Η ελληνική εταιρία ΕΒΙΚ, που μέχρι τώρα εισήγε βιολογικά προϊόντα, τώρα πρώτη στον κόσμο(!) άρχισε να παράγει βιολογικά απορρυπαντικά. Σχεδίαζε παραγωγή μόνο για ευαίσθητες στη ρύπανση χώρες, όμως τώρα θα εφοδιάζει και την εγχώρια αγορά. Εξαιρετική προσπάθεια, που αξίζει κάθε στήριξης από το κράτος, αν περισσέψουν χρήματα από άλλες σοβαρότερες επιδιώξεις, όπως η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων!
Δεν ξέρουμε πόσο ευτυχείς θα είναι οι αμερικανικές και δυτικοευρωπαϊκές εταιρίες απορρυπαντικών, που με τα προϊόντα τους ρυπαίνουν τόσο πολύ τα νερά. Αξίζει να αναφέρουμε πως η ΝΑΣΑ κρατούσε μυστικά τα αποτελέσματα ερευνών της για την τρύπα του όζοντος και τα ανακοίνωσε 2 βδομάδες μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μόντρεαλ (16/9/1987), ώστε να μην παρθούν αυστηρά μέτρα και να προλάβει η εταιρία Du Pont να πουλήσει τα σπρέι που είχε στις αποθήκες της!
Κατηγορία
Φύλλο 100 Σεπτεμβρίου 2004
Το πλαίσιο των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας καθορίζεται από τις αλλαγές των διεθνών συσχετισμών, που σηματοδοτούνται με τη στρατιωτική επέμβαση και κατοχή των ΗΠΑ-Βρετανίας στο Ιράκ, το νέο αμερικανικό «δόγμα» της απροκάλυπτης παγκόσμιας κυριαρχίας, τη στάση των Γαλλογερμανών και, εν τέλει, από την όξυνση ή άμβλυνση των αντιθέσεων μεταξύ των παλαιών δυτικών «συμμάχων».
Όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Ε», οι εξελίξεις αυτές δημιουργούν σοβαρή ανασφάλεια στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, που κινούνται στα πλαίσια της υποτέλειας. Αυτή συνίσταται στην αναγνώριση της πολιτικο-στρατιωτικής κηδεμονίας των ΗΠΑ και της κοινωνικοοικονομικής κυριαρχίας της Ε.Ε. (δηλ. των Γαλλογερμανών)
Όταν οι «προστάτες» έχουν αντιθέσεις, αυτές μοιραία αντανακλούν και στους εγχώριους εκφραστές τους, που βρίσκονται σ' όλα τα κόμματα που υπηρετούν αυτό το καθεστώς.
Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα και κυβέρνηση, παρόλο που απέφυγε να πάρει επίσημη θέση μεταξύ ΗΠΑ και Γαλλογερμανών, με το πρόσχημα της προεδρίας της Ε.Ε, καθημερινά πλέον εμφανίζει φαινόμενα παραλυσίας. Ούτε οι γνωστές κυβερνητικές «επικοινωνιακές» πολιτι κές, ούτε οι «επιχειρήσεις» ανάδειξης του πρωθυπουργού ως προσωπικότητας... πανευρω παϊκών διαστάσεων, ούτε οι «επιτυχίες» της προεδρίας της Ε.Ε. με τις πολυτελείς φιέστες αποδίδουν πλέον. Ούτε καν οι θριαμβολογίες για την ένταξη της Κύπρου.
Τώρα προστέθηκε και η δημοσιοποίηση μέρους των αιτίων και υπαιτίων της μεγάλης κλοπής του Χρηματιστηρίου του 1999-2000, που κρατούσαν επιμελώς στη λήθη, και επαναφέρει στη μνήμη των θυμάτων τις περιουσίες τους που έχασαν. Το παρασκήνιο άνοιξε και φαίνεται ένα μικρό μέρος από το περιεχόμενό του.
Η περιβόητη δίκη της 17Ν, στην οποία είχαν επενδύσει μεγάλες πολιτικές προσδοκίες, εξελίσσεται σε φιάσκο.
Δείχνουν πανικοβλημένοι και πελαγωμέ νοι. Δεν προσποιούνται καν ότι ασχολούνται με τα προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Έχουν πεισθεί πως, ό,τι και να κάνουν, θα χάσουν τις εκλογές. Γι αυτό, άλλωστε, φουντώνει η συζήτηση για αλλαγή του εκλογικού νόμου με την προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.
Έτσι πλέον ο πρωθυπουργός, επιβεβαιώ νοντας τη μετριότητα του, ...δεν ασχολείται με τους ιθαγενείς και τα προβλήματα τους. Μετά το πέρας της προεδρίας (!) θα ασχοληθεί ... με ανασχηματισμούς, αφήνοντας για την ώρα τους παρατρεχάμενους να προτείνουν μέτρα και άλλους να συγκροτούν ... «αριστερές» πρωτο βουλίες. Στο μεταξύ «φροντίζει» ως προεδρεύων μόνο... πώς θ'αναδείξει τη χώρα στην Ε.Ε., δηλ. για τις μετέπειτα φιλοδοξίες του.
«Καμένη γη» μοιάζει πλέον η ελληνική οικονομία. Πρωτοφανή χρέη, υπερδανεισμό από τις τεράστιες σπατάλες και άδεια ταμεία, όπως
φαίνεται θαφήσουν στουςεπόμενους.
Η ΝΔ δείχνει να θέλει τις εκλογές όσο το δυνατόν αργότερα. Αντιλαμβάνονται εκεί ότι, κυβερνώντας εντός των δεδομένων πλαισίων, θα πρέπει-να ασκήσουν αντιλαϊκή πολιτική, που θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις, προετοιμάζο ντας έτσι την επάνοδο των «προοδευτικών». Ή, αν τους έχουν αφήσει περιθώρια προεκλογικών παροχών, να αναβάλουν να πάρουν μέτρα, ως το 2005, οπότε θα γίνει η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό όμως είναι δύσκολο, λόγω των δεσμεύσεων που έχει επιβάλει η Ε.Ε. (ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, ιδιωτικοποιή σεις κ.λ.π.) και λόγω της μείωσης των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων.
Δεν είναι καν βέβαιοι για το μέλλον των σημερινών κομμάτων, αν οξυνθούν οι πραγμα τικές αντιθέσεις μεταξύ των ισχυρών χωρών.
Όμως υπάρχει και η περίπτωση να μη χρειασθούν το 2005 βουλευτικές εκλογές για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αν επιτύχουν οι προσπάθειες της ΝΔ προσέγγισης άλλου κόμματος.
Κ.Κ.Ε. και ΣΥΝ επιγειρούν να «κεφαλαιοποιήσουν» την καθολική αντίδραση κατά της αμερικανικής επέμβασης στο Ιράκ, για ν' αποκομίσουν εκλογικά οφέλη, με τις γνωστές μεθόδους, που οδηγούν σ' απογοητεύσεις και παροπλισμούς. Τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, επειδή τα κόμματα αυτά και τα μετωπικά τους σχήματα δεν είναι διατεθειμένα να θίξουν το πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό σύστημα της χώρας. Και το δείχνουν.
Όσο οι αντιδράσεις των Ελλήνων πολιτών απέναντι στη γενικευμένη βαρβαρότητα, που εκδηλώνεται παγκόσμια και εσωτερικά, εντείνονται, τόσο θ'αυξάνονται οι ελπίδες για την επάνοδο τους στην πολιτική, ώστε να καθορίζουν ενεργητικά το μέλλον τους και τις πολιτικές δυνάμεις που το εκφράζουν.
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο η τουρκοκυπριακή (τ/κ) πλευρά απορρίπτει το σχέδιο Ανάν. Πιθανότατα, όμως, σκοπεύει να το δεχτεί μέχρι 28/2/03, επιχειρώντας ακόμη και τώρα να αποσπάσει ό,τι μπορεί. Αλλά κι αν, τελικά, το απορρίψει (η ελληνική το έχει δεχτεί), η επόμενη διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει από το σχέδιο Ανάν και θα αφορά αποκλειστικά σε παραπέρα ελληνικές υποχωρήσεις, δηλ. η αναφορά του άρθρου 2 ότι. αν το σχέδιο δεν εγκριθεί, «οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνονται δε θα έχουν περαιτέρω νομική ισχύ» αποκρύπτει τη διπλωματική πρακτική.
Γι' αυτό η τοποθέτηση πάνω στο σχέδιο έχει σε κάθε περίπτωση σημασία. Όποιος αναγνώστης θέλει μπορεί να προμηθευτεί από τα γραφεία του ΑΣΚΕ το πλήρες κείμενο του σχεδίου Ανάν.
Πανηγύρια και τυμπανοκρουσίες, συγχαρητήρια και αυταρέσκεια είναι ο απόηχος της μεγάλης ... επιτυχίας της ένταξης της «Κύπρου» στην Ε.Ε.
Αλήθεια ποιας Κύπρου; Τόσα χρόνια αγώνας για τη μη αναγνώριση του Αττίλα τι έγινε; Μήπως πανηγυρίζουν για την αναγνώριση του ψευδοκράτους από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ; Πως δεχθήκαμε τον Ντενκτάς ως ισότιμο με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας: Πώς παραγνωρίζουμε τα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που κατηγορηματικά καλούν τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να μην προβαίνουν σε πράξεις που στηρίζουν με οποιοδήποτε τρόπο το παράνομο δημιούργημα της Αγκυρας;
Αυτή είναι, λοιπόν, η επιτυχία; Τι έχει να κερδίσει η Κύπρος από την ένταξή της στην ΕΕ.; Καλύτερη οικονομική ανάπτυξη; Λύση του πολιτικού της προβλήματος; Στήριξη σε μελλοντικούς Αττίλες; Τίποτε απ' αυτά. Ο ελληνικός λαός νοιώθει στην τσέπη του κάθε μέρα την οικονομική... πρόοδο από την ένταξη στην Ε.Ε... Τη στρατιωτική ...στήριξη τη γεύτηκε στα Ίμια, στις γκρίζες ζώνες και τον ευρωστρατό. Τα ίδια θα γευτεί και ο κυπριακός λαός. Όσο για τη λύση του πολιτικού προβλήματος έχει καθένας τη δυνατότητα να καταλάβει που το πάνε. Μέχρι την Κοπεγχάγη οι πιέσεις για αποδοχή του σχεδίου Ανάν ήταν αφόρητες. Οι απειλές για «δυσκολίες» στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., αν δεν επιτευχθεί λύση, ολοφάνερες. Η παρέμβαση των ΗΠΑ ξεδιάντροπη.
Ας θυμηθούμε
Οι μειοδότες προβάλλουν το γεγονός ότι ο Ντενκτάς απορρίπτει το σχέδιο Ανάν ως επιχείρημα ότι εμείς πρέπει να το δεχτούμε. Στο έωλο αυτό επιχείρημα μπορεί κανείς να αντιτάξει ότι ο Αλί Μπιράντ θεωρεί ότι το σχέδιο Ανάν «στεφανώνει 50 χρόνων προσπάθειες πολλών και ειδικά του Ντενκτάς. Είναι μια τουρκική νίκη.».
Αξίζει, λοιπόν, να θυμηθούμε ότι όλη η ιστορία του Κυπριακού είναι μια ιστορία συνεχών ελληνικών υποχωρήσεων και τουρκικών προωθήσεων.
Επί αγγλικής κατοχής ζητούσαμε «αυτοδιάθεση - ένωση» και χύσαμε πολύ αίμα γι' αυτό. Η αφρόκρεμα της κυπριακής νεολαίας βρέθηκε στις αγγλικές κρεμάλες.
Μέχρι το 1955 η Τουρκία ποτέ δε διανοήθηκε ότι μπορεί να έχει λόγο στην Κύπρο. Η Αγγλία, όμως, όταν είδε ότι δε μπορεί να συγκρατήσει τον αγώνα των Κυπρίων για ανεξαρτησία, εφάρμοσε την αρχή του «διαίρει και βασίλευε», προσεταιρίστηκε τους Τουρκοκύπριους (Τ/κ) και ζήτησε να είναι και η Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η αμερικανόδουλη ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε να συμμετάσχει το 1955 στην τριμερή του Λονδίνου (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία), κάνοντας μια μεγάλη προδοσία με όλα τα φυσικά επακόλουθα.
Το 1959, με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, ο Καραμανλής υποχώρησε από το πανελλήνιο αίτημα της ένωσης, δέχθηκε «ενιαίο, ανεξάρτητο κράτος με εγγυήτρια δύναμη και την Τουρκία» και πίεσε και τον Μακάριο να υποχωρήσει, «για να ησυχάσουμε επιτέλους».
Αντί να ησυχάσουμε, είχαμε σοβαρά επεισόδια μετά 4 χρόνια (1963) και τον Αττίλα μετά 15 χρόνια (1974).
Το 1975 η ελληνική πλευρά υποχώρησε κι άλλο, δεχόμενη «ομοσπονδία με καντόνια». Το 1977 (συμφωνίες Μακάριου-Ντενκτάς) και το 1979 (συμφωνίες Κυπριανού-Ντενκτας) υποχωρήσαμε στη «διζωνική ομοσπονδία» και μετά στη συνομοσπονδία (που συνεχίσαμε να τη λέμε ομοσπονδία).
Με το σχέδιο Ανάν καλούμαστε να αποδεχτούμε πλήρως τις τουρκικές απαιτήσεις, δηλ. καθαρά τουρκικό κράτος στη Β. Κύπρο, ελεγχόμενο-απειλούμενο από τους Τούρκους κράτος στη Ν. Κύπρο και έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου από τους Αγγλοαμερικάνους. Αυτό το
σχέδιο παρουσιάστηκε ως «χρυσή ευκαιρία» και έσπευσαν να το αποδεχθούν μετά βαΐων και κλάδων οι ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι λέξεις υποτέλεια και δουλοπρέπεια δεν αρκούν για να εκφράσουν την κατάντια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Ενώ, λοιπόν, η ελληνική πλευρά υποχωρεί συνεχώς, οι θέσεις της τουρκικής πλευράς γίνονται σταδιακά δεκτές. Στις 18/4/1964 οι Τ/κ σε συνεννόηση με την Αγκυρα ζητούσαν:
Α. Οι 2 κοινότητες να εγκατασταθούν σε 2 χωριστές γεωγραφικές περιοχές και να γίνει αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών. Πρότειναν ως όρια της τ/κ κοινότητας περίπου αυτά που προβλέπει το σχέδιο Ανάν.
Β. Να δημιουργηθούν δύο ομόσπονδα κράτη για τις δύο κοινότητες με ξεχωριστή διοίκηση, νομοθετική και δικαστική εξουσία και αστυνομική δύναμη.
Γ. Να δημιουργηθεί ένας ομοσπονδιακός οργανισμός (κράτος) με δικά του νομοθετικά, δικαστικά και εκτελεστικά όργανα, αρμόδιο για εξωτερικές υποθέσεις, προϋπολογισμό, νόμισμα, άμυνα, εμπόριο κλπ.
Δ. Οι Τ/κ να έχουν δικαίωμα βέτο για όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και προϋπολογισμού.
Το σχέδιο Ανάν, λοιπόν, ξεπερνάει ακόμη και τις παράλογες τουρκικές απαιτήσεις του 1964.
Είναι λύση το σχέδιο Ανάν; (το συνταγματικό)
Το σχέδιο Ανάν θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση, έστω πολύ κακή και πολύ άδικη, αν εξασφάλιζε την ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων (Ε/κ) και Τουρκοκυπρίων (Τ/κ). Ούτε αυτό, όμως, θα γίνει, γιατί οι συνταγματικές ρυθμίσεις καθιστούν τη «λύση» μη βιώσιμη.
Το σχέδιο εξισώνει το 82% των Ε/κ με το 18% των Τ/κ, δηλ. καταργεί τη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας.
Αν το σχέδιο γίνει δεκτό, στην Κύπρο, ένα μικρό νησί 9300 τετρ. χιλιόμετρα θα υπάρχουν 4 κράτη(!!!). Παγκόσμια πρωτοτυπία. Το «κοινό» κράτος, τα δύο «συστατικά» κράτη (ε/κ και τ/κ) και το έδαφος των αγγλικών βάσεων.
Το «κοινό» κράτος δε θα λειτουργήσει και δε θα επιβιώσει, γιατί κανένα όργανο του δε θα μπορεί να πάρει αποφάσεις.
Η νομοθετική εξουσία θα ασκείται από 2 σώματα (άρθρο 5, παρ. 1): Τη Γερουσία, με 48 μέλη (24 Έλληνες και 24 Τούρκους) και τη Βουλή, με σύνθεση αναλογική του πληθυσμού.
Η ελληνική πλειοψηφία στη Βουλή δε θα έχει καμμία αξία, γιατί κάθε απόφαση πρέπει να εγκρίνεται και από τα 2 σώματα (!). Γιατί να υπάρχει, λοιπόν, η Βουλή;
Αλλά και η Γερουσία, για να πάρει απόφαση σε «ειδικά» ζητήματα, πρέπει να την έχουν υπερψηφίσει οι 16 από τους 24 Τούρκους! Δηλαδή, οι έποικοι μπορούν να μπλοκάρουν οποιαδήποτε απόφαση, στην οποία θα συμφωνούσαν όλοι οι Κύπριοι, Ε/κ και Τ/κ !
Η εκτελεστική εξουσία θα ασκείται από ένα 6μελές Προεδρικό Συμβούλιο (4 Έλληνες και 2 Τούρκοι), που για να πάρει απόφαση, πρέπει να την υπερψηφίσει και ένας Τούρκος! Στην Προεδρία θα εναλλάσονται Έλληνες και Τούρκοι και στην αρχική μεταβατική φάση θα υπάρχουν συγχρόνως 2 Πρόεδροι!! Αλλη παγκόσμια πρωτοτυπία!
Σε περίπτωση αδιεξόδων «που δημιουργούνται μεταξύ των θεσμών του κοινού κράτους» (άρθρο 6, παρ.3) θα δίνει «προσωρινή λύση» το Ανώτατο Δικαστήριο (που έχει και νομοθετική εξουσία), που θα αποτελείται από 3 Έλληνες, 3 Τούρκους και 3 ξένους. Περιττό να τονίσουμε ποιο ρόλο θα παίζουν ! οι 3 ξένοι, πιθανότατα ’γγλοι και σίγουρα της εμπιστοσύνης των Αγγλοαμερικανών. Παραθέτουμε το σχόλιο του Β. Λυσσαρίδη, τ. προέδρου της κυπριακής Βουλής: « θα είναι, ίσως η πρώτη φορά από τη νεολιθική εποχή μέχρι σήμερα που δικαστικοί καλούνται να επιλύουν πολιτικά προβλήματα, θα είμαστε ουσιαστικά αποικία 3 ξένων, που θα διοικούν την Κύπρο.» (Επενδυτής 30/11/02).
Το «κοινό» κράτος, λοιπόν, δε θα λειτουργήσει και τις αρμοδιότητες του θα αναλαμβάνουν σταδιακά τα «συστατικά» κράτη, που θα χρησιμοποιούν από την πρώτη στιγμή τον εθνικό τους ύμνο και τη σημαία τους.
Παραθέτουμε και την άποψη του πρέσβυ Χρ. Ζαχαράκι, τ. Γ.Γ. του υπ. Εξωτερικών και νυν ευρωβουλευτή της Ν.Δ.: «Αν υπάρξει κρίση, οι υποδομές που το σχέδιο προβλέπει θα οδηγήσουν σε χωρισμό των κρατών. Κάτι που δεν ίσχυε στη Ζυρίχη.» (ΤΑ ΝΕΑ 16/11/02).
Επομένως το σχέδιο Ανάν δε' δίνει λύση κι αυτό το γνωρίζει καλύτερα απ' όλους ο κ. Χάνεϊ.
Γιατί, λοιπόν, το προτείνει; Είναι μια παγίδα, για να πέσουμε μέσα και μετά μας έχουν έτοιμη την επόμενη κίνηση. Για να φανεί πού το πάει, θα αναφερθούμε και στις άλλες πτυχές του Κυπριακού.
Το εδαφικό
Αν αληθεύουν οι δηλώσεις του στρατηγού Εβρέν, τότε αρχηγού του Γεν. Επιτελείου, η Τουρκία δεν είχε σκοπό να προχωρήσει πέρα από τον πρώτο Αττίλα, αλλά προχώρησε, γιατί δε βρήκε καμμιά αντίσταση.
Τα εδάφη που κατέκτησε η Τουρκία ήταν ό,τι καλύτερο. Ενώ αποτελούσαν το 37% της έκτασης του νησιού, απέδιδαν το 70% του εθνικού προϊόντος, είχαν το 65% της τουριστικής υποδομής και το 87% των υπό κατασκευή κλινών και μέσω αυτών διενεργούνταν το 83% του εξωτερικού εμπορίου (Αμμόχωστος).
Η ελληνική πλευρά δεν έπρεπε καν να συζητεί για εδαφικό, γιατί έτσι αποδέχεται τη διχοτόμηση. Οι συγκεκριμένες προβλέψεις, όμως, του σχεδίου έχουν σημασία, γιατί δείχνουν τις προθέσεις του.
Το σχέδιο Ανάν αποδίδει το 28,5% του εδάφους στους Τ/κ, ενώ είναι το 18% του πληθυσμού. Για να φανεί πόσο σικέ είναι όλες αυτές οι διαπραγματεύσεις, ο Αμερικανός πρέσβυς στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974 είχε πει στον Έλληνα συνάδελφο του Μ. Δούντα ότι οι Τούρκοι θα κρατήσουν το 28%! (ομιλία Μ. Δούντα στην εκδήλωση της ΣΕΥΑΕΚ 5/12/02).
Μέσα σ' αυτό το 28,5% περιλαμβάνεται περίπου το 50% των ακτών, δεδομένο με μεγάλη
οικονομική (τουρισμός) και στρατηγική σημασία.
Η περιοχή της Μόρφου μένει αποκλεισμένη από τη θάλασσα. Η ευρύτερη περιοχή της Αμμοχώστου είναι πλήρως αποκλεισμένη μεταξύ τ/κ εδάφους και της αγγλικής βάσης της Δεκέλειας. Ο αποκλεισμός της επιτυγχάνεται με μια «ανεξήγητη» προεξοχή στη Λουριτζίνα, παρότι οι κάτοικοι της μετακινήθηκαν από την αρχή της τουρκικής εισβολής. Ομοίως «ανεξήγητη» είναι και η διατήρηση του θύλακα των Κόκκινων, παρότι σήμερα δεν υπάρχουν εκεί πολίτες, παρά μόνο στρατιωτικοί. Αποκλεισμένη θα είναι και η Καρπασία, που καταδικάζεται σε μόνιμο οικονομικό μαρασμό.
Έτσι, ενώ το τ/κ κράτος θα είναι ενιαίο, το ε/κ θα,είναι τριχοτομημένο! Για όσους θέλουν να βλέπουν, οι εδαφικές ρυθμίσεις του σχεδίου Ανάν εξασφαλίζουν μια άνετη προώθηση του Αττίλα-3.
Οι Τούρκοι στρατηγοί, αντλώντας θράσος από την αγγλοαμερικανική υποστήριξη και την ελληνική υποχωρητικότητα, αρνούνται και αυτόν ακόμη το Β' χάρτη του Ανάν. Δεν επιστρέφουν τη Μόρφου, με το επιχείρημα ότι έχει ελαιώνες, πορτοκαλεώνες και τα περισσότερα νερά της Κύπρου! Δεν επιστρέφουν την Καρπασία, γιατί έχει στρατηγική σημασία για τον κόλπο της Αλεξανδρέτας (διακίνηση πετρελαίου και νερού)!
Η ασφάλεια
Ένα από τα επιχειρήματα που επιστρατεύουν οι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν είναι ότι πρέπει να το αποδεχτούμε (κι ας μην είναι καλό), «για να ησυχάσουμε επιτέλους». Ξεχνούν ότι μια κακή συμφωνία ποτέ δε φέρνει ησυχία, αλλά χειρότερες τραγωδίες. Ξεχνούν ότι το ίδιο επιχείρημα επιστρατεύτηκε το 1959, για να γίνουν αποδεκτές οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, με αποτέλεσμα τον Αττίλα. Δε διδάχτηκαν από την κακή συμφωνία που έκανε η ηγεσία των Παλαιστινίων στο Όσλο, με αποτέλεσμα τη σημερινή τους σφαγή.
Ασφαλής μπορεί να είναι η Κύπρος, κυρίως όταν μπορεί η ίδια να πολεμήσει, αλλά και όταν έχει εξασφαλίσει τη συμπαράσταση άλλων δυνάμεων, με πρώτη την Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια η Εθνική Φρουρά της Κύπρου ενισχυόταν συνεχώς με καλύτερη εκπαίδευση και καλύτερα και περισσότερα όπλα. Η πρόοδος αυτή ανεκόπη, όταν με απόφαση των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, ύστερα από απαίτηση της Τουρκίας, οι ρωσικοί πύραυλοι S-300, που θα βοηθούσαν πολύ την Κύπρο να αντιμετωπίσει έναν Αττίλα-3, αντί να εγκατασταθούν στην Κύπρο, αποθηκεύτηκαν στην Κρήτη, παρότι είχαν πληρωθεί ακριβά και είχαν εκπαιδευτεί στη Ρωσία οι χειριστές τους. [Ας θυμηθούμε το ανεκδιήγητο του τότε υπ. ’μυνας ’κη Τσοχατζόπουλου, που χαρακτήρισε την αλλαγή προορισμού των S-300 ως τεχνικό ζήτημα!]. Με την απαγόρευση του δικαιώματος να προμηθευτεί τα όπλα που χρειαζόταν για την άμυνα της η Κύπρος ήταν ήδη χώρα περιορισμένης κυριαρχίας.
Αν εφαρμοστεί το σχέδιο Ανάν, η Κύπρος θα έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που δε θα έχει δικαίωμα να διαθέτει δικό της στρατό ( ούτε 1 στρατιώτη!), τη στιγμή μάλιστα που θα έχει στο έδαφος της 4(!!) στρατούς: της Μ. Βρετανίας, του ΟΗΕ, της Τουρκίας και της Ελλάδας και τη στιγμή που ο επόμενος Αττίλας είναι παραπάνω από βέβαιος.
Σύμφωνα με το σχέδιο, η αξιόμαχη Εθνική Φρουρά της Κύπρου με δύναμη δεκάδες χιλιάδες άνδρες πρέπει να διαλυθεί εντελώς με αντιστάθμισμα τη διάλυση της ελαφρά οπλισμένης τ/κ πολιτοφυλακής 4 000 ανδρών.
Στην Κύπρο θα παραμείνουν 3.500 έως 7.500 τουρκικός στρατός και ισάριθμος ελληνικός ως εγγυητές. [Η Ζυρίχη προέβλεπε 950 Έλληνες και 650 Τούρκους]. Με δεδομένα, όμως, ότι:
Α) η Κύπρος απέχει μόλις 100 χιλιόμετρα από την Τουρκία, ενώ βρίσκεται πολύ μακρυά από την Ελλάδα, δηλ. σε μια στιγμή κρίσης ο τουρκικός στρατός μπορεί να ενισχυθεί σε λίγες ώρες, ενώ ο ελληνικός δε μπορεί να ενισχυθεί, όπως έγινε το 1974,
Β) ο ΟΗΕ με τα στρατεύματα του ελέγχεται από τις ΗΠΑ,
Γ) οι Βρετανοί σ' όλη την ιστορία του Κυπριακού είναι πιο φιλότουρκοι κι από την Τουρκία,
Δ) οι Ένοπλες Δυνάμεις Ελλάδας και Τουρκίας υπάγονται στο NATO, που ελέγχεται πλήρως από τις ΗΠΑ,
Είναι φανερό ότι και στον επόμενο Αττίλα οι συσχετισμοί θα είναι συντριπτικοί υπέρ της Τουρκίας.
Μια «λεπτομέρεια» είναι σημαντική (παράρτημα 2, άρθρο 1): δε διευκρινίζεται σε ποιο κράτος οι στρατοί «εγγυώνται την ασφάλεια και τη συνταγματική έννομη τάξη», δηλ. οι Τούρκοι, ερμηνεύοντας ως συνήθως, θα μπορούν να εγγυηθούν το ε/κ κράτος, στο οποίο θα κατοικούν πολυάριθμοι Τ/κ, ενώ στο τ/κ ελάχιστοι ή καθόλου Ε/κ, Έτσι το σχέδιο Ανάν παρέχει τη νομική βάση για τον Αττίλα-3, όπως η Ζυρίχη για τους Αττίλες-1 και 2. Πρέπει να τονιστεί ότι οι συνθήκες εγγυήσεως της Ζυρίχης διατηρούνται, δηλ. κάθε εγγυήτρια δύναμη μπορεί να δράσει μονομερώς, χωρίς τη συγκατάθεση των άλλων δύο (όπως έκανε το 1974).
Αλλά και οι συγκεκριμένες πρόνοιες του σχεδίου για το είδος του εξοπλισμού του τουρκικού και του ελληνικού στρατού είναι εξοργιστικές, σε βαθμό που προκάλεσαν την αγανάκτηση ακόμη και της διορισμένης από την κυβέρνηση Σημίτη στρατιωτικής ηγεσίας. Όπως αποκαλύπτει ο ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ στις 23/11/02, επιτελείς της αρμόδιας Διεύθυνσης του ΓΕΕΘΑ σε ενημερωτικό τους σημείωμα αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι,αν γίνει δεκτό το σχέδιο:
Α) Οι Τούρκοι διατηρούν ολόκληρο τάγμα μεταφορικών ελικοπτέρων, όπλο πρώτης γραμμής για επέμβαση στο ε/κ συστατικό κράτος.
Β) Διατηρούνται τα ρυμουλκούμενα πυροβόλα, αλλά όχι τα αυτοκινούμενα. [Συμπτωματικά, οι Ε/κ διαθέτουν αυτοκινούμενα, ενώ οι Τούρκοι ρυμουλκούμενα].
Γ) Προβλέπεται ανώτερο βεληνεκές αντιαεροπορικών πυραύλων 7 χιλιόμετρα. [Συμπτωματικά, οι Τούρκοι διαθέτουν Στίνγκερ των 7 χιλιομέτρων, ενώ οι Ε/κ των 12 και των 15 χιλιομέτρων].
Δ) Οι Έλληνες δε θα μπορεί να διαθέτουν ραντάρ για τα αντιαεροπορικά τους, ενώ οι Τούρκοι δε χρειάζονται, γιατί έχουν στην απέναντι ακτή, στο Αναμούρ.
Δε χρειάζεται να αναφέρουμε τα υπόλοιπα, για να καταλάβουμε ότι το σχέδιο Ανάν προετοιμάζει τον επόμενο Αττίλα.
Επειδή το σχέδιο Ανάν προτείνεται συμπληρωματικά με την ένταξη στην Ε.Ε., υπενθυμίζουμε το φιάσκο του ευρωστρατού, ο οποίος δε θα μπορεί ούτε να σταθμεύσει στην Κύπρο χωρίς την άδεια της Τουρκίας,πολύ περισσότερο να εγγυηθεί την ασφάλεια της. Κατά τ' άλλα ένας (ο πιο;) βασικός λόγος για την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. ήταν για να εγγυηθεί την ασφάλεια της ο ευρωστρατός!!
Τέλος, υπενθυμίζουμε ότι παραμένουν στην Κύπρο οι 2 βρετανικές βάσεις, που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της έκτασης του νησιού, που είναι κυρίαρχο βρετανικό έδαφος (όχι όπως οι αμερικανικές στην Ελλάδα), δηλ. ένα τέταρτο κράτος(!), χωρίς ημερομηνία λήξης. Μαζί τους παραμένουν άλλες 31 μικρότερες εγκαταστάσεις (ραντάρ, κέντρα υποκλοπών, ραδιοφωνικοί σταθμοί κλπ.), που προβλέπει η Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960, από τις 103 σελίδες της οποίας οι 56 (!) αναφέρονται στις αγγλικές βάσεις. Κατά τ' άλλα η Κύπρος θα είναι κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος...
Πρόσφυγες-Έποικοι-Αγνοούμενοι (κοινοτικό κεκτημένο)
Ο τουρκικός Αττίλας το 1974 ξεσπίτωσε 200.000 Ε/κ, που κατέφυγαν, υπό την απειλή της σφαγής, στις ελεύθερες περιοχές και 50.000 Τ/κ, που απρόθυμα μεταφέρθηκαν αντιστρόφως.
Για τη μετακίνηση των Τ/κ φέρει ευθύνη και η ε/κ πλευρά, που θα μπορούσε να την αποτρέψει. ’λλωστε, ποτέ δεν είχε μια πολιτική ισότιμης ένταξης των Τ/κ στην Κυπριακή Δημοκρατία, ώστε να αποτυγχάνουν οι προσπάθειες των Αγγλοαμερικάνων να «διαιρούν και να βασιλεύουν», ούτε ένα κοινωνικό πρόγραμμα που θα ανακούφιζε τους Τ/κ, που αποτελούσαν τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.
Σήμερα, 29 χρόνια μετά, ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων έχουν αποβιώσει. Το σχέδιο Ανάν προβλέπει ότι 70.000 Ε/κ θα επιστρέψουν με βραδύτατους ρυθμούς, ώστε μετά 15 χρόνια το ποσοστό των Ε/κ στο τ/κ κρατίδιο να φτάσει μέχρι 28% (άρθρο 3, μετά την τροποποίηση). Οι ρυθμίσεις αυτές όχι μόνο δεν αποκαθιστούν τη δικαιοσύνη, αφού 130000 καταδικάζονται οριστικά, αλλά ούτε καν θα υλοποιηθούν, για τους εξής λόγους:
Α) Η ολοκλήρωση προβλέπεται να γίνει 45 χρόνια μετά την προσφυγοποίηση, οπότε πολύ λίγοι πρόσφυγες θα βρίσκονται ακόμη στη ζωή.
Β) θα δοθούν ισχυρά κίνητρα (αποζημιώσεις), για να παραιτηθούν οι πρόσφυγες του δικαιώματος επιστροφής (άρθρο 10).
Γ) Αφού ο Αττίλας κάνει το βίο αβίωτο στους Τ/κ και έχει ήδη εξαναγκάσει τους μισούς να μεταναστεύσουν από την Κύπρο, θα ήταν αφέλεια να υποθέσουμε ότι θα υποδεχτεί τους Ε/κ μετά βαΐων και κλάδων. Ισως οι επιστρέφοντες Ε/κ να μην αντέξουν πάνω από μερικές βδομάδες.
Δ) Μια λεπτομέρεια... διαφεύγει του σχεδίου. Ποιος θα καθορίσει τη σειρά προτεραιότητας των Ε/κ που θα επιστρέφουν; Αν έχει λόγο το τ/κ κρατίδιο, είναι βέβαιο ότι θα επιλεγούν ηλικιωμένοι-συνταξιούχοι, ώστε να μην επιδεινωθεί κι άλλο η κοινωνική θέση των Τ/κ εργαζομένων και ανέργων.
Αντιθέτως, οι Τ/κ πρόσφυγες θα επιστρέφουν ομαλά, θα ξεπεράσουν το 28% (λαθρομετανάστες) και θα είναι οικονομικά ενεργός πληθυσμός.
Ο εποικισμός θεωρείται έγκλημα πολέμου κατά το Διεθνές Δίκαιο. Η Συνθήκη της Γενεύης-πρωτόκολλο 85/5 της 8/7/1997 λέει: « Η μεταφορά πληθυσμού από την εισβάλλουσα χώρα και η αντικατάσταση νόμιμου πληθυσμού αποτελεί έγκλημα πολέμου». Παρ' όλ' αυτά, μέσα σε 29 χρόνια έχουν μεταφερθεί από την Τουρκία 115 000 έποικοι (μεταξύ αυτών και στρατιώτες του Αττίλα που παρέμειναν), στους οποίους πρέπει να προστεθούν οι 40000 στρατιώτες του Αττίλα.
Παλιότερα η ελληνική πλευρά έθετε ως απαράβατο όρο για οποιαδήποτε λύση την απομάκρυνση όλων των εποίκων, κάτι που ζητούσαν περισσότερο οι Τ/κ, που υπέφεραν Τώρα παζαρεύει τον αριθμό που θα παραμείνει. Το τροποποιημένο σχέδιο Ανάν προβλέπει να παραμείνουν 33500 έποικοι και επιπλέον όσοι έχουν παντρευτεί Τ/κ. Αλλά το κατοχικό καθεστώς ισχυρίζεται ότι οι περισσότεροι έποικοι είναι Τ/κ, που έφυγαν από την Κύπρο, πήγαν στην Τουρκία και ξαναγύρισαν!! Μέχρι να βρεθεί άκρη, το σχέδιο Ανάν θα έχει ήδη ναυαγήσει και. όχι μόνο θα παραμείνουν σχεδόν όλοι οι έποικοι, αλλά, μετά την αδρανοποίηση του «κοινού» κράτους, θα έρθουν κι άλλοι.
Ο καθηγητής Α. Θεοφάνους, τ. σύμβουλος του Προέδρου Βασιλείου (από τους πρωτεργάτες της αποδοχής του σχεδίου Ανάν), προβλέπει στον ΕΠΕΝΔΥΤΗ 7/12/02:
Α) Το υπό τ/κ διοίκηση κράτος θα είναι αμιγώς τουρκικό και το υπό ε/κ διοίκηση πληθυσμιακά μικτό... αύξηση της ροπής μετανάστευσης Ε/κ και μακροπρόθεσμα το τ/κ στοιχείο θα πλειοψηφίσει. Β) Η πλειοψηφία των κατοίκων στο τ/κ κράτος θα είναι έποικοι, με τους οποίους οι Τ/κ είχαν και έχουν σοβαρά προβλήματα.
Την ίδια πρόβλεψη κάνει και ο τ. πρέσβυς της Ελλάδας στην Κύπρο θ. Στοφορόπουλος και κάθε λογικός και ειλικρινής άνθρωπος που ξέρει λίγο την κατάσταση.
Το πιο χαρακτηριστικό των προθέσεων του σχεδίου είναι το γεγονός ότι αγνοεί τους αγνοούμενους. Καμμιά αναφορά σ' αυτούς. Η εκτέλεση αιχμαλώτων είναι άλλο ένα έγκλημα πολέμου κατά το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο οι κατοχικοί ηγέτες (και ο Ντενκτάς και οι διάφοροι Ταλαάτ, Ακιντζί κλπ., που σήμερα παριστάνουν τους φιλειρηνικούς) και οι στρατοκράτες της ’γκυρας θα έπρεπε να παραπεμφθούν σε δίκη. Εμείς καθόμαστε και συζητούμε μαζί τους 29 χρόνια.
Οι οικονομικές συνέπειες
Μέχρι το 1974 η Κύπρος ήταν κυρίως ένα αγροτικό νησί (40% του πληθυσμού). Μετά την εισβολή-κατοχή οι πρόσφυγες αποτέλεσαν το φτηνό εργατικό δυναμικό για επιτήδειους επιχειρηματίες, που έστησαν βιοτεχνίες-μικροβιομηχανίες γύρω από τους προσφυγικούς συνοικισμούς. Οι πρόσφυγες ζούσαν τριπλά ταπεινωμένοι: από τους κατακτητές, τους εργοδότες και τους περίοικους, αφού τα τσαντήρια τους με το βραδυνό φως γίνονταν ημιδιαφανή.
Η παραγωγή στο νησί συνεχώς μειώνεται. Οι αγρότες αποτελούν ήδη το 4-6% του πληθυσμού. Αναπτύχθηκε ο τουρισμός και στο νησί κυκλοφορεί μαύρο χρήμα. Σε συνολικό ε/κ πληθυσμό 500000 κατοίκων λειτουργούν 25000 off-shore εταιρείες!!
Η λύση Ανάν, σε συνδυασμό με την ένταξη στην Ε.Ε., θα επιδεινώσει δραματικά την οικονομική κατάσταση των Ε/κ.
Οι off-shore εταιρείες θα κλείσουν.
Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές θα ελεγχθούν από το ξένο κεφάλαιο.
Ο περισσότερος τουρισμός θα μεταφερθεί στο τ/κ κράτος, που θα διαθέτει ωραιότερες περιοχές και φθηνότερες υπηρεσίες.
Το ε/κ κράτος θα πληρώνει τις εισφορές στην Ε.Ε. και η Ε.Ε. θα στέλνει τα κονδύλια στο τ/κ κράτος.
Οι Ε/κ θα πληρώνουν τα χρέη των Τ/κ και και τα τωρινά και όσα προκύψουν στο μέλλον. «Εάν ένα από τα συστατικά κράτη αποτύχει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της Κύπρου προς την Ε.Ε. και η Κύπρος θεωρηθεί υπεύθυνη γι' αυτό, το κοινό κράτος θα λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα, αντί του συστατικού κράτους» (άρθρο 17).
Η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου θα διοικείται από τριμελές Συμβούλιο, που θα αποτελείται από έναν Έλληνα, έναν Τούρκο και έναν ξένο, δηλ. οι Αγγλότουρκοι θα ελέγχουν την ε/κ οικονομία.
Ο Α. Θεοφάνους προβλέπει υποτίμηση της κυπριακής λίρας, πληθωριστικές πιέσεις, αύξηση της φορολογίας, μείωση αποδοτικότητας και ανταγωνιστικότητας και ισχυρίζεται ότι το σχέδιο Ανάν δε λαμβάνει υπόψη του βασικούς κανόνες εύρυθμης λειτουργίας της οικονομίας και του κράτους και καταδεικνύει έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων οικονομικών.
Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου Χρ. Χριστοδούλου με πολυσέλιδη μελέτη του ενημερώνει τον Πρόεδρο Κληρίδη πως η αξιοπιστία της Τράπεζας μπορεί εν μια νυκτί να εξαλειφθεί από την εφαρμογή του σχεδίου Ανάν! Όλες οι προσπάθειες τόσων ετών θα χαθούν.
Η Αρχή Λιμένων Κύπρου, σε εμπιστευτική έκθεση, αναφέρει ότι υπάρχουν σημαντικές ασάφειες στο σχέδιο αναφορικά με την ιδιοκτησία, διοίκηση και εύρυθμη λειτουργία των λιμανιών, αλλά και με τις αρμοδιότητες που απορρέουν από τη διεθνή ναυσιπλοΐα.
Ο Υπουργός Εργασίας και Κοιν. Ασφαλίσεων προειδοποιεί για τις επιπτώσεις στην απασχόληση και την ασφάλιση των Ε/κ.
Ο Γ. Διευθυντής της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου εκτιμά το κόστος επανηλεκτροδότησης της Αμμοχώστου σε 25-30 εκατομμύρια λίρες.
Δηλαδή, όχι μόνο δεν απαιτούμε πολεμικές αποζημιώσεις από τους Τούρκους, αλλά τους πληρώνουμε από πάνω!!
Ένα ισχυρό μέσο πίεσης προς την τουρκική πλευρά-ήταν το εμπάργκο που επέβαλε ο ΟΗΕ. Πρωτεργάτες για την άρση του εμπάργκο είναι η κυβέρνηση Κληρίδη και οι επιτήδειοι Ε/κ επιχειρηματίες, που προαναφέραμε. Τι να πει κανείς!
Οι επιχειρηματίες, πολλοί από τους οποίους πρακτορεύουν πλέον ισραηλινά συμφέροντα, πουλάνε την ψυχή τους, γιατί υπολογίζουν να κάνουν μπίζνες και στην υπόλοιπη Κύπρο. Κάνουν λάθος και δικαίως θα τιμωρηθούν. Ο υπόλοιπος κόσμος, όμως, θα βρεθεί από τη σημερινή οικονομική άνεση σε πολύ δύσκολη κατάσταση.
Μπορούμε να διαπραγματευτούμε;
Μία μόνο ανάγνωση του σχεδίου Ανάν οδηγεί κάθε λογικό άνθρωπο στο συμπέρασμα ότι δεν αποτελεί λύση, αλλά περιπλοκή του προβλήματος. Οι μειοδότες αντιτάσσουν το επιχείρημα-παγίδα: να διαπραγματευτούμε, για να το βελτιώσουμε.
Όμως κανένα κέρδος δε θα προκύψει για την ελληνική πλευρά από τη διαπραγμάτευση. Μια πρώτη ένδειξη ήταν οι τροποποιήσεις που επέφερε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ στις 10/12/02, που δε βελτίωσαν τίποτα ουσιαστικό. Ο,τιδήποτε προτείνουμε εμείς είναι βέβαιο ότι θα το απορρίψουν οι Τούρκοι και τότε (από τη στιγμή που κάτσαμε στο τραπέζι) είναι και οι δύο πλευρές υποχρεωμένες να δεχτούν ό,τι αποφασίσει ο Γ.Γ.. Αυτό το διευκρίνισε σαφώς ο Αλ. Μαρκίδης με το εισηγητικό του σημείωμα προς το Εθνικό Συμβούλιο στις 14/11/02.
Ποιος αμφιβάλλει για το ρόλο και τις προθέσεις του Γ.Γ.; Γιατί επεμβαίνει τόσο απροκάλυπτα υπέρ της ισότητας του 18% των Τούρκων της Κύπρου και δεν κάνει το ίδιο για το 25% των Κούρδων στην Τουρκία ή το 40% των Ρώσων της Εσθονίας ή για άλλες μεγάλες μειονότητες σε δεκάδες χώρες; Γιατί αυτό το μοναδικό ενδιαφέρον για την Κύπρο;
Με τη διαπραγμάτευση, λοιπόν, δεν κερδίζουμε τίποτα. Αντιθέτως χάνουμε τα δύο σοβαρότερα όπλα μας:
Θα έχουμε δεχτεί ως νόμιμο κράτος τον Αττίλα και ως νόμιμες τις διεθνείς συμφωνίες που έχει μέχρι τώρα κάνει η ΤΔΒΚ (επ.Α, άρθρο 12), δηλ. την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, θα έχουμε δεχτεί ότι «η σχέση μας δεν είναι σχέση πλειοψηφίας και μειοψηφίας, αλλά σχέση πολιτικής ισότητας» (επ.Α, iii), ενώ ακόμη και με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδινου οι Τ/κ εθεωρούντο μειονότητα.
Γι' αυτό το σχέδιο Ανάν δεν μπορεί να γίνει δεκτό ούτε ως βάση λύσης ούτε ως βάση διαπραγμάτευσης.
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Κατ' αρχήν πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, τουλάχιστον από το 1945 και μετά, οι Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης έχουν τα ίδια συμφέροντα με την Τουρκία στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη. Το κακό συμπληρώνεται με το γεγονός ότι η ελληνική πολιτική (και όχι μόνο) ηγεσία ελέγχεται πλήρως από τη Δύση, σε τέτοιο βαθμό, ώστε εξυπηρετεί τα δυτικά συμφέροντα, χωρίς να ζητεί τίποτα για μας. Εξαρτημένο είναι και το κατεστημένο της Τουρκίας, αλλά πάντα διέθετε ένα βαθμό αυτονομίας, πάντα απαιτεί σοβαρά ανταλλάγματα, για να εξυπηρετεί τους Δυτικούς, και έχει μια σταθερή στρατηγική, που διαμορφώνεται από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας.
Έτσι οι αποφάσεις των ελληνικών κυβερνήσεων για την Κύπρο υπαγορεύονται από τις Δυτικές Δυνάμεις, προωθούν τους σκοπούς της Τουρκίας, αποδυναμώνουν συνεχώς τον Ελληνισμό της Κύπρου, δημιουργούν συνεχώς δυσμενέστερους συσχετισμούς, μετατοπίζουν συνεχώς προς τα πίσω τη γραμμή διαπραγμάτευσης και βάζουν υποθήκες για το Αιγαίο και τη Θράκη. Γι' αυτό δεχτήκαμε την Τριμερή το 1955, γι' αυτό δεχτήκαμε τη Ζυρίχη το 1959, γι' αυτό δεχτήκαμε τη διζωνική το 1977, γι αυτό δεχόμαστε το σχέδιο Ανάν σήμερα. Γι' αυτό στείλαμε το Γρίβα για αρχηγό της ΕΟΚΑ, γι' αυτό ανατρέψαμε το Μακάριο το 1974, γι' αυτό δεν είχαμε ποτέ μια πολιτική για την τ/κ μειονότητα.
Τι μπορεί να γίνει τωρα;
Το δεύτερο που πρέπει να συνειδοποιήσουμε είναι ότι τώρα είναι η χειρότερη στιγμή για να «λύσουμε» το Κυπριακό και οποιοδήποτε άλλο εθνικό μας θέμα. Ο ιμπεριαλισμός της Δύσης βρίσκεται σε έξαρση και σε οικονομική κρίση, που προσπαθεί να την ξεπεράσει με συνεχείς πολέμους στην περιοχή μας και τώρα με τον πόλεμο στο Ιράκ. Η Τουρκία, δηλ. η φασίζουσα κάστα των στρατιωτικών, επιχειρηματιών, πρακτόρων, διπλωματών και δικαστών που την κυβερνά, είναι χρήσιμος και πρόθυμος σύμμαχος.
Η γραμμή Μπους θα οδηγήσει σύντομα τον ιμπεριαλισμό σε αδιέξοδο. Αυτό προβλέπουν ακόμη και μέσα στο κατεστημένο των ΗΠΑ όλοι όσοι ( και είναι πολλοί) διατηρούν στοιχειωδώς τη λογική τους.
Η Τουρκία διαθέτει ισχυρότατη πολεμική μηχανή, αλλά έχει και σοβαρότατες εγγενείς αδυναμίες:
Α) Το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών είναι εξαθλιωμένο οικονομικά και κοινωνικά.
Β) Θρησκευτικές και εθνικές ομάδες καταπιέζονται φρικτά και μισούν θανάσιμα την κάστα που κυβερνά.
Γ) Υπάρχει πλήρης περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών (απαγόρευση κομμάτων, κλείσιμο εντύπων, βασανιστήρια, δολοφονίες από παρακρατικούς, λευκά κελλιά κλπ.), που προσθέτει κι άλλους θανάσιμους εχθρούς.
Για τους λόγους αυτούς εμείς δεν πρέπει να προσπαθούμε να λύσουμε τώρα κανένα εθνικό μας θέμα, αλλά να προσπαθούμε να αλλάζουμε τους συσχετισμούς. Το Κυπριακό δεν πρέπει να το συζητούμε ως ζήτημα ε/τ διαφορών, αλλά (όπως το θέταμε παλαιότερα) ως ζήτημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και μαζικής παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η γραμμή αυτή όχι μόνο απορρέει από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά δε θα γίνεται αποδεκτή από την τουρκική πλευρά, που έχει συνηθίσει να το παραβιάζει, κι έτσι αποφεύγουμε τη σημερινή αρνητική συγκυρία και κερδίζουμε χρόνο.
Η ελληνική πλευρά πρέπει να απαιτεί το σεβασμό των αρχών του ΟΗΕ και την πιστή τήρηση του εμπάργκο κι όχι να πρωτοστατεί για το αντίθετο.
Οι έποικοι πρέπει όλοι να αποχωρήσουν, μαζί κι αυτοί που παντρεύτηκαν Τ/κ, αφού και αυτοί οι γάμοι είναι προϊόντα εποικισμού. Όλοι οι πρόσφυγες πρέπει να γυρίσουν στα σπίτια τους. Ο Αττίλας να δώσει λόγο για τους αγνοούμενους.
Οι Τ/κ πρέπει να εκπροσωπούνται στη Βουλή και την Κυβέρνηση αναλογικά κι όχι ισότιμα.
Εφ' όσον (κακώς) η Ελλάδα ανήκει στην Ε.Ε., πρέπει να αρνείται την ένταξη της Τουρκίας (βέτο), μέχρι να εκδημοκρατιστεί, δηλ. ποτέ. Πρέπει να απαιτεί απόλυτη τήρηση του κοινοτικού κεκτημένου (μετακίνηση, εγκατάσταση, περιουσία) κι όχι να είναι η πρώτη που αποδέχεται παρεκκλίσεις.
Το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα πρέπει να υλοποιείται χωρίς εξαγγελίες (όπως οι Τούρκοι ενισχύουν συνεχώς τα στρατεύματα τους στην Κύπρο κι όπως ο Γ. Παπανδρέου έστειλε το 1964 τη Μεραρχία). Δεν μπορούμε να ζητούμε από την την Τουρκία άδεια για το είδος του εξοπλισμού που μας εξασφαλίζει την άμυνα μας. Προμηθευόμαστε τα κατάλληλα όπλα (αεροπλάνα, S-300) και δεν πετάμε τεράστια ποσά για αμφίβολης χρησιμότητας όπλα.
Δεν πρέπει να συμβάλλουμε στο μύθο της ακατανίκητης Τουρκίας και δεν πρέπει να βοηθούμε τη φασίζουσα κάστα της να αντιμετωπίζει τους εθνικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς και θρησκευτικούς της αντιπάλους. Αντιθέτως, να ευχόμαστε την ενίσχυση των Κινημάτων αυτών, πρώτα προς όφελος των λαών της Τουρκίας, αλλά και προς όφελος όλων των γειτονικών λαών, που απειλούνται από την τουρκική επιθετικότητα.
Ο Ελληνισμός δεν έχει συμφέρον από την εχθρότητα των λαών, αλλά από τη φιλία τους και ενεργοποιείται προς αυτή την κατεύθυνση, ξεκινώντας από την Κύπρο και τη Θράκη. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η διαμόρφωση προγραμμάτων που θα αίρουν τις ανισότητες και θα θέτουν στην υπηρεσία των ανθρώπων τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.
Το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι: ποιες πολιτικές ηγεσίες στην Ελλάδα και την Κύπρο μπορούν να στηρίξουν μια άλλη πολιτική; Ως ΑΣΚΕ εμείς δίνουμε την απάντηση μας. Ας προβληματιστούν όλοι όσοι θέτουν παρόμοια ερωτήματα.
Πάντως στην Κύπρο παρατηρείται μια δραματική διάρρηξη των κομματικών δεσμεύσεων, προτάσσοντας τον αρχαίο όρκο: «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». Εμείς;
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο της "Ε" ότι αποδεικνύεται «ΔΙΑΛΥΤΙΚΗ η «ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ» του ΣΗΜΙΤΗ» με το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Και πράγματι, η αποδυνάμωση του πρωθυπουργού και η ανυπαρξία κυβερνητικής πολιτικής είναι το κυρίαρχο φαινόμενο του πολιτικού προσκηνίου της εποχής.
Δεν είναι όμως και το πιο σημαντικό. Το σημαντικότερο είναι η πρόδηλη, πλέον, διόγκωση των προβλημάτων της χώρας μας, η συσσώρευση των όποιων, η αδυναμία λύσης, λόγω ακριβώς αυτού του πολιτικού σκηνικού, και η καταστροφική προβολή στο προσεχές μέλλον είναι και η αφορμή για τις πολιτικές εκρήξεις, που άρχισαν κιόλας να εκδηλώνονται.
Το ταπεινωτικό ταξείδι στις ΗΠΑ.
Η πρώτη φάση των παρενεργειών ή δρομολογημένων εξελίξεων από το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη φαίνεται να έχει ολοκληρωθεί (παρά τις αντιδράσεις της άλλης μερίδας των ΗΠΑ. Το σκάνδαλο άλλωστε της πτώχευσης της ENRON, και τις φαιδρότητες του Κλίντον, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου των ενδοαμερικανικών αντιθέσεων). Έτσι η ανάπαυλα που δόθηκε στην κυβέρνηση της "εκσυγχρονιστικής" διαχείρισης τελείωσε και ο Σημίτης κλήθηκε στην Ουάσιγκτον για να προσυπογράψει την προώθηση των αμερικανικών (και ΕΟΚΙΚΩΝ) σχεδίων στην περιοχή μας.
Δεν τηρήθηκε κανένα πρόσχημα. Δεν επέτρεψαν ούτε καν να δοθεί η εντύπωση ότι η ημερομηνία της επίσκεψης καθορίστηκε από κοινού. Πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία της διπλωματίας. Μετά απ' αυτό επιλέγησαν όλες οι ενέργειες, που θα σηματοδοτούσαν τον υποβιβασμό έως και εξευτελισμο της ελληνικής κυβέρνησης. Κατάπτυστο κείμενο για τρομοκράτες, άρνηση του Τσένι να αντικρύσει το Σημίτη, άρνηση του Μπους για κοινή συνέντευξη τύπου (δεν έχει ξανασυμβεί), προκλητική προώθηση του "από το εξωτερικό" υπουργού μας (που προαλείφεται μάλιστα ως μελλοντικός πρωθυπουργός και έσχατη κατάντια της χώρας μας). Και φαντάζεται κανείς τι κρυφά υπαγορεύτηκαν, έστω κι αν ο Σημίτης προκαταβολικά τα είχε αποδεχτεί όλα. Και η εικόνα συμπληρώνεται με την άκρως αντίθετη υποδοχή του Ετσεβίτ, κάτι που δε σημαίνει βέβαια, ότι οι ΗΠΑ ακολουθούν φιλοτουρκική πολιτική. Απλώς επιχειρούν πάλι αυτό που προσπάθησαν με τη χούντα, το Μητσοτάκη, το Νταβός του '87 και που τώρα έχουν την ευσεβή ελπίδα πως θα το κατορθώσουν με το Γιωργάκη: Αμερικανική κυριαρχία στο Αιγαίο, πάνω σε μια Ελληνοτουρκική συγκυριαρχία !
Πώς να «κυβερνήσει», πλέον, ο Σημίτη ;
Όσο κι αν στηρίζεται η κυβέρνηση (με απειλές ή παροχές) από όλα τα ΜΜΕ, πώς μπορεί να γίνουν ανεκτά ο "αναβαθμισμένος" ελληνοτουρκικός διάλογος ή οι "μη ανακοινώσιμες" μυστικές συμφωνίες ; Και, φυσικά, πώς να αντιμετωπίσεις τη λαίλαπα που έρχεται με την υποδούλωση της χώρας στο χρηματιστικότραπεζικό ΕΥΡΩ · τις ιδιωτικοποιήσεις, που αντί για, πρόσκαιρη έστω, ανακούφιση του προϋπολογισμού απαιτούν πολύ μεγάλη προίκα · την πυριτιδαποθήκη του ασφαλιστικού και αγροτικού, της ογκούμενης ανεργείας και της πανδημικής διαφθοράς· ή το φρικαλέο δράμα που κυοφορείται από την περιπέτεια της Ολυμπιάδας του 2004 (ξεκίνησε με προϋπολογισμό 600 - 700 δις και εκτοξεύεται στα 3.5 τρις ...μάλιστα εκτός Αττικής, η χώρα μας θα γινόταν αγνώριστη!); Πώς, ακόμη, να αντισταθεί στο μοχλό ανατροπής που συνιστούν οι απειλές για τρομολίστες, έστω κι αν δημοσιεύονται ψεύτικες για να θολώσουν τα νερά ή στην απειλή πανωλεθρίας στις δημοτικές εκλογές ;
Τα πάντα, πλέον, ανοικτά
Αυτά, αναγκαστικά αποτελέσματα του πολιτικού συστήματος εξάρτησης-υποδούλωσης, δεν μπορούν να τα αντέξουν ούτε οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος, παρά τα όποια, πραγματικά ή φανταστικά οφέλη της εξουσίας. Και τούτο οδηγεί και στην ενδοπασοκική παθογένεια, πέρα από την ευκαιρία που δημιουργεί στις ιδιαίτερες αντιθέσεις, προσωπικές και εξωτερικών επιρροών, να εκδηλώνονται απροκάλυπτα.
Δημιουργείται, έτσι, αδιέξοδο, και δεν μπορεί να αποτελέσει λύση μια νίκη της ΝΔ. Πώς να τα αντιμετωπίσει, όταν δε θα υπάρχει και η δικαιολογία του "αριστερού" ή του "προοδευτικού" της "κεντροαριστεράς" επιτέλους; (ίσως γι' αυτό και η Ντόρα σκέπτεται να αποδράσει στη Δημαρχία!)
Η σκέψη πάλι να αντικατασταθεί ο Σημίτης τώρα προσρούει στην αντίθεση του ίδιου και των "εξαπτέρυγων" του, που πιθανόν να επιλέξουν ήττα, αλλά με δικό τους, επιτέλους κόμμα! Απόγνωση στους σχεδιαστές και τα ανδρείκελα, ελπίδα όμως για προοπτικές μιας άλλης πορείας.
Κατηγορία
Φύλλο 85 Φεβρουαρίου 2002
Σύμπτωμα ενός νέου 1929-30
ή αφετηρία θετικών εξελίξεων;
Τον τελευταίο χρόνο η ραγδαία αύξηση των τιμών, ιδιαίτερα στα καύσιμα και στα τρόφιμα, αποτελεί κορυφαίο κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα, που επαναφέρει ακόμη και στις πλούσιες χώρες το φάσμα της πείνας και της ραγδαίας περιθωριοποίησης κοινωνικών στρωμάτων. Αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που σηματοδοτήθηκε με την περίοδο διακυβέρνησης Μπους.
Τα αίτια και οι αφορμές
Το βασικό αίτιο που πυροδότησε τη σημερινή κατάσταση είναι η ουσιαστική κατάρρευση του αμερικανικού δολαρίου, που έχει προκληθεί από την αποδυνάμωση των ΗΠΑ και την άνοδο νέων ισχυρών κρατών στο προσκήνιο, όπως της Ρωσίας, της Κίνας, της Ινδίας, των χωρών της Λατ. Αμερικής. Από τις Συνθήκες του Bretton Woods το 1945 οι ΗΠΑ απομυζούσαν τον υπόλοιπο κόσμο, αφού είχαν επιβάλει το δολάριο ως παγκόσμιο χρήμα και με τον τρόπο αυτό η δύναμη και η ευημερία τους οφείλονταν στο ότι αγόραζαν τα προϊόντα των άλλων με χαρτιά που η Ομοσπονδιακή τους Τράπεζα τύπωνε αφειδώς. Το 1971 ο Νίξον κατάργησε και την ανταλλαξιμότητα του δολαρίου με χρυσό. Θυμίζουμε ότι οι ΗΠΑ είχαν παρακρατήσει για δήθεν προστασία τα αποθέματα χρυσού πολλών χωρών λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και, επειδή δεν τα επέστρεψαν μετά τον πόλεμο, είχαν δεσμευθεί να ανταλλάσσουν 35 δολ. με 1 ουγκιά χρυσό. Ο Νίξον τότε είχε πει: «Το δολάριο είναι δικό μας νόμισμα και δικό σας πρόβλημα.»
Τα δυσθεώρητα ελλείμματα των ΗΠΑ (άνω του 1 τρισ. δολ. ετησίως!!) τα χρηματοδοτούν μέσω του δολαρίου ακόμη και τώρα πολλές χώρες, επειδή φοβούνται ότι η πλήρης κατάρρευσή του θα εκμηδενίσει τα δικά τους συναλλαγματικά αποθέματα, που είναι σε δολάρια. Αλιώς το δολάριο θα είχε ήδη καταρρεύσει. Όλοι όμως πλέον θέλουν να ξεφορτωθούν τα δολάρια που κατέχουν. Οι κερδοσκόποι, δηλ. το τραπεζικό και χρηματιστηριακό κεφάλαιο, μετά το κραχ των στεγαστικών δανείων των αμερικανικών τραπεζών έχουν στραφεί σε μαζικές επενδύσεις σε συμβόλαια καυσίμων και τροφίμων, προεξοφλώντας τη συνεχή υποτίμηση του δολαρίου. Φυσικά αυτό δε θα συνέβαινε, αν κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί (ΔΝΤ, ΕΕ, κ.λπ.) δεν είχαν επιβάλει την πλήρη ασυδοσία του κεφαλαίου, εξασφαλίζοντάς του την πλήρη ελευθερία διακίνησης, την ανάθεση της νομισματικής πολιτικής στους τραπεζίτες, που λειτουργούν με βάση το κέρδος και όχι τις κοινωνικές ανάγκες. Κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί, απεμπολώντας κάθε κοινωνική πρόνοια, πριμοδοτούν τα θηριώδη κέρδη του κεφαλαίου με την πλήρη ιδιωτικοποίηση των πάντων και έχοντας καταστήσει χρηματιστηριακά πολλά είδη πρώτης ανάγκης, όπως τα τρόφιμα και τα καύσιμα.
Οι κερδοσκόποι
Ο θεωρητικός του μονεταρισμού Μίλτον Φρίντμαν είχε πει κυνικά ότι η κοινωνική αποστολή του κεφαλαίου είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους. Τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει παγκοσμίως η πιο χυδαία όψη του, το λεγόμενο κερδοσκοπικό κεφάλαιο, δηλ. το τραπεζικό και χρηματιστηριακό, που επενδύεται σε τομείς που αποδίδουν άμεσα και υψηλά κέρδη. Οι τομείς αυτοί προκαλούν ραγδαία και βίαιη ανακατανομή εισοδήματος υπέρ τους και εις βάρος των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων. Το κερδοσκοπικό κεφάλαιο δεν επενδύεται π.χ. στη βιομηχανική παραγωγή, που θα έδινε δουλειά και εισόδημα σε πολλούς και συναρτάται με την αύξηση της αγοραστικής δύναμης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, επειδή το κέρδος σ αυτήν είναι μικρότερο. Αυτό το κεφάλαιο είναι που προκαλεί την περιθωριοποίηση και έχει θεωρητικοποιήσει τις κοινωνίες των 2/3. Αφήνει πίσω του καμένη γη.
Οι επενδύσεις σε συμβόλαια τροφίμων των κεφαλαίων αυτών δε συνεπάγεται τη βελτίωση της θέσης των αγροτών, αφού το εισόδημα από τις αυξήσεις της τιμής ορισμένων προϊόντων (σιτηρά, ρύζι) είναι μικρότερο από τις πρόσθετες δαπάνες για καύσιμα, λιπάσματα, σπόρους κ.λπ. Ο αγροτικός πληθυσμός μειώνεται κι έχουν βρει ευκαιρία οι εταιρείες με τα μεταλλαγμένα να προωθήσουν τις καλλιέργειες και τα προϊόντα τους, που απαιτούν σχετικά μικρές εκτάσεις.
Τα καύσιμα
Τα τελευταία 5 χρόνια η τιμή του πετρελαίου έχει εξαπλασιαστεί (μέση ετήσια άνοδος κατά 40%). Έχει ξεπερασθεί προς τα πάνω κάθε πρόβλεψη για το όριο της τιμής του. Το μεγάλο κέρδος το έχουν οι εταιρείες και όχι οι χώρες που παράγουν το πετρέλαιο. Παρατηρείται το «οξύμωρο», κατά τους υπηρετούντες την «ελεύθερη» αγορά, η ζήτηση να είναι μικρότερη της προσφοράς και η τιμή να ανεβαίνει. Οι προσφιλείς δικαιολογίες των κερδοσκόπων ήσαν πότε η αυξημένη ζήτηση της Κίνας, πότε το κλείσιμο κάποιου διυλιστηρίου, πότε μια απεργία στη Νιγηρία και τώρα ούτε καν τηρούν τα προσχήματα. Η Κίνα π.χ. καταναλώνει το 8,2% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου, ενώ οι ΗΠΑ καταναλώνουν το 25%!
Η αύξηση της τιμής των καυσίμων αποτελεί το προσφιλέστερο πρόσχημα για την αισχροκέρδεια σε όλα σχεδόν τα αγαθά, σύμφωνα και με το ρητό «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται».
Τα τρόφιμα
Το ίδιο συμβαίνει και με τα τρόφιμα. Οι τιμές των τροφίμων διεθνώς έχουν αυξηθεί κατά 75% από το 2000 και κατά 43% μόνο φέτος μέχρι τον Μάρτιο. Η τιμή στα σιτηρά αυξήθηκε κατά 200%. Δικαιολογίες για τη ραγδαία αυτή άνοδο των τιμών στα τρόφιμα είναι η αύξηση του πληθυσμού, η βελτίωση των διατροφικών συνηθειών στην Ινδία και στην Κίνα, η ξηρασία και η στροφή στην παραγωγή βιοκαυσίμων. Αυτά δεν ευσταθούν.
Στο χρηματιστήριο αγαθών του Σικάγου, όπου τελούν υπό διαπραγμάτευση 25 αγροτικά προϊόντα, ο όγκος των συμβολαίων αυξήθηκε κατά 20% από τις αρχές του έτους και έχει φθάσει στο επίπεδο του ενός εκατομμυρίου συμβολαίων την ημέρα, όσος περίπου ήταν ο όγκος των χρηματιστηριακών συναλλαγών ολόκληρο το 2007.
Τα κεφάλαια που επενδύονται στις προθεσμιακές αγορές δεν αγοράζουν πραγματικά φορτία, αλλά μέσω της συνεχούς ζήτησης για συμβόλαια ανεβάζουν τις τιμές με στόχο όχι να πουλήσουν το όποιο εμπόρευμα στην πραγματική αγορά, αλλά να το μεταπωλήσουν σε καλύτερη τιμή σε άλλους κερδοσκόπους και να βγάλουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κέρδη. Στη χώρα μας η Citibank κυκλοφόρησε «επενδυτικό προϊόν» που η απόδοσή του βασίζεται στην αύξηση της τιμής του σταριού, του καλαμποκιού, της σόγιας και της ζάχαρης!!
Η αύξηση στα τρόφιμα επιτείνεται από το κύκλωμα εμπορίας, όπου ολιγάριθμες εταιρείες χονδρικής και αλυσίδες σουπερμάρκετ διακινούν, όπως στη χώρα μας, το μεγαλύτερο ποσοστό τροφίμων . Το ίδιο ισχύει στη χώρα μας και για τις βιομηχανίες τροφίμων που δρούν ως καρτέλ.
Η ακρίβεια στα τρόφιμα έχει αντίκτυπο σε όλες τις κοινωνίες ιδιαίτερα στα κοινωνικά στρώματα που ζούν στα όρια και κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ήδη ακόμη και μεσαία κοινωνικά στρώματα με σταθερά εισοδήματα περιθωριοποιούνται.
Τα μποϊκοτάζ ορισμένων προϊόντων, στα οποία καλούν διάφορες καταναλωτικές και άλλες οργανώσεις, εξ αντικειμένου βοηθούν τις κυβερνήσεις, επειδή έτσι απεκδύονται των ευθυνών τους για την αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας. Ακόμη και λαοί με υψηλή καταναλωτική συνείδηση με τον τρόπο αυτό δεν πέτυχαν σημαντικά αποτελέσματα. Πάντως, ανεξάρτητα απ αυτά, τα μποϊκοτάζ λειτουργούν θετικά, επειδή διαμορφώνουν κάποια συλλογική συνείδηση.
Η Ε.Ε.
Οι κυβερνήσεις των χωρών της Ε.Ε. παραπέμπουν τους λαούς τους στα μέτρα που θα πρέπει να πάρει η Ε.Ε. για την προστασία τους από την ακρίβεια. Οι ίδιες φυσικά, με το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε., είναι «αναρμόδιες» να πάρουν κάποια στοιχειώδη αγορανομικά μέτρα, επειδή προσκρούουν στον «ανόθευτο» και «ελεύθερο»
ανταγωνισμό, που (μετά το Ευρωσύνταγμα) επαναλαμβάνει η συνταγματική συνθήκη της Λισαβόνας. Ούτε, όμως, η Ε.Ε. θα περιορίσει την ασυδοσία της κερδοσκοπίας, μια και είναι όργανο του κεφαλαίου. Στην πρόσφατη σύνοδο αποφάσισαν ότι δεν πρόκειται να δώσουν τίποτα: ούτε κοινοτικά επιδόματα, ούτε μειώσεις φόρων ούτε φορολογία των υπερκερδών των πετρελαϊκών εταιρειών. Τα δύο τελευταία θα ήσαν «ιεροσυλία» για τους κοινοτικούς. Οι κυβερνήσεις κάθε χώρας ν αποφασίσουν μόνες τους. Γύρω-γύρω όλοι.
Η «ευαισθησία» της Ε.Ε. άλλωστε για τους εργαζόμενους είναι νωπή με την υιοθέτηση της 65ωρης και 70ωρης εβδομαδιαίας εργασίας, που λίγο απέχει από την επαναφορά του θεσμού της δουλείας.
Το πολιτικό πρόβλημα
Ασφαλώς η ακρίβεια δημιουργεί ένα πολύ σοβαρό πολιτικό πρόβλημα και στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ε.Ε. Η εικόνα που δίνεται από τα ΜΜΕ στους λαούς των χωρών αυτών, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι ότι για την ακρίβεια (και για άλλα δεινά) η Ε.Ε. δεν έχει καμία ευθύνη. Όμως οι κυβερνήσεις είναι εκτεθειμένες στην λαϊκή οργή, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου η κυβέρνηση της Ν.Δ., απρόθυμη ή ανίσχυρη να αντιμετωπίσει την αισχροκέρδεια, καταφεύγει σε επικοινωνιακά τεχνάσματα, όπως τα 41 «μέτρα» Φώλια ή τα «επιδόματα» Αλογοσκούφη για το αόριστο μέλλον (που, κι αν τα δώσει, θα έχουν ήδη εξανεμισθεί) ή η εν πολλαίς αμαρτίαις επιτροπή ανταγωνισμού. Αυτά προκαλούν το αντίθετο αποτέλεσμα. Εξοργίζουν όλο και περισσότερους, που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης και δεν αποκλείεται οι αντιδράσεις να γίνουν ανεξέλεγκτες. Η Ν.Δ. παρουσιάζεται πιο ανάλγητη από τα άλλα κυβερνώντα κόμματα στις χώρες της Ε.Ε., επειδή η αισχροκέρδεια στην Ελλάδα με το παρασιτικό κεφάλαιο είναι πολύ μεγαλύτερη από τις άλλες χώρες, που έχουν βιομηχανική παραγωγή.
Μια ελληνική κυβέρνηση
Η αισχροκέρδεια είναι ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζει πάντα τον καπιταλισμό. Θα μπορούσε, όμως, η ελληνική κυβέρνηση ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος σ ένα σημαντικό βαθμό να παρέμβει άμεσα, για να αντιμετωπίσει την αισχροκέρδεια.
Στα καύσιμα με τον καθορισμό των τιμών διυλιστηρίου με βάση το πραγματικό κόστος και όχι με τις χρηματιστηριακές τιμές, που αφορούν παράδοση αργού πετρελαίου μετά από 5 χρόνια. Το κέρδος τους θα είναι μόνο για επενδύσεις βελτίωσης της υποδομής τους ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής. Τον καθορισμό από το κράτος του ποσοστού των φόρων με τρόπο ώστε να αποκλιμακώνει τις τελικές τιμές. Τη δημιουργία κυκλώματος διακίνησης και εμπορίας ελεγχόμενο από το δημόσιο δηλ. από το διϋλιστήριο έως το πρατήριο ώστε να δρα αποτρεπτικά στα καρτέλ. Αγορανομικός έλεγχος τιμών. Αυστηρή αντιμετώπιση των φαινομένων αισχροκέρδειας
Στα τρόφιμα με τη διατίμηση βασικών ειδών πρώτης ανάγκης και τον κοστολογικό και αγορανομικό έλεγχο των τιμών. Αυστηρή αντιμετώπιση των φαινομένων αισχροκέρδειας. Ενίσχυση του αγροτικού τομέα, ώστε να αντιστραφεί σε πλεόνασμα το σημερινό μεγάλο έλλειμμα των αγροτικών προϊόντων με την προώθηση κυρίως της βιολογικής καλλιέργειας και την ενίσχυση της μικρής αγροτικής καλλιέργειας. Ανασυγκρότηση των απαξιωμένων από την εποχή του ΠΑΣΟΚ αγροτικών συνεταιρισμών.
Τέλος η ΔΕΗ και οι ελεγχόμενες από το δημόσιο επιχειρήσεις να απελευθερωθούν από τον εναγκαλισμό των ιδιωτών και να λειτουργούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και της χώρας.
Αυτά τα απολύτως λογικά όμως τα απαγορεύει η Ε.Ε. με την Κομισιόν της, επειδή θίγουν τους προστατευόμενούς της. Είναι δηλ. ένα από τα γενεσιουργά αίτια της ακρίβειας. Μια ελληνική κυβέρνηση οφείλει να παραμερίσει κυρίως αυτό το εμπόδιο.
Ας ελπίσουμε ότι και άλλοι λαοί όπως σήμερα οι Ιρλανδοί ή αύριο οι Τσέχοι, καθώς κι εμείς να αντιληφθούμε ότι η Ε.Ε. στρέφεται εναντίον μας και να πράξουμε ανάλογα.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Πολλά τραγικά φαινόμενα είχαμε στην ιστορία μας με την ξένη εξάρτηση, αλλά η περίπτωση του Γιωργάκη, που διευθύνει το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας μαζί με 100 πράκτορες των αμερικανικών υπηρεσιών, που μιλούν μόνο αγγλικά μέσα στο ελληνικό υπουργείο, ξεπερνά κάθε όριο. Το χειρότερο είναι ότι μας τον ετοιμάζουν και για πρωθυπουργό!
Ο ρόλος του Γιωργάκη ως (κατ' εντολήν των ΗΠΑ) βοηθού του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Ι. Τζεμ αποδείχθηκε με άλλες δύο ενέργειές του:
Με την προφορική εντολή του να αποδεχθεί η Ελλάδα το αίτημα της Τουρκίας για αλλαγή της διεθνώς κατοχυρωμένης με τη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936 ονομασίας των "Στενών" (Δαρδανελίων, Μαρμαρά και Βοσπόρου) σε "Τουρκικά Στενά" στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Η Συνθήκη είχε σκοπό να τονίζει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα και το γεγονός ότι η ασφάλειά τους είναι θέμα διεθνών εγγυήσεων και ελέγχου. Το χειρότερο είναι ότι με την πολιτική Γιωργάκη ανοίγει η όρεξη της Τουρκίας για αναθεώρηση Συνθηκών (π.χ. Λωζάνης;) στα σημεία που δεν την συμφέρουν.
Με εντολή του Γιωργάκη έγινε υπηρεσιακή επίσκεψη του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών στην ελληνική Θράκη, που διαπίστωσε ότι οι τράπεζες εφαρμόζουν πολιτική διακρίσεων εναντίον των μειονοτικών επιχειρηματιών.
Το έγγραφο που συντάχθηκε από το ΥΠ. ΕΞ. με ημερομηνία 20/12/01, δήθεν απόρρητο, δημοσιεύτηκε από τον περιβόητο Τ. Μίχα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (15/6/02).
Το θέμα δεν είναι αν γίνονται διακρίσεις (οπότε κακώς γίνονται), αλλά ότι αυτό οφείλει να το αντιμετωπίσει το τουρκικό ΥΠ. ΕΞ. [και εφ' όσον οι μειονοτικοί θεωρηθούν τούρκοι(!), που δε θεωρούνται από τη Συνθήκη της Λωζάνης].
Το ελληνικό ΥΠ.ΕΞ. οφείλει να αγωνιστεί για την προστασία των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που ζουν στην Τουρκία σε καθεστώς αφόρητης καταπίεσης και τους οποίους ο Γιωργάκης αγνοεί!
Πριν κλείσουμε το άρθρο αυτό θέλουμε να καταρρίψουμε κι άλλον ένα μύθο. Οι υποστηρικτές της πολιτικής Γιωργάκη ισχυρίζονται ότι μ' αυτήν την πολιτική ενισχύουμε (η Ελλάδα) τον Τζεμ και την πιο φιλειρηνική πτέρυγα της τουρκικής εξουσίας. Και ποιος είπε ότι ο Τζεμ ανήκει σ' αυτή την πτέρυγα (αν υπάρχει τέτοια πτέρυγα); Κατά την επίσκεψή του στην κατεχόμενη Κύπρο στις 7/6/02 επέκρινε τον Ντενκτάς ότι έκανε υπερβολικές παραχωρήσεις στο θέμα της ασφάλειας, διότι δέχτηκε να έχει δικαίωμα η διεθνής ειρηνευτική δύναμη να αποκρούει και ξένη εισβολή! Τον επανέφερε στην τάξη, με το σκεπτικό ότι εξουδετερώνονται τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας! Τι άλλο πρέπει να μας πουν, για να καταλάβουμε ότι ο Αττίλας ετοιμάζεται να ξαναχτυπήσει στην Κύπρο και, ίσως, πολύ γρήγορα;
Ύστερα απ' όλ' αυτά μικρή σημασία έχει η δήλωση του Γιωργάκη για την επέκταση των χωρικών υδάτων της "Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου" από τα 3 στα 12 μίλια: "Είναι ένα αρνητικό γεγονός, που δείχνει ότι πρέπει να δοθεί γρήγορη λύση στο Κυπριακό". Τίποτα άλλο.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό, κρίθηκε, όπως γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο της "Ε", πως έπρεπε να παραμείνουν ως είχαν. Να δοθεί μια νέα προθεσμία ώστε να επιχειρηθεί άλλη μια προσπάθεια για προώθηση ζητημάτων για τα οποία μόνο το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να έχει κάποιες ελπίδες επιτυχίας, αφού, βέβαια, οι διάφοροι διαμορφωτές, εντόπιοι και ξένοι, εξασφάλισαν νέα κέρδη, καλύτερες θέσεις, ισχυρότερες δεσμεύσεις.
Έτσι, μέσω της συνεδρολογίας αλλά και του ίδιου του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, μέσω των διαφόρων "δημοσκοπήσεων" που παρουσίασαν πιο θετική εικόνα για τον κ. Σημίτη και, κυρίως, μέσω των Μ.Μ.Ε. (ιδιαίτερα των ευνοημένων από τα "πακέτα" και τις πολιτικές και κυβερνητικές καρέκλες) δίνεται ήδη η εντύπωση ότι η κατάσταση παραμένει ως είχε, παρά τα όποια προβλήματα.
Εννοείται ότι τίποτα δεν άλλαξε με το συνέδριο ούτε και με τον ανασχηματισμό, εκτός ίσως από την αποδυνάμωση του ’κη, λόγω όμως των δικών του αδυναμιών, που τώρα φάνηκαν εξόφθαλμα. Επιχειρείται ήδη η επιτάχυνση των "διαρκών" (!) ιδιωτικοποιήσεων (παρά το διαρκές φιάσκο με την "Ολυμπιακή" και τις αντιδράσεις για ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ.), η προετοιμασία για τις νέες ρυθμίσεις τρομονόμων, κατά τις επιταγές των ΗΠΑ και της (δημοκρατικής?) ΕΟΚ, η προώθηση των ρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό και μάλιστα με "πρωτοβουλία" του εργατοπατέρα - "υφυπουργούλη".
Όμως, παρά τη γενική, σχεδόν, στήριξη, άμεση ή έμμεση, τίποτα ουσιαστικά δεν προχωράει. Και πώς θα μπορούσε, άλλωστε, τώρα που κανένας πια δεν τρέφει αυταπάτες για το ρόλο της κυβερνήσης. Όλα τα προηγούμενα προβλήματα εντείνονται και διαρκώς ανακύπτουν νέα.
Οι αντιθέσεις στο ΠΑΣΟΚ γίνονται εντονότερες
Επιδιώχτηκε με το συνέδριο και τον ανασχηματισμό να φανεί ότι ενδυναμώθηκε ο K. Σημίτης και το αποτέλεσμα ήταν να αναδειχθεί εντονότερα η πλήρης αδυναμία του. Συμβουλεύει και κανείς δεν ακούει. Προεδρεύει και την ίδια στιγμή αυτοαναιρείται. Συντονίζει την υλοποίηση του "οράματος" "Αθήνα 2004" και ταυτόχρονα αναζωπυρώνει τις απορρυθμίσεις της προσπάθειάς τους.
Η "ισχυροποίησή" του όμως ήταν συνάρτηση της προώθησης άλλων σε υπεύθυνες θέσεις, με αυτόνομη δράση, και ιδιαίτερα του Κ. Λαλιώτη, εκλεκτού πολλών, ιδιαίτερα του Δ.Ο. Λαμπράκη. Το αποτέλεσμα είναι τα συμβαίνοντα στο ΠΑΣΟΚ να υπάγονται αυτοδίκαια στη δικαιοδοσία των θεατρικών επιθεωρήσεων (οι γελοιογράφοι δεν έχουν να προσθέσουν τίποτα) ή της παθολογίας? Το ΠΑΣΟΚ "χορεύει ροκ" ή "γλυκό βαλσάκι" (!) και οι ανταλλασσόμενοι χαρακτηρισμοί παραβιάζουν πλέον τα ίδια τα πασοκικά όρια. (Κανένας, φυσικά, δεν είναι διατεθειμένος να ανεχτεί πρωτοκαθεδρία Λαλιώτη). Αποδείξεις και όχι ενδείξεις για την προϊούσα σήψη, αλλά και την εκτράχυνση στον αγώνα των συμφερόντων και της διαδοχής. Όσοι, πάλι, διαμαρτύρονται για τα συμβαίνοντα ή "αντιδρούν" στη θρασύτητα ρυθμίσεων, όπως π.χ. για τους αιγιαλούς ή στην τραγωδία, όπως εξελίσσεται, των Ολυμπιακών του 2004, αυτογελοιοποιούνται την ίδια στιγμή που σοβαρολογούσαν, τάχα. Απόδειξη, όχι ένδειξη, της εξάντλησης των ορίων αποτελεσματικότητας του ΠΑΣΟΚ.
Κίνδυνοι από την αντίληψη της πάση θυσία παραμονής στην εξουσία.
Στο ΠΑΣΟΚ, τον τελευταίο καιρό, παρουσιάζεται μια νέα αντίληψη, που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Τα πάντα δρομολογούνται, ή δε δρομολογούνται, με μοναδικό στόχο την επανεκλογή τους ή, πιο βραχυπρόθεσμα, την επιτυχία τους στις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές. Η λύση προβλημάτων, ή η μη λύση, γίνεται αντιληπτή μόνο ως συνάρτηση της εκλογικής επιτυχίας και όχι ως σκοπός της εκάστοτε κυβέρνησης. Το πού μια τέτοια αντίληψη μπορεί να οδηγήσει δημιουργεί ήδη πολλές ανησυχίες. Και είναι το μικρότερο κακό να προετοιμάζονται με νέο εκλογικό νόμο ( που θα ισχύσει αναγκαστικά στις μεθεπόμενες εκλογές, λόγω της συνταγματικής νέας πρόβλεψης) για ιταλοποίηση της πολιτικής με αφορμή την προεδρική εκλογή του 2005 και τον ενδεχόμενο σχηματισμό συμμαχικών "αριστερών" κυβερνήσεων, αφού θα εμποδισθεί να επιτύχει, τότε, αυτοδυναμία η Ν. Δ.
Η ανάπτυξη σχέσεων φιλίας ή έχθρας με τα άλλα κόμματα.
’ρχισε ήδη η προετοιμασία. Η επίθεση φιλίας προς ΚΚΕ, ΣΥΝ και Αβραμόπουλο στόχο έχει τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για το ΠΑΣΟΚ εν όψει του β' γύρου των δημοτικών - νομαρχιακών εκλογών, όπως και της αίσθησης ότι ανακτά την πολιτική πρωτοβουλία, πέραν των πιο μεσοπρόθεσμων σχεδιασμών. Η ανταπόκριση, βέβαια, δεν ήταν ?ενθουσιώδης. Το Κ.Κ.Ε. την αντιμετώπισε με ευγενική ειρωνεία. Ο ΣΥΝ, ως συνήθως, ανταποκρίθηκε με χαρά σε μια ενδεχόμενη κεντρική συμμετοχή σε εξουσία, όμως έχει πλέον αρκετή πείρα ανάλογων πασοκικών "ανοιγμάτων", ώστε μόνο οι Κύρκος, Δαμανάκη, Μπίστης και η παρέα τους δε συγκράτησαν τις επευφημίες. Ο Αβραμόπουλος εύχεται να μπορεί να αποτελέσει μπαλαντέρ και να χρησιμοποιηθεί όπως απαιτήσουν οι περιστάσεις, όμως λόγω αυτοκρατορικών φιλοδοξιών ήταν πιο συγκρατημένος. Ο Τσοβόλας, φυσικά, δεν έγινε δέκτης τέτοιων κρούσεων και δικαίως ανησυχεί, μετά και την αποτυχία των δικών του προσπαθειών προς ΣΥΝ - Κ.Κ.Ε.
Από την άλλη ξεκίνησε και η επίθεση έχθρας (!) προς τη Ν.Δ. με τους γνωστούς ρυθμούς ροκ", μπροστά στη διαμορφούμενη πεποίθηση για έλλειψη διαφορών ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα. Είναι φανερό, όμως, πως μια τέτοια επιχείρηση μόνο μειδιάματα προκαλεί, εκτός ίσως από την ανύψωση ηθικού στα κρατικοδίαιτα στελέχη, κάτι που ως στόχος δεν είναι αμελητέος. Από την πλευρά της η Ν.Δ. μάλλον ευνοείται από μια τέτοια τακτική, ιδιαίτερα όταν ο κ. Λαλιώτης θα εμφανίζεται ως ο ρομφαιοφόρος της πατάξης ?της διαφθοράς.
Τα πραγματικά προβλήματα όμως δεν επιτρέπουν μακροημέρευση
Τα θεμέλια του πολιτικού οικοδομήματος όμως τρίζουν πλέον. Οι αγρότες ξεσηκώνονται πραγματικά και, πιο ώριμοι τώρα, είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν Ν.Δ. και Κ.Κ.Ε να τους ελέγξουν για την προώθηση των σχεδίων τους. Η λαίλαπα που θα ξεσπάσει με την είσοδο του ΕΥΡΩ πλησιάζει. Και το δράμα της "Αθήνα 2004" θα αποτελέσει σύντομα την περίληψη των προβλημάτων, οπότε οι δοκιμαστικές "ανοησίες" της Επιτρόπου μας για τη νέα επίσημη γλώσσα (!) θα φαίνονται απλά πταίσματα.
’ρθρο του μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Σήφη Στενού με παραπλήσιο περιεχόμενο και τίτλο "Προσκαιρη και προβληματική η "επικράτηση" Σημίτη δημοσιεύεται στο τεύχος 32 του περιοδικού "’ρδην" - Νοέμβρης 2001.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Όταν διεξάγονταν η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης για το κλίμα, όλοι οι λαοί και ελληνικός μαζί συνέπασχαν για το μεγάλο αυτό παγκόσμιο πρόβλημα. Και ως συνήθως, οι επαγγελματίες «οικολόγοι» έσπευσαν να επωφεληθούν. Έτσι διοργάνωσαν στις 13 Δεκεμβρίου 2009 εκδήλωση στο Σύνταγμα της Αθήνας με προγραμματισμένη «μεγάλη πορεία» 37 συλλογικοί φορείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Οικολόγοι-Πράσινοι (τρομάρα τους...) και άλλοι. Και τελικά συγκεντρώθηκαν, γύρω στους 100(!) πολίτες, ούτε δα τα προεδρεία τους!
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Τα έθιμα
Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις έχουν καθιερώσει εθιμικά με την έναρξη της λειτουργίας της Δ.Ε.Θ. κάθε Σεπτέμβρη να δίνουν υποσχέσεις για νέα έργα και παροχές, που κατά κανόνα δεν τηρούνται. Αυτό έγινε και πέρσι π.χ. με την πρωθυπουργική υπόσχεση για επαναλειτουργία της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων στη Θεσσαλονίκη, την οποία έκλεισαν οι Τράπεζες που την διοικούν, παρόλο που είναι κερδοφόρα, προφανώς για να ευνοήσουν τις αντίστοιχες ξένες βιομηχανίες και τους εδώ αντιπροσώπους τους.
Στη χώρα μας οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι πλέον ασύδοτες, αφού προστάτης τους είναι η Ε.Ε., μέσω της Κομισιόν. Μέσα στην Ε.Ε. κάθε κυβέρνηση είναι ανίσχυρη να επιβάλλει μέτρα σ όλους αυτούς. Έχουν άδικο οι εργαζόμενοι στα Λιπάσματα να διαδηλώνουν για την καταφανή κοροϊδία, προκαλώντας τις αντιδράσεις των παρατρεχάμενων της εξουσίας, επειδή η συμπεριφορά τους δεν είναι comme il faut; Τα κέρδη των επιχειρήσεων θεριεύουν, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις βρίσκονται υπό συνεχή λιτότητα. Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις έχουν δανεισθεί 22 δισ. ευρώ και δυσκολεύονται να τα πληρώνουν μετά τις συνεχείς αυξήσεις επιτοκίων, που τη μερίδα του λέοντος νέμονται οι Τράπεζες. Πρόσφατα η Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι τα κέρδη της το 10 εξάμηνο του 2006 αυξήθηκαν κατά 65% σε σχέση με το αντίστοιχο του 2005.
Η απόφαση για την αγορά από την Εθνική με 2,8 δισ. δολ. της τουρκικής Finansbank, που κατέχει μόλις το 5,2% της τραπεζικής αγοράς, δηλ. μιας ασήμαντης τράπεζας για το μέγεθος της Εθνικής, είναι σκάνδαλο πρώτου μεγέθους και μυρίζει πολιτική απόφαση μητσοτακέικη, αντίστοιχη αυτής για την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας σ όλα τα Γυμνάσια της χώρας.
Οι υποσχέσεις
Οι κυβερνητικές υποσχέσεις στη Δ.Ε.Θ κορυφώνονται σε προεκλογική περίοδο για προφανείς λόγους. Φέτος ο πρωθυπουργός επανέλαβε τις υποσχέσεις του για την αύξηση των αγροτικών συντάξεων και του ΕΚΑΣ σε δύο ισόποσες δόσεις: Η πρώτη στις αρχές του 2007 και η δεύτερη στις αρχές του 2008. Οι αγροτικές συντάξεις, από τα 227, θα φτάνουν τα 330 ευρώ το μήνα και το ΕΚΑΣ, από τα 160, στα 230 ευρώ το μήνα. Αν τις πραγματοποιήσουν είναι κάτι που θα βοηθήσει κάπως τους χαμηλο-συνταξιούχους, όμως το 2007 είναι χρονιά εκλογών και οι υποσχέσεις μπορεί να παραμείνουν υποσχέσεις. Εν τω μεταξύ τον Ιούλιο είχαν αυξήσει τη φορολογία στα τσιγάρα και στη κινητή τηλεφωνία, μετά τις προηγούμενες αυξήσεις ΦΠΑ και τσιγάρων, με σκοπό τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ.
Το 3%
Η οριοθέτηση του δημοσίου ελλείμματος στο 3% από την Ε.Ε. έχει τεθεί με σκοπό τον περιορισμό των κοινωνικών και αναπτυξιακών δαπανών του δημοσίου. Έτσι ελαχιστοποιείται η παρεχόμενη από το δημόσιο πρόνοια, ιδιωτικοποιούνται οι δημόσιες επιχειρήσεις, ενώ τα έργα του δημοσίου παραχωρούνται υπό μορφή μακροχρόνιας εκμετάλλευσης σε ιδιώτες (Αττική οδός, αεροδρόμιο, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου κ.λ.π.). Στην ουσία το 3% αποτελεί το πρόσχημα για τις άνευ προηγουμένου ιδιωτικοποιήσεις που έχουν γίνει, ενώ δεν έχει καμμιά πρακτική σημασία για την οικονομία, ακόμη και στα νεοφιλελεύθερα πλαίσια.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι το καθεστώς της Ε.Ε., που έχει προκαλέσει την πλήρη αποδιάρθρωση της ελληνικής παραγωγής, με συνέπεια τη συνεχή αύξηση των εισαγωγών, τα αυξανόμενα εμπορικά ελλείμματα και τα ελλείμματα του ισοζυγίου πληρωμών, που δείχνουν την τελική ζημιά της χώρας . Το 2004 το εμπορικό έλλειμμα ήταν 25,4 δισ. ευρώ και το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών 8,3 δισ. Το 2005 ήταν αντίστοιχα 27,5 δισ. και 12,3 δισ., δηλ. αυξήθηκαν ραγδαία.
Οι ιδιωτικοποιήσεις
Η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε τη σκυτάλη από την κυβέρνηση Σημίτη και επί των ημερών της έχει ιδιωτικοποιήσει εν όλω ή εν μέρει τα Ελληνικά Πετρέλαια, την Εθνική Τράπεζα, τον ΟΠΑΠ, τον ΟΤΕ, την Αγροτική Τράπεζα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Εμπορική Τράπεζα. Συμφωνα με το υφιστάμενο νομικό καθεστώς, τα χρήματα των ιδιωτικοποιήσεων πρέπει να πηγαίνουν για τη μείωση του δημόσιου χρέους και όχι του ετήσιου δημοσίου ελλείμματος. Είναι, συνεπώς, ψεύτικο το επιχείρημα ότι οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται για τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος. Γίνονται κατ επιταγήν της Ε.Ε. και στα πλαίσια των αποφάσεων της συνόδου της Λισαβώνας, που ουσιαστικά προβλέπει την ιδιωτικοποίηση του συνόλου σχεδόν των δημοσίων επιχειρήσεων, προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, που εκπροσωπεί η Ε.Ε., εις βάρος της κοινωνικής πρόνοιας, της ανάπτυξης, της εθνικής ασφάλειας και των καταναλωτών. Σ αυτή την περίπτωση υπάγεται η εξαγγελθείσα πλήρης ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και η πρόσφατη της Εμπορικής, που πουλήθηκε στους Γάλλους. Θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα: Την Παιδεία., την Υγεία και ό,τι άλλο που έχει συμμετοχή το δημόσιο. Προβάλλουν το επιχείρημα της αύξησης του ανταγωνισμού, άρα και της μείωσης των τιμών. Το μόνο βέβαιο είναι τα θηριώδη κέρδη τραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών, η απώλεια δημοσίων εσόδων από τις κερδοφόρες αυτές επιχειρήσεις που πουλήθηκαν ή είναι προς πώληση και η αύξηση των τιμών των υπηρεσιών τους. ’λλωστε ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι ο μύθος που τρέφει τα κέρδη των μονοπωλίων, των τράστ και των καρτέλ, που λυμαίνονται τη χώρα μας, ενώ η κυβέρνηση στην πραγματικότητα δεν μπορεί και δε θέλει ν ασκήσει κανένα έλεγχο.
Τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ασήμαντα, ενώ το δημόσιο χρέος αυξάνεται ραγδαία. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2006, το 2004 ήταν 201 δισ. ευρώ, το 2005 215 δισ. και το 2006 υπολογίζεται σε 226 δισ.! Τα καθαρά έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις ήταν 495 εκ. ευρώ το 2005 και υπολογίζονται σε 820 εκ. το 2006.
Αυτός είναι ο «μονόδρομος» που υπερασπί-σθηκε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Στην πραγματικότητα είναι έγκλημα εις βάρος της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας. Η απουσία του δημοσίου από κρίσιμους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας αποθρασύνει τους κερδοσκόπους και καθιστά όλο και περισσότερους πιο φτωχούς.
Η προσπάθεια εξωραϊσμού που επιχειρείται κάθε χρόνο στη Δ.Ε.Θ. προσκρούει στη σκληρή πραγματικότητα, που μας έχει επιβάλλει η Ε.Ε.. Η παραμονή στην Ε.Ε. ευνοεί μόνο τους ολίγους. Η αποχώρηση της χώρας απ αυτήν είναι όρος επιβίωσης της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας.
Κατηγορία
Φύλλο 112 Σεπτεμβρίου 2006
Κατά τη δεκαετία που πέρασε η συσσώρευση του πλούτου και η άνιση κατανομή του ξεπέρασε κάθε άλλη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας.
Η αμερικάνικη "παγκοσμιοποίηση" του κεφαλαίου και η επιβολή συνθηκών οιονεί λιμού σ' ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού του πλανήτη, με πρόσχημα διάφορους κατασκευασμένους "δαίμονες", συνετέλεσε στη ραγδαία συγκέντρωση των υπερκερδών στα χέρια των λίγων σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Και, όπως είναι αναμενόμενο στον καπιταλισμό, αυτό οδηγεί στην οικονομική ύφεση και την ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση ακόμη και των κοινωνιών των πιο ισχυρών χωρών με τα εκατομμύρια των απολύσεων.
Ιστορικά, τα φαινόμενα έχουν αυτά έχουν καταλήξει βίαια σε κοινωνικές συγκρούσεις, επαναστάσεις και πολέμους ή και σε μεγάλες ανακαλύψεις. Μέσα από βίαιες, κατά κανόνα, συνθήκες πραγματοποιείται στον καπιταλισμό η αναδιανομή του συσσωρευμένου πλούτου από τους λίγους στους πολλούς.
Τότε, ακόμη και στις πιο "άγριες" καπιταλιστικές χώρες, κρίσιμοι παραγωγικοί τομείς περιέρχονται υπό κρατικό έλεγχο ώστε να διασφαλισθεί η αναδιανομή. (New deal του Ρούζβελτ μετά το κραχ του 1929 στις ΗΠΑ).
Οι οικονομίες των ισχυρών χωρών έχουν ήδη μπει σε περίοδο ύφεσης, επειδή έχει περιορισθεί παγκοσμίως η ζήτηση των βιομηχανικών και υψηλής τεχνολογίας προϊόντων που παράγουν, λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμης.
Το χρηματιστικό και τραπεζικό κεφάλαιο, που αποκόμισε τεράστια κέρδη από την εκμετάλλευση των μικροεπενδυτών σ' όλο τον κόσμο, βλέπει τα χρηματιστήρια σε συνεχή πτώση παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του, με τις συνεχείς μειώσεις των επιτοκίων, να "σπρώχνει" τις αποταμιεύσεις στην αγορά μετοχών. Παρά τις μειώσεις επιτοκίων περιορίζεται και η ζήτηση δανείων, με αποτέλεσμα τα κέρδη των τραπεζών να περιορίζονται.
Η αμφισβήτηση και η αντίθεση των κοινωνιών, με επικεφαλής αυτές των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, στη σύγχρονη εκδοχή του καπιταλισμού δηλ στην "παγκοσμιοποίηση" έχει πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας με τις διαδηλώσεις σ' όλο τον κόσμο.
ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ;
Οι επιθέσεις στη Ν. Υόρκη και στο αμερικανικό Πεντάγωνο έδωσαν την αφορμή για την κήρυξη "μακροχρόνιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας" από τις ΗΠΑ απέναντι σε ακαθόριστους "εχθρούς". Έτσι έχει τη δυνατότητα το καπιταλιστικό σύστημα, με πρώτες τις ΗΠΑ, να βρει διέξοδο μιας, έστω και μικρής κλίμακας σε διαρκεια και ύψος κεφαλαίων, αναδιανομής, όπως είχε συμβεί με την εισβολή στο Ιράκ στη δεκαετία του 1990.
Σ' ένα έντεχνα καλλιεργούμενο κλίμα ανασφάλειας και σύγχυσης παγκοσμίως, που προϊδεάζει τον περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών, τα κέρδη να επενδυθούν σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας για την "τρομοκρατία" δηλ. σε νέα "έξυπνα" όπλα, σε συστήματα και εταιρείες ασφάλειας για συλλογική και ατομική χρήση, για κτίρια "απόρθητα" από την "τρομοκρατία" κ.λ.π. και τελικά σε αύξηση των κρατικών δαπανών για το στρατό, την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες.
Σ' ένα έντεχνα καλλιεργούμενο κλίμα ανασφάλειας και σύγχυσης παγκοσμίως, που προϊδεάζει τον περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών, τα κέρδη να επενδυθούν σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας για την "τρομοκρατία" δηλ. σε νέα "έξυπνα" όπλα, σε συστήματα και εταιρείες ασφάλειας για συλλογική και ατομική χρήση, για κτίρια "απόρθητα" από την "τρομοκρατία" κ.λ.π. και τελικά σε αύξηση των κρατικών δαπανών για το στρατό, την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες.
Και φυσικά η "τρομοκρατολογία" θα είναι το μέσο και η πίεση για την εξαγωγή τέτοιου είδους προϊόντων σε χώρες όπως η Ελλάδα, που τη θεωρούν και καλό πελάτη λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων (Ο νέος πρέσβυς των ΗΠΑ δήλωσε ότι η τρομοκρατία και ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων θα είναι οι προτεραιότητες του.)
Η ΕΛΛΑΔΑ
Η χώρα μας έχει τη δυστυχία με τις τυφλά υπάκουες στους ξένους πολιτικές ηγεσίες της να τα υποστεί όλα. Δηλ. και την οικονομική κρίση και τη χωρίς όρους επιβολή των αμερικανικών και εοκικών επιδιώξεων παρα την κραυγαλέα λαϊκή αντίθεση.
Ηδη συζητούν για περικοπές στον προϋπολογισμό του 2002 λόγω των μειωμένων εσόδων και της πτώσης του ΑΕΠ, του τεράστιου δημόσιου χρέους και της συζητούμενης και πάλι αγοράς νέων όπλων υπό το πρίσμα της τρομοκρατίας. Οι περικοπές θα αφορούν την Υγεία, την Παιδεία, τους μισθούς και τις κοινωνικές δαπάνες εκτός, ίσως, αυτών με τα πεντοχίλιαρά, που θεωρούν ότι προσδίδουν κοινωνικό πρόσωπο στην κυβέρνηση. Και όλ' αυτά παρά τη, με λογιστικά τρυκ, απόκρυψη μεγάλου μέρους του χρέους και τη μεταφορά του σε επόμενους προϋπολογισμούς (π.χ. δανεισμός των δημόσιων νοσοκομείων από τις τράπεζες).
Συν τοις άλλοις η εφαρμογή του ΕΥΡΩ θα προκαλέσει διεύρυνση του χρέους όπως έχουμε γράψει σε παλαιότερο φύλλο της "Ε". Είναι φανερό ότι όσο δεν αμφισβητείται η ουσία της εξάρτησης η χώρα μας υπό την απειλή πραγματικών ή εικονικών απειλών θα άγεται και φέρεται από το τι θέλουν οι άλλοι και ο ελληνικός λαός θα υφίσταται όλες τις αρνητικές επιπτώσεις.
Κατηγορία
Φύλλο 83 Οκτωβρίου 2001
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό