Όλα τα ΜΜΕ παρουσίαζαν τον Κ. Σημίτη να παρακολουθεί ευλαβικά τις θείες λειτουργίες του Πάσχα, κρατώντας κατανυκτικά ένα κεράκι!!
Να μην ξεχνάμε, όμως, ότι τα πρώτα χρόνια της ηγεμονίας του απουσίαζε προκλητικά από κάθε πασχαλιάτικη εκδήλωση ή λειτουργία, θέλοντας να υπογραμμίσει το πόσο ανώτερος ήταν από κάτι τέτοια ή, ενδεχομένως, ότι είχε άλλες πεποιθήσεις...
Μάλλον καθυστερημένα θυμήθηκε (ή πείστηκε) να σεβαστεί τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των υπηκόων του.
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Το Σύνταγμα, ο θεμελιώδης νόμος κάθε χώρας, είναι το θεμέλιο της πολιτικής, και όχι μόνο, και η πιστή τήρησή του, μέχρι να τροποποιηθεί με τις νόμιμες προϋποθέσεις, αποτελεί τον όρο του κράτους δικαίου.
Η Ε.Ε., μια που φιλοδοξεί να μετεξελιχτεί από μια απλή κοινότητα αγοράς σε κάποιο είδος υπερ εθνικής κρατικής οντότητας, αποφάσισε να καταρτίσει δικό της Σύνταγμα, που θα δεσμεύει και θα καθοδηγεί τα κράτη - μέλη, μέχρι να επιτευχθεί... η μεγάλη τους υπέρβαση.
Ορίστηκε, λοιπόν, επιτροπή από εκπροσώπους των μελών - κρατών με επικεφαλής τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας Ζισκάρ ντ' Εστέν.
Όμως, για να καταρτιστεί ένα Σύνταγμα, πρέπει να υπάρχει πρώτα πρώτα μια αντίστοιχη βούληση των λαών, τους οποίους και θα δεσμεύει. Ποιος τους ρώτησε και πότε; Δεύτερον, τα κράτη-μέλη, δηλ. οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί εκπρόσωποι, θα πρέπει να θέλουν πράγματι να αποτελέσουν κάποιο ενιαίο κρατικό μόρφωμα. Από πού προκύπτει κάτι τέτοιο; Εδώ οι μισές, τουλάχιστον, χώρες της Ε.Ε. προτιμούν, όπως φάνηκε στο κεφαλαιώδες θέμα του Ιράκ, να αποτελέσουν τμήμα των ΗΠΑ και μάλιστα στην εκδοχή Μπους! Και τρίτον, θα έπρεπε να υπάρχει στοιχειώδης έστω προσυμφωνία για τις κατευθυντήριες γραμμές ενός τέτοιου Συντάγματος. Πού συζητήθηκε κάτι τέτοιο; Τέλος, πώς θα προχωρήσει μια πολιτική ένωση, όταν ακόμη και η οικονομική πισωγυρίζει και τα σημάδια διάλυσης της Ε.Ε. όλο και πυκνώνουν.
Οι Φιλοδοξίες της Ελληνικής Προεδρίας
Παρ' όλ' αυτά η Ελληνική Προεδρία «φιλοδοξεί» να είναι έτοιμο το σχέδιο αυτού του Συντάγματος μέχρι το τέλος Ιουνίου, ώστε να κριθεί στην ... πανηγυρική σύνοδο της Θεσσαλο νίκης, που εξορίστηκε στη Χαλκιδική!
Πώς, όμως, μπορεί να είναι έτοιμο ένα τέτοιο σχέδιο, όταν στην Ε.Ε. κανείς δεν ξέρει τι του γίνεται; Θα έχει κατεύθυνση Ομοσπονδίας; θα υπερισχύει των Εθνικών Συνταγμάτων; θα επιβεβαιωθεί ο γαλλογερμανικός άξονας;
Τα ερωτήματα είναι άπειρα και, φυσικά, θα επιχειρήσουν να δώσουν απαντήσεις ερήμην των λαών. ’λλωστε, κατά το λησμονημένο ’κη, τέτοια σοβαρά ζητήματα δεν μπορεί να είναι αντικείμενο οχλοκρατικών εκδηλώσεων, δηλ. δημοσίων συζητήσεων και δημοψηφισμάτων!
Όλο το θέμα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος μπορεί να φαντάζει σαν ένα ανέκδοτο, αλλά το πού θα καταλήξει θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για όλους, όσο θα παραμένουμε στην Ε.Ε.. Αν προλάβει να καταλήξει κάπου, πριν διαλυθεί το μαγαζί θα παρακολουθούμε το θέμα και σε επόμενα φύλλα της «Ε».
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Ξαφνικά, παραμονές των Πανελληνίων Εξετάσεων των παιδιών η Ν.Δ. δημοσίευσε το πρόγραμμα της για την παιδεία. Ο χρόνος κατάλληλος και το πεδίο καταλληλότερο. Ό,τι και να προτείνει κανείς θ' ακούγεται καλύτερο από τη σημερινή κατάσταση, σκέφτηκαν.
Όμως αμέσως διεφάνη το πρόβλημα της Ν.Δ.: Όσο αόριστα κι αν εξαγγείλει τις θέσεις της, θα φανεί το πρόσωπο της. Διαλάλησε την πρόθεση της για δημιουργία Ιδιωτικής Ανώτατης Παιδείας και βρέθηκε στη γωνία. Ο Σουφλιάς προσπάθησε να τα συμμαζέψει, λέγοντας ότι είναι απλή πρόθεση και ότι το θέμα θα επανέλθει, αφού τροποποιηθεί το Σύνταγμα, που απαγορεύει κάτι τέτοιο! Και να σκεφθεί κανείς ότι ακόμη δεν έγινε κυβέρνηση!!
Ύστερα απ' αυτό πώς θα δημοσιεύσει και άλλα κεφάλαια του νεοφιλελεύθερου προγράμματος της. Μπρος γκρεμός (η Ε.Ε. και η αεριτζίδικη μεγαλοαστική τάξη, που απαιτούν σαφείς δεσμεύσεις) και πίσω ρέμα (οι υποψήφιοι ψηφοφόροι, που ελπίζουν ότι θα ανακουφιστούν οικονομικά).
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Φαίνεται ότι οι κυβερνώντες μας πιστεύουν ότι ανεχόμαστε, πλέον, τα πάντα. Πώς εξηγείται διαφορετικά ότι, την ίδια ώρα που μεθοδεύουν την οικονομική εξαθλίωση των πολιτών και την πτώχευση του κράτους, οι ίδιοι στις ευρωπαϊκές τους συνάξεις της... Προεδρίας οργανώνουν πολυδάπανες εκδηλώσεις και κρουαζιέρες για τους χιλιάδες (άχρηστους) καλεσμένους τους, τους οποίους δύσκολα μαζεύουν από τις παραλίες,για να κάνουν κάποια συνεδρίαση;
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Παρά τις υποσχέσεις και τους πανηγυρισμούς για την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ, σε εκκρεμότητα παραμένουν και βαδίζουν επί τα χείρω όλες οι "προϋποθέσεις" για ονομαστική σύγκλιση, όπως έλλειμμα, πληθωρισμός και χρέος ως ποσοστό στο ΑΕΠ. Ο στόχος της κυβέρνησης Σημίτη για κοινωνική σύγκλιση όχι μόνο δεν επετεύχθη, αλλά η απόκλιση συνεχώς μεγαλώνει με την υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη, με άνοιγμα της ψαλίδας μισθών και κοινωνικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ κατώτερες κατά τρεις μονάδες του μέσου κοινοτικού όρου. Όμως με την είσοδο των 10 νέων κρατών - μελών, 8 από τα οποία έχουν κατά κεφαλήν εισόδημα και μερίδια κοινωνικών παροχών πολύ χαμηλότερα του ελληνικού, αναμένεται μείωση των κονδυλίων των κοινοτικών ταμείων προς τη χώρα μας. Έτσι, κονδύλια που κατευθύνονται σε πολιτικές ενίσχυσης της απασχόλησης θα χαθούν ή θα μειωθούν και περιοχές όπως η Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, η Αττική και η Κεντρική Μακεδονία, λόγω "υψηλών ρυθμών ανάπτυξης", θα αποκλειστούν από τα νέα διαρθρωτικά προγράμματα του Δ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης.
Αβέβαιο φαντάζει το μέλλον και για τους Έλληνες αγρότες, αφού η διεύρυνση της ΕΕ επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις. Μέχρι το 2006 οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις θα συνεχιστούν, μετά όμως, στο πλαίσιο της αναθεώρησης της ΚΑΠ, αναμένεται μείωση των ενισχύσεων. Τα 11 εκατομμύρια επιπλέον αγρότες και τα 587 εκατομμύρια στρέμματα επιπλέον καλλιεργήσιμης γης θα διογκώσουν τον αγροτικό τομέα. Η συνολική παραγωγή των 25 χωρών θα είναι πολύ μεγαλύτερη από την επιθυμητή και οι Έλληνες αγρότες θα μοιραστούν τους πόρους της ΚΑΠ και θα αναγκαστούν να παράγουν πιο ποιοτικά προϊόντα και σε χαμηλότερες τιμές.
Οι επενδύσεις και η επιχειρηματική δραστηριότητα αναμένεται να μειωθούν σημαντικά, αφού η Ελλάδα θα βρεθεί σε έντονο ανταγωνισμό με τμήματα των οικονομιών των νέων χωρών. Υπάρχει μεγάλη απειλή για μεταφορά εργοστασίων στις νέες χώρες, που προσφέρουν χαμηλότερο κόστος εργασίας και λειτουργίας, με προφανείς συνέπειες στην αγορά εργασίας και στην ανταγωνιστικότητα των εγχώριων πηγών παραγωγής. Προβλέπεται να ασκηθεί πίεση στο 50% τουλάχιστον των εξαγωγών μας. Έτσι, ενώ μέχρι σήμερα η Ελλάδα ήταν 15η στις εξαγωγικές επιδοτήσεις, θα γίνει από το 2004 25η και η αξία των εμπορικών της συναλλαγών (εισαγωγές-εξαγωγές) που είναι πιο μικρή ακόμη και χωρών όπως η Τουρκία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία θα γίνει ακόμα μικρότερη. Το εμπορικό μας έλλειμμα συγκρατείται λόγω των εισροών από την ΕΕ. Η μείωσή τους θα σημάνει αύξηση της ανάγκης δανεισμού και θα καταποντίσει την ελληνική οικονομία. Εξάλλου η περίφημη αύξηση του ΑΕΠ στη χώρα μας οφείλεται κατά 80% στις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις και κατά 20% στα δάνεια και στην αύξηση των εισοδημάτων.
Τελικά τον λογαριασμό θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι με ακόμη μεγαλύτερη ανεργία, με πάγωμα των μισθών ή και μείωση ακόμα, όπως ήδη άρχισε να ζητά ο ΣΕΒ, με ελαχιστοποίηση των κοινωνικών δαπανών, όπως για υγεία, παιδεία, συντάξεις, ασφάλιση κλπ , και όλα αυτά προς χάριν της "ανταγωνιστικότητας" . Τα δήθεν οφέλη των επιδοτήσεων και των κοινοτικών πλαισίων στήριξης που είχαμε, σε αντιστάθμισμα της υποταγής της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής μας στα κέντρα αποφάσεων της ΕΕ, εξανεμίζονται και μένουν οι υποχρεώσεις.
Οι κατακτήσεις των εργαζομένων έγιναν με αγώνες και θυσίες. Τώρα πρέπει ν' αγωνιστούμε, για να τις κρατήσουμε και να τις προωθήσουμε. Μέσα στην ΕΕ το μέλλον μας είναι σκοτεινό και αβέβαιο Η ευρωπαϊκή μας πορεία δεν είναι λεωφόρος ευκαιριών, αλλά ένα μονοπάτι που οδηγεί σε γκρεμό.
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Το πλαίσιο των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας καθορίζεται από τις αλλαγές των διεθνών συσχετισμών, που σηματοδοτούνται με τη στρατιωτική επέμβαση και κατοχή των ΗΠΑ-Βρετανίας στο Ιράκ, το νέο αμερικανικό «δόγμα» της απροκάλυπτης παγκόσμιας κυριαρχίας, τη στάση των Γαλλογερμανών και, εν τέλει, από την όξυνση ή άμβλυνση των αντιθέσεων μεταξύ των παλαιών δυτικών «συμμάχων».
Όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Ε», οι εξελίξεις αυτές δημιουργούν σοβαρή ανασφάλεια στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, που κινούνται στα πλαίσια της υποτέλειας. Αυτή συνίσταται στην αναγνώριση της πολιτικο-στρατιωτικής κηδεμονίας των ΗΠΑ και της κοινωνικοοικονομικής κυριαρχίας της Ε.Ε. (δηλ. των Γαλλογερμανών)
Όταν οι «προστάτες» έχουν αντιθέσεις, αυτές μοιραία αντανακλούν και στους εγχώριους εκφραστές τους, που βρίσκονται σ' όλα τα κόμματα που υπηρετούν αυτό το καθεστώς.
Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα και κυβέρνηση, παρόλο που απέφυγε να πάρει επίσημη θέση μεταξύ ΗΠΑ και Γαλλογερμανών, με το πρόσχημα της προεδρίας της Ε.Ε, καθημερινά πλέον εμφανίζει φαινόμενα παραλυσίας. Ούτε οι γνωστές κυβερνητικές «επικοινωνιακές» πολιτι κές, ούτε οι «επιχειρήσεις» ανάδειξης του πρωθυπουργού ως προσωπικότητας... πανευρω παϊκών διαστάσεων, ούτε οι «επιτυχίες» της προεδρίας της Ε.Ε. με τις πολυτελείς φιέστες αποδίδουν πλέον. Ούτε καν οι θριαμβολογίες για την ένταξη της Κύπρου.
Τώρα προστέθηκε και η δημοσιοποίηση μέρους των αιτίων και υπαιτίων της μεγάλης κλοπής του Χρηματιστηρίου του 1999-2000, που κρατούσαν επιμελώς στη λήθη, και επαναφέρει στη μνήμη των θυμάτων τις περιουσίες τους που έχασαν. Το παρασκήνιο άνοιξε και φαίνεται ένα μικρό μέρος από το περιεχόμενό του.
Η περιβόητη δίκη της 17Ν, στην οποία είχαν επενδύσει μεγάλες πολιτικές προσδοκίες, εξελίσσεται σε φιάσκο.
Δείχνουν πανικοβλημένοι και πελαγωμέ νοι. Δεν προσποιούνται καν ότι ασχολούνται με τα προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Έχουν πεισθεί πως, ό,τι και να κάνουν, θα χάσουν τις εκλογές. Γι αυτό, άλλωστε, φουντώνει η συζήτηση για αλλαγή του εκλογικού νόμου με την προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.
Έτσι πλέον ο πρωθυπουργός, επιβεβαιώ νοντας τη μετριότητα του, ...δεν ασχολείται με τους ιθαγενείς και τα προβλήματα τους. Μετά το πέρας της προεδρίας (!) θα ασχοληθεί ... με ανασχηματισμούς, αφήνοντας για την ώρα τους παρατρεχάμενους να προτείνουν μέτρα και άλλους να συγκροτούν ... «αριστερές» πρωτο βουλίες. Στο μεταξύ «φροντίζει» ως προεδρεύων μόνο... πώς θ'αναδείξει τη χώρα στην Ε.Ε., δηλ. για τις μετέπειτα φιλοδοξίες του.
«Καμένη γη» μοιάζει πλέον η ελληνική οικονομία. Πρωτοφανή χρέη, υπερδανεισμό από τις τεράστιες σπατάλες και άδεια ταμεία, όπως
φαίνεται θαφήσουν στουςεπόμενους.
Η ΝΔ δείχνει να θέλει τις εκλογές όσο το δυνατόν αργότερα. Αντιλαμβάνονται εκεί ότι, κυβερνώντας εντός των δεδομένων πλαισίων, θα πρέπει-να ασκήσουν αντιλαϊκή πολιτική, που θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις, προετοιμάζο ντας έτσι την επάνοδο των «προοδευτικών». Ή, αν τους έχουν αφήσει περιθώρια προεκλογικών παροχών, να αναβάλουν να πάρουν μέτρα, ως το 2005, οπότε θα γίνει η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό όμως είναι δύσκολο, λόγω των δεσμεύσεων που έχει επιβάλει η Ε.Ε. (ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, ιδιωτικοποιή σεις κ.λ.π.) και λόγω της μείωσης των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων.
Δεν είναι καν βέβαιοι για το μέλλον των σημερινών κομμάτων, αν οξυνθούν οι πραγμα τικές αντιθέσεις μεταξύ των ισχυρών χωρών.
Όμως υπάρχει και η περίπτωση να μη χρειασθούν το 2005 βουλευτικές εκλογές για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αν επιτύχουν οι προσπάθειες της ΝΔ προσέγγισης άλλου κόμματος.
Κ.Κ.Ε. και ΣΥΝ επιγειρούν να «κεφαλαιοποιήσουν» την καθολική αντίδραση κατά της αμερικανικής επέμβασης στο Ιράκ, για ν' αποκομίσουν εκλογικά οφέλη, με τις γνωστές μεθόδους, που οδηγούν σ' απογοητεύσεις και παροπλισμούς. Τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, επειδή τα κόμματα αυτά και τα μετωπικά τους σχήματα δεν είναι διατεθειμένα να θίξουν το πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό σύστημα της χώρας. Και το δείχνουν.
Όσο οι αντιδράσεις των Ελλήνων πολιτών απέναντι στη γενικευμένη βαρβαρότητα, που εκδηλώνεται παγκόσμια και εσωτερικά, εντείνονται, τόσο θ'αυξάνονται οι ελπίδες για την επάνοδο τους στην πολιτική, ώστε να καθορίζουν ενεργητικά το μέλλον τους και τις πολιτικές δυνάμεις που το εκφράζουν.
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Αυτή είναι η Ε.Ε. και Ο.Ν.Ε. της
Έκπληκτοι οι ταλαίπωροι, πλέον, υπήκοοι της εκσυγχρονισμένης Ελλάδας παρακολουθούν τις εκδηλώσεις θράσους και ιταμότητας των τραπεζών, που λυμαίνονται τη χώρα. Επί χρόνια προσπαθούν τα θύματα των «δανείων» τους να απαλλαγούν από τα εξωφρενικά ποσά που προσθέτουν αυθαίρετα στις απαιτήσεις τους, και όχι μόνο οι αγρότες, τα πρώτα μεγάλα θύματα. Οι τράπεζες αρνούνται ακόμη και στις εισαγγελικές εντολές να γνωστοποιούν τι χρωστά ο «πελάτης» τους! Είναι ανήκουστο το τι συμβαίνει. Και τώρα που εκδόθηκαν δικαστικές αποφάσεις, ακόμη και για επιστροφή ανόμως καταβληθέντων, ακόμη και εφετείων, οι τράπεζες απαντούν ειρωνικά για τα δικαστήρια και αρνούνται την ισχύ των δικαστικών αποφάσεων!!!.
Αυτό θα πει απόλυτη ασυδοσία του αποχαλινωμένου καπιταλισμού των τραπεζιτών και χρηματιστών της Ε.Ε. και των Η.Π.Α, δηλ. της παγκοσμιοποίησης. Φυσικά και σκάβουν οι ίδιοι το λάκκο τους με αυτή την αποθράσυνση και δε θα χρειασθούν «τρομοκράτες» για να τους διαλύσουν...
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Ολόκληρη τη βδομάδα πριν και κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε στη Χαλκιδική διοργανώθηκαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, με κορυφαίες τις διαδηλώσεις στο Μαρμαρά και στη Θεσσαλονίκη.
Οι εκδηλώσεις ήταν χρήσιμες, γιατί χωρίς αυτές οι ηγέτες της Ε.Ε. δε θα αισθάνονταν κανένα αντίβαρο στην εφαρμογή της πολιτικής τους. Όμως, παρότι στη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης πήραν μέρος δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, η αποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων ήταν πολύ περιορισμένη, γιατί σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα Κίνημα κατά της Ε.Ε., ούτε καν κατά της πολιτικής της. Ήταν μια παρέλαση κομματικών οργανώσεων κάθε μεγέθους, που συνέρρευσαν απ' όλη την Ελλάδα, στις οποίες προστέθηκαν και κάποιοι ανένταχτοι κομματικά πολίτες με ιδιαίτερη πολιτική ευαισθησία.
Ο λαός της Θεσσαλονίκης όχι μόνο δεν αγκάλιασε τις κινητοποιήσεις, όχι μόνο δεν ήταν στα μπαλκόνια, για να επευφημήσει τους διαδηλωτές (όπως συμβαίνει σε κάθε πραγματικό κίνημα), αλλά ήταν από ουδέτερος έως αρνητικός, παρότι οι συνέπειες της οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε. του είναι ήδη δυσβάσταχτες. Έτσι, οι κύριοι του Πόρτο Καρράς δεν αισθάνθηκαν να απειλούνται ιδιαίτερα, αν δεν ήταν και ευχαριστημένοι κάποιοι για τη δημοκρατική νομιμοποίηση τους.
Στη Θεσσαλονίκη αποτυπώθηκε όλο το πολιτικό μας πρόβλημα. Μια κοινωνία υποταγμένη και σε διαδικασία αλλοτρίωσης εκφράζεται τόσο από την εξουσία της και την κυβέρνηση της όσο και από τα κινήματα και την αντιπολίτευση της. Η Ν.Δ., έτοιμη (;) να αναλάβει τη σκυτάλη της διακυβέρνησης, δεν κρύβει την αντίθεση της στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ δημιούργησαν το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στο οποίο συσπείρωσαν και κάποιες μικρότερες οργανώσεις και το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να αμφισβητήσει την Ε.Ε. Το ΚΚΕ με τη ΔΡΑΣΗ επιλέγει την περιχαράκωση του. Μικρότερες αριστερές οργανώσεις αναγκάζονται να κάνουν το ίδιο. Στο μπλοκ των «αντιεξουσιαστών» είναι πάντα οι «γνωστοί-άγνωστοι», που δρουν συμπληρωματικά με την αστυνομία και τα ΜΜΕ, ώστε οι τηλεθεατές - μη πολίτες να ασχολούνται μόνο με τα 10 μαγαζιά που κάηκαν (και θα αποζημιωθούν) και όχι τα δεκάδες χιλιάδες που κλείνουν (χωρίς αποζημίωση) λόγω της πολιτικής της Ε.Ε.
Η δράση αυτών των «αγνώστων» είναι ένας λόγος της μη συμμετοχής του λαού στις
κινητοποιήσεις. Ένας δεύτερος είναι οι χωριστές συγκεντρώσεις και πορείες, που φέρνουν σε αμηχανία και δυσφορία κάθε ανένταχτο κομματικά πολίτη. Ένας τρίτος είναι ο προφανής στόχος των διοργανωτών να επιδείξουν και να ενισχύσουν την κομματική τους οργάνωση και όχι να αντιπαλέψουν την Ε.Ε. ή την πολιτική της. Αν δεν ήταν έτσι, θα έπρεπε στις κινητοποιήσεις να συμμετέχουν μόνο συνδικαλιστικές και άλλες μαζικές κι όχι κομματικές οργανώσεις.
Με τα χαρακτηριστικά αυτά οι κινητοποιήσεις δεν πρόκειται ποτέ να αγκαλιαστούν από το λαό και να ενοχλήσουν σοβαρά τους εκφραστές της Ε.Ε. και της παγκοσμιοποίησης. Δυστυχώς η μαζική συμμετοχή των μαθητών στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις δεν είχε την ανάλογη συνέχεια.
Τα μέλη του ΑΣΚΕ, στα 19 χρόνια της ύπαρξης μας, συμμετείχαμε σ' όλες τις κινητοποιήσεις, χωρίς να επιδεικνύουμε την κομματική μας ταυτότητα. Η επιλογή αυτή δεν ικανοποιούσε κυρίως τους φίλους του ΑΣΚΕ. Έτσι, αρχής γενομένης από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις της άνοιξης, συμμετέχουμε με πικέτα του ΑΣΚΕ, τα οποία, τουλάχιστον, προσπαθούν να εκφέρουν ένα διαφορετικό λόγο. Αυτό δε σημαίνει ότι έπαψε η διαφωνία μας για το χαρακτήρα των κινητοποιήσεων και η προσπάθεια μας ν' αλλάξουν τα πράγματα.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
«Ήθελαν να μετατρέψουν το Ιράκ σε μια άχρωμη εμπορεύσιμη κουκκίδα στο χάρτη των εταιρικών σχεδιασμών τους. Αλλά αυτό το πρόταγμα απειλείται πλέον, αφού μετρούν οδυνηρές «παράπλευρες» απώλειες. Είναι το έλλειμμα ανθρωπιστικής συμπεριφοράς τους που πυροδοτεί τους ντόπιους, είναι ο διασυρμός που προκαλεί η αποκάλυψη των αληθινών κινήτρων της εισβολής (πρόσφατη η κυνική ομολογία του «συμμάχου» Πολωνού υπουργού εξωτερικών), είναι η επικείμενη αύξηση των αμερικανικών δυνάμεων κατά 38%. Είναι οι κλιμακούμενες ενέργειες δολιοφθοράς ως απάντηση στη μεθόδευση να κατασκευαστούν «φιλόπονα πρόβατα» (κατά τον ντε Τουβίλ), είναι η αντίσταση στην αλλοίωση των χαράκτηριστικών ενός λαού, τον οποίο θέλουν να απογυμνώσουν από την ιστορική συνοχή και ταυτότητα του.
Ανιστόρητοι, με τη γραφικότητα του ναρκισσισμού τους, μπορούν άραγε να πιστεύουν ότι θα καταστείλουν με την κάννη του όπλου την απαίτηση των λαών της γης να αυτοπροσδιορίζονται; Σε αυτή τη λουδοβίκεια έπαρση, η ιστορία καγχάζει και οι λαοί ξέρουν να απαντούν.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Μετά το Ιράκ ο αμερικανικός επεκτατισμός έθεσε το νέο του στόχο, το Ιράν. Γεγονός που έχει συσχετισθεί με τις τελευταίες δυναμικές αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις στην Τεχεράνη, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να είναι πλήρως αληθές, τουλάχιστον προς το παρόν.
Το γρήγορο και νικηφόρο τέλος του εικονικού πολέμου στο Ιράκ ευτυχώς δε συνοδεύτηκε από πλήρη επικράτηση των Η.Π.Α., όπως αποδεικνύει η γνήσια αντίσταση του ιρακινού λαού που κλιμακώνεται. Επόμενος στόχος είναι το Ιράν, μια χώρα που από την εποχή της πτώσης του καθεστώτος του Σάχη και της ανόδου του κινήματος των ισλαμιστών στην εξουσία αποτελεί διακηρυγμένο εχθρό των Η.Π.Α., μόνο και μόνο επειδή δε δέχεται να υπακούσει και να υποταχθεί, ακολουθώντας τη δική της, ανεξάρτητη πορεία.
Ωστόσο, η περίπτωση του Ιράν διαφοροποιείται σημαντικά απ' αυτή του Ιράκ. Σε αντίθεση με το Ιράκ, όπου το καθεστώς ήταν διεφθαρμένο και κατ' ουσία φιλικό προς τις Η.Π.Α., όπως απέδειξαν οι δύο πόλεμοι του Κόλπου, στο Ιράν υπάρχει μια ηγεσία που απ' ότι φαίνεται, είναι ανεξάρτητη και κυρίως ένας λαός περισσότερο ομοιογενής που θα είναι πιο εύκολο ν' αντισταθεί. Επέμβαση των Αμερικάνων θα οδηγούσε σε πόλεμο ολοκληρωτικό, μακράς διαρκείας με ανυπολόγιστο για αυτούς κόστος.
Το Ιράν διαθέτει προϋποθέσεις για να γίνει το νέο Βιετνάμ. Είναι λοιπόν λογικό να αναμένει κανείς αμερικάνικη υποκίνηση για υπονόμευση του φονικού καθεστώτος εκ των έσω, ώστε να το οδηγήσει σε πτώση. Πέρα βέβαια από την προσπάθεια διεθνούς απομόνωσης του μέσω καταγγελιών στη διεθνή κοινή γνώμη και στους διεθνείς οργανισμούς για δήθεν πυρηνικά που διαθέτει, στην οποία επιδίδεται τελευταία η Ουάσιγκτον. Γι' αυτό πολλοί έσπευσαν να συσχετίσουν τις πρόσφατες ογκώδεις και δυναμικές διαδηλώσεις των νέων, κυρίως φοιτητών, στην Τεχεράνη με την επιθετικότητα των Η.Π.Α., ότι δηλαδή είναι υποκινούμενες από τις Η.Π.Α
Το ζήτημα δεν είναι απλό. Σίγουρα οι Η.Π.Α. θέλουν την εσωτερική αναταραχή στο Ιράν και σίγουρα μέσω αυτής επιδιώκουν αλλαγή του καθεστώτος, ώστε χωρίς πολεμική επέμβαση να ενισχύσουν και να επιβάλουν δυνάμεις φιλικές προς αυτούς και το Ισραήλ, τώρα μάλιστα που φέρεται να διαθέτει πυραύλους τόσου βεληνεκούς που να μχορούν να πλήξουν το Τελ Αβίβ. Δεν μπορούν όμως να δημιουργήσουν αναταραχές εκ του μηδενός. Υπάρχει λοιπόν εκεί γνήσια δυσαρέσκεια και κινητοποιήσεις φοιτητών, δηλ. της ανώτερης τάξης που δε μετέχει στην εξουσία.
Πρέπει να θυμηθούμε ότι η επανάσταση κατά του Σάχη ήταν αυθόρμητη και τέθηκε εξαρχής υπό την ηγεσία των σιϊτών μουλάδων. Οι σιϊτες, η αριστερή (ας πούμε) πτέρυγα του Ισλάμ, πάντοτε ήταν μειοψηφία (εκτός από το Ιράν) και πάντοτε τελούσε υπό διωγμό. Στο Ιράν για πρώτη φορά στην ιστορία τους βρέθηκαν να ασκούν εξουσία, γι' αυτό και στην πρώτη φάση πέρα από το κοινωνικό πρόγραμμα τους επιχείρησαν να εφαρμόσουν και το θρησκευτικό του περίβλημα κατά τρόπο θρησκόληπτο. Αυτό άρχισε να μετριάζεται με την επικράτηση των μετριοπαθών του καθεστώτος κάτω από τον πρόεδρο Χαταμί και τους εμπόρους του Μπαζαάρ. Οι αλλαγές όμως είναι αργές και η νεολαία αδημονεί. Αυτό προσπαθούν να εκμεταλλευθούν οι Η.Π.Α. Μόνο που οι διαδηλωτές στρέφονται και εναντίον τους!
Είναι νωρίς για να προδιαγράψουμε τις εξελίξεις εκεί, όμως αυτές δεν πρέπει να είναι και τόσο ευοίωνες για τις Η.Π.Α., έστω κι αν το καθεστώς εμφανίζεται κάπως υποχωρητικό στα λόγια.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό