ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το τελευταίο διάστημα κορυφώθηκε η αντιπαράθεση της κυβέρνησης, αρχικά της Ν.Δ. και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, με τη γερμανική πολυεθνική Κρουπ, ιδιοκτήτρια των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Αντικείμενο της αντιπαράθεσης είναι η περιβόητη πια υπόθεση της προμήθειας των τεσσάρων υποβρυχίων που έχει αναλάβει να κατασκευάσει η εταιρεία για λογαριασμό του ελληνικού πολεμικού ναυτικού.

Η σύμβαση για τα υποβρύχια, ύψους 3 δισ. ευρώ, υπήρξε εκβιαστική απαίτηση της γερμανικής πλευράς, προκειμένου να αγοράσουν τα ναυπηγεία το 2001 από την κυβέρνηση Σημίτη. Τότε τα ναυπηγεία, τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, (ξε)πουλήθηκαν στους Γερμανούς έναντι 3 δισ. δρχ (9 εκ. ευρώ!!) και με εξασφαλισμένα δεκαετή συμβόλαια από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Επιπλέον, το ελληνικό δημόσιο υποχρεώθηκε να πληρώσει την πανάκριβη εθελούσια έξοδο 500 εργαζόμενων.

Οι Γερμανοί έχουν λάβει ήδη 2,5 δισ. ευρώ, δηλαδή το 80% της αμοιβής, χωρίς να έχει παραληφθεί κανένα υποβρύχιο! Η σύμβαση προέβλεπε την προμήθεια 4 υποβρυχίων, εκ των οποίων τα 3 θα κατασκευάζονταν στο Σκαραμαγκά και το τέταρτο στα ναυπηγεία του Κιέλου. Το πρώτο που έχει αποπερατωθεί, αυτό του Κιέλου, δεν έχει παραληφθεί από το ναυτικό, διότι κατά τις δοκιμές εμφάνισε σοβαρότατα προβλήματα ασφάλειας και επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας. Η δε στάση της γερμανικής εταιρείας απέναντι στο ελληνικό δημόσιο όλα αυτά τα χρόνια ήταν αντισυμβατική και προσβλητική. Έφτασαν στο σημείο να υποστηρίξουν πως «το υποβρύχιο δεν παραλαμβάνεται όχι γιατί είναι προβληματικό, αλλά γιατί η Ελλάδα είναι μια κατεστραμμένη χώρα, που δεν έχει λεφτά να πληρώσει» (Ελευθεροτυπία 13-01-2009). Κι όμως, οι Γερμανοί απαιτούν την άμεση αποπληρωμή και εκβιάζουν ότι, αν δε γίνει αυτό, δε θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι πέραν του Οκτωβρίου και τα ναυπηγεία θα κλείσουν.

Η αλήθεια είναι πως οι Γερμανοί έχουν αποφασίσει την πώληση των ναυπηγείων, διότι βλέπουν πως δε θα τους ανατεθούν άλλες δουλειές του δημοσίου τα επόμενα χρόνια από τα εξοπλιστικά προγράμματα και επειδή θέλουν να αποφύγουν να πληρώσουν οι ίδιοι, ως οφείλουν, το κοινοτικό πρόστιμο που έχει επιβληθεί, λόγω παλιότερων κρατικών ενισχύσεων στα ναυπηγεία. Να σημειωθεί ότι τα τελευταία 8 χρόνια, που οι Γερμανοί είναι ιδιοκτήτες του Σκαραμαγκά, δεν έχουν φέρει ούτε μία εμπορική συμφωνία, παρά το γεγονός ότι αποτελούν μια πολυεθνική-κολοσσό στο χώρο του μετάλλου και της ναυπηγικής βιομηχανίας. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν εξαρχής οι προμήθειες του δημοσίου. Στην προσπάθεια αγοράς των ναυπηγείων και στη συνέχεια κατοχύρωσης των συμφερόντων τους είχαν και έχουν πάντα στο πλευρό τους την εκάστοτε γερμανική κυβέρνηση. Η γερμανική κυβέρνηση, σε αντίθεση με τις ελληνικές κυβερνήσεις, προωθεί συστηματικά τα συμφέροντα των μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων, που ταυτίζονται με τα γενικότερα γερμανικά συμφέροντα.

Το ερώτημα είναι: τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Αντί να στριμώξει τους Γερμανούς και να θέσει σε εφαρμογή τις ρήτρες για την παραλαβή των υποβρυχίων, ενδιαφέρεται μόνο να τους διευκολύνει να φύγουν. Οι Γερμανοί, με βάση τα στοιχεία της συμφωνίας που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, παραχωρούν τα ναυπηγεία χωρίς τίμημα, αλλά έχοντας εξοφληθεί για μια δουλειά που δεν έχουν αποπερατώσει και έχοντας απαλλαγεί από οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση.

Η θέση του ΑΣΚΕ

Βεβαίως, πρώτιστη μέριμνά μας οφείλει να είναι η αμεσότερη δυνατή παραλαβή των υποβρυχίων, ασφαλών και αξιόμαχων, από τη στιγμή που έχουν πληρωθεί. Η ανανέωση και ο εκσυγχρονισμός του στόλου έχει κριθεί ως πρώτιστη προτεραιότητα από τους επιτελείς του πολεμικού ναυτικού, επειδή η Τουρκία επιχειρεί τα τελευταία χρόνια ανατροπή της ναυτικής ισορροπίας στο Αιγαίο. Πέρα όμως από αυτό, κάθε κυρίαρχη κυβέρνηση που διαπραγματεύεται, ιδιαίτερα διεθνώς, οφείλει να σέβεται τον εαυτό της κατά τις διαπραγματεύσεις και να μεριμνά για την αξιοπιστία και το κύρος της.

Επιπλέον, η εμπειρία του Σκαραμαγκά επιβεβαιώνει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, και μάλιστα στρατηγικών μονάδων της οικονομίας, τίποτε δεν προσφέρουν στον τόπο μακροπρόθεσμα. Ο ιδιώτης, ιδιαίτερα ξένος, ενδιαφέρεται για το δικό του κέρδος και όχι για την ανάπτυξη της οικονομίας και μάλιστα των στρατηγικών τομέων, που απαιτούν σοβαρές επενδύσεις με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Η ναυπηγική βιομηχανία ανήκει στο στρατηγικό τομέα του μετάλλου, που είναι καθοριστικός για την εθνική οικονομία και την αμυντική θωράκιση της χώρας. Πάγια θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας αναπτύσσονται και προσφέρουν μόνο όταν βρίσκονται κάτω από κρατικό έλεγχο.

Δυσεξήγητη δημοσιότητα και υπερβολικό ενδιαφέρον των ΜΜΕ στη χώρα μας για τις γαλλικές εκλογές, παρά το ότι, μάλιστα, όλοι γνώριζαν προ πολλού το αποτέλεσμά τους. Υπάρχουν, φαίνεται, αρκετοί, τήδε κακείσε, που πιστεύουν ακόμη στην «Ελλάδα-Γαλλία-Συμμαχία»...

Στην πραγματικότητα δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο στο Παρίσι. Επιβεβαιώθηκε, απλώς, ο συνεχιζόμενος πολιτικός εκφυλισμός σ’ ολόκληρη τη γηραιά «ήπειρο» και η ολοκληρωτική επικράτηση των πολιτικών που, σχεδόν μοιραία, οδηγούν σε κοινωνίες των 2/3, είτε με παλαιοδεξιό είτε με νεοδεξιό πρόσημο, και η αυτοδιάλυση της άλλοτε κραταιάς ευρωπαϊκής αριστεράς, που κατόρθωσε ακόμη και τους εντελώς απελπισμένους να τους ωθήσει στις αγκαλιές του Λεπέν.

Δεν υπάρχουν πλέον κοινωνικές δυναμικές που να εκφράζονται με προσωπικότητες όπως του Ντε Γκωλ, του Μιτεράν, ακόμη και του Ζακ Σιράκ. Απέμειναν, πια, μόνο διεκπεραιωτές, λίγο-πολύ ταυτόμορφοι, θαυμαστές του αγγλοσαξωνισμού, όπως ο Σαρκοζί, ή αμήχανοι και θλιβεροί «θαυματοποιοί», που δείχνουν να αναμασούν απομεινάρια άλλων εποχών. Η προσαρμογή στην μεσοαποικιακή περίοδο δε συντελέστηκε και η απομύζηση των περιφερειακών χωρών της Ε.Ε., η κεντρική ουσία του μπλερισμού, δε φαίνεται να είναι στρωμένη με ρόδα.

Ήταν λογικά αναμενόμενο, λοιπόν, να επικρατήσει εύκολα ο πιο «ειλικρινής» εκπρόσωπος των νέων τάσεων του νεοταξισμού, παρόλο που η αδύναμη αντίσταση, για την τιμή των όπλων, συγκέντρωσε υψηλό ποσοστό (47%), κάτι που όμως δε λέει, ακόμη, τίποτα. Η Ε.Ε. ούτε κέρδισε ούτε έχασε το παραμικρό. Η αποτυχία της, εγγεγραμένη στη φύση της από τη γέννησή της, θα ωθεί τους λαούς σε επιστροφή στους δοκιμασμένους εθνικούς δρόμους, όπου θα είναι δυνατή μια μελλοντική συσπείρωση για καλύτερες κοινωνίες. Και ο Σαρκοζί τους σηματοδοτεί ήδη, κάτι που μάλλον θα δοκιμάσει και ο ευρωσκεπτικιστής Μπράουν στην Αγγλία (το «Ηνωμένο Βασίλειο» δεν είναι, πλέον, και τόσο «ηνωμένο») και ακόμη περισσότερο ο Κάμερον των «συντηρητικών».

Φυσικά, δυσαρεστήθηκε η Τουρκία (μέσα στις δικές της φουρτούνες) καθώς και όσοι καμώνονταν πως η Ελλάδα θα «κέρδιζε» από την ευρωπαϊκή πορεία ή, έστω προοπτική της γείτονος. Τώρα θα «αναγκαστούν» να αναδιπλωθούν, όχι για να προτείνουν μέτρα πραγματικής αντίδρασης στο «θηρίο», αλλά απροκάλυπτα πλέον να εισηγηθούν παράδοση άνευ όρων, με όρους Κ. Στεφανόπουλου. Και, εννοείται, ο «φιλέλληνας» Σαρκοζί (η μητέρα του ήταν Ελληνοεβραία της Θεσσαλονίκης) θα υπηρετήσει πιστά τα, όπως τα φαντάζονται οι δυνάμεις που εκπροσωπεί, συμφέροντα της Γαλλίας, τα οποία, εννοείται επίσης, δε θα συμβαδίζουν πάντοτε με τα συμφέροντα της χώρας μας, για την εξυπηρέτηση των οποίων φαίνεται να αργούν ακόμη να αναδειχθούν οι πραγματικοί εκπρόσωποι.

Όλα τα υπόλοιπα είναι απλός στρουθοκαμηλισμός.

Στη μάχη για τους 2 μεγαλύτερους δήμους της χώρας οι κατοχικοί έβαλαν ως υποψηφίους δημάρχους τους μη κομματικούς Καμίνη και Μπουτάρη, δίνοντας σε κάποιους τη δικαιολογία να τους ψηφίσουν. Αλλά τέτοιου είδους μη κομματικοί είναι χειρότεροι από τους κομματικούς. Ο Γ. Σγουρός, π.χ., είχε εκλεγεί νομάρχης με την ψήφο των πολιτών, ως νομάρχης στήριξε εκδηλώσεις μνήμης για τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ποντίων και (έστω υποκριτικά) διαφώνησε με το μνημόνιο. Ο (διατηρών και αμερικανική υπηκοότητα) Γ. Καμίνης διορίστηκε από το πουθενά επικεφαλής της κυριότερης «ανεξάρτητης» αρχής (εξυπηρετώντας πολυάριθμους πολίτες, που το «κακό» ελληνικό κράτος αδικούσε) και εκλήθη να συμμετάσχει στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο! Τόσο σπουδαίος! Ο Γ. Μπουτάρης, ιδρυτικό μέλος της «Δράσης» του πλέον καθεστωτικού Στ. Μάνου, από τις προηγούμενες εκλογές είχε την υποστήριξη του ανθελληνικού ισραηλιτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης (που δεν εκφράζει, βεβαίως, όλους τους Εβραίους Έλληνες πολίτες), δύο μέλη του οποίου εκλέχθηκαν για πρώτη φορά μεταπολεμικά δημοτικοί σύμβουλοι. Ο Μπουτάρης είχε προτείνει στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο τη μετονομασία της οδού Αγ. Δημητρίου σε Κεμάλ Ατατούρκ! Τώρα δηλώνει ότι θα φτιάξει στην πλατεία Ελευθερίας μνημείο (όχι των Τούρκων, αλλά) των Νεοτούρκων, που σφαγίασαν όλες τις μειονότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Φαίνεται ότι στα σχέδια που ξεκίνησε ο Σημίτης για μια «πολυπολιτισμική» Θεσσαλονίκη 4.000.000 κατοίκων, χωρίς εθνική ταυτότητα και με μειοψηφία τους Έλληνες έχουν επενδυθεί πολλά.

Οι 2 νέοι δήμαρχοι προσπαθούν τώρα να «οργανώσουν» τους υπόλοιπους «ανεξάρτητους» ή ανεξάρτητους δημάρχους, προφανώς για να βοηθήσουν την κατοχική κυβέρνηση ως «λαγοί» σε θέσεις που δεν τολμά να προβάλει και κινήσεις που δεν τολμά να κάνει.

Η κρίση της ελληνικής κοινωνίας έχει διαπεράσει σε όλους τους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής μας ζωής. Είναι κρίση οικονομική, που κυρίως απασχολεί αυτή τη στιγμή τους πολίτες (βλ. άλλα άρθρα), κρίση εθνική, πολιτιστική, θεσμών και αξιών, πολιτική. Από τη γενική αυτή κρίση υποφέρει ο ελληνικός λαός και κινδυνεύει η χώρα. Η κατάσταση βαίνει επιδεινούμενη. Πιστεύουμε ακράδαντα, όμως, ότι η κοινωνία μας, παρά τη μερική αλλοτρίωσή της, διαθέτει ακόμη τεράστια αποθέματα από την κληρονομιά της, ώστε να αναστρέψει άρδην τη σημερινή πορεία και να καταλάβει μια περίοπτη θέση στον κόσμο, όπως αρμόζει στην ιστορία μας και στον πολιτισμό μας.

Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε με την πολιτική κρίση, όπως εκδηλώνεται με τις πρόσφατες εξελίξεις.

Η «συναίνεση» για την οικονομία

Ο πρωθυπουργός πρότεινε στα κοινοβουλευτικά κόμματα μια συμφωνία 6 σημείων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Τα κόμματα, πλην ΛΑΟΣ, την απέρριψαν. Είναι προφανές και για τα 5 κόμματα ότι το κύριο που τα απασχολεί είναι οι εντυπώσεις και η αντανάκλασή τους στις εκλογές και όχι η ουσία, η φτώχεια, που πλήττει ήδη το 25% της κοινωνίας και καλπάζει ανοδικά.

Αυτό που δεν αναδείχθηκε στις πολύωρες φλυαρίες των παπαγάλων των τηλεπαραθύρων είναι ότι το όλο ζήτημα δεν είχε νόημα, αφού η οικονομική και κοινωνική πολιτική καθορίζονται στις Βρυξέλες (όσο παραμένουμε στην Ε.Ε.) και όχι από τα 5 κόμματα της Βουλής ή το 1 κόμμα που κυβερνά. ’λλωστε το πρώτο σημείο του Καραμανλή ήταν η συμμόρφωση προς τις αποφάσεις της Ε.Ε., λες και είχαμε το δικαίωμα να μη συμμορφωθούμε (τα πρόστιμα θα έπεφταν βροχή).

Με το 6ο σημείο ο πρωθυπουργός ουσιαστικά καλεί τους άλλους 4 αρχηγούς να συμπράξουν, με τις επιρροές τους στο συνδικαλισμό, για την αντιμετώπιση των απολύτως δικαιολογημένων κοινωνικών αντιδράσεων, όχι γιατί φοβάται τις σημερινές απαξιωμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά γιατί τρέμει ανεξέλεγκτες καταστάσεις, όπως άρχισαν να εμφανίζονται σε άλλες χώρες της Ε.Ε..

Ο πλήρης πολιτικός έλεγχος

Μέσα στη γενικότερη τύφλωσή τους, τα ξένα κέντρα που ελέγχουν την πολιτική μας ζωή επιδιώκουν να εξαλείψουν τις λίγες αποκλίσεις της Ελλάδας από τη γραμμή που της υπαγορεύουν, π.χ. σχέσεις με Ρωσία, Σκοπιανό, Αιγαίο, όπως αναλυτικότερα αναφέραμε σε προηγούμενα φύλλα μας.

Δύο μέσα χρησιμοποιούν συστηματικά την περίοδο αυτή. Το πρώτο είναι οι ενορχηστρωμένες εκθέσεις των «αρμοδίων» των ΗΠΑ, του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στηρίζουν κάθε επιβουλή κατά της Ελλάδας (βλ. ειδικό άρθρο). Συμβολικό είναι και το γεγονός ότι ο Ομπάμα, που προεκλογικά υποστήριξε φιλελληνικές θέσεις, θα επισκεφθεί τον επόμενο μήνα την Τουρκία και όχι την Ελλάδα.

Το δεύτερο είναι η δράση του παρακράτους των πάσης φύσεως κουκουλοφόρων, που είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο της πολιτικής και δημόσιας ζωής. Η εφημερίδα «Παρόν» της 8/3/09, επικαλούμενη αρμόδιες αρχές, έγραψε ότι «επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες στα γεγονότα του Δεκέμβρη υπήρχε σοβαρή συμμετοχή ξένων υπηρεσιών». Επιβεβαίωση αυτών των πληροφοριών αποτελούν η υποστήριξη των κουκουλοφόρων από τον «Ιό της Κυριακής» και το γεγονός ότι η δράση τους γίνεται παγκόσμια είδηση από τα αμερικανοβρετανικά πρακτορεία.

Με όλ’ αυτά επιδιώκουν την πολιτική αστάθεια και τη δημιουργία αισθήματος ανασφάλειας μεταξύ των πολιτών, ώστε να μειωθούν οι αντιστάσεις στις υπαγορεύσεις τους. Δεν υπολογίζουν, όμως, ότι με τη συμπεριφορά τους η στάση του ελληνικού λαού απέναντί τους γίνεται ακόμη πιο εχθρική.

Οι εκκαθαρίσεις

Συγχρόνως τα ξένα κέντρα θέλουν να εξουδετερώσουν και τα πολιτικά πρόσωπα που εκφράζουν αυτές τις αποκλίσεις, έχοντας ήδη μια μεγάλη επιτυχία, την ήττα του Τάσσου στις προεδρικές της Κύπρου. Ο πρώτος στόχος τους είναι τώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, που το ΠΑΣΟΚ και μεγάλο μέρος των βουλευτών της Ν.Δ. δεν τόλμησαν να καταψηφίσουν το 2005, παρότι θα το ήθελαν πολύ. Η μεθόδευση που επιλέχθηκε είναι η ανάμιξη της προεδρικής εκλογής με το αίτημα για πρόωρες εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ, μετά από αμφιταλαντεύσεις, κατέληξε στη γραμμή να καταψηφίσει τον Κ. Παπούλια στην πρώτη εκλογή, ώστε να προκαλέσει εκλογές, και να τον ψηφίσει στη δεύτερη. Υπολογίζουν ότι ένας άνθρωπος που σέβεται το ανώτατο αξίωμα που κατέχει δε θα δεχτεί να παίξει σε τέτοια παιχνίδια και δε θα δεχτεί να είναι υποψήφιος, επικαλούμενος μάλιστα όχι τον πραγματικό λόγο, αλλά λόγους υγείας και ηλικίας, οπότε το ΠΑΣΟΚ δε θα έχει ούτε πολιτικό κόστος.

Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής φαίνεται ήδη αποδυναμωμένος μέσα στο κόμμα του. Ακόμη και ο στενός του κύκλος δυσφορεί με τις μεγάλες παραχωρήσεις προς τη Ντόρα. Αν, μάλιστα, το φλερτ με τον Καρατζαφέρη σηματοδοτεί την επιστροφή του στο «μαντρί», ο Καραμανλής θα ελέγχει ακόμη λιγότερο το κόμμα του. Τελικός τους στόχος είναι να τον απομακρύνουν και από την πρωθυπουργία και από την ηγεσία της Ν.Δ. με εκλογές πριν τη λήξη της 4ετίας. Αν επιτύχουν, εξουδετερώνουν αυτόματα και τον Π. Μολυβιάτη, αφού δεν έχει θεσμικό ρόλο.

Η Ντόρα προσπαθεί να αποκαταστήσει προνομιακές σχέσεις και με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση, ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής, αφού στη Ν. Υόρκη έγινε δεκτή μόνο από τη Χίλαρι και όχι από τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν, που έχει τον πρώτο λόγο στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής. Επίσης, οι δύο εκπρόσωποι του Ομπάμα που επισκέφθηκαν την Ελλάδα (Γιαννούλιας, Ντάρμπιν) συναντήθηκαν με τον υπ. Πολιτισμού Σαμαρά και όχι με την υπ. Εξ. Ντόρα!

Το ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που στην ηγεσία του δεν έχει απομείνει πλέον κανείς που να μην ευθυγραμμίζεται λίγο ή πολύ με κάποιο ξένο κέντρο κι αυτό είναι πολύ λυπηρό για το κόμμα που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου και τους πολυπληθείς οπαδούς του που είναι αγανακτισμένοι με τη γραμμή που ακολούθησαν στη συνέχεια οι Σημίτης-Γιωργάκης. Θυμίζουμε ότι ακόμη και ο Κ. Παπούλιας είχε μείνει εκτός Βουλής, αφού στο νομό του δύο εκσυγχρονιστές νέοι στην πολιτική πήραν πολλαπλάσιες ψήφους απ’ αυτόν.

Στην ηγεσία ετοιμάζουν τα υπουργικά τους κοστούμια, μετρώντας τη φθορά της Ν.Δ. και υπερεκτιμώντας την υποστήριξη του κυβερνώντος, πλέον, Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Πρόγραμμα δεν προβάλλουν, πέραν από κάποιες γενικότητες για τους τύπους, αφ’ ενός γιατί άλλοι αποφασίζουν (Ουάσινγκτον και Βρυξέλες), αφ’ ετέρου γιατί όσα σκέπτονται να κάνουν, αν επικρατήσουν, θεωρούν ότι καλύτερα να μην τα γνωρίζουν προεκλογικά οι ψηφοφόροι.

Ένας αστάθμητος παράγοντας είναι η στάση που θα κρατήσουν οι (όσοι απέμειναν) σημιτικοί, που βλέπουν να έχουν τεθεί στο περιθώριο. Το «Βήμα» έχει κηρύξει πόλεμο στο Γιωργάκη, αποκαλύπτοντας μεταξύ άλλων και το μυστικό δείπνο που του παρέθεσαν μεγαλοεπιχειρηματίες, πλήττοντας την εικόνα του … υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων. Η άποψή μας είναι ότι, στο βαθμό που δε θα γίνουν αντιληπτοί, οι σημιτικοί δε σκοπεύουν καν να ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, αλλά ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγους και Δράση (Μάνος, Κοντογιαννόπουλος). Έτσι ο Γιωργάκης δέχεται προτάσεις να τοποθετήσει επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου το Σημίτη, ώστε να αποφύγει δυσάρεστες εκπλήξεις στις ευρωεκλογές, που θα επαναφέρουν αιτήματα για αντικατάσταση ηγεσίας. Η συνάντησή του με το Σημίτη δεν είναι βέβαιο ότι απομάκρυνε το ενδεχόμενο να ψηφίσουν άλλο κόμμα οι σημιτικοί.

Το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Οι αρνητικές εξελίξεις στο ΚΚΕ συνεχίστηκαν και στη διάρκεια του συνεδρίου. Όχι μόνο υπερψηφίστηκαν ομόφωνα οι θέσεις που επαναφέρουν ιδεολογικά το κόμμα στο σταλινισμό, αλλά επιπλέον η νεοεκλεγείσα Κ.Ε. ενισχύθηκε με μέλη που το κύριο «προσόν» τους είναι η αποστήθιση της γραμμής. Αντιθέτως τα στελέχη με άποψη, που συμβάλλουν στην ευπρόσωπη παρουσία του κόμματος στην κοινωνία, μειώθηκαν στην Κ.Ε., από την οποία διαπιστώνονται κραυγαλέες απουσίες. Η λογική συνέχεια (την οποία απευχόμαστε) θα είναι η αντικατάσταση της Αλ. Παπαρήγα πριν το επόμενο συνέδριο, η πλήρης επικράτηση απομονωτικών αντιλήψεων και πρακτικών και μια νέα μεγάλη κρίση, προς μεγάλη ικανοποίηση των πάσης φύσεως αντιπάλων του κόμματος και του ελληνικού λαού.

Αυτές οι εξελίξεις είναι δυσάρεστες και για την ελληνική κοινωνία, αφού το ΚΚΕ, παρά τα μέχρι τώρα αρνητικά του, θα μπορούσε να συμβάλει θετικά σε πολλά επί μέρους ζητήματα, ίσως και σε μια γενικότερη αλλαγή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Ο βουλευτής και ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ Μιχ. Παπαγιαννάκης δήλωσε σε συνέντευξή του στα «Νέα» ότι με τους περισσότερους από τους συμμάχους του στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτα κοινό. Δε θεώρησε υποχρέωσή του να εξηγήσει γιατί παραμένει σύμμαχός τους. Και δεν είπε ολόκληρη την αλήθεια. Έχουν κάτι κοινό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνονθύλευμα που δημιούργησε ο ΣΥΝ, με κοινό χαρακτηριστικό ότι παριστάνουν την αντιπολίτευση, ενώ στηρίζουν το σύστημα. Σε αντάλλαγμα, όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ανταμείβονται πλουσιοπάροχα με τα εκατομμύρια ευρώ που δίνει τακτικά το κράτος στα κοινοβουλευτικά κόμματα και τις έκτακτες εκλογικές ενισχύσεις. Μέλη των συνιστωσών προωθούνται σε υπηρεσίες της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, στην τοπική αυτοδιοίκηση (όπου εκλέγονται με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ), σε πανεπιστημιακές έδρες, στα αμαρτωλά «προγράμματα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γενικά όπου κυκλοφορεί χρήμα, το οποίο είναι ο συνδετικός τους ιστός.

Ο ίδιος ο ΣΥΝ τροφοδοτεί συνεχώς με στελέχη το ΠΑΣΟΚ. Από τους δύο τελευταίους προέδρους του, η μία (Δαμανάκη) είναι ήδη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ο άλλος (Κωνσταντόπουλος) οδεύει προς αυτό. Αν το ΠΑΣΟΚ υπερισχύσει της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές και χρειάζεται βοήθεια από το ΣΥΝ για να σχηματίσει αυτοδυναμία, θεωρούμε ότι δε θα δυσκολευτεί να την έχει.

Η απορία είναι πώς καταφέρνουν να συνυπάρχουν με όλους αυτούς οι πολυάριθμοι αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που αγωνίζονται ολόκληρη ζωή για μια καλύτερη κοινωνία, χωρίς να επιδιώκουν κανένα προσωπικό όφελος.

Οι Οικολόγοι-Πράσινοι

Η επιδείνωση του πολιτικού μας σκηνικού εκφράζεται και με το νέο φρούτο που μας κουβάλησαν, τους Οικολόγους-Πράσινους. Ακόμη και οι πιο πειθήνιοι στις εντολές των ξένων για τα εθνικά μας θέματα (Ντόρα, Γιωργάκης, Πάγκαλος, Τσίπρας κ.λπ.) δημοσίως δεν τολμούν να υποστηρίξουν ακριβώς αυτά που προωθούν υπογείως, έτσι π.χ. αναγκάζονται δημοσίως να τάσσονται υπέρ της σύνθετης ονομασίας για τα Σκόπια, ενώ με προηγούμενες δηλώσεις και πράξεις τους έχουν αποδείξει ότι θα ήθελαν να κάνουν ολόκληρη τη χάρη στους Σκοπιανούς.

Αυτό το κενό θέλουν να καλύψουν με την ενίσχυση των Οικολόγων-Πράσινων, που τους προωθούν για την Ευρωβουλή και το Ελληνικού Κοινοβουλίο (θα τα καταφέρουν;), για να υποστηρίζουν τις θέσεις του Γκρουέφσκι και των κεμαλιστών της Τουρκίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου τους Μιχ. Τρεμόπουλος πρότεινε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης να τιμήσει η πόλη το παιδί της, τον Ατατούρκ! Εννοούσε να του στήσουμε και ανδριάντα; Ο ίδιος είχε καταγγείλει παλαιότερα την ελληνική κυβέρνηση, επειδή εγκατέστησε μερικούς ομογενείς από τη Ρωσία στην ελληνική Θράκη κι έτσι αλλοίωνε τη σύνθεση του πληθυσμού της! Στεναχωρέθηκε, επειδή αυτό θα δυσχέραινε κάπως τη διαλυτική δράση του προξενείου της Κομοτηνής; Το κόμμα των Πρασίνων ουδέποτε παραβρέθηκε σε εκδήλωση μνήμης για τις γενοκτονίες των Ποντίων ή των Αρμενίων!

Φυσικά, για να εξασφαλίσουν την εκλογική τους δύναμη, κρύβουν την πραγματική τους αποστολή και προβάλλουν … οικολογικές ευαισθησίες, με τη βοήθεια της Κομισιόν, των Ευρωπαίων Πρασίνων (των φανατικότερων εχθρών της Ελλάδας σε ΟΛΑ τα εθνικά μας θέματα και φανατικών υποστηρικτών των νατοϊκών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας) και των νταβατζήδων των ΜΜΕ. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, διαμαρτυρόμενοι για την εγκατάλειψη της γραμμής Ανδρέα στα εθνικά μας θέματα, να ετοιμάζονται να ψηφίσουν Οικολόγους!

Να απελευθερωθούν οι υγιείς δυνάμεις του τόπου σε μια άλλη προοπτική

Τις αρνητικές αυτές εξελίξεις των πολιτικών μας πραγμάτων μπορούν και πρέπει να αναστρέψουν το συντομότερο όλες οι υγιείς δυνάμεις της πατρίδας μας, συντονισμένες σε όσα ζητήματα συμφωνούν. Το ΑΣΚΕ σ’ αυτή την προοπτική δίνει καθημερινά όλες του τις δυνάμεις. Το προηγούμενο 4μηνο σημαντική, νομίζουμε, προσφορά, πέραν των άλλων, ήταν η έκδοση του ΑΣΚΕ-5 για τη Μακεδονία, με την οποία φωτίζουμε το ζήτημα και κάνουμε τις προτάσεις μας. Στο 3μηνο που ακολουθεί κύριο έργο μας θα είναι η συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές, μέσα από την οποία κυρίως θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε την ανάγκη της άμεσης αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε., που αποτελεί τον πρώτο όρο για την επιβίωση της Ελλάδας και για οποιαδήποτε πρόοδο.

Επιθυμία μας ήταν το βάρος της προσπάθειας αυτής να το σηκώσουμε μαζί με άλλες προοδευτικές δυνάμεις, αλλά δυστυχώς υπάρχει ακόμη δυσκολία για υποστήριξη απ’ αυτές της θέσης για άμεση αποχώρηση, παρά την πλήρη αποκάλυψή της πλέον, λόγω και της οικονομικής κρίσης. Ελπίζουμε ότι η εκλογική ενίσχυση του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές της 7/6/09 θα βοηθήσει στην αποδοχή μιας καθαρής θέσης από ευρύτερες δυνάμεις.