ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η πολεμική ανταποκρίτρια του… μεγάλου καναλιού των μεγαλοεκδοτών κυρία Καρχιλάκη, εξεδήλωσε πρόσφατα τις ιδεολογικές της απόψεις εναντίον της βίας, αφού αποκάλεσε χούλιγκανς τους Σέρβους διαδηλωτές που επιτέθηκαν στην αμερικανική πρεσβεία, λόγω της παράνομης και αυθαίρετης αναγνώρισης του Κοσόβου. Μετά από μερικές μέρες αποκάλεσε τους Σκοπιανούς που επιτέθηκαν στα γραφεία του Ελληνικού Συνδέσμου στα Σκόπια εξαγριωμένο πλήθος!! Σε λίγο αναμένουμε να αποκαλέσει και τον αμερικανικό στρατό στο Ιράκ ειρηνευτική δύναμη…

Ζητείται η … εφαρμογή του

Το μήνα που μας πέρασε η αθλητική κοινότητα θρήνησε άλλο ένα θύμα του χουλιγκανισμού. Κάποιοι βγήκαν να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους, αλλά ελάχιστοι κατήγγειλαν ότι αυτό το άθλιο φαινόμενο οφείλεται στην περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, ιδιαίτερα της νεολαίας, λόγω των κοινωνικών, οικονομικών και εκπαιδευτικών πολιτικών, και ότι υποθάλπεται από τον αθλητικό, και όχι μόνο, παραγοντισμό. Ενδεικτική ήταν η στάση την επόμενη μέρα του αθλητικού τύπου, που αποτελεί όργανο χειραγώγησης των οπαδικών μαζών από τους μεγαλοπαράγοντες: Σιγή ιχθύος, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν οπλίσει το χέρι των δραστών, υβρίζοντας και φανατίζοντας. Ήταν φαίνεται γι αυτούς μια συνηθισμένη μέρα …

Με αφορμή (και) αυτό το περιστατικό παρουσιάστηκε το νέο νομοσχέδιο για την πάταξη της βίας στα γήπεδα. Καμιά αντίρρηση δεν έχουμε για τις πρόνοιές του, που είναι βασικά η κατάργηση των νοσηρών συνδέσμων, ο ορισμός της υπευθυνότητας για φαινόμενα βίας στους ίδιους τους συλλόγους και η θεσμοθέτηση αυστηρότερων ελέγχων και ποινών. Όμως γεννώνται δύο ερωτήματα. Πρώτον, γιατί χρειάστηκε νέο νομοσχέδιο, αφού ήδη υπάρχει νόμος που τα προβλέπει, ο οποίος όμως είναι ανενεργός; Και δεύτερο, τι διασφαλίζει ότι ο νέος νόμος θα εφαρμοστεί; Η πολιτεία δε δείχνει να διαθέτει πολιτική βούληση για την πάταξη της βίας, γιατί τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα και, κυρίως, γιατί οι ιθύνοντες της κοινωνίας θέλουν να διοχετεύεται η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των νέων σ’ αυτού του είδους το χουλιγκανισμό και όχι να προκαλεί κοινωνικούς αγώνες. Και φυσικά μόνα τους τα κατασταλτικά μέτρα δεν περιορίζουν ένα κοινωνικό φαινόμενο.

Τουλάχιστον ανακοινώθηκαν οι διώξεις για τους φυσικούς δράστες του περσινού φρικτού εγκλήματος της Παιανίας, αλλά φυσικά το ζητούμενο είναι να διωχθούν και οι ηθικοί αυτουργοί. Να ελπίσουμε ότι οι ποινές θα εκτελεστούν στο ακέραιο και ότι δε θα δούμε για άλλη μια φορά τους ενόχους βίαιων πράξεων μετά από λίγο και πάλι στα γήπεδα;

Οι πρόσφατες εκλογές στην Κύπρο είχαν, δυστυχώς, ως αποτέλεσμα τη μη επανεκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου. Τα πανηγύρια των Αγγλοαμερικάνων και των Τούρκων, που ερμήνευσαν το εκλογικό αποτέλεσμα ως αλλαγή της στάσης του κυπριακού λαού απέναντι στο σχέδιο Ανάν, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι είναι μια αρνητική εξέλιξη για το μέλλον της Κύπρου και γενικότερα του ελληνισμού. Και πανηγύρισαν από τον πρώτο γύρο, χωρίς να ανησυχούν για το αποτέλεσμα του δεύτερου. Και οι δύο δικοί τους.

Έντονη κινητικότητα

Έτσι, αμέσως μετά τις εκλογές παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα για το κυπριακό, ιδιαίτερα ανησυχητική. Χαρακτηριστικό είναι ότι το ανδρείκελο των Αμερικανών, που τοποθετήθηκε στη θέση του Γ.Γ. του ΟΗΕ, δεν ανανέωσε τη θητεία του εκπροσώπου του Μάικλ Μόλερ, ο οποίος στη διάρκεια της θητείας του (και αντίθετα με τους προκατόχους του, που υποστήριζαν ανοιχτά τους Τούρκους) προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες (όσο του επέτρεπαν οι συνθήκες) και ήταν πρωταγωνιστής της Συμφωνίας της 8ης Ιουλίου. Γι’ αυτό οι Τούρκοι, τόσο παρασκηνιακά όσο και επισήμως δια της διπλωματικής οδού, ζητούσαν επίμονα την απομάκρυνσή του. Ο Μπαν Κι Μουν, μάλιστα, έδωσε εντολή στο Μόλερ να έχει αναχωρήσει στις 31/3/08, ημέρα που φθάνει στην Κύπρο ο βοηθός Γ.Γ. Λυν Πάσκοε και η ομάδα του για τις νέες διαβουλεύσεις. Δεν τήρησε ούτε τα προσχήματα, για μια ομαλή μεταβίβαση καθηκόντων, για μια ενημέρωση, έστω!

Ο αγώνας συνεχίζεται

Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι αυτή την ώρα το κύριο δεν είναι να αναλύσουμε τα αίτια της μη επανεκλογής. Εμείς πριν τις εκλογές είχαμε εκφράσει τις επιφυλάξεις μας και είχαμε εντοπίσει παράγοντες που, κατά τη γνώμη μας, θα λειτουργούσαν σε βάρος του Τάσσου. Τονίσαμε, όμως, ότι προείχε η επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, γι’ αυτό στείλαμε επιστολή στον Τάσσο, ευχόμενοι την επανεκλογή του, και εργαστήκαμε με τις μικρές μας δυνάμεις γι’ αυτήν (για όλα αυτά βλέπε το προηγούμενο φύλλο της «Ε»).

Έτσι και τώρα αυτό που προέχει είναι η ανασυγκρότηση των δυνάμεων του ΟΧΙ και η συνέχιση του αγώνα για ελεύθερη Κύπρο, έστω και μετά το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα. Ο κυπριακός λαός δε σήκωσε τα χέρια ψηλά με προέδρους σαν τον Κληρίδη και το Βασιλείου. Ούτε τώρα θα τα σηκώσει, με πρόεδρο το Χριστόφια.

Κι εμείς εδώ στην Ελλάδα συμπαραστεκόμαστε μέσω της ΣΕΥΑΕΚ.

Στο πνεύμα αυτό το ΑΣΚΕ απέστειλε μετά τις εκλογές την παρακάτω δεύτερη επιστολή προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο:

Δημοσιεύουμε και την απάντηση:

Ανάλογη επιστολή προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο απέστειλε και η ΣΕΥΑΕΚ.

Στη χώρα μας παρατηρείται το φαινόμενο οι κυβερνήσεις να ανακοινώνουν, χωρίς διάλογο, χωροταξικούς σχεδιασμούς με μεγαλεπήβολους, και εν πολλοίς αόριστους, στόχους, που ως επί το πλείστον υπερβαίνουν χρονικά τη δυνατότητα να τους υλοποιήσουν. Από το 1976 έως και το 1983 με αλλεπάλληλους νόμους επιχειρούνται χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις. Όμως συνήθως μέσα σ’ αυτούς τους νόμους υπήρχαν ορισμένες στοχευμένες επιδιώξεις, που τις εφαρμόζαν άμεσα, όπως π.χ. επί Τρίτση η εκτεταμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων.

Το νέο Σχέδιο

Στο τέλος Φεβρουαρίου το ΥΠΕΧΩΔΕ έδωσε στη δημοσιότητα το «Γενικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης» με χρονικό ορίζοντα 15 ετών. Φυσικά όλο το κείμενο είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις επιταγές της Ε.Ε. ’λλωστε ήταν δέσμευση για την υλοποίηση του περιβόητου Ε.Σ.Π.Α. 2007-2013. Στο άρθρο 1 αναφέρεται ότι το σχέδιο έλαβε υπόψη «τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα, σε διεθνές και κοινοτικό επίπεδο, για τη διαχείριση του χώρου, το περιβάλλον και την αειφορία, την υποχρέωση εναρμόνισης με το εθνικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς 2007-2013 και άλλα γενικά ή ειδικά αναπτυξιακά προγράμματα εθνικής σημασίας, που έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη διάρθρωση και ανάπτυξη του εθνικού χώρου»

Στο ίδιο άρθρο: «Το Γενικό Πλαίσιο στοχεύει στη διαμόρφωση ενός χωρικού προτύπου ανάπτυξης, που θα είναι αποτέλεσμα μιας συνθετικής θεώρησης στο χώρο παραμέτρων που ενισχύουν την κοινωνική και οικονομική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα και προωθούν την προστασία και ανάδειξη του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης της βιοποικιλότητας, στο πλαίσιο των αρχών της αειφορίας.»

Η προστασία του περιβάλλοντος και η κοινωνική συνοχή είναι στόχοι στους οποίους όλοι θα συμφωνούσαμε, αν επρόκειτο να πραγματοποιηθούν. Όμως η ανταγωνιστικότητα, δηλ. το κέρδος των επιχειρηματιών, που είναι το Ευαγγέλιο της Ε.Ε. και της Κομισιόν της, είναι ασύμβατη με τους στόχους αυτούς. ’λλωστε αυτοί οι ίδιοι προωθούν την κοινωνία των δύο τρίτων, δηλ το κοινωνικό περιθώριο. Το Μάιο του 1999 στο Πότσνταμ της Γερμανίας το Συμβούλιο των Υπουργών Χωροταξίας της Ε.Ε. υιοθέτησε το Σχέδιο Ανάπτυξης του Κοινοτικού Χώρου (ΣΑΚΧ) για την περαιτέρω ανάπτυξη του ευρωπαϊκού χώρου.

Οι τρεις βασικοί στόχοι του μέσω του χωροταξικού σχεδιασμού για κάθε επιμέρους περιοχή και το σύνολο του εθνικού χώρου είναι :

1) η οικονομική και κοινωνική συνοχή,

2) η συνετή διαχείριση και προστασία των φυσικών πόρων και της πολιτιστικής κληρονομιάς και

3) η ισόρροπη ανταγωνιστική ανάπτυξη.

Στρεβλή και παρασιτική ανάπτυξη

Είναι φανερό ότι στόχος του Σχεδίου είναι όχι η αυτοδύναμη ανάπτυξη προς όφελος της χώρας και του ελληνικού λαού, αλλά η πάγια παρασιτική στρεβλή ανάπτυξη προς όφελος ξένων και εγχώριων «νταβατζήδων», που τους ενδιαφέρει μόνο η αύξηση των κερδών τους.

Το Σχέδιο περιέχει ορισμένες ορθές διαπιστώσεις για τα αίτια της κακοδαιμονίας μας, που φυσικά βασικοί υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που κυβερνούν, οι προστάτες και οι προστατευόμενοί τους. Πολλά από τα προτεινόμενα μέτρα δε χρειαζόταν χωροταξικό σχέδιο για να τα εφαρμόσει (αν ήθελε) μια κυβέρνηση, όπως π.χ. τα προτεινόμενα για την αυθαίρετη δόμηση (άρθρο 12 Προϋποθέσεις - μηχανισμοί υλοποίησης): «Αντιμετώπιση του φαινομένου της αυθαίρετης δόμησης, με:

Προφανώς αυτά, επειδή ως συνήθως παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες, σερβίρονται πομπωδώς ως χωροταξικός σχεδιασμός.

Περιφέρειες και εξάρτηση από την Τουρκία

Εκεί όμως που θέλουν είναι συγκεκριμένοι, όπως αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 11: «Γεωγραφική ανασυγκρότηση της χώρας, με σκοπό τη δημιουργία βιώσιμων διοικητικών και αναπτυξιακών ενοτήτων», όπου μεταξύ άλλων αναγράφεται: «Για το σκοπό αυτό, είναι αναγκαία η μείωση του αριθμού των Περιφερειών, Νομαρχιών και Δήμων, ώστε να αποκτήσουν ισχυρή διοικητική δομή και ικανοποιητικά κρίσιμα μεγέθη μάζας και σχέσεων και να διαχειριστούν με αποτελεσματικότερο τρόπο την αναπτυξιακή διαδικασία. Η εφαρμογή αυτού του ανασχεδιασμού πρέπει να έχει συντελεστεί εντός τετραετίας με ευθύνη του αρμόδιου υπουργείου, ύστερα από ειδική μελέτη.

Είναι η μόνη πρόταση που έχει προθεσμία και διευκολύνει, αν εφαρμοσθεί, τις επιδιώξεις όσων επιβουλεύονται τον κατατεμαχισμό της χώρας, μέσω της αποδυνάμωσης της κεντρικής εξουσίας και της ενδυνάμωσης περιφερειακών εξουσιών, με επόμενο βήμα την αυτονόμηση των περιφερειών. Σχέδια που βγαίνουν τώρα στην επιφάνεια, με τη διάλυση των Βαλκανίων.

Δεν αρκεί όμως αυτό. Θα πρέπει να είμαστε και υποτελείς στην Τουρκία όπως προβλέπει το άρθρο 6: «Χωρική διάρθρωση των στρατηγικής σημασίας δικτύων υποδομών και υπηρεσιών μεταφορών, ενέργειας, επικοινωνιών και τεχνολογίας»: «Βελτίωση της ηλεκτροδότησης του νησιωτικού χώρου με σύνδεση –όπου είναι εφικτό– με τα χερσαία δίκτυα της ηπειρωτικής χώρας ή, σε δεύτερο στάδιο, με τα δίκτυα της Τουρκίας για τις περιπτώσεις ειδικότερα των νησιών του Β. και Β.Α. Αιγαίου, τα οποία θα διατηρούν σε εφεδρεία και τις αυτόνομες μονάδες παραγωγής ενέργειάς τους» (που, όταν τις χρειαστούμε, ίσως διαπιστώσουμε ότι δε λειτουργούν). Και βέβαια αέριο μόνο μέσω Τουρκίας και ενεργειακή στήριξη στα Σκόπια (στο ίδιο άρθρο): «Ολοκλήρωση, σύμφωνα με τον υφιστάμενο σχεδιασμό, του δικτύου φυσικού αερίου (κύρια διασύνδεση με την Ιταλία και την Τουρκία, με διακλαδώσεις προς πΓΔΜ, Αλβανία κ.ά.»

Καθόλου ήσυχοι δεν μπορούμε να είμαστε, όταν τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση των Σκοπίων και τους Αμερικανούς «μεσολαβητές» έχει αναλάβει η θυγατέρα του Μητσοτάκη.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη κάνει μια τεράστια παραχώρηση, εγκαταλείποντας την απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992 και αποδεχόμενη «μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις», χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα, χωρίς τα Σκόπια να έχουν μετακινηθεί ούτε ίχνος από την αρχική τους θέση. Η ίδια λέει ότι έφτασε στη μέση της γέφυρας, ενώ οι Σκοπιανοί είναι καθηλωμένοι στη δική τους άκρη. Προφανώς οι «μεσολαβητές» θα ζητήσουν τώρα από τα δύο μέρη να συναντηθούν στα 3/4 από την ελληνική άκρη της γέφυρας και στο 1/4 από τη σκοπιανή. Αυτό πιθανότατα σημαίνει ότι η σύνθετη ονομασία θα ισχύει μόνο για τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα και τους διεθνείς οργανισμούς και η απλή για το εσωτερικό και τις διμερείς με τις άλλες χώρες. Κι αυτό δε θα είναι το τέλος, όσο την ευθύνη των χειρισμών έχει η Ντόρα, η οποία είναι βέβαιο ότι παρασκηνιακά υπονομεύει ακόμη κι αυτή τη θέση που δημοσίως υποστηρίζει, δηλ. μία ονομασία για όλες τις χρήσεις. Τα ίδια ακριβώς έκανε ο πατέρας της ως πρωθυπουργός. Καθόλου δεν αποκλείεται μέρος της διαπραγμάτευσης να είναι «σικέ», με προσυμφωνημένη κατάληξη στο παρά πέντε της συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, όπου θα υπάρξει συμφωνία για το όνομα (’νω Μακεδονία;), αλλά θα παραμείνει ανοιχτό το ζήτημα της χρήσης του, να διευθετηθεί εν καιρώ.

Ο πρωθυπουργός, με τη συμπαράσταση του Προέδρου της Δημοκρατίας και τ. υπ. Εξ. Κάρολου Παπούλια, του τ. υπ. Εξ. Πέτρου Μολυβιάτη, ίσως και άλλων παραγόντων, έδειξε σε κάποιες φάσεις ότι τουλάχιστον βάζει μια κόκκινη γραμμή, έστω μακριά από τα ελληνικά δίκαια. Τώρα δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει πλέον τον πρώτο και τελευταίο λόγο.

Οι προτάσεις του ΑΣΚΕ

Η θέση του ΑΣΚΕ για μια συμφωνία με το κράτος των Σκοπίων και η στρατηγική που προτείνουμε να ακολουθήσουμε ως χώρα περιέχονται σε άρθρο μας στο «Παρόν» της 3/3/08, που επισυνάπτουμε σ’ αυτό το φύλλο της «Ε» και θα περιλαμβάνεται στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-5, που δημοσιεύεται τμηματικά στην ιστοσελίδα μας (ήδη βρίσκονται τα 2 από τα 4 μέρη και τις προσεχείς ημέρες θα δημοσιευτεί άλλο ένα με τις θέσεις-προτάσεις).

Όταν έγιναν γνωστές οι τελευταίες προτάσεις Νίμιτς, το ΑΣΚΕ πήρε θέση με την παρακάτω ανακοίνωση στις 26/2/08:

Μια πρωτοβουλία του ΑΣΚΕ

Στις 4/3/08 το ΑΣΚΕ πήρε την πρωτοβουλία να βγάλει την παρακάτω ανακοίνωση, για πρώτη φορά με τη μορφή ανοικτής επιστολής προς το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών, με σκοπό να συμβάλει στο μέτρο του δυνατού στην απόρριψη της παγίδας Νίμιτς για «’νω Μακεδονία».

Την πρωτοβουλία αυτή δεν την πήραμε χωρίς προβληματισμό, γιατί έχουμε επίγνωση του μεγέθους μας και γιατί ήταν αναμενόμενη η υποδοχή της από το υπ. Εξ. και από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων», αλλά ποια άλλα περιθώρια παρέμβασης είχαμε, ώστε να μην μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δε γνώριζε;

[Στο «Παρόν» της 16/3/08 δημοσιεύτηκε άρθρο της δρ. αρχαιολόγου Γεωργίας Καραμήτρου-Μεντεσίδη, το οποίο με επιστημονική ακρίβεια εξηγεί γιατί η πρόταση για «’νω Μακεδονία» είναι ιστορικά απαράδεκτη]

Οι εκδηλώσεις και η ακροδεξιά

Χείρα βοηθείας προς τη Ντόρα έδωσε κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης ο «πατριώτης» κ. Καρατζαφέρης, θαυμαστής του πατέρα της (έχει δηλώσει ότι θα τον προτιμούσε και θα τον ψήφιζε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας), με όλα τα ακροδεξιά «μπουμπούκια» που έχει στεγάσει, ο οποίος πραγματοποίησε συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, δήθεν κατά της σύνθετης ονομασίας. Αν παραβλέψει κανείς τις γελοιότητες της εκδήλωσης, διακρίνει ότι ο ΛΑΟΣ (με την κατάλληλη προβολή από τα ΜΜΕ) εμφανίζεται ως ο μοναδικός υπερασπιστής των ελληνικών δικαίων, με τρόπο που να αποθαρρύνει κάθε σοβαρό και δημοκρατικό πολίτη να εναντιωθεί ενεργά στην ακολουθούμενη πολιτική (όπως, κατά τις δημοσκοπήσεις, θα ήθελε το 80% του ελληνικού λαού), για «να μην ταυτιστεί με τον Καρατζαφέρη».

Επί της ουσίας, η ακροδεξιά με το να μην αποδέχεται ότι και άλλοι λαοί έχουν δικαίωμα να κατοικούν σε τμήματα του γεωγραφικού χώρου της ιστορικής Μακεδονίας, με το να ζητάει «σύνορα με τη Σερβία», με το να καλλιεργεί το μίσος μεταξύ των βαλκανικών λαών, με το να καλλιεργεί αυταπάτες ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα μας δικαιώσουν, προτείνει μια γραμμή καταστροφής, όπως έκανε η χούντα το 1974, όταν πρόδιδε την Κύπρο, με τον ισχυρισμό ότι πάει να … κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη!!

Μια δεύτερη εκδήλωση έγινε την ίδια μέρα και την ίδια ώρα σε κλειστό χώρο στη Θεσσαλονίκη, με ομιλητές τους ’νθιμο, Ζουράρι και Παπαθεμελή. Αυτή η εκδήλωση δεν είχε, φυσικά, τον ίδιο χαρακτήρα με την προηγούμενη, αλλά ούτε αυτή απέφυγε τις γελοιότητες (με τις ανοησίες του Ζουράρι για το «ψευδοκράτος των Αθηνών») και κυρίως δεν επεδίωξε ή δεν επέτυχε να περιλάβει όλο το πολιτικό φάσμα. Εκδηλώσεις που να εκφράζουν το σύνολο των Ελλήνων πολιτών που αντιτίθενται στη σύνθετη ονομασία θα ήσαν χρήσιμες τις μέρες αυτές, που διαρκούν οι διαπραγματεύσεις.