ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Υπάρχει ένα θεμελιώδες ερώτημα για την κυβερνητική πολιτική και προπαγάνδα σε κοινωνικά δίκτυα και ΜΜΕ: Από τη μια καταδικάζουν απερίφραστα την τρομοκρατία της Χαμάς εντάσσοντάς την στις όμορες οργανώσεις του Ισλαμικού Κράτους. Και από την άλλη, μας καλούν να τα βρούμε με και συνεπώς ενδυναμώσουμε τον Ερντογάν, που είναι ο βασικός υποστηρικτής και χρηματοδότης της Χαμάς και του ΙΚ και πολιτικό τέκνο του Αδελφών Μουσουλμάνων. Πώς γίνεται αυτό και πώς αυτό συμβαδίζει με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας»; Ούτε την τυφλή πρόσδεση στη Δύση δεν είναι ικανοί να υλοποιήσουν.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές που έγιναν στον απόηχο της μετεωρικής και κατευθυνόμενης εκλογής Κασσελάκη στο ΣΥΡΙΖΑ είχαν δυσάρεστες εκπλήξεις για όλους. Παρόλα αυτά, κατά ένα παράδοξο τρόπο εμφανίζονται τώρα όλοι νικητές έως θριαμβευτές. Το μόνο παρήγορο είναι ότι υπήρξαν αρκετές οι περιπτώσεις κατά τις οποίες επιβεβαιώθηκε η παλιά παπανδρεϊκή ρήση του 1985 ότι «νίκησε η αυτοδιοίκηση» Και αυτό, παρά τον καλπονοθευτικό νόμο Βορίδη. Και κυρίως παρά την ογκώδη αποχή, - φαινόμενο που δε φαίνεται να απασχολεί κανένα στην ένοχη κεντρική πολιτική σκηνή - , που ολοένα και θεριεύει τα τελευταία δέκα χρόνια και δεν μπορεί να εξηγηθεί με ρηχές και μη πειστικές ερμηνείες περί μη ανανεωμένων εκλογικών καταλόγων.

Η κυβέρνηση μπορεί να δηλώνει ικανοποιημένη για την κατάκτηση 202 δήμων εκ των οποίων τους 165 από την πρώτη Κυριακή και για τις 8 από τις 13 κερδισμένες περιφέρειες. Και η αίσθηση είναι ότι η κυβέρνηση παρά τις εξόφθαλμες αστοχίες διαχείρισης του τελευταίου διαστήματος (φωτιές, πλημμύρες, Λιβύη, Αγχίαλος κλπ), την καλπάζουσα ακρίβεια, την πρωτοφανή σπουδή της για μια… συμφωνία (!;)με την Τουρκία,έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος των δυνάμεών της.

Παρόλα αυτά οι ήττες σε Αθήνα (του οικογενειακού ενδιαφέροντος) και Θεσσαλονίκη και οι απώλειες σε σημαντικές περιφέρειες άφησαν μια πικρή γεύση στο τέλος. Η απώλεια περιφερειών είναι πιο σημαντική, γιατί συνδέεται με την υλοποίηση του κυβερνητικού έργου και τη διαχείριση των προγραμμάτων του Ταμείου Ανάκαμψης και το ιδιαίτερο… ενδιαφέρον της κυβερνητικής ομάδας για αυτά. Ταυτόχρονα, σηματοδότησαν το πρώτο εκλογικό ρήγμα σε μια πενταετία εκλογικής κυριαρχίας του Μητσοτάκη. Η επόμενη περίοδος προμηνύεται με ισχυρότερες αντιστάσεις απέναντι στις επιδιώξεις της κυβερνητικής ομάδας.

Στην Αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, επικράτησε ένας ενθουσιασμός ανεξήγητος. Το ΠΑΣΟΚ θύμισε εποχές αλαζονείας, επειδή οι υποψήφιοι του επικράτησαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με συμμετοχή 26% και 32%! Και επίσης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τη συστράτευση ποικίλων δυνάμεων. Ο δε Βίος και η Πολιτεία των νικητών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και των συμμετεχόντων στους συνδυασμούς τους δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ελπίδες για μια καλύτερη διοίκηση. Και στο ΣΥΡΙΖΑ της απόλυτης σύγχυσης υπήρξε η πρώτη αναπτέρωση ηθικού(!!) Και οι πρώτες δηλώσεις από τους ατλαντιστές σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για συμπόρευση στις επερχόμενες εκλογές. Επανεμφανίστηκε ο ΓΑΠ και οι δηλώσεις Σπίρτζη δεν ήταν ασφαλώς τυχαίες.

Το ΚΚΕ πανηγυρίζει, επειδή είχε άνοδο, λέει, των ποσοστών του χωρίς και αυτό να υπολογίζει την αποχή. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί σε κάθε περίπτωση η απόφαση, άλλοτε σιωπηλή και άλλοτε ρητή, του ΚΚΕ να απόσχει από το δεύτερο γύρο σε πολλές περιοχές, ευνοώντας τους κυβερνητικούς συνδυασμούς, μια κίνηση αναμνηστική της σύμπραξης ΚΚΕ – ΝΔ του πατρός Μητσοτάκη το «βρώμικο» 1989.

Υπήρξαν όμως και θετικά από αυτές τις εκλογές: Οι κατισχύσεις αυτοδιοικητικών παραγόντων όπως στις περιφέρειες Βορείου Αιγαίου, Θράκης, Θεσσαλίας δείχνουν ότι στις τοπικές κοινωνίες υπάρχουν ακόμα δυνάμεις τοπικές, αυτοδιοικητικές που μπορούν να δράσουν και να αναδειχθούν. Ταυτόχρονα, δε διέλαθε την προσοχή ότι ουσιαστικά οι κυβερνητικοί σχηματισμοί έχασαν έδαφος έναντι ανταρτών της ΝΔ ( Θράκη, Β. Αιγαίο κλπ), φαινόμενο με προεκτάσεις για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Και αυτό, γιατί είναι πια μάλλον (απογοητευτικά) βέβαιο ότι η όποια αντίσταση στους κυβερνητικούς στόχους θα προέλθει από το εσωτερικό της ευρύτερης συντηρητικής παράταξης. Τέλος, μάλλον ενθαρρυντική πρέπει να θεωρείται η αντίδραση σημαντικού μέρους του εκλογικού σώματος απέναντι στις πρωτοφανείς παρεμβάσεις και ωμούς εκβιασμούς κυβερνητικών παραγόντων για μη συμπερίληψη σε προγράμματα κυβερνητικά των δήμων στους οποίους δε θα ηγούνται φιλοκυβερνητικοί δήμαρχοι και περιφερειάρχες.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα μιας δύσκολης πολιτικής περιόδου του προσεχούς χειμώνα για τα εσωτερικά και εξωτερικά μέτωπα με κατάληξη τις επερχόμενες ευρωεκλογές που θα σηματοδοτήσουν και τις πολιτικές εξελίξεις.

Το Σάββατο στις 4 Νοεμβρίου, ώρα 17:30, στα γράφεια του ΑΣΚΕ θα γίνει συνάντηση για να μιλήσουμε και να συζητήσουμε για την πολύ σοβαρή και επικίνδυνη συγκυρία.   Σας περιμένουμε.

Το κέντρο της παγκόσμιας κρίσης μετατοπίζεται κοντά στην Ελλάδα ...

Μέχρι πριν από λίγες ημέρες η παγκόσμια κρίση πολλαπλών επιπτώσεων είχε ως πηγή της τον πόλεμο στην Ουκρανία και είχε ήδη περιέλθει σε τέλμα με μικρές και όλο και πιο σπάνιες αναταράξεις.  Σιγά-σιγά, μάλιστα, εθεωρείτο πως έβαινε σε κάποιου είδους τέλος, με τις αρνητικές συνέπειες πάντως να εξακολουθούν να είναι καταστρεπτικές... Και ο γκουρού των Αμερικανών Freedman είπε: «O πόλεμος τελείωσε. Μένει να βρεθεί αυτός που θα το πει»! Θα ακολουθούσε ο απολογισμός, γενικά αρνητικός για τους  λαούς (και καταστροφικός για τους Ουκρανούς), θετικός για τις ΗΠΑ και την Ρωσία (παρά τις απώλειές της) και αποκαλυπτικός για την εμφανή πλέον αδυναμία της Ε.Ε... να λειτουργήσει ως τέτοια.

Ομως, η αναμενόμενη επιστροφή σε, έστω και περιορισμένη, κανονικότητα διεκόπη αιφνίδια με την  «τρομοκρατική» εισβολή της «ακραίας» Hamas των Παλαιστινίων στο πάνοπλο Ισραήλ που αιφνιδιασμένο (;) ετοιμάζεται, μέρες τώρα(...) για άμεση (!) εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας των Παλαιστινίων, για να εξαλείψει οριστικά (!) τη Hamas ως θύμα που δικαιούται να αντεπιτεθεί αμυνόμενο!

Αιφνιδιάστηκαν πράγματι όλοι ;

Eίναι μάλλον βέβαιο ότι το ήξεραν στο Ισραήλ (τους είχαν προειδοποιήσει πολλοί!), τους άφησαν να εκτεθούν με αγριότητες και έτσι να επιτύχουν την «τελική» λύση (κάτι παλιότερο μας θυμίζει), αλλά μάλλον το σχέδιο κινδυνεύει να γίνει μπούμερανγκ! Αν είναι έτσι, μάλλον ήσαν έτοιμοι οι ΗΠΑ να «προασπίσουν» το Ισραήλ, οι Ευρωπαίοι έσπευσαν να συνταυτιστούν  (πάλι!) με τις ΗΠΑ, στέλνουν τους προέδρους τους (!!!) να «συνετίσουν» τον Νετανιάχου και μόνο ο Γκουτιέρες του ΟΗΕ ορθώνεται αντιμέτωπος κατηγορώντας το Ισραήλ!! Εννοείται, βέβαια, ότι μπορεί αυτό να γίνεται σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ, ώστε αποκτώντας κύρος (και ο περιφρονημένος ΟΗΕ) να μπορέσει ευκολότερα να παρέμβει ειρηνευτικά. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ...

Από την άλλη πλευρά η τροφοδότης της Hamas Τουρκία, αφού απέτυχε να προβληθεί ως μεσολαβητής, αγρίεψε ξαφνικά, αποκαλεί τη Hamas ελευθερωτή των Παλαιστινίων (ενώ το αντίθετο κάνει με τον Οτσαλάν και το ΠΚΚ!),  η Χεζμπολάχ (Ιράν) από τον βορρά, η Συρία και το ISIS από την Ανατολή ετοιμάζονται να εισβάλουν στο Ισραήλ και, αν χρειαστεί, ανοιχτά και οι Ιρανοί. Μόνο η Ρωσία και η Κίνα ουσιαστικά αναμένουν. Και η Αίγυπτος...

Τα πράγματα παραμένουν θολά, κίνδυνος γενικότερης (μεγαλύτερος από ό,τι με την Ουκρανία) ανάφλεξης ορθώνεται και καλείται το Ισραήλ να ζυγίσει τα πράγματα και να αποφασίσει...

Αν κάνει όμως πίσω, αισθάνεται για πρώτη φορά φόβο για αφανισμό και το πιθανότερο είναι να περιοριστεί, όπως έγινε, λίγο πριν αυτό το χρόνο που γράφονται τα παρόντα, σε σύντομες, ολιγόωρες καταδρομές στη Γάζα. 

Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί ;

Αν η κατάσταση είναι έτσι περίπου, όπως γράφουμε παραπάνω, τότε θα υπάρξει, ίσως σταδιακά, κάποια λύση που να εξασφαλίζει την ασφάλεια ύπαρξης του Ισραήλ σε όρια μικρότερα κάπως από τα σημερινά και στους Παλαιστίνιους ανεξάρτητο κράτος με βοήθεια ανασυγκρότησής τους. Αν όχι, τότε τα πράγματα θα εξελιχθούν σε σύγκρουση με αποτέλεσμα εκδίωξη των Εβραίων, για δεύτερη φορά μετά το 70 μΧ από τους Ρωμαίους, ή συνεχή απομάκρυνση (προς τα πού όμως;) των Παλαιστινίων και επέκταση του Ισραήλ (αυτό είναι το όραμα των Εβραίων) σε άγνωστο ποια έκταση. Τότε όμως μία παγκόσμια ανάφλεξη δεν είναι απίθανη, με ό,τι αυτό θα σημάνει ...

Και η Ελλάδα;

Η Ελλάδα είχε αναπτύξει καλές σχέσεις με τα αραβικά κράτη, κάτι που είχε σκαμπανεβάσματα λόγω των τουρκικών τακτικών. Ταυτόχρονα τα τελευταία χρόνια απέκτησε στενές σχέσεις με το Ισραήλ, ενισχυόμενες τελευταία με τη συνεργασία ανάμεσα στο Ελληνικό λόμπι με το, σχεδόν, παντοδύναμο Εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ. Πολλές οι επιφυλάξεις όμως για την στερεότητα των σχέσεων αυτών, που εξαρτάται από τις εναλλαγές στις σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία (!), η οποία χαρακτηρίζεται από τον απόλυτο καιροσκοπισμό και άρα την απόλυτη αναξιοπιστία.

Ηταν όμως διαχρονικά η Ελλάδα και σταθερά στο πλευρό των Παλαιστινίων, για να αποκτήσουν, επιτέλους, το δικό τους κράτος. Πρέπει πάση δυνάμει να διατηρηθεί η σχέση αυτή, παρά τις έντονες δυσκολίες. Η συστράτευση με ακραίους διαχωρισμούς μεσοπρόθεσμα και, κυρίως, μακροπρόθεσμα δεν μας ευνοεί, όσο μάλιστα η (κακώς ονομαζόμενη) Τουρκία αποτελεί τον διαρκή κίνδυνο για μας. 

Ειδικά τώρα που η Τουρκία έκδηλα αποτελεί κίνδυνο για τη Δύση, πρέπει να αποφύγουμε κάθε σοβαρή σχέση μ’αυτήν και με σταθερότητα να επιμένουμε στις λεγόμενες κόκκινες γραμμές, δηλαδή τα αυτονόητα για κάθε ελεύθερο κράτος. Ομως η δουλοπρεπής πρόσδεση με την Δύση, δυστυχώς, και ιδιαίτερα μάλιστα με τη Γερμανία, που διαχρονικά ήταν εχθρική προς τους Ελληνες, και την Ελλάδα, δυστυχώς, χαρακτηρίζει την σημερινή Ελληνική Κυβέρνηση.

Εμφανίζονται τώρα κάποιες πρωτοβουλίες για τη «διάδοση του Ελληνισμού», κάτι που είναι θετικό, αν είναι ειλικρινές, οπότε είναι φανερό πως η «διάδοση του Ελληνισμού», θα πρέπει πρώτα να επιδιωχθεί προς το εσωτερικό!

Να μαθαίνουν να μιλάνε καλά ελληνικά τα παιδιά στα νηπιαγωγεία και όχι αγγλικά ή γερμανικά (που προτείνει ο κ Βελόπουλος).  Να μην μπορεί ο πρέσβης των ΗΠΑ (ελληνικής καταγωγής μάλιστα) να μας πληροφορεί πως δεν έχουμε πάντα δίκιο στις διεκδικήσεις των γειτόνων εις βάρος μας. Να μην οργανώνουμε φιέστες συνεργασίας μ’αυτούς που μας προκαλούν αναίσχυντα ούτε να δεχόμαστε να συμμετέχουμε (αν δεν τα προτείναμε εμείς, μάλιστα) σε συνέδρια π.χ. στα Τίρανα, όταν ο Ράμα μας προκαλεί απερίφραστα. Να μην επιτρέπουμε να δρα ανενόχλητα ο γνωστός ανθέλληνας Soros στη χώρα μας μαζί με τις αναρίθμητες ασύδοτα ανθελληνικές ΜΚΟ και το περίεργο μόρφωμα ΕΛΙΑΜΕΠ και άλλα όσα ανάλογα, «ων ουκ έστιν αριθμός».

Αν συνεχισθεί να έχουμε κυβερνήσεις που   διευκολύνουν όλα τα  παραπάνω και τα σχέδια των ξένων «ισχυρών», σύντομα θα βρεθούμε στη θέση των ξεριζωμένων από τη γη τους και να σκοτωνόμαστε με άλλους επίσης ξεριζωμένους παλαιότερα.

Ετσι, κ. Μητσοτάκη και όσοι όμοιοι;

Ο νέος «αρχηγός», που ξεφύτρωσε από το πουθενά στο ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας την καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας από τον προκάτοχό του, που τον υποστήριξε σιωπηρά, με ετερόκλητους ψηφόφορους του δίευρου,  «μυρίζει» αμερικανιά από μακριά. Ελληνοαμερικανός εφοπλιστής(;)   που «δεν δαιμονοποιεί το κεφάλαιο». Είναι καραμπινάτος νεοφιλελεύθερος υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, της  κεφαλαιακής κερδοφορίας, των μνημονίων, των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, της ΝΔ του Μητσοτάκη και άλλα παρόμοια. Αυτές τις θέσεις του προέβαλλε από χρόνια στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης. Τώρα ισχυρίζεται ότι δεν τις θυμάται!! Δημοσιοποίησε επίσης το σεξουαλικό του προσανατολισμό πιστεύοντας, πιθανόν, ότι είναι  πλεονέκτημα!! Γι'αυτό εγκατέλειψε το ΣΥΡΙΖΑ πριν το δεύτερο γύρο των Αυτοδιοικητικών εκλογών για να πάει στις ΗΠΑ να παντρευτεί τον «αγαπημένο» του. Προηγήθηκε το καλοκαίρι η μακρά επίσκεψη Τσίπρα στις  ΗΠΑ που, όπως φαίνεται, έλαβε υποδείξεις περί του πρακτέου της διαδοχής του.

            Το ερώτημα είναι τι επιδιώκουν οι Αμερικανοί με την προώθηση Κασσελάκη στο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με πρωτοπαλίκαρό του τον Πολάκη(!!); Μήπως την «εκκαθάριση» των «αντιφρονούντων» και παλινόρθωση Τσίπρα; Μήπως την αποχώρηση αριθμού βουλευτών (16 κατ’ ελάχιστο) και στελεχών, ώστε το ΠΑΣΟΚ να μετατραπεί σε αξιωματική αντιπολίτευση και στη συνέχεια οι εναπομείναντες στον αδύναμο ΣΥΡΙΖΑ να «συνεργασθούν» μαζί του, ώστε να «ξανααναστήσουν» το δικομματισμό  που διαλύθηκε με τα μνημόνια; Ή μήπως όντως νομίζουν ότι ο νέος τους «αρχηγός» θα μακροημερεύσει ;

            Εχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε με Κασσελάκη, είτε, με Τσίπρα,  βρίσκεται σε πολιτική αποδρομή και δεν μπορεί πλέον να εκφράσει  αξιόπιστα τη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνια. Είχε αποδείξει, προ Κασσελάκη, ότι δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά, μια και, εκτός από την πολιτική απάτη του 2015, δεν έθιξε ούτε τρίχα του συστήματος εξάρτησης, της παγκοσμιοποίησης και  των «αγορών».  Αποδόμησε την εθνική κυριαρχία,  κλ.π., κλ.π., κλ.π. Τώρα με αυτή τη νέα νεοφιλελεύθερη αμερικανόφερτη ηγεσία, που φαντάζεται το ΣΥΡΙΖΑ σαν διοικούμενη Α.Ε. και μπατάρει προς τα δεξιά, τι μέλλον έχει ως Αριστερά;

Οι εκλογές στην Αυτοδιοίκηση

            Κατ’αρχάς η θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι δεν πρέπει οι θεσμοί της Αυτοδιοίκησης και του Συνδικαλισμού να εξαρτώνται από κόμματα, ώστε  να εκφράζουν τις ιδιαιτερότητες του τόπου ή της εργασίας τους και να μην είναι προέκταση της κομματικής και πολύ περισσότερο τής κυβερνητικής πολιτικής.  Γι’ αυτό όποιος  μετέχει  ως υποψήφιος στους θεσμούς αυτούς θα πρέπει να αποβάλλει την, τυχόν, κομματική του ιδιότητα.

Ομως, δυστυχώς, τα μεγάλα κόμματα, κυρίως  (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ), δεν λειτουργούν έτσι. Θέλουν εξαρτημένες  απ’ αυτά  τις διοικήσεις όλων των φορέων τοπικών, περιφερειακών, εθνικοτοπικών, πανεπιστημιακών και εργαζομένων που εκλέγονται. Από τον εξωραϊστικό σύλλογο της γειτονιάς μέχρι τις διοικήσεις των Α.Ε.Ι. Ετσι εκμεταλλεύονται τα αποτελέσματα εκλογών των φορέων αυτών για να «συμπεράνουν» ότι  έχουν πολιτικά κέρδη. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές σφετερίζονται τις επιλογες των πολιτών σε πρόσωπα.

            Στις πρόσφατες εκλογές στην Αυτοδιοίκηση η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέσπισε με νόμο ως όριο το 43%+1 των ψήφων για την εκλογή συνδυασμού από τον πρώτο γύρο, αντί του ισχύοντος 50%+1 ψήφο, καθώς και όριο 3% που οι συνδυασμοί δικαιούνται να μετέχουν με συμβούλους στα νέα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια. Το σκεπτικό για το 43% είναι προφανές. Ηθελαν να προωθήσουν τους νεοδημοκράτες αυτοδιοικητικούς που εκτιμούσαν ότι θα κέρδιζαν από τον πρώτο γύρο γνωρίζοντας ότι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τον παραπαίοντα ΣΥΡΙΖΑ καθώς και από ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, που έχουν μικρότερη κοινοβουλευτική δύναμη. Ετσι η υπερφίαλη θεώρηση της απόλυτης κυριαρχίας της μητσοτακικής ΝΔ οδήγησε τον ίδιο το Μητσοτάκη να υποστηρίζει με περιοδείες τους  νεοδημοκράτες υποψήφιους περιφερειάρχες  και δημάρχους σε 13 στις 13 περιφέρειες της χώρας και σε 3 στους 3 στους δήμους Αθήνας, Θεσσαλονίκης, και Πειραιά. Πλήρης κομματικοποίηση, ή μάλλον κυβερνητικοποίηση.

            Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου δικαίωσαν εν μέρει  τον Μητσοτάκη. Στην πλειονότητά τους οι νεοδημοκράτες υποψήφιοι, όσοι δεν εκλέχτηκαν από τον πρώτο γύρο, προσέγγισαν το ποσοστό της ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές (40,5%). Ομως η υπερφίαλη επιμονή του να «βαφτεί γαλάζιος» ο χάρτης στο δεύτερο γύρο, στηρίζοντας ακόμη  και τον αποτυχημένο περιφερειάρχη Θεσσαλίας, προκάλεσε στις κάλπες το αντίθετο αποτέλεσμα. Το μεγαλύτερο σοκ ήταν η ήττα του «μεγαλοπερίπατου» ανιψιού Μπακογιάνη στην Αθήνα από τον υποψήφιο του  ΠΑΣΟΚ, ενώ στις Περιφέρειες στο δεύτερο γύρο η ΝΔ κέρδισε μόνο την Πελοπόννησο με τον υποψήφιο που στήριζε ο Σαμαράς.

            Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαφανίστηκε. Το ΠΑΣΟΚ που διαθέτει στελέχη στην Αυτοδιοίκηση, αλλά ολίγιστο γερμανόστροφο αρχηγό, εμφανίζεται ενισχυμένο, όπως και το ΚΚΕ, που εκτός της Πάτρας, κέρδισε Δήμους. Ομως η θέση του για λευκό ή άκυρο στο δεύτερο γύρο όπου δεν μετείχε «κομουνιστής υποψήφιος», εκτός της πλήρους κομματικοποίησης, παραπέμπει στις πιο σκοτεινές ιστορικές εποχές που καλό είναι να μη θυμόμαστε. Πάντως σημαντική μερίδα ψηφοφόρων του δεν υπάκουσε στη «γραμμή».

            Τα πολιτικά συμπεράσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι ότι η απόλυτη κυριαρχία της ΝΔ του Μητσοτάκη έχει υποστεί πλήγμα  λόγω της αλαζονείας του από τους ψηφοφόρους. Ενας λόγος της σημαντικής αποχής οφείλεται, έστω εν μέρει, στο σημερινό πολιτικό αδιέξοδο, δηλ. στη σημερινή ανυπαρξία εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης. Η εξέλιξη αυτή θα δρομολογήσει μήπως εσωτερικές διεργασίες; Η μήπως κυοφορούνται γενικότερες ανακατατάξεις;

            Οι όποιες πιθανές εξελίξεις αφορούν τη βούληση των ξένων, που επιδιώκουν την απρόσκοπτη συνέχεια του συστήματος  εξάρτησης, που, μεταξύ άλλων, ευνοούν παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, για να αποτρέψουν την ανάδειξη πολιτικών δυνάμεων που να υπηρετούν την Ελλάδα και το Λαό μας.