ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Γενική, πλανητικά, σύγχυση, μέχρι και πανικός επικρατούν την τελευταία περίοδο παντού. Για την ώρα (αβέβαιο το τέλος) κυριαρχεί η ολέθρια πανδημία του κορονοϊού, με γνωστή, την πηγή και τον χρήστη της (και πιθανό δημιουργό της).  Επεται η λαθρομετανάστευση, εν πολλοίς υποκινούμενη, ως όπλο κάποιων και ακολουθεί η Νέα Τάξη της καταστροφικής Παγκοσμιοποίησης των «Μεγάλων Αδελφών» (που όμως δεν είναι μία μόνο...!), με εμφανείς ήδη, ευτυχώς, τις εγγενείς αδυναμίες της και την κενότητα των φαντασιώσεών της !

Και το, φαινομενικά, περίεργο είναι ότι ιδιαίτερα πλήττεται και κινδυνεύει ο Ελληνισμός, στο κέντρο του, την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και στην διασπορά του. Και ως εκ τούτου οφείλουμε να γνωρίζουμε τι γίνεται στον κόσμο ολόκληρο, τους άμεσους και έμμεσους εχθρούς μας και τους τάχα φίλους, που πέρα από την εκμετάλλευση, μας βλέπουν ως υποψήφιο δέλεαρ, θύμα προς τρίτους, με τους οποίους συναλλάσσονται (δες την τύχη του East Med). Και, δυστυχώς, διαθέτουν βοηθούς, συνειδητά ή ασυνείδητα, πολλούς στο εσωτερικό!

Η Νέα Τάξη αντεπιτίθεται και απειλεί

Η πανδημία ανάγκασε σε αναδίπλωση την απάνθρωπη παγκοσμιοποίηση, αλλά το διαφαινόμενο τέλος με τα ερείπια που αφήνει πίσω της και την γιγάντωση των χρεών παγκόσμια που υπερβαίνουν 3 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ (!) αναπτέρωσαν τις «ελπίδες» των «Μεγάλων Αδελφών», που ετοιμάζουν την αντεπίθεσή τους, ίσως και με όπλο αυτά τα χρέη. Δύο από τα γκουρού της αμερικανοευρωπαϊκής Νέας Τάξης, ήδη προειδοποιούν... Ο, σχεδόν, αιωνόβιος(!) Κίσινγκερ μας «γνωστοποιεί» ότι «μετά την πανδημία όλα θα έχουν άλλο πρόσωπο και θα επικρατήσουν κοσμογονικές αλλαγές σε όλα τα κράτη» και ο Ιάκωβος Ρότσιλντ (της γνωστής οικονομικής «αυτοκρατορίας») μας απειλεί ότι, «την παγκοσμιοποίηση ή θα την αποδεχτείτε ή θα σας την επιβάλουμε»!!

Αδιαφορούν άραγε, πράγματι, για τους αντιπαγκοσμιοποιητικούς μύδρους που εξαπολύουν ο Τραμπ (με τη μισή Αμερική) και ο Πούτιν (με ολόκληρη τη Ρωσική Ομοσπονδία) και με τις αντίπαλες παγκοσμιοποιήσεις της Κίνας και τις ανερμάτιστες φαντασιώσεις, εσχάτως(!), της Τουρκίας(!!); Φαντάζεται κανείς τι πρόκειται να επακολουθήσει, παγκόσμια...

Οι αποδυναμωνόμενες, σταδιακά, ΗΠΑ

Η «PAX Americana», η πλανητική κυριαρχία και ισορροπία των ΗΠΑ κράτησε μόλις 60 χρόνια, με σημαία της, προσχηματική εν πολλοίς, την προστασία της Δημοκρατίας. Η σταδιακή αποδυνάμωση και ο αυτοπεριορισμός άρχισε, όταν συνειδητοποίησαν το δυσβάσταχτο κόστος... της παντοδυναμίας τους και την μη βοήθεια από τους κάτω από την ομπρέλα τους που λειτουργούν ανταγωνιστικά προς τον προστάτη τους(!).

Ετσι άρχισαν να αποχωρούν από την εύφλεκτη Μέση Ανατολή και γενικότερα τη Μεσόγειο, στοχεύοντας ως κύριο πεδίο το μέτωπο του Ειρηνικού ωκεανού, δηλαδή την αντιμετώπιση της Κίνας!

Ομως τώρα αναγκάζονται να επανέλθουν με επίκεντρο (πρόσκαιρο;) την Ελλάδα και την Κύπρο(!), μια που το κενό σπεύδουν να καλύψουν Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία και Τουρκία, ανταγωνιστικά προς αυτές! Και οι εξελίξεις είναι δυσοίωνες, λόγω και του εσωτερικού διχασμού.

Η αλληλοσπαρασσόμενη Ε.Ε.

Η Ευρωπαϊκή (γερμανική) Ενωση (Ε.Ε.) αναγκάζεται να εγκαταλείψει τα όνειρα υπερδύναμης και η Γερμανία, με ζημιές 350 περίπου δις και χρέη, όπως λέγεται, που υπερβαίνουν τα 3 τρις (!) αναδιπλώνεται εις εαυτόν, και τους λίγους συνοδοιπόρους, ιδίως την Τουρκία, στην οποία αποβλέπει ως προμέτωπο... μεγαλομανίας! Ο άξονάς της με την Ισπανία (που ανησυχεί για τα δάνειά της στην ...Τουρκία, 60 δις, για να δουλεύουν τα ναυπηγεία της!!) δεν σημαίνει τίποτα (πολλά όμως για την Ελλάδα...) και ο αντίθετος άξονας Γαλλίας – Ιταλίας (και Ελλάδας, παρά τον «γερμανό» Μητσοτάκη;) υπογραμμίζει τον οριστικό υποβιβασμό της στη θέση που της αξίζει. Αντίθετα, μάλιστα, με την απελευθερωθείσα Αγγλία, που επανέρχεται στο παγκόσμιο προσκήνιο με το σύμφωνο-άξονα ΗΠΑ-Αγγλίας-Αυστραλίας(!) (AUKUS) κατά της Κίνας.

Πάντως, μόνο από τη Γαλλία μπορούμε να περιμένουμε κάποια, στήριξη, αν όχι βοήθεια. Οι άλλες χώρες της είναι από εχθρικές (Γερμανία) έως αδιάφορες (Πορτογαλία)...

Η «προσεκτική» Ρωσία

Η μετασοβιετική Ρωσία, αφού απέβαλε τους τότε πλανητικούς σχεδιασμούς της με το ισχυρό ιδεολόγημα του Σοσιαλισμού, πανίσχυρη στρατιωτικά, αλλά αδύναμη παραγωγικά, εκτός της ενέργειας (και λόγω αυτής κατηγορούμενη, πιθανόν εν μέρει δίκαια, ως υπεύθυνη για την αιφνίδια ενεργειακή κρίση) κάνει προσεκτικά βήματα για την επάνοδό της ως μεγάλης δύναμης.

Η πραγματική επιρροή της «περιορίζεται» στις ασιατικές χώρες της συνομοσπονδίας της, στη Λευκορωσία(...), στον Καύκασο(...) και στο σλαβικό μέρος της Βαλκανικής και, βέβαια, στη Συρία. Το άλμα της στα πετρέλαια της Λιβύης είναι επισφαλές, όμως. Οπως και η ευκαιριακή σύμπραξη με την Τουρκία, για την οποία γνωρίζει πως σύντομα θα αποδειχθεί «μεγάλος μπελάς». Το ίδιο, φυσικά, γνωρίζει ότι και για τις «συμφωνίες» με την Κίνα θα αποδειχθούν λυκοφιλία νομοτελειακά, λόγω της απέραντης Σιβηρίας...

Πραγματικό άμεσο πρόβλημά της είναι το Ουκρανικό και η συνεπόμενη έξαρση της κρίσης στις αμερικανορωσικές σχέσεις. Υποδαυλίζεται και από χώρες της Ε.Ε., με την αντίφαση οι υποδαυλίζουσες χώρες να είναι εξαρτώμενες ενεργειακά από την Ρωσία!

Ομως, ούτως ή άλλως η κρίση αυτή θα εξομαλυνθεί, με ουσιαστική, βαθμιαία αυτονόμηση της ανατολικής («ρωσικής») Ουκρανίας και αρχικά de facto ένωση με την Ρωσία, ιδέα με την οποία έχουν «συμφιλιωθεί οι ΗΠΑ, ενόψει του κοινού κινεζικού κινδύνου.

Οσο για την Ελλάδα, μετά το συριζαίικο πάγωμα των ελληνορωσικών σχέσεων κατά τις «οδηγίες» του πάτρωνα, σύντομα θα αναθερμανθούν, σχεδόν υποχρεωτικά...

Η, σε προσωρινή αναδίπλωση, Κίνα

Η τρίτη μεγάλη πλανητικά δύναμη, συνεχώς «ανερχόμενη και με απώτερες βλέψεις δικής της «παγκοσμιοποίησης» είναι η Κίνα, που τώρα δείχνει να είναι η μόνη χώρα που «επωφελείται» από τη μεγάλη, παγκόσμια οικονομικοκοινωνική κρίση, λόγω του πανδημικού κορονοϊού. Είχε προλάβει, αφού επέτυχε να εισέλθει στον (ΠΟΕ) Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (WTO World Trade Organization) να επεκταθεί οικονομικά, σε όλες, σχεδόν, τις χώρες με τις χαμηλές τιμές (λόγω του ελάχιστου εργατικού κόστους!) και τις μεγάλες επενδύσεις με τα τεράστια συναλλαγματικά αποθέματά της (πχ. της COSCO..!).

Ομως δεν έχει ένα ιδεολογικό «αφήγημα»  (έτσι που τα κατάφερε με τον καπιταλιστικό ολοκληρωτικό «σοσιαλισμό» της) για να προσελκύσει λαούς και να υπονομεύσει τα κράτη τους. Ετσι το μόνο όπλο της για παγκόσμια κυριαρχία θα είναι ο κατακτητικός πόλεμος. Θα το τολμήσει, ενάντια σε όλους, τελικά, τους άλλους...;

Τώρα... και η Τουρκία !!

Μέχρι πρότινος η Τουρκία ήταν ικανοποιημένη με το ρόλο της περιφερειακής δύναμης ως «χωροφύλακα» του αμερικανικού ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή και δύναμη ανάσχεσης της Ρωσίας στην πρόσβαση εκεί και στη Μεσόγειο. Η «αποχώρηση» όμως των ΗΠΑ και ο θρυλούμενος πακτωλός ενεργειακών πηγών ενέργειας «άνοιξε την όρεξη» του ούτως ή άλλως μεγαλομανούς (ετοιμάζεται και για... Χαλίφης όλου του Ισλάμ!) Ερντογάν και απλώνεται παντού. Θέλει τα κεντρικά Βαλκάνια, τον Καύκασο, όλο τον Αραβικό κόσμο και την κεντρική (μόνο;) Ασία, θέλει τη Λιβύη και την κεντρική (μόνο;) Αφρική, περιοριζόμενος, για την ώρα, στους Τουρκικής καταγωγής και τους Μουσουλμάνους.

Οπλα του «ιδεολογικά» ο Παντουρκισμός και το Ισλάμ, τη μόνη θρησκεία που έχει δόγμα της τον πόλεμο (κατά των απίστων)...

Κάνει παιχνίδι με έναν, έναν εις βάρος του άλλου και τανάπαλιν. Οπως π.χ. Ρωσία-ΗΠΑ, Κίνα-Ρωσία κι έτσι τελικά όλοι θα στραφούν εναντίον της. Εκτός, φυσικά, της Γερμανίας, του μεγάλου εχθρού μας. Πολεμά, βέβαια, μέσω των άλλων, αλλά οι «μισθοφόροι» είναι δίκοπο μαχαίρι. Εχει όμως μέγα πρόβλημα εσωτερικά τους Κούρδους και την απειλή, της ...Δημοκρατίας, και εξωτερικά τον Ελληνισμό, την Ελλάδα και την Κύπρο, το μεγάλο του εμπόδιο.

Και η Ελλάδα τι κάνει ;

Η Ελλάδα παρουσιάζει εικόνα εφησυχασμού!! Κανένας, σχεδόν, δεν πατά τον κώδωνα του συναγερμού. Φυσικά έχουμε πολλά εσωτερικά προβλήματα να λύσουμε. Ομως για τις όποιες λύσεις προϋπόθεση είναι να υπάρχουμε!

Απέναντι τελείωσε η προετοιμασία. Ολοι τους έχουν «πεισθεί» και θα επικροτήσουν την μεγάλη επιχείρηση. Οσο για τους απ’έξω έκριναν ότι αρκεί να τους πουν ότι για το ό,τι θα επιχειρήσουν να πάρουν δεν νομιμοποιούνται να τα κρατούν οι Ελληνες. Ετσι δεν έγινε και στην Κύπρο; Θα προτιμούσαν, βέβαια, να τα πάρουν με τη Χάγη!

Και εμείς εδώ τι κάνουμε; Καμιά προετοιμασία για το, αν χρειαστεί, θα απαντήσουμε. Η μεγάλη, πολύ μεγάλη πλειονότητα θα πει το ΟΧΙ.  Αλλά ποιος από τους κρατούντες θα μπει μπροστά; Οι προπομποί των Τούρκων είναι, ήδη, εδώ, όπως, άλλωστε, μας έχει προαναγγείλει ο... Οζάλ. Αλλά εδώ «χαιρόμαστε» για την ...πολυπολιτισμικότητα!

Αν όμως εμείς δεν κάνουμε τίποτα, γιατί να έρθουν άλλοι να βοηθήσουν;

Παρ’όλα αυτά, όλα είναι δυνατά. Ας αρχίσουμε. Ολοι μιλούν για ενότητα! Αυτή υπάρχει στον Ελληνικό λαό. Οι «κρατούντες» όμως περίμενουν το νεύμα των πατρώνων τους. Μόνο που αυτοί δεν συμφωνούν, βέβαια, μεταξύ τους.

Μόνο ο λαός μπορεί. Και θα το κάνει. Μαζί με όλους που θα τιμούν τον όρκο τους.  Κι ας μην προλάβουν να έλθουν «οι φρεγάτες»!!

Η γενική εσωτερική κατάσταση αυτή την τρέχουσα περίοδο δεν μπορεί να εμπνεύσει αισιοδοξία. Οι ελπίδες, μας λένε, εναποτίθενται σ’ ένα αόριστο μέλλον που, παρά την είσοδο της  Νέας  Χρονιάς, δεν φαίνεται  στον ορίζοντα.

     Η πανδημία μετά τη Δέλτα και τώρα με την Ομικρον, με δεκάδες χιλιάδες κρούσματα καθημερινά και δεκάδες αδικαιολόγητους θανάτους παρά την αύξηση των, ελλειπών ακόμη, εμβολιασμών καλά κρατεί. Καλά κρατεί όμως, αποκλειστικά στη χώρα μας, και η πολιτικοποίηση της πανδημίας με τη σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση μόνο και μόνο για κομματικά οφέλη, αποπροσανατολίζοντας πλήρως. Οπως και οι τηλεγιατροί με τις αλλοπρόσαλλες απόψεις τους.

 Το «κίνημα» των αντιεμβολιαστών παρά το μικρό αριθμό τους με τη βοήθεια των ΜΜΕ προβάλλεται υπέρμετρα, όπως έκαναν πριν με τη «Χρυσή Αυγή». Προέρχονται από διάφορους χώρους, από την τέως «Χρυσή Αυγή», από παραθρησκευτικούς κύκλους, από  τους χρηματοδοτούμενους του Σόρος,   που άμεσα με θρασύτητα ή έμμεσα προβάλλουν τον αντιεμβολιασμό. Τα «επιχειρήματά τους  όντως  μπορεί να ερμηνευθούν  με ψυχιατρικούς όρους. Τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου προσδοκούν απ’ αυτούς ν’ αποκτήσουν εκλογική πελατεία, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Πολλάκη, αλλά και ο Βελόπουλος. Οι λοιποί ψάχνονται...

Η εξωφρενική αύξηση τιμών της ενέργειας, ιδιαίτερα του φυσικού αερίου, με υπαίτια την Ε.Ε. («πράσινη ενέργεια», δημοπρασίες φυσικού αερίου) που προκαλεί την αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος, με ιλιγγιώδεις αυξήσεις  παγκόσμια, σε αγαθά και υπηρεσίες. Στη χώρα μας ως συνήθως οι  λιανικές τιμές όλων των αγαθών και των υπηρεσιών αυξήθηκαν κατακόρυφα εις βάρος του καταναλωτή, πριν καν αυξηθούν  οι χονδρικές τιμές. Οι πιο ευάλωτοι (εργαζόμενοι  γλίσχρα αμειβόμενοι, συνταξιούχοι και οι εκατοντάδες χιλιάδες αναμένοντες συνταξη) καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο της θηριώδους κερδοσκοπίας.

Με τους  σεισμούς, τις πλημμύρες, τις σφοδρές καταιγίδες, που θα γίνονται όλο και συχνότερα, η χώρα μας είναι πρακτικά ανοχύρωτη. Περισσεύουν τα «θα» και ελλείπουν τα έργα. Πιο σημαντική είναι η «επικοινωνιακή διαχείριση»  με εισαγόμενους υπουργούς και «ειδήμονες». Αλίμονο...

Η  Παιδεία θέλουν να την κάνουν ταξική,  εμπορικό προϊόν και παράρτημα εταιρειών. Πειθόμενοι στις  επιταγές του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε  με τη  Στρογγυλή Τράπεζα των Ευρωπαίων Βιομηχάνων να αποφαίνεται ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν μια «ανεπαρκή κατανόηση του οικονομικού περιβάλλοντος, των επιχειρήσεων και της έννοιας του κέρδους» !!        

            Η  εγκληματικότητα έχει πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια και η εσωτερική ασφάλεια  έχει επανέλθει στην αλήστου μνήμης τετραετία  του ΣΥΡΙΖΑ, («Κάντε ότι κοιμάστε σε περίπτωση που εισβάλουν ληστές στο σπίτι σας»)

 Οι απειλές για την ακεραιότητα της χώρας αυξάνονται, και  όλα έχουν αφεθεί στις διακρατικές «συμφωνίες», στις πολυμερείς συνεργασίες, στην αγορά νέων όπλων, που όντως έχουν την αξία τους. Η συμμετοχή στην Ε.Ε., από την οποία δεν έχουμε να περιμένουμε απολύτως τίποτα, διατείνονται  ότι είναι προς όφελός μας.  Ομως, αν παρ’ελπίδα οι απειλές γίνουν πράξη, η Ελλάδα θα είναι μόνη και απροετοίμαστη, αν δεν θωρακίσει την ελληνική κοινωνία, ώστε να είναι έτοιμη από κάθε άποψη  να στηρίξει  την υπεράσπιση της πατρίδας.

            Τελικά, υπό τις παρούσες συνθήκες πολλαπλών φοβιών, υγεινομικών, οικονομικών, ανασφάλειας, η κοινωνία εμφανίζει σημάδια συντηρητικοποίησης και απάθειας.  Η πολιτική και οικονομική τάξη προς το παρόν  δεν φαίνεται να κινδυνεύει.     Εως πότε, όμως...

Η αρχική επιτυχία της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, που συμειωτέον δεν είχε ακόμη εξελιχθεί σε πανδημία, οδήγησε σε χαλάρωση, κυρίως λόγω της αγωνίας για την τύχη του τουρισμού (η μεγάλη «βιομηχανία» της χώρας…!) και, επόμενο, στην αναζωπύρωση της πανδημίας, πλέον. Η επιτυχία έγινε παταγώδης αποτυχία, βοηθούσης όλης, σχεδόν, της Αντιπολίτευσης, ανοικτά ή υπογείως…

Το ίδιο συνέβη και με τον εμβολιασμό, μόνο που εδώ δεν υπήρξε χαλάρωση της προσπάθειας, αφέθηκε όμως «ελεύθερη» η επέλαση της ανοησίας, των ανεύθυνων επιδείξεων και αναζητήσεων δημοσιότητας με πάσης φύσεως εντυπωσιακές «επιστημονικές», διαφοροποιήσεις. Και, ίσως το κυριότερο, η πλήρης πολιτικοποίηση, πλέον, του ζητήματος, μπροστά στο… φόβο νέας κυβερνητικής επιτυχίας (!) ολόκληρης, σχεδόν της αντιπολίτευσης, κάτι που δεν συνέβη πουθενά αλλού στον πλανήτη μας! Εννοείται, βέβαια, ότι σ’αυτό το κατάντημα σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι ανοησίες με τις λίστες Πέτσα, που πέραν των άλλων, ήσαν και …άστοχες, αφού πολλά ευνοούμενα ΜΜΕ ήσαν εκφραστές του αντιεμβολιαστικού αγώνα! Εννοείται, επίσης, ότι σημαντικό ρόλο στην πραγματική υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, όπου απαιτείται και όχι βέβαια στην «σαχλαμάρα», όπως προσφυώς ονομάστηκε, της εκούσιας υποχρεωτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ!!

Ευχόμαστε, πάντως, όλα να πάνε καλά, με συνειδητή προσπάθεια όλων. Πρόκειται για την υγεία μας και υπάρχουν άφθονα πεδία πολιτικής αντιπαράθεσης. Οχι όμως για ...θανάτους.

Υψηλό ποσοστό θανάτων

Πράγματι ο αριθμός των θανάτων (και όχι μόνο των μεγάλης ηλικίας ή των υποκείμενων σε άλλα νοσήματα) είναι υπερβολικά υψηλός αναλογικά προς τον πληθυσμό. Ολοι όμως γνωρίζουν το πραγματικό αίτιο και δεν το ομολογούσαν, γιατί τίποτα ουσιαστικά δεν έγινε, διαχρονικά…

Δεν ευθύνεται το είδος της νοσηλείας των διασωληνωμένων, φυσικά. Εκεί γίνεται, πανθομολογούμενα, ό,τι είναι δυνατό, τουλάχιστο στις δημόσιες δομές. Σε όλα όμως τα νοσοκομεία και κλινικές οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις κάνουν πάρτι, συνεχώς ανανεούμενες και ενδυναμωνόμενες. Και, βέβαια, δεν μπορούν να ληφθούν μέτρα κατ’αυτής της κατάρας, όταν οι δομές αυτές κατακλύζονται από ασθενείς.

Την κύρια ευθύνη, λοιπόν, την έχουν όλες οι προηγούμενες, κυρίως, κυβερνήσεις. Και μην ξεχνάμε ότι οι ιδιωτικές δομές, στοχεύουν στο κέρδος(…) με όσο το δυνατόν λιγότερα έξοδα, εκτός της … βιτρίνας. Και πάντως προς τιμήν του, ο αμφιλεγόμενος νέος υπουργός υγείας, που πρώτος παραδέχθηκε το πρόβλημα, υποσχέθηκε ότι, μετά το πέρας της πανδημίας,  αυτό θα είναι το κύριο μέλημά του…    Μακάρι.

Η Ελληνική γλώσσα εθεωρείτο ως η γλώσσα των Θεών. Δυστυχώς, τα τελευταία, όμως χρόνια η ξενομανία μας έχει κυριεύσει και όλοι φαίνονται ως σαν να αμιλλώνται πώς να την καταστρέψουν, με σημαιοφόρο την ελληνική, υποτίθεται, τηλεόραση, ακουστικά και τηλεοπτικά με εμπροσθοφυλακή τα δημόσια(!) κανάλια. Το τι λέγεται και τι γράφεται δε λέγεται, χωρίς κανείς, σχεδόν, να αντιδρά. Οπου να’ναι και οι «δικαιωματιστές» θα μας πουν ότι καθένας έχει το δικαίωμα, να την χρησιμοποιεί (αν την χρησιμοποιεί) όπως εκείνος θέλει, όμως όταν χρησιμοποιεί ξένη γλώσσα ούτε που του περνάει από το μυαλό να την κάνει ό,τι θέλει.

Το περίεργο(!) είναι ότι ο γραπτός λόγος στα βιβλία και τον Τύπο είναι άψογος. Δεν μπορεί και στην τηλεόραση να έχουν ένα διορθωτή, τουλάχιστον στην Δημόσια; Κανείς δεν ενδιαφέρεται; Πού είναι οι ενώσεις των φιλολόγων, πού είναι η Ακαδημία Αθηνών. Για το Υπουργείο Παιδείας δεν γίνεται λόγος. Οι μαζώξεις διάφορων Μπίλντεμπεργκ να είναι καλά...   Οι «δάσκαλοι» γενικά προσπαθούν, αλλά οι μαθητές (και οι γονείς!) αδιαφορούν για τα Ελληνικά και πανηγυρίζουν για τα «proficiency» και τα «Sorbonne» (και καλώς, βέβαια, αλλά...). Και η «επάρκεια» (στα ελληνικά) απαιτείται μόνο για τους αιτούντες Ελληνική ιθαγένεια και όχι, τουλάχιστο, για τους εκφωνητές και σχολιαστές, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, όπου εκεί γίνεται «της Αικατερίνης»!

Υπήρξε κάποτε νόμος που επέβαλλε οι επιγραφές όλων των καταστημάτων να είναι στα Ελληνικά και από κάτω, αν θέλουν οι καταστηματάρχες να φανούν «προοδευτικοί» (κάτι σαν Τσίπρες ή Γιωργάκηδες!), ας βάλουν ξενόγλωσσες, μικρότερου μεγέθους. Τι γίνεται μ’αυτόν τον νόμο;

Και, τελικά, πότε θα ξυπνήσουμε ;

Ολοι, ανεξαιρέτως, ομνύουν κατ’αρχήν στην αξιολόγηση παντού στο δημόσιο χώρο (στον ιδιωτικό ισχύει, χωρίς «κατ’αρχήν»). Ομως η ειλικρίνεια αυτών των τοποθετήσεων ελέγχεται, σχεδόν σε όλους, ως απλώς προσχηματική, μια που τη θέλουν, μόνο εάν την ασκούν οι ίδιοι και όχι θεσμικά, διότι τότε θα την ασκήσουν, όταν έλθουν οι «άλλοι» στην εξουσία, με τον, ίδιο τρόπο, κάτι που, φυσικά, δεν «συμφέρει» γενικώς. Και τούτο συμβαίνει, διότι δεν «ομνύουν» στην αξιολόγηση αλλά στο «κατ’αρχήν», δηλαδή στις προϋποθέσεις κριτηρίων, που είναι όλα ή μπορούν να καταστούν ευάλωτα από τους δυνητικά «πληττόμενους».

Αυτό συμβαίνει τώρα στην ήδη θεσπισμένη αξιολόγηση για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Υποτίθεται ότι ο νέος νόμος θα αρχίσει να εφαρμόζεται από αυτή τη σχολική χρονιά και ήδη κηρύχτηκε απεργία, που όμως κρίθηκε από τις δικαστικές αρχές παράνομη, γιατί δεν τηρήθηκε ο νόμος (50%+1 πλειοψηφία όλων των καλούμενων να απεργήσουν, κάτι που οι συνήθεις συνδικαλιστές δεν αντέχουν ούτε να το σκεφτούν, κακώς φυσικά!), που δεν επιτρέπει πλέον τη συνδικαλιστική εξουσία απόφασης, ερήμην συνήθως αυτών που εκπροσωπούν και, πιθανόν, σύμφωνα μόνο σε εξωεκπαιδευτικές σκοπιμότητες, δηλαδή στενά κομματικές.

Φυσικά το πρόβλημα είναι (και ορθά) με τι κριτήρια ασκείται η αξιολόγηση, μια που οι προηγούμενες ήταν, συνήθως, γενικά διαβλητές. Δεν έγινε όμως συζήτηση, έστω αντιπαράθεση έντονα, επί των κριτηρίων ή πληροφόρηση σχετικά μ’αυτήν. Αν έγινε, ανεξάρτητα από το σε πόσα υπήρξε συμφωνία, έπρεπε πρώτα να αρχίσει η θεσπισμένη ήδη αξιολόγηση, σύμφωνα με «νόμιμο»(!) νόμο και στην εφαρμογή, αν αναφανούν ατασθαλίες(!) ή κριθούν τα θεσπισμένα μη αξιόπιστα, τότε να κηρυχθεί, και που τότε θα είναι ευχερής και η νομιμότητα με την έγκριση του 50%+1!

Ετσι θα κριθεί και θα ...αξιολογηθεί και η συνδικαλιστική δράση!

Ειδικότερα για τους εκπαιδευτικούς

Πάντως, απασχόλησε έντονα την επικαιρότητα η αντίδραση των εκπαιδευτικών στην επικείμενη αξιολόγηση, η απεργία τους και η αντίδραση της Κεραμέως να προσφύγει στη δικαιοσύνη για να κριθεί η απεργία τους παράνομη και καταχρηστική. Όπως κι έγινε. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη μόνο για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου δεν ενδιαφέρεται.  Ως γνήσια συντηρητική κυβέρνηση. Το ερώτημα όμως είναι τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί.

Η εποχή του τυφλού ΟΧΙ σε όλα χωρίς καμμία αντιπρόταση δημιουργική και παραγωγική έχει παρέλθει αμετάκλητα. Και είναι βέβαιο ότι η αναβάθμιση του σχολείου μόνο μέσα από ουσιαστική αξιολόγηση των μονάδων, των μαθητών και των καθηγητών, μπορεί να επιτευχθεί. Δυστυχώς, η αξιολόγηση θεωρείται ταμπού για ένα μέρος του πολιτικού κόσμου, της Αριστεράς. Και έτσι έχουν γαλουχηθεί γενιές ολόκληρες μαθητών και δασκάλων/καθηγητών. Κάτι το οποίο με τη σειρά του διαχέει την αντίληψη περί ήσσονος προσπάθειας και απουσίας κάθε ελέγχου σε όλο τον πληθυσμό και σε όλες τις παραγωγικές και κοινωνικές δομές.  Πληρώνουμε βαρύ τίμημα ως κοινωνία για αυτή την αντίληψη εδώ και δεκαετίες. Οποιοδήποτε προοδευτική πρόταση θα όφειλε να έχει στην κορυφή της ατζέντας της αυτό το θέμα.