ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δεν πέρασε απαρατήρητη η διαφορά ουσίας στο χαιρετισμό κατά την παραλαβή των υπουργείων τους μεταξύ των δύο κορυφαίων υπουργών. Ο κ. Γεραπετρίτης μίλησε για «προστασία της κυριαρχίας και της εθνικής μας υπόστασης», ο κ.Δένδιας για «προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της κυριαρχίας». Θεωρούμε ως δεδομένο ότι και οι δύο γνωρίζουν ελληνικά. Επίσης, θυμίζουμε τις διαφορετικές απόψεις μεταξύ τους, όταν ο Δένδιας ήταν ΥΠΕΞ και ο Γεραπετρίτης Υπ. Επικρατείας. Θεωρούμε επίσης ως δεδομένη την εγγύτητα του Γεραπετρίτη στο Μαξίμου. Αν αυτό αποτυπώνει τις πραγματικές προθέσεις, τότε είναι πολύ άσχημα τα πράγματα. Αρχισαν τα όργανα στην κυβέρνηση από την πρώτη μέρα;

Μπορεί να φανταστεί κάποιος, τι θα επακολουθήσει με τις παραχωρήσεις Μητσοτάκη, που νομίζει ότι θα περάσουν αναίμακτα!

Το ερώτημα είναι πώς τους ξέφυγε και δεν νομοθέτησαν το ακαταδίωκτο και για τον περιβόητο Ανδρέα Γεωργίου που «ταλαιπωρήθηκε» με δικαστήρια, ποινικές διώξεις, και καταδίκες, επειδή ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ διόγκωσε το δημοσιονομικό χρέος του 2009 από 5% σε 15% «διευκολύνοντας» τους «εταίρους» δανειστές να επιβάλουν στους Ελληνες τρία επαχθή μνημόνια, που αποψίλωσαν τη χώρα από ό,τι παραγωγικό είχε απομείνει, επέβαλαν τη φτωχοποίηση και τη μετανάστευση των νέων επιστημόνων μας.

 Ολος αυτός ο εσμός ξένων και εγχώριων μνημονιακών «λυσσαξαν» να «βγάλουν λάδι» τον εκλεκτό τους και τελικά ...ο «φιλάνθρωπος» Χατζηδάκης ανακάλεσε την προσφυγή της Ελλάδας στο ΕΔΔΑ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) εναντίον του. «Τέλος καλό». Τα μνημόνια «απαλλάχτηκαν».

Οσο για μας....

Εχει γίνει, πλέον φάμπρικα η νομική κατοχύρωση ασυλίας από ποινικές ευθύνες σε πρόσωπα που κατέχουν κρίσιμες  θέσεις και που οι αποφάσεις τους επιβαρύνουν παντοιοτρόπως τον Ελληνικό λαό και την κοινωνία μας.

Δεν αναφερόμαστε στην ασυλία βουλευτών και υπουργών. Αν και η ασυλία αυτή θα έπρεπε να είχε ήδη αρθεί και συνταγματικά. Ασυλία είχε  νομοθετηθεί με  τον Αστικό Κώδικα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για στελέχη τραπεζών και δημόσιους λειτουργούς,  που θα προχωρήσουν σε αναδιαρθρώσεις δανείων και διαγραφές οφειλών. Η ΝΔ συμπλήρωσε την ασυλία τους με νέα αναμόρφωση του Α.Κ.  Ο κ. Φλωρίδης δεν το ήξερε ;

Η  κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θεσμοθέτησε ασυλία για τα μέλη του Δ.Σ. του διαβόητου Υπερταμείου ως προς τις αποφάσεις τους.

Δεν έφθαναν μόνο αυτά τα ακαταδίωκτα. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. θέσπισε το ακαταδίωκτο των μελών της εθνικής επιτροπής προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού (λοιμοξιωλόγοι), της επιτροπής αντιμετώπισης έκτακτων συμβάντων Δημόσιας Υγείας  και της εθνικής επιτροπής εμβολιασμών. Επίσης  για το έγκλημα των Τεμπών η κυβέρνηση έδωσε ασυλία στα μέλη της τριμελούς επιτροπής, που διόρισε η ίδια για τη διερεύνηση, υποτίθεται, των αιτίων.  Πολλοί οι ακαταδίωκτοι. Αλοίμονο στους καταδιωκόμενους,  που η μόνη τους ασυλία αφορά μόνο την ψήφο τους.

Ψηφίζεται, επιτέλους, ένας νόμος που επιτρέπει, διευκολύνει την ψήφο των ομογενών, όπου γης χωρίς τις προϋποθέσεις του υπάρχοντος νόμου, που ουσιαστικά οδηγούσε σε αποκλεισμό την μέγιστη πλειονότητα των ομογενών.

Η αυτοαποκαλούμενη Αριστερά απαιτούσε τέτοιες προϋποθέσεις που, ουσιαστικά, απαγόρευε την ψήφο στους ομογενείς που ήταν εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, αν βρίσκονταν μακριά από την Ελλάδα.

Εννοείται πως όσοι τον ψηφίζουν πιθανόν να το κάνουν,  επειδή περιμένουν οι ίδιοι ψήφους, και όσοι δεν τον ψηφίζουν το κάνουν επειδή δεν περιμένουν από τους ομογενείς εκλογική ενίσχυση...! Εστω.

Ενα γνώρισμα της δημοκρατίας (όπου λειτουργεί, έστω και στοιχειωδώς) είναι η δυνατότητα όσο πιο ευρείας πληροφόρησης, κριτικής, σχολιασμού και πολιτισμού γενικώς. Και εμφανίζονταν πάντοτε, μέσα στην αναρίθμητη ποικιλία (ευτυχώς) των ανθρώπινων ενδιαφερόντων και κλίσεων, πολλοί που αφιέρωναν τη ζωή τους στην πραγμάτωση της δυνατότητας αυτής, έστω και προσχηματικά.

Αλλωστε, η τήρηση των προσχημάτων διασώζει πάντοτε μέρος της ουσίας...

Υπάρχουν σήμερα και έτσι τέτοιοι «λειτουργοί»;

Η τεράστια εξέλιξη (κατ’αρχήν, ευτύχημα) της τεχνολογίας και η σπουδή στον έλεγχό της, η γιγάντωση επιχειρήσεων και φιλοδοξιών εξουσίας δεν επιτρέπει πλέον την, κατά το δυνατόν, ελεύθερη και αντικειμενική πληροφόρηση από αυτούς που επέλεξαν να την ασκήσουν. Και αυτό γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό σε περιόδους εκλογικών εντάσεων: Υπάρχει άραγε κάποιος που να πιστεύει ότι ο Μαρινάκης, ο Βαρδινογιάννης, ο Αλαφούζος, ο Σαββίδης κλπ. άλλη έγνοια δεν έχουν από την επιθυμία να μας πληροφορούν ή να μας κάνουν κοινωνούς κάθε πολιτιστικής εξέλιξης; Οταν, μάλιστα συνδέονται με ακόμη μεγαλύτερα ξένα συμφέροντα και επιδιώξεις, σε ένα προτεκτοράτο ως είναι η Ελλάδα;

Πώς μπορούν, λοιπόν να υπάρχουν ελεύθεροι δημοσιογράφοι;

Οσο για τους «δημοσκόπους» αρκεί η αυτοκαταισχύνη τους, όταν μας είπαν ότι γνώριζαν πως η διαφορά των 2 «μεγάλων» ήταν πάνω πάνω από 15%, αλλά δεν το έγραψαν, διότι φοβούνταν το bullying που θα τους έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ! Τότε τι χρειάζονται, πλέον; Υπάρχουν πολλά άλλα επαγγέλματα να ασκήσουν...

Αυτά και τα ανάλογά τους σε άλλους τομείς μπορούν να εξαφανίζονται μόνο σε μία κοινωνία Ανεξάρτητη και Ελεύθερη, ώστε να γίνεται και Δημοκρατική και Κοινωνικά δίκαιη.