Οι όποιες αναφορές, «αναλύσεις» των παγκόσμιων (διεθνών) γεγονότων και διαγραφόμενων τάσεων δεν γίνονται για «εγκυκλοπαιδικούς», «ακαδημαϊκούς», απλώς θεωρητικούς λόγους, αλλά στοχεύουν στην διερεύνηση της σχέσης αυτών και τις επιπτώσεις στα εθνικά, ελληνικά «πράγματα». Και, κυρίως, στην διαχρονική επιβεβαίωση της περίφημης φράσης του μεγάλου Κ. Καβάφη («Στα 200 π.Χ» ο τίτλος του ποιήματός του) «[…] με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών [...]» και, κυριότατα, στο εάν έχουμε τη θέληση και τα πρόσωπα να υπερπηδήσουμε τα ποικίλα «εμπόδια» ώστε να δράσουμε ανάλογα…
Γενικά, η φαινόμενη εικόνα και εντύπωση, τώρα, είναι πως, παρά το Ουκρανικό (…), Ισραήλ-Χαμάς, Χούθι-Δύση μέτωπα, υπάρχει μια σιωπηρή γενική «ισορροπία» και πως γενικά κίνδυνος ευρύτερης, ακόμη και πυρηνικής, έκρηξης (έστω και μη γενικής) πρέπει να αποκλείεται.
Ομως και μόνο η αναφορά από πολλές πλευρές πως ένα «τυχαίο» περιστατικό μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες εξελίξεις δεν δημιουργεί ευοίωνες προοπτικές. Αλλωστε η συνεχώς διευρυνόμενη απόσταση ισχύος μεταξύ, σχηματικά, Δύσης και Ανατολής, παρά τις πολλές σχέσεις μεταξύ μελών και από τις δύο «παρατάξεις», δημιουργεί κίνδυνο απόπειρας πρόωρης(!) «παγκόσμιας» επικράτησης ή, αντίθετα, μιας «αμυντικής» απόπειρας για «οριστική» αποτροπή απώλειας της τωρινής πρωτοκαθεδρίας…!
Και μπορεί, ίσως, η Ρωσοουκρανική σύγκρουση να καταλήξει, σταδιακά, στην επαναφορά της Ανατολικής Ουκρανίας στη Ρωσία και έτσι να μην συνεχίζει να λειτουργεί ως πεδίο Αμερικανικών πειραματισμών, όμως οι «διαφορές» Ισραήλ και Παλαιστινίων είναι μάλλον αγεφύρωτες, ως ζήτημα ζωής και θανάτου και για τις δύο πλευρές...
Πάντως ο «Δυτικός Συνασπισμός» σπαράζεται εσωτερικά, ακόμη και μέσα στο κυρίαρχο μέλος του (ΗΠΑ), ενώ ο «Ανατολικός» (5μελές BRICS) ήδη διπλασιάζεται, με ό,τι αυτό προοιωνίζεται, παρά τη χαλαρότητα των δεσμών του...
Η περίπτωση Τραμπ
Τον Σεπτέμβριο του 2016, 2 μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ («Ενημέρωση του ΑΣΚΕ φύλλο 167») είχαμε αναλύσει τι σήμαινε η υποψηφιότητα του Τραμπ και προβλέψει την επιτυχία του (που απεκλείετο από όλους, όπου γης). Εκέρδισε ο Τραμπ και ουσιαστικά επιτέθηκε στα σχέδια των εμπνευστών της Παγκοσμιοποίησης και τέθηκε επικεφαλής του, άτυπου ακόμη, «συνασπισμού» των κρατών-εθνών, που επιμένουν στην Ανεξαρτησία τους, όπως και Ρωσία του Πούτιν, Κίνα κ.λπ. (όπου δεν δρουν ανεξέλεγκτα οι απειράριθμες ΜΚΟ της «Δυτικής» Παγκοσμιοποίησης…, όργανά της…). Και, φυσικά, υπήρξε παγκόσμια «κατακραυγή» κατά του παραδείγματος του, που αναζωπυρώθηκε πάλι, τώρα που «απειλείται» και νέα επικράτησή του.
Οντως, εάν δεν αποκλειστεί ο Τραμπ από υποψήφιος στις εκλογές του Νοεμβρίου 2024 στις ΗΠΑ, με διάφορους «τρόπους», ακόμα και ακραίους(…), φυσικά ακραίας (ξανά!) αντιδημοκρατικότητας(!), οι εξελίξεις θα είναι πιθανότατα (υπάρχουν και σε κάποιους «ελπίδες» καθεστωτικής μεταστροφής του ως νέου προέδρου των ΗΠΑ, μάλλον ευχολογικές…) εντελώς διαφορετικές από τις πιθανώς δρομολογούμενες…
Σίγουρα, πάντως, η Δυτική Παγκοσμιοποίηση του ΝΤΑΒΟΣ θα ματαιώνεται, ευτυχώς για την Ανθρωπότητα, ανεξάρτητα από πιθανές παρενέργειες αρνητικές, π.χ. νέες στενότερες σχέσεις του με ...Ερντογάν! Πάντως ο Νοέμβριος είναι ακόμη μακριά...
Και ο Ερντογάν
Εν μέσω της γενικής αβεβαιότητας και των ενεργών ήδη κινδύνων εμφανίζεται και ο μεγαλοϊδεασμός και μεγαλομανία του Ερντογάν, ο οποίος ως αυτοδιοριζόμενος εκφραστής του Παντουρκισμού(!) και Πανισλαμισμού(!) επιδιώκει να γίνει το έκτο μόνιμο(!) μέλος (με έβδομο τη Γερμανία;) του Συμβουλίου Ασφαλείας του (συνεχώς αποδυναμούμενου) ΟΗΕ και όχι, πλέον, απλός περιφερειάρχης. Και φαίνεται να κερδίζει, προσωρινά έστω, αρκετές επιτυχίες με την ευγενική συνεπικουρία του διδύμου Κυρ. Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη, του αποκαλούμενου βαθέως υποκλινόμενου. Δεν πρόκειται, βέβαια, να μακροημερεύσει, όμως αν δεν εμποδιστεί έγκαιρα η υποκλινόμενη στον Ερντογάν πολιτική του διδύμου αυτού, θα έχει περιληφθεί σύντομα ολόκληρο το Ανατολικό Αιγαίο στην ανύπαρκτη σήμερα «γαλάζια πατρίδα» της Ερντογανικής Τουρκίας… Και χρειαζόταν υπεράνθρωπες προσπάθειες του διδύμου να πάρει τα F16 ο Ερντογάν και να τον υποδεχθεί μετά Βαΐων και κλάδων η… Αίγυπτος.
Αντιδράσεις στα υπερεθνικά κελεύσματα των πολυεθνικών της «Δύσης».
Οι λαοί στις ΗΠΑ και τις χώρες της Ε.Ε. ήδη αντιδρούν στις εντολές της Δυτικής Νέας Τάξης με απειλή άμεσου διχασμού, με αγροτικές κινητοποιήσεις κατά του κινδύνου αφανισμού αγροτικής παραγωγής και με μετακίνηση της ψήφου τους προς κόμματα που υιοθετούν μέτρα κατά της βίαιας αλλοίωσης της σύνθεσης του εθνικού πληθυσμού και εξαφάνισης της εθνικής τους ιδιοσυστασίας.
Ακόμη και στην Ελλάδα χρησιμοποιούμενη ως πειραματόζωο, όπου ως χώρα προτεκτοράτο (ακόμη) και χρησιμοποιούμενη ανενδοίαστα από τους «προστάτες» και τους εντόπιους υπηρέτες των (και μάλιστα πολλούς αυτοονομαζόμενους «αριστερούς»(!)) ως πειραματόζωο για την εφαρμογή στην πράξη των εντολών της Νέας Τάξης τους «να μην έχουμε τίποτα και έτσι να είμαστε ευτυχείς», να μην έχουμε «πατέρα και μητέρα», να μην έχουμε εθνικότητα και να δεχτούμε να αντικατασταθούμε, λόγω κλιματικής αλλαγής(!) χωρίς γλώσσα κ.λπ από άλλους, άρχισε η αφύπνιση.
Αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότεροι ότι, αν θέλαμε επιβιώση ως Ελληνες, πόσο μάλλον και ανάπτυξη ανθρώπινη, απαιτείται Αγώνας για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση. Και τότε...
Θα θέλαμε να ευχηθούμε για καλύτερο (μάλλον λιγότερο καταστροφικό) το νέο έτος, όμως αυτό θα ηχούσε κάπως ειρωνικό(!) μπροστά στα όσα εκτυλίσσονται και όσα ήδη προαναγγέλονται να επισυμβούν επί παντός του (κοινωνικού, πολιτικού, εθνικού) επιστητού.
(περί όλων αυτών αναλυτικά στο προσεχές φύλλο της «Ενημέρωσης του ΑΣΚΕ»
Γεννάται, όμως, το (φαινομενικά) αναπάντητο ερώτημα: Γιατί τόση βιασύνη στον καταιγισμό «μεταρρυθμίσεων» που απαιτούν οι εξωτερικοί πάτρωνες των κυβερνώντων και των κυβερνησίμων (όλοι τους, στην πραγματικότητα, συμφωνούν..!); Διαισθάνεται η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη ότι επίκειται το τέλος της (παρά την παντελή απουσία πραγματικής αντιπολίτευσης) και σπεύδει να εκτελέσει τα υπεσχημένα, ώστε να επέμβουν οι προστάτες τους να τους σώσουν;
Η μήπως η βιασύνη αυτή αποβλέπει στην δημιουργία σύγχυσης από τα αλλεπάλληλα πλήγματα, αλληλοαποπροσανατολιζόμενα, ώστε να εδραιωθεί, αναπόφευκτα (ελπίζουν…) μια, σχετική έστω, αδιαφορία για την τελευταία ελληνοτουρκική σύναξη στην Αθήνα και τα αποτελέσματά της; Οταν, μάλιστα, απειλείται(!) νέα συνάντηση την προσεχή άνοιξη με οριστικές(;) «ρυθμίσεις»;
Η ελληνοτουρκική σύναξη κατά της Ελλάδας
Εισαγωγικά υπενθυμίζουμε ότι όπως ο Α. Τσίπρας επελέγη για να λύσει, δηλ. να δέσει, κατά τις επιθυμίες, των ΗΠΑ και δευτερευόντως της Ε.Ε. -Γερμανίας σκοπιανό «ζήτημα» έτσι και ο Κ. Μητσοτάκης, για να «λύσει» ομοίως τα, κατά την Τουρκία, Ελληνοτουρκικά «προβλήματα» κατά τις επιθυμίες των ανωτέρω και αυτό ήδη επιχειρεί.
Ετσι συναντήθηκαν, μόνοι ουσιαστικά, ο Μητσοτάκης, ως εκπρόσωπος των «πρόθυμων» ανά την Ελλάδα, εντός και εκτός των κομμάτων (…), και ο Ερντογάν, εκπροσωπώντας σύμπασαν την Τουρκική ηγετική τάξη και επιδόθηκαν στην δημιουργία, όπως διακήρυτταν, καλού κλίματος στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, κάτι που βόλευε τον Ερντογάν για τους δικούς του λόγους.
Να θυμίσουμε ότι ο κ, Μητσοτάκης μάς είχε προδηλώσει, πέρα από το ανήκουστο «η ανισότητα είναι φυσικός νόμος» (!) ότι «Η (εθνική) κυριαρχία είναι σχετική έννοια», και «για κάθε συμφωνία θα γίνουν υποχωρήσεις»!!!·και ο Ερντογάν, πέραν από το εξωφρενικό «εγώ δεν (ανα)γνωρίζω το Διεθνές Δίκαιο, γνωρίζω όμως το (πολεμικό) Πολιτικό Δίκαιο» (!!!), δηλώνει αμετακίνητος από όλες τις παράνομες και παράλογες απαιτήσεις του…
Τι θα συζητούσαν λοιπόν πέρα από τις παραχωρήσεις(!) του Μητσοτάκη; Ευγενικά(!) υπενθύμισε στον σουλτάνο ότι η μειονότητα είναι, κατά την «Λωζάνη», μουσουλμανική και «λησμόνησε» να υπενθυμίσει στον θρασύτατο συνδαιτυμόνα του ότι η αντίστοιχη Ελληνική μειονότητα μετά τις αδυσώπητες τουρκικές διώξεις και δηώσεις κατήντησε στο 2%(!) της αρχικής, ενώ η αντίστοιχη μουσουλμανική αυξήθηκε κατά 30%!!!
Δεν θα σχολιάσουμε εδώ τις δουλικές υποκλίσεις ούτε τους τουρκιστί χαιρετισμούς της τωρινής ενοίκου του προεδρικού Μεγάρου ούτε τα άλλα πολλά κέρδη του Σουλτανίσκου. Αρκεί να αναφέρουμε μόνο την περιχαρή δήλωση του Μητσοτάκη ότι, μετά την κατάργηση της βίζας για επταήμερη επίσκεψη σε 10 νησιά του Ανατολικού, Ελληνικού, Αιγαίου (όχι όμως και ανάλογη στη Δυτική Μικρά Ασία…) «Τα νησιά μας θα αποτελέσουν τη γέφυρα ανάμεσα στους 2 λαούς».
Παλάβωσε ο Μητσοτάκης; Μα οι γέφυρες ανήκουν και στους 2 παράχθιους. Από τώρα παραχώρησε τα νησιά μας ο Πρωθυπουργός (!) της Ελλάδας; Δικά του είναι ;
Ελπίζουμε όλοι να καταλάβουν τι έγινε, τι θα ακολουθήσει και επομένως τι οφείλουμε να πράξουμε...
Για την Ε.Ε. του ΑΣΚΕ
Σήφης Στενός
Λεοντόπουλος Νικόλαος
Ευελπιστούσαμε ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν θα τολμούσε... Σήμερα όμως, την μέρα του ΟΧΙ, μας πληροφορεί ότι οι συνομιλίες-παραχωρήσεις στην Τουρκία συνεχίζονται, διότι η Χαμάς είναι «τρομοκρατική οργάνωση»!
Κύριε ελέησον! Το σύμπαν είναι εξοργισμένο με τον Ερντογάν και ο Μητσοτάκης τον απενοχοποιεί και τον προικίζει με Ελληνικές περιοχές. Αν μάλιστα αληθεύουν οι καταγγελίες του επανεκλεγέντος περιφεριάρχη Β. Αιγαίου, («συντελείται ήδη ο αφοπλισμός των νησιών κ.λπ»), πρόκειται για μειοδοσία!!!
Οι πάντες γνωρίζουν ότι, ενώ οι περισσότεροι των «κυβερνώντων» την άτυχη χώρα μας υπερασπίζονται τα σχέδια των εχθρών της, στηρίζουμε την… σωτηρία μας σε κάποιους φίλους της Ελλάδας. Και, ακόμη χειρότερο, όταν οι φίλοι μας εμποδίζουν τους εχθρούς μας, αυτοί οι κυβερνώντες στη χώρα δηλώνουν έμπρακτα ότι οι εχθροί μας είναι… φίλοι μας(!!) και ουδέν πρόβλημα υπάρχει!
Αυτό έγινε το ‘91 με το πρόβλημα των Σκοπίων, όταν ο πατήρ Μητσοτάκης εμπόδιζε την παρέμβαση υπέρ ημών (που είχαν επιτύχει οι ομογενείς της Αμερικής). Ο τότε πρωθυπουργός είπε πως ήδη το θέμα είχε λήξει («κανένας μετά από δέκα χρόνια δεν θα θυμάται το θέμα»!). Και αυτό επαναλαμβάνει ο υιός προς παγκόσμια έκπληξη. Και την πληρώνει ο Μενέντεζ, με την απροσχημάτιστη επίθεση εναντίον του από την κυβέρνηση της χώρας του.
Πότε, επί τέλους, θα αποκτήσουμε εμείς κυβερνώντες τη χώρα να είναι υπέρ της Ελλάδας; Και να αντέχουν...
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό