαλιστικό και εργασιακό. Θα ακολουθήσει, φυσικά, θύελλα... Όσο για τη «βοήθεια» που μας προσφέρει στα εθνικά θέματα, ακόμη και τους, λίγους πλέον, υποστηρικτές της έχει φέρει σε απόγνωση μετά το τελευταίο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τα Σκόπια, το οποίο μάλιστα υπερψήφισαν (!) και οι Ευρωβουλευτές της Ν.Δ. (πλην Σαμαρά).

Εσωτερικές παράμετροι

Διακυβεύονται όντως σοβαρά οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα, όπως και στα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα της χώρας μας. Όμως οι εκλογές που έρχονται, είτε διενεργηθούν το Σεπτέμβρη είτε 1 ή 2 μήνες αργότερα, δεν αναφέρονται σ’ αυτά. Το μόνο στο οποίο στοχεύουν είναι, με την τεχνητή όξυνση, να εξασφαλίσουν πάλι ένα ποσοστό πάνω από το 80% στο δικομματισμό, κάτι που φαίνεται, δυστυχώς ότι πάλι θα το κατορθώσουν, ανεξάρτητα από τις ενδεχόμενες μετεκλογικές εξελίξεις. Έτσι:

Τα κόμματα

Η Ν.Δ. εξακολουθεί να προηγείται στις πιθανότητες εκλογικής νίκης, παρά την απ’ όλους ομολογούμενη «ανικανότητα», ανεπάρκεια και, σίγουρα, επιζήμια για τους πολλούς πολιτική της. Καλώς εχόντων των πραγμάτων έπρεπε να έχει τύχη χειρότερη και από αυτήν του Μητσοτάκη το 93. Θα αρκούσαν και μόνο οι ανοησίες της Γιαννάκου και του υπουργού Δημόσιας Τάξης, το βιβλίο της Ιστορίας και τα δομημένα ομόλογα για να την εκπαραθυρώσουν της εξουσίας. Έχει όμως απέναντί της το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ και τον ανεκδιήγητο «ηγέτη» του, που υπό άλλες συνθήκες θα της έδιναν ακόμη και θριαμβευτική νίκη. Φαίνεται, λοιπόν, ότι μάλλον θα κερδίσει την πρώτη θέση, όχι όμως και άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, λόγω εκλογικού νόμου και ...Καρατζαφέρη. ’λλο όμως θέμα είναι το τι θα γίνει μετά τις εκλογές, ανάλογα και με τι εντολές θα δεχθεί η υπουργός των Εξωτερικών, κυριολεκτικά... Εδώ τον κύριο ρόλο θα παίξουν τα εθνικά θέματα.

Το ΠΑΣΟΚ αλληλοσπαράζεται σιωπηλά, ενόψει της διαφαινόμενης ήττας και της «ηγετικής αναπηρίας» του. Οι φωνασκίες και αμετροέπειές του δημιουργούν πράγματι εντύπωση, η εντύπωση όμως αυτή είναι καθαρά αρνητική γι’ αυτούς. Και το μεγάλο πρόβλημά του δε θα είναι η ενδεχόμενη ήττα, που για πολλούς θα είναι και καλοδεχούμενη, ενόψει των μετεκλογικών προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά το πώς θα απαλλαγούν απ’ αυτόν τον απίθανο αρχηγό που τους επέβαλαν, χωρίς όμως και κανένας τους να βγάλει έστω και ένα κιχ! Και το πρόβλημα αυτό θα γίνεται πιο έντονο, όσο θα διαφαίνεται νίκη του «Δημοκρατικού» κόμματος στις ΗΠΑ, που θα θέλει να κρατήσει, πάση θυσία, το wonderful man της κ. Ολμπράιτ. Ας πρόσεχαν, ας είχαν δηλ. λίγο μυαλό και κάποιο έρμα.

Το ΚΚΕ συνεχίζει τη σταθερή πορεία συνεπούς καταγγελίας όλων, των όντως αρνητικών φαινομένων στην κοινωνία μας και της επιμελούς σιωπής για το τι είδους θα είναι η κοινωνία την οποία οραματίζεται. Ελπίζει πως έτσι θα έχει εκλογικά κέρδη, αν και αυτά απειλούνται, τελευταία, από τον ... Καρατζαφέρη, ο οποίος με τη σειρά του αισθάνεται να αυξάνει η απειλή του Παπαθεμελή. Αν αυτό ισχύσει μέχρι τις εκλογές, τότε πιθανόν και να πάρει μέρος στις εκλογές τελικά ο τελευταίος, ενόψει κάποιων, αβέβαιων πάντως, μετεκλογικών ωφελημάτων.

Όσο για το ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ, πραγματικά ευχόμαστε να συνεχίσουν τα γκάλοπ να δείχνουν άνετη είσοδό του στη Βουλή, γιατί αλιώς μπορεί να γίνουμε μάρτυρες πολύ ανορθόδοξων μεθόδων προβολής, έως και... άκρως ακραίων, για να προσελκύσει την προσοχή του εκλογικού σώματος.

Όλα τα παραπάνω εύγλωττα αποδεικνύουν την αναγκαιότητα του ΑΣΚΕ και της εξάντλησης όλων των οικονομικών δυνατοτήτων, ώστε να μετάσχουμε στις επερχόμενες εκλογές και να δώσουμε έτσι τη δυνατότητα όσων έχουν πλέον απαυδήσει από αυτό το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται σε βάρος της χώρας και να δώσουν κάποια, έστω, ελπίδα για τη μελλοντική της ανάκαμψη.

Η μεγάλη δημοσιότητα που -ορθώς- πήραν οι πρόσφατες φωτιές στο δρυμό της Πάρνηθας και αλλού, με τα συνήθη ΜΜΕ να πλειοδοτούν σε εισαγγελικό ύφος, ήταν δυσανάλογη σε σχέση με αντίστοιχες στο παρελθόν. Διανύουμε άλλωστε μια οιονεί προεκλογική περίοδο, οπότε κατά κανόνα οι δασικές πυρκαγιές πολλαπλασιάζονται κι έτσι εξ αντικειμένου προσφέρουν πλούσιο ειδησεογραφικό και τηλεοπτικό εμπόριο.

Αυτά τα ίδια ΜΜΕ ήσαν που το 1995 και το 1998 επί ΠΑΣΟΚ, όταν καίγονταν πολλαπλά η Πεντέλη, ο Ταΰγετος, ο Όλυμπος, επί εβδομάδες αρκούνταν σε απλή παρουσίαση των «ακραίων καιρικών φαινομένων».

Αν εξαιρεθούν οι πυρκαγιές που υποκρύπτουν δράση ξένων, όπως αυτές σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, π.χ. οι επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές της Σάμου, η πλειονότητα οφείλεται στους καταπατητές, στις ανεξέλεγκτες χωματερές, στη ΔΕΗ και σε αγρότες, όπως εξηγούμε παρακάτω. Πάντως, ο αριθμός και το μέγεθος των φετινών πυρκαγιών δύσκολα εξηγείται μόνο με τα αίτια αυτά και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Οι καταπατητές-εμπρηστές

Στη χώρα μας όλα ευνοούν τους καταπατητές δασικών εκτάσεων, οι οποίοι είναι οι ηθικοί ή και οι φυσικοί αυτουργοί των εμπρησμών. Στα καμένα οι καταπατητές, κατά κανόνα υψηλών εισοδημάτων, χτίζουν κυρίως εξοχικές κατοικίες. Δεν πρόκειται για αυθαίρετα πρώτης κατοικίας, σαν αυτά που χτίστηκαν μεταπολεμικά στο διάστημα 1950-1970, κυρίως στα δυτικά προάστεια, από φτωχούς, που ήρθαν από την επαρχία, για να βρουν δουλειά.

Η σκόπιμη πολυνομία και η διάχυση ευθυνών σε πλήθος φορέων ευνοούν τις πυρκαγιές, τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων και τελικά τη νομιμοποίηση των καταπατητών, που τις περισσότερες φορές είναι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Δασαρχεία, Αστυνομία, Δικαιοσύνη, Συμβολαιογράφοι, Πολεοδομία, Δήμοι, ΔΕΗ και, τέλος, οι κυβερνήσεις, που νομιμοποιούν τους αποχαρακτηρισμούς, είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Οι κυβερνήσεις μετά τις φωτιές εξαγγέλλουν «αναδασώσεις» και υπόσχονται ότι δε θα επιτρέψουν να κτισθεί ούτε σπιθαμή. Στην πραγματικότητα κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Οι εξαγγελίες αυτές είναι για τους αφελείς.

Λάδωμα και ψήφοι είναι η αμοιβή τους. Σε προεκλογικές περιόδους η δράση εμπρηστών και καταπατητών αυξάνεται, επειδή οι πολιτικές υποσχέσεις είναι ευκολότερες. Οι καταπατητές- εμπρηστές είναι μέρος της κοινωνίας μας, η οποία, με τη σιωπή της και τη συνενοχή της σ’ όλ’ αυτά, φέρει ευθύνη για την καταστροφή του δάσους.

Οι χωματερές

Οι διάσπαρτες στον ελληνικό χώρο ανεξέλεγκτες χωματερές, που μονίμως σιγοκαίνε, αποτελούν οιονεί εμπρηστές εκ προθέσεως. Οι περισσότερες βρίσκονται κοντά σε δάση και ευθύνονται για σοβαρές πυρκαγιές, επειδή κανείς δεν τις επιτηρεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σκουπίδια όλης της Ανατολικής Αττικής πάνε σε παράνομες και ανεξέλεγκτες χωματερές, που βρίσκονται σε ρεματιές, κοντά σε δασικές εκτάσεις (π.χ. της Νέας Μάκρης στη Ραπεντώσα). Οι Δήμοι και οι τοπικές κοινωνίες αποδέχονται την ύπαρξή τους, με όλες τις συνέπειες για το δάσος, τη μόλυνση των υπόγειων νερών και το μπάζωμα των ρεμάτων. Αντιδρούν, όμως, στην κατασκευή ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Προτιμούν να καταστρέφεται το δάσος και το περιβάλλον.

Η ΔΕΗ

Ευθύνεται για την ελλειπή συντήρηση και την έλλειψη προστασίας των γραμμών της, που περνούν από δασικές εκτάσεις. Το πρόβλημα έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια με την απαξίωσή της, λόγω της ντιρεκτίβας της ΕΕ (βλ. άλλο άρθρο) για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με την έλλειψη προσωπικού και επενδύσεων. Προσπαθούν να αποκρύψουν ως αίτιο των πυρκαγιών τη ΔΕΗ, ακόμη και όταν είναι ολοφάνερο, όπως στην Πάρνηθα, ώστε να μην υποχρεωθούν να δώσουν αποζημιώσεις, αποδίδοντας τα αίτια σε εμπρηστές.

Οι αγρότες

Ορισμένοι, για ν’ αποκτήσουν καλλιεργήσιμη γη ή λιβάδια για βοσκή, καίνε τα δάση, γνωρίζοντας ότι μετά από χρόνια κάποια κυβέρνηση θα τα αποχαρακτηρίσει.

Τα δάση δεν έχουν ούτε ψήφους, ούτε χρήματα, ούτε την προστασία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Η προστασία τους επαφίεται στην τύχη και στους λίγους.

Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τη μεταπολίτευση το μόνο που έκαναν ήταν να ψηφίζουν αναθεωρήσεις του άρθρου 24 του Συντάγματος (2001 το ΠΑΣΟΚ και 2007 η ΝΔ) και νόμους για τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων (νόμοι 998/1979, 1734/1987, 3208/2003), ώστε να νομιμοποιούν όλους τους οικισμούς και τις εκτός σχεδίου παράνομες οικοδομές, να παρέχουν το δικαίωμα στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς να χτίζουν ή να νομιμοποιούν όσα έχουν χτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις. Πρόσφατα το Υπουργείο ... Αγροτικής Ανάπτυξης, με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, όριζε να μην κατεδαφίζονται τα παράνομα κτίσματα σε δασικές περιοχές μέχρις ότου να ... συνταχθούν οι δασικοί χάρτες. Ευτυχώς αποσύρθηκε μετά από τη γενική κατακραυγή.

Βέβαια τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά, αν υπήρχε κυβέρνηση που να διαμόρφωνε ενιαίο νομικό πλαίσιο και ενιαίο φορέα προστασίας, διαχείρισης, κατάσβεσης και αστυνόμευσης των δασών. Θα αναγόρευε σε ιδιώνυμα εγκλήματα τους εμπρησμούς, τις καταπατήσεις και τη βάναυση καταστροφή του περιβάλλοντος. Κυβέρνηση, που θα συνέτεινε με τη στάση της στην αλλαγή της σημερινής κοινωνικής νοοτροπίας.

Tα αποτελέσματα σεPDF

Παλιά οι πυρκαγιές συνήθως οφείλονταν σε αμέλεια, αντιμετωπίζονταν από τις τοπικές κοινωνίες με ίδια μέσα και γενικά δεν αποτελούσαν σοβαρό πρόβλημα για τη χώρα μας.

Στη συνέχεια, με την αποθέωση του ιδιωτικού κέρδους, την επικράτηση της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης σε πολιτεία και πολίτες και την προώθηση πολεοδομικών συγκροτημάτων προς δασικές εκτάσεις, άρχισαν οι εμπρησμοί από καταπατητές (ενθαρρυμένους από τους δασοκτόνους νόμους και την εύνοια των εκάστοτε κυβερνήσεων), κτηνοτρόφους, τουριστικούς ανταγωνιστές κ.λ.π. Το φαινόμενο επιβαρύνθηκε από τις κλιματικές αλλαγές, την ανεπαρκή συντήρηση των δικτύων της ΔΕΗ (λόγω των οδηγιών της Ε.Ε), τις ακατάλληλες χωματερές κ.λ.π. Το ελληνικό κράτος και η πολιτική ηγεσία, στην υπηρεσία ξένων συμφερόντων, με χαρακτηριστικά τη διαφθορά, την αδιαφορία και την ανικανότητα, επέδειξαν πλήρη ανεπάρκεια τόσο στην πρόληψη όσο και στην κατάσβεση. Παρά τον εφοδιασμό με κάποια σύγχρονα πυροσβεστικά μέσα και τον ηρωισμό των μεμονωμένων πυροσβεστών και πολιτών, οι πυρκαγιές εξελίχθηκαν σε μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα.

Οι φετινές πυρκαγιές είναι προφανές δια γυμνού οφθαλμού ότι είναι άλλης κλίμακας και υπερβαίνουν τα προαναφερθέντα. Είναι επίθεση κατά της Ελλάδας. Από ποιούς και γιατί;

Η πολιτική μας ηγεσία ακολουθεί με συνέπεια το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», η οποία Δύση έχει επιλέξει άλλους ως τοποτηρητές στην περιοχή μας (Ισραήλ και Τουρκία, ίσως αύριο και κάποιο βαλκανικό προτεκτοράτο). Κάποιοι πολιτικοί μας λειτουργούν απολύτως ως εντολοδόχοι των Δυτικών, άλλοι έχουν αυταπάτες ότι μπορούν στα πλαίσια αυτά να διασφαλίζουν κάποια βασικά συμφέροντα της Ελλάδας.

Όταν κυβερνούν οι δεύτεροι, πιέζονται να μην προβάλλουν καμιά αντίσταση σε τίποτα (σήμερα, π.χ., όνομα Σκοπίων, αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, σχέδιο Ανάν, διχοτόμηση Αιγαίου, Κόσοβο, αντιπυραυλική ασπίδα). Οι πιέσεις γίνονται συνήθως με βάσιμες ελπίδες επιτυχίας.

Όταν κυβερνούν οι πρώτοι, μπαίνουν σε εφαρμογή σχέδια για τον ακρωτηριασμό και τη σταδιακή εξαφάνιση του ελληνισμού, ο οποίος ελληνισμός τους είναι πολύ ενοχλητικός για τα σχέδιά τους στην Ανατ. Μεσόγειο, όπως οι ίδιοι ομολογούν (Κίσινγκερ κ.ά.).

Η τραγική εμπειρία της Κύπρου το 1974 διδάσκει πολλά. Οι «σύμμαχοί» μας ’γγλοι ήταν αυτοί που έβαλαν στους Τούρκους την ιδέα της εισβολής. Οι «σύμμαχοί» μας Αμερικανοί τους εκπαίδευσαν γι’ αυτήν. Και οι δυο μαζί συνέπραξαν με τον Αττίλα για την κατάληψη του νησιού. Οι πράκτορές τους στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις με διαταγές τους απαγόρευσαν οποιαδήποτε συμπαράσταση στην Κύπρο. Και όλα αυτά έγιναν όταν η Ελλάδα ήταν περισσότερο δική τους από ποτέ.

Η κοινή λογική λέει ότι, αφού απέτυχαν «να πλήξουν τους Έλληνες στις πολιτιστικές τους ρίζες», τουλάχιστον στο βαθμό που επιθυμούσαν, προσπαθούν σήμερα να μας γονατίσουν οικονομικά και ψυχολογικά (ο χαρακτήρας ενός λαού επηρεάζεται σημαντικά και από το φυσικό του περιβάλλον) και συγχρόνως να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό, εκτοπίζοντας πολιτικούς που (εκόντες ή άκοντες) προβάλλουν κάποιες αντιστάσεις, με την επίκληση της βούλησης της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Ένα δίδυμο όπως Γιωργάκης- Ντόρα να εναλλάσσεται στην εξουσία και ένας κραυγάζων «αντικαθεστωτικός» όπως ο κ. Αλαβάνος να υπερβάλλει με κορώνες π.χ. για το βιβλίο της κυρίας Ρεπούση θα ήταν μια βολική εξέλιξη γι’ αυτούς.

Το Α.Σ.Κ.Ε. πιστεύει ότι και τα σχέδια αυτά θα πέσουν στο κενό όπως και άλλα παρόμοια στο παρελθόν. Εξάλλου όλα τα σχέδια της «υπερδύναμης» και των Ευρωπαίων ουραγών της παγκοσμίως δεν πάνε καθόλου καλά. Δεν παραγνωρίζουμε, βεβαίως, τη δύναμή τους, αλλά είναι σαφές ότι απειλούν και πιέζουν μόνον εκείνους που διστάζουν και υποχωρούν και, δυστυχώς, η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή απέδειξε και με την υπόθεση των υποκλοπών ότι και διστάζει και υποχωρεί και αιφνιδιάζεται με κάθε απρόβλεπτο και οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες με τις «μεταρρυθμίσεις» της, διασπώντας την ενότητα του λαού. Τα σχέδια αυτά θα αποτύχουν όσο (έστω και με αυτό τον οδυνηρό τρόπο) συνειδητοποιούμε ότι ο ατομικισμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος, ότι μόνο οι συλλογικές προσπάθειες έχουν ασφαλές αποτέλεσμα· ότι, αν προσφερόμεθα για τον ρόλο του ευπειθέστερου τοποτηρητή («στρατηγικού εταίρου», κατά Μπους και Ράις) τίποτα δε διασφαλίζουμε.