ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Φοβούνται ανεξέλεγκτη έκρηξη

Έχουμε επανειλημμένα γράψει και μιλήσει στην «Ε», σε άρθρα, σε συνεντεύξεις και στην τελευταία προκήρυξή μας (Απρίλιος του 2010) για την επιλογή του Γ. Παπανδρέου και το ρόλο που εκτελεί μαζί με το ενημερωμένο (οι άλλοι ούτε γνωρίζουν τι κάνουν και θα ’ναι αργά όταν το καταλάβουν) σινάφι του στη χώρα μας. Χωρίς τη γνώση αυτή όσοι διερωτώνται για τα όσα τρομερά εκτοξεύονται καθημερινά εναντίον μας, για τα όσα χειρότερα επέρχονται και για το απερίγραπτο (φαινομενικό) αλαλούμ και την απέραντη (φαινομενική) σύγχυση θεωρούν ότι οφείλονται σε ανικανότητα της «οικογένειας» και των παρατρεχάμενών τους ή στην … αναγκαιότητά τους!!!

Ας προσθέσουμε τώρα τι είπε ο «κύριος» αυτός σε συνέντευξή του τον περασμένο Αύγουστο στο “Christian Science Monitor” (9/10/2010), φυσικά στις ΗΠΑ, για τον 4^ο δρόμο προς το Σοσιαλισμό (…!), τον οποίο κι επαγγέλλεται ότι θα διανύσει.

Ο «τρίτος δρόμος» (των Μπλερ, Κλίντον κ.λπ.) «είναι η πίστη στην ικανότητα της αγοράς να αυτορυθμίζεται», ταυτίζοντας έτσι σοσιαλισμό και ακραίο φιλελευθερισμό(!!), και ότι ο νέος (τέταρτος) δρόμος «θα επιτρέπει στις αγορές να αναπτύσσονται, αλλά όχι εις βάρος της Δημοκρατίας» και θα είναι «μια διεθνής διακυβέρνηση, όπου ο ρόλος των διεθνών οργανισμών θα θέτει τη διεθνή αλληλεγγύη πάνω από τα εθνικά συμφέροντα»!!!

Ο 4^ος δρόμος δρομολογήθηκε

Έτσι, λοιπόν, ο «κύριος» αυτός και το σινάφι του βαδίζουν «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» τον τέταρτο δρόμο του προς… το Σοσιαλισμό αταλάντευτα, προάγοντας τη «διεθνή διακυβέρνηση» των ΗΠΑ (και των εκάστοτε συμμάχων τους, που διαμαρτύρονται όμως για τα προβλήματα που τους δημιούργησε ο πρωτοστάτης Γιώργος) και «το ρόλο των διεθνών οργανισμών», όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κ.λπ., και πάντα, βέβαια, «πάνω από εθνικά συμφέροντα». Και τον βαδίζει χωρίς να ερωτήσει κανέναν αν συμφωνεί, χωρίς να ενημερώσει κανέναν πριν να τον ψηφίσει (λέγοντας, μάλιστα, τα εντελώς αντίθετα).

Μετά από αυτά γίνεται φανερό ότι ούτε ανικανότητα οδηγεί στα έργα της «κυβέρνησης της οικογένειας-family» ούτε σύγχυση υπάρχει στις «δράσεις» τους. Όλα βαδίζουν σύμφωνα με το προ των εκλογών καταστρωμένο (όχι, φυσικά, από τον τεταρτοδρομικό σοσιαλιστή) σχέδιο και το μόνο που, κατά τη γνώμη τους, χρειάζεται είναι κινήσεις αποπροσανατολισμού τόσο, ώστε να αποσπάται η προσοχή μακριά από τα πραγματικά γεγονότα. Δε χρειάζεται, εδώ, να αναφερθούν αναλυτικά τα επιμέρους έργα, όπως το πώς επιτυγχάνεται η κοινωνία του ενός τρίτου (1/3), ούτε γιατί περιφρονούν το Ελληνικό Σύνταγμα, που, φυσικά, δε χρειάζεται στη «διεθνή διακυβέρνηση» και που φέρνει σε απόγνωση τους ανώτατους δικαστές για να δικαιολογήσουν την ανύπαρκτη συνταγματικότητα του «Μνημονίου» και της «Δανειακής Σύμβασης», ούτε το γιατί δε δανείστηκαν όταν τα spreads ήταν χαμηλά, αφού έτσι θα μειώνονταν τα κέρδη των «αγορών», ούτε το γιατί δε θέτουν «αναδιάρθρωση» του χρέους, αφού το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μη χάσουν τα κέρδη τους οι «δανειστές-ληστές», ούτε για τις κινήσεις τους στα εθνικά θέματα και τις απαραίτητες άλλες συμμαχίες, αφού η «διεθνής διακυβέρνηση» (των ΗΠΑ) είναι «πάνω από τα εθνικά συμφέροντα», ούτε η επίθεση κατά της Ελληνικής Παιδείας, μια που η εθνική συνείδηση είναι πλέον μίασμα και απειλή για την επικράτηση του άκρου νεοφιλελευθερισμού που πρεσβεύουν ο 3^ος και 4^ος δρόμος προς «το σοσιαλισμό» της ακραίας Δεξιάς. Και τώρα πια είναι εντελώς ξεκάθαρο γιατί συντάσσονται μαζί τους η familia Μητσοτάκη, ο απερίγραπτος του «ΛΑΟΣ» και από κοντά Κουβέλης και σία …

Πού στηρίζονται για βοήθεια;

Το ερώτημα που ανακύπτει είναι πώς φαντάζονται ότι θα επιτύχουν τους στόχους αυτούς της πλήρους διάλυσης της χώρας και της κοινωνίας μας και πώς θα αντιμετωπίσουν την έκρηξη που πλησιάζει. Δε μπορεί, υποθέτουμε, να στηρίζονται σε ωμή εξωτερική παρέμβαση ούτε, ελπίζουμε, σε συνδρομή των εκατομμυρίων μεταναστών. Ούτε, μεσοπρόθεσμα, στα σκύβαλα των μεγάλων ΜΜΕ, ούτε κυρίως(!), στις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ, που τις κατέστησαν εσκεμμένα αδρανείς, γιατί τις φοβούνται. Δε μπορούν να στηριχτούν στην παλιά μεσαία τάξη, που την πλήττουν ανελέητα, ούτε στα συνδικάτα, που οι δοτοί «ηγέτες» τους ήδη κρύβονται.

Το μόνο, αβέβαιο μεσοπρόθεσμα κι αυτό, έρεισμά τους είναι η πολιτική βοήθεια αυτών που σε μεγάλο ή μικρό βαθμό τα «έφαγαν» μαζί με τους διάφορους Πάγκαλους και, φυσικά, η νέα νομενκλατούρα των περί την «οικογένεια», που όμως είναι ολιγάριθμη, λόγω της απληστίας της ίδιας της οικογένειας, καθώς και οι ποικιλώνυμες Μ.Κ.Ο., που πλουσιοπάροχα εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται και αποτελούν πρότυπο για καινούριες… Η κύρια, όμως, ελπίδα τους είναι η πολιτική αδράνεια αυτών που χωρίς να έχουν «φάει» ή, έστω, έχοντας πολύ μικρή συμμετοχή στη συνενοχή της απέραντης διαφθοράς, είναι ικανοποιημένοι με την αίσθηση της «συμμετοχής τους στην εξουσία» και το συναισθηματικό δεσμό με τη μακροχρόνια σχέση τους με το πάλαι ποτέ σοσιαλιστικό (έστω και μόνο κατ’ όνομα) ΠΑΣΟΚ, δηλαδή μ’ αυτούς που θεωρούν αδιανόητο να αποσκιρτήσουν από την πίστη στο κόμμα-ποδοσφαιρική ομάδα. Στους τελευταίους αυτούς (που υπολογίζονται στο 25% περίπου των ψηφοφόρων!!) ελπίζουν να στηριχτούν, αν επιλέξουν (ως μικρότερο κακό) ή εξαναγκαστούν σε γρήγορες εκλογές, ώστε να έχουν τις μικρότερες δυνατές απώλειες, πριν οι εσωτερικές τους αντιθέσεις (προσωπικής επιβίωσης, κυρίως), οι αμυδρές επιθέσεις από «φίλιες» μέχρι τώρα δυνάμεις, όπως «Ελευθεροτυπία», ο τ. σύμβουλος του Γιωργάκη Ν. Κοτζιάς, ο βουλευτής Παπαχρήστος, ή κάποιες φωνές στα ΜΜΕ, συντονιστούν με την ανοργάνωτη, ακόμη, λαϊκή οργή και τους οδηγήσουν σε καταποντισμό και όχι μόνο…

Τι δεν υπολογίζουν ως κίνδυνο και τι, πράγματι, φοβούνται;

Δε φοβούνται το ΚΚΕ, γιατί γνωρίζουν ότι ενδιαφέρεται μόνο για τη δική του ενίσχυση, ασχολείται με την κοινωνία και τους αντιπολιτεύεται μόνο τόσο, όσο για να κερδίζει κάποιες ψήφους και να στρατολογεί κάποια μέλη και κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει μια πραγματικά μεγάλη έκρηξη, που θα απειλούσε το σύστημά τους, αφού μια τέτοια εξέλιξη δε μπορεί να την ελέγχει. Ανησυχούν μόνο γιατί ξέρουν ότι υπάρχει κόσμος μέσα στο ΚΚΕ που δυσφορεί με αυτή την αυτιστική συμπεριφορά του κόμματός τους, κόσμος που επιβάλλει μια συνεπή στάση στο ζήτημα του Αιγαίου.

Δε φοβούνται τον αλληλοσπαρασσόμενο και αλλοπρόσαλλο ΣΥΡΙΖΑ, που (ας θυμηθούμε) μόνο σ’ ένα θέμα συμφώνησε ομόθυμα, την υπεράσπιση της κ. Δραγώνα, καλή της ώρα. Ανησυχούν μόνο γιατί γνωρίζουν ότι μέσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα υπάρχουν και πραγματικοί αγωνιστές με αριστερή, πατριωτική και δημοκρατική συνείδηση.

Δε φοβούνται, ουσιαστικά, ούτε τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Πρώτον, γιατί ο υποθετικός αντίπαλος Σαμαράς (ακόμη κι αν πιστεύει όσα λέει) είναι ευάλωτος μέσα στη Ν.Δ., που επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το πνεύμα της φαμίλιας Μητσοτάκη και από ντόπιους και ξένους, τωρινούς και παλιούς πάτρωνες. Και δεύτερο, γιατί ο ίδιος ο Σαμαράς, εφόσον θέλει να έχει προοπτική εξουσίας, πρέπει, αφού κινείται ούτως ή άλλως στα ευρύτερα πλαίσια του «ανήκομεν εις την Δύσιν», να μην «τρομάξει» τους μέχρι τώρα, τουλάχιστο, kingmakers, τους δημιουργούς «βασιλιάδων»… Το μόνο που φοβούνται, και το ομολογούν κάποιοι απ’ αυτούς, ίσως επειδή το βλέπουν δύσκολο να γίνει, είναι μια ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη, που θα εκφραστεί πολιτικά από γνήσιες, ειλικρινείς, ανιδιοτελείς δυνάμεις, έξω από το σημερινό πολιτικό κατεστημένο, που θα τους αμφισβητήσουν συνολικά.

Απέτυχε η προσπάθεια, επί υπουργίας Γιαννάκου, να εισαχθεί στα Σχολεία η οθωμανική «ελληνική» ιστορία της μη ιστορικού Ρεπούση καθώς και τα «συμβουλευτικά» πονήματα του κυκλώματος Βερέμη, Δραγώνας, Κοππά και σύμπαντος του ΣΥΝ, με χορηγίες των Υπουργείων Εξωτερικών ΗΠΑ, Αγγλίας και Γερμανίας και των εταίρων του Ουγγροεβραίου αρχισπεκουλαδόρου Σόρος !!, για τον παράδεισο της οθωμανικής σκλαβιάς.

Ετσι η διάδοχος της κας Γιαννάκου κα Διαμάντοπούλου και Σία επέλεξαν άλλο δρομολόγιο. Κατάργηση της ιστορίας, βαθμιαία, στα Σχολεία, και ανάθεση της «διδασκαλίας» της στο κύκλωμα Βερέμη και Σκάι των Αλαφούζων. (Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαίο, το ότι, μόλις άλλαξε η ιδιοκτησία της «Καθημερινής» μας προσφερθηκε, αφιλοκερδώς(...), πολυτελής σειρά-«ιστορία» της (εβραϊκής) Βίβλου !)

Δε θα ήταν προς θανάτου ! Η γνώμη, όποια γνώμη, (ακόμη, διότι άλλα ετοιμάζονται τώρα...) είναι ελεύθερη, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι παρέχεται από το ίδιο μέσο όπου διατυπώνεται, η δυνατότητα αντίλογου. Ούτε απαγορεύεται η όποια χρηματοδότηση, φτάνει να δηλώνεται, ώστε να κρίνεται και η όποια σκοπιμότητά της.

Δημιουργείται όμως σοβαρό θέμα, όταν η απόπειρα αυτή ιστορικής διαστροφής υπογράφεται «Με την ευγενική χορηγία της Εθνικής Τράπεζας» δηλ. με τα χρήματα των μικροκαταθετών της, υποτίθεται, κρατικής Τράπεζας!

Οι ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας για τις επικείμενες αλλαγές στον αριθμό των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σχολικών μονάδων και την «αναμόρφωση» του δημόσιου σχολείου προκάλεσαν αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις όμως υπήρξαν ασύμμετρες? αφορούσαν κυρίως τη βούληση του υπουργείου να προβεί σε μαζικές συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων. Ωστόσο, οι πρόνοιες του νομοσχεδίου θίγουν και το περιεχόμενο και τη διαδικασία της εκπαίδευσης, δηλαδή την ουσία της, αποτυπώνοντας πιο ευκρινώς τους πραγματικούς στόχους της κυβερνητικής πολιτικής για την Παιδεία.

Οι πρώτες εντυπώσεις κατέγραψαν τις ανακοινώσεις του υπουργείου μονοδιάστατα ως μνημονιακού πλαισίου περικοπές. Δυστυχώς η σύγχρονη τάση να καταγράφουμε τα αποτελέσματα των πολιτικών περισσότερο με οικονομικούς-αριθμητικούς όρους δεν επέτρεψαν να διαπιστωθεί ότι πρόκειται συνολικά για ένα ακόμα βήμα στη μακρόχρονη πορεία διάλυσης της δημόσιας Παιδείας και συντηρητικοποίησής της.

Το περιεχόμενο των μαθημάτων

Κρίσιμης σημασίας και αποδεικτική των προθέσεων είναι η απόφαση της κυβέρνησης να υποβαθμίσει το, ήδη απεχθές, όπως διδάσκεται, για τους περισσότερους μαθητές, γνωστικό πεδίο της Ιστορίας. Η Ιστορία υποβιβάζεται από βασικό σε κατ’ επιλογήν μάθημα για το Λύκειο και οι ώρες διδασκαλίας της μειώνονται. Αφού δεν πέρασε η προσπάθεια επαναγραφής της Ιστορίας με το ρεπούσειο άγος, τώρα η απόφαση είναι να εξοβελιστεί από τη δημόσια Παιδεία η Ιστορία και να ανατεθεί σε ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες (Αλαφούζος), που δεν ψηφίζονται και δε λογοδοτούν σε κανένα, με τη συνδρομή πρόθυμων ειδικών (Βερέμης). Ο στόχος είναι σαφής: να ξεχάσουν οι Έλληνες την Ιστορία τους, ώστε να μη μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδιά τους.

Η υποβάθμιση των Θρησκευτικών σε προαιρετικό μάθημα έχει τον ίδιο στόχο, γιατί η μελέτη των θρησκειών, και ιδιαίτερα της επικρατούσας στην Ελλάδα Ορθοδοξίας, ως στοιχείου της εθνικής ταυτότητας και παράδοσης, της φιλοσοφίας και της ιστορίας τους, μακριά από κατήχηση και χωρίς να αμφισβητείται το δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία, συμβάλλει στην αυτογνωσία μας.

Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι ενισχύονται μαθήματα καλλιτεχνικών, χορού, θεάτρου, κινηματογράφου, τα οποία όμως απαιτούν υποδομές και εξειδικευμένο διδακτικό προσωπικό πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, που ούτε υπάρχουν ούτε πρόκειται να υπάρξουν, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης. Συνολικά η αλλαγή της διδακτέας ύλης κινείται με γνώμονα την απόκτηση πλήθους ασύνδετων πληροφοριών και δεξιοτήτων σε αντιδιαστολή με την απόκτηση συγκροτημένου όγκου γνώσης σε βασικά γνωστικά πεδία, απαραίτητο γνωστικό έρμα για κάθε μαθητή. Η εισαγωγή «πτυχιακής» εργασίας για τους μαθητές του Λυκείου, που θα υπολογίζεται και για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, θα μπορούσε να συμβάλλει στην καλλιέργεια ενδιαφερόντων και κλίσεων των μαθητών. Όμως πώς θα αξιολογείται και πόσο αξιόπιστη θα είναι αυτή η αξιολόγηση; Το νέο μαζικό κύμα συνταξιοδότησης καθηγητών, χωρίς να αναπληρωθούν τα κενά λόγω περικοπών, είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει πολύ τις υποχρεώσεις τους και τον αριθμό των ωρών εργασίας τους.

Οι συνθήκες διδασκαλίας

Οι συνθήκες διδασκαλίας γίνονται πιο δυσχερείς πλέον, λόγω της εκ των πραγμάτων αύξησης του αριθμού των μαθητών σε κάθε τμήμα, των μαζικών και χωρίς πληθυσμιακά κριτήρια συγχωνεύσεων των σχολικών μονάδων, δεδομένης και της κατάργησης της ενισχυτικής διδασκαλίας από τη σημερινή κυβέρνηση. Πώς θα παρακολουθείται η πορεία του κάθε μαθητή με τις ιδιαιτερότητές του; Πώς θα διαχειρίζονται οι αρχές κάθε σχολικής μονάδας τους πολυπληθέστερους του ανεκτού μαθητές στις ελεύθερες ώρες τους; Είναι γνωστό από την εγχώρια και διεθνή εμπειρία ότι οι γιγαντιαίες σχολικές μονάδες είναι ευκολότερο να εκθρέψουν φαινόμενα και περιστατικά παραβατικότητας.

Η χρηματοδότηση και η διοίκηση

Την ίδια ώρα που η κρατική χρηματοδότηση μειώνεται, οι δήμοι, υπεύθυνοι για την υλικοτεχνική υποδομή, είναι καταχρεωμένοι και αδυνατούν ν’ ανταποκριθούν. Τώρα τους δίνεται επισήμως μέσω του νομοσχεδίου η δυνατότητα να παίρνουν συνδρομή από ιδιώτες χορηγούς, για να ικανοποιήσουν μέρος των αναγκών! Ο οργανισμός σχολικών κτιρίων (ΟΣΚ) καταργείται επίσημα. Αφού όμως είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη για περικοπές, γιατί χαρίζεται σε ιδιώτες η προμήθεια υλικοτεχνικής υποδομής με πολύ υψηλότερο αντίτιμο, όπως συμβαίνει πάντοτε;

Στον τομέα της διοίκησης των εκπαιδευτικών μονάδων επιχειρείται μια σαφής μετατόπιση των εξουσιών και ευθυνών από το σύλλογο των εκπαιδευτικών στο διευθυντή, ο οποίος τώρα αποκτά εξουσίες που συνάδουν περισσότερο με αυτές ενός μάνατζερ επιχείρησης. Ποιος όμως θα ελέγχει τους διευθυντές, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις αναξιοκρατικών τοποθετήσεων με κομματικά κριτήρια, και μάλιστα τώρα που καταργούνται τα τοπικά γραφεία εκπαίδευσης;

Οι νέες αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας συνιστούν ένα ακόμα βήμα για την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, την παραγωγή γενεών ημιμαθών και χειραγωγήσιμων, την ενίσχυση της ταξικότητας στην εκπαίδευση. Επί εικοσαετία η εκ νέου νοηματοδότηση της Παιδείας από διαδικασία υποβολής σε συστηματική σωματική και πνευματική σμίλευση με συνεχή προσπάθεια και αξιολόγηση σε εφεκτική κατά βούληση διαδικασία μεταφοράς πληροφοριών πραγματοποιήθηκε από τα δύο κόμματα εξουσίας με την πολύτιμη συνδρομή της ανανεωτικής αριστεράς, των διανοουμένων και καθηγητών της «προόδου». Έτσι εμπεδώθηκε η νοοτροπία της βολής και της ελάχιστης προσπάθειας. Το ίδιο συνέβη και με την παράδοση των πανεπιστημίων στις κομματικές φοιτητικές ολιγαρχίες, με πρόσχημα τον εκδημοκρατισμό τους και την απαλλαγή από την προτέρα δικτατορία της έδρας. Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο της τελικής διάλυσης. Η διάσωση της εκπαίδευσης είναι άλλος ένας λόγος για να απομακρυνθούν οι κατοχικοί το ταχύτερο από την εξουσία.

Αγωνιστές και «αγωνιστές»

Ο Σταύρος Καλλέργης, από τους πρωτεργάτες και τις ωραιότερες μορφές του ελληνικού σοσιαλισμού, όταν ξέσπασε επανάσταση στην Κρήτη το 1897 για την ένωση με την Ελλάδα, έκλεισε την εφημερίδα του στην Αθήνα και κατέβηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, για να πολεμήσει. Οι Έλληνες κομμουνιστές κρατούμενοι της δικτατορίας του Μεταξά, όταν άρχισε η ιταλική επίθεση, ζήτησαν να οδηγηθούν στο μέτωπο της Αλβανίας, για να πολεμήσουν σε τρομερά αντίξοες συνθήκες και με λίγες πιθανότητες να επιβιώσουν. Στη διάρκεια της δικτατορίας της χούντας κάποιοι αντιστασιακοί αρνήθηκαν να καταφύγουν στο εξωτερικό, όπου προσκλήθηκαν με πολλές υποσχέσεις, και επέλεξαν να παραμείνουν στην πατρίδα τους, αγωνιζόμενοι με μεγάλο κόστος και πολλούς κινδύνους.

Οι 300 της Υπατίας, ενώ οι συμπατριώτες τους στις αραβικές χώρες γράφουν μιαν από τις ωραιότερες σελίδες του αγώνα των λαών για απελευθέρωση, παραμένουν στην Ελλάδα υπό την προστασία των κατοχικών και καλοπληρωμένων ΜΚΟ (και αφελών «προοδευτικών»), των οποίων έγιναν όργανα στην προσπάθεια διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας, η οποία πάντα στήριζε τους αραβικούς λαούς στον αγώνα τους κατά των Δυτικοευρωπαίων αποικιοκρατών και των νεοναζί του Ισραήλ.

Ο κύριος Δήμαρχος

Την ώρα που ο Νταβούτογλου προκαλούσε το πανελλήνιο με τις δηλώσεις του, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης τον υποδέχθηκε με ανοιχτές αγκάλες, υποσχέθηκε αδελφοποίηση της πόλης του με τη Σμύρνη και μετονομασία της οδού Απ. Παύλου σε Κεμάλ Ατατούρκ (σε ανταπόδοση της μετονομασίας οδού της Σμύρνης σε Ελ. Βενιζέλου), τον διαβεβαίωσε ότι «η αγκαλιά μας είναι ανοιχτή για τους Τούρκους αδελφούς … θα δώσω την ψυχή μου για περαιτέρω ανάπτυξη των δεσμών με την Τουρκία». Του διέφυγε να προσθέσει «υπό τον όρο ότι η Τουρκία θα αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο και θα άρει το casus belli»!

Λιτότητα και λαμόγια

Η άγρια λιτότητα που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό δεν ακουμπάει τους ευνοούμενους της οικογένειας, που κατακλέβουν το ελληνικό δημόσιο. Η κυβέρνηση των κατοχικών διόρισε νέους υπαλλήλους στον ΟΠΑΠ με μισθούς 5.000 έως 15.000 ευρώ το μήνα. Σ’ έναν απ’ αυτούς ο ΟΠΑΠ πληρώνει επιπλέον 4.400 ευρώ το μήνα για το ιδιωτικό σχολείο των παιδιών του! Αυτά και πολλά άλλα καταγγέλθηκαν στη Βουλή στις 17/3, χωρίς η κυβέρνηση να δώσει απάντηση. Τι είχε πει ο ανεκδιήγητος; Νοικοκύρεμα του κράτους;

Ο κ. Μονέ

Δεν ξέρουμε πόσο εξακολουθούν να ισχυρίζονται κάποιοι ευρωπαϊστές ότι η ΕΟΚ, με τους εμπνευστές της Μονέ και Σουμάν, ιδρύθηκε ως ένας ανεξάρτητος από τις ΗΠΑ οργανισμός, αλλά μια πρόσφατη αποκάλυψη σε βιβλίο της γκωλικής πολιτικού Μαρί Φρανς Γκαρώ έχει σημασία: Ο Ζαν Μονέ έστελνε εκθέσεις στους Αμερικανούς και τους ζητούσε να βοηθήσουν στον παραμερισμό του στρατηγού Ντε Γκωλ, ως μη συνεργάσιμου για την προώθηση της ευρωπαϊκής ιδέας!!

Η «ευρωπαϊκή κυριαρχία»

Ενώ οι ισχυροί εταίροι μας στην Ε.Ε., με πρώτη τη Γερμανία, μας επιβάλλουν (ως μέλος της «ευρωπαϊκής οικογένειας») να κάνουμε εκπτώσεις στην εθνική μας κυριαρχία υπέρ της «ευρωπαϊκής», το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης, φύλακας της συνταγματικής τάξης στη Γερμανία, τον Ιούνιο του 2009 έβγαλε την εξής απόφαση για τη Συνθήκη της Λισαβόνας: «Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει “ευρωπαϊκός λαός” και ότι, κατά συνέπεια, δεν υπάρχει επίσης ευρωπαϊκή κυριαρχία.» Μια τόσο σημαντική απόφαση δε θεωρήθηκε από τους συνταγματολόγους μας άξια προβολής και σχολιασμού και θάφτηκε από κόμματα και ΜΜΕ. Τυχαίο;

Γερμανικό μίσος

Επειδή τα ελληνικά ΜΜΕ σταμάτησαν να το αναφέρουν, μη νομίζουμε ότι τα γερμανικά ΜΜΕ σταμάτησαν την κατασυκοφάντηση των Ελλήνων. Αντιθέτως, συνεχίζουν να κάνουν πλύση εγκεφάλου ότι για την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των Γερμανών (ασήμαντη μπροστά στη δική μας επιδείνωση) δεν ευθύνεται η απληστία των τραπεζιτών τους, αλλά η τεμπελιά των Ελλήνων, που δε δουλεύουν και τρώνε από τα δανεικά που μας δίνουν οι Γερμανοί! Κανείς Γερμανός δε γνωρίζει ότι υπάρχει ζήτημα οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα από την κατοχή. Δεν κατηγορούν άλλους λαούς σε παρόμοια κατάσταση (Πορτογάλους, Ισπανούς, Ιρλανδούς κ.λπ.). Μόνον οι Έλληνες φταίνε! Φαίνεται ότι ακόμη δεν ξέχασαν οι Γερμανοί ότι οι «τεμπέληδες» δεν υποτάχθηκαν στην τεράστια πολεμική τους μηχανή και συνέβαλαν τα μέγιστα στην ήττα του ναζισμού!