Την παραμονή της εθνικής επετείου της εθνεγερσίας του 1821 και μεγάλης γιορτής της Ορθοδοξίας, απόντος του Πρωθυπουργού εις Καναδάν(…), ο τωρινός μεγαλοπαράγοντας και μέγας μιντιάρχης επιχείρησε ευθεία επίθεση στον μέχρι τώρα ευνοούμενό του Κυρ. Μητσοτάκη και προσωρινής στήριξης στον πολιτικά ανίσχυρο Ν. Ανδρουλάκη, ΠΑΣΟΚ!
Φυσικά, ακολούθησε «μεγάλη τρικυμία» σε μικρό ποτήρι, πρόταση δυσπιστίας στην Κυβέρνηση(!), κάτι που δεν συνέβη παλαιότερα στο πολύνεκρο ναυάγιο του Σαμίνα, όπως και στο, πρόσφατο, ολοκαύτωμα στο Μάτι, προηγούμενα «κατορθώματα» των ανταγωνιστών για Αξιωματική Αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογα του τραγικού εγκλήματος στα Τέμπη. Παρ’όλα αυτά προέκυψαν σοβαρές επιπτώσεις:
Αρχισε ανώμαλα η προεκλογική περίοδος για τις Ευρωεκλογές και υπάρχει ο κίνδυνος η διαφαινόμενη πρόθεση ως κύριο αντικείμενο της προεκλογικής ρητορικής, να είναι το τραγικό «ατύχημα» (έστω), οπότε να προκληθεί η εντύπωση κομματικής εκμετάλλευσης αυτού και, άδικα, κορεσμός, σε βάρος του φοβερού αυτού γεγονότος.
Προκάλεσε αυτοαναιρούμενες πολιτικές ανοησίες του κ. Κασσελάκη, τις ανάλογες του υποψηφίου, για υποψηφιότητα ευρωβουλευτή κ. Φαραντούρη και συνακόλουθα την αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ στις προσπάθειες τους να τα «δικαιολογήσουν», όπως και το πάθημα του κ. Ν. Παππά… για προσυνεννόηση για την κατάθεση της «δυσπιστίας»…
Θα μπορούσαμε να κλείσουμε με ένα κ.λπ άλλα, πολλά, όμως απαιτούνται δύο πολύ σοβαρές παρατηρήσεις, μία θετική με επιφύλαξη και δεύτερη δυνητικά πολύ αρνητική.
1) Για πρώτη φορά μετά την απόπειρα που παρέμεινε απόπειρα μόνο, την καταγγελία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή να «τα βάλει» κατά των 5 νταβατζήδων, με τους περιορισμούς στο βασικό μέτοχο σε εκδοτικές επιχειρήσεις. Η αφετηρία για την «πρόταση δυσπιστίας» ήταν η επέμβαση του επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη και η «βίαιη» αντίδραση του Κυρ. Μητσοτάκη! Δεν μπορούμε να προεικάσουμε την εξέλιξη, όμως, κατ’αρχήν έστω, είναι κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί θετικό γεγονός για την εσωτερική πολιτική, παρ’όλο που δεν αναφέρεται και στους εξωτερικούς πάτρωνες…
2) Η δεύτερη και σοβαρή αφορά στο ότι, ενώ σύμπασα η Αντιπολίτευση ξεσπάθωσε κατά πάντων των αρνητικών πολιτικών του, ούτως ή άλλως, «στριμωγμένου» πρωθυπουργού, δεν ακούστηκε λέξη για τη πολιτική «του κατευνασμού» στα εθνικά θέματα, Βόρεια Ηπειρος, Κύπρος και Αιγαίο, όπου ήδη άρχισαν οι παραχωρήσεις (π.χ. τα 10 νησιά τα ονομάζει γέφυρα ανάμεσα στους 2 λαούς!!). Και τώρα, παρά τις προκλητικές παραβιάσεις της «διακήρυξης των Αθηνών» του Δεκεμβρίου, ετοιμάζεται να συναντήσει τον ήδη αποδυναμωμένο Ερντογάν, που αναμένει «χειρονομία φιλίας» από τον Κυρ. Μητσοτάκη(!), ενώ ανοικτά απειλεί Κύπρο και Ανατολικό Αιγαίο!!
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα το τολμήσουν αμφότεροι.Link text...
Φυσικά, θα επανερχόμαστε συνεχώς.
Για την Ε.Ε. του ΑΣΚΕ
Λεοντόπουλος Νίκος
Σήφης Στενός
Η Λιβύη ανακοίνωσε πρόσφατα την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 νμ και την ανακήρυξη της συνορεύουσας ζώνης των επιπλέον 12νμ πέραν των χωρικών υδάτων. Και ενώ αυτό είναι καταρχήν μια αυτονόητη άσκηση δικαίωματοςκυρίαρχου κράτους, όπως του το παρέχει το διεθνές δίκαιο, ουσιαστικά πρόκειται για μια πράξη εφαρμογής του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, από τη στιγμή που η Λιβύη έχει θέσει ως γραμμή βάσης για αυτές τις επεκτάσεις το έκνομο με βάση το διεθνές δίκαιο κλείσιμο του κόλπου της Σύρτης. Η Ελλάδα, η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12νμ και δεν έχει ανακηρύξει συνορεύουσα και αρχαιολογική ζώνη, ακόμα δεν έχει αντιδράσει σε όλο αυτό. Όπως δεν έχει αντιδράσει σε τόσα άλλα, όπως στις περίφημες επιστολές του Τούρκου μόνιμου αντιπροσώπου Σινιρλίογλου στον ΟΗΕ από το 2020, που ουσιαστικά ξεδιπλώνουν όλη την επεκτατική τουρκική ατζέντα.
Αντ’ αυτού δέχεται τον Ερντογάν στην Αθήνα σε μια επίσκεψη πετσοκομμένη από το αρχικό της πρόγραμμα σε Θεσσαλονίκη και Θράκη και την αρχική αποστολή των 300 (!) επιχειρηματιών, που όμως κατέληξε στο περίφημο κείμενο της «Διακήρυξης των Αθηνών», μια πολιτική συμφωνία που θέτει το πλαίσιο των σχέσεων των δύο χωρών, όπως εξήγησαν οι κυβερνητικοί και όχι μόνο υποστηρικτές της. Οι υποστηρικτές της «διακήρυξης» υποστηρίζουν ότι εμπεδώνεται ένα καλό κλίμα μεταξύ των δύο χωρών και ότι οι δύο χώρες υπόσχονται να απόσχουν από ενέργειες που αφίστανται από το πνεύμα της συμφωνίας. Άρα με βάση αυτούς, η Τουρκία θα απόσχει από προκλητικές και έκνομες ενέργειες. Αυτό φυσικά, αν η Τουρκία τηρήσει την υπογραφή της, όπως δεν έχει κάνει ποτέ. Αυτό, όμως, που δε λένε οι υποστηρικτές της συμφωνίας είναι ότι την ίδια στιγμή η Ελλάδα δεσμεύεται να απόσχει από ενέργειες που ενοχλούν την Τουρκία. Μόνο που όλες οι ενέργειες που ενοχλούν την Τουρκία είναι ασκήσεις νόμιμων δικαιωμάτων της Ελλάδας. Άρα η Ελλάδα συμφωνεί να μην ασκήσει νόμιμα κυριαρχικά της δικαιώματα και εθνική κυριαρχία σε αντάλλαγμα για αποφυγή έκνομων ενεργειών της Τουρκίας. Άλλη μια λεόντειος συμφωνία…
Επιπλέον, το ερώτημα είναι τι ακριβώς μπορεί να συμφωνήσει η Ελλάδα με ένα κράτος που την επιβουλεύεται και επιζητά την εξάλειψή της; Τι μπορούμε να συμφωνήσουμε με ένα κράτος που διατηρεί στρατεύματα παρανόμως σε 3 χώρες (Ιράκ, Συρία, Κύπρος), που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο συστηματικά και απειλεί τη χώρα μας με πόλεμο, αν η Ελλάδα ασκήσει το νόμιμο και μονομερές δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12νμ; Τέλος, ποια συμφωνία μπορεί να υπογράψει κανείς με ένα κράτος που δεν έχει τηρήσει ΟΥΤΕ ΜΙΑ συμφωνία που έχει συνάψει από ιδρύσεώς του;
Το περίεργο είναι ότι όλα αυτά γίνονται σε μια συγκυρία που η Τουρκία του Ερντογάν φαίνεται στριμωγμένη και σχετικά απομονωμένη από τη Δύση. Τουλάχιστον αυτό διακηρύττουν οι της κυβέρνησης και των συνεργατών της για να μας πείσουν ότι η Τουρκία δεν είναι ισχυρός και επικίνδυνος αντίπαλος αυτή την περίοδο. Άρα το επιχείρημα της ασφυκτικής πίεσης της Δύσης προς την Ελλάδα για υποχωρήσεις δε θα έπρεπε να ευσταθεί. Και ενώ συμβαίνουν αυτά, η Ελλάδα δίνει συγχωροχάρτι στον Ερντογάν με αυτή τη συνάντηση και διακήρυξη και ο υπουργός του Φιντάν το προωθεί στις ΗΠΑ για να λάβει την έγκριση για τα F16.
Και είναι τουλάχιστον αστείο να κατηγορεί κανείς το ισλαμιστικό κίνημα της Χαμάς ως μέλος της προσπάθειας εξισλαμισμού της Ευρώπης και να συμπαραστέκεται στο Ισραήλ στον «αγώνα υπεράσπισης της Δύσης» και ταυτόχρονα να δίνει συγχωροχάρτι στην Τουρκία, που είναι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της Χαμάς και το κυβερνόν κόμμα του ΑΚΡ το αδελφοποιημένο τουρκικό κόμμα με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Ακόμα πιο ανησυχητικά είναι τα πράγματα, διότι μια σειρά από κυβερνητικούς και συστημικούς παράγοντες, ακόμα και μέχρι πρότινος «σοβαροί και ευυπόληπτοι» διεθνολόγοι και ακαδημαϊκοί επιδίδονται συστηματικά ως «λαγοί» σε προετοιμασία του ελληνικού λαού για να δεχθεί ανήκουστες προτάσεις, όπως ότι «η Λωζάνη είναι παρωχημένη». Τους έχουμε μάθει όμως. Από τότε που μας έλεγαν ότι «πρέπει η Τουρκία να αποδεχθεί την επαναστρατικοποίηση (σ.σ.!) των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου» ως εάν να έχουν αυτά αποστρατικοποιηθεί.
Πολύ δύσκολες μέρες έρχονται μέσα στο 2024 με βάση τη σπουδή του συστήματος Μητσοτάκη για συμφωνία με την Τουρκία. Και όλοι, κόμματα, οργανώσεις και πολίτες, να είμαστε προετοιμασμένοι.
Μετά τα Τίρανα και την εθνική δράση του ΕΛΙΑΜΕΠ, ήλθε η σειρά της Θεσσαλονίκης, με την «Μυστική Συνάντηση» των «Ενωμένων Μακεδόνων της Διασποράς», δηλαδή ψευτομακεδόνων των Σκοπίων μαζί με οργανώσεις άλλων υποτίθεται εθνικών μειονοτήτων της Ελλάδας όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, Βλάχων, Εβραίων, Τούρκων Δυτικής Θράκης υπό της πτέρυγας των Σκοπιανών Οργανώσεων, στις
22 Οκτωβρίου 2023 το «2023 Θεσσαλονίκη φόρουμ ανθρώπινων δικαιωμάτων».
Στη μυστική αυτή συνάντηση (γιατί ο έλεγχος των εισερχόμενων ήταν ιδιαίτερα αυστηρός) κατηγορήθηκε η Ελλάδα ότι δήθεν καταπατεί δικαιώματα μειονοτήτων, όπως οι Τούρκοι Δυτικής Θράκης, ενώ η ισχύουσα Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και όχι των Σεβρών του 1920, όπως ψευδώς υποστήριζαν, δεν γνωρίζει Τούρκους αλλά Μουσουλμάνους, για να μη μιλήσουμε για, δήθεν καταπιεζόμενους ανύπαρκτους Βλάχους και Εβραίους.
Οσο για τους ψευτομακεδόνες για ποια καταπάτηση ομιλούν όταν Ελληνικά Δικαστήρια τους αναγνωρίζουν δικαιώματα διδασκαλίας της ψευτομακεδονικής σε σχολεία και λοιπά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Ελλάδος;
Το συμπέρασμα είναι ότι η Νομοθεσία της Χώρας είναι πολύ χαλαρή και ακόμα πιο χαλαρή η συμπεριφορά των Διοικούντων απέναντι σε εχθρικές μειονότητες εντός της Χώρας.
Είναι από την κλασσική αρχαιότητα εμπεδωμένη η αντίληψη ότι η πολιτική έχει διαπαιδαγωγικό χαρακτήρα. Και αυτό επιβεβαιώνεται διαχρονικά. Ο υπ. Εξ Γεραπετρίτης απονέμοντας τα διαπιστευτήριά του στον Ερντογάν, τόσο στο αεροδρόμιο όσο και στο προεδρικό μέγαρο, υποκλινόμενος, λειτούργησε, άθελα ή ηθελημένα, πολύ «παιδευτικά»(!) για τον ελληνικό λαό:
«Ετσι» θα έπρεπε να αντιμετωπίζει ο Ελληνας τον Τούρκο, σαν επικυρίαρχο μπροστά στον οποίο υποκλίνεται... Η φτηνή δικαιολογία ότι υποκλίθηκε μπροστά στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όχι μπροστά στον Ερντογάν δεν επιβεβαιώνεται από το βίντεο στο προεδρικό και εξάλλου στο αεροδρόμιο δεν υπάρχει η Πρόεδρος. Και επίσης, πότε υπουργός υποκλίθηκε σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Η απάντηση είναι ποτέ.
Ο Γεραπετρίτης ξεκίνησε την καριέρα του στην εξωτερική πολιτική της χώρας ως υπουργός Επικρατείας λέγοντας ότι «η κόκκινη γραμμή μας είναι τα 6 μίλια». Το εξαργύρωσε αναβαθμιζόμενος σε υπουργό εξωτερικών και τώρα υποκλίνεται μπροστά στον επικυρίαρχο, για να μας προετοιμάσει για τα επόμενα βήματα. Να τον ενημερώσουμε ότι ο ελληνικός λαός έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ανεπίδεκτος μαθήσεως σε τέτοιες διαπαιδαγωγήσεις σε όλη του την ιστορική πορεία…
Το Σαββατοκύριακο, στις 14-15 Οκτωβρίου 2023 διοργανώθηκε στα Τίρανα «ένα φόρουμ» από την «Κοινωνία Πολιτών» για τα Δυτικά Βαλκάνια CSF για ζητήματα διεύρυνσης της Ε.Ε. και τη διαδικασία ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων σ’ αυτήν, κατά την άποψη των οποίων, η ρωσσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας υπογραμμίζει τη σημασία της διεύρυνσης αυτής.
Το «φόρουμ» οργανώθηκε από το Open Society Foundation στα Δυτικά Βαλκάνια σε συνεργασία με το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και το Cooperation of Development Institute των Τιράνων.
Το Open Society Foundation, δηλαδή το Ιδρυμα Ανοιχτής Κοινωνίας του Σόρος που πρόσφατα πέρασε στον έλεγχο του γυιού του Αλεξάντερ, είναι γνωστό ότι έχει σκοπό την προώθηση της παγκοσμιοποίησης, κόντρα στα συμφέροντα των Εθνικών Κρατών. Ειδικά στα Βαλκάνια καταγγέλλεται ότι προσπαθεί με υπόγειες και φανερές χρηματοδοτήσεις και χορηγίες να αποσταθεροποιήσει κράτη με λαούς που έχουν βαθείςσυνεκτικούς δεσμούς όπως η Σερβία, η Αλβανία, η Ρουμανία, καθώς σχετικές καταγγελίες έχουν κάνει ο Βούτσιτς στη Σερβία, ο Ιλίρ Μέτα στην Αλβανία και ο Λίβιου Ντραγκνέα στη Ρουμανία. Κάτι παρόμοιο επιχειρεί και στην Ελλάδα, κυρίως με την οργάνωση Solidarity Now, με προεδρεύουσα την Αλεξάνδρα Μητσοτάκη!Ενώ αντίθετα χρηματοδότησε στο παρελθόν το προεκλογικό αγώνα του Ζάεφ στα Σκόπια.
Οσο για το γνωστό μας ΕΛΙΑΜΕΠ έχει χαρακτηρισθεί ως «ναός ενδοτικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας», κήρυκας και απόστολος εθνικού μαρασμού και υποτέλειας, με την πρόταση για άνευ όρων αποδοχή τουρκικών αξιώσεων, «λίκνο ενδοτισμού», κ.λπ.
Το ΕΛΙΑΜΕΠ λοιπόν χέρι – χέρι με το Ιδρυμα του Σόρος διοργάνωσαν το παραπάνω συνέδριο – «φόρουμ», όπως το ονομάζουν, για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων Αλβανία, Βοσνία, Ερζεγοβίνη, Κόσοβο, Σκόπια, Σερβία στην Ε.Ε.
Και ερωτάται: Ένα Ιδρυμα που υποτίθεται ότι υπηρετεί την εξωτερική πολιτικής της Ελλάδος, πώς συνεργάζεται με άλλο Ίδρυμα που σκοπό έχει τη διάλυση των Εθνικών Κρατών;
Τι συνδέει τα δύο υποτίθεται, αντιθέτων σκοπών, Ιδρύματα;
Ο πρώτος θάνατος είναι αυτός του δυσώνυμου Σόιμπλε, του φανατικού εχθρού της Ελλάδας, συνεχιστή του Χίτλερ και όλων των Γερμανικών φύλων, που πάντοτε, από της εμφανίσεώς τους συστηματικά κατέστρεφαν (και καταστρέφουν) τον Ελληνισμό. Και ο ίδιος και η Μέρκελ και το ανθρωποφάγο ΔΝΤ των ΗΠΑ παραδέχθηκαν πώς ο αλγόριθμος(!) που καθόριζε τα «μέτρα» κατά της χώρας μας ήταν λαθεμένος!!
Ποιος, πότε από τους δικούς «μας» υπηρέτες τους ζήτησε να πληρώσουν το «λάθος» και να μας ξεπληρώσουν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια των καταστροφών μας; Ρητορική ερώτηση. Η απάντηση είναι κανείς και ποτέ. Εδώ δεν τολμάει κανείς από τους «ημέτερους» ταγούς, εκπροσώπους μας δεν τολμά να ζητήσει από τους πάτρωνές τους Γερμανούς (κατόπιν συγκατάθεσης φυσικά του μεγαλού υπερατλαντικού «συμμάχου») τα αναγνωρισμένα ήδη δυσθεώρητα Γερμανικά χρέη.
Γι’ αυτόν η μεγάλη πλειονότητα των λαών του Νότου και ιδιαίτερα, φυσικά, του Ελληνικού, θεωρεί «αναπόφευκτη» την αιώνια καταδίκη του.
Ο δεύτερος είναι αυτός της ντροπής της Ανθρωπότητας, του γερμανοεβραίου Αμερικανού Χένρι Κίσινγκερ (ή Κίσιντζερ).
Κυριάρχησε, περισσότερο από μισό αιώνα, στην πολιτική των ΗΠΑ, είτε ήταν πανίσχυρος υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ είτε όχι, με κύριο σήμα του τον «πόλεμο» όπου γης, ως τρόπο εκδήλωσης της παγκόσμιας παντοκρατορίας των ΗΠΑ, ευφυέστατος άρχων του σκότους.
Με σαρδόνια χαμόγελα «αποδέχτηκε» το Νόμπελ(!) Ειρήνης(!!!) και διασκεδάζοντας σαδιστικά σκόρπισε ό,τι κακό σε όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα για τους Ελληνες, την Ελλάδα και, ευρύτερα, τον Ελληνισμό. Μάλιστα φέρεται ως ο συντάκτης (σίγουρα, πάντως, ο εμπνευστής) του περίφημου (μικρού) κειμένου γιατί και πώς πρέπει να καταστραφούν οι ατίθασοι Ελληνες(!) Αλλωστε υπήρξε ευρύτερα ο πατέρας της Παγκοσμιοποίησης.
«Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουµε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουµε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευµατικά και ιστορικά του αποθέµατα, ώστε να εξουδετερώσουµε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να µη µας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να µη µας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή µεγάλης στρατηγικής σηµασίας για µας, για την πολιτική των ΗΠΑ.». (Οικονοµικός Ταχυδρόµος 14/8/1997).
Δεν χρειάζεται επομένως να δικαιολογηθεί (και ας λυπήσουμε τους οπαδούς της «πολιτικής ορθότητας», της ακραίας υποκρισίας που θέλει ευγενικές εκφράσεις για τις πιο χυδαίες πράξεις και πρόσωπα) η δίκαια(!) κατάκτηση της «ευχής» στο ανάθεμα!
Ο +1 είναι η (!) εκδήλωση, «δίκην μνημοσύνου», (με εμπνεύστρια την ιέρεια του «εκσυχρονισμού» Αννούλα Διαμαντοπούλου: «Εθνική γλώσσα της Ελλάδας να γίνει η Αγγλική»(!) και πρόσφατα «πρέπει να γραφεί, κοινή Ελληνοτουρκική ιστορία». Κύριε, ελέησον!) προς τιμήν του... Κώστα Σημίτη!!!
Υποθέτουμε ότι η έμπνευση αυτή ήταν στο βάθος πλήρως ιδιοτελής, μήπως δηλαδή όσοι συνέρρευσαν σ’αυτήν την μάζωξη υμνολογίας του Σημίτη κατόρθωναν να... εξασφαλίσουν ανάλογες εκδηλώσεις στο προσεχές μέλλον προς τιμήν αυτών των ίδιων...!
Εννοείται ότι, φυσικά, ενθουσιάστηκε ο Κυρ. Μητσοτάκης και έσπευσε να δηλώσει ότι ευχαρίστως θα παραστεί και θα μιλήσει, μαζί με το 1/3 της κυβέρνησής του! Αποτέλεσμα: «Είδαν και έπαθαν»(!) να τον πείσουν οι σύμβουλοί του να πάει (έστω, και) στην εκδήλωση για την Μαριάννα Γιαννάκου (άλλη κι αυτή, που θεσμοθέτησε την εισαγωγή της Τουρκικής γλώσσας σε όλα τα Ελληνικά(!) σχολεία και προστάτευσε την Ρεπούση!), που γινόταν την ίδια ώρα! Πήγε για λίγο αναγκαστικά, αλλά έπεσε πάνω στον Κώστα Καραμανλή, που τον κατακεραύνωσε για τα Εθνικά θέματα...
Αλλά, βρε αθεόφοβοι, να τιμήσετε τον Σημίτη, διαγραμμένο ακόμη και από το ΠΑΣΟΚ!
Τον Σημίτη, που χαιρέκακα απάντησε στο ερώτημα γιατί γίνονται τόσα και τόσα (κακά, φυσικά) στη χώρα που κυβερνούσε αυτός: «Αυτή είναι η Ελλάδα»! Τον Σημίτη των Ιμίων (στην επέτειο των οποίων ο Κυρ. Μητσοτάκης εδήλωσε προχθές ότι συμβόλιζε την «αφοσίωση στο Εθνικό καθήκον». Τον Σημίτη της «Μαδρίτης» και του «Ελσίνκι», της καλπονοθείας στις εκλογές του 2000 (που μετά, κυρίως, διέλυσαν τη χώρα, όπως δήλωσε ο Θ. Πάγκαλος). Τον Σημίτη του κορυφαίου σκανδάλου του Χρηματιστηρίου (πάνω από 1 εκατομμύριο Ελλήνων κατεστράφηκαν εξαπατημένοι από τον ίδιο), αυτόν που κατακρεουργούσε την Ελληνική γλώσσα και της κατάπτυστης παράδοσης του Οτσαλάν (1999) στην Τουρκική ΜΙΤ κ.λπ. κ.λπ
«Δεν είναι η Ελλάδα αυτή». Αυτοί είναι όσους επέλεξαν (και επιλέγουν) οι επικυρίαρχοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, να μας «κυβερνούν» και όσοι τους στηρίζουν, κύριε Σημίτη, «πολλά τα έτη σου», ειλικρινά και μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγήν!
Τα απαγορεύει το άρθρο 16 του Συντάγματος και η λεγόμενη «παράκαμψη» συνιστά παρανομία. Ας προηγηθεί η Αναθεώρησή του, αν περάσει...
Και μόνο η επίσπευσή του ενισχύει την υποψία δέσμευσης σε υποσχέσεις... Ολα τα περί μη κερδοσκοπικών αποτελούν απάτη... Τα έχουν, λένε, πολλά άλλα κράτη. Και λοιπόν... ; Εμείς τι κάνουμε έχει σημασία. «Λάθος»(...) άλλωστε αποτελούν και τα ξενόγλωσσα κατώτερα σχολεία, αρχικά για τα παιδιά ξένων υπηκόων, στη συνέχεια όμως επιτομή της ξενομανίας, ξενοδουλίας... Επομένως ΟΧΙ. Κι ας λέει ό,τι θέλει ο Β. Βενιζέλος, που χρησιμοποιεί το Σύνταγμα ως ακορντεόν, πάντοτε με ιδιοτέλεια...
Η θέση μας στο φύλλο 172 της «Ενημέρωση του ΑΣΚΕ» στην ιστοσελίδα του. «Η αλλαγή ταυτότητας φύλου σύμπτωμα ευρύτερου καταστροφικού προβλήματος».
Επιπρόσθετα, τα «δικαιώματα» είναι ατομικά. Αρα καθένας έχει δικαίωμα στο γάμο, περιβλημένο ιστορικά και με ιερότητα, ώστε να γίνεται πιο εύκολη η προσπάθεια τιθάσευσης του πανερωτισμού, πανηδονισμού του ανθρώπου για κοινωνικούς λόγους, άρα με τους αναγκαίους περιορισμούς.
Αλλά γάμος είναι, σύμφωνα με τον μόνο υπάρχοντα οριστικό (!) ορισμό του νομοδιδάσκαλου Modestino (3ος αιώνας μ.Χ.) «Ανδρός και γυναικός συνάφεια, συγκλήρωση του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία».
Αν μια κοινωνία θέλει να νομιμοποιήσει διαφορετικές ενώσεις προσώπων, ας του έδιναν άλλο όνομα, σύμφωνο με το είδος της «ένωσης», εν προκειμένω, π.χ. ομόζυγον. Είναι απαράδεκτο να θέλουν κάποιοι να αλλάζουν την έννοια των λέξεων(...)και να υποκύπτουμε στο «σύμπλεγμα της κολοβής αλεπούς». Οσο για τους υποστηρικτές του δικαιώματος σ' αυτόν, σχεδόν όλοι είναι εχθροί του γάμου γενικά... Τώρα πλέον θα αναμένουμε(...) ως 16η στην Ευρώπη και πρώτο στα Ορθόδοξα κράτη!
Ο ξεσηκωμός των αγροτών στην Ελλάδα και στις χώρες της Ε.Ε.,που στρέφονται ευθέως κατά της παγκοσμιοποίησης και ειδικότερα κατά της ίδιας της Ε.Ε, θέτει επί τάπητος το πρωταρχικό ζήτημα της σημασίας της κρατικής προστασίας της εθνικής παραγωγής. Ιδιαίτερα η στήριξη του αγροτικού τομέα, που είναι στρατηγικής σημασίας για κάθε χώρα, επειδή δε θα εξαρτάται από τρίτους για τη διατροφή και τη συντήρηση του πληθυσμού της.
Η επιβίωση χωρών και κοινωνιών προϋποθέτει να έχουν τον εθνικό έλεγχο των οικονομιών τους. Ομως η παγκοσμιοποίηση, που οικονομικά σημαίνει την ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων, αγαθών και κερδών και έτσι με την αδιαφορία ή και ενθάρρυνση εκ μέρους των κυβερνήσεων, έχει οδηγήσει σε μια θηριώδη αναδιανομή πλούτου, στην φτωχοποίηση κοινωνιών και στον υπέρογκο δανεισμό. Το χρέος όλων των χωρών της γης έχει φτάσει τα 307,4 τρις δολ(!)., ενώ στην τρέχουσα δεκαετία αυξήθηκε κατά 100 τρις δολ. Συνολικά αντιστοιχεί στο 335% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Μάλιστα τη μεγαλύτερη αυξηση χρέους είχαν η Κίνα(!) και η Βραζιλία.
Είναι αναμενόμενο ότι έτσι τα κραχ θα εμφανίζονται όλο και συχνότερα και οι χρεοκοπίες τραπεζών και επιχειρήσεων δε θα μπορούν να μεταφέρονται εσαεί στις πλάτες των όλο και φτωχότερων κοινωνιών.
Η κρατική προστασία της εθνικής παραγωγής για τους νεοφιλεύθερους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως, ισχυριζόμενοι ότι έτσι τα εγχώρια προϊόντα θα είναι ακριβότερα από αντίστοιχα εισαγόμενα αποτιμώμενα σε ξένο νόμισμα, π.χ ευρώ. Ομως τα εισαγόμενα στηρίζουν την εργασία των χωρών εξαγωγής, τις επιχειρήσεις τους, τη φορολογία που προκύπτει από τις αμοιβές και τα κέρδη τους και συγχρόνως τις τράπεζες που δανείζουν τις χώρες εισαγωγής με υπέρογκα επιτόκια. Αντίθετα στις χώρες εισαγωγής αυξάνεται η ανεργία, ο δανεισμός κράτους και επιχειρήσεων, η συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής και τα δημοσιονομικά ελλέιμματα. Δεν μας είπαν φυσικά οι νεοφιλεύθεροι ποιος είναι αυτός ο λογαριασμός.
Η ανάπτυξη της εθνικής παραγωγής με ή χωρίς κρατική προστασία είναι όρος επιβίωσης για τη χώρα μας, έτσι ώστε να καλύπτεται με όσα εγχώρια καταναλωτικά προϊόντα παράγονται η εσωτερική αγορά και να αυξηθούν οι εξαγωγές. Φυσικά η εθνική παραγωγή δεν πρέπει εξαντλείται στα καταναλωτικά προϊόντα. Βιομηχανία, τεχνολογία, Εθνική Αμυνα θα πρέπει να είναι προτεραιότητες της χώρας μας. Ομως η αφαίρεση της νομισματικής πολιτικής από τον εθνικό έλεγχο με την εισαγωγή του ευρώ, που είναι ουσιαστικά ξένο νόμισμα, είναι εκχώρηση κυριαρχίας, που καθιστά αδύνατο τον έλεγχο της οικονομίας μας.
Προϋπόθεση, όμως, για να γίνουν όλα αυτά είναι να απαλλαγεί η χώρα από τα δεσμα της Ε.Ε. και του ευρώ της, ώστε ν’ανακτήσει τον εθνικό έλεγχο της οικονομίας της και μιας πιο ευοίωνης προοπτικής. Αναζητούνται προς τούτο ελληνικές πολιτικές ηγεσίες.
Και μέσα στο γενικό χαμό με τις απανωτές και ασθμαίνουσες «μεταρρυθμίσεις» που επιβάλλει η Νέα Τάξη στο Μητσοτάκη και τις κοινωνικές εκρήξεις των αντιδράσεων ξαφνικά ο Α. Τσίπρας ψάχνει να βρει χορηγούς για να ιδρύσει ίδρυμα Τσίπρα για προστασία και εμπλουτισμό της μεγάλης εθνικής παρακαταθήκης του ! Ελπίζουμε να μην πληρώσει τη νύφη το Δημόσιο δηλ. εμείς...
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό