Η μεγάλη δημοσιότητα που -ορθώς- πήραν οι πρόσφατες φωτιές στο δρυμό της Πάρνηθας και αλλού, με τα συνήθη ΜΜΕ να πλειοδοτούν σε εισαγγελικό ύφος, ήταν δυσανάλογη σε σχέση με αντίστοιχες στο παρελθόν. Διανύουμε άλλωστε μια οιονεί προεκλογική περίοδο, οπότε κατά κανόνα οι δασικές πυρκαγιές πολλαπλασιάζονται κι έτσι εξ αντικειμένου προσφέρουν πλούσιο ειδησεογραφικό και τηλεοπτικό εμπόριο.
Αυτά τα ίδια ΜΜΕ ήσαν που το 1995 και το 1998 επί ΠΑΣΟΚ, όταν καίγονταν πολλαπλά η Πεντέλη, ο Ταΰγετος, ο Όλυμπος, επί εβδομάδες αρκούνταν σε απλή παρουσίαση των «ακραίων καιρικών φαινομένων».
Αν εξαιρεθούν οι πυρκαγιές που υποκρύπτουν δράση ξένων, όπως αυτές σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, π.χ. οι επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές της Σάμου, η πλειονότητα οφείλεται στους καταπατητές, στις ανεξέλεγκτες χωματερές, στη ΔΕΗ και σε αγρότες, όπως εξηγούμε παρακάτω. Πάντως, ο αριθμός και το μέγεθος των φετινών πυρκαγιών δύσκολα εξηγείται μόνο με τα αίτια αυτά και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Οι καταπατητές-εμπρηστές
Στη χώρα μας όλα ευνοούν τους καταπατητές δασικών εκτάσεων, οι οποίοι είναι οι ηθικοί ή και οι φυσικοί αυτουργοί των εμπρησμών. Στα καμένα οι καταπατητές, κατά κανόνα υψηλών εισοδημάτων, χτίζουν κυρίως εξοχικές κατοικίες. Δεν πρόκειται για αυθαίρετα πρώτης κατοικίας, σαν αυτά που χτίστηκαν μεταπολεμικά στο διάστημα 1950-1970, κυρίως στα δυτικά προάστεια, από φτωχούς, που ήρθαν από την επαρχία, για να βρουν δουλειά.
Η σκόπιμη πολυνομία και η διάχυση ευθυνών σε πλήθος φορέων ευνοούν τις πυρκαγιές, τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων και τελικά τη νομιμοποίηση των καταπατητών, που τις περισσότερες φορές είναι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Δασαρχεία, Αστυνομία, Δικαιοσύνη, Συμβολαιογράφοι, Πολεοδομία, Δήμοι, ΔΕΗ και, τέλος, οι κυβερνήσεις, που νομιμοποιούν τους αποχαρακτηρισμούς, είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Οι κυβερνήσεις μετά τις φωτιές εξαγγέλλουν «αναδασώσεις» και υπόσχονται ότι δε θα επιτρέψουν να κτισθεί ούτε σπιθαμή. Στην πραγματικότητα κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Οι εξαγγελίες αυτές είναι για τους αφελείς.
Λάδωμα και ψήφοι είναι η αμοιβή τους. Σε προεκλογικές περιόδους η δράση εμπρηστών και καταπατητών αυξάνεται, επειδή οι πολιτικές υποσχέσεις είναι ευκολότερες. Οι καταπατητές- εμπρηστές είναι μέρος της κοινωνίας μας, η οποία, με τη σιωπή της και τη συνενοχή της σ όλ αυτά, φέρει ευθύνη για την καταστροφή του δάσους.
Οι χωματερές
Οι διάσπαρτες στον ελληνικό χώρο ανεξέλεγκτες χωματερές, που μονίμως σιγοκαίνε, αποτελούν οιονεί εμπρηστές εκ προθέσεως. Οι περισσότερες βρίσκονται κοντά σε δάση και ευθύνονται για σοβαρές πυρκαγιές, επειδή κανείς δεν τις επιτηρεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σκουπίδια όλης της Ανατολικής Αττικής πάνε σε παράνομες και ανεξέλεγκτες χωματερές, που βρίσκονται σε ρεματιές, κοντά σε δασικές εκτάσεις (π.χ. της Νέας Μάκρης στη Ραπεντώσα). Οι Δήμοι και οι τοπικές κοινωνίες αποδέχονται την ύπαρξή τους, με όλες τις συνέπειες για το δάσος, τη μόλυνση των υπόγειων νερών και το μπάζωμα των ρεμάτων. Αντιδρούν, όμως, στην κατασκευή ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Προτιμούν να καταστρέφεται το δάσος και το περιβάλλον.
Η ΔΕΗ
Ευθύνεται για την ελλειπή συντήρηση και την έλλειψη προστασίας των γραμμών της, που περνούν από δασικές εκτάσεις. Το πρόβλημα έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια με την απαξίωσή της, λόγω της ντιρεκτίβας της ΕΕ (βλ. άλλο άρθρο) για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με την έλλειψη προσωπικού και επενδύσεων. Προσπαθούν να αποκρύψουν ως αίτιο των πυρκαγιών τη ΔΕΗ, ακόμη και όταν είναι ολοφάνερο, όπως στην Πάρνηθα, ώστε να μην υποχρεωθούν να δώσουν αποζημιώσεις, αποδίδοντας τα αίτια σε εμπρηστές.
Οι αγρότες
Ορισμένοι, για ν αποκτήσουν καλλιεργήσιμη γη ή λιβάδια για βοσκή, καίνε τα δάση, γνωρίζοντας ότι μετά από χρόνια κάποια κυβέρνηση θα τα αποχαρακτηρίσει.
Τα δάση δεν έχουν ούτε ψήφους, ούτε χρήματα, ούτε την προστασία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Η προστασία τους επαφίεται στην τύχη και στους λίγους.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τη μεταπολίτευση το μόνο που έκαναν ήταν να ψηφίζουν αναθεωρήσεις του άρθρου 24 του Συντάγματος (2001 το ΠΑΣΟΚ και 2007 η ΝΔ) και νόμους για τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων (νόμοι 998/1979, 1734/1987, 3208/2003), ώστε να νομιμοποιούν όλους τους οικισμούς και τις εκτός σχεδίου παράνομες οικοδομές, να παρέχουν το δικαίωμα στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς να χτίζουν ή να νομιμοποιούν όσα έχουν χτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις. Πρόσφατα το Υπουργείο ... Αγροτικής Ανάπτυξης, με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, όριζε να μην κατεδαφίζονται τα παράνομα κτίσματα σε δασικές περιοχές μέχρις ότου να ... συνταχθούν οι δασικοί χάρτες. Ευτυχώς αποσύρθηκε μετά από τη γενική κατακραυγή.
Βέβαια τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά, αν υπήρχε κυβέρνηση που να διαμόρφωνε ενιαίο νομικό πλαίσιο και ενιαίο φορέα προστασίας, διαχείρισης, κατάσβεσης και αστυνόμευσης των δασών. Θα αναγόρευε σε ιδιώνυμα εγκλήματα τους εμπρησμούς, τις καταπατήσεις και τη βάναυση καταστροφή του περιβάλλοντος. Κυβέρνηση, που θα συνέτεινε με τη στάση της στην αλλαγή της σημερινής κοινωνικής νοοτροπίας.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Στις 8 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε σύνοδος του ΑΣΚΕ, που ανέλυσε τη σημερινή πολιτική κατάσταση, έκανε απολογισμό της δραστηριό-τητας του κόμματος για το τελευταίο 4μηνο και σχεδίασε την πορεία για τους επόμενους μήνες. Οι πολιτικές αναλύσεις περιλαμβάνονται στα άλλα άρθρα της «Ε». Στο κείμενο αυτό αναφερόμαστε στη δραστηριότητα του ΑΣΚΕ.
1) Η Εκτελεστική Επιτροπή συνεδριάζει τακτικά κάθε Δευτέρα στις 9 μ.μ. και ασχολείται κυρίως με πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα. Υπενθυμίζουμε ότι οι συνεδριάσεις της είναι ανοικτές για τα μέλη και τους φίλους του ΑΣΚΕ.
2) Η Νεολαία του ΑΣΚΕ, μετά τη μικρή διακοπή που γίνεται πάντα κατά την εξεταστική περόδο, έχει ξεκινήσει πάλι τις συνεδριάσεις της κάθε Πέμπτη 8-10 μ.μ. και σ αυτή τη φάση ασχολείται κυρίως με ζητήματα εκπαίδευσης. Καλούμε τους νέους φίλους του ΑΣΚΕ να πλαισιώσουν την ολιγάριθμη, προς το παρόν, οργανωμένη νεολαία μας, ώστε να κάνει πιο αισθητή την παρουσία της στους χώρους μόρφωσης και εργασίας των νέων.
3) Το Διαδίκτυο είναι ένα σημαντικό μέσο για την προβολή των θέσεων του ΑΣΚΕ, λόγω της προκλητικής άρνησης των ΜΜΕ να περάσουν έστω και μέρος μιας ανακοίνωσης του ΑΣΚΕ, ενώ δημοσιεύουν ανακοινώσεις άλλων κομμάτων της ίδιας τάξεως μεγέθους με το ΑΣΚΕ, ακόμη και άρθρα πολιτών, που εκφράζουν μόνο τον εαυτό τους. Την ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ επισκέφτηκαν από 1/1/05 μέχρι 12/11/05 10442 επισκέπτες, τουλάχιστον μία φορά ο καθένας, ενώ όλο το 2004 με τις 2 εκλογές, οπότε το ενδιαφέρον κορυφώνεται, οι επισκέπτες ήταν 9393, δηλ. ο μέσος όρος αυξήθηκε από 27 επισκέπτες τη μέρα σε 34. Ιδιαίτερα αυξημένος είναι ο μέσος όρος τους 2 τελευταίους μήνες (64 ανά μέρα τον Οκτώβριο και 66 το Νοέμβριο).
4) Οικονομικά του ΑΣΚΕ: Τα έξοδα των εθνικών εκλογών ήσαν 25.640 ευρώ και τα έσοδα (υπενθυμίζουμε ότι είναι μόνο οι συνδρομές μελών και φίλων) 18.140, χρέος 7.500. Στις ευρωεκλογές τα έξοδα 17.434, τα έσοδα 7434, χρέος 10.000. Σύνολο χρεών 17.500. Μέχρι τώρα εξοφλήθηκαν 8.700 και απέμεινε χρέος 8.800 ευρώ. Γίνεται έκκληση στα μέλη και τους φίλους να μην παραλείπουν να προσφέρουν τακτικά τη συνδρομή τους, ώστε να εξοφλήσουμε το ταχύτερο δυνατό και το υπόλοιπο χρέος και να συνεχίσουμε απρόσκοπτα τις δραστηριότητές μας.
5) Εκδόσεις του ΑΣΚΕ: Μέσα στον Οκτώβριο κυκλοφόρησαν σε Β΄ έκδοση το ΑΣΚΕ-1, με κείμενα της περιόδου 1983-84 (αντιπαράθεση μέσα στο ΠΑΣΟΚ και ίδρυση του ΑΣΚΕ) και το ΑΣΚΕ-3 για την Κύπρο, με καινούργια στοιχεία που προέκυψαν στα 2 χρόνια που μεσολάβησαν από την Α΄ έκδοση. Τώρα βρισκόμαστε στην τελευταία φάση του ΑΣΚΕ-4 για την ΕΟΚ/Ε.Ε..
6) Η «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» του ΑΣΚΕ κυκλοφορεί κάθε 2 μήνες, με θέματα κυρίως της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. Οποιοδήποτε υλικό θεωρεί κάποιος αναγνώστης ότι είναι χρήσιμο για την «Ε» μπορεί να το στέλνει στην Ε.Ε.
7) Συνεντεύξεις: Τη Δευτέρα 31/10/05 στην τακτική εκπομπή του δημοσιογράφου Χρ. Πηγαδίτη 8-9 μ.μ. στο HIGH TV καλεσμένοι ήταν ο πτέραρχος ε.α. Ν. Παπαδόπουλος, τ. μέλος της Επιτροπής Προγράμματος της Ν.Δ. και τ. νομάρχης και ο Ν. Καργόπουλος, εκπρόσωπος του ΑΣΚΕ. Η συζήτηση ήταν κυρίως για την οικονομία και τα εθνικά θέματα και η κασέτα με όλη τη συνέντευξη είναι στη διάθεση των αναγνωστών της «Ε».
Επίσης συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΚΡΙΤΕΣ της Θεσσαλονίκης στο δημοσιογράφο Γαβρ. Αβραμί-δη έδωσε το μέλος της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Σ. Στενός
8) Στις 22 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στα γραφεία μας η ετήσια συνεστίαση του ΑΣΚΕ, που κρίνεται ιδιαίτερα επιτυχής. Παραβρέθηκαν πολλοί φίλοι, το πολιτικό περιεχόμενο ήταν πλούσιο και το κέφι μεγάλο, που δημιούργησαν η ζωντανή μουσική που μας προσέφερε η νεολαία μας και οι χοροί που ακολούθησαν.
9) Η έντονη εσωκομματική δραστηριότητα το τελευταίο διάστημα δε μας επέτρεψε τη ζωντανή επικοινωνία μας με τον κόσμο σε ανοιχτούς χώρους. Έτσι στη σύνοδο της 8/10 αποφασίσαμε, μόλις ολοκληρωθεί το ΑΣΚΕ-4, να βγάλουμε νέα προκήρυξη και νέα αφίσα και να επαναλάβουμε τις εξορμήσεις μας τόσο στις συνοικίες του Λεκανοπεδίου όσο και στις άλλες περιοχές της χώρας, είτε με τα ιδιωτικά μας αυτοκίνητα είτε με πούλμαν.
10) Όπως είναι γνωστό, το ΑΣΚΕ συμμετέχει στη Συντονιστική Επιτροπή Υπεράσπισης του Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο και στην Επιτροπή Αλληλεγγύης προς τους πολιτικούς κρατούμενους της Τουρκίας και του Κουρδιστάν. Στις 5 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται εκδήλωση για την Κύπρο στην αίθουσα της ΟΚΟΕ, οδός Κέκρωπος, στην Πλάκα.
11) Όπως κάθε χρόνο, το ΑΣΚΕ πήρε μέρος στον εορτασμό και στην πορεία του Πολυτεχνείου, γιατί θέλει πάντα να θυμάται και να τιμά τον αγώνα κατά της δικτατορίας, παρά τις ασχημίες που παρατηρούνται κάθε χρόνο κατά τον 3ήμερο εορτασμό. Στην πορεία συμμετέχουμε χωρίς κομματικά διακριτικά και ενισχύουμε το μπλοκ του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέ-ντων Αντιστασιακών 1967-74.
’ρθρο του ΑΣΚΕ σχετικό με τη μεταπολίτευση του 1974 δημοσιεύεται στο επόμενο τεύχος του πολύ καλού νέου περιοδικού «Manifesto» (ένθετο σ αυτό το φύλλο της «Ε»).
12) Μέρες Βιβλιοθήκης: Ως απάντηση στη συστηματική προσπάθεια που γίνεται να ξεκοπεί ο ελληνικός λαός από την ιστορία του και τον πολιτισμό του και διαθέτοντας πλέον μια πλούσια βιβλιοθήκη, το ΑΣΚΕ αποφάσισε να προσφέρει τη μικρή του συμβολή, καθιερώνοντας μια μέρα βιβλιοθήκης κάθε μήνα, μέρα Τετάρτη 7.30-9.30 μ.μ., κατά την οποία γίνεται συζήτηση σε θέματα ιστορίας, λογοτεχνίας κλπ.
Βυζάντιο και νέος ελληνισμός
Η πρώτη «μέρα βιβλιοθήκης», Τετάρτη 9 Νοεμβρίου, αφιερώθηκε στην ιστορία του Βυζαντίου (330-1453 μ.Χ.) και τη διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού, με λεπτομερέστερες αναφορές στην Αυτοκρατορία της Νίκαιας (1204-1261) και το Κίνημα των Ζηλωτών της Θεσσαλονίκης (1342-1349), που έχουν, κατά τη γνώμη μας, ιδιαίτερη σημασία για σήμερα. Η συζήτηση ήταν πλούσια σε περιεχόμενο, με μεγάλη συμμετοχή, αν και διήρκεσε περισσότερο χρόνο από τον προγραμματισμένο και δεν έγιναν τα απαραίτητα διαλείμματα. Αυτά θα ληφθούν υπόψη για τις επόμενες συζητήσεις.
Οι εισηγήσεις έχουν καταγραφεί σε DVD και είναι στη διάθεση των φίλων που δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τη συζήτηση.
Η ελληνική λογοτεχνία το 19ο αιώνα
Η επόμενη συζήτηση θα γίνει την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου, 7.30-9.30 μ.μ. με θέμα την πνευματική και λογοτεχνική εικόνα στην Ελλάδα το 19ο αιώνα και ειδικές αναφορές στο Διονύσιο Σολωμό και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Η μεθεπόμενη ορίστηκε για τις Ιανουαρίου, με θέμα που θα ανακοινωθεί εγκαίρως.
Κατηγορία
Φύλλο 107 Νοεμβρίου 2005
Αρχές Μάη στο Βίλνιους, την πρωτεύουσα της Λιθουανίας, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσένι εξαπέλυσε σκληρή κριτική για την πολιτική που ακολουθεί η Μόσχα στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ενεργειακών αποθεμάτων. Φυσικά, η Ουάσινγκτον δεν ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το έχει αποδείξει άλλωστε πολλές φορές. Απλά ξεκίνησε ένα νέο ψυχρό πόλεμο προς την ατίθαση ρωσική ηγεσία, που, βασιζόμενη στο ανεκτίμητο για την εποχή πλεονέκτημα του ρωσικού ενεργειακού πλούτου, αρνείται να δεχθεί υποδείξεις για το Ιράν, την Παλαιστίνη και άλλα θέματα. Εξ άλλου, η αμερικανορωσική σύγκρουση κλιμακώνεται, εξ αιτίας της κούρσας για τον έλεγχο των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών.
Στη σύνοδο του Βίλνιους συμμετείχαν οι χώρες της Βαλτικής, η Ουκρανία, η Γεωργία και η Μολδαβία, που πρωταγωνιστούν στην αμερικάνικη εκστρατεία στροφής των σοβιετικών δορυφόρων προς τη Δύση.
Επίσης, η Κυβέρνηση του Καζακστάν ενδιαφέρεται για την κατασκευή αγωγού, που, παρακάμπτοντας τη Ρωσία, θα καταλήγει στην Ευρώπη μέσω Αζερμπαϊτζάν, Γεωργίας και Τουρκίας. Ο Τσένι πέρασε και από την Αστάνα, πρωτεύουσα του Καζακστάν, προφανώς για να ενισχύσει και να καθοδηγήσει την όλη υπόθεση.
Σύσσωμος ο ρωσικός τύπος αντέδρασε με πρωτόγνωρους χαρακτηρισμούς στις αμερικανικές επεμβάσεις και μεθοδεύσεις μέσω Τσένι, του οποίου η ομιλία στη Λιθουανική πρωτεύουσα, παραλληλίστηκε με την ομιλία του Τσόρτσιλ στο Μισούρι το 1946, όταν ανακοίνωσε ότι «ένα Σιδηρούν Παραπέτασμα διχάζει την Ανατολική Ευρώπη από τον υπόλοιπο κόσμο» και ξεκίνησε τον Ψυχρό Πόλεμο. Όλοι οι Ρώσοι δημοσιογράφοι χαρακτήρισαν την ομιλία Τσένι εχθρική ενέργεια.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Το εσπευσμένο «κλείσιμο» των εθνικών μας θεμάτων με επώδυνο για τον ελληνισμό τρόπο είναι ο κύριος λόγος της ταχείας προώθησης του ΠΑΣΟΚ και των συνεταίρων του στην εξουσία. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε όλη του τη θητεία ως υπουργός εξωτερικών ακολούθησε πιστά όλες τις εντολές της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα.
Στο κυπριακό όχι απλώς υποστήριξε το κατάπτυστο σχέδιο Ανάν, αλλά ταυτίστηκε με τους Αγγλοαμερικανούς και τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις απειλές, ώστε ο κυπριακός ελληνισμός να μην το καταψηφίσει. Τώρα, 1 μήνα πριν τις εκλογές, πήγε σαν ένοχος στην Κύπρο για το μνημόσυνο του Γ. Κρανιδιώτη και έφυγε σαν ένοχος. Καμιά συνέντευξη στα ΜΜΕ, συναντήθηκε μόνο κρυφά με όσους απεργάζονται το νέο σχέδιο τύπου Ανάν.
Με την προθυμία που δείχνει ο Χριστόφιας και την αναμενόμενη επίσης πρόθυμη νέα κυβέρνηση της Ελλάδας οι Αγγλοαμερικανοί πιστεύουν βάσιμα ότι μέχρι το Δεκέμβρη θα έχουν συμφωνήσει οι Χριστόφιας-Ταλάτ (συναντώνται πλέον 2 φορές τη βδομάδα αντί της μιας). Η αίσθηση που υπάρχει στην Κύπρο είναι ότι οι συνομιλίες έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο απ όσο ανακοινώνεται, ότι το νέο τσιράκι των Αμερικανών που τοποθετήθηκε στη θέση του Γ.Γ. του ΟΗΕ θα επισκεφθεί την Κύπρο, για να επισημοποιήσει τη συμφωνία, και ότι θα επιχειρήσουν να αποφύγουν νέο δημοψήφισμα, περνώντας το νέο σχέδιο μόνο από τη Βουλή. Ας ελπίσουμε ότι για άλλη μια φορά τα σχέδιά τους θα αποτύχουν.
Στο σκοπιανό ο άθλιος Μ. Νίμιτς, τον οποίο εξακολουθούμε να ανεχόμαστε ως μεσολαβητή, έχει καταθέσει τις νέες προτάσεις του, που πάλι δε δόθηκαν στη δημοσιότητα. Θυμίζουμε ότι ο Γ. Παπανδρέου, ως υπουργός εξωτερικών επισκέφθηκε το Μοναστήρι και, αντί να συναντήσει εκπροσώπους της ελληνικής μειονότητας, συνάντησε την οργάνωση των Σκοπιανών που θέλει να «απελευθερώσει» τη «Μακεδονία του Αιγαίου» από τους Έλληνες (!!) και ότι χρηματοδοτούσε το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων, που σκοπό έχει την αναγνώριση της «σλαβόφωνης μειονότητας» στην Ελλάδα, της οποίας το ελληνικό κράτος στερεί τα δικαιώματα!! Αλλά και οι υποψήφιοι συνεταίροι του δεν πάνε πίσω. Ο Αλ. Τσίπρας, ως γραμματέας της νεολαίας του ΣΥΝ ισχυριζόταν ότι είναι αυτονόητο δικαίωμα των Σκοπιανών να χρησιμοποιούν το όνομα «Μακεδονία», ο δε Μ. Τρεμόπουλος υπήρξε τρόφιμος του Σόρος, του κυριότερου χρηματοδότη των Σκοπιανών! (βλ. ΑΣΚΕ-5, σελ. 72-73) Με τα δεδομένα αυτά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος η νέα ελληνική κυβέρνηση να υποχωρήσει από τη σημερινή γραμμή και να δεχθεί π.χ. τη διπλή ονομασία ή να ανεχθεί την αναγνώριση «μακεδονικής» εθνικότητας και «μακεδονικής» γλώσσας.
Μόλις κλείσουν το κυπριακό και το σκοπιανό, οι Αμερικανοί θα υπαγορεύσουν στο Γ. Παπανδρέου να κλείσει και τις «εκκρεμότητες» του Αιγαίου. Θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη-Γιωργάκη ήταν έτοιμη για συμφωνία-πακέτο για το Αιγαίο, σύμφωνα με τα συμφέροντα ΗΠΑ και Τουρκίας, την οποία δίστασε να παρουσιάσει πριν τις εκλογές του 2004. Και μετά το Αιγαίο σκοπεύουν να βάλουν στο χέρι και την ελληνική Θράκη, όπου ήδη αλωνίζει το τουρκικό προξενείο. Ο Γ. Παπανδρέου έχει δηλώσει ότι δεν έχει αντίρρηση να μετονομαστεί η μουσουλμανική (όπως την ονομάζει η Συνθήκη της Λοζάνης) μειονότητα της Ελλάδας σε τουρκική(!), ότι δεν είναι δογματικός με τα σύνορα(!!), ότι δεν έχει αντίρρηση να λέγονται τα στενά «τουρκικά»(!), ότι δεν μπορούμε για μερικές βραχονησίδες να χαλάμε τις σχέσεις μας με την Τουρκία και πολλά άλλα, για τα οποία οι Τούρκοι τον ευγνωμονούν.
Αν για όλα τα παραπάνω η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κρύβει τις προθέσεις της, σε ένα ζήτημα ήταν αποκαλυπτική: τη συμμόρφωση προς τις αμερικανικές υποδείξεις για κλείσιμο όλων των ανοιγμάτων προς τη Ρωσία, που έκαναν προηγούμενες κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ. Ήδη δήλωσε ότι θα ζητήσει επανεξέταση της συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, που στην πράξη σημαίνει πάγωμα μιας συμφωνίας πολύ χρήσιμης για τη χώρα μας εθνικά, γεωστρατηγικά, ενεργειακά και οικονομικά. Η δικαιολογία είναι η προστασία του περιβάλλοντος, που φυσικά δε στέκει, αφού πρόκειται για αγωγό μεταφοράς και όχι για βιομηχανική εγκατάσταση που μπορεί να ρυπαίνει με τα απόβλητά της. Φυσικά, κατά τον κ. Γ. Παπανδρέου, οι αγωγοί αμερικανοτουρκικών συμφερόντων δε δημιουργούν κανένα περιβαλλοντικό πρόβλημα.
Από τις 5 Οκτωβρίου τα εθνικά μας θέματα μπαίνουν σε επικίνδυνη τροχιά. Κάθε Έλληνας πολίτης που αγαπά τον τόπο του, κάθε πατριωτικός φορέας πρέπει άμεσα να κινητοποιηθούν, ώστε η υποτέλεια των κυβερνώντων να μη μας οδηγήσει άλλη μια φορά σε ανεπανόρθωτη ζημιά.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Μετά την επιτυχία των Αγγλοαμερικανών να εκτοπίσουν τον Τάσσο Παπαδόπουλο από την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει διαμορφωθεί στην Κύπρο μια επικίνδυνη πολιτική κατάσταση.
Τον κύριο λόγο στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής, άρα και στους χειρισμούς του εθνικού θέματος, έχει φυσικά το ΑΚΕΛ, γνωστό ανέκαθεν για τη μειοδοτική του πολιτική, σε βαθμό που πολλοί, όχι μόνο κακοπροαίρετοι, να το κατηγορούν για διαρκή συνεργασία με τους ’γγλους και τώρα για προσπάθεια επαναφοράς του σχεδίου Ανάν μεταμφιεσμένου.
Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, που στήριζαν (όσο στήριζαν) τον Τάσσο και την πολιτική του, λόγω της συμμετοχής τους στην κυβέρνηση Χριστόφια, έχουν βάλει πολύ νερό στο κρασί τους και δεν προβάλλουν σοβαρή αντίσταση. Ο δεξιός ΔΗΣΥ είναι ενθουσιασμένος με το Χριστόφια και δεν το κρύβει, όπως δεν το κρύβουν και οι Δυτικοί. Έτσι απομένουν να ασκούν αντιπολίτευση το ΕΥΡΩΚΟ (με τους περιορισμούς που θέτουν οι αυταπάτες του για «ευρωπαϊκή λύση») και οι Οικολόγοι (με τους περιορισμούς που θέτει η συνεργασία τους με τους Ευρωπαίους Πράσινους, φανατικούς αντιπάλους του ελληνισμού σε όλα τα εθνικά μας θέματα).
Η κατάσταση αυτή έχει αποθρασύνει το Χριστόφια, που προχώρησε σε 2 χαρακτηριστικές κινήσεις:
Τα βιβλία του CDRSEE
Το υπουργείο Παιδείας της Κύπρου χαρακτήρισε ως βοηθήματα Ιστορίας, που θα βρίσκονται πλέον στις σχολικές βιβλιοθήκες, 4 εκδόσεις του διαβόητου Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Ν.Α. Ευρώπη (CDRSEE), που χρηματοδοτείται από τα υπουργεία Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Βρετανίας, τον κ. Σόρος κ.ά. Τα βιβλία αυτά παρουσιάστηκαν σε συνέντευξη τύπου στη Λευκωσία στις 9/10/2008 από τον εφοπλιστή Κ. Καρρά, τη Χρ. Κουλούρη και κάποιους Τούρκους! Επίκειται επιμόρφωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών με βάση τα 4 αυτά βιβλία! [Σημειωτέον, τα βιβλία αυτά ήδη παρουσιάστηκαν σε Βελιγράδι, Ζάγκρεμπ, Τίρανα, Σεράγεβο και Σκόπια. Στην Ελλάδα δεν τόλμησαν ακόμη, αφού έκαναν ένα βήμα παραπάνω με το βιβλίο της Ρεπούση, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων.]
Συλλήψεις «αντιφρονούντων»
Την ημέρα της Ανεξαρτησίας, 1η Οκτωβρίου, η Αστυνομία συνέλαβε 16 άτομα, επειδή πριν την έναρξη της παρέλασης μοίραζαν φυλλάδια, με τα οποία κατήγγελλαν την προσπάθεια κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον ενδοτισμό της κυβέρνησης. Τα 16 άτομα οδηγήθηκαν με χειροπέδες στον αστυνομικό σταθμό, όπου και κακοποιήθηκαν. Όλα τα κόμματα κατηγόρησαν την αστυνομία, πλην του ΑΚΕΛ.
Η αντιδημοκρατική νοοτροπία του ΑΚΕΛ φαίνεται και από τις δηλώσεις του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου Ντ. Κατσουρίδη, ο οποίος στις 19/10/08 κάλεσε τα άλλα κόμματα να εκφράζουν τις διαφωνίες τους μόνο στο Εθνικό Συμβούλιο και να μην τις δημοσιοποιούν στα ΜΜΕ!
Εξασθενεί η διεθνής θέση της Κύπρου
Έτσι έχουμε αρνητικές εξελίξεις και στο διεθνές πεδίο. Την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ποτέ δεν είχε προσφωνήσει κατοχικός ηγέτης (Ντενκτάς ή Ταλάτ), γιατί αντιδρούσε η κυπριακή κυβέρνηση. Τώρα συνέβη και αυτό, προφανώς με τη συναίνεση του Χριστόφια. Το ψήφισμα της Συνέλευσης, πολύ χειρότερο από κάθε άλλη φορά, καλεί την Τουρκία να
μειώσει (όχι να αποσύρει!!) τα στρατεύματα κατοχής και την Κυπριακή Δημοκρατία να επιτρέψει το ελεύθερο εμπόριο μεταξύ Κατεχομένων και Ε.Ε. από τα λιμάνια της Αμμοχώστου και της Κερύνειας! Στις διαβουλεύσεις για τη σύνταξη αυτού του κατάπτυστου ψηφίσματος συμμετείχε από πλευράς Κύπρου μόνο ο ’. Κυπριανού του ΑΚΕΛ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι είναι ένα πολύ καλό ψήφισμα, αποτέλεσμα της ορθής πολιτικής που ακολουθεί ο Χριστόφιας!
Η εχθρική στάση των Δυτικών απέναντι στον ελληνισμό της Κύπρου αποδεικνύεται πλέον ότι δεν οφειλόταν στην «αδιαλλαξία» του Τάσσου, αλλά στην επιδίωξή τους να μετατρέψουν ολόκληρο το νησί σε προτεκτοράτο τους. Γι αυτό παρατηρείται το αδιέξοδο στις επαναλαμβανόμενες συναντήσεις των δύο φίλων Χριστόφια και Ταλάτ, το οποίο θα κληθούμε να το ξεπεράσουμε πάλι με νέες δικές μας μονομερείς υποχωρήσεις.
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Η 11η Σεπτέμβρη 2001 αποτέλεσε την αρχή της κορύφωσης της αμερικανικής κυριαρχίας και ο Αύγουστος του 2008 το τέλος, απ όπου άρχισε η κάθοδος, και τα πολλά ερωτήματα και προβλήματα, όχι μόνο για τις ΗΠΑ.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι έσπρωξε την παραπαίουσα ηγεσία των ΗΠΑ να στείλουν τη μαριονέτα τους της Γεωργίας να πέσει πάνω στους ρωσικούς τοίχους. Δοκίμαζαν την αποφασιστικότητα της νέας Ρωσίας; Ήθελαν να βοηθήσουν την καμπάνια του Μακκέιν; Ήταν ένα απονενοημένο βήμα των ανισόρροπων της κυβέρνησης Μπους ή μήπως ένα καλοσχεδιασμένο εγχείρημα εν όψει ευρύτερων μελλοντικών χειρισμών στην περιοχή, που αναγκαστικά θα δεσμεύουν την επόμενη ηγεσία των ΗΠΑ;
Είναι νωρίς να απαντήσουμε σ αυτά τα ερωτήματα, όμως τα άμεσα αποτελέσματα της ρωσοαμερικανικής εμπλοκής είναι ήδη ορατά:
Α) Η Ρωσία έκανε μια εντυπωσιακή επανεμφάνιση στην παγκόσμια σκηνή και μάλιστα τυπικά αμυνόμενη και απόλυτα δικαιολογημένη, παρά τις ανοησίες των παπαγάλων της Δύσης.
Β) Οι ΗΠΑ εμφανίστηκαν αναξιόπιστες στους νέους συμμάχους των και επιβεβαίωσαν τον κυνισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις μαριονέτες τους, Μιλόσεβιτς, Σαντάμ, Σαακασβίλι (και σύντομα τους Σκοπιανούς
).
Γ) Βενεζουέλα και Βολιβία (με τη στήριξη του συνόλου σχεδόν της Νότιας Αμερικής) έδιωξαν τους Αμερικανούς πρεσβευτές (!) και κάλεσαν ρωσικά βομβαρδιστικά και ένα ρωσικό πολεμικό πλοίο ως προειδοποίηση!
Αυτά όμως αποτελούν τη μία όψη του νομίσματος. Δεν είναι τόσο ανίσχυρες, φυσικά, οι ΗΠΑ, όπως σε πρώτη ματιά φαίνονται με τα γεγονότα στον Καύκασο. Και το χειρότερο, δεν πρόκειται να μείνουν παθητικοί θεατές στις συντελούμενες αλλαγές στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Θα απειλήσουν (ήδη το κάνουν σε μας εδώ) και ενδεχομένως θα χτυπήσουν αλλού (όπου διαθέτουν ανόητα οργανέτα, που δε βλέπουν ούτε καν μεσοπρόθεσμα) για αντιπερισπασμό και για γόητρο.
’λλωστε ο ασκός που άνοιξε με την «αναγνώριση» του Κοσόβου και τώρα της Οσετίας και της Αμπχαζίας (περιπτώσεις πολιτικά όμοιες, αλλά με σημαντικές ιστορικές διαφορές) επιβάλλει προσοχή και περίσκεψη στους μικρότερους και μικρούς παίκτες, όπου τουλάχιστο δεν υπάρχει ισχυρό εσωτερικό μέτωπο και κοινωνική συνοχή.
Ειδικότερα για τη χώρα μας απαιτείται συνεχώς εγρήγορση, όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουν ότι οι προβαλλόμενες ηγεσίες και τα ΜΜΕ μας έχουν πάτρωνες ισχυρούς, που (ευτυχώς τώρα) αλληλοϋποβλέπονται (
), και όταν δειλά δειλά εμφανίζονται κρούσματα υπονόμευσης, ακόμη και εκ των έσω, στο Βορρά, την Ανατολή και την Κύπρο.
Ελπίζουμε όλοι να είναι προσεκτικοί και αποφασιστικοί, ώστε να αναγκάσουν και τις προβαλλόμενες ηγεσίες να τηρούν τουλάχιστον τα προσχήματα. Έτσι θα κερδηθεί ο χρόνος μέχρις ότου ο λαός, πληροφορημένος,
να αποφασίζει και να ενεργεί
Κατηγορία
Φύλλο 124 Σεπτεμβρίου 2008
Φυσικά και δε συμμετέχουμε στα πανηγύρια του κ. Σημίτη και των «δημοσιογράφων» που τον συνοδεύουν σε διατεταγμένη υπηρεσία και, έναντι αδρότατης αμοιβής, προκάλεσαν ήδη πλήρη σύγχυση στο λαό, φιμώνοντας κάθε αντίθετη φωνή και ελπίζοντας να περιορίσουν τις αντιδράσεις. Όχι μόνο γιατί όλα τα πρώτα δεδομένα είναι ανησυχητικά, αλλά και γιατί ο ίδιος ο κ. Σημίτης εμφανίζει κάθε δική του μειοδοσία ως θρίαμβο! Μετά τη Σύνοδο της Σεβίλης είχε το θράσος να πανηγυρίζει με τον ίδιο τρόπο για τον ευρωστρατό, χωρίς ούτε ο ίδιος ούτε οι «δημοσιογράφοι» του να έχουν πει τι αποφασίστηκε! Και, όταν η απόφαση της Σεβίλης βγήκε στη δημοσιότητα, αποκαλύφθηκε ότι ήταν ατόφιο το αγγλο-αμερικανο-τουρκικό κείμενο Κωνσταντινούπολης-’γκυρας με μια ασήμαντη προσθήκη στο άρθρο 2.
Επειδή πρόκειται για την Κύπρο, στο μυαλό των παλαιοτέρων έρχονται οι δηλώσεις του Κ. Καραμανλή το 1959 ότι ήταν «η ευτυχέστερη μέρα της ζωής» του η μέρα που έδωσε το δικαίωμα στην Τουρκία να επεμβαίνει μονομερώς στην Κύπρο, δικαίωμα που άσκησε «νόμιμα» το 1974, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Σύνδεση ένταξης λύσης
Πανηγυρίζουν ο Σημίτης και ο κλητήρας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που παριστάνει τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, γιατί αποσυνδέθηκε η ένταξη από τη «λύση»
(ένταξη χωρίς αιρέσεις και εξαιρέσεις, κατά τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, που, ως δεύτερος Ν. Μπίστης, ανέλαβε το ρόλο του βοηθού του Γιωργάκη).
Ως αποσύνδεση ερμηνεύεται το γεγονός ότι σε άλλο σημείο των συμπερασμάτων της Συνόδου αναφέρεται η απόφαση για την ένταξη και σε άλλο η «ισχυρή επιθυμία» για λύση μέχρι 28/2/03! ’λλωστε η Ε.Ε. υποστηρίζει ένθερμα το σχέδιο Ανάν.
Ακόμη χειρότερη από το κείμενο των συμπερασμάτων είναι, ίσως, η δεδομένη πολιτική βούληση της ελλαδικής και της ελληνοκυπριακής ηγεσίας να δεχθούν το σχέδιο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κύπρου Παπαπέτρου δήλωσε στην ΕΤ-3 ότι «αν δεν είχαμε δεχθεί το σχέδιο Ανάν, δε θα αποφασιζόταν η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.». Οι Σημίτης-Γιωργάκης δήλωσαν ότι «εμείς απαιτήσαμε να υπάρξει ισχυρή δέσμευση για λύση του Κυπριακού μέχρι 28/2/03»!
Ποια αποσύνδεση, λοιπόν; Απλώς, υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση, μέχρι να ξεπεραστούν οι δυσκολίες. Η αίσθηση στην Κύπρο, μάλιστα, είναι ότι στο παρασκήνιο η συμφωνία έχει ήδη επέλθει.
Τέλος, τονίζουμε ότι σύμφωνα με το σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα που προβλέπεται για τις 31/3/03 οι Κύπριοι θα ψηφίσουν με ένα μόνο ΝΑΙ ή ένα μόνο ΟΧΙ και για την ένταξη και για τη λύση. Δεν μπορούν να ψηφίσουν το ένα και να καταψηφίσουν το άλλο.
Γιατί δεν υπογράφηκε ακόμη το σχέδιο Ανάν;
Στην ελληνοκυπριακή πλευρά η δυσκολία είναι η άρνηση του λαού, παρότι το σύνολο σχεδόν της πολιτικής ηγεσίας το αποδέχθηκε, με τιμητικές εξαιρέσεις τους Νέους Ορίζοντες και το Κίνημα Οικολόγων- Περιβαλλοντιστών. Στις δημοσκοπήσεις καταγράφηκε από την αρχή ένα απροσδόκητα μεγάλο ποσοστό ΟΧΙ, που, αντί να μειώνεται με τους εκβιασμούς, τις απειλές και την πλύση εγκεφάλου, αυξάνεται συνεχώς, ξεπερνώντας το 70%!! Στα κόμματα έχει σημάνει επανάσταση, στην οποία συμμετέχουν και βουλευτές. Η Εκκλησία πήρε ομόφωνα μιαν εξαιρετική απόφαση, αν και ορισμένοι ιεράρχες εσύρθησαν παρά τη θέλησή τους (ήδη ο Κιτίου διεχώρισε τη θέση του). Έτσι μέρος της πολιτικής ηγεσίας (ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, Λυσσαρίδης) αναγκάστηκε σε φαινομενική αναδίπλωση. Οι πρωταγωνιστές, λοιπόν, του σχεδίου (Κληρίδης, Μαρκίδης, Βασιλείου, Παπαπέτρου, Κούρος) τρέμουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και σκέπτονται κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, για να αλλάξουν τους συσχετισμούς.
’λλης φύσης είναι οι δυκολίες στην τουρκική πλευρά. Το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας (και το πιόνι του, ο Ντενκτάς) συνήθισαν τόσα χρόνια να κάνουν ό,τι θέλουν, με την ανοχή της χρόνια να κάνουν ό,τι θέλουν, με την ανοχή της ελληνικής πλευράς και την υποστήριξη των Αγγλο-αμερικάνων. Κάθε φορά καταθέτουν στις διαπραγματεύσεις παράλογες απαιτήσεις και, μόλις αυτές γίνονται δεκτές, δεν υπογράφουν γιατί προσθέτουν κι άλλες! Έτσι, ενώ το σχέδιο Ανάν «είναι η πλήρης δικαίωση του Ντενκτάς» (Αλή Μπιράντ), οι τουρκικές ηγεσίες το απέρριψαν, αυξάνοντας τις απαιτήσεις τους!! Διπλό λάθος:
Aν τροποποιηθεί κι άλλο το σχέδιο Ανάν υπέρ των Τούρκων, αποκλείεται να εγκριθεί στο δημοψήφισμα των Ελληνοκυπρίων.
Η απαίτηση για ταυτόχρονη ένταξη Κύπρου και Τουρκίας ή, έστω, η συντόμευση των διαδικασιών ένταξης της Τουρκίας «σημαίνει τη διάλυση της Ε.Ε.» (Ζισκάρ ντ Εστέν). Ο γαλλογερμανικός άξονας βεβαίως υποχωρεί στις απαιτήσεις του υπερατλαντικού συμμάχου (όπου δε συμπίπτουν τα συμφέροντά τους), αλλά δεν είναι και διατεθειμένος να αυτοκτονήσει. Συμμάχους διαθέτει και στις ΗΠΑ (αρθρογραφία Wall Street Journal και Herald Tribune), παρότι αυτοί οι σύμμαχοι δεν έχουν τον πρώτο λόγο στις σημερινές ΗΠΑ του Τζωρτζ Μπους τζούνιορ.
Έτσι μεθοδεύεται η ενίσχυση της ισλαμικής κυβέρνησης της Τουρκίας σε βάρος του στρατιωτικού κατεστημένου και ο παραμερισμός του Ντενκτάς, για να μπουν και οι τουρκικές υπογραφές. Όλ αυτά θέλουν κάποιο χρόνο, ενώ τα χρονοδιαγράμματα για την επίθεση κατά του Ιράκ είναι ασφυκτικά.
Ο «εθνικός στόχος» της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε.
Η ένταξη της Κύπρου στην Ε,Ε. (με ή χωρίς λύση) έχει αναγορευτεί σε «εθνικό στόχο». Ακόμη και αρνητές του σχεδίου Ανάν θεωρούν την ένταξη κάτι καλό, αλλά όχι αρκετό για να δεχτούν το σχέδιο.
Φοβόμαστε ότι ο «εθνικός στόχος» αυτός θα αποδειχτεί το ίδιο (ή περισσότερο;) αρνητικός για την Κύπρο όσο για την Ελλάδα οι άλλοι «εθνικοί στόχοι» της ένταξης στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ.
Ισχυρίστηκαν ότι με την ένταξη η Κύπρος θα είναι πιο ασφαλής, αφού θα μπορεί να προστατεύεται από τον ευρωστρατό. Όμως όλες οι αποφάσεις της Ε.Ε. για τον ευρωστρατό και το σχέδιο Ανάν ξεκαθαρίζουν ότι ο ευρωστρατός δεν μπορεί ούτε να σταθμεύσει στην Κύπρο χωρίς την άδεια της Τουρκίας. Η δε Κύπρος αποκλείεται ακόμη και από τις διαβαθμισμένες πληροφορίες που θα προέρχονται από το ΝΑΤΟ.
Ισχυρίζονται ότι θα υπάρξει μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Το αντίθετο θα συμβεί. Ήδη, με την προετοιμασία για ένταξη, η παραγωγή έχει μειωθεί (η γεωργία εξαφανίζεται) ενώ ο πλούτος που υπάρχει προέρχεται από δουλειές-κομπίνες (υπάρχουν 25.000 off shore εταιρείες!!). Όλ αυτά θα χαθούν με την ένταξη. Αν, μάλιστα, η ένταξη συνδυαστεί με τη «λύση», τότε τα πράγματα χειροτερεύουν πολύ (βλ. άρθρο σελ. ).
Η ένταξη της Κύπρου, λοιπόν, δεν είναι κάποια χάρη της Ε.Ε. προς τη Μεγαλόνησο.
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Στις 26 Σεπτεμβρίου, ημέρα Σάββατο και ώρα 6.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί η τακτική Σύνοδος του ΑΣΚΕ. Η Σύνοδος θα εκτιμήσει την πολιτική κατάσταση, όπως διαμορφώνεται στην προεκλογική περίοδο, και όλα τα πιθανά μετεκλογικά σενάρια, θα συζητήσει τον απολογισμό της Εκτελεστικής Επιτροπής και θα θέσει τους στόχους του κόμματος για το επόμενο εξάμηνο. Τα άρθρα αυτού του φύλλου της «Ε» να θεωρηθούν εισηγήσεις προς τη Σύνοδο.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Το ιστορικό
Από το 1950 με τον αναγκαστικό νόμο 1611/50 τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων δεσμεύονταν σε άτοκους λογαριασμούς στην Τράπεζα Ελλάδος και με αυτά τα κεφάλαια χρηματοδοτούνταν με πολύ χαμηλά επιτόκια οι επιχειρήσεις. Αντίθετα, αν τα ταμεία χρειάζονταν να δανειστούν, δανείζονταν με 30%. Οι απώλειες εσόδων των ταμείων για το διάστημα αυτό υπολογίζονται σε 25 τρισεκατομμύρια δραχμές (περίπου 75 δισ. ευρώ).
Το 1982 θεσμοθετείται να επενδύουν τα ασφαλιστικά ταμεία σε σταθερούς τίτλους του Δημοσίου. Με το μέτρο αυτό, εκείνη την εποχή, είχαν κάπως ικανοποιητικές αποδόσεις.
Το 1992 η Κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσμοθέτησε τη δυνατότητα να επενδύουν τα ασφαλιστικά ταμεία το 20% των αποθεματικών τους σε επισφαλείς επενδύσεις (Χρηματιστήριο, τραπεζικά προϊόντα υψηλού κινδύνου κ.λ.π.) και επέτρεψε την ίδρυση εταιρειών αμοιβαίων κεφαλαίων από τα ασφαλιστικά ταμεία και, μέσω αυτών, την «αξιοποίηση» των αποθεματικών τους.
Το 1995 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραχωρεί το δικαίωμα στις διοικήσεις των ταμείων να προσλαμβάνουν «συμβούλους» τις τράπεζες ή θυγατρικές τους. Την περίοδο αυτή γιγαντώθηκαν οι ιδιωτικές τράπεζες.
Το 1999 η κυβέρνηση Σημίτη αυξάνει από 20% σε 23% το ποσοστό των αποθεματικών των ταμείων που μπορούν να επενδύονται σε μετοχές και αμοιβαία κεφάλαια που κυκλοφορούν οι θυγατρικές των τραπεζών.
Το 2002 επέτρεψε την «επένδυση» των αποθεματικών των ταμείων σε χρηματιστηριακά παράγωγα (δηλ. σε «φούσκες») κι έτσι έγινε η πρώτη μεγάλη κλοπή. Οι απώλειες των ασφαλισμένων αυτήν την περίοδο (1999-2002) αποκρύφτηκαν από όλα τα ΜΜΕ, αν και οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ μιλάνε για πάνω από 3,5 δισ. ευρώ.
Πάντως έως το 2004 εξακολουθούσε να ισχύει ότι το 77% των αποθεματικών επενδύονται υποχρεωτικά σε ασφαλείς επενδύσεις.
Η επιτήρηση Αλμούνια
Την περιβόητη επιτήρηση Αλμούνια για το δημοσιονομικό έλλειμμα, που ήταν πολύ πάνω από το 3%, προκάλεσε η ίδια η κυβέρνηση της Ν.Δ., αποκαλύπτοντας τα κρυφά δάνεια και χρέη που είχε φορτώσει στον ελληνικό λαό το ΠΑΣΟΚ, για να κρύψει το δυσθεώρητο χρέος και το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα, που οφειλόταν στην είσοδο της χώρας μας στην ΟΝΕ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στα φαγοπότια των νταβατζήδων και στην αβυσσαλέα διαφθορά.του. Η ΝΔ ήθελε να παραστήσει την αδιάφθορη, για να εξοβελίσει το εν πολλαίς αμαρτίες ΠΑΣΟΚ από την εξουσία για πολλά χρόνια. Για να επιτύχει όμως ο περιορισμός ελλειμμάτων και χρεών πρέπει η χώρα να καταστεί παραγωγική, ώστε να αποκτήσει εμπορικό πλεόνασμα, που θα εξυπηρετεί τα χρέη. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει όσο η χώρα βρίσκεται μέσα στην Ε.Ε., όπως έχει αναλυτικά τεκμηριωθεί στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-4.
Η επιτήρηση Αλμούνια έγινε μπούμερανγκ για τη Ν.Δ., επειδή, στα πλαίσια του συστήματος και της Ε.Ε., (κι αν ακόμη ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό) τελικά ήταν υποχρεωμένη να ακολουθήσει τα χνάρια του διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ, που σήμερα παριστάνει και τον τιμητή με τη συνδρομή των ΜΜΕ των νταβατζήδων.
Τι είναι τα «δομημένα» ομόλογα;
Τα ομόλογα αυτά επισήμως λέγονται «παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα». Σε αντίθεση με τα σταθερά, που δίνουν ένα σταθερό τόκο, τα δομημένα μόνο για τα πρώτα δύο έως πέντε χρόνια έχουν ένα σταθερό τόκο, και μάλιστα πάνω από τον πληθωρισμό (τόκος 5% ώς 6%), ενώ για τα επόμενα δέκα έως δεκαοχτώ χρόνια οι τόκοι τους συναρτώνται από περίπλοκους όρους και πρακτικά είναι μηδενικοί. Με τη λήξη του ομολόγου αυτού το δημόσιο πληρώνει στον τελευταίο κάτοχό του την ονομαστική του αξία, δηλ. το ποσό που γράφει πάνω του το ομόλογο.
Η «ανάδοχος» τράπεζα:
χάνει, γιατί αγοράζει από το δημόσιο το ομόλογο στην ονομαστική του αξία και το πουλάει στον επόμενο αγοραστή σε μικρότερη τιμή (π.χ. η JP Morgan πούλησε στον επόμενο μεσάζοντα το ομόλογο που τελικά πήγε στο Ταμείο των Δημοσίων Υπαλλήλων στο 92,95% της ονομαστικής του αξίας) και επιπλέον πληρώνει τους όποιους τόκους στον τελευταίο αγοραστή σε όλη τη διάρκεια του δανείου,
κερδίζει, γιατί εισπράττει τόκους από το δημόσιο, επίσης σε όλη τη διάρκεια του δανείου. Το επιτόκιο αυτό είναι κυμαινόμενο και ορίζεται από τη διατραπεζική αγορά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Από τη διαφορά των επιτοκίων προκύπτουν τα κέρδη των τραπεζών, που είναι τόσο μεγάλα, ώστε ένα μέρος από αυτά γεμίζουν τις τσέπες μεσαζόντων και ιθυνόντων.
Το δημόσιο υποτίθεται ότι κερδίζει, γιατί, αν δανειζόταν από τράπεζα με τη συνήθη διαδικασία, θα πλήρωνε αυξημένο επιτόκιο (σήμερα θα ήταν 4,42% με τάσεις ανόδου). Αυτό είναι το περιβόητο swap, δηλ. η ανταλλαγή των επιτοκίων των «δομημένων» με το επιτόκιο που εισπράττει η τράπεζα από το δημόσιο και που είναι επικερδές γι αυτή (λίγο λιγότερο από 4,42%, δηλαδή 4,15%). Όμως το δημόσιο πρέπει να είναι ο προστάτης των ταμείων των ασφαλισμένων και μαζί με αυτά πρέπει να εκφράζει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Αν τα ταμεία θελήσουν να πουλήσουν σήμερα τα «δομημένα» που κατέχουν, για να πληρώσουν συντάξεις, ζήτημα είναι αν εισπράξουν το 70% της ονομαστικής τους αξίας. Αφού, λοιπόν, τα «δομημένα» καταληστεύουν τα ταμεία, το δημόσιο δεν έπρεπε να αισθάνεται καθόλου κερδισμένο.
Τα «δομημένα» διακινούνται εκτός δημοσιότητας, επειδή μόνο οι κωδικοί τους αναφέρονται. Μάλιστα ο Δούκας στην αρχή του σκανδάλου έσπευσε να καταθέσει τροπολογία που να καθιστά πλήρως απόρρητη την έκδοση και τη διακίνησή τους. Η κατακραυγή όμως τον υποχρέωσε να την αποσύρει.
Ε.Ε. και Ν.Δ. επέλεξαν τα «δομημένα», επειδή δεν τα αναγράφουν ως δημόσιο χρέος
Ο πρώτος λόγος που η κυβέρνηση επέλεξε τα «δομημένα» είναι επειδή αυτά δε λογίζονται ως δημόσιο χρέος, όπως αναφέρεται στο άρθρο 2 του Πρωτοκόλλου για το υπερβολικό έλλειμμα της Συνθήκης του Μάαστριχ, που παραπέμπει στο τι θεωρεί ως χρέος ο κανονισμός του Ευρωπαϊκού Συστήματος Ολοκληρωμένων Λογαριασμών (ΕΣΛ). Στην εισηγητική του έκθεση ο κανονισμός αυτός αναφέρει: «Τα παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα, που είναι σχετικά νέα εργαλεία και καλύπτονται για πρώτη φορά από το ΕΣΛ 95, δεν περιλαμβάνονται στο σύνολο του χρέους, επειδή δεν έχουν ίδια ονομαστική αξία με εκείνη που παρατηρείται για τα υπόλοιπα χρεωστικά μέσα». Φυσικά κανένα ΜΜΕ δεν έχει προβάλλει την πτυχή αυτή για να μην ενοχληθούν οι κηδεμόνες του.
Η Ε.Ε. και ιδιαίτερα η Κομισιόν, ενώ κόπτονται για τον περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω του 3%, δεν τους ενδιαφέρει το άλλο κριτήριο του Μααστριχ, ότι το δημόσιο χρέος πρέπει να είναι κάτω το 60% του ΑΕΠ (σήμερα το πραγματικό είναι άνω του 120%). Ο λόγος είναι προφανής. Ο περιορισμός του δημοσιονομικού ελλείμματος σημαίνει αύξηση φόρων, περικοπή κοινωνικών παροχών, μισθών, συντάξεων, ασφάλισης κ.λ.π., που πλήττει μόνο τους ασθενέστερους. Αντίθετα, το υψηλό δημόσιο χρέος ωφελεί μόνο τραπεζίτες, χρηματιστές, μεσάζοντες, «νταβατζήδες» και κάθε λογής ευνοούμενους της Ε.Ε. και της Κομισιόν, επειδή κερδίζουν από τους τόκους, τις προμήθειες και τα έργα. Η αναδιανομή του πλούτου υπέρ αυτών είναι ασύλληπτη.
Συνολική η ευθύνη
Η καταλήστευση των αποθεματικών ήταν συνολική κυβερνητική πολιτική, και όχι μόνο επιλογές Τσιτουρίδη. Τα ταμεία και ορισμένες επιχειρήσεις που ελέγχονται από το δημόσιο (Ταχ. Ταμιευτήριο, Αγροτική Τράπεζα κ.λ.π.) πήραν γραμμή να πουλήσουν τα σταθερά ομόλογα και ν αγοράζουν μέσω τρίτων τα «δομημένα» στο 100% της ονομαστικής τους αξίας ή και στο 106%, αντί στο 85% ή 87%, όπως θα έπρεπε, αφού. τα «προϊόντα» αυτά, λόγω του υψηλού κινδύνου απωλειών που έχουν, κατά κανόνα πωλούνται στον τελικό αποδέκτη σε τιμή μικρότερη από την ονομαστική αξία τους (από το άρτιο).Στα κόλπα ήταν και οι συνδικαλιστές (του ΠΑΣΟΚ οι περισσότεροι), που μερικοί απ αυτούς μετείχαν ως μέλη στις διοικήσεις των ταμείων και τώρα παριστάνουν τους ανήξερους και τους κήνσορες.
Όταν ρώτησαν τον Αλογοσκούφη γιατί δε διαθέτει το δημόσιο απ ευθείας αυτά τα ομόλογα στα ταμεία, αυτός απάντησε ότι «δεν υπάρχει εγγύηση διαφάνειας αν κάνει διαχείριση το δημόσιο με τους διοικητές, μόνη εγγύηση είναι η αγορά». Φυσικά δεν είπε ότι η Κομισιόν δεν τους επιτρέπει την απ ευθείας διάθεσή τους και επιβάλλει αυτή να γίνεται μέσω τραπεζών. Έτσι νομιμοποιούνται τα υπερκέρδη τραπεζών και μεσαζόντων και ομολογείται έμμεσα ότι ήταν γνωστό πού θα κατέληγαν τα «δομημένα».
Οι τράπεζες, οι χρηματιστές και οι λοιποί μεσάζοντες ήταν πληροφορημένοι μήνες πριν για την έκδοσή των «δομημένων» ομολόγων και για το πού θα κατέληγαν και γι αυτό τα διακινούσαν με σιγουριά μεταξύ τους. Ηξεραν ότι δε θα μείνει στα χέρια τους το «αεροπλανάκι». Έτσι αποκόμιζαν τεράστιες προμήθειες. Απαυτά βγήκαν μίζες αλά ΠΑΣΟΚ εις βάρος των ασφαλισμένων και της κοινωνίας, μέχρι να καταλήξουν στα ταμεία ή στις δημόσιες επιχειρήσεις. Αυτό είναι το μεγάλο σκάνδαλο και τώρα όλα τα εμπλεκόμενα κυβερνητικά στελέχη παριστάνουν τους ανήξερους επειδή έχασαν το «επικοινωνιακό» πλεονέκτημα του αδιάφθορου και τους εξομοιώνουν πλέον με τους διεφθαρμένους του ΠΑΣΟΚ.
Ποιος πληροφορούσε αυτόν τον εσμό των αρπακτικών; Μήπως θα μας πουν το γνωστό ανέκδοτο ότι θα τους «βρεί» κι αυτούς ο «εισαγγελέας»; Δε βρήκαν ούτε σαν δικαιολογία έστω έναν άλλο τελικό αποδέκτη αυτών των «δομημένων», πλην ταμείων και δημόσιων επιχειρήσεων.
Ισχυρίζονται τώρα ψευδόμενοι ότι τα ταμεία αποφάσιζαν μόνα τους (όπως έλεγε το ΠΑΣΟΚ το 2000, ότι η διοίκηση της ΔΕΚΑ σπατάλησε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, για να στηρίξει το Χρηματιστήριο, που εβυθίζετο τις ημέρες των εκλογών, κι όχι ότι υπάκουσε στις εντολές του Χριστοδουλάκη). Θυμίζουμε ότι το καλοκαίρι του 2006 υποχρέωσαν τα ταμεία που είχαν μετοχές της Εθνικής Τράπεζας είτε να τις πουλήσουν στην τιμή των 25 ευρώ υποχρεωτικά εκείνη τη στιγμή, για να προωθηθεί η ιδιωτικοποίησή της, είτε, αν είχαν ρευστό, να μην ασκήσουν καν το δικαίωμα αγοράς νέων μετοχών, δικαίωμα που είχαν ως παλαιοί μέτοχοι.
Τα αποθεματικά υπολογίζονται σε 41 δισ. ευρώ. Με αυτά θέλουν να καλύψουν ένα τμήμα του δημόσιου χρέους, που το 2007 υπολογίζεται στα 232 δισ. ευρώ. Με τα «δομημένα» διατηρούν το χρέος στο 105% κι όχι στο 120% του ΑΕΠ. Κάθε χρόνο το δημόσιο δανείζεται περί τα 30 έως 35 δισ. ευρώ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο (Ιανουάριος 2005 - Αύγουστος 2006) επτά έως οκτώ ταμεία αγόρασαν «δομημένα» 1,2 δισ. ευρώ.
Τώρα όμως με τις αποκαλύψεις έχουν πολλά προβλήματα. Μιλούν για επιστροφές των χρημάτων των «δομημένων» στα ταμεία, που φυσικά οι μεσάζοντες δεν πρόκειται να αποδεχθούν με το αζημίωτο. Η «φάμπρικα» των δομημένων είναι αμφίβολο πλέον αν θα συνεχισθεί με στόχο τα αποθεματικά και αποδυναμώνει σοβαρά την κυβέρνηση να θέσει θέμα ασφαλιστικού, που επιμόνως επιτάσσει η Ε.Ε.
Κατηγορία
Φύλλο 116 Μαΐου 2007
[Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" της 4/3/07]
Η κρίση στον χώρο της Παιδείας και ειδικότερα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι γεγονός πανθομολογούμενο. Τα προβλήματα της πρωτοβάθμιας διεφάνησαν με αφορμή τη μακρόχρονη απεργία των λειτουργών της. Αυτά της δευτεροβάθμιας συμποσούνται στην έλλειψη ενιαίου οράματος, άρα και σχεδιασμού, και στη μοναδική, σχεδόν, στόχευση στην εισαγωγή των μαθητών σε σχολές της τριτοβάθμιας. Όσο γι' αυτήν, όλοι μας είμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου αναστάτωσης που περιληπτικά συγκεκριμενοποιείται στην αντίθεση των περισσότερων διδασκόντων και των φοιτητών στο άρθρο 16 και στο ζήτημα της αμφισβήτησης του πανεπιστημιακού ασύλου.
Φυσικά, τα προβλήματα της εκπαίδευσης (για την ευρύτερη Παιδεία ούτε λόγος...) είναι πολύ περισσότερα και βαθύτερα. Και με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα πολλοί πιστεύουν ότι, επιτέλους, άρχισε ή, έστω, θα αρχίσει σύντομα να διατυπώνεται πλούσιος προβληματισμός και ότι θα
οδηγηθούμε έτσι σε κάποιες λύσεις. Αποψη μάλλον αδικαιολόγητα αισιόδοξη, αν λάβουμε υπόψη τον «διάλογο» που υποτίθεται ότι διεξήχθη και αυτούς που, υποτίθεται, έλαβαν μέρος. Και αυτό, διότι το μέγα ερώτημα είναι ποιοι θα συνομιλήσουν ή ποιοι θα προτείνουν λύσεις;
Ως το κατεξοχήν εθνικό θέμα θα έπρεπε να απασχολεί σοβαρά τα κόμματα, ιδιαίτερα αυτά που με τους κατάλληλους χειρισμούς μονοπωλούν την κυβερνητική εξουσία. Τα απασχολεί όμως; Η ΝΔ δηλώνει ότι προχωρεί στις «αναγκαίες» μεταρρυθμίσεις. Και το μόνο της επίτευγμα είναι η θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής διδασκαλίας της... τουρκικής γλώσσας και η κλιμακούμενη αποδυνάμωση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας. Το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται ανάλογους εκσυγχρονισμούς, που ελησμόνησε να τους εκδιπλώσει όσο βρισκόταν στην εξουσία. Και ως πρώτο δείγμα, σημαίνον στέλεχος της γεωργακικής του περιόδου συμμετέχει στο πόνημα περί νέας οπτικής για την ιστορία των Βαλκανίων,
σύμφωνα με τις προδιαγραφές των υπουργείων Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αγγλίας κ.λπ., καθώς και του διαβόητου Σόρος! Και μόνο το ότι πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας είναι ο εκλεκτός και των δύο κ. Βερέμης αρκεί να καταδείξει τι μπορούμε να περιμένουμε απ' αυτά τα κόμματα.
Θα μπορούσε κάποιος να ελπίζει στις προτάσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας... Το μεγαλυτερο μέρος όμως των διδασκόντων έχει άλλα ενδιαφέροντα: θέσεις, θεσούλες, κομματική ευαρέσκεια, βολικές διασυνδέσεις και, κυρίως, συμμετοχή στα καρποφόρα ευρωπαϊκά «προγράμματα». Όσο για τους φοιτητές, δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να προτείνουν σοβαρές λύσεις υπό τις παρούσες συνθήκες (ανυπαρξία ΕΦΕΕ και πραγματικών φοιτητικών συλλόγων, κομματικές παρατάξεις, αποχή της μεγάλης πλειονότητας των φοιτητών κ.λπ.). Τουλάχιστον όμως θέτουν το πρόβλημα.
Θα μπορούσαν, ως εκ της θέσεως και των γνώσεών τους, να αποτελούν
αξιόπιστη πηγή προτάσεων οι εκπαιδευτικοί της μέσης και δημοτικής βαθμίδας. «Κατόρθωσε όμως η Πολιτεία να τους έχει εξουθενώσει τόσο, οικονομικά και κοινωνικά, ώστε έχοντας χάσει, σχεδόν, την αυτοεκτίμησή τους, να περιορίζονται μόνο στον αγώνα για την επιβίωσή τους».
Μήπως θα μπορούσαν οι «διανοούμενοι»; Είναι τόσο διαφορετικών αποκλίσεων οι πάτρωνες των περισσότερων, ώστε, προκειμένου να αποφύγουμε τον θόρυβο της Βαβέλ, ας τους αγνοήσουμε, μέχρι να υψώσουν το ανάστημά τους οι πραγματικοί που τώρα δε διαθέτουν βήμα φωνής, τουλάχιστον αποτελεσματικό.
Δεν εξαντλείται στα παραπάνω ο κατάλογος. Αρκούν όμως για να φανεί ότι ούτε διάλογος μπορεί να διεξαχθεί με τα σημερινά δεδομένα ούτε, πολύ περισσότερο, να οδηγήσει οε κάποια, έστω μίνιμουμ αποτελέσματα.
Ας υποθέταμε, όμως, ότι παρά ταύτα όλοι θα υπερέβαιναν εαυτούς και θα κατέληγαν οε λύσεις σύμφωνες με τις μύχιες ελπίδες και ευχές όσων
γνήσια αγωνιούν. Τι θα γινόταν; Θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν και να καρπίσουν μέσα σε μια κοινωνία όπου τα πάντα είναι διαλυμένα, όπου κυριαρχεί η διαφθορά και η αδιαφορία για τα πάντα, εκτός από την «τσέπη»; Πόσο θα άντεχε μια τέτοια όαση στην έρημο της κοινωνίας μας;
Δεν γίνεται, λοιπόν, τίποτα; Όχι, βέβαια. Μπορούμε να κάνουμε πολλά, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι τα επιμέρους, ακόμη και τα σπουδαιότερα, μπορούν να βελτιωθούν, όταν η προσπάθεια στοχεύει σε όλα τα πεδία της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής. Όταν δυνάμεις της κοινωνίας, που τώρα δύσκολα μπορούν να ακουστούν, αποτινάξουν τους πάτρωνες και προστάτες και τους εδώ μηχανισμούς τους και επιχειρήσουν συνολική αναβάθμιση της κοινωνίας μας όπως αναλυτικότερα έχουμε γράψει στο «ΠΑΡΟΝ». Αλλιώς θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο.
Κατηγορία
Φύλλο 115 Μαρτίου 2007
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό