ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με το φόβο των κοινωνικών αντιδράσεων η κυβέρνηση της Ν.Δ. προχωρεί στο δεύτερο μισό της τετραετίας, κουκουλώνοντας προβλήματα και αναβάλλοντας αποφάσεις, όσο τουλάχιστον μπορεί. Προχωρούν μόνο αποφάσεις που υπαγορεύονται από ξένα κέντρα, προς το συμφέρον των ξένων και σε βάρος του ελληνικού λαού. Την ευνοούν η επίπλαστη αποφυγή οικονομικής κατάρρευσης και η υπεροχή της στις δημοσκοπήσεις, που οφείλεται όχι στο δικό της έργο, αλλά στην εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού της.

Τα μεγάλα έργα υποδομής, που έχει ανάγκη η χώρα, δεν προχωρούν. Ακόμη και τα μικρότερα, που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, προχωρούν μετ’ εμποδίων, εξ αιτίας του ανταγωνισμού των μεγαλοεργολάβων, που δεν μπορεί να τους θέσει υπό τον έλεγχό του το ΥΠΕΧΩΔΕ του κ. Σουφλιά.

Η παιδεία παραπαίει και οι εντάσεις φουντώνουν, αφού η κυβέρνηση όχι μόνο δε δίνει το 5%, που είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός, αλλά προσπαθεί με αυταρχισμό να επιταχύνει την εισβολή των επιχειρηματιών στην εκπαίδευση.

Τα δημόσια έσοδα είχαν αύξηση 1,6%, αντί του 6,5%, που ήταν ο αρχικός σχεδιασμός. Η δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών και η αύξηση της φορολογίας, που είχαν επιλεγεί ως λύση, σκοντάφτουν μπροστά στο φόβο των εκλογών της αυτοδιοίκησης, με αποτέλεσμα την πλήρη σύγχυση (συλλογικές συμβάσεις, ΔΕΚΟ, πρόωρη συνταξιοδότηση).

Στην τουρκική πρόκληση στο Αιγαίο η κυβέρνηση απέκρυψε τα πραγματικά γεγονότα, γιατί δεν είχε τη διάθεση να κάνει αυτά που έπρεπε. Στην πρόταση Στεφανόπουλου χωρίστηκε σε υπέρμαχους (Ντόρα, Σουφλιάς) και σκεπτικιστές (Λιάπης, Τσιτουρίδης κλπ.). Ο υπουργός ’μυνας αναγκάστηκε να κρατήσει έναν τόνο παραπάνω, για να μπορέσει να σταθεί στο υπουργείο του, μετά τη θυσία του Ηλιάκη (ομολογία του ίδιου). Γενικότερα, με τις πρόσφατες δηλώσεις του Κ. Παπούλια, φαίνεται να διαμορφώνονται δύο τάσεις, που τέμνουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, και ίσως προετοιμάζουν το έδαφος για αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό.

Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας της ψοφοδεούς πολιτικής ηγεσίας μας είναι ότι την ώρα που οι Τούρκοι σκότωναν τον Ηλιάκη και προέβαιναν σε «διάσωση» στο Αιγαίο η αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων συζητούσε και ήταν έτοιμη να ψηφίσει ομόφωνα την καθιέρωση της 19^ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων από τους Τούρκους. Αντί η τουρκική πρόκληση να τους οδηγήσει σε πιο σκληρή στάση, ομόφωνα ανέβαλαν την απόφαση επ’ αόριστον! «Το σημερινό γεγονός μπορεί να περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα», δικαιολογήθηκε ο κ. Κολοζόφ του ΚΚΕ και στα λόγια του στηρίχτηκαν ο υπουργός Παυλόπουλος και ο εισηγητής Παπαηλίας του ΠΑΣΟΚ για την αναβολή. Δεν είχαν το θάρρος ούτε καν να μιλήσουν για επίθεση, για κατασκοπία του φωτογραφικού κλπ. Ήταν ένα «γεγονός»!! Η Κύπρος δεν αισθάνεται πια την Ελλάδα δίπλα της στους διεθνείς οργανισμούς, μόνη της δίνει τις μάχες, ενώ η υπ. Εξ. της Ελλάδας χαριεντίζεται με τον Γκιουλ, την ώρα που οι Τούρκοι προκαλούν στο Αιγαίο και τη Θράκη. Πλήρης επάνοδος στην εποχή Γιωργάκη.

Σύγχυση και ακινησία στο ΠΑΣΟΚ

Στο ΠΑΣΟΚ όλα είναι θολά και συγκεχυμένα και το κλίμα βαρύ. Τα όργανα είναι υπό συνεχή «αναδιαμόρφωση». Η «συμμετοχική δημοκρατία» σημαίνει λήψη αποφάσεων με τον πιο συγκεντρωτικό τρόπο, δηλ. από τον όποιο σχετικό ή άσχετο βρεθεί δίπλα στον «Πρόεδρο», ο οποίος μάλλον δεν κατανοεί τι γίνεται γύρω του. Έτσι ο Γιωργάκης αναίρεσε όλες τις θέσεις που είχε πρωτοδιατυπώσει για την αναθεώρηση του Συντάγματος, για τις κινητοποιήσεις των σπουδαστών και την πρόταση Στεφανόπουλου. Πρότεινε μάλιστα επέκταση των χωρικών μας υδάτων πριν από την προσφυγή στη Χάγη, αποφεύγοντας επιμελώς να καθορίσει το μήκος της επέκτασης. Προφανώς είχε στο νου του τη συμφωνία που είχε ετοιμάσει ως υπ. Εξ. με τους φίλους του Τούρκους, που προέβλεπε μικρή και μεταβλητή επέκταση, παραιτούμενος από τα 12 μίλια.

Έτσι τα πρωτοκλασάτα στελέχη εκπονούν προσωπικές στρατηγικές, διαγκωνίζονται και αντιπαρατίθενται δημόσια και όλοι μαζί διαμαρτύρονται, επειδή το ΠΑΣΟΚ δε δείχνει ικανό να επανέλθει στην κυβέρνηση, για να επαναλάβουν τις αθλιότητές τους.

Με την κατάσταση αυτή, με την αδυναμία και του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. να περάσουν τις «μεταρρυθμίσεις» και τη Χάγη, πολλοί εντός και εκτός Ελλάδας σκέπτονται σοβαρά τον «τρίτο πόλο» και τη συγκυβέρνηση κατά το γερμανικό πρότυπο. Αλίμονό μας, αν δεν αντιδράσουμε μαζικά και δυναμικά!

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος Γιώργος Μυλωνάς ζήτησε διεύρυνση του καθεστώτος μαθητείας άνευ αμοιβής σε επιχειρήσεις, δηλ. πρότεινε να περιλάβει και τους πτυχιούχους των ΤΕΙ, που θα προσλαμβάνονται σε επιχειρήσεις χωρίς να πληρώνονται, αλλά θα είναι ασφαλισμένοι. Τόσο θράσος ... Πάλι καλά που δε ζήτησε την καταναγκαστική εργασία, την ελεύθερη χρήση του βούρδουλα και την επαναφορά της δουλείας!

Είπε ότι ο Γιωργάκης σημείωσε την πρόταση αυτή και εκτίμησε: «Κατά τη γνώμη μου το είδε θετικά», χωρίς κανείς να τον διαψεύσει.

Πριν από μερικές δεκαετίες ο έλεγχος της βούλησης των Ελλήνων εξασφαλιζόταν με την απειλή της αστυνομικής καταστολής. Αργότερα το ρόλο αυτό ανέλαβε να τον παίζει η Εφορία, το ίδιο αποτελεσματικά. Τα δίχτυα ήσαν αδύνατα για τους ισχυρούς, σιδερένια όμως για τους αδύναμους και όσους δεν ήθελαν να έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη».

Τώρα που εξασφάλισαν οι ιθύνοντες την προστασία και το άλλοθι του «μονόδρομου» της Ε.Ε., ανέθεσαν τα πάντα στις τράπεζες, που αγάλλονται και παντοκρατούν, λεηλατώντας τα πάντα. ’λλος ήταν βέβαια ο ρόλος τους, τουλάχιστον αυτών που ανήκαν ή ελέγχονταν από το κράτος, που (υποτίθεται) ο στόχος του είναι η εξασφάλιση των προϋποθέσεων ανάπτυξης και ευημερίας ολόκληρης της κοινωνίας. Αυτά τώρα πήγαν περίπατο. Λειτουργούν ως να είναι κυβέρνηση και μάλιστα ολοκληρωτικού καθεστώτος, χωρίς να υπολογίζουν κανένα και χωρίς να δέχονται κανένα κανόνα λειτουργίας. Αποτελούν την τέλεια έκφραση της πιο χυδαίας μορφής του ασύδοτου καπιταλισμού.

Η Αγροτική Τράπεζα υποτίθεται πως θα αποτελούσε το μοχλό ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής, το σύμβουλο και αρωγό των αγροτών. Αντ’ αυτού εξελίχθηκε στον πιο στυγνό εκμεταλλευτή τους, σε σημείο που να αρνείται ακόμη και να τους ενημερώνει για το τι χρωστάνε! Οι κάποιες, μάλιστα, αρχικές απόπειρες της κυβέρνησης να περιοριστεί η ασυδοσία με τους παράνομους ανατοκισμούς των χρεών (κάτι που μιμήθηκαν και οι άλλες τράπεζες) κατέληξαν στο κενό.

Όλες οι τράπεζες λειτουργούν ως κράτος εν κράτει. Αντί να υπακούουν στην κυβέρνηση, υπακούει η κυβέρνηση σ’ αυτές. Μάλιστα υποχρέωσαν κάθε λειτουργία του ευρύτερου δημόσιου τομέα να διεκπεραιώνεται μέσω αυτών, ώστε να εξασφαλίζει υποχρεωτικές καταθέσεις και προμήθειες. Με την είσοδό μας, ιδιαίτερα, στον «παράδεισο» της ΟΝΕ, κατήργησαν εν μιά νυκτί τα επιτόκια καταθέσεων για το 90% των καταθετών (διότι έτσι διατάσσει η Ε.Ε.!), κατέβασαν τα υπόλοιπα στο 2% (το μικρότερο στην Ε.Ε.) και παράλληλα αύξησαν τα επιτόκια των πάσης φύσεως δανείων στο 15% μ.ο. (το μεγαλύτερο στην Ε.Ε.), για τα οποία μια αποκρουστική συγχορδία διαφημίσεων λειτουργεί τόσο εκμαυλιστικά, ώστε τα καταναλωτικά δάνεια και οι πιστωτικές κάρτες, οι ολέθριες, να θεωρούνται απαραίτητο αξεσουάρ κάθε θλιβερού μικροαστού, στον οποίο καλλιεργούν το όνειρο της μεγάλης ζωής!

Η διαπλοκή των τραπεζών με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς έφτασε στο σημείο να έχουν αναλάβει αυτές εξ ολοκλήρου σχεδόν την υλοποίηση των χρηματοδοτικών «αναπτυξιακών» κοινοτικών προγραμμάτων!! Έτσι διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα μεγάλα ποσά, χαρίζοντάς τα στους μεγαλοπελάτες τους, ιδιαίτερα στους διαπλεκόμενους μεγαλοεκδότες!

Φυσικό είναι τα κέρδη των τραπεζών από την απροκάλυπτη αφαίμαξη των θυμάτων τους να γιγαντώνονται (υπερδιπλάσια του μ.ο. στην Ε.Ε.), κάτι για το οποίο επαίρονται θρασύτατα. Και δε φτάνει να τα μοιράζονται μεταξύ τους οι μεγάλοι, αλλά μέσω αυτών ασκούν και εξωτερική πολιτική(!), που να ευνοεί τα σχέδια των Ευρωπαίων πατρόνων τους. Ιδρύουν υποκαταστήματα σε χώρες των Βαλκανίων, εξαγοράζουν με υπέρογκα ποσά ξένες (όχι, βέβαια, ευρωπαϊκές) τράπεζες, όπως αυτήν της Τουρκίας, και μένει να δούμε υποκαταστήματά τους στο ψευδοκράτος του Αττίλα στην Κύπρο, το οποίο με τον τρόπο αυτό εμμέσως θα αναγνωρίζουν!

Κάθε απόπειρα ή απλή πρόταση περιορισμού, τουλάχιστον, του ιδιότυπου αυτού φασισμού προσκρούει στα θέσφατα του … ελεύθερου ανταγωνισμού και της ελεύθερης (δηλ. ασύδοτης) ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που ευαγγελίζονται οι Βρυξέλες. Γι’ αυτό, όσο ακόμη θα υφιστάμεθα τις συνέπειες της καταστροφικής ένταξης στην ΕΟΚ-Ε.Ε., μέχρι δηλαδή την αποχώρησή μας απ’ αυτήν τη μέγγενη, ο μόνος τρόπος να περιορίσουμε την τραπεζική λαίλαπα είναι: Κανένα δάνειο, καμιά κάρτα, καμιά επενδυτική κατάθεση σ’ αυτές. Ζημιά σ’ αυτές, κέρδος για όλους τους άλλους.

Απίστευτο κι όμως αληθινό! Με υπουργική απόφαση της μητσοτακικής κ. Γιαννάκου, ΦΕΚ 867/10-7-06/Β, αιφνιδιαστικά και κρυφά στο κατακαλόκαιρο, εισάγεται η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας σε όλες τις τάξεις των γυμνασίων ως δεύτερης ξένης γλώσσας! Αφού δεν αναφέρεται κάτι διαφορετικό, εννοείται ότι η απόφαση ισχύει για όλα τα γυμνάσια της Ελλάδας. Τα ΜΜΕ των νταβατζήδων έθαψαν το θέμα, ακόμη κι όταν το «Παρόν» το έβγαλε στη φόρα και επέμεινε σε αρκετά φύλλα του. Ούτε μία λέξη!

Οι παροικούντες το υπ. Παιδείας γνωρίζουν ότι η απόφαση υπαγορεύθηκε από το υπ. Εξ., στο οποίο έχει εγκατασταθεί η κ. Ντόρα Μητσοτάκη. Ο φόβος και των δύο κυριών ήταν εμφανής από το γεγονός ότι στο ΦΕΚ δεν αναφέρεται (όπως γίνεται πάντα) αν το μάθημα είναι υποχρεωτικό ή επιλογής. Ο φόβος αποδείχθηκε βάσιμος, γιατί σηκώθηκε θύελλα, που ανάγκασε την κ. Μαριέτα να διευκρινίσει αμέσως ότι η απόφαση θα εφαρμοστεί μόνο στη Θράκη. Τελικά, θα εφαρμοστεί πιλοτικά σε 5 μόνο σχολεία!

Η απόφαση αποθράσυνε τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής (πότε θα το κλείσουμε;), που ελέγχουν πλήρως τη μειονότητα και συνδιοικούν τουλάχιστον το νομό Ροδόπης. Απέρριψαν την απόφαση, γιατί θέλουν η τουρκική να διδάσκεται όχι ως ξένη γλώσσα, αλλά ως μητρική!!

Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η προσπάθεια των δύο κυριών υπουργών θα έχει την τύχη της πρότασης μιας άλλης κυρίας, της τότε Επιτρόπου της Ε.Ε. και τώρα ηγετικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ ’ννας Διαμαντοπούλου (που πρότεινε να καθιερωθεί ως δεύτερη επίσημη γλώσσα στη χώρα μας η αγγλική!), το ερώτημα είναι ποια η σκοπιμότητα της εισαγωγής της τουρκικής γλώσσας. Οι ανιστόρητοι που συνέταξαν την απόφαση ισχυρίζονται ότι έτσι θα βοηθηθούν τα ελληνόπουλα να γνωρίσουν τον τουρκικό πολιτισμό!! Επειδή, όμως, τουρκικός πολιτισμός δεν υπάρχει (στη Μ. Ασία συνυπάρχουν οι πολιτισμοί Ελλήνων, Αράβων και των παλιών τοπικών φύλων) και επειδή δε συμφωνήθηκε κανένα αντάλλαγμα με την Τουρκία (π.χ. επαναλειτουργία Θεολογικής Σχολής Χάλκης, νομιμοποίηση της γλώσσας των Ελλήνων που ζουν στον Πόντο) είναι προφανές ότι η εκμάθηση της ξένης γλώσσας χρησιμοποιείται ως μέσο αλλοτρίωσης και υποταγής. Τα αγγλικά, πέραν της αναμφισβήτητης χρησιμότητάς τους, δημιουργούν πνεύμα υποτέλειας προς την υπερδύναμη. Τα τουρκικά δεν έχουν καμιά άλλη χρησιμότητα, παρά την καλλιέργεια πνεύματος υποτέλειας και προς τον τοπικό της χωροφύλακα.

Η νέα ισραηλινή εισβολή στο Ν. Λίβανο και ο πόλεμος που επακολούθησε εξελίχθηκαν σε φιάσκο και για το ίδιο το Ισραήλ και για τους προστάτες του στην Αμερική και την Ευρώπη.

Η απομυθοποίηση της στρατιωτικής ισχύος του Ισραήλ

Παρότι σε στρατιωτικό επίπεδο η κατάσταση δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί, το βέβαιο είναι ότι ο μύθος για το μοναδικό αήττητο στρατό του κόσμου διαλύθηκε. Ο στρατός του Ισραήλ, που εφοδιάζεται αμέσως με κάθε νέο όπλο που κατασκευάζεται στην Αμερική, που σε 6 μέρες είχε κατατροπώσει τους στρατούς 3 αραβικών κρατών, τώρα περιήλθε σε αδιέξοδο από την αντίσταση μιας οργάνωσης μιας μικρής και αδύνατης αραβικής χώρας. Μεγάλη προσφορά, όχι μόνο προς την υπόθεση της ακεραιότητας και ανεξαρτησίας του Λιβάνου, αλλά γενικότερα της απελευθέρωσης του αραβικού έθνους, που αναθάρρησε, και ακόμη γενικότερα της αντιμετώπισης της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης.

Η στρατιωτική αποτυχία του Ισραήλ ενέτεινε τις εσωτερικές του αντιθέσεις. Η πολιτική του ηγεσία όχι μόνο κατηγορείται από άλλους ότι έπρεπε να ακολουθήσει πιο διαλλακτική πολιτική και από άλλους πιο αδιάλλακτη, αλλά κατατρύχεται και από πάσης φύσεως σκάνδαλα.

Στο πολιτικό επίπεδο η αποτυχία του Ισραήλ είναι ακόμη μεγαλύτερη, αφού συγκέντρωσε την κατακραυγή όλου του κόσμου, ενώ οι κυριότεροι αντιπαλοί του ενισχύθηκαν. Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Νασράλα είναι πλέον ένας ήρωας-πρότυπο σε ολόκληρο τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο.

Η επέμβαση του Ο.Η.Ε.

Το ισραηλινό αδιέξοδο επιχειρεί να άρει η διπλωματική και στρατιωτική επέμβαση του Ο.Η.Ε. Η περαιτέρω παραμονή του ισραηλινού στρατού στο Ν. Λίβανο θα μεγάλωνε τις απώλειές του σε τέτοιο απρόβλεπτο βαθμό, που θα ανέτρεπε πλήρως το ψυχολογικό κλίμα και μακροπρόθεσμα θα έθετε σε αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Έτσι επενέβησαν οι προστάτες με την απόφαση 1701, την οποία ο ’σαντ χαρακτήρισε «αποτέλεσμα της αμερικανικής ηγεμονίας». Οι τυφλωμένοι στο Ισραήλ και τις Η.Π.Α. την ήθελαν ακόμα πιο μεροληπτική, αλλά η άποψή τους πλέον δεν επικρατεί. Τα κύρια σημεία της είναι 3:

α) παύση των εχθροπραξιών και απόσυρση του ισραηλινού στρατού από το Λίβανο

β) αφοπλισμός της Χεζμπολάχ και

γ) έλεγχος της περιοχής από στρατιωτικές δυνάμεις του Ο.Η.Ε.

Η υποκρισία είναι εμφανής. Ισχυρίζονται ότι θλίβονται για τις απώλειες του λιβανέζικου λαού. Στην πραγματικότητα ανησυχούν για τις πολύ λιγότερες απώλειες των Ισραηλινών, που έπληξαν το ηθικό τους (είχαν συνηθίσει να κάνουν στρατιωτικούς περιπάτους), κι όχι για τις υπέρτερες των Λιβανέζων, που τους ατσάλωσαν.

Ισχυρίζονται ότι ο αφοπλισμός της Χεζμπολάχ θα αποκαταστήσει την ειρήνη, ενώ ακριβώς τα όπλα της Χεζμπολάχ ήταν αυτά που ανάγκασαν για πρώτη φορά το Ισραήλ να περιορίσει την επιθετικότητα του, που είναι ο κύριος παράγοντας της αστάθειας στην περιοχή.

Η στάση της Ε.Ε.

Αρχικά η Ε.Ε., σε συντονισμό με τις Η.Π.Α., δεν αναμίχθηκε, αναμένοντας έναν ακόμη στρατιωτικό περίπατο του Ισραήλ στο Λίβανο. Στη συνέχεια υποστήριξαν την απόφαση 1701. Γάλλοι, Ιταλοί κ.ά. έσπευσαν να προσφέρουν στρατιωτική ειρηνευτική δύναμη, ενθυμούμενοι κατά κωμικό τρόπο το αποικιοκρατικό τους παρελθόν. Γιατί ο Νασράλα αμέσως ξεκαθάρισε ότι η Χεζμπολάχ δε θα παραδώσει τα όπλα (η προδοσία-τραγωδία του ΕΛΑΣ διδάσκεται ως μάθημα απανταχού της γης) και οι Δυτικοί δήλωσαν ότι δεν είναι δικό τους έργο ο αφοπλισμός της!! Τότε ποιος θα την αφοπλίσει; Ο λιβανέζικος στρατός ούτε διανοείται να θίξει τους ήρωες της Χεζμπολάχ!

Οι Αγγλοαμερικάνοι, βεβαίως, ούτε τολμούν να εμφανιστούν στην περιοχή, ενώ οι Γερμανοί προμήθευσαν αμέσως το Ισραήλ με υποβρύχια ικανά να πλήξουν με πυρηνικά όπλα το Ιράν.Ο ισραηλινός στρατός δημιούργησε νέα διοίκηση, με αποστολή ενδεχόμενο πόλεμο με το Ιράν.

Νέα δεδομένα στη Μ. Ανατολή

Οι ισορροπίες στη Μ. Ανατολή αλλάζουν. Το εβραϊκό λόμπι που καθορίζει την πολιτική των Η.Π.Α., της Μ. Βρετανίας και του Ισραήλ πρέπει να κατανοήσει ότι η εποχή της παντοδυναμίας και του ετσιθελισμού ανήκουν στο παρελθόν. Το Ιράν είναι η νέα μεγάλη δύναμη της περιοχής και κάθε μέρα που περνά γίνεται ισχυρότερο. Υποστηρίζει ανοικτά τη Χεζμπολάχ πολιτικά και στρατιωτικά. Η 31η Αυγούστου (προθεσμία για να διακόψει το πυρηνικό του πρόγραμμα) παρήλθε και, όπως είχε προβλέψει ο πρόεδρός του, ουδείς διανοήθηκε να το εμποδίσει. Η Συρία, αποδυναμωμένη μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και με γραφειοκρατικό καθεστώς, δείχνει να αναγεννάται, απαιτεί επιστροφή των υψωμάτων του Γκολάν, απαγορεύει στην "ειρηνευτική δύναμη" του Ο.Η.Ε. να αναπτυχθεί στα σύνορά της με τον Λίβανο και εκσυγχρονίζει το στρατιωτικό της εξοπλισμό. Οι Αμερικανοί φαίνεται πως το παίρνουν απόφαση, όχι μόνο ότι δεν μπορούν πλέον να απειλήσουν στρατιωτικά τη Συρία, αλλά ότι πρέπει να διαπραγματευτούν σοβαρά μαζί της.

Η Ρωσία, ενώ επίσημα συμπλέει με τους Δυτικούς στην «πάταξη της τρομοκρατίας», στην πράξη ακυρώνει κάθε προσπάθειά τους στον Ο.Η.Ε. (π.χ. κυρώσεις στο Ιράν), είναι αυτή που με τα οπλικά της συστήματα βοήθησε (με το αζημίωτο, βέβαια) να ανατραπούν οι ισορροπίες, ενισχύοντας Ιράν, Συρία και Χεζμπολάχ και γενικά επανήλθε ως δυναμικός παίκτης στην περιοχή. Αυξημένο εμφανίζεται το ενδιαφέρον και της Κίνας. Τα άθλια αμερικανόδουλα καθεστώτα της περιοχής (Αίγυπτος, Ιορδανία, Σ. Αραβία, ΗΑΕ, Κατάρ κ.λ.π.) απομονώθηκαν ακόμη περισσότερο από τους λαούς τους και αγωνιούν για την επιβίωσή τους.

Η ιδεολογία της Χεζμπολάχ και η αντι-παγκοσμιοποίηση

Στη φάση αυτή η σοβαρή αμφισβήτηση της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης δεν προέρχεται από τα πανηγυράκια που κατά καιρούς διοργανώνουν (με την ενίσχυση μερίδας των καπιταλιστών) τα διάφορα fora, αλλά από τα μεγάλα κινήματα κυρίως της Λατινικής Αμερικής και της Μέσης Ανατολής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η επιρροή της παραδοσιακής αριστεράς στα κινήματα αυτά είναι πλέον μηδαμινή. Αντιθέτως κυριαρχούν ιδέες και αρχές βασισμένες στις ιστορικές και πολιτιστικές παραδόσεις (θετικές κυρίως, αλλά και οπισθοδρομικές) κάθε λαού.

Η Χεζμπολάχ δεν είναι μια θρησκευτική οργάνωση φανατικών ισλαμιστών, όπως θέλουν να την παρουσιάζουν τα δυτικά ΜΜΕ, ούτε έχει καμιά σχέση με το αμερικανικό κατασκεύασμα της Αλ Κάιντα. Είναι μια μαζική λαϊκή οργάνωση, βεβαίως με έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα, αλλά συγχρόνως έντονα πολιτική και αντιιμπεριαλιστική και σαφώς ταξική, αφού εκφράζει τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα (γενικά ο σιιτισμός είναι η «αριστερά» του μωαμεθανισμού). Συνεργάζεται με χριστιανούς, σουνίτες και κομμουνιστές του Λιβάνου, δηλ. δεν την χαρακτηρίζει ίχνος μισαλλοδοξίας, που χαρακτηρίζει όλους τους φανατικούς.

Το ίδιο ισχύει και για τα καθεστώτα της Συρίας (οι ’σαντ είναι αλεβίτες) και του Ιράν (σιίτες), που έχουν αποκαταστήσει στενές σχέσεις φιλίας με τους καθολικούς επαναστάτες της Λατ. Αμερικής. «Αποφασίσαμε να είμαστε ελεύθεροι. Θέλουμε να οικοδομήσουμε έναν κόσμο, όπου θα γίνεται σεβαστή η αυτοδιάθεση των κρατών και των λαών», διακήρυξαν από κοινού μετά την πρόσφατη συνάντησή τους οι πρόεδροι της Συρίας και της Βενεζουέλας. Στην Τεχεράνη γίνονται συνέδρια και εκδηλώσεις με τη συμμετοχή Λατινοαμερικανών. Το Ιράν υπέγραψε σημαντικές συμφωνίες με τη Βενεζουέλα. Ακόμη και ο κομμουνιστής Φιντέλ Κάστρο, υποδεχόμενος στο νοσοκομείο τον Τσάβες, το μόνο «ζήτω» που ανεφώνησε ήταν: «Ζήτω ο Μπολιβάρ!».

Θυμίζουμε σε κάποιους «αριστερούς», που δυστροπούν με τις προσευχές του Νασράλα και τα σταυροκοπήματα του Τσάβες, ότι ο ’ρης Βελουχιώτης δεν έμπαινε ποτέ σε χωριό αν δεν είχε μαζί του τον παπά. Επίσης η επανάσταση του 1821 είχε έντονο το θρησκευτικό στοιχείο. Αλλά τι λέμε τώρα; Κάποιοι απ’ αυτούς τους «αριστερούς» θεωρούν ατύχημα που έγινε η επανάσταση του 1821!!