ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ας συνεχίσουμε, όπως είχαμε υποσχεθεί στο προηγούμενο φύλλο της «Ε»(νημέρωσή μας) λίγο ακόμα να γράφουμε για τη σωστή χρήση της γλώσσας μας, αν θέλουμε (όσοι, τουλάχιστον, θέλουμε...) να εξακολουθήσει να υπάρχει η Ελλάδα, ο Ελληνισμός.

Το ανθρώπινο είδος επέτυχε να επιβιώσει σε αντίξοες συνθήκες με τη συνεργασία, που στηρίχθηκε στην επικοινωνία, δηλαδή στη γλώσσα, ήχους αρχικά και πολύ αργότερα σε εικονικούς τύπους, προφορικά και γραπτά, που συμβατικά (με εκούσιες συμβάσεις, συμφωνίες) λειτουργούσαν από όλους. Διαφορετικά, επικοινωνία δεν μπορούσε να υπάρξει.

Δεν θα θίξουμε εδώ την ανάγκη για πιστή τήρηση των κανόνων της προφορικής και γραπτής γλωσσικής επικοινωνίας ούτε θα επικρίνουμε τους ακούσιους (αδιάφορους η αγνοούντες...) και, κυρίως, τους εκούσιους (ιδιοτελείς διαφόρων ειδών, αιτιών και σκοπών...) γλωσσοκαταστροφείς. Θα αναφερθούμε μόνο σ’αυτούς (και στο φαινόμενο γενικότερα) που θεωρούν πως έχουν το δικαίωμα να ομιλούν όπως θέλουν, αδιαφορώντας για το αν οι ακροατές τους καταλαβαίνουν τι τους λένε!

Ο λόγος απευθύνεται πάντα προς τους άλλους και δεν είναι «ο άλλος» υποχρεωμένος να προσπαθεί να αποκρυπτογραφεί συνονθυλεύματα ήχων, είτε όταν εκπέμπονται άναρθρα είτε σε συχνότητα πολυβόλου. Δεν είναι πρόβλημα σεβασμού και ευπρέπειας, είναι ζήτημα κοινωνικής αναγκαιότητας.

Και, αν η συνομιλία γίνεται δια ζώσης, ο ακούων μπορεί να διακόψει τον ομιλούντα, με ευγένεια (!) με το «επανάλαβέ το, παρακαλώ, να καταλάβω τι είπες»! Αν όμως ο λόγος είναι δημόσιος προς άτυχους(!) ακροατές ραδιοφώνου, τηλεόρασης, «μπαλκονιού», θεατρικής σκηνής κ.λπ., τι μπορεί να γίνει;

Ολοι πρέπει να μαθαίνουν να ορθοφωνούν, στο σπίτι, στο σχολείο, στα δημόσια ιδρύματα, ακόμα στα δημόσια βήματα κ.λπ., αλλά αυτό εφαρμόζεται μόνο όταν μαθαίνουμε ξένη γλώσσα(!). Για την Ελληνική οι πάντες αδιαφορούν και μάλιστα οι εκπαιδευτικοί φορείς της Ελληνικής Παιδείας. Μήπως να άρχιζε από το νηπιαγωγείο η κ. Κεραμέως (η εκλεκτή των παγκοσμιοποιητών του Νταβός και άξια διάδοχος των προκατόχων της Γιαννάκου, Διαμαντοπούλου, Φίλη, Γαβρόγλου!!) η μέριμνα για την Ελληνική γλώσσα αντί της Αγγλικής; Και μήπως όλοι μας να αρχίσουμε την επίθεση στις εστίες κακοποίησης της γλώσσας μας με τα ευθύβολα βέλη τους στο διαδίκτυο κατά των αυτουργών του εγκλήματος;       Ελεος, πια!

Το επίσημο διεθνές όνομα της σημερινής Τουρκίας, από τον Κεμάλ Ατατούρκ και μετά μέχρι τώρα, είναι Turkey και ξαφνικά ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι θα το αλλάξει σε Turkiye. Και ο λόγος της επικείμενης (;) αλλαγής είναι ότι με την λέξη Turkey οι Ευρωπαίοι ονομάζουν τις ...γαλοπούλες(!), ίσως γιατί, όταν οι Οθωμανοί πολεμούσαν τους Ευρωπαίους, κραύγαζαν όπως στριγγλίζουν  οι γαλοπούλες!

Για να μην υπάρχουν τέτοιες παρεξηγήσεις και πιθανοί συνειρμοί(...), θα συμβουλεύαμε η νέα ονομασία να είναι, γεωγραφικά, Μικρά Ασία. Και τούτο θα ήταν και πιο σωστό, μια που το Τουρκία (και Τούρκοι) είναι εθνικό όνομα μιας μικρής μειονότητας (5-6%, όπως αποδεικνύουν Τουρκικά Πανεπιστήμια), αυτής των εθνικά Τούρκων!!

Λέγεται ότι η HellenicTrain, ιταλική εταιρεία που ανέλαβε το μεταφορικό έργο μετά την επανακρατικοποίηση (διότι περί αυτού πρόκειται και όχι περί ιδιωτικοποίησης, εφόσον η ιταλική εταιρεία είναι κρατικών συμφερόντων) δε φέρει καμμία ευθύνη για το δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών, διότι το δίκτυο δεν είναι δική της ευθύνη. Παρόλα αυτά ανακοίνωσε ότι χορηγεί αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων. Αν δεν έχει η ίδια καμμία ευθύνη, γιατί σπεύδει να αποζημιώσει; Αν η ίδια δεν ευθύνεται για ένα δυστύχημα που της κοστίζει ακριβά, εφόσον ο σιδηρόδρομος απαξιώθηκε στη συνείδηση του κόσμου ως μεταφορικό μέσο με το δυστύχημα, εκείνη λογικά δε θα έπρεπε να αξιώνει αποζημιώσεις από το ελληνικό δημόσιο αντί να τις χορηγεί; Μήπως υπάρχει κάτι στις συμβάσεις και υποχρεώσεις της εταιρείας που δε γνωρίζουμε;

Είναι προφανώς καταδικαστέα η επίθεση στο Γιάνη Βαρουφάκη από «γνωστούς – αγνώστους».Και ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση.  Παρόλα αυτά, προκαλεί εύλογα ερωτηματικά το χρονικό σημείο της επίθεσης σε ένα χώρο που είναι γνωστό ότι ο κ. Γ.Β. επισκέπτεται σε εβδομαδιαία βάση τα τελευταία χρόνια, κατά δική του δήλωση. Επίσης, οι κραυγές των δραστών την ώρα της επίθεσης ότι «πρέπει να πληρώσεις για τα μνημόνια που ψήφισες», ενώ είναι γνωστό ότι κ. ΓΒ δεν υπέγραψε κανένα μνημόνιο, προκαλούν ερωτηματικά. Ο δε κ. ΓΒ, εμφανιζόμενος με πρησμένο μάτι σε τηλεοπτικές συζητήσεις, προφανώς επιχείρησε να προκαλέσει τη συμπάθεια μέρους του κοινού. Οι δημοσκοπήσεις των αμέσως επόμενων ημερών έδειξαν άνοδο των ποσοστών του ΜΕΡΑ25 ως αποτέλεσμα της αποστροφής των πολιτών προς τα κυρίαρχα τρία κόμματα εξουσίας και ίσως ως έκφραση συμπάθειας, λόγω της επίθεσης…

Μέσα στο γενικότερο κλίμα των ημερών που ακολούθησε το δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών παρατηρείται μια έντονη δραστηριότητα του υπουργού των Εξωτερικών κ. Δένδια για συνομιλίες με τον Τούρκο ομόλογό του Τσαβούσογλου. Η δραστηριότητα αυτή ξεκίνησε την επαύριον του φονικού σεισμού σε Τουρκία και Συρία. Και συνδυάζεται με την έντονη κινητικότητα του αμερικανικού παράγοντα στην περιοχή (επίσκεψη Μπλίνκεν κλπ). 

Οπως γράφτηκε στον Τύπο, χωρίς να διαψευστεί («Τα Νέα» κλπ), υπήρξαν μυστικές διαβουλεύσεις  μεταξύ των δύο υπουργείων επί 20 ημέρες οι οποίες κατέληξαν στην ανακοίνωση των δύο υπουργών στις Βρυξέλλες για συμφωνία «αλληλοϋποστήριξης στους διεθνείς οργανισμούς». Με βάση αυτή η Τουρκία θα ψηφίσει την Ελλάδα για μη μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η Ελλάδα θα υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Τουρκίας για τη θέση του γενικού γραμματέα του Διεθνή Ναυτιλιακού Οργανισμού -ΙΜΟ. Επίσης, ο κ. Δένδιας δήλωσε ότι «δεν έχουμε τώρα παραβιάσεις» αναφερόμενος στην όντως δραματική μείωση των εναέριων παραβιάσεων και παραβάσεων από τους Τούρκους όλη την τελευταία μετασεισμική περίοδο. Αφού αναρωτηθούμε πρώτα αν είναι ισορροπημένη αυτή η αλληλοϋποστήριξη, αν δηλαδή έχει το ίδιο βάρος η γραμματεία του ΙΜΟ με την ιδιότητα του μη μόνιμου μέλους του του ΣΑ και μάλιστα υπό τη πρίσμα των εξελίξεων στην ανατολική μεσόγειο γύρω από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, να αναρωτηθούμε και πόσο λογικό είναι να έχει τη γραμματεία του εν λόγω οργανισμού μια χώρα που δεν έχει υπογράψει και αναγνωρίσει τη σύμβαση για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Ακόμα αφήνεται ως διαρροή από την κυβέρνηση ότι συμφωνήθηκε μορατόριουμ θερινό για αποχή από ασκήσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο του Αιγαίου. Oμως καμμία επιτροπή για ΜΟΕ δεν έχει συνεδριάσει, ενώ υπάρχει το ιστορικό της Μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ με τα γνωστά…αποτελέσματα. Και γιατί να πάμε σε νέα συμφωνία από τη στιγμή που το προαναφερθέν μνημόνιο είναι σε ισχύ, αντί να ισχύσει αυτό; Μήπως περιλαμβάνει κάτι επιπλέον αυτή η συμφωνία που διέρρευσε; Μας θυμίζει η σημερινή συμφωνία, αν υπάρχει, την περίφημη μαρτυρία του πρώην πρέσβεως Αϋφαντή για τη συμφωνία μεταξύ Κατρούγκαλου και Τσαβούσογλου, όπου φάνηκε η αγωνία του τότε υπουργού Εξωτερικών για αποφυγή εντάσεων προεκλογικά απλά, για να διευκολυνθεί ο ΣΥΡΙΖΑ…

Την ίδια στιγμή, ο Kύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι «η υποστήριξη της Αθήνας στην υποψηφιότητα της Τουρκίας δεν μας δεσμεύει και προφανώς δεν μπορούμε να την υποστηρίξουμε». Πού πήγε η σύμπλευση μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, που ανακοινώθηκε κατά την επίσκεψη του κ. Χριστοδουλίδη στην Αθήνα; Και τι νόημα έχει υπό αυτό το πρίσμα το ανακοινωθέν ανώτατο συμβούλιο συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών; Υπάρχει κοινή στρατηγική ή όχι; Αν ήταν σε συνεννόηση Ελλάδα και Κύπρος πριν από τη συμφωνία Τουρκίας – Ελλάδας, τότε εγείρονται ακόμα μεγαλύτερα ερωτηματικά.

Στη μεγαλύτερη εικόνα, ο Ερντογάν είναι πιθανό πλέον να χάσει και οι Αμερικανοί ετοιμάζονται για τους νέους συνομιλητές τους στην Τουρκία. Ετοιμάζονται να τους «προικίσουν», για να τους σταθεροποιήσουν. Αυτό συνάγεται και από όλη τη φρασεολογία του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ, την κινητικότητά των παραγόντων του, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις μέρους του Κογκρέσου (Μενέντεζ κλ.π). Αν ο Ερντογάν δεν χάσει, θα προσπαθήσουν έτσι να τον διατηρήσουν σε απόσταση «συνεννόησης». Στο πλαίσιο μόνο αυτό έχει νόημα η διαμόρφωση «θετικού» κλίματος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, μαύρες μέρες μας περιμένουν… Κυρίως διότι είναι ένα θέμα που από ό,τι φαίνεται υπάρχει συναίνεση και από τα τρία μεγαλύτερα κόμματα.

Θα επανέλθουμε.