ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο θάνατος του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου επήλθε σε μια δύσκολη για τη χώρα μας εποχή. Η πολυεπίπεδη κρίση στην κοινωνία μας θα επιταθεί και από την, αναπόφευκτη, διαμάχη διαδόχων και από το διαγωνισμό των εξωελλαδικών κέντρων (πρωτογενών ή επηρεαζόμενων από αυτά) για προώθηση αυτών που μπορούν να ελέγξουν ή που ελπίζουν να επηρεάζουν.

Η προηγούμενη διαδοχή έγινε σχετικά ομαλά. Τώρα όμως, μετά την ηχηρή και πολυσχιδή δραστηριότητα, θετική και αρνητική και πάντως αμφιλεγόμενη, που επέδειξε ο εκλιπών και άφησε ως κληρονομιά στον επόμενο, τα πράγματα θα είναι πολυπλοκότερα και, πιθανόν, η διαμάχη έντονη, δυστυχώς. Φοβόμαστε, μάλιστα, με δεδομένη την αθλιότητα των εγχώριων ΜΜΕ, ότι θα γίνουμε ακούσιοι θεατές, ακροατές και αναγνώστες σχολίων και υποδείξεων απαράδεκτων και αυτοαναιρούμενων.

Θα μπορούσε, φυσικά, να μην υπάρχει πρόβλημα. Πρώτον, να αποδεχθούμε όλοι ότι όλοι οι θεσμοί και οι λειτουργοί τους, ανεξαρτήτως κύρους, επιρροής και βαρύτητας, έχουν πλήρες δικαίωμα γνώμης επί παντός θέματος ή όποιας επιλογής. Δεύτερον, όπως όλοι οι θεσμοί πρέπει να διέπονται από πραγματική δημοκρατία, έτσι και ο θεσμός της Εκκλησίας και ειδικότερα η εκλογή των προκαθημένων της να χαρακτηρίζεται από όσο πιο πληρέστερα δημοκρατικές διαδικασίες. Δηλαδή όσο πιο γρήγορα να καθιερωθεί να εκλέγεται ο εκάστοτε προκαθήμενος από το σώμα των πιστών (όπως π.χ. στην Κύπρο!) ή , τουλάχιστον, σε πρώτη φάση, από το σύνολο των λειτουργών της.

Οι πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο μας προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία. Οι Αγγλοαμερικανοί, μετά την αποτυχία τους να επιβάλουν το σχέδιο Ανάν, όχι μόνο δεν εγκατέλειψαν τα σχέδιά τους να νομιμοποιήσουν την κατοχή και να θέσουν (και μέσω Τουρκίας) υπό τον έλεγχό τους όλο το νησί, με τελικό στόχο τον πλήρη αφελληνισμό του, αλλά επείγονται να τα υλοποιήσουν ταχέως. Δεν μπορούσαν να περιμένουν να ωριμάσει η υποψηφιότητα του «προθύμου» κ. Χριστόφια το 2013, με βέβαιη τότε την εκλογή του από την τριμερή.

Αφού επένδυσαν στον έμπιστό τους Γ. Κασουλίδη (σεμινάρια Ύδρας κλπ.), που τον εφοδίασαν με το κατάλληλο μετριοπαθές προφίλ, διεπίστωσαν ότι αυτός δεν έχει καμιά τύχη με αντίπαλο τον Τάσσο στο 2ο γύρο. Έτσι, έθεσαν σε εφαρμογή το επόμενο σχέδιο (το οποίο επίσης, ελπίζουμε, θα αποτύχει): διάσπαση της τριμερούς, υποψηφιότητα Χριστόφια, μετακόμιση των αναγκαίων ψήφων (ακόμη και ξεφωνημένων ανανικών) από τον Κασουλίδη στο Χριστόφια, ώστε να προκριθεί ο Χριστόφιας στο 2ο γύρο, επιστράτευση όλων των καλοπληρωμένων ανανικών μηχανισμών και από την Ελλάδα Μητσοτάκηδων, Γιωργάκηδων, ΣΥΝασπισμένων κ.ά., σε συνεργασία με τον ισχυρότατο κομματικό μηχανισμό του ΑΚΕΛ, εκλογή Χριστόφια, επιβολή ενός συνοπτικού υποκατάστατου του σχεδίου Ανάν χωρίς δημοψήφισμα κλπ.

Το έργο τους διευκολύνεται από το γεγονός ότι ο Τάσσος δεν προέβη στην αναγκαία αξιοποίηση του συντριπτικού 76%. Επίσης χρεώνεται όλες τις αντιλαϊκές επιλογές που υπαγορεύονται από την Ε.Ε., αφού το προστατευτικό πλέγμα που ορθώνουν ΜΜΕ, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί κλπ. δεν επιτρέπει στον κυπριακό λαό (όπως και στον ελλαδικό και στους άλλους λαούς) να κατανοήσει ότι υπαίτιες για τα συνεχώς επιδεινούμενα κοινωνικά προβλήματα είναι οι Βρυξέλες. Προσφάτως ο Τάσσος έσπευσε να επικυρώσει στην Κυπριακή Βουλή την κατάπτυστη «Ευρωσυνθήκη». Αναμένει (ματαίως) ότι, αν δεν προβάλλει αντιρρήσεις στα άλλα θέματα, θα εξασφαλίζει μεγαλύτερη συμπαράσταση στο εθνικό θέμα.

Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι τυχόν εκλογή Χριστόφια (που, αφού τον χρησιμοποιήσουν και τον εξευτελίσουν, θα τον πετάξουν) θα είναι επώδυνη για την Κύπρο και θα επιταχύνει ανάλογες παραχωρήσεις στο Αιγαίο και τη Θράκη.

Από την άλλη πλευρά, ο ελληνισμός (όχι μόνο της Κύπρου) χρωστά πολλά στον Τάσσο, λόγω της προσφοράς του στην ΕΟΚΑ και στις κυβερνήσεις του Μακάριου και, κυρίως, επειδή ήταν ο μόνος Έλληνας πολιτικός ηγέτης τις τελευταίες δεκαετίες που απέδειξε ότι μπορούμε να αρθρώσουμε ένα ΟΧΙ σ’ αυτούς που βυσσοδομούν κατά του ελληνισμού.

Η επανεκλογή του Τάσσου κρατά ζωντανή την ελπίδα, γι’ αυτό και το ΑΣΚΕ θεώρησε υποχρέωσή του να του απευθύνει το εξής ευχετήριο μήνυμα: «κ. Πρόεδρε, σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στον αγώνα σας και επανεκλογή σας στο αξίωμά σας, για το καλό της εθνικής υπόθεσης της Κύπρου και γενικότερα του ελληνισμού».

Ελπίζουμε ότι ο κυπριακός ελληνισμός θα πράξει άλλη μια φορά το καθήκον του.

[Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες “ΠΑΡΟΝ” (23/12/2007) και “Χριστιανική”]

Την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 7.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ εκδήλωση-συζήτηση για την Κύπρο, με την ευκαιρία της δημοσίευσης των αρχείων του Φόρεϊν Όφις. Η εκδήλωση διοργανώνεται από το σωματείο Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου (Σ.Α.Κ.) και τη Συντονιστική Επιτροπή για την Υπεράσπιση του Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (ΣΕΥΑΕΚ) και αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού σε λίγες μέρες γίνονται οι κρίσιμες Προεδρικές Εκλογές στην Κύπρο και στη συνέχεια αναμένονται νέες «πρωτοβουλίες»-πιέσεις από το διεθνή παράγοντα.

Θα μιλήσουν ο ιστορικός σοσιαλιστής ηγέτης της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης, ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός, ο καθηγητής Βαγγέλης Κουφουδάκης, η ερευνήτρια Φανούλα Αργυρού και ο πολιτικός επιστήμονας Γιώργος Ρακκάς. Παρεμβάσεις θα γίνουν από εκπροσώπους των πρσφυγικών σωματείων της Κύπρου. Συντονιστής της εκδήλωσης θα είναι ο Νίκος Καργόπουλος.

Πέρασε ο Δεκέμβριος, απώτατο, όπως έλεγαν, όριο για την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και οι ΗΠΑ και (διστακτικότερα) οι χώρες της Ε.Ε. δεν πέτυχαν ακόμη τους στόχους τους, δηλαδή και την επίσημη κατοχή του τμήματος αυτού της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας.

Η Γιουγκοσλαβία, τεχνητό ίσως δημιούργημα μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) και τη διάλυση της αυτοκρατορικής Αυστροουγγαρίας της Βιέννης, επανιδρύεται με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου (υπό τον Τίτο τώρα).

Όμως, μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ και τη φαινόμενη κυριαρχία των ΗΠΑ με την ευρωπαϊκή ουρά της, επιχειρήθηκε η διάλυσή της. «Ανεξάρτητα» κράτη πλέον η Σλοβενία, η Κροατία, τα Σκόπια, που (χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση της Ελλάδας, Μητσοτάκης γαρ) επιχείρησαν την πρόκληση της ψευδωνυμίας τους, η Σερβία και, μετά τον εμφύλιο στη Βοσνία, το ερμαφρόδιτο κράτος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Ακολούθησε η αμερικανοευρωπαϊκή επίθεση κατά της Σερβίας, ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με αποτέλεσμα εμφύλιο στο Κόσοβο και γενοκτονία των Σέρβων, δυτικόφιλες κυβερνήσεις στην καθημαγμένη Σερβία και υποκίνηση σε … ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου. Έμενε, όμως, το Κόσοβο!

Το Κόσοβο ήταν πρόβλημα. Δεν ήταν αυτόνομη δημοκρατία, όπως τα άλλα τμήματα της Γιουγκοσλαβίας, αλλά ημιαυτόνομη σερβική επαρχία. Και τούτο, γιατί ναι μεν είχε αλβανόφωνους σε πλειονότητα κατοίκους, που είχαν ακολουθήσει τους Οθωμανούς στην προέλασή τους προς Βορρά το 16ο αιώνα και καταλάμβαναν εδάφη των καταδιωκόμενων Σέρβων, όμως το Κόσοβο ήταν το λίκνο, το εθνικό κέντρο των Σέρβων για τουλάχιστον 9 αιώνες μέχρι τότε, όπου επέστρεφαν σταδιακά και ενίσχυαν όσους είχαν παραμείνει, όταν οι Τούρκοι, πλέον, εκδιώχθηκαν από τα Βαλκάνια μετά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913).

Ήταν λογικά (και ιστορικά), λοιπόν, αναμενόμενο οι Σέρβοι (όλοι πλέον, ακόμη και οι δυτικόφιλοι) να αρνούνται να εγκαταλείψουν το εθνικό τους λίκνο, προ των υποκινούμενων από τους Αμερικανοευρωπαίους αλβανόφωνων επήλυδων. Οι ΗΠΑ (και η Ε.Ε.) επιμένουν προκλητικά στην αντισερβική υστερία τους, όμως οι Σέρβοι αρνούνται, με τη συμπαράσταση της Ρωσίας, που τώρα πια δεν αναγνωρίζει για κοσμοκράτορες τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες.

Απειλούν με μονομερή ανεξαρτησία οι Αλβανοί Κοσοβάροι και οι προστάτες τους. Απαντούν με απειλές η Σερβία και αμετακίνητη θέση η Ρωσία. Η Ελλάδα, ως συνήθως, σιωπά, αντί να στηρίξει, όπως σχεδόν σύμπας ο ελληνικός λαός, τους φίλους Σέρβους. Διστάζει ο Καραμανλής, βυσσοδομεί η Ντόρα. Τα γνωστά. Εάν, όμως, ο μη γένοιτο, πετύχουν το στόχο τους οι αυτοαποκαλούμενοι … κοσμοκράτορες, πολλά δεινά μας αναμένουν και ίσως περισσότερα τους ίδιους τους υποκινητές, αφού ανοίγει ο ασκός του Αιόλου …

Ο εργατολόγος νομικός Νικολουτσόπουλος, σύμβουλος της ΓΣΕΕ και, επομένως, της νομικής προστασίας των εργαζομένων, άσκησε αγωγές κατά συμβασιούχων πελατών του, διότι, όταν διορίστηκαν κανονικά, δεν του κατέβαλαν τη «συμφωνηθείσα» αμοιβή, δηλ. τον πρώτο μισθό τους. Οι διωκόμενοι, φυσικά, αρνούνταν να πληρώσουν, αφού διορίστηκαν σύμφωνα με το νόμο του Παυλόπουλου και όχι μετά από νομικές ενέργειες του άνω εργατολόγου!!!

Ο εν λόγω νομικός κατέφυγε σε νοσοκομείο λόγω στρες, ακόμη και «αυτοκτονικού ιδεασμού»! Γιατί όμως εμφανίζει (εάν εμφανίζει…) τέτοια συμπτώματα; Λόγω τύψεων για τις παραπάνω αγωγές ή μήπως λόγω της λεγόμενης εμπλοκής στις απόπειρες εκβιασμού του Ζαχόπουλου και των σχέσεών του με τους κρατούντες (γνωστού κομματικού χρώματος) στη ΓΣΕΕ και των ενδεχόμενων ευρύτερων επιπτώσεων;