ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τον προηγούμενο μήνα η υπουργός (όχι Εθνικής, πλέον) Παιδείας κάλεσε τους πρυτάνεις των ΑΕΙ να συζητήσουν για τη νέα «μεταρρύθμιση» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η πρωτοτυπία ήταν ότι πρώτη φορά υπουργός κάλεσε ενδιαφερόμενους σε διάλογο χωρίς ο ίδιος να παρουσιάσει προτάσεις! Γι’ αυτό και ο πρύτανης του ΕΜΠ αρνήθηκε να παραστεί.

Η αλήθεια είναι ότι (δυστυχώς) η υπουργός έχει προτάσεις (αποφάσεις, μάλλον), τις οποίες είχε σκοπό να παρουσιάσει στη σύνοδο, αλλά, για να μη γίνει του … Λονδίνου παραμονές εκλογών, σκέφτηκε να τις κρατήσει για αργότερα. Μερικές απ’ αυτές, όμως, διέρρευσαν στον τύπο και είναι ενδεικτικές των προθέσεων των κατοχικών να παραδώσουν τα ΑΕΙ στους ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες. Μεταξύ άλλων προβλέπουν ότι:

α) Η εκλογή των καθηγητών θα γίνεται από διεθνή εκλεκτορικά σώματα!

β) Μπορούν να εκλέγονται και ξένοι καθηγητές (οι οποίοι θα διδάσκουν στα αγγλικά, προφανώς), που θα μπορούν να διατηρούν συγχρόνως έδρα και σε ξένο πανεπιστήμιο!

γ) Η διδασκαλία των αλλοδαπών φοιτητών θα γίνεται στα αγγλικά (τα οποία, υπενθυμίζουμε, η κ. Διαμαντοπούλου, ως επίτροπος, είχε προτείνει ως δεύτερη επίσημη γλώσσα μας).

δ) Η αξιολόγηση των ερευνητικών προτάσεων θα γίνεται αποκλειστικά από ξένους κριτές!!

Είναι αντιληπτό γιατί το υπουργείο Παιδείας δεν είναι πλέον Εθνικής!

Η διαχείριση των οικονομικών των πανεπιστημίων, περιλαμβανομένης της μισθοδοσίας, θα περιέλθει στα ίδια τα πανεπιστήμια. Με δεδομένο ότι η κρατική χρηματοδότηση περικόπτεται δραστικά, είναι προφανές ότι θα νομιμοποιηθεί και θα γενικευτεί η χρηματοδότηση από ιδιωτικές εταιρείες-χορηγούς. Το διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό δε θα είναι υπάλληλοι του κράτους, στην υπηρεσία της κοινωνίας, αλλά υπάλληλοι του ιδιωτικού κεφαλαίου, στην υπηρεσία της κερδοφορίας του.

Τα «επιστημονικά» πορίσματα θα είναι προαποφασισμένα. Θα μας εξηγούν π.χ. τους λόγους για τους οποίους τα μικρά παιδιά πρέπει να πίνουν coca-cola και θα ισχυρίζονται ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια της βίας, της διαστροφής και της αποβλάκωσης όχι μόνο δε βλάπτουν τα παιδιά, αλλά συμβάλλουν στη διανοητική τους ανάπτυξη! Ήδη στη Δυτ. Ευρώπη κυκλοφορούν τέτοιες «επιστημονικές απόψεις». Δε θα δημοσιεύονται πορίσματα που θα προστάτευαν την υγεία των ανθρώπων, αλλά θίγουν τα συμφέροντα εταιρειών φαρμάκων και μεταλλαγμένων ή βιομηχανιών που ρυπαίνουν. Η έρευνα θα περιορίζεται στους τομείς που αποδίδουν κέρδος στις επιχειρήσεις ή θα αναζητά τρόπους για τον έλεγχο της συνείδησης και την εξουδετέρωση των πολιτών.

Για την αποτελεσματικότερη χειραγώγηση των πανεπιστημίων, καταργείται το αυτοδιοίκητο και προωθείται η διαρχία, δηλ. τα ΑΕΙ θα διοικούνται όχι αποκλειστικά από την πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά από μικτά σώματα, στα οποία αποφασιστικό ρόλο θα παίζουν εξωπανεπιστημιακοί «μάνατζερ»!

Ελπίζουμε η αντίδραση διδασκόντων, διδασκομένων, ερευνητών και του ελληνικού λαού να ακυρώσει και αυτά τα σχέδια των κατοχικών! Και να τους απομακρύνει από την εξουσία το ταχύτερο! Και τότε να ασχοληθούμε σοβαρά με τις παθογένειες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, για να τη θέσουμε σε δρόμο ανάπτυξης, στην υπηρεσία του λαού και του τόπου, ξεκινώντας από το βασικό, με το οποίο κανείς (δημόσια) δεν τολμά να ασχοληθεί: τους στόχους της και το περιεχόμενο των σπουδών. Γιατί εμείς πιστεύουμε σε κάτι που δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτοί που βλέπουν την οικονομία και τους ανθρώπους σαν αριθμούς: ότι η εκπαίδευση είναι η πιο παραγωγική επένδυση μιας χώρας, ιδιαίτερα οι ανθρωπιστικές επιστήμες, που διασφαλίζουν την εθνική και πολιτιστική μας ταυτότητα.

Επί 36 χρόνια επικεφαλής της πορείας του Πολυτεχνείου είναι το πανό και το μπλοκ του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974. Τιμής ένεκεν! Εφέτος για πρώτη φορά, με μια απίστευτη και ακατανόητη κίνηση, το ΚΚΕ «έτρεξε» και μπήκε μπροστά από τους αντιστασιακούς, τους οποίους απέκλεισε (ηλικιωμένους ανθρώπους τους περισσότερους) με τετραπλή αλυσίδα ροπαλοφόρων! Πολλοί αντιστασιακοί δεν ανέχθηκαν την υποτίμηση αυτή του Συνδέσμου τους και αποχώρησαν, παραβαίνοντας τον όρκο τιμής πως, όσο τους πηγαίνουν τα πόδια τους, θα πορεύονται κάθε χρόνο προς την πρεσβεία.

«Λύση» του κυπριακού χειρότερη του σχεδίου Ανάν ετοιμάζουν οι Αγγλοαμερικανοί, με τη συγκατάθεση των «προθύμων» κυβερνήσεων του Χριστόφια και του Γιωργάκη.

Εκτός από τις πρώτες επαχθείς παραχωρήσεις για την παραμονή 50.000 εποίκων (που στο παζάρι θα γίνουν πολύ περισσότεροι) και την εκ περιτροπής προεδρία, ο Χριστόφιας προχώρησε σε τρίτο μεγάλο ατόπημα, για το περιουσιακό. Με τις προτάσεις του απαγορεύει στην πράξη στη συντριπτική πλειονότητα των Ελληνοκυπρίων προσφύγων να επανακτήσουν την περιουσία τους, παραβιάζοντας κάθε διεθνή νομιμότητα. [Οι αναγνώστες που επιθυμούν ανάλυση μπορούν να απευθυνθούν στο ΑΣΚΕ.] Έτσι διασφαλίζεται ότι στα κατεχόμενα μετά τη «λύση» οι Ελληνοκύπριοι θα είναι μια μικρή μειοψηφία.

Ενδεικτικά της ψοφοδεούς στάσης του Χριστόφια είναι και τα εξής δύο γεγονότα: α) Ματαίωσε για τρίτη συνεχή χρονιά τη στρατιωτική άσκηση «Νικηφόρος», για να μη στενοχωρηθούν οι Τούρκοι, οι οποίοι διατηρούν αμείωτη την κατοχική δύναμη των 40.000 στην Κύπρο, χωρίς διάθεση αποχώρησης, την οποία μάλιστα διευκολύνει, προμηθεύοντάς την με φθηνό πετρέλαιο. Οι Τούρκοι δε ματαίωσαν καμιά άσκησή τους και συνεχίζουν να ξοδεύουν τεράστια ποσά για την ενίσχυση των ενόπλων τους δυνάμεων. β) Κατά το φιάσκο του ανοίγματος του Λιμνίτη, μεταξύ άλλων απίστευτων, ο Χριστόφιας κατέβασε από την προεδρική λιμουζίνα τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας! Τελικά το άνοιγμα του οδοφράγματος έγινε με τρόπο που να εξυπηρετεί το ψευδοκράτος (διακίνηση τουριστών) και όχι τους Ελληνοκύπριους παραγωγούς αγροτικών προϊόντων της Τηλλυρίας, με τους οποίους διαπληκτίστηκε ο Χριστόφιας ενώπιον Τούρκων και ΟΗΕδων!

Εν τω μεταξύ σάλος έχει ξεσπάσει στην Κύπρο με την κυκλοφορία του βιβλίου «Σημαδεμένη Τράπουλα» 3 Κυπρίων αναλυτών, στο οποίο αποκαλύπτονται τα πρακτικά των συζητήσεων του διαβόητου εκπροσώπου του ΟΗΕ Ντάουνερ, από τα οποία φαίνεται ότι Αγγλοαμερικάνοι, ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Τούρκοι και οι ελληνόφωνοι υποστηρικτές του ΝΑΙ (μεταξύ τους και ο Χριστόφιας), σε αγαστή συνεργασία, μηχανορραφούν, για να εξουδετερώσουν τις αντιδράσεις του 76% των Ελληνοκυπρίων που απέρριψαν το σχέδιο Ανάν!!

Συγχρόνως αυξάνει υπέρμετρα ο αριθμός των παράνομων μεταναστών και στη Λάρνακα είχαμε το πρώτο σοβαρό επεισόδιο. Κι όλ’ αυτά, ενώ πυκνώνουν οι πληροφορίες για «λύση» στις αρχές του 2011! Ο Θεός να βάλει το χέρι του! (Και ο ελληνισμός όπου γης την αντίστασή του!)

Πολλές χώρες με μεγάλο χρέος έφτασαν στο σημείο να μην μπορούν να πληρώνουν τα χρέη τους στις προθεσμίες και με τους όρους που καθόρισαν οι συμφωνίες που έκαναν με τους δανειστές τους, οπότε βρέθηκαν στην ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης-αναδιάρθρωσης του χρέους τους. Η Ελλάδα σύντομα θα βρεθεί σ’ αυτή την ανάγκη.

Η αναδιάρθρωση μπορεί να σημαίνει συμφωνία με τους δανειστές για «κούρεμα» του χρέους, δηλ. διαγραφή ενός μέρους του, ή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ή μείωση του επιτοκίου ή όλ’ αυτά, ανεξαρτήτως αν υπάρχει στάση πληρωμών ή όχι.

Η κυβέρνηση μιας χρεωμένης χώρας, ανάλογα με το βαθμό υποταγής της ή ανεξαρτησίας της, μπορεί να κάνει την αναδιάρθρωση με καλύτερους ή χειρότερους όρους. Έχει κανείς αμφιβολία πώς θα διαπραγματευτεί το χρέος μας η κατοχική κυβέρνηση του Γιωργάκη; Μνημόνια και κατοχή εσαεί!

Το 1991, με προτροπή του ΔΝΤ, η Αργεντινή αποφάσισε να έχει το πέσος (το νόμισμά της) σταθερή ισοτιμία 1:1 με το δολάριο. Η καθιέρωση αυτή είναι αντίστοιχη με την εισαγωγή του ευρώ στην Ελλάδα και με τις ίδιες συνέπειες. Από τότε στην Αργεντινή, χώρα με μεγάλο φυσικό πλούτο, εφαρμόσθηκε μία άνευ προηγουμένου νεοφιλελεύθερη πολιτική, με ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων επιχειρήσεων, κερδοσκοπία και φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Λόγω της σταθερής ισοτιμίας αυξήθηκαν οι τιμές των προϊόντων της (οι γειτονικές χώρες, όπως η Βραζιλία, υποτίμησαν το νόμισμά τους και έγιναν ανταγωνιστικότερες), μειώθηκαν οι εξαγωγές, αυξήθηκαν οι εισαγωγές, το εμπορικό ισοζύγιο έγινε ελλειμματικό, η ύφεση έφθασε στο 21% σε σχέση με το 1999, το ποσοστό της φτώχειας έφτασε το 57% και η ανεργία ξεπέρασε το 23%. Τα περιβόητα spread έφθασαν το 19,16% του βασικού επιτοκίου δανεισμού των ΗΠΑ (1916 μονάδες).

Το 2000 (σε 10 χρόνια περίπου, όπως και η Ελλάδα) η Αργεντινή προσφεύγει στο ΔΝΤ για δάνειο 40 δισ. δολαρίων, το οποίο ΔΝΤ υπαγορεύει αυστηρή λιτότητα. Το Νοέμβριο του 2001 η κυβέρνηση παραδέχεται ότι δεν μπορεί να εκπληρώσει τους όρους του ΔΝΤ για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και το ΔΝΤ αρνείται να χορηγήσει τη δόση του δανείου (1,25 δισ. δολ.). Το δημόσιο χρέος ήταν τότε 173 δισ. δολ. Η κυβέρνηση επέβαλε περιορισμούς στις αναλήψεις καταθέσεων (έως 250 πέσος την εβδομάδα) και στις 13 Δεκεμβρίου 2001 ξέσπασε γενική απεργία, με αποτέλεσμα ο τότε πρόεδρος Φερνάντο Ντε Λα Ρούα να φύγει με ελικόπτερο από την πίσω πόρτα του προεδρικού μεγάρου! Λίγο αργότερα έγινε η επίσημη αναγγελία της χρεοκοπίας της χώρας (αδυναμία και στάση πληρωμών απέναντι στους δανειστές της).

Για την αντιμετώπιση της κρίσης, η Αργεντινή υποτίμησε το νόμισμά της κατά 28%, ενώ επαναδιαπραγματεύτηκε το χρέος της, αναγνωρίζοντας μόνο το 35% των ονομαστικών χρεών. Αυτό το έκανε με αντικατάσταση των παλαιών ομολόγων με νέα, που είχαν το 25% της αξίας των παλαιών. Οι δανειστές, πλην Γερμανίας και Ιταλίας, δέχτηκαν το «κούρεμα», για να μη χάσουν και το υπόλοιπο 35%! Για την αποπληρωμή των παλαιών χρεών της χώρας, σε αντίθεση με τα προηγούμενα, δεν αναγνωρίζεται η δικαιοδοσία των δικαστηρίων του εξωτερικού. Εάν δηλαδή η Αργεντινή σταματήσει ξανά να πληρώνει τα χρέη της, τότε οι δανειστές της θα πρέπει να υποβάλουν αγωγές στα εθνικά της δικαστήρια – με τις δικές της νομικές διαδικασίες. Η Γερμανία και η Ιταλία ας ψάξουν σ’ αυτά να πάρουν τα χρήματά τους…

Το αποτέλεσμα ήταν ότι από τα τέλη του 2002 η Αργεντινή άρχισε να ανακάμπτει, το 2003 είχε ανάπτυξη 8,9% κι αυτοί οι υψηλοί ρυθμοί (6% έως 9%) συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Έτσι μείωσε ήδη σημαντικά το εμπορικό της έλλειμμα και το χρέος της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο τότε πρόεδρος Φερνάντο Ντε Λα Ρούα παραδέχεται τώρα ότι οι συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οδήγησαν τη χώρα του στην οικονομική καταστροφή και υποστηρίζει ότι τα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση, με περικοπές μισθών και αυξήσεις φόρων, τα εφάρμοσε και ο ίδιος το 2001 στην Αργεντινή και λίγο μετά η χώρα του χρεοκόπησε.

[Σε επόμενο φύλλο θα αναφερθούμε στην, επίσης πολύ διδακτική, περίπτωση του Ισημερινού.]