ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μπήκαμε, πλέον, στην προεκλογική περίοδο και, θέλοντας και μη, ανεβαίνει το πολιτικό, έστω και παραπολιτικό, ενδιαφέρον. Οι εκλογές, φυσικά, δεν έχουν καθοριστικό χαρακτήρα, μια που αλλού, εκτός Βουλής και Κυβέρνησης, αποφασίζονται τα σπουδαία. Εξακολουθούν όμως να διατηρούν τη σημασία τους, αφού είναι αναγκαίες σ' αυτούς που μας κυβερνούν , για να νομιμοποιήσουν την όποια εξουσία τους, αλλά και επειδή είναι μια ευκαιρία για τους πολίτες να εκφράσουν την πολιτική τους βούληση, έστω και καθοδηγούμενη από τα Μ.Μ.Ε.

Είχαμε στο προηγούμενο φύλλο της "Ε" γράψει για τα εκλογικά σχέδια του Κ. Σημίτη, που τελικά δεν του βγήκαν, και για τις δυσκολίες ακόμη και επιβίωσης της παραδοσιακής Δεξιάς και του Κ. Καραμανλή. Σε γενικές γραμμές το σκηνικό παραμένει το ίδιο:

Σε αμηχανία ο Σημίτης

Ο Κ. Σημίτης αγωνιά για τις εκλογές, γνωρίζοντας ότι, αν τις χάσει, τελείωσε και ο πολιτικός του ρόλος, αφού θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου και, για λίγο, πολλά θα λεχθούν με το όνομά τους, Εξακολουθεί να βρίσκεται σε αμηχανία. Η παροχολογία του Αυγούστου και η δραστηριοποίηση της κυβέρνησης στους σεισμούς του Σεπτέμβρη δε λειτουργούν πλέον. Η επίσκεψη Κλίντον αντί κέρδη άφησε ζημιές. Η συμφωνία του Ελσίνκι, παρά τις "θριαμβολογίες" και τον καταιγισμό των Μ.Μ.Ε. άφησε και στους πιο ανυποψίαστους μια πικρή γεύση και τα επακόλουθα στο Αιγαίο (επίταση των παραβάσεων και παραβιάσεων) και στο Κυπριακό (ο ... Πανταγιάς μας προετοιμάζει για τη λύση που προτείνουν οι Τούρκοι!) προκαλούν και στους πιο αδιάφορους σοβαρές ανησυχίες.

Και η αλλαγή γραμμής του Καραμανλή για Στεφανόπουλο του δημιούργησε στο Σημίτη νέα προβλήματα, πέρα από την απογοητευτική εικόνα που παρουσίασε, όταν δε μπόρεσε να αντιδράσει ψύχραιμα στον αιφνιδιασμό. Μέχρι τώρα κατηγορούσε τον Καραμανλή ότι επιδιώκοντας εκλογές το Μάρτη δημιουργούσε προβλήματα στην πορεία της χώρας. Τώρα πώς να τις προκηρύξει ο ίδιος;

Το κύριο, όμως,πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και ειδικά του Σημίτη είναι πώς θα κερδίσει τις εκλογές. Τον βοηθούν οι πάντες. Τον στηρίζουν Αμερική και Ευρώπη, αφού έχοντας ακόμη τον τίτλο του σοσιαλιστικού, ελαχιστοποιεί τις αντιδράσεις στην ακραιφνώς δεξιά πολιτική , για την εφαρμογή της οποίας ακριβώς και τον διόρισαν. Τον στήριξαν όλα, σχεδόν, τα Μ.Μ.Ε., μια που τα συμφέροντα που αυτά εκπροσωπούν, ξένα και εντόπια, τα εξυπηρετεί πλήρως. Τον υποστηρίζουν πολιτικές δυνάμεις από όλο, σχεδόν, το πολιτικό φάσμα και μάλιστα ετοιμάζονται να προσχωρήσουν σ' αυτόν όλοι οι καιροσκόποι της πολιτικής , που τα Μ.Μ.Ε. τους έκαναν "ονόματα". Και παρ' όλα αυτά υστερεί 2-3 μονάδες πανελλαδικά της Ν.Δ.! Είναι πράγματι αξιοπερίεργο και ίσως ενδεικτικό κάποιας αντίστασης. Και η ένταξή μας στην ΟΝΕ δε φαίνεται να ξεγελάει, πια, τον κόσμο και υπάρχει φόβος να γυρίσει σε μπούμεραγκ, όπως και το μεγάλο κόλπο του χρηματιστηρίου...

Στην κόψη του ξυραφιού ο Καραμανλής

Η Ν.Δ. του Καραμανλή προηγείται, αυτό τον καιρό κατά 2-3 μονάδες του σημιτικού ΠΑΣΟΚ,Γνωρίζουν όμως κι αυτοί πολύ καλά ότι αυτό δε λέει σχεδόν τίποτα. Πρώτον ,γιατί η στήριξη της Ν.Δ. γίνεται από αντίδραση προς την απερίγραπτη πολιτικήτου ΠΑΣΟΚ και δεύτερον , γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί αυτό να αλλάξει με τηθηριώδη προπαγάνδα που θα εξαπολυθεί τις παραμονές των εκλογών.

Ο Κ. Καραμανλής, πολύ λίγος φυσικά για αρχηγός, πίστευε πως το ΠΑΣΟΚ θα έπεφτε μόνο του σαν ώριμο, σαπισμένο φρούτο, υποτιμώντας την ισχύ των Μ.Μ.Ε. και, σχεδόν, στήριξε τις κυβερνητικές επιλογές, ώστε να γίνει αρεστός στους πάτρωνες της κυβέρνησης, από τους οποίους περιμένει και αυτός την εντολή. Αργότερα άρχισε τις επιθέσεις, όταν ισχυροποιήθηκε στο κόμμα του, και κέρδισε τις Δημοτικές και τις ευρωεκλογές. Δεν είναι όμως το ίδιο και οι εθνικές εκλογές. Εδώ παίζονται πολλά, θα βοηθήσουν να κερδίσει αυτόν που θα μπορεί πιο εύκολα να περάσει τις πολιτικές των ΗΠΑ και της ΕΟΚ και αυτός δεν είναι η Ν.Δ. Είναι, βέβαια τόσο απροκάλυπτα δεξιά η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ώστε βάσιμα να ελπίζει σε λαϊκές αντιδράσεις, όμως πώς να πείσει πως η Ν.Δ. είναι το φιλολαϊκό κόμμα; Ξεκίνησε εκστρατεία κατά των βαρόνων των Μ.Μ.Ε. και κατά της διαφθοράς, αλλά γρήγορα κατάλαβε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούνταν. Τώρα απλώς ελπίζει πως ο Μητσοτάκης για χάρη της Ντόρας (που δε μπορεί να έχει μέλλον στο ... ΠΑΣΟΚ) δε θα του βάλει τρικλοποδιές και πως, όσο δεν είναι έτοιμοι για εντελώς νέο πολιτικό σκηνικό, δε μπορούν να αφήσουν τη Ν.Δ. να χάσει και αυτές τις εκλογές, γιατί τότε κινδυνεύουν με διάλυση. Αυτά όμως είναι απλώς ελπίδες, εκτός και συνεχισθεί η αντίδραση στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ σε βαθμό που να μειώσει αισθητά το προσδοκώμενο από το ΠΑΣΟΚ ποσοστό.

Οι άλλοι

Τα άλλα 3 κόμματα της Βουλής ετοιμάζονται κυρίως να καρπωθούν την αντίδραση προς το ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως να κερδίσουν πολύ σοβαρή κοινοβουλευτική ενδυνάμωση, αν, κρίνοντας το ΠΑΣΟΚ ότι χάνει τις εκλογές, καθιερώσει αναλογικότερο εκλογικό σύστημα, ώστε να αποκλείσει το σχηματισμό αυτοδύναμης, μονοκομματικής κυβέρνησης. Αυτό, όμως, θα ήταν ομολογία ήττας και πολύ δύσκολα θα έφτανε το ΠΑΣΟΚ σε κάτι τέτοιο. Σε μια τέτοια περίπτωση κύρια ωφελημένο θα ήταν το ΔΗΚΚΙ, γι αυτό και ο Τσοβόλας μίλησε για ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ... υπό όρους!

Το ΚΚΕτέλος θα έχει κάποια οφέλη σε σχέση με το 1996, λόγω της θορυβώδους αντίδρασηςστους νατοϊκούς βομβαρδισμούς, ενώ ο ΣΥΝ κινδυνεύει με συντριβή και διάλυση,ιδίως αν κάποια στελέχη του, οι "εκσυγχρονιστές", τολμήσουν τομεγάλο, καιροσκοπικό άλμα τους, που όμως το κάνουν δύσκολο ο Κοντογιαννόπουλοςκαι Ανδρουλάκης (!).

Γενικά δενέχουμε να περιμένουμε τίποτα σοβαρό από τις επικείμενες εκλογές, εκτός και ανεπαληθευθούν κάποιες ενδείξεις για θετικότερη απομάκρυνση πολλών από τοστημένο. σημερινό πολιτικό σκηνικό, κάτι που θα αποτελέσει αφετηρία γιαγενικότερες προοδευτικές εξελίξεις. Σε κάτι τέτοιο ελπίζουμε και εμείς, που θαδώσουμε τον εκλογικό αγώνα του ΑΣΚΕ, προσπαθώντας να φέρουμε μια τέτοιαπροοπτική πιο κοντά στην πραγματοποίησή της.

Του Νίκου Λεοντόπουλου*
ΑΘΗΝΑΙΚΗ 1/4/2000

ΕΙΝΑΙ δικαιολογημένοι όσοι αντιμετωπίζουν με άκρα ανησυχία τα μετεκλογικά επερχόμενα. 'Όσοι διαβλέπουν, πέρα από τους προεκλογικούς παραδείσους, την προϊούσα οικονομική, κοινωνική και εθνική υποβάθμιση της χώρας μας για χάρη της "παγκοσμιοποίησης" και της εοκικής εκδοχής της δηλ. της ΟΝΕ.

ΟΣΟΙ διαισθάνονται την επερχόμενη κατάργηση κάθε ίχνους κρατικής κοινωνικής μέριμνας, το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας, την τοποθέτηση στο περιθώριο μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, με πρώτο τη νεολαία, την έξαρση ανεργίας και της εγκληματικότητας, τη διάλυση της δημόσιας ασφάλισης την υποβάθμιση της Εκπαίδευσης τον κίνδυνο δημιουργίας, μέσω και των ΜΜΕ, φοβισμένων και ουσιαστικά αμόρφωτων ατόμων, πειθήνιων και ανίσχυρων, να αντιδρούν ως πολίτες, τη δουλική υποταγή στα κελεύσματα των ΗΠΑ και της ΕΟΚ για εθνικές παραχωρήσεις στην Τουρκία με το μανδύα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης" και όπου αλλού τα συμφέροντά τους επιτάσσουν. Την Ελλάδα να υποχωρεί και να παραχωρεί

ΚΙ ΟΛ' ΑΥΤΑ σερβιρισμένα με "αναπόφευκτα" "μονόδρομους" και "πορείες" στο πλαίσιο της "δυνατής" ή "καλύτερης Ελλάδας", δηλ. της ουραγού της ΕΟΚ επειδή κανένα πραγματικό επιχείρημα δεν έχουν για να πείσουν ότι πρέπει να καταστραφούν χώρες, λαοί, κοινωνίες άνθρωποι και πολιτισμοί προκειμένου ν' αυξηθούν τα κέρδη του "παγκοσμιοποιημένου" τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ξεκαθαρίσει μ'ολ' αυτά και παράλληλα κατόρθωσαν να χειραφετηθούν από την ομηρία του ρουσφετιού (το μέλλον των παιδιών, το δάνειο, το πολιτικό "στήριγμα") και από την εξάρτηση των κυβερνητικών κομμάτων δε θα έπρεπε να στηρίξουν πολιτικές δυνάμεις όπως αυτές και ν' αυτοαποκαλούνται πολύ δε περισσότερο ως Αριστερά που συμφωνούν στις βασικές επιλογές της ΕΟΚ, της ΟΝΕ και κάθε εκδοχής παγκοσμιοποίησης. Οι διαφορές που προβάλλουν είναι ανούσιες και δευτερεύουσες (καλύτερη κατανομή των κονδυλίων της ΕΟΚ, αλαζονεία των δυο μονομάχων κ.λπ.). Και Αριστεροί δεν είναι, βέβαια,ούτε όσοι έχουν διαβάσει βιβλία περισπούδαστα ούτε όσοι ρητορεύουν αναλύσεις... αντιθέσεων, αλλά όσοι με την προσωπική στάση τους στην ιδιωτική τους ζωή και την όποια προσπάθεια στο δημόσιο βίο συμβάλλουν ή επιδιώκουν μια κοινωνία ανώτερη.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ υποστηριχθούν οι πολιτικές δυνάμεις που πιστεύουν στον άνθρωπο και τις δυνατότητες του. Στους αγώνες για την αποδέσμευση από την ΕΟΚ και το NATO και για τη δημιουργία προϋποθέσεων για ανθρώπινες, δικαιότερες κοινωνίες, για επικράτηση λογικής. Για ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων προς όφελος του ανθρώπου και μέσω αυτού. Για κοινωνίες που τον έλεγχο της παραγωγής της αγοράς και της διανομής θα έχουν οι ίδιες. Για κοινωνίες που θα συνεργάζονται ισότιμα, για αμοιβαίο όφελος, που θα πορεύονται προς μια άλλου τύπου παγκόσμια κοινωνία που θα σέβεται τις ιδιαιτερότητες των εθνοτήτων και θα στηρίζεται στην πολυχρωμία, την ποικιλία, τον πλουραλισμό. Σ' αυτές τις πολιτικές δυνάμεις πιστεύουμε ότι συγκαταλέγεται το ΑΣΚΕ.

*μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Α.Σ.Κ.Ε.

Του Νίκου Λεοντόπουλου*
ΑΘΗΝΑΪΚΗ 9/3/2000

Σ’ αυτή την εποχή της «παγκοσμιοποίησης» η κυρίαρχη πολιτική ασκείται με υποχρεωτικό «διαμεσολαβητή» τα ΜΜΕ, που ελέγχονται από τους ισχυρούς του μεγάλου κεφαλαίου. Ο ρόλος τους έχει στόχο την αποπολιτικοποίηση , την μετατροπή του πολίτη σε απομονωμένο και φοβισμένο άτομο , στο «φιλτράρισμα» της πολιτικής ζωής και των πολιτικών αποφάσεων και στην «ομηρία» όσων ασχολούνται με τα δημόσια πράγματα, «εκλεκτών» ή μη.

Οι «εκλεκτοί» λειτουργούν στο πλαίσιο αυτό, επειδή η πολιτική που εφαρμόζουν ή που άμεσα ή έμμεσα στηρίζουν (λιτότητα, ανεργία, κατάργηση κράτους πρόνοιας, υποβάθμιση της Εκπαίδευσης κ.λ.π.) >έχει προαποφασισθεί από τα υπερεθνικά όργανα του μεγάλου κεφαλαίου («ΕΕ» , ΟΟΣΑ ΔΝΤ , ΠΟΕ ).Είναι φανερό, συνεπώς, ότι τα κόμματα του συστήματος δε θέλουν πια οργάνωση με μαζικό χαρακτήρα, όπως είχαν παλιά, επειδή ούτε λόγο των αποφάσεών τους θέλουν να δίνουν, ούτε ρουσφέτια σε μαζική κλίμακα τους επιτρέπουν να κάνουν.

Έτσι η επαφή τους με τον ελληνικό λαό γίνεται μέσω των ΜΜΕ τα οποία φυσικά αναδεικνύουν τους «εκλεκτούς» ως πρόσωπα και όχι ως κόμματα ή πολιτικές. Η «ομηρία» αυτή, σε συνδυασμό με την αντιλαϊκή τους πολιτική και την υπέρμετρη προβολή εξωπολιτικών δημοσίων προσώπων, έχει προκαλέσει την αίσθηση της απαξίας «των πολιτικών» και «της πολιτικής» στην κοινή γνώμη.

Οι εκλογές είναι μια … δυσάρεστη παρένθεση , επειδή οι «εκλεκτοί» θα πρέπει να «νομιμοποιηθούν» πρώτα για να εφαρμόζουν ή να στηρίζουν εν συνεχεία ανεξέλεγκτοι τις αποφάσεις των τραπεζιτών ,των χρηματιστών και των λοιπών εκπροσώπων του καπιταλισμού, ερήμην και εις βάρος του ελληνικού λαού.

Η πολιτική διαφήμιση των «εκλεκτών», δηλ. η παραπλάνηση, προς άγρα …των αναποφάσιστων, υποκαθιστά πια το πολιτικό επιχείρημα. Οι διαφημιστικές δαπάνες τους ανέρχονται σε δεκάδες δις (π.χ. Το ΠΑΣΟΚ μόνο του το 1999 ξόδεψε κατά δήλωσή του… 6.5 δις δρχ.) και αποτελούν πρόκληση μπρος στην αυξανόμενη ανεργία και φτώχεια. (Μία στις τέσσερις οικογένειες ζουν κάτω από τα όρια φτώχειας).

Η πραγματικότητα θα συσκοτισθεί. Το αποτέλεσμα, που επιθυμούν τα διάφορα κέντρα, το προωθούν με βομβαρδισμό γκάλοπ. Γι’ αυτούς οι εκλογές είναι Σημίτης-Καραμανλής. Οι υπόλοιποι «εκλεκτοί», αυτοί που προορίζονται για αντιπολίτευση, ενώ «κατηγορούν» την κυβέρνηση για την ανεργία, την λιτότητα κ.λ.π., είναι υπέρ της ΟΝΕ και της «ΕΕ», που αποφασίζει γι’ όλ’ αυτά. Προπαντός να μη θιγούν οι «προστάτες».

Οι πολίτες όμως μπορούν στις εκλογές ν’ ανατρέψουν όσα άλλοι αποφάσισαν εις βάρος τους. Μια και μοναδική στιγμή, μπρος στην κάλπη, αυτοί είναι οι μόνοι που αποφασίζουν. Μια μικρή κίνηση ελευθερίας και υπέρβασης της καθοδηγούμενης αδράνειας μπορεί να δημιουργήσει απροσδόκητες προοπτικές.

*Μέλος της Ε.Ε. του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)

Του Νίκου Καργόπουλου *
26/2/2000

ΕΙΝΑΙκοινός τόπος ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν την ίδια πολιτική, που ακολουθείτις επιταγές της ΕΟΚ, μέσα στο γενικότερο παραλογισμό της αμερικάνικηςπαγκοσμιοποίησης. Οι διαφορές τους είναι μόνο σε δευτερεύοντα ζητήματα,γι' αυτό είναι πλήρης αποπροσανατολισμός η προτίμηση ενός από τα δύο. Πρέπεινα καταπολεμηθούν όλοι οι εκπρόσωποι της ΕΟΚ και της παγκοσμιοποίησης,για να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη πορεία.

ΓΙΑΤΗΝ ώρα. όσο μικρότερο είναι το ποσοστό με το οποίο θα εκλεγεί η επόμενηκυβέρνηση, όσο μικρότερο είναι το άθροισμα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., όσο μικρότερηείναι η νομιμοποίηση τους, τόσο λιγότερο προκλητικά θα εφαρμοστούν απότις 10 Απριλίου τα αντιλαϊκά μέτρα που οι απαιτεί η ΟΝΕ και τόσο πιο περιορισμέναθα υλοποιηθεί το πνεύμα του Ελσίνκι. Ο κ. Ρέππας αφελώς απεκάλυψε ότι δεντον ενδιαφέρει μόνο να βγει πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το άθροισμαΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. να είναι 80-85%! Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ψηφοφόρος πρέπει να κατανοήσει.λοιπόν, τη δύναμη που έχει η ψήφος του.

ΗΑΠΑΝΤΗΣΗ στο παιχνίδι των δύο μεγάλων κομμάτων δεν πρέπει να είναι η ενίσχυσημικρότερων κομμάτων που κινούνται μέσα στη λογική του συστήματος ως συμπληρωματικά.’λλωστε, από κάποιους ξένους κύκλους προωθείται το (απίθανο;) σενάριο τηςμη αυτοδυναμίας και του σχηματισμού κυβέρνησης με τη συμμετοχή κάποιων απ' αυτά τα κόμματα, που θεωρούν ότι εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους.Τα κόμματα αυτά αρκούνται σε διαπιστώσεις και σε προτάσεις ανώδυνες καιπαραπλανητικές, όπως η διοχέτευση των κονδυλίων της ΕΟΚ σε παραγωγικούςτομείς (!)

"ΑΓΝΟΟΥΝ"ότι οι "εθνικοί στόχοι" της ένταξης στην ΕΟΚ παλιότερα και στην ΟΝΕ τώραείναι οι αιτίες της καταστροφής μας.

"ΑΓΝΟΟΥΝ"ότι η ΕΟΚ με τα κονδύλια της έχει ως στόχο τη δημιουργία της "εοκικής φάρας"(όπως το σχέδιο Μάρσαλ δημιούργησε την αμερικανική φόρα) και τη μείωσητης ελληνικής παραγωγής!

ΣΤΙΣΕΚΛΟΓΕΣ πρέπει να ενισχυθούν οι πολιτικές δυνάμεις που αρνούνται πραγματικάτη σημερινή κατάσταση, θεωρούν την αποχώρηση από την ΕΟΚ ως μονόδρομο γιαοποιαδήποτε πρόοδο, υποστηρίζουν την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσωνπαραγωγής (όσο κι αν οι τραυματικές εμπειρίες του ΠΑΣΟΚ και του υπαρκτούσοσιαλισμού δυσκολεύουν την αποδοχή αυτών των θέσεων), θεωρούν το κράτος(όχι, βέβαια, το σημερινό) ως τον κύριο φορέα ανάπτυξης και άμβλυνσης τωναντιθέσεων και οραματίζονται μια κοινωνία ελεύθερη, που θα επιτρέπει τηνολοκλήρωση του κάθε ανθρώπου.

ΣΤΙΣΔΥΝΑΜΕΙΣ αυτές θέλουμε να πιστεύουμε ότι ανήκει και το κόμμα μας, το ΑΣΚΕ,και γι' αυτό ζητούμε την ενίσχυσή του και στις ερχόμενες εκλογές.

* Μέλος της Ε.Ε. του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)