ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σχετικά με τις πυρκαγιές μπορεί τα παραπάνω να είναι, έστω κατά μέρη μόνο, ορθά ή και όχι. Υπάρχει όμως μια διαφορά μεταξύ τους. Οι πυρκαγιές ήταν αναμενόμενες και δεν οφείλονται σε φυσικούς λόγους, εκτός από κεραυνούς, που δεν είναι συχνός λόγος, και που πάντως εύκολα, με τέτοιες αυτές, αντιμετωπίζονται. Αρα οι τεράστιες καταστροφές έπρεπε να έχουν αποτραπεί.

Για τις πλημμύρες, όμως, παρά το ότι ήταν (και μπορεί να επαναληφθεί…) όντως φυσικό φαινόμενο, η σφοδρότητα των βροχών είχε προαναγγελθεί και είχε δηλωθεί από τους τέως και τωρινούς «αρμοδίους» ότι είχαν προετοιμαστεί, ειδικά μάλιστα εκεί που οι πυρκαϊές και ο αφανισμός των δασών προοιωνίζονταν μεγάλους κινδύνους, για αντιμετώπιση ενδεχόμενων προβλημάτων, ουσιαστικά τίποτα δεν είχε γίνει, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Η απειλή από την Τουρκία εξελίσσεται ήδη σε επιθετικές ενέργειες που έπρεπε να αντιμετωπιστούν από στοιχειώδη άμυνα, πραγματική και όχι μόνο διπλωματική. Αλλωστε, δυστυχώς, πραγματική πολεμική συνδρομή, αν εμείς δεν απαντάμε έμπρακτα στις επιθέσεις, είναι, τουλάχιστο,       αμφίβολη.

Παρ’όλα αυτά, ναι, πρέπει να κτίζουμε αμυντικές συμμαχίες, όπως και να συνεχίζουμε τη διπλωματική δράση διατεθειμένοι να αμυνθούμε(…), ώστε το κόστος των «συμφωνιών» να μην είναι δυσανάλογο από την ελπιζόμενη (απλώς) συνδρομή.

Η ελληνογαλλική

Παρά τη σχετικά αόριστη βοήθεια που αναφέρεται στη συμφωνία, ενώ το κόστος αεροπλάνων και φρεγατών είναι μεγάλο και ρητό, για την ώρα, δεδομένων των κακών γαλλοτουρκικών σχέσεων, και κοινών ελληνογαλλικών συμφερόντων η συμφωνία αυτή μπορεί να εκτιμηθεί ως συμφέρουσα για την Ελλάδα, έστω και μόνο σε πιθανό επιφανειακό και συμβολικό επίπεδο, κάτι που φαίνεται να επιβεβαιώνει η σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας.

Αντίθετα η εμφανιζόμενη ως νέα, πενταετούς διάρκειας με περαιτέρω, πιθανή, διάρκεια Ελληνοαμερικανική συμφωνία, πρέπει να αντιμετωπίζεται με πολλές επιφυλάξεις. Η αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα, που συνεχώς επεκτείνεται, δεν φαίνεται να μας εξασφαλίζει κάποιου είδους ουσιαστική συνδρομή, παρά τις διακηρύξεις της επιστολής του κ. Μπλίνκεν. Είναι πολύ κοντινή η αμερικανική ανάμειξη στην Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, παρά το ότι η Χούντα ήταν δική τους(!), όπως και στο πρόσφατο «πούλημα» των Κούρδων στη Συρία.

Οι αμερικανοτουρκικές εντάσεις, λόγω των, ρωσικών S400, ήδη δείχνουν να αμβλύνονται, οι Τούρκοι επιχειρούν να δελεάσουν με νέες αγορές οπλισμού από τις ΗΠΑ, οι ρωσοτουρκικές σχέσεις ψυχραίνονται, η Μέρκελ, αποχωρούσα, επισκέπτεται Τουρκία και Ελλάδα για αποχαιρετισμό και… οδηγίες αγνώστου σκοπού. Αυτά δεν δείχνουν να ενισχύουν τις όποιες ελπίδες, αν υπάρχουν…, από τη συμφωνία αυτή, η οποία μάλιστα με το να υπογραφεί αμέσως μετά την Ελληνογαλλική, δείχνει μάλλον να στρέφεται κατά της προηγηθείσας!

Ούτως ή άλλως πάντως, ακόμη και να ήσαν άκρως συμφέρουσες και οι δύο, δεν θα έχουν καμία σημασία, αν δεν προχωρήσουμε εμείς σε δυναμική άμυνα έμπρακτη. Εμείς, η Ελλάδα πρώτη, όποτε υπάρχει περίπτωση να αναγκασθούν και οι δύο άλλοι, οπότε πιθανόν να μην μείνουν χωρίς ακολούθους.

Και άλλες φορές υπήρξαν μεγάλες πυρκαγιές, ακόμη και εκτενέστερων εκτάσεων, όμως, παρά τις προφανείς σκοπιμότητές τους, σε όλες σχεδόν υπήρχε έντονη προσπάθεια αντιμετώπισής τους, με σχετικά επιτυχή αποτελέσματα. Κορυφαία αυτών εκείνη του Αυγούστου του 2007, αμέσως μετά την προκήρυξη εκλογών(…), με έκδηλη την πολιτική σκοπιμότητά της και μάλιστα σε μικρό μόνο βαθμό εσωτερικής έμπνευσης και εκτέλεσης…

Οι πρόσφατες όμως, κυρίως στην Αττική και τη βόρεια Εύβοια δεν μπορεί να θεωρηθούν ότι προέκυψαν και επεκτάθηκαν από αδιαφορία, ανικανότητα ή και εγκληματικότητα ατομική. Και τούτο προκύπτει από γεγονότα, ενέργειες και παραλείψεις.

Πρώτα πρώτα εξ αρχής δηλώθηκε ότι στόχος της αντιμετώπισής των δεν ήταν η κατάσβεσή τους, ο έλεγχος ή, έστω ο περιορισμός τους αλλά η αποφυγή απώλειας ζωής. Ο μέγας φόβος (μόνο πολιτικός (!) ίσως) ήταν η επανάληψη του εγκλήματος στο Μάτι, 2018!

Ετσι η πυροσβεστική έπαψε να είναι πυροσβεστική και έγινε… Διασωστική, χωρίς, φυσικά, το ένα πρέπει να πρέπει να αποκλείει το άλλο.

Επειτα, αν όντως αληθεύει, αρνήθηκαν τη συνδρομή 2.500 οργανωμένων εθελοντών πυρόσβεσης και απέτρεπαν τις προσπάθειες των χωρικών, κυρίως, να σώσουν τα χωριά τους και τις περιουσίες των, ζωικές και υλικές (κινητών και ακινήτων). Ευτυχώς, η αποτροπή αυτή δε στέφθηκε πλήρως από επιτυχία και έτσι διασώθηκαν κάποια χωριά και περιουσίες. Πάντως φανταζόμαστε την απορία όσων από άλλα κράτη έσπευσαν σε βοήθεια για την περίεργη ελληνική στάση, κάτι που, ευτυχώς για το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, δεν δημοσιοποιήθηκε…

Γιατί, όμως, - αιτία και σκοπός- να συμβαίνει αυτό, έστω καθ’ υποψίαν;

Το μεγάλο πρόβλημα σε πολλές χώρες είναι η ενεργειακή επάρκεια, αν δεν έχουν οι ίδιες ενεργειακές πηγές, πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ, κάτι που συμβαίνει π.χ στη Γερμανία, που διέθετε ορυκτά καύσιμα, που όμως τώρα απαιτείται ο περιορισμός τους, τουλάχιστο, και που οι τελευταίες ξαφνικές ανατιμήσεις πετρελαιοειδών την απειλούν άμεσα. Γι’αυτό καταφεύγουν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) και πρωτοστατούν στην αντίστοιχη τεχνολογία, δηλ. στις ανεμογεννήτριες, ηλιακούς συσσωρευτές κυρίως για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, κάτι που μπορεί να εξασφαλιστεί στη Νότια, Μεσογειακή Ευρώπη. Χρειάζονται όμως μεγάλες εκτάσεις και όχι δάση και γεωργικές καλλιέργειες και όπου η γερμανική επιρροή (πολιτική και επιχειρηματική, που συνήθως συμπλέκονται..!) θα μπορούσε να επιδιωχθούν ελεύθερες ή ελευθερωνόμενες (…) «αναγκαίες» εκτάσεις...

Και η τραγική ειρωνεία είναι ότι πράσινοι,, που αγωνίζονται κατά της ρύπανσης και υπέρ του πρασίνου, δεν θα αρνούνταν τη θυσία του δεύτερου, αλλά στους ...άλλους!

Μακάρι τα παραπάνω να είναι απλές υποψίες και τα πράγματα να μην είναι έτσι, κάτι όμως που διαψεύδεται από τη σπουδή των αντίστοιχων επιχειρηματιών (π.χ. Μυτιληναίος και πλήθος ξένων, γερμανικών) να εκμεταλλευθούν τις καμένες εκτάσεις.

Προσοχή, λοιπόν, ούτως ή άλλως.

Ακόμη και αν το πρόβλημα δημιουργήθηκε με την άκαιρη αλλαγή στους «αρμοδίους» υπουργούς (οι οποίοι εξακολουθούν να είναι «εξαφανισμένοι»), υπεύθυνη για ό,τι συνέβη είναι και πάλι η κυβέρνηση.

Αν υποθέσουμε ότι ο Δένδιας είναι πράγματι επιτυχημένος υπουργός και πλησιάζει στο να ακολουθεί εθνική πολιτική, θα φανεί ότι σε κάποιο βαθμό δικαιολογημένα η πλειονότητα των πολιτών τον θεωρεί,ευμενώς, επόμενο πρωθυπουργό.

Πρέπει όμως να υπενθυμήσουμε ότι εθνική πολιτική για να επιτύχει στον αμυντικό τομέα, απαιτείται και αντίστοιχη κοινωνικά δίκαιη πολιτική. Ομως, μην ξεχνάμε ότι ήταν ο προπομπός της στροφής του Σαμαρά υπέρ των μνημονίων...

Η απότομη αύξηση της τιμής της ενέργειας, αρχής γενομένης από τον φετινό Αύγουστο,  ορισμένοι θεωρούν ότι είναι προϊόν συνωμοσίας με στόχο να ανακοπεί η ισχυροποίηση της Κίνας. Κι’ αυτό το στηρίζουν στο γεγονός ότι σε περισσότερες από 20 επαρχίες της εφαρμόζονται διακοπές ρεύματος. Πολλά εργοστάσια κλείνουν ή καθυστερούν στις παραδόσεις τους, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερα τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από τις στρεβλώσεις στην εφοδιαστική αλυσίδα, επηρεάζοντας την παραγωγή των πάντων. Κλείνουν  εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων, και προοιωνίζεται μια επισιτιστική κρίση καθώς οι παγκόσμιες τιμές τροφίμων εκτοξεύτηκαν.  Η μείωση, όμως, της παραγωγής της Κίνας δε φρενάρει μόνο την οικονομία της και κατ’ επέκταση τη στρατιωτική ισχυροποίησή της, αλλά έχει αντίκτυπο παγκοσμίως. Π.χ. στα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας για κινητά τηλέφωνα, ημιαγωγούς για αυτοκίνητα και συσκευές, στα προϊόντα συσκευασίας, στο χαρτί κ.λπ.

Λόγω της υψηλής τιμής του ρωσικού φυσικού αερίου (αγωγός Power of Siberia) η Κίνα χρησιμοποιεί άνθρακα, που συμμετέχει τώρα σε ποσοστό πάνω από 60% της απαιτούμενης ενέργειας. Τα δικά της κοιτάσματα δε φθάνουν και κάνει εισαγωγές άνθρακά, που οι τιμή του όμως αυξάνει συνεχώς.

 Οι ΗΠΑ αν και   αυξήθηκε η τιμή του πετρελαίου δεν αντιμετωπίζουν ως παραγωγός ενέργειας σημαντική ενεργειακή κρίση. Αλλωστε  μέχρι το 2019, όταν άρχισε να λειτουργεί ο ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου Power of Siberia, προμήθευαν την Κίνα με αμερικανικό σχιστολιθικό φυσικό αέριο, παρά την πολιτική τους εναντίον της.

Γιατί, όμως, έχουμε αυτές τις δυσθεώρητες αυξήσεις ;  Οι αιτίες είναι αλληλένδετες και θα πρέπει ν’ αναζητηθούν στην επιβολή της «πράσινης ενέργειας», στην κερδοσκοπία και σε γεωπολιτικούς λόγους.

 Η  επιβολή της «πράσινης ενέργειας»

 Ως αντίδοτο στην κλιματική αλλαγή προωθείται η «πράσινη ενέργεια» με ΑΠΕ. Δηλ. εγκατάσταση φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών που, σε συνδυασμό με τα υφιστάμενα υδροηλεκτρικά έργα, θ’αντικαταστήσουν τα ορυκτά καύσιμα (άνθρακας, πετρέλαιο φυσικό αέριο). Η επιλογή αυτή, αν και κατ’ αρχήν σωστή, όμως δεν είναι αθώα συμφερόντων. Γερμανία και Κίνα παράγουν σε συντριπτικό ποσοστό ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Η Γερμανία  επέβαλε στην Ε.Ε. την αύξηση των ΑΠΕ, που αποδέχθηκε ασμένως και ο φίλτατός της  Μητσοτάκης κλείνοντας τα λιγνιτικά εργοστάσια της ΔΕΗ, αν και τώρα με την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος   σε ύψη-ρεκόρ,  αναγκάζεται να τα ξανανοίξει(!) Είναι χαρακτηριστικό ότι με συναίνεσή του η  Γερμανία φορτώνει τη χώρα μας με μεταχειρισμένες ανεμογεννήτριες από τα δικά της αιολικά πάρκα, που δεν αποδίδουν και  ξεσηκώνουν εκεί σφοδρές κοινωνικές αντιδράσεις. Μήπως οι πρόσφατες πυρκαγιές...

Ομως ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά παράγουν παγκοσμίως μόνο το 3% της ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ τα υδροηλεκτρικά το 6%. Αλλωστε η παραγωγή τους απαιτεί κατανάλωση πετρελαίου και κάθε 15 χρόνια, που είναι ο κύκλος ζωής τους, περίπου, θα πρέπει ν’ αντικαθίστανται. Επίσης δεν ανακυκλώνονται οι μπαταρίες λιθίου των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Δηλ. η «πράσινη ενέργεια» δεν είναι και τόσο πράσινη.

Η κερδοσκοπία

Μέχρι, υποτίθεται, να εφαρμοσθούν πλήρως οι ΑΠΕ, ως ενδιάμεσο καύσιμο επιλέχθηκε το φυσικό αέριο, εις βάρος του πετρελαίου και του άνθρακα, που όμως το παράγουν λίγες χώρες (π.χ. Νορβηγία, Αλγερία, Κατάρ προμηθεύουν υγροποιημένο LNG, Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν με αγωγούς, οι ΗΠΑ σχιστολιθικό). Οι υπόλοιπες χώρες το εισάγουν. Η Κίνα, όπως και κάθε χώρα με βιομηχανική παραγωγή, μετά τη μείωση της πανδημίας, όπου η ζήτηση αγαθών παγκοσμίως αυξάνεται, έχει αυξημένες ενεργειακές ανάγκες. Ομως οι ενεργειακοί πόροι έχουν πλέον καταστεί αντικείμενο χρηματιστηριακής συναλλαγής, δηλ. αντικείμενο ασύστολης κερδοσκοπίας. Ακόμη και τα μακροχρόνια συμβόλαια προμήθειας φυσικού αερίου έχουν ρήτρες αναπροσαρμογής της τιμής.

Η Ε.Ε. επέβαλε υπό την πίεση των ευρωπαϊκών πολυεθνικών εταιρειών και της Γερμανίας την ίδρυση Χρηματιστηρίων Ενέργειας (στην Ελλάδα ιδρύθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ με το μνημονιακό νόμο 4512/2018, αν και δεν εφαρμόσθηκε) που εκτόξευσαν τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας  σε δυσθεώρητα ύψη. Η Ε.Ε. προμηθεύεται φυσικό αέριο με βραχυχρόνια συμβόλαια που τροφοδοτούν την κερδοσκοπία (στο χρηματιστήριο φυσικού αερίου του Αμστερνταμ έχει τιμή 94 ευρώ ανά μεγαβατώρα, ενώ το κόστος εξόρυξης και μεταφοράς δεν υπερβαίνει τα 5-7 ευρώ!)

Γεωπολιτικές στοχεύσεις

Η Ρωσία έχει μειώσει σημαντικά την παροχή αερίου στην Ευρώπη πιθανότατα για 2 λόγους. Α) Να πιέσει για την αδειοδότηση του North-Stream 2, που καθυστερεί λόγω της υπό κατάρτιση νέας γερμανικής κυβέρνησης, με τους  Πράσινους να είναι αντίθετοι. Β) Να επιβάλει  μεγαλύτερη εξάρτηση στην Ευρώπη  από το ρωσικό  αέριο, να αποτρέψει την επέκταση της «πράσινης ενέργειας» και να αυξήσει τη ρωσική γεωπολιτική ισχύ, απέναντι στις αμερικανικές αντιδράσεις..

Αντίστοιχα σε μείωση της παραγωγής πετρελαίου έχουν προχωρήσει και οι χώρες του OPEC  με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, πιθανότατα ως εκβιασμό για τη διατήρηση των ορυκτών καυσίμων στο διηνεκές.

Ολα αυτά πυροδοτούν τις θηριώδεις αυξήσεις των τιμών της ενέργειας που ήρθαν για να μείνουν. Τελικά υπάρχει άραγε ταβάνι σ’ αυτήν την απληστία της ατέρμονης και αδηφάγου κατασπατάλησης των γήινων πόρων είτε για περισσότερα κέρδη είτε για ανταγωνισμούς ισχύος ;