ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στα μέσα του Σεπτέμβρη άρχισε, τελικά, η διαδικασίασυγκέντρωσης υπογραφών για το θέμα της αναγραφής ή όχι του θρησκεύματοςστις νέες ταυτότητες, με ευδιάκριτη αοριστία σε σχέση με το νόημα και στόχοτου αιτήματος. Είναι εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα: "με τις υπογραφές ζητείται διενέργεια δημοψηφίσματοςγια την υποχρεωτική αναγραφή ή όχι ή, ακόμη, την προαιρετική, ή μήπως,με την φράση "... για την προαιρετική ή μη αναγραφή του θρησκεύματος στιςταυτότητες..." οι υπογραφές θα υπονοούν ότι το αίτημα θα είναι προαιρετικήή υποχρεωτική αναγραφή, αποκλείοντας τη θέση περί μη αναγραφής υποχρεωτικά";

Δεν είναι, φυσικά, το ίδιο πράγμα.... Η απόφαση γιατη μη αναγραφή του θρησκεύματος πέρασε με νόμο του 1996 και τότεκανείς δεν αντέδρασε ίσως γιατί κανείς δεν το πρόσεξε.Όπως και να 'χει, πάντως, μέχρι και το Μάιο του 2000 ο νόμος παρέμενε ανενεργός,όταν ξαφνικά και χωρίς πειστική ομολογημένη δικαιολογία τέθηκε με τρόποπροκλητικά άκομψο το θέμα, αρχικά ως προσωπική θέση του υπουργού Δικαιοσύνης και αμέσως μετά ως πεισματικήθέση του Πρωθυπουργού. Και τότε, λόγω και των συγκυριών, ξέσπασε ο γνωστός σάλος.

Ήταν ο τρόπος που τέθηκε το θέμα. Ήταν ο νέος Αρχιεπίσκοποςπου, με τη βοήθεια όλων των ΜΜΕ, φαινόταν να διεκδικεί ρόλο εθνάρχου (!)Ήταν το ξάφνιασμα από το αποτέλεσμα των εκλογών και το μετάνοιωμα πολλώνψηφοφόρων για την ψήφο τους (!) Ήταν η πρώτη συνειδητοποίηση για τους κινδύνουςτης παγκοσμιοποίησης. Ήταν η συνειδητή επιλογή από κάποιους στον ευρύτεροκυβερνητικό χώρο να δώσουν έμφαση στο θέμα για διάφορους λόγους, κυρίωςόμως για αποπροσανατολισμό, και τα αστεία πρόσωπα που συνέλαβαν να παίξουντο ρόλο του συνηγόρου του Σημίτη; Το αποτέλεσμα πάντα ήταν η πλειοψηφίατων Ελλήνων να μη δέχεται την απόφαση αυτή, να πάρει μέρος στα συλλαλητήριαή να τα υποστηρίξει και να φαίνεται πως παίρνει το μέρος της Εκκλησίας.

Όμως ο Χριστόδουλος αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων.Η αμετροέπεια του περί εντολών που παίρνει από το θεό και υποχρέωσης όλωννα τον ακολουθούν (!) καθώς και περί των χειροφιλημάτων απογοήτευσε τοευρύτερο ακροατήριο της Εκκλησίας για το θέμα και η συντονισμένη επίθεσηεναντίον του για τις σχέσεις του με τη Χούντα, και η αξιοποίηση κάθε λάθους του, όπως πρόσφατα το "Τίμιο ξύλο", απομάκρυνεακόμη περισσότερους.

Έτσι, εφόσον δεν σημειωθούν απρόβλεπτα γεγονότα, ησυγκέντρωση των υπογραφών δε θα οδηγήσει σε μεγάλη επιτυχία, και, όπωςεξελίσσονται τα πράγματα, όχι αδίκως.

Η λειτουργία της Δημοκρατίας

Το τι θα αναγράφεται στις ταυτότητες είναι, όντως,θέμα της πολιτείας. Μόνο που η πολιτεία δεν είναι, φυσικά, ο Σημίτης καιη παρέα του. Την πολιτεία την απαρτίζουν όλοι οι πολίτες, η άποψη των οποίωνστην πλειοψηφούσα μορφή της εκδηλώνεται μέσω πολλών μηχανισμών και ποτέερήμην τους ή εν ονόματι τους. Αφού, λοιπόν, καλώς ή κακώς, το θέμα απασχολείτόσο πολλούς και τόσο έντονα, το δημοψήφισμα είναι η λύση ή, έστω, η αναφοράτης θέσης του κάθε κόμματος προεκλογικά. Αυτό θα πει Δημοκρατία. Αν, λοιπόν,το αίτημα είναι το δημοψήφισμα, τότε καλώς να συγκεντρωθούν οι υπογραφές.Δε θα έχουν υποχρεωτική ισχύ, θα έχουν όμως μεγάλη ηθική δύναμη. Όσο γιατο φοβερό εκείνο "στα θέματα των ατομικών δικαιωμάτων δε χωρούν δημοψηφίσματα"του Σημίτη θα αρκούσαν τα ειρωνικά χαμόγελα, αν δεν απέπνεαν το παγερόπνεύμα ολοκληρωτικών αντιλήψεων, που άρχισαν και σε άλλες περιπτώσεις νααχνοφαίνονται...

Αν, αντίθετα, με το αίτημα για δημοψήφισμα οι υπογραφέςθα μπορούν να θεωρηθούν πως δίνουν, έστω και έμμεσα, και απάντηση σ' αυτό,πριν να διενεργηθεί, δηλαδή υποχρεωτική αναγραφή του θρησκεύματος ή, έστω,προαιρετική, τότε δεν υποστηρίζεται δημοκρατικό δικαίωμα, αλλά χρησιμοποιείταιπαραπλανητικά...

Με το ξεκίνημα της συλλογής υπογραφών αναθερμαίνεταιη διαμάχη Κυβέρνησης -Εκκλησίας. Αφού έχει περάσει αρκετός χρόνος από τις"λαοσυνάξεις", μπορούμε ψύχραιμα να δώσουμε μια άλλη διάσταση στο ζήτημα.Πάντως εξ αρχής θέλουμε να τονίσουμε ότι στο δίλημμα "Σημίτης ή Χριστόδουλος"εμείς απαντάμε: Με κανέναν. Και εξηγούμαστε.

• Όσοι κυβερνούν σήμερα τον πλανήτη (με την άδειαόσων εξ ημών ησυχάζουμε ή συμβιβαστήκαμε) έχουν την ευφυΐα να προβλέψουνότι αυτή η άγρια εκμετάλλευση της ανθρωπότητας με την παγκοσμιοποίηση τουςκαι την καταστροφή του περιβάλλοντος θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Πώς αυτέςθα γίνουν ελάχιστες; Η πολιτιστική ισοπέδωση προς τα κάτω (προς τη δικήτους βαρβαρότητα) είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος, ιδιαίτερα για τουςλαούς που "δεν τους πάνε", όπως ο δικός μας. Ο κ. Σημίτης και οι συν αυτώτου ΠΑΣΟΚ, ως καλοί υπάλληλοι, ανέλαβαν να προσφέρουν και αυτή την υπηρεσία.

Η πολιτιστική αλλοτρίωση επιδιώκεται πολύπλευρα. Αφούως προς το θρήσκευμα διαφέρουμε από τη Δύση, η μια πλευρά της προσπάθειάςτους είναι να αμβλύνουν το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων και να περιορίσουντους τρόπους εκδήλωσής του. Ξεκίνησαν με τις ταυτότητες, όπου ήξεραν ότιείχαν επιχειρήματα και συμμάχους, με σκοπό να ξεδοντιάσουν τους αντιδρώντεςκαι μετά να περάσουν ανενόχλητοι τα υπόλοιπα.

Η αντίθεση προς τη Δύση

Επειδή όλοι πλέον γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση Σημίτηείναι πιόνι των Δυτικών, η σύσσωμη αντίδραση της Εκκλησίας (ηγεσίας και ποιμνίου) στοχεύει στα κέντρα αποφάσεων της Δύσηςκαι ανασύρει ιστορικές μνήμες, που φτάνουν μέχρι τις (υπό τις ευλογίες του Πάπα) φρικαλεότητεςτων σταυροφόρων στην Ελλάδα. Αυτή την αντίθεση είναι υποχρεωμένος από τηθέση του να εκφράσει ο κ. Χριστόδουλος, παρά το ότι αναρριχήθηκε με τηβοήθεια των Δυτικών και, μάλιστα, το τελευταίο άλμα προς τον αρχιεπισκοπικόθρόνο υποβοηθήθηκε και χειροκροτήθηκε από τον κ. Μπερνς.

Αφού, λοιπόν, η αντίδραση της Ελληνικής Εκκλησίαςείναι αναπόφευκτη, οι σχεδιαστές της παγκοσμιοποίησης που ασχολούνται με την Ελλάδα βρήκανπολύ βολικό η Εκκλησία να επιχειρήσει να εκφράσει συνολικά την αντίδρασηκατά της παγκοσμιοποίησης, επειδή από τη φύση της και με τη δεδομένη ηγεσίαθα λειτουργήσει ως απορροφητής της δυσαρέσκειας, παρά ως φορέας πραγματικήςαντίστασης. ’λλωστε ο κ. Χριστόδουλος αποδέχεται την παγκοσμιοποίηση καιτην ΕΟΚ (και την ΟΝΕ). Τα "όμως" που λέει είναι ακριβώς για να συσπειρώσειγύρω του το δυσαρεστημένο ή αγανακτισμένο λαό.

Η αριστερά

Όσοι παρωχημένοι και αθεράπευτα αιθεροβάμονες επιμένουμενα μην εισπράττουμε τα αργύρια της (έξωθεν) εξουσίας οφείλουμε, λοιπόν,να δούμε μέσα στο ετερογενές πλήθος των "λαοσυνάξεων" μια διάχυτη αντίθεσηστις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, είτε λόγω της διαφαινόμενης ή επελθούσηςοικονομικής εξαθλίωσης (και της κλοπής με το χρηματιστήριο), είτε στονεπερχόμενο κοινωνικό μεσαίωνα, είτε στην προδοτική εξωτερική πολιτική,είτε στην πολιτιστική αλλοτρίωση (εδώ και το θρησκευτικό στοιχείο), είτεσε μερικά απ' αυτά, είτε σ' όλ^' αυτά. Οφείλουμε να μην τις λοιδορούμε,όπως κάποιοι βρυξελοδίαιτοι "αριστεροί", που καταμαρτυρούν τα αρνητικάτους, αλλά τρέμουν και παρασιωπούν τα θετικά τους.

Το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης δεν πρέπει ναεκφράζεται μόνο από την εκκλησία (με τις γνωστές αμαρτίες της, που, βεβαίως,δε συγκρίνονται με τα εγκλήματα του παπισμού) ή με επικεφαλής την εκκλησία,ιδίως με τη σημερινή ηγεσία της (που απωθεί πολλούς προοδευτικούς ανθρώπους).Όσοι από την εκκλησία θέλουν πραγματικά να αντισταθούν πρέπει να είναιμία μόνο συνιστώσα, συνεχίζοντας την παράδοση όχι του κάθε Ιερώνυμου, αλλάτου Κοσμά του Αιτωλού, του Παπαφλέσσα και του παπα-Ανυπόμονου. Οι άλλεςσυνιστώσες ας φροντίσουμε να αντισταθούμε από τη δική του θέση ο καθένας(πολιτικοί φορείς, συνδικάτα, αυτοδιοίκηση, διανοούμενοι, καλλιτέχνες,διπλωμάτες, στρατιωτικοί κτλ), ώστε το κίνημα να εκφραστεί πολύπλευρα,χωρίς αποκλεισμούς και να αναγεννηθεί η Αριστερά, περί της οποίας εμείςτου ΑΣΚΕ έχουμε τοποθετηθεί.

«θα είμαι παρών αρκετά χρόνια...» δήλωσε ο κ. Σημίτηςστη ΔΕΘ επειδή ή αισθάνεται σίγουρος και χρήσιμος για τους προστάτες τουμε τα όσα τους έχει προσφέρει έως τώρα ή βλέπει στον ορίζοντα το τέλοςτης πρωθυπουργίας του.

Η αμετροέπεια, που προκαλεί η επίδειξη του κυρίαρχουτης εξουσίας, μόνο σ' ένα μέτριο πολιτικό σαν το Σημίτη δικαιολογείται.Τα σημάδια γι' αυτόν πάντως είναι ανησυχητικά.

Τα διαπλεκόμενα

Τα σημάδια αυτά είναι οι αντιθέσεις των μεγαλοεκδοτώνκαι μεγαλοεργολάβων για το μοίρασμα της «πίττας» του νέου πακέτου της ΕΟΚκαι των Ολυμπιακών έργων του 2004 που βγήκαν στην επιφάνεια. Απειλούν,αν δεν μπουν κι⁵ αυτοί στο «κόλπο», με αποκαλύψεις των σχέσεωντων διαπλεκόμενων με τους πολιτικούς, δηλ. τις σχέσεις διαφθοράς, μια καιο όρος διαπλεκόμενα είναι στην ουσία η ωραιοποίηση του όρου διαφθορά. Καμώνονταιότι το πρόβλημα είναι μόνο ότι οι μεγαλοεργολάβοι και οι μεγαλοπρομηθευτέςείναι και ιδιοκτήτες ΜΜΕ και κάνουν πως δε βλέπουν τις χαριστικές αναθέσειςσ' αυτούς. Χαρακτηριστικά αυτών των αντιθέσεων είναι:

• Η απροκάλυπτη ανάμιξη Κόκκαλη στην επίθεση κατάΚαραμανλή με την υπόθεση Σπηλιωτόπουλου και η έμμεση στήριξη του σε Μητσοτάκη-Ντόραγια να συντηρείται η κρίση στη ΝΔ .

• Η αντίθεση Τεγόπουλου-Κόκκαλη και η στάση Λαμπράκημε άρθρα άκρως αρνητικά για την κυβέρνηση

Δενείπε, φυσικά, λέξη στη ΔΕΘ ο Σημίτης για τη σκανδαλώδη εύνοια προς τονΚόκκαλη στον ΟΤΕ, στα λαχεία, ακόμη και στις προμήθειες όπλων.

Η ΟΝΕ και τα «γραμμάτια»

Οι περιβόητοι μονόδρομοι της ΟΝΕ, που πλούτισαντους ολίγους και έκαναν φτωχότερους τους πολλούς, αποδείχθηκαν απάτη. Ηκατρακύλα του ευρώ έναντι δολαρίου και γεν και η άνοδος του πετρελαίουδείχνει καθαρά ότι η ΕΟΚ έχει ασήμαντο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Ηπεριβόητη σταθερότητα έχει πάει περίπατο.

Παρ' όλ' αυτά επιμένουν. Τα «γραμμάτια» που έχειαναλάβει από τους προστάτες του στο όνομα της ΟΝΕ και επείγεται να προωθήσειάμεσα είναι:

• Τα εργασιακά δηλ η επιστροφή σε μεσαιωνικές συνθήκεςκαι αμοιβές εργασίας, προς όφελος των εργοδοτών, με πρόσχημα την ανεργίαακόμη και χωρίς «κοινωνικό διάλογο»

• Οι ιδιωτικοποιήσεις δηλ. ξεπούλημα της δημόσιαςπεριουσίας χωρίς καμιά απολύτως δικαιολογία με προτεραιότητα τον ΟΤΈ καιτην Ολυμπιακή, όπου εκεί θα έπρεπε να έχουν παραπεμφθεί σε δίκη όλοι οιαρμόδιοι υπουργοί της τελευταίας εικοσαετίας.

Εξωτερική πολιτική

Η εξωτερική πολιτική στη χώρα μας σε ελάχιστα διαστήματααπό την ίδρυση του ελληνικού κράτους ασκήθηκε με γνώμονα τα ελληνικά συμφέροντα.Ο κανόνας είναι να ασκείται με βάση τα συμφέροντα των προστατών.

Όπως τώρα, που λόγο έχουν μόνο οι Αμερικάνοι. Ο,τιπουν. «Προσέγγιση» με την Τουρκία, βεβαίως (το άρθρο Τζεμ σε ιταλική εφημερίδα,όπου έθεσε ξανά όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις, ουδόλως ενοχλεί) , να«συνομιλεί» ο Κληρίδης με τον Αττίλα να είναι στα Στροβίλια, ασφαλώς.

Ακόμη και το αμερικανάκι, που δυστυχώς για την Ελλάδαείναι υπουργός εξωτερικών της, να πηγαίνει κατ' εντολή τους για να «υποδείξει»στους Σέρβους τι να ψηφίσουν χωρίς κανενός από τους κυβερνώντες να ιδρώνειτ' αυτί απ' αυτόν τον διασυρμό της χώρας για την εικόνα, που εμφάνισε στιςχώρες των Βαλκανίων, ως ενεργούμενο των ΗΠΑ.

Μόνο υπάλληλος χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας και στοιχειώδουςευστροφίας, όπως ο Γιωργάκης θα μπορούσε να δεχθεί να υποστεί τέτοιο εξευτελισμόαπό τους Σέρβους αξιωματούχους. Δυστυχώς, όμως, αυτός εκπροσωπεί την Ελλάδα.

Το φιάσκο του Γιωργάκη ενόχλησε και κάποιους στο ΣτέϊτΝτηπάρτμεντ που αποδοκίμασαν την επίσκεψη του στο Μιλόσεβιτς, παρόλο πουόπως ο ίδιος ανακοίνωσε οι ΗΠΑ είχαν ενημερωθεί για την επίσκεψη. Δηλ.οι ΗΠΑ την είχαν επιβάλλει.

ToΧρηματιστήριο

Ούτε λέξη δεν είπε ο Σημίτης για το Χρηματιστήριο(«η κυβέρνηση δεν επεμβαίνει στην αγορά») και μάλιστα τώρα που επιχειρούνξανά την καταλήστευση των αφελών με την κυβερνητική στήριξη δηλ με τηνμείωση των επιτοκίων και τη δυσκολία άλλων επενδύσεων, όπως σε ομόλογαλόγω χαμηλής απόδοσης, κατοικίες, γη λόγω υψηλής φορολογίας. Έτσι οδηγούντις αποταμιεύσεις στο Χρηματιστήριο.

Αφού καταλήστευσαν, πέρσι, τις οικονομίες των αφελώνπαρακινώντας τους ν' αγοράζουν «φούσκες», που σε λίγους μήνες κατέρρευσαν,επιχειρούν τα ίδια και τώρα. Οι φήμες ότι το Χρηματιστήριο θα έπεφτε χαμηλά για ν'αγοράσουν οι ξένοι, που θα το ανεβάσουν είναι το δόλωμα για τους αφελείς.Η κυβέρνηση είναι συνένοχος του μεγάλου χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

Ο Σημίτης

Ο Σημίτης δεν πρέπει να αισθάνεται καθόλου σίγουρος.Η διαφθορά του κυβερνητικού μηχανισμού και η ταύτισή του με τα συμφέροντατου Κόκκαλη έχει προκαλέσει την αντίθεση των υπολοίπων. Βλέπει ότι χάνειυποστηρικτές και φοβάται ότι μπορεί να έχει την τύχη του Α. Παπανδρέουμε τον Κοσκωτά.

Ο ίδιος δεν έχει το πολιτικό ανάστημα του Α. Π.και γνωρίζει ότι την εικόνα του την οφείλει αποκλειστικά στην εύνοια τωνΜΜΕ των «διαπλεκόμενων», που για να τον στηρίζουν «έθαβαν» τους αρχηγούςτης ΝΔ (Έβερτ, Καραμανλή).

Φοβάται ότι αν χάσει την εύνοια αυτή τότε θα χάσειτην εικόνα ενός ισχυρού πρωθυπουργού και θα φανεί η πραγματική δηλ. η εικόναενός μέτριου ανθρώπου.

Στις 26 και 27 (ήταν στο πρόγραμμα και η 28^η...) τουΣεπτέμβρη έγινε στην Πράγα η προγραμματισμένη από καιρό κοινή συνεδρίαση του IMF (Διεθνές ΝομισματικόΤαμείο) και της WB (Παγκόσμια Τράπεζα), για να συζητήσουν τα προβλήματα (τους) τηςπαγκοσμιοποίησης (και πώς θα ξεγελάσουν τους λαούς). Ήταν επόμενο, μετά μάλιστατις κινητοποιήσεις στο Σιάτλ και τη Νέα Υόρκη, να επιχειρηθεί και στην Πράγααπάντηση στους, κατά γενική ομολογία πλέον, εχθρούς των λαών, των ανθρώπων καιτου ίδιου του πλανήτη.

Και τα δύο γεγονότα, πριν, κατά και μετά την τέλεσή τους, θαέπρεπε να έχουν τύχει της μέγιστης δυνατής προβολής και του πιο εξαντλητικούσχολιασμού. Για τις τύχες της Ανθρωπότητας επρόκειτο. Όμως είχαν περάσει σταψιλά των εφημερίδων και οι τηλεοράσεις έδειξαν κάποιες, επιλεγμένες, σκηνέςμόνο από επιθέσεις σε καταστήματα και κάποιες φωτιές. Τίποτα άλλο. Ούτε καν ότιη επόμενη συνάντησή τους προγραμματίζεται να γίνει στη Θεσσαλονίκη, το 2003!!!

Η κοινή συνεδρίαση του IMF και της WB δεν είχε κανένα προωθητικό αποτέλεσμα για τασχέδιά τους. Αναλώθηκε σε συζητήσεις και διενέξεις μεταξύ τους, έκδηλες τηςαμηχανίας τους. Δεν έλειψαν μάλιστα και εκδηλώσεις κατανόησης (!) για τιςκινητοποιήσεις εναντίον τους και καταγγελίες για αναλγησία και διαφθορά τωνκατά τόπους κυβερνήσεων. ’λλο, φυσικά, τι συμφωνήθηκε μυστικά. Σίγουρα πάντως οπανηγυρικός χαρακτήρας της συνάντησής τους δεν επιτεύχθηκε. Πρώτα γιατί, λόγωτων γεγονότων εναντίον τους που δημιούργησαν οι «αντιφρονούντες», αναγκάστηκαννα ματαιώσουν την τρίτη μέρα της συνεδρίασης και δεύτερον γιατί όλες οιεκδηλώσεις προς τιμήν των συνέδρων (παραστάσεις στην όπερα, δεξιώσεις σε κέντρακ.λ.π.) ακυρώθηκαν μπροστά στην απειλή λυντσαρίσματός των! Έληξαν λοιπόν άδοξαοι συνεδριάσεις των IMF καιWB.

Αυτό αποτέλεσε, ούτως ή άλλως, μια σημαντική επιτυχία για τησυγκέντρωση διαμαρτυρίας εναντίον τους, την "Πράγα 2000".

Στη συγκέντρωση - πορεία και τις άλλες εκδηλώσεις πήρανμέρος ομάδες και άτομα από όλη την Ευρώπη, με πιο ζωηρούς τους Ιταλούς, Έλληνεςκαι Ισπανούς. Ο συνολικός αριθμός των συμμετασχόντων δε μπορεί να θεωρηθείμεγάλος (περίπου 20.000 συνολικά πήραν μέρος, αν και όχι όλοι μαζί), ανσυγκριθεί μάλιστα με τα αντίστοιχα στο Σιάτλ και τη Ν. Υόρκη τις ΗΠΑ. Το γενικόφρόνημα, επίσης, δεν ήταν τόσο υψηλό και επιθετικό όσο εκεί.

Κατάσταση πολιορκίας

Υπάρχει, βέβαια, ερμηνεία γι' αυτά. Πρώτα - πρώτα αποδείχτηκεέξυπνη η επιλογή της Πράγας για τη συνεδρίαση των 2 κατ' εξοχήν οργάνων τηςΑμερικάνικης παγκοσμιοποίησης. Οι κάτοικοί της φοβούνται, πέρα από το ότιαρκετοί προσβλέπουν ακόμη στην ΕΟΚ ως σωτήρα τους. ’λλωστε η κυβέρνηση τουΧάβελ είχε λάβει τα μέτρα της. Επί πολλές ημέρες νωρίτερα βομβάρδιζε τουςΤσέχους με απειλητικές ανακοινώσεις, όπως να μην κυκλοφορούν τις μέρεςτης... επιδρομής των «αντιφρονούντων», να προμηθευτούν τρόφιμα για 5 ημέρες (!)και όσοι μπορούν να απομακρυνθούν από την Πράγα και κυρίως να φυγαδεύσουν ταπαιδιά και τους νέους. Τα σχολεία έκλεισαν για μια εβδομάδα και τα παιδιά, όσαδεν έφυγαν, κλείστηκαν στα σπίτια τους. Το αποτέλεσμα ήταν μια Πράγα σχεδόνέρημη, σε κατάσταση πολιορκίας, για 3 μέρες!!

Έπειτα οι ίδιοι οι Τσέχοι διοργανωτές (μέλη του πρώην Κ.Κ.)δεν ήθελαν έντονες διαμαρτυρίες και επεισόδια. Είχαν δηλώσει ότι δε θαεμπόδιζαν τους συνέδρους να συνεδριάσουν, αλλά μόνο να... φύγουν. Τη δεύτερημέρα μάλιστα σε ανακοινώσεις τους αποκήρυσσαν τις βίαιες αντιδράσεις! Οι Τσέχοι,λοιπόν, δεν προσήλθαν μαζικά, σε αντίθεση με τους Αμερικάνους.

Ο σκοπός επιτεύχθηκε

Ακόμη η τσέχικη κυβέρνηση δημιούργησε εμπόδια στην είσοδοπούλμαν και τρένων με διαδηλωτές, πετυχαίνοντας έτσι κλίμα αποτροπής συρροήςαπό τις γειτονικές χώρες, κυρίως Γερμανία.

Παρόλα αυτά οι εκδηλώσεις ήταν επιτυχείς και το κύριο χρώματο έδωσαν ομάδες αυτόνομων και αναρχικών, που όμως έδρασαν όχι με καθοδήγησηπροβοκατόρων-αστυνομικών, άρα εύστοχα και αποτελεσματικά.

Η πολυποίκιλη ελληνική συμμετοχή (πήρε μέρος και το ΑΣΚΕ)έδρασε ικανοποιητικά, όχι όμως πρωτοποριακά, μια που η πολυπληθέστερη(συγκριτικά) συμμετοχή ήταν του ΣΥΝ. Η ελληνική φωνή πάντως έκανε έντονη τηνπαρουσία της.

Όσο για το ότι η επόμενη συνάντηση θα γίνει στη Θεσσαλονίκητο 2003, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι θα ματαιωθεί.