Πράγματι δεν το κάνει μόνον η Ελλάδα. Το έκαναν και η Ιταλία και άλλοι. Για να ανταποκριθούν στα κριτήρια εισόδου στη «χρυσοφόρο» (τρομάρα τους) ΟΝΕ και να εμφανίσουν χαμηλά ποσοστά ελλειμμάτων στουςπροϋπολογισμούς τους χρησιμοποιούσαν (και χρησιμοποιούν) λογιστικές αλχημείες, αποκρύπτοντας ελλείμματα και εμφανίζοντας εικονικά πλεονάσματα. Οι δικοί μας όμως το παράκαναν. Απέκρυψαν χρέη μέχρι 1,3 τρισεκατομμύρια δρχ.(Η), τηρώντας «διπλά βιβλία».
Το παράξενο είναι ότι η ΕΥΡΩΣΤΑΤ τους συνέλαβε τώρα, που μπήκαμε ήδη στην ΟΝΕ και που μπορούσαν να το αποφύγουν, εμφανίζοντας περίπου αληθινή την οικονομική κατάσταση. Μερικοί είπαν ότι «κακή συνήθεια δεύτερη φύση». Δεν είναι έτσι. Η επικοινωνιακή πολιτική, κοινώς χοντροκομμένη προπαγάνδα, έχει τις απαιτήσεις της. Πώς να διαλαλεί ο κ. Σημίτης την «ισχυρή Ελλάδα» με τη δημοσιονομική κατάσταση στα πρόθυρα της κατάρρευσης;
Γεννιέται όμως ένα μεγάλο ερώτημα: Πώς θα διενεργούνται πλέον έλεγχοι για τέτοιες λογιστικές ατασθαλίες και πώς θα επιβάλλονται (εξοντωτικά για τους μικρούς) πρόστιμα για διπλά βιβλία, όταν η ίδια υπηρεσία, το Υπουργείο Οικονομικών, διαπρέπει σ' αυτά;
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Εδώ και πολύ καιρό προετοιμάζονται τα σχέδια για την Κύπρο, αλλά τώρα φαίνεται ότι μπήκαμε στην τελική ευθεία. Με τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο υποταγμένες στα ξένα συμφέροντα (με το αζημίωτο) και τους πολίτες απαθείς (με τις ανυπότακτες μειοψηφίες πάντα να υπάρχουν), είναι προφανές on οδηγούμαστε σε δυσμενείς συμφωνίες, που θα καθορίσουν το μέλλον του νησιού για αρκετά χρόνια.
Το Κυπριακό
Παρότι όλοι αρνούνταν μέχρι τελευταία ότι υπήρχε σχέδιο, ο Σολάνα αποκάλυψε ότι υπάρχει σχέδιο του ΟΗΕ (κατά πληροφορίες μας 2 εναλλακτικά σχέδια), που θα υποβληθεί τις προσεχείς μέρες.
Η ασθένεια του Ντενκτάς δεν επηρεάζει καθόλου τις συζητήσεις, για να αποδειχθεί άλλη μια φορά ότι επρόκειτο για ένα πιόνι.
Η «λύση» φοβόμαστε ότι θα προβλέπει την ύπαρξη δύο ξεχωριστών κρατών. ’λλωστε η λειτουργία σ'αυτή τη φάση των δύο τεχνικών επιτροπών, από τις οποίες η μία μελετά τις διεθνείς συμφωνίες που έχουν κάνει μέχρι τώρα τα 2 «κράτη» με τρίτους, ώστε να θεωρηθούν κατά το δυνατό ισχύουσες και μετά τη «λύση», σημαίνει ουσιαστικά αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Τρίτο κράτος θα είναι το ενιαίο, απογυμνωμένο από εξουσίες και τέταρτο οι αγγλικές βάσεις!
Η άσκηση "Νικηφόρος", που γινόταν κάθε χρόνο ματαιώθηκε. Έτσι εγκαταλείπεται και επισήμως το «Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα», με τη λογική ότι, αν εμείς υποβαθμίζουμε την αμυντική μας ικανότητα, η «λύση» θα είναι πιο ευνοϊκή για μας!
Η «λύση» προβλέπουμε ότι θα αγνοεί άλλες δύο αποφάσεις του ΟΗΕ: την απομάκρυνση των στρατευμάτων κατοχής (30000 άνδρες) και την απομάκρυνση των εποίκων, που η έκθεση του Φινλανδού βουλευτή Λάακσον τους ανεβάζει σε 115000, τη στιγμή που απέμειναν 87000 Τουρκοκύπριοι και η τουρκική πλευρά κοροϊδεύει φανερά όλο τον κόσμο και η ελληνική αφήνει άλλο ένα όπλο αναξιοποίητο.
Με τα δεδομένα αυτά η προετοιμαζόμενη «λύση» θα περιπλέξει τα πράγματα, θα είναι άλλη μια (χειρότερη) Ζυρίχη και θα χρειαστούν πολλές θυσίες για να διορθωθούν τα αποτελέσματα της.
Η ένταξη στην Ε.Ε.
Παράλληλα προωθείται η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., με την οποία οι ελίτ του νησιού προσπαθούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους. Στην πραγματικότητα θα χάσουν τη θέση τους, θα μεταβληθούν (κυρίως οι αεριτζήδες) σε μεσάζοντες του ευρωπαϊκού χρηματιστικού και τραπεζικού κεφαλαίου, που έχει βάλει στο μάτι την κυκλοφορία του μαύρου χρήματος που γίνεται στο νησί, τα πετρέλαια που βρέθηκαν στην Κύπρο (ήδη έχει συμφωνηθεί η υφαλοκρηπίδα με την Αίγυπτο και γίνονται συζητήσεις με το Λίβανο), τις άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις αποταμιεύσεις των Ελληνοκυπρίων. Οι Ελληνοκύπριοι θα υποστούν και όλες τις άλλες γνωστές συνέπειες που υφίσταται κάθε εισερχόμενη χώρα, π.χ. αύξηση ανεργίας, ενώ οι Τουρκοκύπριοι (για την ακρίβεια η άρχουσα κάστα που καταπιέζει τη Βόρεια Κύπρο) μόνο ωφελημένοι θα βγουν, αφού προβλέπεται να εισπράξουν πιστώσεις 200 εκατομμυρίων ευρώ ως το 2006.
Από την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα μπορούσαν να προκύψουν κάποια οφέλη για την ελληνική πλευρά (κοινοτικό κεκτημένο). Όμως, ενώ η Κυπριακή Βουλή καλείται μέχρι το 2004 να ψηφίσει 700 νόμους, για να προσαρμοστεί η κυπριακή νομοθεσία στην εοκική, για τα πιο σημαντικά θέματα θα υπάρχουν εξαιρέσεις:
Οι Κύπριοι θα μπορούν να πηγαίνουν και να εγκαθίστανται οπουδήποτε στην Ευρώπη, εκτός από τα σπίτια τους στα κατεχόμενα.
Στο τέταρτο κρατίδιο, το έδαφος των αγγλικών βάσεων, δε θα ισχύει το κοινοτικό κεκτημένο για το περιβάλλον, για να μη φύγουν οι κεραίες!
Έτσι, άλλο ένα «εθνικό όραμα», η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., όχι μόνο θα χειροτερεύσει την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στο νησί, αλλά (κατά δήλωση του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη) γίνεται η αιτία (ή δικαιολογία;) για απαράδεκτες υποχωρήσεις και στο πολιτικό ζήτημα (Κυπριακό) και σε άλλα ζητήματα, π.χ. ευρωστρατός.
Οι προεδρικες εκλογές
Από το γενικό κατήφορο των πολιτικών δυνάμεων η χειρότερη εξέλιξη είναι η μετάλλαξη της ηρωικής ΕΔΕΚ στο υποταγμένο ΚΙΣΟΣ (με την απλόχερη οικονομική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ). Παρότι το ΚΙΣΟΣ είναι 4ο κόμμα, οι Αγγλραμερικάνοι προωθούν με κάθε τρόπο τον Πρόεδρο του Γ. Ομήρου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μεθοδεύοντας ακόμη και αναβολή των εκλογών. Ο ΔΗΣΥ (η κυπριακή δεξιά του Γλ. Κληρίδη) με τη συμβιβασμένη ηγεσία του αποφάσισε ομόφωνα να υποστηρίξει τον Ομήρου! Ο λόγος προφανής: αντλώντας αποθέματα από τους αγώνες της ΕΔΕΚ, προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τις αντιδράσεις.
Από τη γενική ανυποληψία της κυπριακής ηγεσίας δεν εξαιρείται η εκκλησία, που παλιότερα έρριχνε το βάρος της υπέρ μιας πατριωτικής γραμμής.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι εξαιρέσεις. Η μειοψηφία που αντιστέκεται. Στελέχη της ΕΔΕΚ δε χώνεψαν ποτέ τη μετάλλαξη του κόμματος τους. ’νθρωποι απ' όλους τους πολιτικούς χώρους, π.χ. οι προερχόμενοι από τη δεξιά Ν. Ορίζοντες του Κουτσού. Αρθρογραφία σ'όλες τις εφημερίδες. Το πάντα συμβιβαστικό ΑΚΕΛ έχει ανεβάσει (έστω καθυστερημένα) τους τόνους. Ας ελπίζουμε σε μια αφύπνιση των πολλών στην Κύπρο και την Ελλάδα, που, σε συνδυασμό με την εκδήλωση κάποιων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, θα μπορούσε να δημιουργήσει εμπλοκή στις διαδικασίες και να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Του ΣΤΑΘΗ
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Μέχρι το καλοκαίρι η Ν.Δ. εμφανιζόταν να υπερέχει συντριπτικά απέναντι σ' ένα ΠΑΣΟΚ που παρέπαιε και η μόνη του φιλοδοξία φαινόταν να είναι ο περιορισμός της έκτασης της ήττας. Εάν το σκηνικό αυτό αποτυπωνόταν στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, θα προέκυπτε μια κραυγαλέα δυσαρμονία μεταξύ Κοινοβουλίου και εκλογικού σώματος και η Ν.Δ. θα είχε το πολιτικό δικαίωμα (συνταγματικά δεν προβλέπεται πλέον) να ζητήσει παραίτηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και άμεση προσφυγή στις κάλπες.
Η αυτοκτονία της Ν.Δ.
Όμως, με μία μόνο κίνηση, την επιλογή του Γ. Τζαννετάκου, η ηγεσία της Ν.Δ. κατάφερε να αναστρέψει το κλίμα και να αυτοκτονήσει.
Πάγωσε τα μέλη της και τους ψηφοφόρους της, όχι μόνο στο λεκανοπέδιο, αλλά σ' όλη την Ελλάδα.
Ανέδειξε σε παράγοντα της πολιτικής ζωής το Γ. Καρατζαφέρη.
Βοήθησε τη συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ, που σε κάποιο βαθμό θα γινόταν έτσι κι αλλιώς.
Οδηγείται προς τις βουλευτικές εκλογές μεδιχασμένη ηγεσία (κόντρα Μεϊμαράκη-Σουφλιά.
Έτσι, το εκλογικό αποτέλεσμα ανέδειξε μεν τη Ν.Δ. ως πρώτη δύναμη, αλλά δεν της δίνει το δικαίωμα να ζητήσει τίποτα και η κυβέρνηση Σημίτη μπορεί να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο της!
Αν η Ν.Δ. δεν είχε επιλέξει τον Τζαννετάκο, αλλά κάποιο παραδοσιακό της στέλεχος, « ο Καρατζαφέρης δε θα κατέβαινε στις εκλογές ή, αν κατέβαινε, θα έπαιρνε ασήμαντο ποσοστό, η Ν.Δ. θα κέρδιζε Αθήνα, Πειραιά και άλλους δήμους από τον πρώτο γύρο, θα κέρδιζε στο δεύτερο γύρο όλους τους δήμους και τις νομαρχίες που έχασε οριακά και την Υπερνομαρχία.
Καταλαβαίνουμε ποιο θα ήταν σήμερα το πολιτικό κλίμα!
Οι δυσκολίες του ΠΑΣΟΚ
Φυσικά η κατάσταση διαγράφεται δύσκολη για το ΠΑΣΟΚ. Έχουν πρώτα να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που προέκυψαν από τις εκλογές. Οι απώλειες τους ήταν σοβαρές. Τα ερωτήματα που ανέκοψαν από τις ιλιγγιώδεις εκλογικές δαπάνες [π.χ. ο Παπουτσής είχε 530 τηλεοπτικές διαφημίσεις(!), όταν η δεύτερη Μπακογιάννη είχε 187] θέλουν απαντήσεις. Η προπαγάνδισή τους (επικοινωνιακή πολιτική!) υπήρξε χαμηλού επιπέδου, π.χ. κατηγορούσαν τη Ν.Δ. για πολιτικοποίηση των εκλογών, όταν οι ίδιοι έκαναν το ίδιο, επικεντρώνοντας τα βέλη τους σε τριτεύοντα θέματα. Έχουν να απολογηθούν για τον άξεστο τρόπο με τον οποίο επεχείρησαν να παίξουν το χαρτί των ακροδεξιών.
Κυρίως, όμως, έχουν να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά προβλήματα, όχι για να τα λύσουν, φυσικά, αλλά για να αποπροσανατολίσουν απ' αυτά. Και δεν είναι πλέον εύκολο. Ηοικονομία απειλείται με έκρηξη. Η ακρίβεια και η ανεργία επελαύνουν.Οι αλχημείες στους δημοσιονομικούς πίνακες τους εξευτέλισαν. Στα ελληνοτουρκικά, τον ευρωστρατό, το Κυπριακό οι μειοδοσίες δε μπορούν να καλυφθούν εν ονόματι της εισόδου (;) της Κύπρου στην Ε.Ε., που ούτως ή άλλως είναι αφ' εαυτής αρνητική εξέλιξη.
Πέρα απ' αυτά, ή λόγω ακριβώς αυτών, είναι φανερό σ' όλους ότι το ΠΑΣΟΚ είναι, πλέον, φορέας, που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η διατήρηση της εξουσίας ως αυτοσκοπός. Και αυτό έχει σοβαρές παρενέργειες. Η αμφισβήτηση από μέσα θα είναι διπλή : από τους «αντιεκσυγχρονιστες», που σιγά σιγά αναθαρρούν, και από τους περί το Λαλιώτη, που
προωθούν τη διαρχία με σκοπό τον περιορισμό μέχρι και εκπαραθύρωση του Σημίτη. Γι' αυτό όλα είναι ανοιχτά, μέχρι και αιφνίδιες εκλογές από το Σημίτη, αν δει κάποιο ευνοϊκό γι'αυτόν σημείο, είτε για προσωπική επικράτηση είτε για ηρωική έξοδο.
Γιατί ο Γ. Τζαννετάκος;
Το ερώτημα που καίει τους νεοδημοκράτες και απασχολεί όλους τους υπόλοιπους είναι: ποιος και γιατί επέλεξε το Γ.Τζαννετάκο;
Μια ερμηνεία θα μπορούσε να είναι ότι πίσω από την ευφράδεια του αρχηγού της Ν.Δ. κρύβεται ένας άνθρωπος χωρίς ιδιαίτερες πολιτικές ικανότητες, που επεχείρησε με λάθος πρόσωπο να επαναλάβει την εκδοχή Κατριβάνου.
Αν, όμως, τέτοιες επιλογές δε γίνονται τόσο αβασάνιστα, πρέπει να δεχτούμε ότι ο Τζαννετάκος επιβλήθηκε στη Ν.Δ. Εκτιμούμε τα
εξής:
Ο Γ.Σουφλιάς εκφράζει την αμερικανική επιρροή στη Ν.Δ. Όταν επέστρεψε στη Ν.Δ., που μέχρι τότε εξέφραζε μόνο ένα μέρος από τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, είχαμε γράψει στην «Ε» ότι οι ΗΠΑ αποδέχονται πλέον και τη Ν.Δ. ως ενδεχόμενη κυβέρνηση και όρισαν τοποτηρητή στο κόμμα.
Ο Κ. Καραμανλής επισκέφτηκε πρόσφατα τις ΗΠΑ. Επειδή, φυσικά, δε σκοπεύει να ασκήσει πολιτική διαφορετική από το ΠΑΣΟΚ, άρα να. στηριχτεί στον ελληνικό λαό, γνωρίζει ότι πρέπει να εξασφαλίσει την υποστήριξη της μεγαλύτερης μερίδας του ξένου παράγοντα. Πήγε, λοιπόν, στις ΗΠΑ για το O.K., στις οποίες ΗΠΑ κυριαρχεί σήμερα το εβραϊκό λόμπι, με την κυβέρνηση Μπους να απαιτεί με τον πιο ιταμό τρόπο από τους πάντες τα πάντα, πολλώ μάλλον από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Ελλάδας. Ο Κ.Καραμανλής, για άλλη μια φορά, ευθυγραμμίστηκε πλήρως και, επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, ξέχασε όποιες διαφοροποιήσεις και ήρθε πρόθυμος να πειθαρχεί στους όποιους τοποτηρητές (μεταξύ αυτών και στην πρεσβεία του Ισραήλ).
Όλοι ισχυρίζονται, πλέον, ότι η επιλογή Τζαννετάκου ήταν πρόταση του Γ.Σουφλιά (και ο ίδιος ο Σουφλιάς το ισχυρίζεται αυτό!). Αυτό που δε φάνηκε είναι ότι ο Μητσοτάκης προώθησε τον Τζαννετάκο ως υποψήφιο υπερνομάρχη, ενώ εκλογικά ενίσχυσε τον Καρατζαφέρη, του οποίου έκανε την τιμή να τον συναντήσει προεκλογικά. Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει την ικανότητα του Μητσοτάκη να προβλέψει τις συνέπειες αυτής της επιλογής: την αποδυνάμωση του Καραμανλή, που επιτρέπει στη Ντόρα να διατηρεί ακέραιες τις προσωπικές της φιλοδοξίες.
Αν τα πράγματα είναι έτσι, η επιλογή Τζαννετάκου αποσκοπούσε:
Να παρατείνει την παραμονή της κυβέρνησης Σημίτη, για να εξοφληθούν και άλλα γραμμάτια, με πρώτο το Κυπριακό.
Όταν και αν ο Καραμανλής γίνει πρωθυπουργός στις ερχόμενες εκλογές, να μην πάρει ένα ποσοστό που θα τον καταστήσει παντοδύναμο, αλλά να διαθέτει οριακές πλειοψηφίες, που θα τον κάνουν να υποκύπτει σε κάθε πίεση.
Ο Κ. Καραμανλής, με την αποδοχή της υποψηφιότητας Τζαννετάκου, απέδειξε ότι δε διαθέτει την πολιτική ικανότητα να καταλάβει πού τον οδηγεί αυτή η επιλογή ή ότι δε διαθέτει το σθένος να την αρνηθεί. Ή και τα δύο μαζί.
Η αριστερά
Το ΚΚΕ λειτούργησε για άλλη μια φορά με στενά κομματικά κριτήρια. Με τη δικαιολογία ότι μια μερίδα του ΣΥΝ ήθελε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αρνήθηκε τη συνεργασία με τα άλλα στελέχη του ΣΥΝ και του ευρύτερου χώρου που δεν την ήθελαν, ούτε δείχνουν διάθεση συμμετοχής στη νομή οποιασδήποτε εξουσίας και έχουν μια συνεπή αριστερή στάση. Δεν περιορίστηκε στη δίκαιη (και θεμιτή) κριτική άλλων, αλλά έβρισκε μόνο αρνητικά σ' όποιον δε συνεργάστηκε μαζί του! Ο Μ.Γλέζος π.χ. ήταν κακός, γιατί ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Δ.Τσοβόλας ξεχάστηκε ότι ήταν υπουργός του ΠΑΣΟΚ!
Η συνεργασία με το ΔΗΚΚΙ δεν απέδωσε. Παρ'όλ' αυτά επιμένει σε μια συνεργασία μαζί του και στις βουλευτικές εκλογές, γιατί πιστεύει ότι το ΔΗΚΚΙ δεν έχει τη δυνατότητα να του δημιουργήσει προβλήματα.
Μετά τις εκλογές αρνείται να δει την πραγματικότητα και επαναλαμβάνει τα καθόλου πειστικά: «πήγαμε καλά, συνεχίζουμε πιο δυναμικά». Πού οδηγείται, όμως, μ'αυτές τις αντιλήψεις;
Ο ΣΥΝ όχι μόνο κατάφερε να διασωθεί, αλλά με κάποιες σωστές επιλογές προσώπων κέρδισε εντυπώσεις σε μεγάλους δήμους και νομούς που κατέβηκε αυτόνομα.
Η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ απέδωσε κάποια αξιώματα, αλλά με μειωμένα ποσοστά.
Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, του ΣΥΝ είναι ότι στην ουσία δεν αποτελεί ένα κόμμα, αλλά συστεγάζει ανθρώπους απ' όλο το πολιτικό φάσμα, από τους πιο προοδευτικούς μέχρι τους πιο αντιδραστικούς, με τους τελευταίους να είναι οι προνομιακοί αποδέκτες των εοκικών κονδυλίων. Αυτή η κατάσταση δε μπορεί να διαιωνίζεται. Σύντομα οι ισορροπίες του
Ν.Κωνσταντόπουλου δε θα αποδίδουν πια και ο καθένας θα υποχρεωθεί ν' αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει». Αλλωστε στο ΠΑΣΟΚ ετοιμάζουν σχέδια εκλογικού νόμου στα μέτρα μιας κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, την οποία ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΝ αποδέχεται.
Το ΔΗΚΚΙ ως κεντρική γραμμή επέλεξε τη συνεργασία με το ΚΚΕ, με προφανή σκοπό την επάνοδο του Δ. Τσοβόλα στα βουλευτικά έδρανα μέσω των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ. Με τον τρόπο, όμως, που γίνεται αυτή η συνεργασία, το ΔΗΚΚΙ, παρ' ότι από την ίδρυση του κρατάει μια συνεπή αντιπολιτευτική στάση, παύει πια να απευθύνεται στο μεγαλύτερο μέρος των αρχικών του οπαδών και ψηφοφόρων. ’λλωστε, παρότι το ΔΗΚΚΙ σ' ελάχιστες περιοχές διαθέτει ισχυρές οργανώσεις, παρατηρήθηκαν διαφοροποιήσεις από την κεντρική γραμμή (αυτόνομη κάθοδος ή άλλες συνεργασίες).
Αξιοσημείωτο, τέλος, είναι ότι, όπου κάποια μικρή οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς είχε δυνάμεις για να κατέβει αυτόνομα, συγκέντρωσε ένα ποσοστό 2-3%, από το οποίο ένα μικρό μόνο μέρος ήταν κομματικό. Η ποιότητα αυτών των ψηφοφόρων, αν ενεργοποιηθούν, μπορεί να συμβάλει (υπό προϋποθέσεις) σε μια αναγέννηση της αριστεράς, για την οποία σύντομα θα αναφερθούμε στην ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.
Όσο για το περίφημο μήνυμα, αν κάποιοι πρέπει να πάρουν ένα μήνυμα από τις εκλογές είναι αυτό το 2-3% μαζί με όποιους άλλους αντέχουν και δεν αλλοτριώνονται μέσα στο σημερινό κλίμα: μας αξίζει μια καλύτερη μοίρα, ας προσπαθήσουμε γι' αυτήν.
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Απο το Σηάτλ άρχισαν να μορφοποιούνται κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης σ όλο τον κόσμο, που στις συνόδους των διαφόρων οργάνων του καπιταλισμού (G8, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, σύνοδος συμβουλίων της Ε.Ε. ) διαδηλώνουν με πορείες και συγκεντρώσεις.
Στη χώρα μας έχουν δημιουργηθεί τέσσερις κινήσεις κατά τής παγκοσμιοποίησης
*Η Πρωτοβουλία για την δημιουργία του Ελληνικού κοινωνικού φόρουμ (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΣΥΝ, συνδικαλιστές ΠΑΣΟΚ, ΑΚΟΑ, Α/Συνέχεια, διάφορες πολιτικές οργανώσεις τροσκιστών όπως ΟΚΔΕ, Εργατική Αριστερά)
*Η Θεσσαλονίκη Δράση 2003 (ΚΚΕ, ΔΗΚΚΙ, Κομμουν. Ανανέωση)
*Η Πρωτοβουλία Γενοβα 2001{πολιτικές οργανώσεις τροσκιστών}
*Η Πρωτοβουλία Αγώνα 2003 .
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις κατά τις συνόδους των διαφόρων οργάνων του καπιταλισμού είναι επιβεβλημένες και θετικές ως γεγονός. Ομως πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει η αντίδραση και η αντίσταση μέσα σε κάθε χώρα κατά των κυβερνήσεων, που υλοποιούν τις αποφάσεις των συνόδων αυτών, ώστε αυτές να καθίστανται πραγματικά ανενεργές. Eπίσης, απερίφραστη θα πρέπει να είναι η αντιθεσή τους στην ΕΕ, που είναι η έκφραση της παγκοσμιοποίησης στη χώρα μας.
Οι κινήσεις κατά της παγκοσμιοποίησης, δυστυχώς, αντιμετωπίζονται από τις πολιτικές δυνάμεις, που τις έχουν συγκροτήσει, ως μαζικοί χώροι, όπου είτε το κομματικό όφελος υπερισχύει της επιτυχίας των κινητοποιήσεων,είτε η εκπεφραμένη θέση τους υπερ της ΕΕ και η ενσωμάτωση στελεχών του κυβερνητικού κόμματος υπονομεύει την αξιοπιστία τους.
Το ΑΣΚΕ μετέχει στις κινητοποιήσεις κατά της παγκοσμιοποίησης και ιδιαίτερα αυτές που προγραμματίζονται στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της προεδρίας, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2003, χωρίς, για τους παραπάνω λόγους, να μετέχει σε καμμία από τις κινήσεις αυτές.
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Με την εκλογή του Γκουτιέρες στον Ισημερινό (Εκουαντόρ) προστέθηκε άλλος ένας πονοκέφαλος στους επιτελείς του κ. Μπους. Προηγήθηκαν δύο λαϊκές εξεγέρσεις, στις οποίες πήρε μέρος κι ένα ισχυρό κίνημα Ινδιάνων, που κατέλυσαν την εξουσία των ανδρεικέλων των ΗΠΑ.
Στη Βραζιλία Πρόεδρος εξελέγη ο υποψήφιος της αριστεράς Λούλα, παλιός συνδικαλιστής. Παρότι ο ίδιος δε δείχνει διατεθειμένος να συγκρουστεί με το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ, στις δυνάμεις που τον υποστήριξαν και στο ίδιο του το κόμμα εκφράζονται πολύ πιο ριζοσπαστικές απόψεις.
Στη Βενεζουέλα οι επανειλημμένες απόπειρες ανατροπής του Τσάβες δεν έχουν αποδώσει, προς το παρόν τουλάχιστον. Οι αντιδραστικές δυνάμεις, στηριζόμενες και χρηματοδοτούμενες από τη CΙΑ και τις εταιρείες πετρελαίου, επείγονται να ανατρέψουν τον Τσάβες, γιατί από 1/1/03 θέτει σε εφαρμογή νέο Σύνταγμα, που
Προβλέπει ευρύτατο κοινωνικό έλεγχο στα βασικά μέσα παραγωγής.
Στην Αργεντινή η οικονομική εξαλίωση, που επέφεραν οι οδηγίες του ΔΝΤ, συνεχίζεται και το λαϊκό κίνημα δεν υποχωρεί.
Στην Κολομβία το ισχυρότατο αντάρτικο συνεχίζει απτόητο τη δράση του.
Στην Παραγουάη αναπτύσσεται ένα νέο κίνημα και σε μικρότερο βαθμό στις άλλες χώρες της Λ. Αμερικής.
Η Κούβα όχι μόνο κρατάει, αλλά έχει το ... θράσος να προτείνει στις υπόλοιπες χώρες συνεργασία, για ν απαλλαγούν από την εξάρτηση των ΗΠΑ.
Με εξαίρεση την Κούβα, που φαίνεται να ξέρει τι θέλει, στις άλλες χώρες αυτή η μεσοβέζικη κατάσταση δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Ή θα αναδειχθούν φορείς και προγράμματα που θα συγκρουστούν με το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ, θα θέσουν τις οικονομίες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές κάτω από κοινωνικό έλεγχο και θα επιτρέψουν την ανάπτυξη της Λ. Αμερικής ή θα είναι αναπόφευκτη η οπισθοδρόμηση.
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό