Όπως έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα μας και, κυρίως, στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-4, η παραμονή μας στην Ε.Ε. ζημιώνει σοβαρά τη χώρα μας σε όλους τους τομείς. Απαξιώνει τους δημοκρατικούς μας θεσμούς, διαλύει την οικονομία και την κοινωνία μας, πλήττει τον πολιτισμό μας και μας αποδυναμώνει στα εθνικά μας θέματα. Οποιαδήποτε προσπάθεια ανόρθωσης ξεκινά υποχρεωτικά με την αποχώρησή μας από την Ε.Ε., ώστε να πάψουν να μας εξουσιάζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες της Δυτικής Ευρώπης, μέσω της γραφειοκρατίας των Βρυξελών, και να γίνουμε εμείς κυρίαρχοι στον τόπο μας.
Οι ευρωπαϊστές, επειδή δεν έχουν λογικά επιχειρήματα, καταφεύγουν σε αυθαίρετους ισχυρισμούς. Λένε ότι με «αγώνες» θα βελτιώσουμε την Ε.Ε., όταν όλοι βλέπουν ότι η Ε.Ε. γίνεται συνεχώς πιο αντιδημοκρατική και πιο απάνθρωπη. Και δε μας λένε γιατί είναι πιο εύκολο ν αλλάξουμε το τερατούργημα της Ε.Ε. κι όχι τη δική μας πατρίδα, και μάλιστα με βάση τις δικές μας παραδόσεις.
Λένε ότι, αν αποχωρήσουμε από την Ε.Ε., θα είμαστε χειρότερα. Στον ισχυρισμό αυτό σκοπεύουμε να απαντήσουμε με όσα αναφέρουμε παρακάτω.
Η απόφαση της αποχώρησης
Οι ευρωπαϊστές προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό, εμφανίζοντας την αποχώρηση περίπου ως τη συντέλεια του κόσμου. Τα πράγματα, όμως, είναι απλά και, μάλιστα, η «Ευρωσυνθήκη» της Λισαβώνας προβλέπει όχι μόνο διαδικασία ένταξης χωρών στην Ε.Ε., αλλά και διαδικασία αποχώρησης.
Η ένταξή μας στην ΕΟΚ (1980) και την Ε.Ε. (1992 - Συνθήκη Μάαστριχτ) αποφασίστηκε από τη Βουλή, επομένως με μια απόφαση της Βουλής μπορούμε να αποχωρήσουμε. Βεβαίως, τόσο σημαντικές αποφάσεις θα έπρεπε να έχουν ληφθεί με δημοψηφίσματα, ύστερα από αναλυτική ενημέρωση και συζήτηση, κάτι που δεν έγινε ποτέ στην Ελλάδα για κανένα ζήτημα σχετικό με την Ε.Ε. Δημοψηφίσματα έγιναν σε άλλες χώρες, που η συμμετοχή τους στην Ε.Ε. τις ζημιώνει πολύ λιγότερο από την Ελλάδα, στα οποία καταγράφηκε μια βροντώδης αντίθεση προς την Ε.Ε.
Το ΑΣΚΕ, λοιπόν, θεωρεί ότι το ερώτημα της αποχώρησης είναι ορθότερο να τεθεί σε δημοψήφισμα, αφού εκδοθεί επιτέλους ο εκτελεστικός νόμος εφαρμογής του Συντάγματος.
Διευρύνονται οι ορίζοντες
Οι ευρωπαϊστές απειλούν ότι τυχόν αποχώρησή μας από την Ε.Ε. θα επιφέρει αντίποινα από την πλευρά της και την απομόνωση της χώρας. Το αντίθετο θα συμβεί. Η Ελλάδα θα αποκτήσει το δικαίωμα να αναπτύξει πλήρως τις σχέσεις της με όλες τις χώρες του κόσμου, με βάση το αμοιβαίο όφελος, και η ίδια η Ε.Ε. θα σπεύσει να επαναδιαπραγματευτεί τις σχέσεις της με την Ελλάδα, με καλύτερους όρους για μας, για να μη χάσει την αγορά μας. Αυτό συνέβη ακόμη και με τη μικρή Μάλτα το 1996, όταν απέσυρε την αίτηση ένταξης.
Η πολιτική των αντιποίνων ήταν η πολιτική Μπους, που όχι μόνο δεν είχε καμιά επιτυχία, αλλά οδήγησε το κόμμα του σε οδυνηρή εκλογική ήττα και κατέστησε τα στελέχη της κυβέρνησής του υπόλογα σ ολόκληρη την ανθρωπότητα, με το φόβο ακόμη και δικαστικών διώξεων εναντίον τους. Ο δε διάδοχός του είναι αναγκασμένος να αναγνωρίσει το δικαίωμα της κυριαρχίας σε όλους τους λαούς (ήδη το έπραξε για το Ιράν), διαφορετικά θα έχει κι αυτός την τύχη του Μπους και οι ΗΠΑ θα βυθιστούν σε ακόμη βαθύτερη κρίση.
Αφού, λοιπόν, απέτυχαν οι Αμερικανοί, θα ακολουθήσουν την πολιτική των αντιποίνων οι ψοφοδεείς της Ε.Ε.;
Η βελτίωση της οικονομίας και της κοινωνίας
Η Ε.Ε. δε μας αφήνει να παράγουμε, για να μας πουλάνε οι χώρες του διευθυντηρίου τα δικά τους προϊόντα και να εισάγουμε προϊόντα από τρίτες χώρες, με τις οποίες η Ε.Ε. έχει κάνει συμφωνίες. Έτσι η ελληνική παραγωγή έχει συρρικνωθεί δραματικά.
Όταν αποχωρήσει η Ελλάδα από την Ε.Ε., θα αποκτήσουμε τη δυνατότητα να αξιοποιούμε το μεγάλο φυσικό μας πλούτο και το σπουδαίο ανθρώπινο δυναμικό μας, δηλ. να αυξάνουμε και να προστατεύουμε την παραγωγή μας και να διορθώσουμε το εμπορικό μας ισοζύγιο. Η Ελλάδα διαθέτει άφθονες αναξιοποίητες πηγές ενέργειας (πετρέλαια Αιγαίου, γεωθερμία Θράκης, ηλιακή και άλλες ήπιες μορφές), ορυκτό πλούτο, άριστο κλίμα (ηλιοφάνεια) και μορφολογία για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία), που θα μας απαλλάξει από την ανάγκη της εισαγωγής ξένων προϊόντων, την οποία εισαγωγή και θα σταματήσουμε να επιδοτούμε. Έτσι θα έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε κάθετα τη βιοτεχνία και τη βιομηχανία μας και επιπλέον θα πάψουμε να επιδοτούμε τη μετακόμιση ελληνικών επιχειρήσεων σε άλλες χώρες. Το υψηλού επιπέδου επιστημονικό μας δυναμικό μας επιτρέπει να προοδεύσουμε και στον τομέα των σύγχρονων τεχνολογιών, ενώ ο τουρισμός μπορεί να συμβάλλει μόνο συμπληρωματικά, με τον ελληνικό πολιτισμό να ακτινοβολεί σ ολόκληρο τον πλανήτη. Με την αύξηση της παραγωγής θα καταπολεμήσουμε δραστικά την ανεργία.
Με την απαλλαγή μας από το ανάλγητο ευρώ, που «εγκαθιστά επ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων» (Hans Olaf Henkel, πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, Le Monde 31/5/1999), θα μπορούμε να επαναφέρουμε το εθνικό μας νόμισμα, τη δραχμή, να ασκούμε εμείς οι ίδιοι τη νομισματική και δημοσιονομική μας πολιτική, με κριτήριο το εθνικό και το κοινωνικό συμφέρον, να διορθώσουμε τα ελλείμματα, να απαλλαγούμε σταδιακά από το υπέρογκο εξωτερικό μας χρέος (το οποίο μας δημιούργησε η Ε.Ε. με τους εντολοδόχους της που μας κυβερνούν και το οποίο ούτως ή άλλως θα επαναδιαπραγματευτούμε), και να αποκαταστήσουμε την κοινωνική συνοχή, αφού δε θα είμαστε πια υποχρεωμένοι να ακολουθούμε την πολιτική της λιτότητας και το κράτος (με βελτιωμένα οικονομικά) θα μπορεί να αυξάνει τις κοινωνικές δαπάνες.
Πρόοδος σε όλους τους τομείς
Με την αποχώρηση από την Ε.Ε. ο ελληνικός λαός, και ιδίως η νεολαία, θα αποκτήσει εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς θεσμούς, αφού ο ίδιος θα μπορεί να εξουσιάζει την πατρίδα του, και θα αλλάξει συνολικά το πολιτικό κλίμα, με τα κυρίαρχα κόμματα να μην ασχολούνται πια με το διαμοιρασμό των αργυρίων της υποτέλειάς τους στις Βρυξέλες, αλλά να είναι υποχρεωμένα να κυβερνούν τα ίδια και να λογοδοτούν στον ελληνικό λαό. Έτσι θα επανέλθουν οι αξίες, τα οράματα, η συλλογικότητα και η κοινωνική συνείδηση και θα εξαλειφθεί ο κοινωνικός αποκλεισμός.
Το ελληνικό κράτος, απαλλαγμένο από τις υποχρεώσεις του μέλους της Ε.Ε., τις επιρροές των διαβόητων «ιδρυμάτων», όπως του κ. Σόρος, και τις ποικιλώνυμες «Μη Κυβερνητικές» Οργανώσεις, θα είναι το μοναδικό υπεύθυνο για την παιδεία μας και τον πολιτισμό μας, με προφανείς τις ευεργετικές επιπτώσεις στη διαμόρφωση νεολαίας με εθνική συνείδηση και κοινωνικές ευαισθησίες.
Όλα τα παραπάνω μας δίνουν τη δυνατότητα να αναβαθμίσουμε την αποτρεπτική μας ικανότητα και να αποθαρρύνουμε τον οποιοδήποτε επιβουλεύεται την εθνική μας ακεραιότητα, δημιουργώντας καλύτερες προϋποθέσεις για την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή μας.
Γενική παρατήρηση: Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι ο κοινωνικός έλεγχος της παραγωγής και των προϊόντων της, με κατοχυρωμένες τις πολιτικές ελευθερίες, δηλ. ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας μας, εξασφαλίζει καλύτερες συνθήκες ανάπτυξης και, κυρίως, κοινωνική δικαιοσύνη. Αλλά οι συνέπειες της αποχώρησής μας από την Ε.Ε. θα είναι ευεργετικές ανεξαρτήτως κοινωνικού συστήματος. Η συστράτευση, λοιπόν, για την απελευθέρωση της Ελλάδας από την Ε.Ε. είναι υποχρέωση όλων όσοι αγαπάμε την πατρίδα μας, ανεξαρτήτως ιδεολογικών διαφορών.
Το αίτημα της άμεσης αποχώρησης από την Ε.Ε. θέλει να εκφράσει το ΑΣΚΕ με τη συμμετοχή του στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου και γι αυτό ζητεί τη στήριξη όσων συμμερίζονται τις αγωνίες και τις ελπίδες μας.
Κατηγορία
Φύλλο 128 Μαΐου 2009
Μαίνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στους ξένους προστάτες, κι έτσι το εγχώριο πολιτικό σκηνικό(αφού διαρκεί η παθητικότητα των δυνάμει πολιτών) υφίσταται σοβαρούς κλυδωνισμούς.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά την πρόσφατη εκλογική του νίκη, τα έχει τελείωςχαμένα. Ακολουθεί πιστά τις κατευθύνσεις της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης,όπως αυτή εξειδικεύεται στις ντιρεκτίβες της ΕΟΚ, αλλά και απευθείας μέσωτων κατευθύνσεων της αμερικανικής πολιτικής, κάτι που δημιουργεί πρόσθεταπροβλήματα, όταν ΕΟΚ και ΗΠΑ έχουν διαφορές.Και ταπροβλήματα πολλαπλασιάζονται, όταν υπάρχουν αντιθέσεις μέσα στις ΗΠΑ καιανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΟΚ!
Επισφαλής η θέση του Σημίτη.
Η αλλαγή Προέδρου στις ΗΠΑ και η αλλαγή στις προτεραιότητες της πολιτικής τους καθιστούν,πλέον, πολύ επισφαλή τη θέση του Κ. Σημίτη, που ετοιμάζονται να τον απομακρύνουν.Φαίνεται μάλιστα ότι και ο κατ' εξοχήν άνθρωπος των ΗΠΑ στη χώρα μας, οΓιωργάκης, σύντομα θα τελειώσει τη θητεία του στο Υπουργείο Εξωτερικών,παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες τωνπροηγούμενων πατρόνων. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη και η αναποτελεσματικότητατης εσωτερικής δεξιάς πολιτικής του Σημίτη, που άγγιξε τα όρια της και στοοικονομικοκοινωνικό της επίπεδο και στο επίπεδο των υποχωρήσεων στον εξωτερικόπερίγυρο και ιδιαίτερα με την Τουρκία, φαίνεται λογική η στροφή προς τηναυθεντική κεντροδεξιά, με την οποία υπάρχουν ήδη σχέσεις (Ντόρα, Αβραμόπουλος).
Ταυτόχρονα η πλήρης σύμπλευση του Κ. Σημίτη με τη γερμανική πολιτική (συστοιχήθηκεμε τη Γερμανία στη Νίκαια και μίλησε σε... "αυστηρό" τόνο για τις ευθύνεςτου NATO στις βόμβες ουρανίου!) δημιουργεί νέα προβλήματα. Όσοι ακολουθούν άλλες χώρεςκαι επιρροές, όπως π.χ. ο Πάγκαλος με τη Γαλλία, ο Χρυσοχοϊδης και οΠαπαδόπουλος με τις ΗΠΑ κ.λ.π.,ετοιμάζονται για τις επικείμενες αλλαγές και τις νέες συμμαχίες.
O Αβραμόπουλος
Ειδική περίπτωση ο Δήμαρχος. Δεν είναι τυχαίο που ανήγγειλε την ...πρόθεση ίδρυσης νέου κόμματος, μόλις επισημοποιήθηκεη εκλογή του Μπους. Δεν είναι, επίσης, τυχαία η τόσο μακρόχρονη κυοφορίατου νέου κόμματος. Περιμένει να αποσαφηνιστεί η νέα αμερικανική πολιτικήγια τη χώρα μας και ανάλογα να προσαρμοστεί στις κατευθύνεις της. Είναι το ιδανικό πολιτικόπροσωπείο που θέλει η Νέα Τάξη της παγκοσμιοποίησης. Τελείως άχρωμο, απολίτικο, αποϊδεολογικοποιημένο και ασαφές. Είναι όμως σαφής σ'αυτά που προωθεί η παγκοσμιοποίηση. Υποβάθμιση της δημοκρατίας (200 μόνοβουλευτές) και προσπάθεια διάλυσης της χώρας (περιφέρειες αυτόνομες).
Η άλλη όψη
Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα πια για τους τέκτονες του νέου σκηνικού. Τα προβλήματα από την ένταξη στην ΕΟΚ και ιδιαίτερα τώρα με την ΟΝΕ γίνονται σε όλους προφανή. Η σύμφυτη με ένα τέτοιο καθεστώς διαφθορά απειλεί με πλήρη διάλυση και δημιουργεί αντίθετες ροπές. Οι επιπτώσεις στην παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, ακόμη και στο... ποδόσφαιρο προμηνύουν θυελλώδεις αντιδράσεις. Και αν συνυπολογισθούν παγκόσμιες αντιδράσεις κατά της παγκοσμιοποίησης, με τις όποιες μορφές τους, που τώρα αρχίζουν να εκδηλώνονται και εδώ και ιδιαίτερα κατά της ΕΟΚ, η διαμόρφωση του νέου σκηνικού γίνεται πολύ δυσχερής υπόθεση.
Φυσικά θα επιχειρήσουν αυτό το ογκούμενο κύμα να διοχετευθεί σε σχετικά ανώδυνα σχήματα. Δεν είναι, άλλωστε τυχαίο ενώ οι αφελείς εξουσιολάγνοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να πλησιάσουν το ΠΑΣΟΚ και τον... Αβραμόπουλο (Δαμανάκη, Μπίστης,Παπαγιαννάκης κ.λ.π.), άλλοι (Κωνσταντόπουλος, Τσοβόλας) πυκνώνουν τις αριστερές κορώνες και ετοιμάζονται να υποδεχθούν τη στροφή προς τα αριστερά των πολιτών, που ήδη ξυπνούν από το λήθαργο.
Ιδού το στάδιο αγώνων της πραγματικής αριστεράς, αυτών που, με όποιο μέχρι τώρα πολιτικό πρόσημο, αγωνιούν πραγματικά για το κατάντημα της χώρας και για τη θανάσιμη απειλή κατά των ανθρώπων, του πολιτισμού μας,των εθνικών γνωρισμάτων μας.
Το τελευταίο ανέκδοτο;
"Το ΠΑΣΟΚ άνοιξε μέτωπο κατά της... διαφθοράς".
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
Όταν ο ξένος παράγοντας ασκεί ασφυκτική πίεση, για να αποδεχτούμε το σχέδιο Ανάν, το κόμμα μας, ως ένα τρόπο αντίδρασης, κυκλοφόρησε το ΑΣΚΕ-3, με τα εξής μέρη:
Ένα σύντομο ιστορικό
Διαπραγματεύσεις - Συμφωνίες
Το σχέδιο Ανάν
Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.
Μια άλλη πολιτική για την Κύπρο Περιέχει 60 σελίδες και κοστίζει 5 ευρώ.
Κατηγορία
Φύλλο 97 Μαρτίου 2004
Οι εικόνες πλημμύρας μετά από βροχές σε διάφορες περιοχές είναι συχνές στη χώρα μας. Αποτελούν αντικείμενο ευρείας δημοσιότητας και αντιμετωπίζονται, συνήθως, ως αποτέλεσμα κρατικής ολιγωρίας, όπου τα ΜΜΕ επιδίδονται στην αναζήτηση των "ενόχων". Ακολουθούν οι εισαγγελικές και διοικητικές αρχές για να εκτονωθεί η κοινωνική κατακραυγή. Περνά ο χρόνος, η πλημμύρα γίνεται παρελθόν, τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν. Τα αίτια και η αντιμετώπιση των πλημμυρών παραμένουν αθέατα από την κοινωνία καθώς και το ποίοι τελικά ευθύνονται.
Παλαιότερα, όταν οι πόλεις ήταν μικρότερες, οι επιφάνειες δεν ήταν καλυμμένες από άσφαλτο και μπετόν και τα περιαστικά δάση δεν είχαν καεί, οι πλημμύρες εμφανίζονταν με πολύ ισχυρές βροχές και χτυπούσαν κατοικημένες περιοχέςπου είχαν χτιστεί σε χαμηλά σημεία ή μέσα σε παλιά ρέματα.
Όσο οι πόλεις επεκτείνονται, σε μεγάλο ποσοστό με αυθαίρετη δόμηση, μέσα σε ρέματα, όσο τα περιαστικά δάση καίγονται, για να καταπατηθούν με πολυτελείς βίλες είναι νομοτελειακό ότι οι πλημμύρες θα εμφανίζονται πιο συχνά και με μια ασήμαντη βροχή. Ως χώρα έχουμε το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι οι περισσότερες πόλεις και τα χωριά μας είναι χτισμένες σε περιοχές με έντονες γεωγραφικές πτυχώσεις (ρέματα, βουνά, λόφοι), που μεγαλώνουν τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των πλημμυρών.
Στη χώρα μας δεν υπάρχει, ουσιαστικά, οργανωμένη πολεοδόμηση ιδιαίτερα για περιοχή κατοικίας, δηλ. η ένταξη μιας περιοχής στο σχέδιο πόλης πριν χτισθεί, ώστε κατασκευάζονται πρώτα οι υποδομές (οδοποιία, ύδρευση, αποχέτευση ομβρίων-ακαθάρτων, ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λ.π.) και εν συνεχεία τα κτίρια. Ο κανόνας είναι η νομιμοποίηση περιοχών με αυθαίρετα (την τελευταία 20ετία τα αυθαίρετα είναι εξοχική κατοικία) , όπου δεν υπάρχουν υποδομές και το κόστος κατασκευής τους είναι πολλαπλάσιο. Ιδιαίτερα το δίκτυο ομβρίων όσο απομακρύνεται από τον αποδέκτη (θάλασσα ή ρέμα) γίνεται λιγότερο αποτελεσματικό και δαπανηρό. Τα αντιπλημμυρικά έργα έχουν πολύ μεγάλο κόστος και απαιτούν πολύ χρόνο μελέτης και κατασκευής και δεν είναι έργα βιτρίνας.
Το κράτος αδυνατεί να κάνει οργανωμένη πολεοδόμηση επειδή δεν έχει εθνικό κτηματολόγιο, άρα δεν γνωρίζει τις ιδιοκτησίες και δεν έχει δημόσιο φορέα για το σκοπό αυτό. Οι πόλεις έτσι επεκτείνονται ανεξέλεγκτα με συνέπεια τα προβλήματα από πλημμύρες να μεγεθύνονται.
Σ' όλη αυτή την αλυσίδα είναι ορατοί οι υπεύθυνοι : Οι πολιτικές ηγεσίες και η δημόσια διοίκηση, που ανέχονται την αυθαίρετη δόμηση και την ανεξέλεγκτη επέκταση των πόλεων, εισπράττοντας ψήφους και "φακελάκια"· η κυβέρνηση, που περιέκοψε αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα λόγω της εοκικής "σύγκλισης" και των έργων του 2004· όσοι χτίζουν αυθαίρετα και ιδιαίτερα μέσα σε ρέματα· όσοι καίνε τα δάση.
Υπεύθυνοι είναι ακόμη όσοι παραπλανούν για τα πραγματικά αίτια και τις ευθύνες, διαιωνίζοντας και οξύνοντας το πρόβλημα.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Χριστόδουλου λόγια και έργα
Καταπέλτης από άμβωνος ο αρχιεπίσκοπος εναντίον των Τούρκων τόσο για τη σημερινή τους συμπεριφορά, όσο και για την παλαιότερη (Μικρασιατική Καταστροφή κλπ.).
Στη Γ.Σ., όμως, της Εθνικής Τράπεζας οι εκπρόσωποι της εκκλησίας της Ελλάδας (Μητροπολίτης Θεόκλητος και Κ. Πυλαρινός) ψήφισαν υπέρ της αύξησης του Μετοχικού της Κεφαλαίου, ώστε να εξαγοράσει την τουρκική Finansbank και να προσφέρει ανάσες στην τουρκική οικονομία.
Τους πήραμε χαμπάρι
Το 88% των Ελλήνων θεωρεί το ευρώ υπεύθυνο για την ακρίβεια και μόνο το 36% θεωρεί ως πλεονέκτημα την υιοθέτηση του ευρώ.
Οι Έλληνες ψαράδες διαπιστώνουν στη Γ.Σ. τους (11/6/06) ότι ο υπό ψήφιση κοινοτικός κανονισμός θα τους εξαφανίσει ως κλάδο.
Στην Πολωνία, την Τσεχία και την Σλοβακία οι λαοί αρχίζουν να μη θέλουν το ευρώ. Ευρωσκεπτικιστές με σημαντικά εκλογικά ποσοστά συμμετέχουν ακόμα και σε κυβερνητικούς συνασπισμούς.
Ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ, σε σεμινάριο στο Ελσίνκι στις 13/6/06, δήλωσε : «Πλέον, δεν υπάρχει όραμα της Ευρώπης
διατρέχουμε τον κίνδυνο να δούμε το οικοδόμημα να αλλάζει, ακόμα και λείπουν κομμάτια.» Αμήν!
Το Ζάππειο σε ιδιώτες
Ο υπουργός οικονομίας κ. Αλογοσκούφης υπέγραψε νομοσχέδιο (που ανατρέπει νόμο του 1920), με το οποίο επιτρέπεται η παραχώρηση ολόκληρου του χώρου του Ζαππείου σε ιδιώτες, για κάθε είδους οικονομική χρήση.
Αν δεν τους σταματήσουμε, είναι ικανοί να δώσουν για εκμετάλλευση ακόμα και την Ακρόπολη.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ το 1987 αποφασίστηκε η λήψη κάποιων ημίμετρων για την απαγόρευση ουσιών που καταστρέφουν το όζον της στρατόσφαιρας, το οποίο όζον προστατεύει την υγεία ανθρώπων και ζώων και τη φυτική παραγωγή. Το Πρωτόκολλο υπογράφηκε, όπως έχουμε ξαναγράψει στην «Ε», με μεγάλη καθυστέρηση, υπό την πίεση εταιρειών, κυρίως της αμερικανικής Ντι Ποντ, που παρήγαν τις ουσίες αυτές.
Κι όμως, αυτά τα καθυστερημένα ημίμετρα αρχίζουν να αποδίδουν. Η έκταση της τρύπας του όζοντος σταθεροποιήθηκε, δείχνει τα πρώτα σημάδια μείωσης και υπολογίζεται ότι θα μηδενιστεί γύρω στο 2075.
Οι εξελίξεις αυτές αποδεικνύουν ότι, αν η ανθρωπότητα πάρει έγκαιρα και τολμηρά μέτρα, αν πάψουν οι ιδιώτες-επιχειρηματίες να κερδοσκοπούν σε βάρος του περιβάλλοντος, αν η παραγωγική διαδικασία περάσει στο έλεγχο των κοινωνιών, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία και τα άλλα μεγάλα προβλήματα, με πρώτο το φαινόμενο του θερμοκηπίου, και να κάνουμε όλοι τη ζωή μας καλύτερη και πιο φυσιολογική.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Ευτυχώς διαψεύστηκαν οι φόβοι μας ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες η χώρα μας θα δυσφημιζόταν. Οργανωτικά και λειτουργικά δεν προέκυψαν σημαντικά προβλήματα και η γενική εντύπωση ήταν θετική. Στα θετικά είναι επίσης ότι τους Αγώνες παρακολούθησαν πολλοί θεατές.
Αυτό εν πολλοίς οφείλεται και στο γεγονός ότι η ΝΔ, λόγω των ασφυκτικών προθεσμιών, υπόλογη σε περίπτωση αποτυχίας και εγκλωβισμένη στο σύνδρομο κυβέρνηση-αντιπολίτευση, δε θέλησε ή δεν πρόλαβε να επωφεληθεί, όπως το ΠΑΣΟΚ, στήνοντας την ανάλογη "επικοινωνιακή" πολιτική, σύμφωνα με την οποία οι καθυστερήσεις, η έλλειψη οργάνωσης, η κατασπατάληση-διασπάθιση δημόσιου χρήματος και το φαγοπότι εργολάβων, προμηθευτών, τρομοκρατολόγων και λοιπών πλιατσικολόγων ήταν πράγματα απολύτως φυσιολογικά και δικαιολογημένα.
Η τελετή έναρξης ήταν εικαστικά ιδιοφυής, ανεξάρτητα από το "ιδεολόγημα" της, και έδειξε ότι η χώρα μας έχει το δυναμικό που μπορεί να "παράγει" σύγχρονες ελληνικές πολιτιστικές εικόνες παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Η χώρα μας θα ωφεληθεί;
Ισχυρίζονται ότι η χώρα μας θα ωφεληθεί και ότι άξιζε η θηριώδης για τα μέτρα της σπατάλη των 10 δις ευρώ (προς το παρόν) και η υπερχρέωση των 200 δις ευρώ του δημοσίου και άλλων 90 δις ιδιωτών και επιχειρήσεων. Τα ισχυρίζονται αυτοί που επωφελήθηκαν από τους Αγώνες, τα ΜΜΕ των εργολάβων-προμηθευτών, οι τράπεζες-χορηγοί και οι παπαγάλοι τους.
Θ' αυξηθεί το τουριστικό ρεύμα, λένε, όταν η ακρίβεια λόγω του ευρώ και της ανεξέλεγκτης αισχροκέρδειας έχει διώξει τον τουρισμό σε φθηνότερους προορισμούς. 'Οταν ο τουρισμός, όπως και γενικότερα η ελληνική οικονομία, δεν είναι πλέον ανταγωνιστικός.
Τα έργα
Ισχυρίζονται επίσης ότι χωρίς τους Ολυμπιακούς Αγώνες ούτε τα μεγάλα κυκλοφοριακά έργα ούτε η επέκταση και η βελτίωση των συγκοινωνιών θα γίνονταν. Το επιχείρημα αυτό είναι απαράδεκτο. Αν θεωρούσαν ότι τα έργα ήταν αναγκαία για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στο Λεκανοπέδιο, αυτά θα έπρεπε να προγραμματιστούν, να χρηματοδοτηθούν και να κατασκευασθούν για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου και όχι για να τα δουν οι ξένοι επισκέπτες των Ολυμπιακών Αγώνων. Πάντως τα κυκλοφοριακά οδικά έργα στο πολεοδομικό περιβάλλον του Λεκανοπεδίου καθίστανται ανεπαρκή μετά από λίγα χρόνια. Ο λόγος είναι ότι αυξάνεται ο κυκλοφοριακός φόρτος τους, επειδή αυξάνονται οι χρήσεις δίπλα σ' αυτά ( π.χ. εμπορικά κέντρα, καταστήματα κ.λ.π.), επεκτείνεται ανεξέλεγκτα η πόλη περιμετρικά, με συνέπεια ν' αυξάνεται ο αριθμός των κυκλοφορούντων οχημάτων.
Και δε φθάνει μόνο αυτό. Η χώρα μας πλήρωσε και φορτώθηκε ένα πλήθος αθληηκών εγκαταστάσεων, που ήταν οι δαπανηρότερες όλων των αντίστοιχων των άλλων Ολυμπιακών Αγώνων, όχι μόνο άχρηστων, εν πολλοίς, αλλά και με τεράστιο κόστος συντήρησης. Είναι αμφίβολο μάλιστα αν βρουν και να τα ξεπουλήσουν όσο όσο, όπως προτίθενται.
Στις δαπάνες πρέπει να προστεθούν όλα τα έξοδα για τη λειτουργία της Αθήνας τον Αύγουστο και τα λειτουργικά έξοδα των Αγώνων (προσωπικό δημόσιων φορέων 24ωρου λειτουργίας, συγκοινωνίες, επιδόματα, υπερωρίες, αμοιβές εθελοντών κ.λ,π.).
Οι «εθελοντές»» στη μεγάλη τους πλειοψηφία εργάσθηκαν με αμοιβή. Αυτό αποσιωπήθηκε, επειδή ο εθελοντισμός για τη ΔΟΕ περιλαμβάνεται στα ιδεολογήματα της.
Έλληνες και ξένοι εργάτες πλήρωσαν με τη ζωή τους την έλλειψη των μέτρων ασφαλείας για τα υπερκέρδη των εργολάβων.
Η ασφάλεια
Με κάθε δημοσίευμα ή σχόλιο ξένων ΜΜΕ, που κατευθυνόμενα παρουσίαζαν την Ελλάδα ως άντρο τρομοκρατών, οι κυβερνώντες ψώνιζαν για την ασφάλεια ό,η ήθελαν να μας πουλήσουν Αμερικάνοι, Ισραηλινοί, Βρετανοί, Αυστραλοί και λοιποί τρομοέμποροι. Όλοι αυτοί λειτούργησαν σαν τους προστάτες της νύχτας, γιατί μόνο αυτοί υπήρχε περίπτωση να οργανώσουν τρομοκρατική ενέργεια, αν δεν τους αναθέταμε την ασφάλεια.
Βέβαια στη διάρκεια της παραμονής τους όλοι αυτοί οι πράκτορες δεν έκαναν μόνο δωρεάν διακοπές, αλλά κατέγραψαν ό,τι τους ενδιέφερε και άφησαν υποδομή για την καλύτερη παρακολούθησή μας στο μέλλον.
Έτσι το κόστος έφθασε, όπως λένε, να είναι τετραπλάσιο από αυτό του Σίδνεϊ. Τα λύτρα της εξάρτησης μας στους επίσημους τρομοκράτες έφθασε να είναι τουλάχιστον 1,3 δις ευρώ. Στο τέλος, αφού πέτυχαν το σκοπό τους, ...μας ζήτησαν και συγγνώμη κι εμείς οι ... έξυπνοι κολακευτήκαμε.
Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν
Με το τεράσηο αυτό κόστος, που με μεγάλη ευκολία φόρτωσαν στον ελληνικό λαό, θα μπορούσαν ν' ανημετωπισθούν ζωτικές ανάγκες της χώρας, όπως η ανάπτυξη της περιφέρειας (νέες παραγωγικές μονάδες, έργα υποδομής), η βελτίωση της δημόσιας υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών παροχών, με στόχο μια παραγωγική και ανθρώπινη χώρα. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν προς όφελος μας με αυτά τα ιλιγγιώδη ποσά, αν είχαμε ελληνικές ηγεσίες.
Η ΔΟΕ
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι δρώμενο παγκόσμιο και, όπως και στην αρχαιότητα, αφορμή για συγκλίσεις. Η εκμετάλλευση τους είναι πολλαπλή. Μέσω του αθλητισμού (ακριβέστερα του πρωταθλητισμού) επιδιωκόταν ανέκαθεν η κατάδειξη της εθνικής ισχύος των διαφόρων χωρών και οι ανταγωνισμοί τους μεταφέρονταν και στον τομέα αυτύ με αθέμιτα κατά κανύνα μέσα (ντόπιγκ, υπηκοότητα σε ξένους αθλητές κ.λ,π.).
Από το 1980, επί προεδρίας Σάμαρανκ, οι Αγώνες πήραν και άλλη διάσταση. Ενσωματώθηκαν στο καπιταλιστικό σύστημα, με την αναγόρευση του κέρδους ως βασικού συστατικού στοιχείου τους και τους διαχειρίζεται πλέον η ΔΟΕ ως εμπορικό προϊόν.
Η ΔΟΕ είναι μια διεφθαρμένη κερδοσκοπική εταιρεία, με μορφή ιδιωτικής λέσχης, που διαχειρίζεται εν λευκώ τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν ελέγχεται από κανένα διεθνή οργανισμό, ούτε καν τις διεθνείς αθλητικές οργανώσεις. Έχει αναβαθμίσει και ακριβύνει το "προϊόν" της και απευθύνεται σ' ένα τεράστιο τηλεοπτικό κοινό (εφέτος ήταν τουλάχιστον 3,4 δισεκατομύρια). Τα τηλεοπτικά έσοδα της ΔΟΕ είναι τεράστια. Στην Αθήνα έφθασαν το 1,5 δις ευρώ, από τα οποία για τους Αγώνες έδωσε 730 εκ. ευρώ. Τα υπόλοιπα τα κράτησε η ΔΟΕ. Έχει επίσης τεράστια επιπλέον έσοδα από πολυεθνικές εταιρείες-χορηγούς (Coca Cola, Me Donald's, Xerox, Kodak, Swatch, Panasonic, Samsung, Visa κ.λ.π.), με χορηγικό αντίτιμο έκαστος τουλάχιστον 50 εκ. ευρώ.
Η "αναβάθμιση" Σάμαρανκ σήμαινε την επισημοποίηση του επαγγελματικού αθλητισμού, που ως τότε εμφανιζόταν ως ερασιτεχνικός, δηλ. του πρωταθλητισμού, με εταιρείες- χορηγούς σε αθλητές. Το ντόπιγκ αυξάνει τα ρεκόρ, την τηλεθέαση, τη διαφήμιση των χορηγών, την τιμή του "προϊόντος", τα μετάλλια και το κύρος των χωρών. Η καταπολέμηση του ντόπιγκ είναι υποκρισία. Το ξορκίζουν, αλλά το θέλουν και το χρησιμοποιούν όλοι, οι χώρες, η ΔΟΕ, οι αθλητικές ομοσπονδίες και οι αθλητές. Υποχρεώθηκε τώρα η ΔΟΕ να εμφανίζεται πολέμια, επειδή τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν οι θάνατοι αθλητών και πρώην αθλητών (π.χ. σε ΗΠΑ, Ιταλία) καθώς και ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών-χορηγών. Το "προϊόν" της άρχισε να απαξιώνεται. Έτσι "τσιμπάει" που και που στους Αγώνες ελάχιστους (ούτε 1ο/οο) ντοπαρισμένους, εμπορικά ασήμαντους, για να μιλά για "καθαρούς" Αγώνες. Στο απυρόβλητο είναι φυσικά οι χώρες με αθλητές μεγάλης εμπορικής αξίας, όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, Αυστραλία, Καναδάς κ.λ.π. Οι Αμερικανοί ούτε καν ελέγχονται!
Γιατί πήραμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες
Η άρχουσα τάξη της χώρας μας με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας τόλμησε ένα δύσκολο εγχείρημα, από το οποίο προσδοκούσε μεγάλα οφέλη για λογαριασμό της, όπως και έγινε.
Η ΔΟΕ το 1997, μετά το φιάσκο της Ατλάντα το 1996 (ανοργανωσιά, βόμβες, απαράδεκτες εγκαταστάσεις), είδε το "προϊόν" της απαξιωμένο και θεώρησε ότι η "επιστροφή στη χώρα που γεννήθηκαν" ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία αναβάθμισης, εξασφαλίζοντας όμως, μέσω της ευνοούμενης τους κ. Γιάννας, οι Αγώνες να έχουν πλουσιοπάροχες υπηρεσίες και εγκαταστάσεις. Πληρώσαμε χρυσά όλ' αυτά, για ν' αναβαθμίσει το «προϊόν» της η ΔΟΕ και για να έχει περισσότερα κέρδη.
Αφησαν σκόπιμα όλα να γίνουν την τελευταία στιγμή ,για ν' αυξηθεί το κόστος τους, λέγοντας ότι όλοι οι Ελληνες φταίμε, επειδή τα κάνουμε όλα την τελευταία στιγμή.
Η χειραφέτηση και ο εξευρωπαϊσμός της χώρας μας και η αναβάθμιση των Αγώνων ήταν το "ιδεολόγημα" τους. Στην πορεία φάνηκε ότι η νοοτροπία της εξάρτησης (ασφάλεια, ξένοι πράκτορες) πάει με αυτήν του αρχοντοχωριάτη, που τους απένειμε ο "αχάριστος" κ. Ρογκ. Να δείξουν στους ξένους τη βιτρίνα με σπατάλες και γελοιότητες με τους λαμπαδηδρόμους life style, τις σαχλαμάρες των τηλεπαρουσιαστών και τις
ανοησίες περί DNA των νικητών.
Στόχος τους ακόμη περισσότερα μετάλλια, ακόμη περισσότεροι ολυμπιονίκες, να εξακολουθεί να τρέφεται πλουσιοπάροχα ένα ολόκληρο κύκλωμα με αυτά. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ποια αναβάθμιση;
Ευτυχώς που η υπόθεση Κεντέρη-θάνου έβαλε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Κλόνισε την αντίληψη ότι αυτού του είδους τα πρότυπα και αυτού του είδους ο αθλητισμός είναι ελκυστικά για τη νεολαία. Δεν αμφιβάλλουμε ότι αυτό το σύστημα θα επιχειρήσει να περιορίσει το πρόβλημα σε πρόσωπα και να κουκουλώσει τα πράγματα. Οι παπαγάλοι πιάσανε δουλειά, το πρόβλημα όμως παραμένει.
Οι Θέσεις μας
Το ΑΣΚΕ είχε εξ αρχής εκφράσει την αντίθεση του στην ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων από την Ελλάδα. Οι Αγώνες έχουν καταντήσει μέσο για να κερδίζουν οι μεγάλες ξένες και ντόπιες εταιρείες, να γίνεται μια τεράστια αφαίμαξη εισοδήματος από τους οικονομικά ασθενέστερους προς όφελος των οικονομικά ισχυρών. Πρώτη φορά αναλαμβάνει τους Αγώνες χώρα του μεγέθους της Ελλάδας, που θα πληρώνει για πολλά χρόνια όχι μόνο τα δάνεια, αλλά και τα αρνητικά κοινωνικά πρότυπα που προβλήθηκαν. για τη νεολαία. Πρωταθλητισμός, ρεκόρ και μετάλλια ίσον επίλυση δια βίου του οικονομικού προβλήματος, θεμιτά όλα τα μέσα, ακόμη και το ντόπιγκ, χωρίς να υπολογίζεται το αγαθό της υγείας...
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι πρέπει εγκαίρως να αλλάξουμε τα πρότυπα αυτά, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να διοργανώνουμε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Ολυμπισμός ως συμβολισμός και ιδεολόγημα σήμερα κατάντησε καρικατούρα και εμπορικό σήμα, τον οποίο σφετερίζεται η ΔΟΕ.
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η χώρα μας είναι ο φυσικός φορέας του ολυμπισμού και έχει το δικαίωμα της διαχείρισης του. Εφ' όσον οι αρχές του ολυμπισμού παραβιάζονται, εφ' όσον διατηρείται ο σημερινός χαρακτήρας των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ελλάδα όχι μόνο δεν πρέπει να ξαναπάρει μέρος σ' αυτούς (και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να τους ξαναδιοργανώσει), αλλά δεν πρέπει να επιτρέψει ξανά στους «Αθανάτους» να μας χρησιμοποιήσουν για τις μπίζνες τους, π.χ. να μην τους ξαναδώσουμε τη φλόγα. Αντιθέτως πρέπει να προωθούμε το μαζικό, λαϊκό αθλητισμό, π.χ. το σχολικό.
Επιφυλασσόμαστε κάποια στιγμή να παρουσιάσουμε πληρέστερα τις θέσεις του ΑΣΚΕ για τον αθλητισμό.
Κατηγορία
Φύλλο 100 Σεπτεμβρίου 2004
Η επιβολή και η κατάρρευση της δικτατορίας
Το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967 οργανώθηκε από μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, στις οποίες υπηρετούσαν και οι «Έλληνες» αξιωματικοί που συγκρότησαν τη χούντα. Εκτροπή από το δημοκρατικό πολίτευμα προετοίμαζε και το αγγλόδουλο κατεστημένο (παλάτι, στρατηγοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι), αλλά οι συνταγματάρχες τους πρόλαβαν. Το αυταρχικό μετεμφυλιακό καθεστώς είχε διαπαιδαγωγήσει τους υποστηρικτές του έτσι, ώστε να μην έχουν ευαισθησίες σχετικά με την τήρηση του Συντάγματος, γιατί πάνω απ όλα ήταν το παραμύθι της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού» κινδύνου. Στην πραγματικότητα είχαν το φόβο να μη χάσουν τον έλεγχο της κατάστασης από ένα δυναμικό, ανεξέλεγκτο και απρόβλεπτο λαϊκό κίνημα, που εκφραζόταν πολιτικά από τους Γ. και Α. Παπανδρέου, τους οποίους στήριζε και η παραδοσιακή αριστερά. Το καθεστώς της χούντας εξυπηρέτησε αποτελεσματικά επί 7 χρόνια τα αμερικανικά συμφέροντα.
Στη χούντα αντιστάθηκε ενεργά ένας μικρός αριθμός Ελλήνων πολιτών, που είχε την ηθική συμπαράσταση της πλειοψηφίας του λαού, που σε κάποιες στιγμές (κηδείες Γ. Παπανδρέου και Γ. Σεφέρη, Πολυτεχνείο) συμπαραστάθηκε και ενεργά. Δεν ήταν, όμως, λίγοι και αυτοί που συνεργάστηκαν με τη χούντα (και μετά το 74 παρίσταναν τους δημοκράτες!).
Η χούντα, κατά τη γνώμη μας, κατέρρευσε για 3 κυρίως λόγους: α) Μετά το Πολυτεχνείο το κίνημα της αντίστασης (ιδίως το φοιτητικό) έγινε τόσο μαζικό, που οι μηχανισμοί καταστολής αδυνατούσαν να αντεπεξέλθουν. β) Η ανατροπή του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη (αποτέλεσμα των ενδοαμερικανικών αντιθέσεων, που οξύνθηκαν κατά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο) επέφερε μεγάλη σύγχυση στη εξουσία. γ) Η προδοσία της Κύπρου απέδειξε στους αφελείς κατώτερους αξιωματικούς ότι ο «πατριωτισμός» που πουλούσε η χούντα ήταν μια μεγάλη απάτη κι έτσι το καθεστώς απώλεσε τη στήριξη της βάσης της στρατιωτικής ιεραρχίας.
Ποιοι και γιατί σχεδίασαν τη μεταπολίτευση;
Έτσι στο τέλος Ιουλίου 1974 το καθεστώς παρέπαιε. Υπήρχε ο «κίνδυνος» η εξουσία να βρεθεί στους δρόμους (αν δε βρέθηκε κιόλας και δεν το καταλάβαμε). Γι αυτό μεθοδεύτηκε η μεταπολίτευση, σχέδια της οποίας υπήρχαν πολλούς μήνες πριν. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι υπουργοί ’μυνας (Αβέρωφ) και Εξωτερικών (Μπίτσιος) της κυβέρνησης της μεταπολίτευσης εκτελούσαν άτυπα τα καθήκοντά τους τουλάχιστον από το Νοέμβριο του 1973, οπότε η χούντα τους έστειλε ως εκπροσώπους της Ελλάδας στο «σεμινάριο της Ρώμης», κατά το οποίο προγραμματίστηκε η σφαγή της Κύπρου, που θα γινόταν 9 μήνες μετά!
Η μεταπολίτευση, λοιπόν, δε σχεδιάστηκε από τις δυνάμεις της αντίστασης ή, ευρύτερα, από τον ελληνικό λαό, αλλά από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους (που οι περισσότεροι δεν ήθελαν τη χούντα, γιατί έπαιζε μόνο το αμερικανικό χαρτί και αγνοούσε τα δικά τους συμφέροντα). Επεδίωξαν να κρατήσουν την Ελλάδα όργανό τους, εκτονώνοντας με τον κοινοβουλευτισμό την οργή του λαού και αμβλύνοντας γενικά τις αντιθέσεις. Εκτός από τους «γεφυροποιούς», χρησιμοποίησαν και άλλους πολιτικούς, που εξαπάτησαν το λαό. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβγαλε το καλοκαίρι του 74 την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, για να την ξαναβάλει αργότερα υπό δυσμενέστερους όρους. Κάποιοι (πρώην) αριστεροί συνέβαλαν κατά το δυνατόν, όπως ο Μ. Θεοδωράκης, με τη δήλωσή του «Καραμανλής ή τανκς». Ο κορμός της «ανανεωτικής» αριστεράς εντάχθηκε στο σύστημα και έγινε πρωτεργάτης του «ευρωπαϊσμού». Ο Α. Παπανδρέου υποσχέθηκε πλήρη ανατροπή των πάντων, για να τα ξεχάσει όλα, μόλις έγινε εξουσία. Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, σε ένα σπάνιο κοινωνικό φαινόμενο, ένα μεγάλο μέρος του λαού μετατράπηκε σε καινούργιο κατεστημένο.
Σήμερα, 31 χρόνια μετά, το σύστημα της εξάρτησης, της υποτέλειας και της εκμετάλλευσης στην Ελλάδα είναι ασφαλέστερο από τότε. Η μεταπολίτευση, δυστυχώς, πέτυχε τους σκοπούς αυτών που τη σχεδίασαν και την πραγματοποίησαν.
Μεταπολίτευση και ελληνική κοινωνία
Το καθεστώς που προέκυψε με τη μεταπολίτευση, κατά τη γνώμη του ΑΣΚΕ, όχι μόνο δεν έλυσε τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, αλλά τα γιγάντωσε. Η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά αποσύνθεσης και διάλυσης. Συγκεκριμένα:
Α) Η δημοκρατία μας περιορίζεται στα τυπικά, αφού άλλοι αποφασίζουν για μας (η Ουάσινγκτον για τα πολιτικά και στρατιωτικά και οι Βρυξέλες για τα οικονομικά και κοινωνικά), οι οποίοι δεν κάνουν καν τον κόπο να μας ενημερώνουν για τις αποφάσεις τους.
Β) Στα εθνικά (λεγόμενα) θέματα οι υπουργοί μας (υπακούοντας στους δυτικούς προστάτες τους) λειτουργούν ως εκπρόσωποι γειτονικών μας χωρών, με ορατό τον κίδυνο (ή τη βεβαιότητα;) να συνεχίζεται η παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Γ) Η παραγωγική βάση της οικονομίας μας συρρικνώνεται διαρκώς, τα βάρη τα υφίσταται μόνο ο λαός (ενώ η εξαρτημένη εμπορομεσιτική αστική μας τάξη θησαυρίζει) και το μέλλον προβλέπεται ζοφερό.
Δ) Η γιγαντιαία επιχείρηση για την πολιτιστική μας αλλοτρίωση (που αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο για την καθυπόταξη ή και την εξαφάνισή μας ως έθνους), με προεξάρχοντα τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων», έχει ήδη σημειώσει μερική επιτυχία.
Για όλα τα παραπάνω «κατορθώματά» τους οι κύριοι που μας κυβερνούν έχουν το θράσος να θριαμβολογούν και να πανηγυρίζουν, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το ξεπούλημα στο Λουξεμβούργο.
Η υπέρβαση της μεταπολίτευσης
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η μοίρα του τόπου μας μπορεί ν αλλάξει, εάν διατυπωθεί ένα σαφές πολιτικό πρόγραμμα, που θα κινείται έξω από τη λογική του σημερινού συστήματος, και αν ο ελληνικός λαός εκφραστεί από πολιτικές δυνάμεις που δε θα ελέγχονται από το σύστημα αυτό και δε θα συμβιβάζονται με αυτό. Συγκεκριμένα το πρόγραμμα θεωρούμε ότι πρέπει να κινείται μέσα στο παρακάτω πλαίσιο αρχών, που είναι αδιαίρετες μεταξύ τους. Οποιοδήποτε «σκόντο» σ αυτές αποτελεί ασφαλή τρόπο αποτυχίας, όπως έδειξε (χωρίς εξαίρεση) η ελληνική και η παγκόσμια εμπειρία.
Α) Όλες οι αποφάσεις που μας αφορούν πρέπει να παίρνονται από τον ελληνικό λαό και τους εκπροσώπους του. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει από εκείνους τους οργανισμούς που δημιουργήθηκαν για να μας εκμεταλλεύονται και να μας καταπιέζουν, όπως η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.
Β) Στην Ελλάδα κανένα βήμα προόδου δεν μπορεί να γίνει αν ο φυσικός πλούτος, η παραγωγή και τα προϊόντα της δεν αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία ή δεν τεθούν κάτω από κοινωνικό έλεγχο.
Γ) Όλες οι πολιτικές και λαϊκές ελευθερίες πρέπει να είναι πλήρως κατοχυρωμένες. Η εξουσία πρέπει να ασκείται από πολιτικούς και μαζικούς φορείς, που κανείς δε θα παραβιάζει την αυτονομία του άλλου. Να μην επαναλάβουμε την τραυματική εμπειρία των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Δ) Όλη η πορεία μας πρέπει να βρίσκεται σε μια συνεχή αλληλεπίδραση με την παγκόσμια πραγματικότητα, αλλά να στηρίζεται στις δικές μας πλούσιες πολιτιστικές και αγωνιστικές παραδόσεις.
[αντιλαμβανόμαστε ότι όλ αυτά απαιτούν αρκετές διευκρινήσεις, που δεν μπορούν να δοθούν στα όρια ενός άρθρου]
Από τις πολιτικές δυνάμεις που σήμερα κυριαρχούν στην πολιτική μας ζωή (και κυρίως όσους είναι «δυσαρεστημένοι» από το κόμμα τους) τίποτα θετικό δεν μπορούμε να περιμένουμε. Τα «δυσαρεστημένα» αυτά στελέχη, αντί να υπηρετούν το κόμμα τους, με σκοπό το κόμμα να υπηρετεί την κοινωνία, απαιτούν από την κοινωνία να υπηρετεί το κόμμα και το κόμμα τους εαυτούς τους.
Πρέπει να αναπτυχθούν δυνάμεις με τόλμη και αξιοπιστία. Αν κάποιος δεν έχει σήμερα την τόλμη να πει (ή την ικανότητα να καταλάβει) ότι π.χ. «πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει από την Ε.Ε.», πώς μπορεί να επιζητεί από τον ελληνικό λαό να του αναθέσει έναν πιο υπεύθυνο ρόλο; Αν σήμερα συνδιαλέγεται με στελέχη των κομμάτων της εξουσίας ή νταβατζήδες των ΜΜΕ, τι θα κάνει αύριο, αν μεγαλώσουν οι φιλοδοξίες του;
Αν πρέπει να μιλήσουμε και πιο συγκεκριμένα, για τους παραπάνω λόγους το ΑΣΚΕ δεν πήρε μέρος στις διεργασίες που συντελέστηκαν πριν 2 χρόνια με τους κ.κ. Παπαθεμελή, Τσοβόλα κλπ., εκφράζοντας δημοσίως, πέραν των βασικών ιδεολογικών διαφορών, το φόβο ότι δεν ξέρει πού θα βρεθούν αύριο. Κι όλ αυτά, ειλικρινώς, χωρίς καμιά εχθρική διάθεση.
Η ελληνική κοινωνία έχει αστείρευτες δυνάμεις και σπουδαίες παραδόσεις, που της επιτρέπουν να εξασφαλίσει στους πολίτες της μια ασφαλή, αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή και στη χώρα μια πολύ πιο σημαντική θέση στον κόσμο. Ας προσπαθήσουμε.
Νίκος Καργόπουλος μέλος της Εκτελεστιιής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (Α.Σ.Κ.Ε.)
Κατηγορία
Φύλλο 107 Νοεμβρίου 2005
'Οταν διαβάζουμε ή μιλάμε για δυνάμεις κατοχής στο Ιράκ, ασυναίσθητα το μυαλό τρέχει στην κατοχή της Ελλάδας την περίοδο 1941-44. Βασανιστήρια, δολοφονίες αμάχων, αυθαιρεσία, κατάργηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μόνο που στο Ιράκ οι Αμερικανοί, με έμβλημα τους την ελευθερία, και οι Αγγλοι «δημοκράτες» προχώρησαν παραπέρα: στους εξευτελισμούς των κρατουμένων. Όλ' αυτά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας γίνονται εν γνώσει των ανωτέρων τους, που έστησαν και τα στρατόπεδα εκπαίδευσης των βασανιστών. Είναι, λοιπόν, όλοι υπεύθυνοι, από τους στρατιώτες-βασανιστές μέχρι τους ηθικούς αυτουργούς, το Ράμσφελντ, τη Ράις και το Μπους, που έδωσαν τις εντολές, θεωρώντας ότι έτσι θα κάμψουν τους Ιρακινούς και διαπράττοντας άλλο ένα μεγάλο λάθος, που θέτει σε σκληρή δοκιμασία την αμερικανική κυριαρχία. Συνένοχοι είναι και οι Αμερικανοί ψηφοφόροι που ψήφισαν το Μπους και του έδωσαν τη δύναμη να εγκληματεί και κυρίως αυτοί που θα τον ξαναψηφίσουν. Εξ άλλου τα ίδια γίνονται στο Γκουαντανάμο και όπου αλλού κρατούνται οι 9.000 αιχμάλωτοι των Αμερικανών.
Χωρίς αναστολές, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς σεβασμό σε γραμμένους και άγραφους νόμους οι Αγγλοαμερικάνοι κατακτητές και οι σύμμαχοι τους εγληματούν κατά της ανθρωπότητας. Μέχρι πότε;
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Οι εκλογές έφτασαν, έστω και καθυστερημένα, και, όπως ήταν αναμενόμενο, μονοπωλούν το ενδιαφέρον του κόσμου, με τον καταιγισμό προπαγάνδας, υπερτονισμού ασημαντοτήτων, προβολής «αντιθέσεων» και διπολικών διλημμάτων, απωθώντας στο περιθώριο ή τη σιωπή τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, προβλήματα σχεδόν επιβίωσης.
Η προώθηση του Γ. Παπανδρέου στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ επιδεινώνει την πολιτική κατάσταση, ανεξάρτητα, μάλιστα, από το ποιοι τον επέβαλαν και από τον τρόπο με τον οποίο τον εκτόξευσαν, ζητήματα από μόνα τους πολύ σοβαρά. Πρόκειται για έναν πολιτικό, που δε διαθέτει προσωπικά χαρίσματα (το αντίθετο, μάλιστα!), την καριέρα του χειρίζονται οι Αμερικανοί σύμβουλοί του και σήμερα προωθείται από τους Αμερικανούς, σε όλες τους τις εκδοχές, και τα περισσότερα και μεγαλύτερα συγκροτήματα διαπλοκής και τους εδώ μηχανισμούς εξουσίας, για διαφορετικούς και όχι πάντα συγκλίνοντες λόγους.
Δεν έχει, φυσικά, ιδιαίτερη σημασία αν στις 8 Μαρτίου θα είναι πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου ή ο Κ. Καραμανλής, γιατί και ο Καραμανλής, παρότι αυτός διαθέτει την ικανότητα να κατανοεί και να εκφράζει πολιτικές θέσεις, απέδειξε αδιαμφισβήτητα στα χρόνια που είναι αρχηγός της ΝΔ ότι δε διαθέτει τη βούληση να διαφοροποιηθεί ούτε κατ' ελάχιστο από τον ξένο παράγοντα και τις επιταγές του. Η προώθηση, λοιπόν, του Γ. Παπανδρέου παρασύρει ολόκληρο το δικομματικό σύστημα της Ελλάδας σε μια υποτέλεια χωρίς προσχήματα και χωρίς όρια.
Η ανάδειξη του Γ. Παπανδρέου μπορεί να διευκολύνθηκε από τις εκλογικές σκοπιμότητες του ΠΑΣΟΚ και την αγωνία των μικρομεσαίων στελεχών (και όχι μόνο...) μπροστά στην απειλή απώλειας των όποιων προνομίων τους, μπορεί να στοχεύει γενικά στη διατήρηση του ελέγχου της πολιτικής μας ζωής, έχει όμως και ως συγκεκριμένο στόχο την προώθηση των αμερικανοτουρκικών συμφερόντων στην Κύπρο και το Αιγαίο. Ο κίνδυνος είναι άμεσος και η προοπτική απειλητική.
Κυπριακό και Αιγαίο
Το Κυπριακό το έχουμε αναλύσει ιδιαίτερα στο νέο τεύχος μας, το ΑΣΚΕ-3, το οποίο έχει ήδη αποσπάσει ευμενή σχόλια από πολλούς προοδευτικούς και πατριώτες Έλληνες. Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι, μετά την επίσκεψη του Ρ. Ντενκτάς στην ’γκυρα στις 11/1/04, τη διαφαινόμενη αναθέρμανση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, εν όψει της δημιουργίας της μεγάλης αμερικανικής βάσης στο Ιντσιρλίκ, και του κινδύνου (για την Τουρκία) ίδρυσης κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ και την επιδίωξη ανταλλαγμάτων στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη, επιδιώκεται έναρξη νέων
συνομιλιών για τη «λύση» του Κυπριακού, με «αναφορά» στο σχέδιο Ανάν, με παραμερισμό του ΟΗΕ και άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ ως επιδιαιτητών. Εκτιμούμε όμως (και ελπίζουμε !) ότι τα νέα στοιχεία που θα προτείνουν θα είναι εκτός πάσης λογικής και εκτός πάσης εννοίας δικαίου, ώστε να είναι δύσκολο ακόμη και για τον Γ. Παπανδρέου, έστω και ως αντιπολίτευση, να τα δικαιολογήσει. Ελπίζουμε, ακόμη περισσότερο, ότι ο πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος θα συνεχίσει να αντιστέκεται στις πιέσεις που δέχεται και θα εμμείνει στις βελτιώσεις που ο ίδιος προτείνει, ώστε να μην υπάρξει συμφωνία πάνω στο σχέδιο Ανάν μέχρι 1/5/04. Η δήλωση του Κυπρίου προέδρου ότι δεν επιθυμεί την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ στο Κυπριακό σημαίνει πολλά.
Στο Αιγαίο τα πράγματα είναι πιο επικίνδυνα, γιατί εμπλέκονται μόνο οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας και οι ΗΠΑ, άρα τα σχέδια μπορούν να προχωρήσουν ταχύτερα (βλ. σχετικό άρθρο). Οι ανησυχίες μας γίνονται μεγαλύτερες από το γεγονός ότι, πέρα από μια γενική και αόριστη δήλωση του Σημίτη ότι μέσα στο 2004 θα δοθεί λύση στα ζητήματα του Αιγαίου, ουδείς από το ΠΑΣΟΚ εξηγεί ποια λύση θα επιδιωχθεί και η «αντιπολίτευση» εξακολουθεί να μην ασχολείται με το θέμα.
Η πολιτική της υποτέλειας έχει ως απαραίτητο στοιχείο την οικονομική και κοινωνική πολιτική. Ούτε γι' αυτήν γίνεται λόγος στην «αντιπαράθεση» ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ή στις διαδικασίες «ανανέωσης» του ΠΑΣΟΚ, γιατί όλοι αυτοί έχουν εμπιστευτεί τη χάραξη της στο διευθυντήριο των Βρυξελών.
Ο γαλλογερμανικός άξονας
Η αντικατάσταση του Σημίτη είναι πλήγμα στην επιρροή που ασκεί ο γαλλογερμανικός άξονας στην Ελλάδα. Παρά το ότι ο άξονας αυτός δε διακινδυνεύει τη συμμαχία του με τους Αμερικανούς και, τελικά, ευθυγραμμίζεται πάντα μαζί τους, είναι πολύ πιθανό ο Γιωργάκης να μην κρατήσει τις ισορροπίες και να θίξει σοβαρά τα γαλλογερμανικά συμφέροντα υπέρ των αμερικανικών. Έτσι ο Σημίτης και άλλα ανώτερα στελέχη προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν και ένας τρόπος είναι η διατήρηση της πρωθυπουργίας μέχρι τις εκλογές από το Σημίτη, ώστε να μη σαρώσει ο Γιωργάκης όλη την κρατική μηχανή και τοποθετήσει ανθρώπους των Αμερικανών. Ίσως, μάλιστα, ευνοήσουν με τρόπους που αυτοί ξέρουν νίκη της ΝΔ(!), αφού και ο Καραμανλής εκφράζει το γαλλογερμανικό άξονα, και ενίσχυση του ΣΥΝ, ώστε να μπεί στη Βουλή, για τους ίδιους λόγους. Σ' αυτό σκοπεύει Και η έκκληση του Μ. Θεοδωράκη, που ξαφνικά άρχισε να ξανανοιάζεται για την αριστερά.
Πλήγμα στη δημοκρατία
Οι αλλαγές που επέβαλε ο Γιωργάκης στην κομματική λειτουργία του ΠΑΣΟΚ καθώς και η άκομψη κατάργηση του όποιου διακηρυγμένου «προγράμματος» του αποδιαρθρώνουν ό,τι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ και εισάγουν νέα ήθη στην πολιτική μας ζωή. Η εκλογή του προέδρου με καθολική ψηφοφορία από όλα τα μέλη του ΠΑΣΟΚ και όλους τους φίλους (μήπως και τους περαστικούς;) καταργεί το ρόλο των οργάνων (Συνέδριο, Κ.Ε., Ε.Γ.) και κάθε ιδεολογική και πολιτική συζήτηση και αναδεικνύει έναν ανεξέλεγκτο πρόεδρο με υπερεξουσίες, που αντλεί τη δύναμη του από τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών. Και βέβαια, αυτή η περιφρόνηση προς κάθε δημοκρατικό πρόσχημα δεν αφορά μόνο στο ΠΑΣΟΚ.
Αξιοσημείωτος είναι ο αυτοεξευτελισμός όλων
των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή στο νέο ηγέτη, τον οποίο οι περισσότεροι λοιδωρούσαν δημόσια ή ιδιωτικά, κυρίως λόγω της υποτέλειας του προς τις ΗΠΑ και την Τουρκία. Ο καιροσκοπισμός σ' όλο του το μεγαλείο!
Η γιγαντιαία εκστρατεία επιβολής του Γιωργάκη πλήττει έμμεσα και δυνητικά και από άλλη πλευρά τη δημοκρατία. Παρασύρει πολλούς στην ενίσχυση του διπολισμού, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των ελπίδων επιβίωσης του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ (ελπίζουμε να μην οδηγήσει και το Στ. Παπαθεμελή σε συνεργασία με τη ΝΔ), και άλλους από αντίδραση και αγανάκτηση να πυκνώσουν τις τάξεις της αποχής.
Μέσα σ' αυτές τις αντίξοες συνθήκες το ΑΣΚΕ θα δώσει τον εκλογικό του αγώνα και ακριβώς λόγω αυτών πρέπει να τον δώσει!
Κατηγορία
Φύλλο 96 Φεβρουαρίου 2004
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό