Μετά από πολύμηνη προετοιμασία, κυρίως από τα ιδιωτικά ΜΜΕ (με τους γνωστούς στόχους και τις φανερές ή αφανείς ιδιοκτησίες και επιρροές), τέθηκε από μερίδα του πολιτικού φάσματος το αίτημα για το χωρισμό εκκλησίας και κράτους, με την ευκαιρία μάλιστα της δρομολογούμενης από τώρα αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος (στην οποία θα αναφερθούμε αναλυτικότερα σε επόμενο φύλλο).
Το ζήτημα (πρόβλημα σοβαρό για πολλούς) είναι πράγματι υπαρκτό. Όμως, όσοι αναφέρονται (θετικά ή αρνητικά) σ αυτό δεν έχουν πάντα (ομολογημένα ή ανομολόγητα) τις ίδιες σκέψεις και τους ίδιους στόχους στο μυαλό τους.
Αν ενδιαφέρονται για την κατοχύρωση της Ανεξιθρησκείας, της Ελευθερίας θρησκευτικής ή μη συνείδησης και στο βαθμό που θεωρούν ότι η κρατούσα κατάσταση δημιουργεί προβλήματα ή εμπόδια σ αυτήν, έχουν ασφαλώς δίκιο. Το ίδιο το Σύνταγμα, άλλωστε, την κατοχυρώνει.
Αν, αντίθετα, με το χωρισμό εκκλησίας-κράτους εννοούν π.χ. ότι θα περιορίσουν την επιρροή της Ορθοδοξίας, όπως έστω εκφράζεται από την Ελληνική Εκκλησία, στις διάφορες μορφές αυτονομίας της, άλλοι παράγοντες θα επηρεάσουν κυρίως την ενίσχυση ή αποδυνάμωσή της και όχι αυτός καθαυτός ο χωρισμός.
Αν πάλι με το χωρισμό αυτό αποβλέπουν στην αποδυνάμωση ενός, δυνητικά ή πραγματικά, ισχυρού πόλου αντίστασης στην αμερικανο-ευρωπαϊκή παγκοσμιοποίηση-πολτοποίηση (κάτι πολύ πιθανό, αν προσέξουμε ότι οι περισσότεροι θιασώτες του χωρισμού είναι και ένθερμοι υποστηρικτές του κατάπτυστου σχεδίου Ανάν), είναι βέβαιο ότι οι απόπειρές τους θα οδηγήσουν στο αντίθετο αποτέλεσμα.
Η λύση με δημοψήφισμα
Γενικά το ζήτημα-πρόβλημα είναι πολύ πιο πολύπλοκο απ όσο θα επέτρεπε μια γρήγορη και επιπόλαιη λύση και γι αυτό, πριν από οποιαδήποτε πρόταση λύσης, πρέπει να προηγηθεί σοβαρή και ευρύχρονη συζήτηση, ώστε να φωτιστούν όλες οι πλευρές του και όλες οι δυνατές αντιμετωπίσεις τους. Και, φυσικά, λόγω της μεγάλης σημασίας του θέματος, θα πρέπει η απόφαση να ληφθεί από το σύνολο του ελληνικού λαού με δημοψήφισμα.
Παραδόξως, κάποιοι υποστηρικτές του χωρισμού, ενώ δήθεν κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες, απορρίπτουν τη διενέργεια δημοψηφίσματος για όλα τα σημαντικά ζητήματα και απαιτούν την επιβολή της δικής τους άποψης ασυζητητί, ακόμη κι όταν αποτελούν ελάχιστη μειοψηφία!
Κατηγορία
Φύλλο 108 Ιανουαρίου 2006
Η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την ΕΕ σημαδεύεται με πρωτοφανείς για το Διεθνές Δίκαιο και την κοινή λογική μεθοδεύσεις. Η τουρκική κυβέρνηση τηρεί σκληρή και ανυποχώρητη στάση, απειλεί να αποσύρει την αίτηση ένταξης, απαιτώντας να γελοιοποιηθούν αρχές, συμβάσεις, νόμοι και κανονισμοί και όσοι επιζητούν τα αυτονόητα. Πάγια αυτή η πολιτική της, περισσότερο τώρα που γνωρίζει καλά ότι έχει μόνιμους και ισχυρούς προστάτες, όπως οι Αμερικάνοι και οι ’γγλοι.
Εξ άλλου οι Τούρκοι γνωρίζουν καλά ότι οι αντιρρήσεις Γάλλων, Γερμανών κλπ. (που, τελικά, θα καθορίσουν αν πραγματοποιηθεί η ένταξη) είναι προσχηματικές, δεν εγείρονται επειδή πραγματικά νοιάζονται για την Κύπρο, αλλά γιατί φοβούνται δικά τους κοινωνικά προβλήματα, που θα γιγαντωθούν με την ένταξη της Τουρκίας. ’λλωστε οι λαοί εξέφρασαν ήδη τις διαθέσεις τους με τα δημοψηφίσματα και τις δημοσκοπήσεις. Έτσι, λοιπόν, δε δέχονται ουσιαστική πίεση να αναγνωρίσουν την Κύπρο, να εκδημοκρατιστούν και να σταματήσουν τις διεκδικήσεις τους σε βάρος της Ελλάδας. Ήδη η γαλλική κυβέρνηση έβαλε νερό στο κρασί της.
Η αντιδήλωση των 25
Η απάντηση των 25 προς την Τουρκία για τη δήλωσή της ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού μεταξύ Λονδίνου και Λευκωσίας.
Η Τουρκία στριμώχνεται πολιτικά, αφού απορρίπτεται η δήλωσή της, καλείται μέσα στο 2006 να ανοίξει τα λιμάνια της και τα αεροδρόμιά της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα και υπενθυμίζεται ότι δεν αναγνωρίζεται το ψευδοκράτος. Για τη λύση του Κυπριακού υπάρχει μια ασαφής αναφορά.
Μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. ίσως δεν μπορούσε να γίνει καλύτερη αντιδήλωση, αλλά το θέμα είναι ακριβώς αυτό. Η υποστήριξη προς την Κυπριακή Δημοκρατία είναι κυρίως ρητορική. Πρακτικά το μόνο όφελος από αυτή την ημιαναγνώριση θα το καρπωθούν οι Ελληνοκύπριοι επιχειρηματίες (όχι ο λαός), με το εμπόριο που θα ανοίξουν με την Τουρκία, κι αυτό γιατί η κυπριακή παραγωγή μειώνεται ραγδαία με την ένταξη (ήδη οι αγρότες απέμειναν 12.000).
Η αναγνώριση παραπέμπεται στο άδηλο μέλλον, οπότε μέχρι τότε μπορεί να έχει δοθεί κάποια (ανανική;) λύση στο Κυπριακό ή να έχει απορριφθεί για άλλους λόγους η ένταξη ή να έχει αποσύρει η ίδια η Τουρκία την αίτησή της ή να έχει διαλυθεί η Ε.Ε..Το κυριότερο, όμως, δεν είναι η αναγνώριση, αλλά τα εγκλήματα της εισβολής, της κατοχής και του εποικισμού, για τα οποία η αντιδήλωση δεν αναφέρει λέξη, όπως δεν αναφέρει και η απόφαση των Βρυξελών του Δεκεμβρίου 2004. η παραμονή των στρατευμάτων του Ατίλα και των εποίκων δεν αποτελούν για την Ε.Ε. (άρα και για την Ελλάδα και την Κύπρο, δυστυχώς) εμπόδιο για την ένταξη της Τουρκίας, δηλ. νομιμοποιούνται. Αυτό είναι το μεγάλο κακό που έγινε με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε..
Δεν είναι τυχαία τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων για τις διαθέσεις των Ελληνοκυπρίων προς την Ε.Ε. (βλ. παρακάτω). Όσο γρηγορότερα καταλάβουμε ότι η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να αποχωρήσουν από την Ε.Ε., τόσο περισσότερα θα περισώσουμε.
Κατηγορία
Φύλλο 106 Σεπτεμβρίου 2005
Η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε ανακοινώσει στον τύπο (και στο ΑΣΚΕ προφορικά το υπουργείο Εσωτερικών) ότι στην προεκλογική προβολή των θέσεων των κομμάτων θα ισχύσουν τουλάχιστον τα ίδια με τις εθνικές εκλογές, δηλ. τα μικρά κόμματα θα είχαν 1 ώρα συνέντευξη και 1 ώρα ομιλία στην κρατική τηλεόραση και από ένα δεκάλεπτο σε όλα τα ιδιωτικά κανάλια και την ΕΤ.
Ενώ οι συνεντεύξεις είχαν αρχίσει να γράφονται και οι συγκεντρώσεις να προετοιμάζονται, η κυβέρνηση τα πήρε όλα πίσω και έδωσε μόνο 5 λεπτά ομιλία για κάθε σταθμό! Αυτή είναι η συνέπεια στις εξαγγελίες, που υποσχέθηκε ο κ. Καραμανλής!
Το ΑΣΚΕ είχε και «ειδική» μεταχείριση από τις εφημερίδες. Δεν αναφερόμαστε σ' αυτές που ποτέ δεν βρήκαν χώρο μέσα στις πολυάριθμες σελίδες τους να αφιερώσουν 1 γραμμή για ανακοίνωση του ΑΣΚΕ (Νέα-Βήμα, Καθημερινή, Έθνος, Ριζοσπάστης, Αυγή κ.ά.), αλλά σ' αυτές που κυρίως διαβάζονται από προβληματισμένο κόσμο, που ενδιαφέρει το ΑΣΚΕ.
Η Ελευθεροτυπία, ενώ μέχρι τώρα κρατούσε τη δημοσιογραφική δεοντολογία, με την έναρξη του προεκλογικού αγώνα διέκοψε τη δημοσίευση των ανακοινώσεων του ΑΣΚΕ, ενώ συνέχισε κανονικά όλων των άλλων μικρών κομμάτων και μάλιστα ορισμένων (Γυναίκες, Οικολόγοι-Πράσινοι, Αντικαπιταλιστική Συμμαχία) σχεδόν καθημερινά. Ακόμη και την ανακοίνωση ότι το ΑΣΚΕ συμμετέχει στις εκλογές την έβαλε αφού τη στείλαμε για 3η φορά και μάλιστα την έβαλε χωρίς τίτλο, κρυμμένη στο ρεπορτάζ άλλου κόμματος! Για τα μικρά κόμματα διέθεσε χώρο για ένα τουλάχιστον άρθρο, για ανάλυση των θέσεων τους, ακόμη και στο ΚΚΕ μ-λ (ορθώς), για να εξηγήσει γιατί δε συμμετέχει στις εκλογές. Μόνο του ΑΣΚΕ το άρθρο δε δημοσιεύτηκε, παρότι έγινε παράσταση στο διευθυντή της εφημερίδας και τους άλλους αρμόδιους.
Το Ποντίκι, που κυρίως διαβάζεται από το δυσαρεστημένο κόσμο του ΠΑΣΟΚ (και προσπαθεί να τον προσανατολίσει προς ανώδυνες κατευθύνσεις) από τις εθνικές εκλογές είχε δείξει τις διαθέσεις του. Είχε καλέσει τους αναγνώστες του να καταδικάσουν το δικομματισμό, ψηφίζοντας ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ και τα εξής 5 κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς : ΜΕΡΑ, Αντικαπιταλιστική Συμμαχία, Μ-Λ ΚΚΕ, ΚΚΕ μ-λ και ΟΑΚΚΕ! Το ΑΣΚΕ πουθενά! Στις ευρωεκλογές κατέταξε τα μικρά κόμματα σε κατηγορίες. Το ΑΣΚΕ δεν το κατέταξε ούτε στα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς
ούτε στα πασοκογενή κόμματα, αλλά στα λοιπά κόμματα μαζί με το Λεβέντη, τους Κυνηγούς κλπ.!!
Το Παρόν, ενώ δημοσίευσε άρθρο του ΑΣΚΕ, ύστερα από συνεννόηση με το διευθυντή της εφημερίδας, στο τελευταίο φύλλο πριν τις εκλογές είχε άρθρο σχετικά με τον αποκλεισμό του ΔΗΚΚΙ. Το ΔΗΚΚΙ (τα στελέχη που διαφώνησαν με τον Τσοβόλα) κάλεσε τους φίλους του να ψηφίσουν τα κόμματα που εναντιώθηκαν στο σχέδιο Ανάν, το Μάαστριχτ και το Ευρωσύνταγμα. Ο αρθρογράφος ερμήνευσε την απόφαση του ΔΗΚΚΙ ως πρόταση να ψηφιστούν το ΚΚΕ, ο Χαραλαμπίδης, οι Γυναίκες, το ΜΕΡΑ και το Μ-Λ ΚΚΕ. Μερικά από τα κόμματα αυτά ούτε καν είχαν ασχοληθεί με το σχέδιον Ανάν, το Μάαστριχτ και το Ευρωσύνταγμα. Το ΑΣΚΕ πουθενά! Και να σημειώσουμε ότι με τους συντρόφους του ΔΗΚΚΙ έχουμε άριστες σχέσεις (παρά τη διαφωνία μας για την Ε.Ε.) και σε μας ήρθαν, για να τους βοηθήσουμε σε τεχνικά ζητήματα για τη συμμετοχή τους στις εκλογές.
Με τα δεδομένα αυτά η εκλογική επιτυχία του ΑΣΚΕ είναι μεγαλύτερη απ' όσο φαίνεται με μια πρώτη ματιά. Το ερώτημα είναι πού οφείλεται αυτή η ειδική μεταχείριση. Γιατί φοβούνται να ακουστεί η φωνή μόνο του ΑΣΚΕ; Αυτό πρέπει να μας στενοχωρήσει ή, αντίθετα, να μας ενθαρρύνει ότι οι θέσεις μας είναι αυτές που μπορούν να εκφράσουν τον ελληνικό λαό;
Κατηγορία
Φύλλο 99 Ιουνίου 2004
Όσο πλησιάζουμε στο 2004 και η κατασκευή των ολυμπιακών έργων καθυστερεί ο προϋπολογισμός τους όλο και αναπροσαρμόζεται προς τα πάνω, ώστε να συμβεί αυτό που υποψιάζονταν πολλοί από την αρχή αυτής της περιπέτειας της χώρας, δηλ. ότι τα έργα λόγω έλλειψης χρόνου θ' ανατεθούν απ' ευθείας σε κατασκευαστικές εταιρείες των διαπλεκόμενων και των ξένων με τεράστιο κόστος.
Ο προϋπολογισμός τους στο φάκελο διεκδίκησης ήταν 600 δις δρχ. Μετά ανέβηκε στα 790 δις, εν συνεχεία στα 906 δις το καλοκαίρι του 2001. Οι προϋπολογισμοί αυτοί είναι ενδεικτικοί και για πολλά έργα δεν υπάρχει καν μελέτη. Είναι λοιπόν φανερό ότι το τελικό κόστος θα είναι πολλαπλάσιο.
Διαφημίζουν ότι με τους ολυμπιακούς αγώνες θα γίνουν "έργα πνοής" που δε θα κατασκευάζονταν χωρίς αυτούς. Θα προσθέσουν έργα σε μια επιβαρημένη περιβαλλοντικά Αττική καταστρέφοντας ακόμη και αρχαιολογικούς χώρους, ενώ πολλοί φοβούνται ότι θα ανοίξουν τα παλαιά λατομεία.
Οι εργολάβοι πιέζουν για εισαγωγή φθηνών εργατών και την κατάργηση του νόμου Γιαννίτση, που αυξάνει την αμοιβή της υπερωριακής εργασίας.
Πρωτοφανείς υπερβάσεις
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα έργα της Αθήνας είναι ακριβότερα κατά 130 % από τα αντίστοιχα έργα της Αυστραλίας και αυτό χωρίς να υπολογίζονται οι απαλλοτριώσεις και το ΦΠΑ. Όμως περικόπτουν κυκλοφοριακά έργα, επειδή δεν προλαβαίνουν (σ.σ !!).
Αλλά δεν είναι μόνο τα ολυμπιακά έργα. Το γενικότερο κόστος των ολυμπιακών αγώνων συνεχώς αυξάνει. Από το επίσημο 1.49 τρις δρχ αφήνεται να διαρρεύσει ότι θα υπερβεί τα 2 τρις, αλλά το οριστικό κόστος θα είναι γνωστό το 2003 και πιθανότατα θα υπερβεί τα 3 τρις.
Η θέση του ΑΣΚΕ για τους ολυμπιακούς αγώνες είναι γνωστή. Τους ολυμπιακούς αγώνες τους έχουν μετατρέψει σ' εμπορικό προϊόν αθλητικού θεάματος, που εκμεταλλεύεται το συμβολισμό του αρχαίου ολυμπιακού ιδεώδους. Οι αγώνες, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του αθλητισμού, έχουν περιέλθει σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες με μοναδικό κριτήριο το κέρδος, που χρειάζεται θέαμα και επιδόσεις. Στο βωμό του κέρδους επιτρέπονται τα πάντα, το ντοπάρισμα, οι αλλαγές εθνικότητας, οι μεγάλες φιέστες κ.λ.π.
Η χώρα μας όχι μόνο δε θα έπρεπε ν' αναλάβει τους ολυμπιακούς αγώνες αλλά να εκφράσει την αντίθεσή της για την κατάντια τους και να ζητήσει την αφαίρεση του ολυμπιακού συμβολισμού και την κατάργησή τους.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Ωραία δημοκρατία!
Στις γαλλικές εκλογές, πέραν των λοιπών ενδιαφερόντων στοιχείων, παρατηρείται τούτο το αξιοσημείωτο: Οι νεοφασίστες του Λεπέν έλαβαν το 15% των ψήφων και δεν εξασφάλισαν κανένα βουλευτή!!
Δε μας ενδιαφέρουν, φυσικά, οι λεπενιστές, ή μάλλον μας ενδιαφέρουν (όπως θα φανεί σε επόμενο φύλλο) αλλά ως φαινόμενο άξιο πολλαπλής ανάγνωσης και ανάλυσης. Όμως το γεγονός ότι το 15% των (όποιων)ψηφοφόρων δεν έχουν αντιπρόσωπο σε σύνολο 600 περ. βουλευτών είναι ενδεικτικό του τι είδους πολιτική δημοκρατία έχουν πολλές χώρες της Ε.Ε., όπου υποτίθεται ότι ανθεί η δημοκρατία, και τι ονειρεύονται οι διάφοροι Σημίτηδες και για τη χώρα μας.
Να πως "δικαιώνουν" τους διάφορους αρνητές της
Με το ευρώ η ζωή μας αμέσως ακρίβηνε
Πέρα απ' όλα τα άλλα τα πολύ πιο αρνητικά, οι αρχικές στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω, αρχικά κατά μονάδες λεπτών και έπειτα κατά πεντάδες και δεκάδες, συνετέλεσαν ώστε ο μέσος οικογενειακός προϋπολογισμός να αυξηθεί ξαφνικά.
Ο γενικός γραμματέας της ΕΚΠΟΙΖΩ παραδέχεται πως οι αυξήσεις των τιμών κυμαίνονται από 3% έως 50%, επιβαρύνοντας πάντα τον ίδιο μισθό και έχουν περάσει με τέτοιο τρόπο που να μην τις αντιλαμβάνονται οι καταναλωτές.
Ακόμη και ο αρμόδιος επίτροπος κ.Ντέιβιντ Μπερν δηλώνει ότι ανησυχεί γιατί οι αυξήσεις τιμών έγιναν με ρυθμό υψηλότερο του μέσου όρου.
Κατά τα άλλα όπως έλεγε και ο Παπαδόπουλος.. "με το Ευρώ είναι καλύτερα".
Οι Γάλλοι "σοσιαλιστές" (1)
"Έκπληξη", για τους κονδυλοφόρους υπηρεσίας της Ε.Ε., η εκλογική συντριβή των Γάλλων "σοσιαλιστών" και "κομμουνιστών". Όχι, όμως, για τους Γάλλους εργαζομένους, που ο θεωρητικός του "γαλλικού σοσιαλισμού" Ντομινίκ Στρος-Καν υποστήριξε προεκλογικά ότι έχουν δευτερεύουσα σημασία έναντι της προσπάθειας να κερδηθεί η "upper middle class". Έτσι, όπως το διαβάσατε αγγλιστί. Διότι, όπου τους περνούσε από το χέρι, οι υποστηρικτές του "τρίτου δρόμου" επέβαλλαν τα αγγλικά ως γλώσσα συνεδριάσεων, όπως στα Δ.Σ. της Ρενό και της ΒΝΡ. Μήπως νομίσατε ότι πρωτοτύπησε η κ. Διαμαντοπούλου;
Οι Γάλλοι "σοσιαλιστές" (2)
"Το πρόγραμμά μου δεν είναι σοσιαλιστικό", δήλωσε προεκλογικά ο κ. Ζοσπέν, θεωρώντας ότι η υποστήριξη του μεγάλου κεφαλαίου αρκούσε για την επανεκλογή του. Κι έκανε ένα προεκλογικό αγώνα, μ' ένα χαρτί στο χέρι γεμάτο αριθμούς, που έδειχναν πόσο καλά πάει η Γαλλία. (Πάσα ομοιότης με τα καθ' ημάς συμπτωματική). Μέχρι και ο τέως πρωθυπουργός (του Σ.Κ.) Πιέρ Μορουά αγανάκτησε: "Πρέπει να χρησιμοποιούμε τις λέξεις εργάτης, εργαζόμενος, μισθωτός, δεν είναι βρισιές!" [Στο 40% των γαλλικών οικογενειών τουλάχιστον ο ένας γονιός είναι εργάτης].
Πώς να μη βρεθούν ο Λεπέν με 18% και οι τροτσκιστές με 11%;
Ασφαλιστικά ταμεία και χρηματιστήριο
Μαύρη τρύπα 800 δις δραχμών εμφανίζεται στα μετοχικά χαρτοφυλάκια των ασφαλιστικών ταμείων, δηλ. μέσα σε δύο χρόνια τα ταμεία έχασαν το 42,9% της αξίας των χρημάτων που επένδυσαν στο χρηματιστήριο. Τα χρήματα αυτά ήταν το 1/5 των διαθέσιμων περιουσιακών στοιχείων των ταμείων. Τι λένε γι' αυτό οι Χριστοδουλάκηδες; Μα, να επενδύσουν κι άλλα! Και μετά να έρχονται να λένε ότι κινδυνεύουν τα ταμεία και να ζητούν κι άλλες θυσίες από το λαό! Αλλά, αφού τους ψηφίζουμε;
Πολύτιμος ο κ. Μπίστης!
Ευτυχώς που υπάρχει και η Α.Ε.Κ.Α, καταξιωμένη στη συνείδηση του ελληνικού λαού, γι' αυτό όλοι υπολογίζουν τη γνώμη τους, όπως ο κ. Σημίτης και ο κ. Καραμανλής, που μάλλον θα πειστούν από το εξαιρετικό άρθρο του στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (31/5/02), όπου πρώτος είπε: "Όχι βέτο για τον ευρωστρατό!"
Και κάτι άλλο: μην παραλείψετε να κρατήσετε τη λίστα με τους υποψήφιους δημάρχους και νομάρχες που υποστηρίζει η Α.Ε.Κ.Α. Για να ξέρετε τι να (μην) ψηφίσετε!
Ανέκδοτο(Ι)
Πόσα μας δίνετε, για να γραφτούμε εθελοντές;
Ανέκδοτο(ΙΙ)
Ο Λαλιώτης επιβάλλει το "πόθεν έσχεν" στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Φοβάται μήπως του ξέφυγε καμιά ...πηγή
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Τον τελευταίο καιρό συντελούνται σοβαρά έως συγκλονιστικά γεγονότα γύρω και μέσα στη χώρα μας και θα έπρεπε όλοι μας, πολίτες, οργανώσεις και (αντιπροσωπευτικά της λαϊκής βούλησης, υποτίθεται) κόμματα να ασχολούνται σοβαρά και ουσιαστικά μ αυτά. Αντ αυτού συνεχίζεται απτόητη η μικροκομματική μωρολογία, οι τακτικισμοί και ο πάση θυσία διαγκωνισμός για εξασφάλιση κυβερνητικής και παρακυβερνητικής πανδαισίας.
Συγκλονίζεται ολόκληρο το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα (δες το ειδικό άρθρο), καταρρέουν, από μόνα τους, τα δόγματα του μονόδρομου του «ανόθευτου ελεύθερου ανταγωνισμού» της αμερικανοευρωπαϊκής «παγκοσμιοποίησης» και γελοιοποιούνται οι ρεαλιστές «αριστεροί», που έσπευδαν να συντονίσουν τα βήματά τους (τις φωνές και τις γραφίδες τους) με τους ανέμους που έσπειραν τον όλεθρο, όπου μπορούσαν, σ ολόκληρο τον πλανήτη. Τώρα, λοιπόν, είναι ευκαιρία να διερωτηθούμε όλοι τι προοιωνίζονται όλ αυτά, πόσο κοντά μας φέρνουν στις κοινωνίες των 2/3 (...) και, τουλάχιστον για μας, του 1/10, ποιοι μας κοροϊδεύουν και τι πρέπει να κάνουμε, έστω και μόνο για την επιβίωσή μας.
Οι εκλογές στις ΗΠΑ
Στη μητρόπολη του συστήματος προαναγγέλλονται σοβαρές αλλαγές, όχι όμως υποχρεωτικά τόσο ευοίωνες όσο προσδοκούν οι αμετανόητοι αισιόδοξοι, με την εκλογή του νέου προέδρου της, που σίγουρα θα επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά, τα εσωτερικά και τα εξωτερικά εθνικά ζητήματα, τα οποία βαθμιαία βαίνουν επιδεινούμενα, λόγω της δικής μας αβελτηρίας, και που ενδεχομένως να δεχτούμε νέα ύπουλα χτυπήματα από την απερχόμενη ανεκδιήγητη
κυβέρνηση Μπους.
Τώρα, λοιπόν, είναι κι εδώ η ευκαιρία να εξετάσουμε πώς μπορούμε να αντιδράσουμε, όντας εγκλωβισμένοι (τάχα μονοδρομικά) σε αμερικανοευρωπαϊκούς θεσμούς-όργανά τους. Τώρα που οι παγίδες θα είναι πιο επικίνδυνες, αφού θα τις στήνει η νέα «φιλελληνική» κυβέρνηση και οι άλλοι δε θα μας «συμπαραστέκονται» όπως εναντίον του αγροίκου Μπους και της ανισόρροπης «συμμαχίας της Παλαιάς Διαθήκης». Ο διορισμός του Εμάνουελ στη θέση του προσωπάρχη προκάλεσε ικανοποίηση στο εβραϊκό λόμπι και δείχνει ότι ο Ομπάμα δεν είναι διατεθειμένος να
έρθει σε σύγκρουση μαζί του.
Σκάνδαλα και μικροκομματισμός
Και αντ αυτών ημείς άδομεν, εν μέσω μικροκομματικών παιγνίων. Τώρα η χώρα μας, μετά το Ζαχοπούλειο σίριαλ και το επόμενο περί τη Siemens θέατρο, ζη και ανασαίνει με τα κατορθώματα του Εφραίμ και το χορό των παραχωρήσεων και ανταλλαγών, με μοναδικό στόχο την εκπαραθύρωση του Κ. Καραμανλή, που όλη η εσωτερική πολιτική του έπρεπε να είχε ενθουσιάσει όλους αυτούς που κινούν τα νήματα εναντίον του. Τόσο πολύ τους έχει ενοχλήσει, αυτούς και τους πάτρώνες τους, με την ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεών και τη, σχετικά, αξιοπρεπή ελληνική στάση στο θέμα των σκοπιανών
«ανοησιών»;
Το θέμα του Βατοπεδίου (δες ειδικό άρθρο) το είχαν έτοιμο από τον Ιούνιο. Έκριναν όμως ότι έπρεπε να το «κρατήσουν», ώστε με την επίθεση αυτή, τις παραιτήσεις υπουργών, τις, εν πολλοίς κατασκευασμένες, δημοσκοπήσεις και τα παιχνίδια με τις «επιτροπές» δε θα επέτρεπαν στον Καραμανλή να προκηρύξει εκλογές μόλις θα το επέτρεπε το Σύνταγμα, δηλ. 1 χρόνο μετά τις προηγούμενες και μάλιστα υποχρεωτικά με λίστα (...), που θα ανέτρεπαν πιθανώς, τα κυοφορούμενα σχέδια. Και το πέτυχαν. Τώρα ο Καραμανλής είναι σχεδόν μόνος μέσα στη Ν.Δ., όπου επικρατεί χάος και αβεβαιότητα μετά και τη διαγραφή του ανεκδιήγητου Τατούλη. Οι δυνατότητες αντίδρασης ελαχιστοποιούνται. Το όπλο της Siemens, που θα ενοχοποιούσε τους πάντες, με το μικρότερο κόστος για τη Ν.Δ., είναι δύσκολο να ενεργοποιηθεί. Και ο αντιπερισπασμός με ανασχηματισμό, θορυβώδη έστω, είναι πολύ μικρού βεληνεκούς σε σχέση με
εκλογές.
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση
Και μέσα στον τεχνητό ορυμαγδό του Βατοπεδίου ήρθε και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, με τους μεγάλους εσωτερικούς κινδύνους, που έκαναν τη Ν.Δ. καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Πέραν του Σουφλιά, που έχει μια συνεπή αρνητική στάση για την καθαρόαιμα νεοφιλελεύθερη πολιτική του Αλογοσκούφη (και Καραμανλή...), ξεσπάθωσε και η Ντόρα, που απαιτεί σκληρή στάση απέναντι στους τραπεζίτες (!), ίσως για να απαλύνει τις εντυπώσεις από την παράδοξη (ακόμη και γι αυτήν) αποδοχή, ουσιαστικά, των προτάσεων του ανεκδιήγητου Νίμιτς (βλέπε ειδικό άρθρο). ’γνωστες οι βουλές για τα παραπάνω, του πρωθυπουργού, αν υπάρχουν, για το ξεπέρασμα της πολιτικής κρίσης. Για την οικονομική και κοινωνική κρίση, φυσικά, δεν τίθεται θέμα. Θα αποφασίσουν η Κομισιοόν και οι 27, δηλ. Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και ο κ. Τρισέ.
Η προώθηση ΠΑΣΟΚ-Γιωργάκη
Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ αγάλλεται και ετοιμάζεται να «κυβερνήσει», αντί να ανατριχιάζει σύσσωμο στην προοπτική του Γιωργάκη ως πρωθυπουργού, ο οποίος μετά τη νίκη Ομπάμα, ως αμερικανός «δημοκρατικός» και wonderful man (κατά την Ολμπράιτ), ευελπιστεί για αμέριστη αμερικανική προώθηση. Τον γνωρίζουν όμως όλοι και όλοι, πλην του Πετσάλνικου, της κ. Κοπά, του κ. Γρηγόρη Βαλλιανάτου (για δεκαετίες αγαπητού και συμβούλου του Γιωργάκη, που ισχυρίζεται ότι το κράτος των Σκοπίων πρέπει να ονομάζεται «Μακεδονία», όπως ήταν η θέση του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2005) και σία, θα έπρεπε να ξεσηκωθούν μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αντ αυτού λησμονώντας το «ο ένας είναι ανίκανος και ο άλλος ικανός για όλα», που έλεγαν κατά τη διάρκεια του δικού τους εμφυλίου, και αδιαφορώντας ακόμη και για την ακεραιότητα της χώρας (...), απλώς ετοιμάζουν ενδυμασίες για το φαγοπότι. Τίποτα άλλο δεν τους απασχολεί πλέον. Απολύτως τίποτα.
Έτσι και ο Γιώργος (για να εξασφαλίσει και τη νομιμοποίηση από τους ιθαγενείς) θυμήθηκε να υμνεί τον ... κρατισμό και να υπόσχεται κοινωνική δικαιοσύνη, που θα επικρατήσει μέσω της κ. Μάργκαρετ και του « πρίγκιπος» (κατά τις εφημερίδες!) Νικολάου. Και, βέβαια, την πάταξη της διαφθοράς. Ο Γιώργος! Τώρα πλέον δε φαίνεται να φοβάται και τις κινήσεις δημιουργίας νέων πολιτικών φορέων, π.χ. επιχειρηματιών, τύπου μπερλουσκονικού Βγενόπουλου, με τις πολλές κοινωνικές «ευαισθησίες», ούτως ή άλλως θνησιγενών. Ούτε τις (δημοσκοπικές...) διαρροές προς τον ΣΥΝ, που τώρα (με την ίδια ... αξιοπιστία) δείχνουν να αντιστρέφονται.
Ανοίγονται, λοιπόν, προοπτικές για αναθέρμανση του δικομματισμού, μια που ο κίνδυνος του Γιωργάκη μπορεί να συσπειρώσει και τη Ν.Δ. περί το πολιτικό κεφάλαιο του Καραμανλή, αν μάλιστα μετά την απομάκρυνση του (ακόμη και τώρα) νεοφιλελεύθερου Αλογοσκούφη υιοθετηθεί στοιχειώδης «φιλολαϊκή» πολιτική, εξέλιξη που ανησυχεί το ΛΑΟΣ και θα το αναγκάζει να εντείνει, τον, ούτως ή άλλως, ακραίο λαϊκισμό του.
Αμηχανία στο ΣΥΡΙΖΑ
Το ίδιο και η αμηχανία του ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) θα αυξάνεται συνεχώς. Είναι δύσκολο, μετά την «αριστερή διακυβέρνησή» του να προσγειωθεί στην κεντροαριστερή προοπτική, τώρα μάλιστα που το ΠΑΣΟΚ δε βιάζεται, περιμένοντας συνθήκες... αυτοδυναμίας. Μικρές οι ελπίδες από τις επαφές του με το ΣΕΒ (!), που τόσο εντυπωσιάζεται από τα βιογραφικά της παρέας του κ. Τσίπρα. Γι αυτό στρέφει το ενδιαφέρον του, πέρα από τις κορόνες Αλαβάνου, στην αντιμετώπιση της ... λειψυδρίας και των λοιπών οικολογικών προβλημάτων, αφού η οικολογική μόδα εξακολουθεί να συγκινεί, ερήμην ουσιαστικά του πραγματικού προβλήματος, που είναι βέβαια πρώτιστα πολιτικό.
Το συνέδριο του ΚΚΕ
Αυτά δε φαίνεται να απασχολούν το ΚΚΕ. Δεν παίζει, λέει, σε καμιά περίπτωση με κυβερνητικά σενάρια, ελπίζοντας να έχει ξεχασθεί η όχι και πολύ παλαιότερη συγκυβέρνηση με Ν.Δ. και μετά όλων μαζί. Τώρα πάντως ασχολείται με το Συνέδριο του, αφού ξεμπέρδεψε με το πρόβλημα της πτώσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», για την οποία αποφάνθηκε ότι ευθύνεται η απομάκρυνση, μετά το 1956, από τα σταλινικά ιδεώδη! Γενικά οι θέσεις της Κ.Ε. για το συνέδριο είναι μια μεγάλη απογοήτευση. Αοριστολογίες και καταγραφή διαπιστώσεων, αντί για θέσεις και προτάσεις που να εκφράζουν τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Ούτε μια αναφορά στο πρόβλημα των Σκοπίων! Υποστήριξη της πολιτικής Χριστόφια στην Κύπρο κ.λπ.
Και το ΑΣΚΕ; Εμείς, αντίθετα με όλους τους παραπάνω, θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε, όσο πιο σοβαρά μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας, με όλα όσα, όπως παραπάνω αναφέρθηκε, πραγματικά συμβαίνουν, μαζί με άλλους πολλούς, όπως πιστεύουμε, που όμως δε φαίνονται ή δεν ακούγονται ακόμη.
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Στο 92° φύλλο της «Ε» (Μάιος 2003) είχαμε αναφερθεί στις πολιτικές συνέπειες της διεύρυνσης της ΕΕ, κυρίως σε σχέση με τους Γαλλογερμανούς εμπνευστές της και τις επιδιώξεις τους. Τότε οι 7 χώρες από τις 8 του πρώην ανατολικού μπλοκ, δηλ. όλες εκτός της Σλοβενίας, συμπορεύθηκαν με τις ΗΠΑ για την εισβολή και κατοχή στο Ιράκ. Τώρα οι χώρες αυτές δείχνουν ν' αποστασιοποιούνται, λόγω της συνεχώς κλιμακούμενης εμπλοκής των ΗΠΑ και της οικονομικής τους αδυναμίας από τις τεράστιες δαπάνες του στρατού κατοχής.
Οι Γαλλογερμανοί, εκμεταλλευόμενοι τη συρρίκνωση της πολιτικής επιρροής της Ρωσίας, έκαναν, ιδιαίτερα οι Γερμανοί, το περιβόητο «άνοιγμα προς ανατολάς». Την ένταξη τους αποδέχτηκαν οι ελίτ των 10 νέων χωρών (παρότι θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στους λαούς), γιατί έτσι θεωρούν ότι διασφαλίζουν τη θέση τους και τα προνόμια τους.
Φτηνό εργατικό δυναμικό
Από τη διεύρυνση θα ωφεληθούν οι μεγάλες εταιρείες, που θα βρουν φτηνή εξειδικευμένη εργασία. Σύμφωνα με την Eurostat, η ωριαία αμοιβή εργασίας σε ευρώ στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες στην Πολωνία είναι 3,41 ευρώ, στην Τσεχία 2,81 και βαίνει φθίνουσα μέχρι τη Λετονία, όπου φτάνει στα 1,87 ευρώ! Ο κοινοτικός μέσος όρος ωριαίας αμοιβής είναι 16,23 ευρώ, με επικεφαλής τη Δανία με 23,77 ευρώ, προτελευταία την Ελλάδα με 7,83 και τελευταία την Πορτογαλία με ωριαία αμοιβή 6,49 ευρώ.
Με τις 10 νέες χώρες το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ε.Ε. πέφτει κατά 10-15% και το συνολικό της ΑΕΠ παράμενα σχεδόν το ίδιο, στο 25-28% της παγκόσμιας παραγωγής. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομία, παράγοντας το 31% του παγκόσμιου πλούτου.
Η διεύρυνση προς ανατολάς θα ωφελήσει κατά πρώτο λόγο την Αυστρία και τη Γερμανία, κατά δεύτερο λόγο τη Γαλλία και την Ιταλία, ενώ αρνητικές επιπτώσεις θα έχουν Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Δανία και η Ελλάδα. Μεγάλες επιχειρήσεις θα εισβάλουν σ' αυτές τις χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού, όπου από το 1989, με τη λεηλασία και τον «άγριο» καπιταλισμό, χάθηκαν 26.000.000 θέσεις εργασίας (οι μισές γυναικών), ενώ με την επιτάχυνση της γήρανσης του πληθυσμού, τη μετανάστευση, τη σπατάλη και τη διαφθορά έχουν καταρρεύσει τα ασφαλιστικά τους συστήματα.
Παράλληλα τα 6 βασικά κράτη χρηματοδότες του κοινοτικού προϋπολογισμού (με 13,3 δισ. ευρώ ετησίως), η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Βρετανία και η Αυστρία, θέλουν τη μείωση των κοινοτικών πόρων από το 2007 έως και το 2013 στο 1% του ευρωπαϊκού Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος από 1,24% που είναι σήμερα.. Πρόκειται για περικοπή πόρων της τάξης των 25 δισ. ευρώ ετησίως
Οι επιπτώσεις στη χώρα μας
Η Ελλάδα έχει χάσει από το 1995 το 36% των αγορών της στην Ε.Ε., ενώ αντίθετα η θέση των 10 νέων κρατών (αλλά και των υπολοίπων κρατών-μελών) έχει ενισχυθεί.
Με τις 10 νέες χώρες υπολογίζεται ότι η Ελλάδα θα χάνει ετησίως πόρους ίσους με το 0,75% του ΑΕΠ της, δηλαδή, σε σημερινές τιμές, 1 δισ. ευρώ. Τι κερδίζει από τις λίγες ελληνικές εξαγωγές; Μόλις το 0,084% του ΑΕΠ της, δηλαδή 110 εκατ. ευρώ.
Σήμερα προς τα 14 κράτη-μέλη οδεύει μόνο το 49% των ελληνικών εξαγωγών, έναντι 68% δέκα χρόνια πριν. Μέχρι σήμερα, η Ελλάδα ήταν η τελευταία των «15» σε εξαγωγικές επιδόσεις, πλέον «υποβαθμίζεται» στην τελευταία των «25». Η αξία των εμπορικών συναλλαγών της Ελλάδας (εξαγωγές και εισαγωγές) είναι η πιο μικρή από κάθε άλλο κράτος, ακόμη και χωρών όπως' η Τουρκία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία, που έχουν απορριφθεί σε αυτή τη φάση της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
"Κοινοτικές χρηματοδοτήσεις 225 ευρώ ετησίως θα χάνει κάθε Έλληνας πολίτης μετά τη διεύρυνση, καθώς σημαντικό κομμάτι των ευρωπαϊκών πόρων αλλάζει ρότα και στρέφεται προς τα δέκα νέα μέλη της Ε.Ε." (Ελευθεροτυπία 11/1/2004).
Πρώτος θα πληγεί ο ελληνικός αγροτικός τομέας. Με τη διεύρυνση ένας στους τρείς αγρότες της ΕΕ είναι Πολωνός. Μετά τις πιέσεις των ΗΠΑ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, καταργείται σταδιακά η ΚΑΠ, δηλ. δε θα επιδοτείται η παραγωγή, αλλά θα ενισχύονται εισοδηματικά με φθίνουσα τάση οι αγρότες.
"Ολες οι έρευνες δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία θα υποστεί μέχρι το 2010 ένα σημαντικό σοκ από τον ανταγωνισμό, των νέων κρατών-μελών, τα οποία παράγουν σε μεγάλο βαθμό βιομηχανικά και αγροτικά προϊόντα παρεμφερή με τα ελληνικά. Υπολογίζεται ότι 11 από τους 19 Βασικούς ελληνικούς εξαγωγικούς κλάδους θα υποστούν κάμψη, εάν δε βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα τους. Καταγράφεται μια τάση στροφής επενδυτικών κεφαλαίων προς την Ανατολική Ευρώπη, με αποτέλεσμα να στενεύουν τα -ήδη στενά περιθώρια για προσέλκυση ξένων
επενδύσεων στην Ελλάδα. (Ελευθεροτυπία 20/4/2004)
Η παραμονή μας στην Ε.Ε. συνεπάγεται ότι δε γίνονται και δε θα γίνονται παραγωγικές επενδύσεις 'με στόχο την αυτοδύναμη ανάπτυξη. Οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις όχι μόνο δεν
επενδύθηκαν παραγωγικά, αλλά συντελέσανε στη διάλυση κάθε εγχώριας σοβαρής παραγωγής, με συνέπεια να ζούμε μονίμως με δανεικά. Κι αυτό δεν οφείλεται σε λάθη ή παραλείψεις των ηγεσιών της χώρας, αλλά σε συνειδητή τους επιλογή.
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Παραμονές της πανηγυρικής συνόδου της Ε.Ε. της Θεσσαλονίκης (που έγινε, βέβαια, αλλού!) ο Giorgos Papandreou, κατ' ευφημισμό Υπ.Εξ. της Ελλάδας, υπέβαλε (και μάλιστα ως προεδρεύων) τη ρηξικέλευθη πρόταση να μετέχουν... Αμερικανοί παρατηρητές στις συζητήσεις για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και για ό,τι άλλο σοβαρό συζητείται! Και το είπε στα σοβαρά, όχι ως joke, έστω και αμερικάνικο.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε ως σήμερα να πληροφορηθούμε πώς αντέδρασαν οι άτυχοι ακροατές του. Φαίνεται ότι ο Γιωργάκης τους παρεξήγησε πλήρως. Δεν του ανακοίνωσαν, προφανώς, ότι μπορεί να δίνουν την εντύπωση οι Ευρωπαίοι ηγέτες ότι αποδέχονται και μάλιστα με ευχαρίστηση το ρολό του υπηρετικού προσωπικού των (εντελώς σαλταρισμένων) Η.Π.Α., με την αμίμητη δήλωση «θα είμαστε μαζί σας, έστω κι αν διαφωνούμε» (!), όμως όλα αυτά είναι ένα γιγάντιο... κόλπο. Στόχος είναι να αποκοιμίσουν τον Μπους και το λοιπό θίασο και, όταν με το καλό αποκτήσουν στα κρυφά μεγάλη -στρατιωτική δύναμη, θα τους δείξουν αυτοί «τι εστί ευρωπαϊκό βερίκοκο».
Πώς, λοιπόν, με τέτοια και με τέτοια να μη βγει στην αγορά και ο ...Λαλιώτης διατυμπανίζοντας με τη συνοδεία ολόκληρου του εσμού των Μ.Μ.Ε., την... αντιαμερικανική πραμάτεια του;
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Η παιδεία μας συνεχώς μεταρρυθμίζεται. ’λλοτε επικρατούν ανανεωτικές τάσεις και άλλοτε συντηρητικές. Όμως σήμερα, που η επιστημονική εξέλιξη τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, δε συγχωρούνται πειραματισμοί, τσαρλατανισμοί ή δόλιες σκέψεις. Δεν μπορεί το υπουργείο Παιδείας να εξυπηρετεί συμφέροντα επιχειρηματιών, με τη μεσολάβηση διεφθαρμένων αξιωματούχων, επιδεικνύοντας αυταρχισμό και κοινωνική αναλγησία, στο όνομα μιας ακόμη δήθεν μεταρρύθμισης.
Ο νόμος πλαίσιο
Ο νόμοςπλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και το ενδεχόμενο ψήφισής του μέσα στο καλοκαίρι ξεσήκωσε τους φοιτητές, με αποτέλεσμα την υπόσχεση ότι η ψήφιση θα γίνει μετά από διάλογο το φθινόπωρο. Όμως διάλογος δεν έγινε και η υπουργός, με την πλήρη κάλυψη του πρωθυπουργού, είναι έτοιμη να προχωρήσει στην υλοποίηση των επιδιώξεών της, ίσως και των δεσμεύσεων της Ν.Δ. προς τους προστάτες και σπόνσορές της. Ελπίζουν ότι δε θα επαναληφθούν οι μαζικές κινητοποιήσεις, αλλά προετοιμάζονται και για μετωπική σύγκρουση. Διαφημίζουν μια παραλλαγή του φινλανδικού μοντέλου, ώστε να μπορούν να χωρίσουν σε κατηγορίες τα σχολεία και τα πανεπιστήμια και να μπορεί η άρχουσα κοινωνική τάξη να έχει στον έλεγχό της την αφρόκρεμα της εκπαίδευσης.
Τα νέα βιβλία
Ένα επιπλέον μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπί-ζουν αυτή τη στιγμή οι δάσκαλοι και οι καθηγητές των γυμνασίων, γιατί καλούνται να διδάξουν νέα βιβλία, χωρίς ουσιαστικά καμιά προετοιμασία και ενημέρωση. Βιβλία που γράφτηκαν και στάλθη-καν στα σχολεία χωρίς να δοκιμαστούν, αρκεί μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι να μπουν στο γαϊτανάκι των εκατομμυρίων ευρώ, που απαιτούνται πλέον για την έκδοση των νέων βιβλίων.
Στα δημοτικά καθιερώθηκε ως υποχρεωτική η δεύτερη ξένη γλώσσα(!), αφαιρώντας χρόνο από το μάθημα της ελληνικής γλώσσας, της οποίας η διδασκαλία γίνεται προβληματική, αφού τα ολοκαίνουρια βιβλία της δεν προέβλεπαν τη μείωση των ωρών!
Η απεργία των δασκάλων
Από τις 18 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε με πολύ μεγάλη επιτυχία η 5ήμερη απεργία των δασκάλων, με αιτήματα τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης και τη γενναία χρηματοδότησή της, ώστε να βελτιωθεί η υλικοτεχνική υποδομή, να περιοριστούν οι αποκλεισμοί, να προσαρμοστούν τα προγράμματα στις ανάγκες της κοινωνίας και να αυξηθούν οι μισθοί των εκπαιδευτικών.
Η απεργία των δασκάλων είχε τη συμπαράσταση των άλλων εκπαιδευτικών και των σπουδαστών και την κατανόηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας. [Η «Ε» γράφεται τις πρώτες μέρες της απεργίας. Θα επανέλθουμε.]
Το εξεταστικό
Από το 1830 ως το 1964 οι αντιπαραθέσεις για την παιδεία είχαν ως επίκεντρο την καθιέρωση της δημοτικής και το ύψος του προϋπολογισμού για την εκπαίδευση. Στη συνέχεια κυρίαρχο ζήτημα έγινε ο τρόπος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το νέο μέτρο της κ. Γιαννάκου είναι η καθιέρωση της βάσης 10, που απέκλεισε ένα μεγάλο μέρος των υποψηφίων.
Βεβαίως, δεν είναι δυνατό να εισάγονται στα πανεπιστήμια υποψήφιοι με πολύ χαμηλή βαθμολογία, ούτε να δημιουργούνται ή να διατηρούνται σχολές και έδρες μόνο και μόνο για να βολεύονται οι «ημέτεροι» ως καθηγητές ή για να μένουν υψηλά τα ενοίκια σε κάποιες επαρχιακές πόλεις. Αλλά όμως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει και μπορούν να εισάγονται οι περισσότεροι έφηβοι (αφού αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί με ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα, με ένα άλλο κλίμα στην εκπαίδευση και σε όλη την κοινωνία), τα πανεπιστήμια πρέπει να παρέχουν σπουδές που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία και πρέπει να είναι αποκεντρωμένα. [Πιο αναλυτικά οι θέσεις του ΑΣΚΕ για την παιδεία θα δημοσιευτούν σε ειδικό φυλλάδιο, ελπίζουμε σύντομα]
Όσο για τις επαρχιακές πόλεις, η επιβίωσή τους εξασφαλίζεται με την ανάπτυξη της παραγωγικής διαδικασίας στην ευρύτερη περιοχή τους κι όχι με την ίδρυση υποβαθμισμένων και αμφιβόλου χρησιμότητος ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Κατηγορία
Φύλλο 112 Σεπτεμβρίου 2006
Αν η αριστερά είχε πάντοτε την υποχρέωση να μην περιορίζεται στην καταγγελία του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά να προβάλλει και το δικό της όραμα, αυτή την υποχρέωση έχει πολύ περισσότερο σήμερα, ύστερα από την κατάρρευση, ανατροπή ή μετάλλαξη σχεδόν όλων των καθεστώτων που εγκαθιδρύθηκαν στο όνομα της αριστεράς
Το ΑΣΚΕ από την ίδρυση του το 1984 είχε διακηρύξει ότι οραματίζεται μια σοσιαλιστική κοινωνία με κατοχυρωμένες όλες τις πολιτικές και λαϊκές ελευθερίες. "Σοσιαλισμός" χωρίς ελευθερίες δεν είναι σοσιαλισμός και γι' αυτό δε μπορεί να επιβιώσει, είχαμε γράψει σε άρθρο μας στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ το 1986, προβλέποντας τις εξελίξεις μετά το 1989.
Η συμμετοχή ΟΛΩΝ των πολιτών στη διαμόρφωση των αποφάσεων και στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής δεν πρέπει και δε μπορεί να εκφράζεται μόνο από ένα πολιτικό κόμμα, αλλά από πολλά κόμματα και πολλούς άλλους φορείς, όπως συνδικάτα, αυτοδιοίκηση, επιστημονικές και πολιτιστικές οργανώσεις κλπ. Για να είναι πραγματικός αυτός ο πλουραλισμός κι όχι πλασματικός, όπως στις χώρες της Αν. Ευρώπης, θα πρέπει ο καθένας από τους φορείς αυτούς να διατηρεί την αυτονομία του και να μην είναι κομματικό παράρτημα.
Η ίδια αντίληψη νομίζουμε ότι πρέπει να διακατέχει την αριστερά και σήμερα, που αγωνίζεται για την αλλαγή του κοινωνικού συστήματος. Το λαϊκό κίνημα δεν είναι υπόθεση ενός μόνο κόμματος ούτε μόνο των πολιτικών κομμάτων. Η μορφή του αγώνα που σήμερα διεξάγουμε καθορίζει εν πολλοίς και τη μορφή της σοσιαλιστικής κοινωνίας που οραματιζόμαστε.
Στα πλαίσια αυτών των αρχών το ΑΣΚΕ είναι αντίθετο με τη μέχρι τώρα κυρίαρχη πρακτική στους μαζικούς χώρους, όπου γραμμές και ψηφοδέλτια διαμορφώνονται σε κομματικά γραφεία, θέλοντας να δώσουμε αυτό το μήνυμα, στο βαθμό που μας επιτρέπουν οι μικρές μας δυνάμεις, το ΑΣΚΕ έχει ως αρχή του τα μέλη του να συμμετέχουν μεν όσο πιο ενεργά μπορούν στους μαζικούς χώρους, αλλά να μην επιδιώκουν την εκλογή τους σε Διοικητικά ή Δημοτικά ή άλλα Συμβούλια, δηλ. να μη συμμετέχουν σε ψηφοδέλτια. Η επιθυμία μας είναι να διαμορφώνονται συνδικαλιστικές, δημοτικές ή άλλες Κινήσεις που να είναι μεν προοδευτικές και πολιτικοποιημένες, αλλά να αναδύονται μέσα από τη ζωή και τις ανάγκες του κάθε μαζικού χώρου κι όσον αφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσα από την ζωή και τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας.
Φυσικά με τα σημερινά δεδομένα μια τέτοια ιδανική κατάσταση είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Στην περίπτωση αυτή η επιδίωξη του ΑΣΚΕ είναι τουλάχιστον να διαμορφώνονται Κινήσεις με τη συμμετοχή και πολιτικών κομμάτων, με προοδευτικό χαρακτήρα, που να εξασφαλίζουν την ευρύτερη δυνατή κάλυψη, να έχουν ως υποψήφιο Δήμαρχο ή Νομάρχη άνθρωπο χωρίς κομματική ένταξη και με γενική αποδοχή και στο πρόγραμμα τους να προβλέπουν τη μεγαλύτερη δυνατή λαϊκή συμμετοχή για την ανάπτυξη του Δήμου ή του Νομού. Σε τέτοιες Κινήσεις τα μέλη του ΑΣΚΕ συμμετέχουν όσο πιο ενεργά μπορούν και εκφράζουν δημόσια την υποστήριξη τους προς αυτές (επαναλαμβάνουμε, χωρίς να εκθέτουν υποψηφιότητα).
Σε κάθε άλλη περίπτωση το ΑΣΚΕ και τα μέλη του δεν υποστηρίζουν δημόσια κανένα ψηφοδέλτιο και απλώς ψηφίζουν εκείνο το ψηφοδέλτιο που θεωρούν ότι έχει την πιο προοδευτική πολιτική κατεύθυνση και χαρακτηρίζεται από την πιο ειλικρινή και έντιμη προσπάθεια ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας.
Το λευκό αποτελεί την έσχατη επιλογή μας.
Κατηγορία
Φύλλο 85 Φεβρουαρίου 2002
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό