Το αποτέλεσμα των εκλογών κατέπληξε ακόμη και αυτούς που το επιδίωξαν. Ήχησε δυσάρεστα ακόμη και σε πολλούς από τους ψηφοφόρους των νικητών. Και πράγματι είναι πολύ ανησυχητικό, σχεδόν, σε όλους, ακριβώς γιατί ήταν, σε πρώτη ματιά τουλάχιστον , αφύσικο. Σα φούσκα παρατεντωμένη που ετοιμάζεται να εκραγεί...
Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλές εξηγήσεις, που σχεδόν όλες φαίνονται, εκ των υστέρων βέβαια, λογικές: η αναπόφευκτη πόλωση (δεν ήταν, άλλωστε μικρό πράγμα 10-15 χιλ. «στελεχών» να χάσουν ή να κερδίσουν τον παράδεισο των δισεκατομμυρίων της διαχείρισης) ο τρομακτικός ρόλος των Μ.Μ.Ε., που, με το αζημίωτο, πέταξαν και το τελευταίο φύλλο συκής και οργίασαν ως όργανα ξέφρενης προπαγάνδας στα «πρωτοσέλιδα» τους· η απουσία πραγματικά αντιπολιτευτικών κοινοβουλευτικών κομμάτων (εκτός του Κ.Κ.Ε., που όμως η ιστορία, η ιδεολογία και η τακτική του δρουν αυτοπεριοριστικά), που αυτοϋπονομεύτηκαν αφήνοντας να εννοηθεί μια μελλοντική συνεργασία τους με το ΠΑΣΟΚ·η αδυναμία των μικρότερων ή ο αποκλεισμός τους (από του) να ακουστεί ευρύτερα μια άλλη, πραγματικά, φωνή και πρόταση (εκτός από ένα που διέθετε, άγνωστο αντί ποίου και πόσου τιμήματος, ευρύτατη τηλεοπτική και έντυπη κάλυψη, παρά τις ανοησίες των λεγομένων του, και που γι' αυτό διασώθηκε) κ.λπ. κ.λπ.
Η κύρια όμως εξήγηση του πραγματικά παράλογου φαινομένου, να συγκεντρώσουν οι δύο εκδοχές (προσώπων) του νεοφιλελευθερισμού της παγκοσμιοποίησης το 87 % (!) του εκλογικού σώματος, επιμελώς αποσιωποιήθηκε. Γιατί δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζουν οι «έγκυροι» αναλυτές.
Η εξήγηση είναι, λοιπόν, άλλη. Δυσάρεστη και θλιβερή, ίσως μάλιστα σε πρώτη ματιά απογοητευτική. Και αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση! Η παγκοσμιοποίηση, όπως αυτή εκδηλώνεται άμεσα με την πρόσδεση μας στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ της.
Ο περισσότεροι Έλληνες άρχισαν, ήδη, να βιώνουν τα αποτελέσματα της. Ανεργία, ανασφάλεια, φόβος για επικείμενη ανέχεια, υποβάθμιση σε κάθε τομέα της ζωής τους, στο σχολείο, στην υγεία, στις συγκοινωνίες, στην επικοινωνία, στην ψυχαγωγία τους. Πολλοί ακόμη διαισθάνονται ότι τα πράγματα θα πάνε ακόμη χειρότερα γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Αισθάνονται ότι πνίγονται ή ότι θα κινδυνεύσουν να πνιγούν. Και έτσι πανικόβλητοι«πιάστηκαν από τα μαλλιά τους» για να σωθούν.
Λίγο νωρίτερα είχαν στραφεί στα λαχεία, στα στοιχήματα, στο χρηματιστήριο. Κι τώρα, στις εκλογές, σα μόνη παρηγοριά, συνειδητά ή ασυνείδητα, με δικαιολογίες ή όχι, στράφηκαν εκεί που νόμισαν ότι θα εξασφάλιζαν μια κάποια προστασία για τώρα ή για το μέλλον. Προεγγράφησαν λοιπόν, στις λίστες των πελατών των «δυνατών» για ένα διορισμό, μια άδεια, μια προστασία από την τράπεζα ή την εφορία. Και αυτό, είτε είχαν προηγηθεί υποσχέσεις και εκβιασμοί (και από τους δύο) είτε όχι!
Ξέχασαν, έτσι, τι πίστευαν, τι έλεγαν λίγο πριν και για τους δυο και ξεχύθηκαν με πράσινες ή κυανές σημαίες, για να εξασφαλίσουν έστω και το απείκασμα μιας κάποιας ασφάλειας.
Ο πρώτος πολιτικός θρίαμβος της μανιοκαταθλιπτικής, ξέφρενης νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης πάνω στα θύματα της: να τα αναγκάσουν, με τη «θέλησή» τους μάλιστα, να φιλούν τα χέρια των δημίων τους !
Το φαινόμενο είναι εύκολα κατανοητό και, ψυχολογικά, δικαιολογημένο. Η προοπτική μιας άμεσης, ελπιζόμενης «λύσης» έσβησε κάθε προβληματισμό και ακύρωσε κάθε προηγούμενη σκέψη για αναζήτηση πραγματικής λύσης, που ούτως ή άλλως δε θα είναι άμεση και που, ακόμα χειρότερα, συνεπάγεται και κάποιο άμεσο κόστος.
Και αυτά τα ξέρουν, βέβαια, οι σχεδιαστές ή οι απολογητές της παράλογης παγκοσμιοποίησης. Γι' αυτό άλλωστε διαλαλούν πως στοχεύουν σε κοινωνίες των 2/3.
Δεν είναι λάθος τους. Αντίθετα, Μ' αυτό επιδιώκουν να τρομάξουν τους πολλούς και να τρέχουν να προλάβουν με όποιο μέσο, και κυρίως με το να μην εκτίθενται ως αντιφρονούντες, να είναι μετα, τάχα, 2/3 και όχι με το 1/3, που θα περιθωριοποιηθεί. Μεγαλοφυές !
Δεν έχει, φυσικά, καμμία σημασία ουσιαστική το ποιος από τους δύο κέρδισε τις εκλογές, ούτε ποια μέσα μεταχειρίστηκαν, ούτε καν πόσο επιτυχημένα έπαιξαν το «αμφίρροπο» παιχνίδι με το τόσο επιτυχημένο, πρόσκαιρο βέβαια, συνολικό τους αποτέλεσμα, που ήταν άλλωστε (κατά την ομολογία του Ρέπα !) και ο επιδιωκόμενος σκοπός τους, δηλ. το αθροιστικό 87%. Γι' αυτό και τα αφήνουμε σ' αυτούς που άμεσα ή έμμεσα στηρίζουν αυτό το σύστημα και το πολιτικό του παιχνίδι.
Ερωτήματα
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ανακύπτουν αναπόφευκτα πολλά ερωτήματα, όπως:
Πόσο μπορεί να διαρκέσει ένα τέτοιο φαινόμενο. Η επιδίωξη ατομικής «λύσης» σε συνθήκες συνεχώς επιδεινούμενης κατάστασης με την ταυτόχρονη εμφάνιση ρωγμών, παγκόσμια, στο σύστημα και ανοιχτής αμφισβήτησης του θα είναι αναγκαστικά πρόσκαιρη. Οι συνεχείς αυξανόμενες πρακτικές αντιδράσεις και θεωρητικές αναλύσεις τους θα επιταχύνουν τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας στροφής προς πραγματικές λύσεις.
Πώς αυτή η συνειδητοποίηση κι η συνακόλουθη δράση μπορεί να επιταχυνθεί, πριν να φθάσουμε στο τέλος «του κακού της σκάλας» και την αναγκαστική ανάδραση; θα τα δούμε και θα τα εξετάσουμε.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, πάντως, η κυβερνητική πολιτική θα είναι (από τις πρώτες κιόλας μετεκλογικές μέρες το έδειξε) τέτοια σε όλους τους τομείς και η αναγκαστική προσγείωση από τις φρούδες ατομικές «ελπίδες» θα είναι τόσο απότομη, που τα πολλά που έχουμε να πούμε και να κάνουμε να γίνουν πιο εύκολα και, επιτέλους, ελπιδοφόρα, και, ελπίζουμε..., πιο αποτελεσματικά.
Κατηγορία
Φύλλο 75 Απριλίου 2000
Το καλοκαίρι έφτασε και, δυστυχώς, είναι η εποχή που βρίσκουν την ευκαιρία, λόγω της μειωμένης προσοχής των πολιτών, να προωθήσουν εξελίξεις οι κυβερνήτες μας αρνητικές έως και καταστροφικές για τη χώρα μας.
Είναι γνωστό πως το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με την ολομέτωπη συμπαράσταση ΗΠΑ και Δυτ. Ευρώπης (και των εδώ εκπροσώπων τους) και αυτό δεν το έκαναν επειδή θαυμάζουν (!) τον Κ. Σημίτη, αλλά επειδή τον θεωρούν τον πιο κατάλληλο διεκπεραιωτή των συμφερόντων τους. Οι δεσμεύσεις, λοιπόν, που έχει αναλάβει απαιτούν την άμεση εκπλήρωσή τους, γι' αυτό και πληθαίνουν οι αποπροσανατολιστικές ενέργειες και η αποδυνάμωση κάθε ενδεχομένως αντίθετης φωνής. Είναι ενδεχόμενο μάλιστα το τελευταίο χτύπημα της 17ης Νοέμβρη να διευκολύνει την κυβέρνηση σε κάθε είδους παραχωρήσεις, μια που οι αμερικανικές πιέσεις με τον κυνισμό που τις διακρίνει τώρα προκαλούν σχεδόν πανικό.
Σκόπια.
Οι συζητήσεις, εδώ και 6 χρόνια, υποτίθεται πως συνεχίζονται ανάμεσα στην Ελλάδα και τη FYROM (Σκόπια) για το όνομα. Εν τω μεταξύ, όμως, τα Σκόπια έχουν επιτύχει να χρησιμοποιείται διεθνώς το όνομα «Μακεδονία» για το κρατίδιο αυτό, χωρίς καμιά διαμαρτυρία ή άλλη αντίδραση από τις αρχές της χώρας μας. Και τούτο, παρότι είναι βέβαιο πως και η πιο μικρή απειλή για όσους διαπράττουν κάτι τέτοιο θα είχε αποτέλεσμα. Αρκεί να θυμηθούμε τι έγινε, όταν απειλήθηκε η Ολλανδία με σαμποτάζ στα προϊόντα της και πώς αναγκάστηκε η Ιταλία να εκδιώξει τον Οτσαλάν, όταν απείλησαν το ίδιο οι Τούρκοι για τα προϊόντα τους.
Όπως πληροφορούν τα Σκόπια (από την Ελληνική Κυβέρνηση αποκλείεται να πληροφορηθούμε ο,τιδήποτε), η Ελλάδα έχει αποδεχθεί την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (!) με το δικαίωμα της χώρας μας να την αποκαλεί (μόνη αυτή) με άλλο όνομα ! Δεν είναι σίγουρο κάτι τέτοιο, ούτε το ότι απλώς περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες ( π.χ. κάποιο... σεισμό), για να το δημοσιοποιήσουν. Δε μπορεί, ακόμη και κ. Σημίτης, που δεν ορρωδεί προ ουδενός, να μην αντιλαμβάνεται τι συνέπειες θα έχει η επισημοποίηση ενός τέτοιου ονόματος. Αρκεί να φαντασθεί κανείς τη σύγχυση που θα υπάρχει π.χ. για το αεροδρόμιο «Μακεδονία» της θεσσαλονίκης.
Ευτυχώς, τα σημερινά προβλήματα με την Εκκλησία της Ελλάδας αναβάλλουν επ' αόριστον τέτοιες δυσμενείς εξελίξεις...
Αιγαίο
Η επιχείρηση της συνδιαχείρισης Ελλάδας-Τουρκίαςστο Αιγαίο συνεχίζεται με ενθουσιασμό από το δίδυμο Γιωργάκη-Σημίτη, πάραταύτα όμως οι Αμερικανοί διαμαρτύρονται για ...καθυστερήσεις. Υποτίθεταιπως στο Ελσίνκι η Τουρκία δεσμεύτηκε να είναι λιγότερο απαιτητική, γιανα άρει το «Veto" της η Ελλάδα. Τώρα όμως αποκαλύπτεται πως η Τουρκία είχεδεχτεί τις υποσχέσεις για τις υποχωρήσεις της Ελλάδας και δυσανασχετεί,γιατί δεν κάνουμε πιο γρήγορα τα βήματα των παραχωρήσεων μας!
Και ναι μεν ο Ετσεβίτ δηλώνει ότι δεν έχει βλέψειςστα νησιά ή τη θάλασσα της Ελλάδας (δε διευκρινίζει όμως ποια νησιά καιποια θάλασσα θεωρεί πως ανήκει στην Ελλάδα !), ζητάει όμως διάλογο πουνα εξασφαλίζει την άμυνα και την οικονομία (!!) της Τουρκίας. Δηλαδή απαιτείτα πετρέλαια, που τόσο ορέγονται οι αμερικάνικες εταιρείες, δηλαδή έναποσοστό στα κέρδη τους.
Ευτυχώς, στο θέμα δεν έχει ξεκινήσει προετοιμασίατων «προοδευτικών» για το πόσο θα μας «συμφέρει» να παραχωρήσουμε το Αιγαίοστους γείτονες και τις ΗΠΑ. Ακόμη κι ο Πάγκαλος απειλεί το Γιωργάκη (άραδιαφωνεί και η Γαλλία...) πως «μια τέτοια συμφωνία δε θα περάσει ούτε μέσααπό το ΠΑΣΟΚ ούτε στη Βουλή» !! Ας έχουμε το νου μας πάντως...
Κυπριακό
Οι προσπάθειες των ΗΠΑ - ΕΟΚ -Τουρκίας για την προώθησητου σχεδίου συνομοσπονδίας, δηλαδή χωριστών κρατών, αλλά και εξουσίας τηςΤουρκίας στο ελεύθερο κομμάτι (!), συνεχίζονται. Τώρα μάλιστα που συμφωνείκαι ο απεσταλμένος του ΟΗΕ, οι απαράδεκτες προτάσεις του οποίου αποκρούστηκανμε βδελυγμία από τον Κληρίδη, για την ώρα.
Ευτυχώς, εδώ δεν έχει άμεση δικαιοδοσία το δίδυμοΓιωργάκη-Σημίτη και η Κυπριακή ηγεσία δεν είναι εύκολο (παρά τις εξαρτήσειςτης) να συναινέσει στον αφανισμό της Ελληνικής Κύπρου. Η Τουρκική κατοχήείναι μπροστά της και η εκκλησία της Κύπρου πολύ ισχυρή, για να δεχτείκάτι τέτοιο. ’λλωστε επίκειται αλλαγή εξουσίας στις ΗΠΑ, η προκλητική Ολμπράϊτσίγουρα θα εκδιωχθεί και, παρά το ότι οι βασικοί άξονες της αμερικάνικηςπολιτικής δεν αλλάζουν, θα υπάρξει ανάπαυλα μέχρι τον καθορισμό των νέωνπροτεραιοτήτων.
Υπάρχουν, λοιπόν, περιθώρια ελιγμών, ώστε τουλάχιστοννα καθυστερήσουν τα σχέδια, μήπως και υπάρξει κάποτε Ελληνική ηγεσία στηνΕλλάδα και όχι απλώς υπάλληλοι -διαχειριστές.
Κατηγορία
Φύλλο 76 Ιουνίου 2000
ΣΑΔΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ;
Ο Μητσοτάκης, το 1992, παρακολουθώντας την πέρα απόκάθε λογική υστερία των εοκικών χωρών κατά της Ελλάδας στο θέμα των Σκοπίων,κάποια στιγμή (ακόμη κι αυτός, που ήθελε «η υπερήφανη Κρήτη να φύγει απότη βάρβαρη Ελλάδα»·) εξερράγη και είπε:
«Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας επιδεικνύουν συμπεριφοράκατά της Ελλάδας που αγγίζει το σαδισμό»!!
Για τους Ευρωπαίους υπάρχει εξήγηση:
Προσπαθούν με την υπερβολική εχθρότητα να αποσείσουντην καταδυνάστευση που υπέστησαν από την ελληνική κληρονομιά, εννοείταιτην αρχαία. Πώς να εξηγηθεί, όμως, ο σαδισμός που επιδεικνύουν σήμερα σεό,τι ελληνικό ή σε όποιο δίκιο της χώρας μας οι περισσότεροι πολιτικοίμας και οι «διανοούμενοι της, τάχα. Αριστεράς,
Η μόνη εξήγηση για τη μονομανία τους αυτή είναι ότιαισθάνονται πως οι Έλληνες δεν τους «αγαπάνε», δεν τους υπολογίζουν, δεντους θαυμάζουν!
Και η μόνη θεραπεία είναι να τους αγνοήσουμε ολοκληρωτικά!
ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ...
Ντελίριο επιθέσεων, ειρωνειών έως και ύβρεων κατάτου Χριστόδουλου και, δευτερευόντως, κατά της Εκκλησίας έχει καταλάβειπολλούς δημοσιογράφους και δημοσιογραφίζοντες. Δε δικαιολογείται κάτι τέτοιομόνο από τη σπουδή τους να στηρίξουν το Σημίτη και την ευρωγερμανική πολιτικήτου. Τους κατέλαβε αυτή η μανία, επειδή το δημιούργημά τους, ο ευνοημένοςαπό τα κανάλια και τις αρθρογραφίες, τους ξεπέρασε. Αυτονομήθηκε και απόμύθος έγινε πραγματικότητα. Έπαθαν ότι και οι μαθητευόμενοι μάγοι, όταντα μαγικά τους γίνονται ανεξέλεγκτα.
ΚΑΙ Ο ΣΥΝ
Κάτι αντίστοιχο έπαθαν και οι του ΣΥΝ. Στηρίζουν,βέβαια, το Σημίτη, εποφθαλμιώντας καρέκλες, κυρίως όμως ζηλεύουν. Εκείνοιέχουν «δοκτορά», θεωρούν εαυτούς «το άλας της γης», αλλά κανείς δεν τουςακούει, κανείς δεν τους δίνει σημασία. Και έρχεται ένας παπάς και μαζεύειεκατοντάδες χιλιάδες.
Τι πίκρα κι αυτή!
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟ
Ο Κόκκαλης, που δεν αποκλείεται να γίνει ο νέοςΚοσκωτάς, αρνείται να πληρώσει για επόμενα 2 χρόνια (όπως προβλέπει τοσυμβόλαιο) τον προπονητή Γ.Ιωαννίδη (!), που πρόσφατα απέλυσε.
Πολλοί παραξενεύτηκαν, μια και τα κέρδη (όσα τουαφήνουν για να παίζει οι αμερικανοί, όπως καταγγέλλει η 17 Νοέμβρη, δηλ.πάλι οι αμερικανοί) από τις παντοειδείς επιχειρήσεις του είναι τεράστια.Κάποιοι ερμήνευσαν το γεγονός από το ότι, ενδεχομένως, του στοίχισε πολύτο στήσιμο της «Σαλώμης», στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Κάποιοι άλλοι, όμως, που ξέρουν καλύτερα, ισχυρίζονταιότι ο Κόκκαλης δε συγχώρεσε του Ιωαννίδη ότι στις εκλογές δεν υποστήριξετο Σημίτη, αλλά τη Ν.Δ.!
Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ , ΤΑΧΑ...
Στην απόφαση της Ιεράς Συνόδου για συλλογή υπογραφώνγια τις ταυτότητες υπήρξε μεγάλη αντίδραση από την κυβέρνηση κι αυτούςπου συμφωνούν με την πολιτική της. Επικαλέστηκαν, κυρίως, ότι δε μπορείνα έχει καμιά αξιοπιστία κάτι τέτοιο, αφού κανείς δε θα μπορεί να διαβεβαιώσειγια την αυθεντικότητα τους και για τη σοβαρότητα της απόφασης αυτών πουθα υπογράφουν.
Διερωτήθηκαν ποτέ όλοι αυτοί για την αξιοπιστία τωνεκλογών τους, δηλ. πόσο σοβαρή ήταν η ψήφος αυτών που την έδιναν, πόσημπορεί να ήταν η νοθεία, πόσος ο φόβος και ο εξαναγκασμός,
Κατηγορία
Φύλλο 76 Ιουνίου 2000
Δημοκρατία είναι μια σύνθετη λέξη που πηγάζει από το ουσιαστικό «δήμος», δηλαδή λαός, και το ρήμα «κρατώ», δηλαδή κατέχω την εξουσία. Νοηματικά σημαίνει ότι την εξουσία την έχει ο λαός και ότι αυτός αποφασίζει για το τι θα συμβεί και τι όχι. Είναι λοιπόν δυνατόν στις σημερινές συνθήκες που υπάρχουν στη χώρα μας να θεωρήσουμε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στην πραγματικότητα, ότι η κοινωνία των ελεύθερων πολιτών αποφασίζει, ότι μπορεί να υπάρχει πολιτική ισότητα για τους ανθρώπους, μέσα σε τεράστιες οικονομικές ανισότητες;
Δημοκρατία στον καπιταλισμό σημαίνει την κυριαρχία των πλουσίων πάνω στο λαό. Οι οικονομικά ισχυροί την εμφανίζουν σαν σύστημα κρατικής εξουσίας και πολιτικής διακυβέρνησης ταξικά ουδέτερο, που πασχίζει για την πρόοδο ολόκληρης της κοινωνίας. Τα πολιτικά της κόμματα, αυτά που δραστηριοποιούνται μέσα στα πλαίσια του συστήματος, έχοντας κάνει τους απαιτούμενους συμβιβασμούς, οι ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι , που ενδιαφέρονται για την καριέρα τους και όσοι κατά κάποιο τρόπο έχουν «τακτοποιηθεί» και «βολευτεί» με αντάλλαγμα να ξεπουλήσουν τη συνείδησή τους και να ανέχονται τη διαφθορά και τη σήψη την παρουσιάζουν επίσης σαν υπερταξικό σύστημα. Ορισμένοι εμφανίζουν τις κατακτημένες με σκληρούς αγώνες ελευθερίες και δικαιώματα ως αποδεικτικό στοιχείο της άποψης τους.
Τυπική ισονομία
Υπάρχει βέβαια μια τυπική ισονομία; Η κυβερνητικήεξουσία ασκείται από την κυβέρνηση, που εξασφαλίζει τη λαϊκή πλειοψηφίαμε την εκλογή των αντιπροσώπων του λαού, οι οποίοι εκλέγονται με άμεσηκαθολική απόρρητη ψηφοφορία. Επίσης στη Βουλή υπάρχει και η αντιπολίτευση.Έτσι δημιουργείται η ψευδής εντύπωση ότι στη λειτουργία αυτής της κοινοβουλευτικήςδημοκρατίας ο λαός συμμετέχει ελεύθερα, μέσα από την ανάδειξη των οργάνωνεξουσίας, που φαινομενικά λειτουργούν υποδειγματικά. Υπάρχει η έκφρασηπολλών θέσεων, η έκδοση εντύπων είναι ελεύθερη, όποιοι επιθυμούν μπορούννα δημιουργήσουν κάποιο πολιτικό κόμμα, οργάνωση, σύλλογο ή φορέα, να συγκεντρωθούν,να μιλήσουν, να διεκδικήσουν, να δραστηριοποιηθούν ατομικά και συλλογικά.Κι αυτά οπωσδήποτε είναι σημαντικά.
Οι νόμοι όμως πάντα προστατεύουν τα συμφέροντα τωνπλουσίων, που στην Ελλάδα είναι εμπορομεσίτες του μεγάλου ξένου κεφαλαίου. Οτύπος, τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ είναι ιδιοκτησία των οικονομικά δυνατών, πουυπερασπίζουν έτσι την πολιτική τους, τα συμφέροντά τους, ενώ αποσιωπούν,διαστρεβλώνουν, συκοφαντούν, γελοιοποιούν καθετί που θεωρούν ότι μπορείνα τα απειλήσει. Οι πλούσιοι έχουν την οικονομική δυνατότητα και ενισχύουντη δράση των οργανώσεων και των προσώπων που είναι όργανα δικά τους. Είναικραυγαλέα άνιση η εκλογική και κάθε πολιτική αναμέτρηση ανάμεσα στους εκλεκτούςτους και σε αυτούς που προσπαθούν να αγωνισθούν για την επικράτηση τηςκοινωνικής δικαιοσύνης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όπως φάνηκε πεντακάθαρακαι στις εκλογές της 9ης Απρίλη.
Εκλέγειν και εκλέγεσθαι
Ακόμη η ελευθερία του εκλέγειν και εκλέγεσθαι είναικάλπικη, αφού ο εργάτης ή ο φτωχός αγρότης δεν έχουν την ίδια οικονομικήδυνατότητα για πολιτική αναμέτρηση με τους ανθρώπους που ανήκουν στην πλουτοκρατία.Εξαρτώνται μάλιστα από αυτήν και τα πολιτικά κόμματα που την εκφράζουνκαι οι ψηφοφόροι τους από το φόβο της ανεργίας, το ρουσφέτι, και τις υποσχέσειςή και την εξαγορά. Παράλληλα με την παραγωγή της πιο χυδαίας υποκουλτούραςδιαφθείρουν διαρκώς και συστηματικά τις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων,τους εκμηδενίζουν σαν προσωπικότητες, τους αφαιρούν κάθε διάθεση αντίδρασηςκαι αντίστασης απέναντι σε ό,τι αποκρουστικό συναντήσουν μπροστά τους.Από εκεί και μετά γίνονται τα χαζοχαρούμενα ανθρωπάκια, τα ναρκωμένα όντα,που δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το να υπακούσουν στα αφεντικά τηςζωής τους. Αυτή είναι η δημοκρατία τους!
Η ώρα της αφύπνισης
Όμως κάποια στιγμή θα φτάσει η ώρα της αφύπνισης ! Και τότε θα αμφισβητηθεί το διεφθαρμένο καθεστώς τους, στο οποίο κυριαρχείο ατομικισμός, η αποξένωση, η υποκρισία, οι πόλεμοι, η αισχρότητα, η απόγνωση.Και τότε θα αγωνιστούμε για μια άλλη κοινωνία, στην οποία θα επικρατείη κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός της ανθρώπινης προσωπικότητας,ο πόθος για ειρήνη, η αρμονική συνύπαρξη όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητααπό την εθνικότητα, τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία και την ιδεολογία τους.
(Το κείμενο αυτό γράφτηκε για την «Ε» από ένα φίλοτου ΑΣΚΕ).
Κατηγορία
Φύλλο 76 Ιουνίου 2000
Του Σήφη Στενού*
’ρθρο στην "ΑΘΗΝΑΪΚΗ"
’ρθρο στην "ΑΘΗΝΑΪΚΗ"
ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ δίμηνο μετά τις εκλογές και θα περίμενε κανείς να δει κάποιες αλλαγές στην πολιτική ή έστω στη συμπεριφορά των κυβερνητικών, αφού όπως είπαν, πήραν το "μήνυμα".
ΚΙ ΟΜΩΣ, όχι μόνο δε φαίνεται κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετασυνεχίζουν τα ίδια και δείχνουν να ετοιμάζονται και για τα χειρότερα.
ΚΑΙ ΜΕ χειρότερο τρόπο και ήθος (αν είναι δυνατόν...)με πατερναλιστική μάλιστα συγκατάβαση προς κάθε διαμαρτυρόμενο. Πράγματι,αισθάνονται ως καθεστώς πλέον, με όλα τα δυσοίωνα που αυτό συνεπάγεται.ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ όμως ασφαλείς και βέβαιοι για τη "συναίνεση". Ανησυχούνκαι πολύ μάλιστα για τις αντιδράσεις σε αυτά που ετοιμάζονται να δρομολογήσουν.Και παίρνουν τα μέτρα τους: Αποπροσανατολισμός τέτοιος, όμως, που ξεπερνάειτους στόχους τους. έτσι:
- ΕΠΙ 10 και πλέον ημέρες περιέφεραν ανά την Ελλάδασε πόλεις και χωριά. σε λαγκάδια και θάλασσες, την "ιερή φλόγα της ολυμπιακήςιδέας" (!) επαναφέροντας μνήμες της χουντικής επταετίας. Φαντάζεται κανείςτι θα επακολουθήσει κατά τη διάρκεια της προσεχούς 4ετίας με το νέο "εθνικόόραμα της Ολυμπιάδας", των αναβολικών και της κερδοσκοπίας, ανεξάρτηταμάλιστα από το αν τελικά θα τελεσθεί εδώ, όπως θα τελεσθεί... μετά ταιλαροτραγικά περί την προετοιμασία τους.
- ΜΕΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ οι επιθέσεις στους παραπλήσιους πολιτικούςχώρους, με τη βοήθεια ή και την πρωτοβουλία εξωπολιτικών μηχανισμών. Αφούδημιούργησαν πραγματικό κομφούζιο στις τάξεις του ΣΥΝ, κατά τρόπο πολιτικάαήθη ("οι ώριμοι ψηφοφόροι της εκσυγχρονιστικής αριστεράς ψήφισαν ... Σημίτηκαι ζητούν τώρα το ανάλογο μερίδιο"!), στράφηκαν κατά της Ν.Δ., με τρόπουςκυριολεκτικά άγριους, όχι όμως και ασυνήθεις στο ΠΑΣΟΚ (ας θυμηθούμε ταπερίφημα "σύκα" που εκτόξευσε ο Θ. Πάγκαλος σε συνάδελφό του υπουργό).
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, αναφύεται το... μέγα θέμα της αναγραφήςή όχι του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Προστατεύουν, λένε, τα προσωπικάδεδομένα των πολιτών, τους οποίους όμως παραδίδουν με πλήρη ακτινογραφίατων γνωρισμάτων τους, μέσω Σέγκεν σε κάθε ενδιαφερόμενο, απαιτώντας ταυτόχροναπιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων για κάθε διορισμό.
ΠΑ ΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ; Από ποια σοβαρά θέματα θέλουν νααποσπάσουν την προσοχή;
ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ και ασφαλιστικά ζητήματα ίσως όμως ακόμηδεν ξεκίνησαν. Πιθανόν οι σοβαρότατες εξελίξεις στο Αιγαίο και Κύπρο, όπουΓιωργάκης και Σημίτης προχωρούν ακάθεκτοι. Ακόμη πιο πιθανόν οι ευρωπαϊκέςεξελίξεις για τη θεσμοθέτηση επίσημου Διευθυντηρίου και υποδούλωσης τωνάλλων.
ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ μόνο (!) γι'αυτά ή μας περιμένουν και άλλα χειρότερα, αν υποτεθεί πως υπάρχουν χειρότερα; Χρειάζεται μεγάλη προσοχή τώρα που πλησιάζει μάλιστα η καλοκαιρινή ραστώνη...
* μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Α.Σ.Κ.Ε.
Κατηγορία
Φύλλο 76 Ιουνίου 2000