ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σε μια δημοκρατική πολιτεία όλοι οι νόμιμοι πολίτες (και οι νόμιμοι μετανάστες) έχουν δικαίωμα να τελούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Οι χώροι που παραχωρούνται, το μέγεθος και το πλήθος των χώρων αυτών πρέπει να αναλογούν στον αριθμό των πιστών κάθε θρησκεύματος. Των νόμιμων, επαναλαμβάνουμε.

Και κάτι ακόμη. Όλοι αυτοί που υποστηρίζουν το διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος μιλούν μόνο για την ορθοδοξία; Για τα τζαμιά;

Όπως κατήγγειλε καθηγήτρια πανεπιστημίου, μέλος της ΕΛ.ΣΤΑΤ., τα μέλη της οποίας «παραίτησε» ο Βενιζέλος, οι κατοχικοί φούσκωσαν το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009, με εντολή του επικεφαλής της EUROSTAT, από 12% σε 15,4%, δηλ. επιπλέον 7 δισ., για να δικαιολογήσουν τα εξοντωτικά μέτρα κατά του ελληνικού λαού.

Το νέο έγκλημα κατά της χώρας που αποκαλύφθηκε κάνει πιο απεχθή τα νέα χαράτσια που επέβαλαν υπέρ των προστατών τους. Στον πανικό τους καταφεύγουν και πάλι στον χιλιοχρησιμοποιημένο επικοινωνιακό αποπροσανατολισμό με τη σύλληψη Ψωμιάδη.

Όμως ούτε τα δικά τους ΜΜΕ δεν «τσιμπάνε» πλέον, αναλογιζόμενα τη συσσωρευμένη οργή.

Η υπερψήφιση του νόμου για τα ΑΕΙ από τη Ν.Δ. έπληξε για πρώτη φορά τόσο σοβαρά την εικόνα του κ. Σαμαρά ως του πολιτικού που κινείται μεν στη λογική του συστήματος, αλλά διατηρεί κοινωνικές ευαισθησίες, δεν κάνει παραχωρήσεις στα εθνικά θέματα και δεν υποκύπτει σε πιέσεις. Η εντύπωση είναι ότι προσπάθησε να καθησυχάσει τον ξένο παράγοντα, υπό την πίεση των κορυφαίων στελεχών του (που, θυμίζουμε, στη μεγάλη τους πλειοψηφία είχαν υποστηρίξει τη Ντόρα στις εσωκομματικές εκλογές το 2009). Αντιθέτως, δυσαρέστησε την κομματική βάση που τον εξέλεξε. Είναι πολλά πλέον τα νομοσχέδια που φέρνουν οι κατοχικοί στη Βουλή και τα υπερψηφίζει η Ν.Δ., π.χ. το αίσχος με τα αυθαίρετα.

Βεβαίως, από το αρχικό νομοσχέδιο λίγα άρθρα παρέμειναν αναλλοίωτα. Η υπουργός έκανε δεκτές πολλές προτάσεις της Ν.Δ., αλλά η ουσία του νομοσχεδίου δεν άλλαξε. Ο νόμος επιτρέπει στους ιδιώτες επιχειρηματίες επισήμως πλέον να συμμετέχουν στη χρηματοδότηση των ΑΕΙ, άρα να έχουν λόγο για το περιεχόμενο των σπουδών και να υπαγορεύουν τα πορίσματα των ερευνών, δηλ. να λειτουργούν τα ΑΕΙ περίπου ως ιδιωτικά. Ο πρύτανης, που θα έχει πλέον αυξημένες αρμοδιότητες, δε θα διορίζεται απ’ ευθείας, όπως προέβλεπε το αρχικό σχέδιο, αλλά θα εκλέγεται από μια λίστα 3 υποψηφίων, δηλ. πάλι διορισμός θα είναι. Δεν είναι τυχαίο ότι η καθεστωτική «Καθημερινή» ενθουσιάστηκε (25/8/11): «Οι δυνάμεις ευθύνης αυτού του τόπου, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Συμμαχία) ενώθηκαν και αψήφησαν, επιτέλους, τις απειλές και τους εκβιασμούς μιας αντιδραστικής μειοψηφίας …». Το πρόβλημα για όλους αυτούς που τον ψήφισαν είναι ότι ο νόμος τους είναι αντισυνταγματικός, άρα άκυρος, και δύσκολα θα σταθεί σε μια δικαστική προσβολή του.

Το χειρότερο για τον κ. Σαμαρά είναι ότι επέλεξε να προσφέρει τη συναίνεσή του σε μια υπουργό που και μόνο η παρουσία της στο υπουργείο Παιδείας αποτελεί πρόκληση, αφού ως επίτροπος της Ε.Ε., μεταξύ πολλών άλλων, είχε ζητήσει την καθιέρωση και της αγγλικής ως επίσημης γλώσσας του ελληνικού κράτους! Η ίδια κατόρθωσε να είναι η πρώτη υπουργός που στέλνει όλους τους μαθητές όλων των βαθμίδων στα σχολεία χωρίς βιβλία, με την προοπτική να πάρουν κάποια το Νοέμβριο! Για το χαρτί αυτών των βιβλίων θα έπρεπε να είχε κάτσει ήδη στο σκαμνί, γιατί το αγόρασε 1.800.000 ευρώ ακριβότερα από την τιμή που έχει στο ελεύθερο εμπόριο! Είναι προφανής η επιδίωξή της να διαλύσει τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση.

Επιπλέον η κ. Διαμαντοπούλου είναι τακτική προσκεκλημένη στις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Ελπίζουμε να μην είναι αυτός ο βαθύτερος λόγος της συναίνεσης, αφού και ο κ. Σαμαράς είχε την τιμή να προσκληθεί στις συνάξεις της. Είδομεν…

Η κυβέρνηση σπεύδει να πουλήσει με διαδικασίες κατεπείγοντος όλες τις επιχειρήσεις και εκτάσεις-φιλέτα του Δημοσίου, για να εισπράξει 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015, σύμφωνα με τις επιταγές και για λογαριασμό της τρόικας. Η κυβερνητική επικοινωνιακή καταιγίδα με τη συνδρομή των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, για να εξασφαλίσει την κοινωνική αποδοχή των ιδιωτικοποιήσεων, στοχοποιεί την, όντως, διεφθαρμένη και ανυπόληπτη συνδικαλιστική ηγεσία, διαχρονικό θρέμμα των κομμάτων, ιδιαίτερα του ΠαΣοΚ. Οι συνδικαλιστές τώρα δηλώνουν (μάλλον ειλικρινώς) ότι αγωνίζονται για τη διατήρηση των επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχο. Όμως η ίδια η συνδικαλιστική ηγεσία τα προηγούμενα χρόνια συναίνεσε στη συνεχιζόμενη πολιτική ξεπουλήματος, που ήταν βέβαιο ότι θα έχει τη σημερινή κατάληξη.

Η πώληση δημοσίων επιχειρήσεων είναι επιβλαβής για την κοινωνία και για το κράτος από κάθε άποψη. Αλλά, ακόμη κι αν κάποιος διαφωνεί με την παραπάνω άποψη, δεν είναι δυνατό να μη βλέπει ότι η όλη διαδικασία, τη χρονική στιγμή και με τον τρόπο που προωθείται σήμερα στην Ελλάδα, συνιστά καθαρό ξεπούλημα. Σε μια εποχή που σε όλη την ευρωπαϊκή περιφέρεια πραγματοποιούνται τεράστια προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων υπάρχει μεγάλη προσφορά, οπότε το διεθνές κεφάλαιο αγοράζει σε χαμηλές έως εξευτελιστικές τιμές τα φιλέτα που περνάνε στον έλεγχό του. Επιπλέον, η χρηματιστηριακή αξία των κερδοφόρων δημόσιων εταιρειών στρατηγικών τομέων (ενέργεια, νερό, τηλεπικοινωνίες κ.λπ.) είναι σήμερα πολύ χαμηλότερη της τεράστιας πάγιας αξίας τους.

Η μέχρι τώρα εμπειρία

Η στρατηγική των διαδοχικών μετοχοποιήσεων των κερδοφόρων ΔΕΚΟ τα τελευταία 15 χρόνια έχει αποδειχθεί επιβλαβής για το δημόσιο. Τα στοιχεία για όλες τις περιπτώσεις (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ κ.λπ.) δείχνουν ευκρινώς ότι η διατήρηση του συνόλου των μετοχών από το κράτος θα εξασφάλιζε περισσότερα οφέλη για το δημόσιο. Τα οφέλη αυτά θα προέρχονταν από τα μερίσματα που τώρα εισπράττονται από τους ιδιώτες εταίρους και από την αξία του ποσοστού της εταρείας που θα ανήκε στο δημόσιο. Έτσι στην περίπτωση του ΟΠΑΠ το δημόσιο έχασε ήδη 3,9 δισ. ευρώ και στην περίπτωση της ΔΕΗ 1,8 δισ. ευρώ. Ακόμα και στην περίπτωση του ΟΤΕ, που μετοχοποιήθηκε διαδοχικά με υψηλό τίμημα λόγω των ευνοϊκών χρηματιστηριακών συνθηκών, το όφελος από τις μετοχοποιήσεις, τέσσερις φορές μεγαλύτερο από τα μερίσματα που χάθηκαν, έχει εξανεμιστεί από την αξία της περιουσίας που έχει εκχωρηθεί. Ταυτόχρονα το δημόσιο με τις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα χάνει τη δυνατότητα να ασκεί εθνική πολιτική για οικονομική ανάπτυξη, με επενδύσεις που συμβάλλουν στην τεχνολογική πρόοδο και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η ΔΕΗ μόνο την τελευταία δεκαετία πραγματοποίησε επενδύσεις αξίας 7,5 δισ. ευρώ, ενώ την ίδια περίοδο διπλασίασε τα έσοδα και τα κέρδη της. Οι επενδύσεις αυτές διαχρονικά μόνο από το δημόσιο γίνονται και ποτέ από τους ιδιώτες.

[Στην ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ, στα Επίκαιρα Κείμενα, μπορείτε να ενημερωθείτε αναλυτικά για την περίπτωση της ΔΕΗ]

Η θέση του ΑΣΚΕ

Σε όλη αυτή τη συζήτηση για τις ιδιωτικοποιήσεις αυτό που δε λέγεται είναι ότι η πηγή των προβλημάτων είναι η παρουσία της Ε.Ε. (και μέσω της τρόικας) στην Ελλάδα. Η Ε.Ε. έχει στόχο να ελέγξει, μέσω του διεθνούς κεφαλαίου που εκπροσωπεί, όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των κρατών-μελών. Η Ε.Ε. μας υποχρεώνει, ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνά και ποιο είναι το πρόγραμμα διακυβέρνησής του, να ιδιωτικοποιήσουμε τις ΔΕΚΟ και να τις αποδυναμώσουμε. Εκκρεμεί , π.χ., η εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας για κατάργηση του μονοπωλίου ενέργειας, που προβλέπει την πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας θα οδηγήσει σε ιδιωτικά ολιγοπώλια σε λίγα χρόνια, σε ακριβότερες και σε χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες, όπως απέδειξε η διεθνής εμπειρία (Καλιφόρνια, Μ. Βρετανία κ.λπ.).

Δεν εξηγείται ακόμα για ποιο λόγο η Ελλάδα οφείλει να ιδιωτικοποίησει την ενέργειά της, ενώ το 80% της αντίστοιχης γαλλικής ΔΕΗ, της ΕDF, μεγέθους εικοσαπλάσιου της ΔΕΗ, ανήκει στο γαλλικό κράτος. Επιπλέον, ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της ιδιωτικοποίησης ότι έτσι θα παύσει η διαφθορά του συνδικαλισμού. Δε μας λένε πώς θα αποφευχθεί η διαφθορά του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου (ιδιαίτερα του ξένου), που μοιράζει μίζες σε πολιτικούς και κόμματα. Σε κάθε περίπτωση, η πάταξη της διαφθοράς είναι υποχρέωση και καθήκον της ελληνικής πολιτείας και του κάθε πολίτη της ξεχωριστά και όχι ξένων πολυεθνικών, που αποδεδειγμένα, όπου δρουν, υποθάλπουν και ενισχύουν τη διαφθορά.

Το ΑΣΚΕ πιστεύει στο δημόσιο χαρακτήρα των ΔΕΚΟ, στα πλαίσια μιας εθνικής πολιτικής, και στον υγιή συνδικαλισμό, που δεν εξαρτάται από τα κόμματα. Οι ΔΕΚΟ, στρατηγικού χαρακτήρα για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, σε συνθήκες διαφάνειας θα επιστρέψουν στον κοινωνικό τους χαρακτήρα, ο οποίος χάθηκε όταν άρχισαν να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Οι όποιες μισθολογικές υπερβολές και τα όποια προνόμια σε ειδικές κατηγορίες εργαζομένων των ΔΕΚΟ είναι ανάγκη, φυσικά, να καταργηθούν. Όλοι οι εργαζόμενοι μπορούν να έχουν ικανοποιητικούς μισθούς και το κράτος να αποκομίζει κέρδη από τις ΔΕΚΟ συνολικά (ακόμη κι αν κάποιες ΔΕΚΟ εμφανίζουν μικρές ζημιές, επειδή πρέπει να προσφέρουν πολύ φτηνές υπηρεσίες). Η εθνική πολιτική δεν μπορεί, όμως, να χαραχθεί και να υλοποιηθεί από καμιά κατοχική κυβέρνηση, κανένα πολιτικό φορέα που ακόμα υποστηρίζει την παραμονή μας στην Ε.Ε. και δεν μπορεί να υποστηριχθεί από ένα διεφθαρμένο, κομματικοκρατούμενο συνδικαλισμό.

Ο πρόεδρος της Ισλανδίας κατήγγειλε από το κρατικό ραδιόφωνα ότι «οι άνθρωποι της τότε (2008) κυβέρνησης υπέκυψαν στον εκβιασμό των Ευρωπαίων». Θυμίζουμε ότι Βρετανοί και Ολλανδοί είχαν επενδύσει 4 δισ. ευρώ στην τράπεζα Landsbanki, λόγω των υψηλών αποδόσεών της. Όσο κέρδιζαν δεν ήθελαν καμιά παρέμβαση του ισλανδικού κράτους. Όταν η φούσκα έσκασε και η τράπεζα κατέρρευσε, είχαν το θράσος να ζητήσουν από την ισλανδική κυβέρνηση να τους πληρώσει τη ζημιά! Ο λαός σε δύο δημοψηφίσματα και με συντριπτική πλειοψηφία αρνήθηκε να πληρώσει τους τοκογλύφους, παρά τις πιέσεις πολλών χωρών μελών της Ε.Ε.!

Ο πρώην πρωθυπουργός της Ισλανδίας Γκέιρ Χάαρντε βρίσκεται στη φυλακή και δικάζεται αυτές τις μέρες για τις παραλείψεις του και τον πλημμελή τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την κρίση του 2008. Τα αδικήματά του ωχριούν μπροστά στα εγκλήματα των δικών μας κατοχικών.

Και στα δικά μας …