Εδώ και μερικά χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. έχουν μεταβληθεί σε Κασσάνδρες, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με δυσοίωνες προβλέψεις για το ασφαλιστικό μας μέλλον, χωρίς αναλογιστικές μελέτες, χωρίς ενημέρωση και διαφάνεια, χωρίς απολογισμό της διαχείρισης των αποθεματικών των Ταμείων, υποστηρίζοντας μόνο την ανάγκη λήψης σοβαρών και επίπονων μέτρων. [Ως αντιπολίτευση τώρα, το ΠΑΣΟΚ παριστάνει τον υποστηρικτή των εργαζομένων, αλλά ποιος ξεχνά τι έλεγαν οι Γιαννίτσης και σία και τι προσπάθησαν να κάνουν, ανεξαρτήτως του ότι δεν το κατόρθωσαν.]
Ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι το πρόβλημα του ασφαλιστικού οφείλεται στο δημογραφικό πρόβλημα (πληθαίνουν οι συνταξιούχοι, μειώνονται οι εργαζόμενοι) και στις ανισότητες του συστήματος, θεωρώντας υπερβολικές κάποιες πρόνοιές του, τις οποίες επεχείρησε (υποτίθεται) να διορθώσει.
«Φέρτε πίσω τα κλεμμένα»
Οι ισχυρισμοί είναι υποκριτικοί, αφού παράλληλα ευνοούν τη μαύρη οικονομία, που δεν πληρώνει εισφορές και φόρους και αντιπροσωπεύει πάνω από το 30% του ΑΕΠ. Αποκρύπτουν ότι το δημόσιο και ο ιδιωτικός τομέας χρωστούν τεράστια ποσά στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, που θα έλυναν κάθε πρόβλημα. Γνωρίζουν ότι με την κακοδιαχείριση των κομματικά διορισμένων διοικήσεων, σπαταλώντας από τη δεκαετία του 50 και υφαρπάζοντας ή ακόμα και χαρίζοντας τις περιουσίες των Ταμείων, όπως πρόσφατα με τα δομημένα ομόλογα, φτάσαμε μέχρι εδώ. Για να μην αναφερθούμε στην καταλήστευση του δημόσιου χρήματος με χίλιους άλλους τρόπους από τους κυβερνώντες και των πολιτών από τις τράπεζες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Δεν απάντησαν ποτέ στο γνωστό σύνθημα «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Δεν μπορεί να ισχύσει το «ό,τι έγινε έγινε, τώρα τι κάνουμε»! Αν δεν πληρώσουν όσοι έφταιξαν, όσοι θησαύρισαν εις βάρος των εργαζομένων, όσοι ξεπούλησαν τις οικονομίες, τον ιδρώτα αλλά και τις ελπίδες του κοσμάκη, δεν μπορούν οι κυβερνώντες να ζητούν νέες θυσίες, να απαιτούν «μεταρρυθμίσεις» και να τρομοκρατούν συνταξιούχους και εργαζόμενους, δημιουργώντας αίσθημα ανασφάλειας.
Οι ανισότητες
Βεβαίως κανείς δεν αρνείται ότι υπάρχει δημογραφικό πρόβλημα (για το οποίο, όμως, τι έκαναν;), βεβαίως υπάρχουν ανισότητες και παράδοξα, που πρέπει να ελεγχθούν και να τακτοποιηθούν, υπάρχουν ρετιρέ και υπόγεια, σχετικά ευνοημένοι και παρίες εργαζόμενοι. Στους σχετικά ευνοημένους συγκαταλέγονται οι εργαζόμενοι σε ευαίσθητους τομείς, που μπορούν με την απεργία τους να προκαλέσουν τεράστιο κοινωνικό κόστος και να εξαναγκάσουν σε παραχωρήσεις (ίσως και με κομματικές φιλίες και εύνοιες), που ούτε μπορούν να ονειρευτούν οι άλλοι εργαζόμενοι, ακόμη και σε δικαιώματα πέραν πάσης λογικής, όπως π.χ. το δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα για τους υπαλλήλους της ΔΕΗ.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι να εξομαλύνουμε τις ανισότητες, εξαθλιώνοντας όσους εργαζόμενους έχουν έναν ανθρώπινο τρόπο ζωής. Εάν το ΙΚΑ παρέχει χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες και χαμηλές συντάξεις, πρέπει όλοι να αγωνιστούμε, για να γίνει καλύτερο, ανθρώπινο και αποδοτικό και όχι να εγκαταλείπουμε αυτούς που δεν έχουν διακόπτες να κατεβάσουν ή δεν αντιδρούν, επειδή τρέμουν το φάσμα της ανεργίας.
Εντολές της Ε.Ε.
’λλο, λοιπόν, η εξομάλυνση των ανισοτήτων και η κατάργηση των αδικιών και άλλο η μεταρρυθμιστική λαίλαπα που επιχειρεί η κυβέρνηση, με την ανατροπή όχι των προνομίων, αλλά των κατακτήσεων των εργαζομένων. Η αδιαλλαξία της κυβέρνησης της ΝΔ και οι προειλημμένες αποφάσεις, χωρίς διάλογο και με πρωτοφανή παγκοσμίως βιασύνη, αποδεικνύει ότι οι πιέσεις που δέχεται από την Ε.Ε. είναι ισχυρές και οι δεσμεύσεις της σε ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες για λιγότερες εισφορές και πελατεία σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, πρόδηλες. Είναι εξ άλλου γνωστές οι παροτρύνσεις αξιωματούχων της Ε.Ε. συχνά- πυκνά, κρυφά και φανερά για την ανάγκη «επίλυσης» του ασφαλιστικού στην Ελλάδα. Δεν ενδιαφέρεται η Ε.Ε. για την πάταξη της διαφθοράς και την ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, που χρωστούν τεράστια ποσά στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά για το «κλείσιμο» του ασφαλιστικού, όπως τη συμφέρει φυσικά! Με ενοποιήσεις ταμείων ώστε να αρπάζουν πιο εύκολα τα αποθεματικά τους και τα εύρωστα να ξελασπώνουν τα αδύνατα.
Φρόντισαν βέβαια να εξαιρέσουν το Ταμείο των δημοσιογράφων, γιατί ακόμα και οι πληρωμένες πένες εξανέστησαν, όταν ένοιωσαν να απειλούνται τα δικαιώματά τους και απείλησαν με αποκαλύψεις. Έτσι εξαγόρασαν τη σιωπή, την ανοχή ή τη στήριξή τους.
Τα τρία ΔΕΝ του Καραμανλή ξεχάστηκαν, εξωραΐστηκαν ή καταργήθηκαν, παρά τις προσπάθειες να πείσουν για το αντίθετο. Τώρα η καταιγίδα ταρακουνάει τον ιδιωτικό τομέα, σε λίγο αρχίζει για το δημόσιο. Αν δεν αντισταθούμε πολύ γρήγορα, θα μετράμε τις πληγές μας.
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Η κατάσταση στο διεθνές πεδίο και ιδιαίτερα στην περιοχή μας παρουσιάζετται εξαιρετικά τεταμένη και κρίσιμη, σε βαθμό που να διαφαίνεται ότι αρχίζει μια νέα περίοδος Ψυχρού Πολέμου. Στα Βαλκάνια μαίνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ Αγγλίας και Ε.Ε. από τη μία και Ρωσίας (Σερβίας) από την άλλη. Κύρια αιτία τώρα το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο και ο έλεγχος των αγωγών περάσματός τους στην Ευρώπη. Οι Αμερικανοί (και οι δυτικοευρωπαίοι) θέλουν να εγκατασταθούν μόνιμα στην περιοχή και να εμποδίσουν ή, έστω, να περιορίσουν τη ρωσική επιρροή και τον έλεγχο των αγωγών. Γι αυτό έγινε η εσπευσμένη και παράνομη (για τον ΟΗΕ!) ανακήρυξη της «ανεξαρτησίας» στο Κόσοβο, γι αυτό και θέλουν να εγκατασταθεί στα Σκόπια το ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα επεκτείνεται η οικονομική κρίση των ΗΠΑ και το (σχεδόν) αδιέξοδο του συστήματος, που επηρεάζει ήδη και την Ε.Ε. Αυτά συν τα αδιέξοδα των ΗΠΑ σε Ιράκ, Αφγανιστάν και στο μέτωπο Παλαιστινίων-Ιράν και Ισραήλ καθιστούν τις ΗΠΑ (και εν μέρει τους συνεταίρους τους) εξαιρετικά νευρικούς και επιθετικούς, με απρόβλεπτες συνέπειες στη χώρα μας, που τη θέλουν διχασμένη, αδύνατη και επομένως ευάλωτη.
Εξωτερική πολιτική
Ενόψει των παραπάνω και των κινδύνων που διαφαίνονται (πάντοτε πληρώνει όποιος θεωρείται «δεδομένος»), η ελληνική αντίδραση (παρά το απειλούμενο veto για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ) παραμένει υποτονική και μυωπική. Σέρνεται η χώρα μας από τον απερίγραπτο Νίμιτς και τους Αμερικανούς απεσταλμένους σε αδιέξοδες συζητήσεις με τους Σκοπιανούς, που ενθαρρύνονται από τους «μεσολαβητές» για αδιαλλαξία, μέχρι εμείς να υποχωρήσουμε πλήρως, με την υπουργό «μας» των Εξωτερικών να λειτουργεί ως εκπρόσωπός τους, προαναγγέλοντας μάλιστα την «αναγνώριση» του Κοσόβου!
Σιωπούμε στις αμερικανικές και αγγλικές προκλήσεις στη Θράκη, που ενθαρρύνουν τουρκικές διεκδικήσεις. «Επιτρέψαμε» τον παραμερισμό του Τάσσου Παπαδόπουλου, χαρίζοντας άφατη χαρά στο Μητσοτακαίικο και κάθε εχθρό της χώρας μας, κι έτσι «ανοίγουμε την όρεξη» για τον παραμερισμό κάθε ενοχλητικού στους «συμμάχους» μας. Μας μένει τώρα να χειροκροτήσουμε την επανεμφάνιση του εφιάλτη «Ανάν».
Κι ενώ φάνηκε να ενισχύουμε τους δεσμούς μας με τη Ρωσία, τη μόνη δύναμη (η Γαλλία δεν έχει σταθερή στάση) που κάπως μας συμπαραστέκεται, «αφήσαμε» να μεταδοθεί από την κρατική τηλεόραση ένα αναίσχυντο αγγλικό προπαγανδιστικό ρεπορτάζ-φιλμ εναντίον της Ρωσίας και του Πούτιν, όπου μάλιστα κατηγορούνται ότι δεν επιτρέπουν σε ξένες κυβερνήσεις να ... χρηματοδοτούν «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» στη Ρωσία!! Ελπίζουμε ότι η διαφαινόμενη αποδυνάμωση του πατριωτικού τόξου (που διαπερνά όλα τα κόμματα, ακόμη και τον ΣΥΝ) είναι πρόσκαιρη...
Εσωτερική κατάσταση
Στο πολιτικό επίπεδο αποτυγχάνει (ευτυχώς...) η προσπάθεια διάσωσης του δικομματισμού (όπως γράψαμε στην προηγούμενη «Ε».) Το ΠΑΣΟΚ με πρόεδρο το Γιωργάκη δε μπορεί, φυσικά, να ανακάμψει, άρα να παραπλανήσει ότι τα στελέχη του έπαψαν να ενδιαφέρονται μόνο για το «πάπλωμα» και τις «καρέκλες». Η θεωρία του «ώριμου φρούτου» δε φαίνεται να επαληθεύεται ούτε, πιθανώς, οι Αμερικανοί θα επιμείνουν να στηρίζουν τον wonderful man τους, ώστε, αν οι «Δημοκρατικοί» κερδίσουν τις εκλογές, να τον κάνουν Πρωθυπουργό της Ελλάδος. Αλλάζουν, φαίνεται, σχέδια και σε συνεργασία με τους ισχυρούς της Ε.Ε. και όργανα κυρίως τα ΜΜΕ τους εδώ ετοιμάζουν άλλα σενάρια, ώστε να εξασφαλίσουν πλήρως υπάκουες κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλάζοντας το πολιτικό σκηνικό. Δεν είναι τυχαίες οι ιταμές δηλώσεις του κορακοζώιτου αλλά ακμαίου Μητσοτάκη κατά των Καραμανλικών, οι προκλητικές διαφοροποιήσεις της Ντόρας στα εξωτερικά θέματα, ιδίως στο «όνομα Σκοπίων», το Κόσσοβο, τη Θράκη, η επιμονή του Αλαβάνου «ότι το πρόβλημα του «ονόματος» δεν είναι σοβαρό (!) και από την άλλη οι προσεκτικές θέσεις του ΚΚΕ, που δε συμμετέχει σ αυτά τα παιχνίδια. Αιχμή του δόρατος για την αλλαγή του σκηνικού είναι, για την ώρα, η κατάλληλη διοχέτευση των δυσαρεστημένων στο ΣΥΝ καθώς και των Βενιζελικών και Μητσοτακικών. Έτσι ένα ευχάριστο και ευοίωνο γεγονός, η αποδυνάμωση του δικομματισμού, μετατρέπεται κατάλληλα χειραγωγούμενο σ ένα νέο εφιάλτη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και θα ευοδωθεί...
Κοινωνικό μέτωπο
Κι ενώ θα περίμενε κανείς η κυβέρνηση Καραμανλή να επιδιώκει (σχετική) κοινωνική γαλήνη και στήριξη στο εσωτερικό, ώστε να αντιμετωπίσει ευκολότερα τις εξωτερικές προκλήσεις, δημιούργησε με το ασφαλιστικό, μετά ασφαλώς από πιέσεις της Ε.Ε., για τις οποίες κανείς δεν αναφέρει κάτι (ούτε ο ΣΥΝ, βεβαίως), τέτοια κοινωνική αναστάτωση, που διευκολύνει και την υλοποίηση των πολιτικών σεναρίων. Και το παράδοξο να επιτίθενται με σφοδρότητα στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση (δες το σχετικό άρθρο), που επιβάλλει η Ε.Ε., οι πιο φανατικοί ευρωπαϊστές, τελικά, δεν είναι και τόσο παράδοξο...
Ούτε είναι τόσο παράδοξο το ξαφνικό ενδιαφέρον κάποιων για δημοψήφισμα, όταν οι ίδιοι για άλλα θέματα, που πολύ περισσότεροι ζητούσαν (π.χ. ταυτότητες), αυτοί το αρνούνταν ή και το χλεύαζαν. Δημοκράτες δηλ. κατά περίπτωση, που απλώς θέλουν να γίνεται ντόρος γύρω απ αυτούς ή να δικαιολογούν κάποιους άλλους να περνούν τα σχέδιά τους. Και αυτά εν ονόματι των λαϊκών δικαίων, η κυριολεξία δηλ. του λαϊκισμού.
Ανεξάρτητα όμως απ αυτά, το κοινωνικό πρόβλημα είναι μέγα. Και υπενθυμίζουμε ότι ο Καραμανλής στην ταβέρνα του Μπαϊρακτάρη επετέθη κατά των 5 νταβατζήδων και των ισάριθμων συντεχνιών, που λυμαίνονται, όπως είπε, τη χώρα. Η τύχη της επίθεσης κατά των νταβατζήδων, λόγω της παρέμβασης της Ε.Ε., είναι γνωστή. Ανάλογη, πιθανώς, θα είναι και της νέας επίθεσης, παρά τη θέληση της Ε.Ε. ή ακριβώς λόγω αυτής.
Γενικότερα η χώρα βρίσκεται μπροστά σε πολύ σοβαρά προβλήματα και κινδύνους. Τα εσωτερικά, αν δεν επιτρέπουμε τις παρεμβάσεις των ξένων, κάποια στιγμή θα τα λύσουμε. Όσο για τα άλλα, τα εθνικά, πάλι από εμάς εξαρτάται η έκβασή τους, έστω και αν υπάρχει η 5η φάλαγγα ανάμεσά μας. Ας υπενθυμίσουμε μόνο πως ακόμη υπάρχει η ελεύθερη Κύπρος, παρά το σχέδιο Ανάν, ακόμη θυμούνται οι Έλληνες το όνομα των Σκοπίων, παρά τις προβλέψεις του Μητσοτάκη, ακόμη η Ελλάδα δεν «ομοσπονδιοποιήθηκε» με την Τουρκία, κι ας ήσαν όλ αυτά επιδιώξεις ένθερμες των Αμερικανών και των συνοδοιπόρων τους.
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Πολύς λόγος έγινε για την «κόκκινη» κάρτα και το «διασυρμό» της χώρας με την απόφαση της αρμόδιας επιτροπής του ΟΗΕ να θέσει τη χώρα μας εκτός του συστήματος εμπορίας ρύπων τουλάχιστον για τρεις μήνες, επειδή δε διαθέτει «αξιόπιστο» σύστημα μέτρησης ρύπων. Δεν έχει πλήρως διευκρινισθεί επίσημα και με σαφήνεια ο πραγματικός λόγος που οδήγησε σ αυτήν την απόφαση.
Ίσως ο λόγος είναι «ενδοεπιστημονικές» τριβές. Την άνοιξη του 2007 έληξε η σύμβαση με την επιστημονική ομάδα του Αστεροσκοπείου Αθηνών, που είχε την ευθύνη για την καταγραφή των εκπομπών ρύπων που προβλέπονται από το πρωτόκολλο του Κιότο. Το ΥΠΕΧΩΔΕ τους κατηγορεί με πληρωμένη καταχώριση ότι ο επικεφαλής της «κάρφωσε», επειδή οι διευκρινήσεις που ζήτησε η επιτροπή του ΟΗΕ για μετρήσεις του 1995-1996 κρίθηκαν ανεπαρκείς. Εν τω μεταξύ το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει προσλάβει ως σύμβουλο τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ.
Ίσως ο λόγος είναι προσπάθεια για άλλης τάξης πιέσεις όπως για την εξωτερική πολιτική, δεδομένου ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ είναι αμερικανόδουλος, είτε για την αγορά ευρωπαϊκών «πράσινων» τεχνολογιών κ.λπ.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, ο «θόρυβος» που γίνεται είναι δυσανάλογος με την αποτελεσματικότητα που έχει το πρωτόκολλο του Κιότο (Δεκέμβριος 1997) στην πράξη και ιδιαίτερα στη χώρα μας, όπου η πιο σημαντική πηγή αερίων του θερμοκηπίου είναι τα αυτοκίνητα και η ΔΕΗ. Οπως είναι γνωστό, το πρωτόκολλο αντί να προβλέπει τη μείωση των ρύπων εκεί που παράγονται καταλήγει είτε στην αύξησή τους, είτε στη διατήρησή τους, είτε στην ανακατανομή τους, με υπόβαθρο το κέρδος.
Η χώρα μας, επειδή είναι αποβιομηχανοποιημένη, με βάση το πρωτόκολλο έχει το δικαίωμα να αυξήσει κατά 25% σε σχέση με το 1990 (το έτος αναφοράς) την εκπομπή των αερίων του θερμοκηπίου. Το να μείνει οριστικά εκτός Κιότο η χώρα μας, που το έχει επικυρώσει από το 2002, σημαίνει ότι οι 152 ελληνικές επιχειρήσεις, που έχουν ενταχθεί στο σχετικό εθνικό σχέδιο, δε θα μπορούν να αγοράζουν και να πωλούν δικαιώματα εκπομπής ρύπων (κυρίως διοξειδίου του άνθρακα). Μέχρι το 2012, οι εγχώριες βιομηχανίες θα πληρώνουν πρόστιμο 100 ευρώ για κάθε τόνο ρύπων που θα θέτει τη χώρα μας εκτός του στόχου, που είναι μέση αύξηση εκπομπών όχι μεγαλύτερη του 25%, όπως προαναφέρθηκε.
Τι προβλέπει το πρωτόκολλο;
Οι 141 χώρες που υπέγραψαν το πρωτόκολλο ανέλαβαν την υποχρέωση να μειώσουν από το 2008 έως το 2012 την εκπομπή των αερίων του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, μονοξείδιο του διαζώτου, υδροφθορανθράκες και εξαφθοριούχο θείο) τουλάχιστον κατά 5% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Οι χώρες της Ε.Ε. δεσμεύτηκαν για συνολική μείωση κατά 8%, κατανέμοντας το ποσοστό μείωσης ή και αύξησης κατά χώρα ανάλογα με το ποσοστό εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου καθεμιάς το 1990.
Το πρωτόκολλο προβλέπει τρείς μηχανισμούς:
1. Το εμπόριο ρύπων: Μία βιομηχανικά ανεπτυγμένη χώρα ή μία βιομηχανία της, αν έχει μειώσει τις εκπομπές της πέραν του στόχου, μπορεί να πουλήσει αυτή τη διαφορά σε άλλη χώρα, που δεν έχει επιτύχει το στόχο της. Έτσι προσφέρεται το δικαίωμα στις βιομηχανίες της να ρυπαίνουν μεν, αλλά να πληρώνουν κάποια, ας τα πούμε, διόδια ή «πρόστιμα» ως αποζημίωση.
2. Η καθαρή ανάπτυξη: Οι βιομηχανικές χώρες που δεν μπορούν να μειώσουν τις εκπομπές αερίων μπορούν να χρηματοδοτούν προγράμματα μείωσης εκπομπών αερίων στις αναπτυσσόμενες χώρες (που δεν έχουν υπογράψει το πρωτόκολλο), όπου η μείωση εκεί είναι φθηνότερη, π.χ. να διοχετεύουν τις «πράσινες» τεχνολογίες τους ή να φυτεύουν δένδρα σε χώρες της Αφρικής!
3. Η από κοινού υλοποίηση: Αφορά ομάδες χωρών, όπως οι πρώην ανατολικές, πριν γίνουν δυτικές, που έχουν υπογράψει το πρωτόκολλο και είναι παρεμφερής μηχανισμός με αυτόν της καθαρής ανάπτυξης.
Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Η συνεισφορά του πρωτοκόλλου του Κιότο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής μόνο ως ένα πολύ μικρό βήμα μπορεί να θεωρηθεί. Η κλιματική αλλαγή επιβάλλει την επείγουσα λήψη μέτρων, όπως τη σταδιακή αντικατάσταση των ρυπογόνων καυσίμων, ιδιαίτερα του πετρελαίου, που πλέον γίνεται και οικονομικά ασύμφορο, την ανάπτυξη μη ρυπογόνων ενεργειακών τεχνολογιών, τη σταδιακή μεταβολή των καταναλωτικών προτύπων των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών, τη μείωση των υγρών και στερεών ρυπαντών, τη διάσωση των δασών κ.λπ. Όμως το αποχαλινωμένο κεφάλαιο, αυτό της «παγκοσμιοποίησης», είναι υπεύθυνο, εκτός των άλλων δεινών που έχει προκαλέσει σε χώρες και κοινωνίες, και για την κλιματική αλλαγή, επειδή τα υπερκέρδη του είναι υπέρτερα της επιβίωσης του πλανήτη. Πώς περιμένουμε μέτρα απ αυτούς;
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Με την παραίτηση του αρχιπροπονητή Χρήστου Ιακώβου επιχειρείται να οδηγηθεί το σκάνδαλο του ντοπαρίσματος των αθλητών της ομάδας μας της άρσης βαρών στο αρχείο της, προβληματικής, μνήμης. Δεν είναι, φυσικά, το ντόπινγκ θέμα της άρσης βαρών και της κολύμβησης μόνο. Όπου επιδιώκεται πρωταθλητισμός το ντοπάρισμα δεν «μπορεί» πλέον να απουσιάζει. Ούτε είναι ελληνικό φαινόμενο. Το αντίθετο μάλιστα. Ίσως και πολύ καθυστερημένα να το ανακαλύψαμε εμείς. Τα αθλητικά ιδεώδη και, πολύ περισσότερο δυστυχώς, τα ολυμπιακά έχουν πάψει προ πολλού να υφίστανται, αν υπήρξαν ποτέ, έστω και ως εξαιρέσεις. Δεν είναι ασφαλώς τυχαία η πολύ πρώιμη (!) κατάληξη της σημασίας του «άθλιος», από την αρχική αυτού που κατέκτησε και τιμήθηκε από τα «άθλα», βραβεία, στην αμέσως μετέπειτα, αυτήν του και σημερινού άθλιου
Όλοι, βεβαίως, είμαστε υπέρ του αθλητισμού και δε χρειάζονται επιχειρήματα. Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο αθλητισμός εξελίσσεται σε πρωταθλητισμό με ό,τι αυτός συνεπάγεται. Και είναι πρόβλημα, γιατί το ζήτημα είναι, δυστυχώς, περίπλοκο, και εμπλεκόμαστε, πάλι δυστυχώς, όλοι. Όλοι θέλουμε νίκες και μετάλλια! Και όλοι, εκτός από τους λόγω κάποιας μειονεξίας, κατ επάγγελμα μεμψίμοιρους, χαιρόμαστε με τις επιτυχίες των «δικών» μας. Πώς, λοιπόν, να μην γίνει το φαινόμενο αυτό αντικείμενο εκμετάλλευσης, τοπικής, εθνικής και, κυρίως, μέχρι παροξυσμού εμπορικής;
Πλησιάζουν Πανευρωπαϊκοί και Ολυμπιακοί αγώνες. Ευκαιρία να σκεφτούμε όλοι σοβαρά και με ειλικρίνεια. Εμείς το επιχειρήσαμε σε άρθρα μας λίγο πριν και αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας στα φύλλα 99, και 100 της «Ε», όπου και παραπέμπουμε.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Η συμφωνία της 8ης Ιουλίου έχει πλέον ενταφιαστεί και αντικατασταθεί από τη (βρετανικής υπόδειξης) συμφωνία της 21/3/08 μεταξύ Χριστόφια και Ταλάτ, με βάση την οποία επιτροπές Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων μελετούν διάφορες πτυχές του Κυπριακού, εκτός από την ουσία του: την απομάκρυνση των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων και την επάνοδο των προσφύγων στα σπίτια τους. Ανεξαρτήτως της έκβασης των συνομιλιών, το βέβαιο είναι ότι αναβαθμίζουν το κράτος του Αττίλα. Οι Αγγλοαμερικανοί και τα όργανά τους στην Κύπρο (πολιτικοί, ΜΜΕ κ.ά.) εκφράζουν τη χαρά τους και τη «συγκρατημένη αισιοδοξία» τους ότι τώρα, που απαλλάχθηκαν από τον «απορριπτικό» Τάσσο, μια «λύση» (στα μέτρα τους) είναι πλέον πολύ πιθανή. Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας όρισε ως εκπροσώπους της ελληνικής πλευράς κατά πλειοψηφία ξεφωνημένους ανανικούς δικαιολογεί πλήρως τη χαρά τους αυτή.
Η φιέστα, όμως, (επίσης βρετανικής υπόδειξης) για το άνοιγμα της εμπορικής οδού Λήδρας κατέληξε σε φιάσκο, αφού στην ελληνοκυπριακή πλευρά παραβρέθηκαν μόλις 100(!) άτομα, από τα οποία 50 τουρίστες και 30 αστυνομικοί και λοιποί υπάλληλοι. Παρ όλ αυτά, με την υπερπροβολή της από τα ΜΜΕ, συνέβαλε κι αυτή στην αποενοχοποίηση της Τουρκίας.
Οι Ευρωπαίοι «εταίροι μας» (τους) κάνουν κι αυτοί ό,τι μπορούν για να νομιμοποιήσουν το κατοχικό καθεστώς. Στις 11/4 αντιπροσωπεία του κόμματος του Ταλάτ είχε επίσημες επαφές στη Γερμανία με το Γ.Γ. του SPD (Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος), βουλευτές των Πρασίνων κ. ά. Στις 9/4 επισκέφθηκε τα κατεχόμενα ο δήμαρχος Μονάχου και στις 16/4 αντιπροσωπεία του SPD.
Στις 18/3 εκδικάστηκε στο Κακουργοδικείο Λευκωσίας υπόθεση ναρκωτικών, κατά την οποία αποκαλύφθηκε ότι το ψευδοκράτος έχει ως πολιτική του να διοχετεύει σκληρά ναρκωτικά στις ελεύθερες περιοχές, ιδίως στους νέους και τους εθνοφρουρούς, από τους οποίους ζητεί ως αντάλλαγμα πληροφορίες. Αυτό δεν εμποδίζει ανανικούς επιχειρηματίες να κάνουν μπίζνες με τους Τούρκους και μάλιστα οι ιδιοκτήτες της εφημερίδας «Αλήθεια» μεθοδεύουν προμήθεια νερού από την Τουρκία, που ασφαλώς θα αποτελέσει (αν γίνει) νέο μέσο εκβιασμού.
Οι αρνητικές συνέπειες του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών είναι ήδη ορατές. Το πολύτιμο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος κινδυνεύει να ακυρωθεί κι αυτό γίνεται πλέον κατανοητό. Ας ελπίσουμε ότι και οι αντιδράσεις στην επάνοδο του σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα θα ενταθούν.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Η εικόνα που δημιουργήθηκε με τις εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς ήταν, το λιγότερο, θλιβερή. Δεν ήταν τόσο η ολιγανθρωπία, ούτε οι διαφορετικοί τόποι (και κόμματα) συγκέντρωσης, ούτε καν οι διαπληκτισμοί και ύβρεις, όσο η ανάδειξη της αδιαφορίας και της απλής παρουσίας όσων μόνο για άλλους λόγους, κυρίως κομματικούς, παρίσταντο.
Την Πρωτομαγιά απεδείχθη η ουσιαστική απαξίωση και παρακμή του συνδικαλισμού, είτε εργατικού είτε συντεχνιακού είτε φοιτητικού κ.λπ., κάτι που χαροποιεί, φυσικά, τους εχθρούς του και θλίβει τους πολλούς που πιστεύουν στην αναγκαιότητά του, στο σημαντικό ρόλο που έπρεπε να διαδραματίζει μέσα στην κοινωνία.
Ποια είναι τα αίτια;
Πρώτο, ίσως, η πλήρως συντελεσμένη κομματικοποίηση, που κατήντησε τις κομματικές «συνδικαλιστικές» παρατάξεις απλούς πλοκάμους των κομμάτων, και μάλιστα απροσχημάτιστα πλέον. Όταν «συνδικαλιστικά» στελέχη κατέχουν σημαίνουσες κομματικές θέσεις ή, έστω, απλώς αναμεταδίδουν καθαρά κομματικές θέσεις και με δεδομένη επίσης την πλήρη απαξίωση των κομμάτων, ανεξάρτητα αν τυπικά τα ψηφίζουν οι πολλοί, ποιος θα περιμέναμε να πάρει στα σοβαρά το συνδικαλισμό, που εντελώς άλλος είναι ο ρόλος του;
’λλος λόγος, πολύ σοβαρός για τη χώρα μας, το ψευδεπίγραφο(!) του εργατικού συνδικαλισμού. Εργάτες στη πλειονότητά τους είναι οι οικονομικοί μετανάστες, αφού τις «δύσκολες» εργασίες, σε συνθήκες επίπλαστης ευμάρειας των Ελλήνων, εκείνοι πλέον τις ασκούν, εκτός συνδικάτων. Έτσι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πρωτοστατούντες στις «συνδικαλιστικές» κινητοποιήσεις είναι όχι οι πραγματικά εργαζόμενοι, ούτε τουλάχιστον οι άνεργοι, αλλά οι «αιώνιοι» φοιτητές, οι αργόσχολοι «διαμαρτυρόμενοι διανοούμενοι» των μεσοαστικών τάξεων και οι διάφοροι κομματικοί, που ψάχνουν για κομματική ή προσωπική πελατεία.
Αν μάλιστα προσθέσουμε και την εισαγόμενη και προπαγανδιζόμενη αίσθηση ότι «τίποτα δεν μπορεί να γίνει, αφού οι ξένοι αποφασίζουν» και οι περισσότεροι που παριστάνουν τους συνδικαλιστές εκθειάζουν αυτούς τους «ξένους» και τις πολιτικές τους ως «μονόδρομο», δεν μπορούμε να περιμένουμε μια άλλη πραγματικότητα και μιαν άλλη εικόνα.
Ο συνδικαλισμός, όπως ασκείται, στη χώρα μας έφτασε πλέον «στον πάτο». Τα αίτια της κατάντιας είναι προφανή σχεδόν σε όλους. Λίγο επομένως χρειάζεται για να αρχίσει η αντίστροφη πορεία, μόλις αρχίσουν να αίρονται τα αίτια και τα εμπόδια.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Με κακόγουστες διαφημίσεις και τυμπανοκρουσίες και με καθυστέρηση πάνω από ένα χρόνο άρχισε η εφαρμογή του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Ανάπτυξης, ΕΣΠΑ 2007-2013. Ο πομπώδης τίτλος δεν είναι τίποτα άλλο από την εξέλιξη των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης (ΚΠΣ), των παλιών πακέτων Ντελόρ.
Για το ΕΣΠΑ έγινε πολύς λόγος στα τέλη του 2005 με τα γνωστά επικοινωνιακά κόλπα, αφού, λόγω της διεύρυνσης της Ε.Ε. με 10 νέες χώρες και της μείωσης του συνολικού ποσού που μοίρασε η Ε.Ε. σε 862,5 δισ. ευρώ, στη χώρα μας αναλογούν μόνο 20,4 δισ. ευρώ, που μετά την αφαίρεση των εισφορών μας στον κοινοτικό προϋπολογισμό μένουν «καθαρά» 19,7 δισ. ευρώ, δηλ. λιγότερα από τα 26 δισ. ευρώ του Γ΄ ΚΠΣ 2000-2006. Αλλά ακόμη κι αυτά τα 19,7 δισ. δεν έχουν απορροφηθεί (η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι απομένει το 25%) και όσα έχουν απορροφηθεί γνωρίζουμε με ποιο τρόπο διατέθηκαν και ποιοι τα τσέπωσαν. Το ίδιο θα συμβεί και με το ΕΣΠΑ .
Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι, λόγω της διεύρυνσης με φτωχότερες χώρες, γίναμε ...πλούσιοι και γι αυτό μειώνονται τα κονδύλια για την Ελλάδα. ’λλωστε ο Μπλερ (η Βρετανία είχε τότε την προεδρία της Ε.Ε.) είχε ταχθεί υπέρ της τελικής κατάργησης των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων, ανοήτως για το ιδεολόγημα της Ε.Ε, επωφελώς, ίσως, για τη Βρετανία
Ο κόσμος δεν έχει ωφεληθεί ούτε πρόκειται να ωφεληθεί από τα διάφορα ΕΣΠΑ ή ΚΠΣ, που αποτελούν το επιχείρημα ότι, αν φύγουμε από την Ε.Ε., θα χρεωκοπήσουμε. Τα 19,7 δις ευρώ του ΕΣΠΑ, ακόμη και αν απορροφηθούν όλα, δεν καλύπτουν ούτε το ετήσιο έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών, που το 2006 έφθασε στα 23,6 δισ. ευρώ, τα οποία όμως δεν πληρώνουν οι ευνοούμενοι της Ε.Ε., αλλά οι φτωχότεροι, που συνεχίζουν να βιώνουν την ακρίβεια με την εκτίναξη του πληθωρισμού, με μισθούς καθηλωμένους και με συνεχείς περικοπές στην ασφάλιση και την υγειονομική περίθαλψή τους. Η διόγκωση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου είναι πρωτοφανής, η βιομηχανική παραγωγή μειώνεται συνεχώς και η αύξηση του ΑΕΠ είναι αποτέλεσμα «δημιουργικής λογιστικής», πέραν του γεγονότος ότι στο ΑΕΠ υπολογίζονται και τα δάνεια! Όλ αυτά, που είναι αποτέλεσμα της παραμονής μας στην Ε.Ε., προστάτιδας του μεγάλου κεφαλαίου, δεν προοιωνίζονται αισιόδοξο μέλλον και οι προβλέψεις χειροτερεύουν από την εκτίναξη του δανεισμού των νοικοκυριών, την αλματωδώς διογκούμενη ακρίβεια και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών. Μάλλον θα χρειαστεί να πουλήσουμε και τη ΒΕΣΠΑ, γιατί από το ΕΣΠΑ
.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Στις 26/3/08 το υπουργείο Παιδείας υπέγραψε Μνημόνιο Συνεργασίας με τη «Μορφωτική και Αναπτυξιακή Πρωτοβουλία για την Παιδεία», στην οποία συμμετέχουν 8 μεγάλα «κοινωφελή ιδρύματα», δηλ. επιχειρηματικοί όμιλοι. Με δεδομένα ότι το ένα από αυτά είναι του Λαμπράκη, που ήδη αλωνίζει στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, και ότι η σχετική ανακοίνωση του υπουργείου δεν είναι καθόλου διαφωτιστική για το περιεχόμενο του μνημονίου, είναι φανερό ότι ο λόγος των «νταβατζήδων» βαραίνει ακόμη περισσότερο στην άσκηση της εκπαιδευτικής πολιτικής. Ο κ. Λαμπράκης και η παρέα του δε μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες αγαθοεργίες. Θέλουν να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, ως αόρατη υπερκυβέρνηση. Θέλουν μια εκπαίδευση που να διαμορφώνει νέους χωρίς εθνική συνείδηση (βλ. κ. Ρεπούση!), χωρίς αξίες, ευαισθησίες και ιδανικά, πειθήνια όργανα των επιχειρήσεων.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
(προτεινόμενες θέσεις για τη Σύνοδο του ΑΣΚΕ)
1) Όλες οι κοινωνικές συσσωματώσεις, από την αρχή της οργανωμένης «πολιτειακής» μορφής τους, θέσπιζαν μέτρα που ευνοούσαν και κατά το δυνατόν εξασφάλιζαν την επιβίωση και τη διαιώνισή τους, με την αποφυγή και της αιμομιξίας. Οι εκάστοτε για το σκοπό αυτό θεσμοί παρέβλεπαν ή και κατεδίκαζαν ατομικές κλίσεις και προτιμήσεις, όχι πάντοτε όμως και αυτές των ιθυνόντων. Όσο οι θεσμοί αυτοί ήσαν «αυστηροί» και αποτελεσματικοί και δεν υπερίσχυαν αυτών ιδιοτελείς παρεκτροπές, ιδιαίτερα των φορέων τους, ή ξένες αρνητικές επεμβάσεις, εξασφάλιζαν τον αρχικό στόχο.
2) Στην ελληνική κοινωνία τη γέννηση, την ανάπτυξη και την ανατροφή των παιδιών αναλαμβάνει κατά κύριο λόγο η οικογένεια και, στο βαθμό που θα εξασφαλίζεται η όσο το δυνατό καλύτερη λειτουργία της, θα αποτελεί τον κύριο παράγοντα της επιβίωσής μας ή μη.
3) Η κοινωνία μας εμφανίζει σημάδια παρακμής, ένα καίριο σύμπτωμα της οποίας είναι η υπογεννητικότητα, που με τους σημερινούς ρυθμούς θα μειώσει δραματικά και επικίνδυνα το ποσοστό των Ελλήνων μέσα στην Ελλάδα στο όχι μακρινό μέλλον.
4) Όσοι θεωρούν τον ελληνισμό εμπόδιο για τα σχέδιά τους στην Αν. Μεσόγειο και στα Βαλκάνια ευνοούν και επιδιώκουν τον εκφυλισμό του θεσμού της οικογένειας, μέσω της επιρροής που διαθέτουν σε ΜΜΕ κ.λπ.
5) Το ελληνικό κράτος, όπως όλα τα κράτη όπου η οικογένεια παίζει αυτό το ρόλο, ορθώς δίνει οικονομικά κίνητρα (θα έπρεπε να είναι ισχυρότερα) για τη στήριξη της οικογένειας και ιδιαίτερα της πολύτεκνης. Όμως η γενική, οικονομική και κοινωνική, κατάσταση της χώρας μας με τα αρνητικά επακόλουθά της καθιστά τη στήριξη αυτή ανεπαρκή.
6) Ορθώς το ελληνικό κράτος θεσμοθέτησε τον πολιτικό γάμο, ισότιμο με το θρησκευτικό, για ζευγάρια που δεν επιθυμούν να τελέσουν θρησκευτικό γάμο, ώστε και αυτά τα ζευγάρια να ενισχυθούν.
7) Ορθώς η ελληνική πολιτεία, αναγνωρίζοντας την ανάγκη προσαρμογής σε νέες κοινωνικές πραγματικότητες, θεσπίζει σε μικρότερη και χαμηλότερη κλίμακα το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης για ζευγάρια που δεν επιθυμούν για διάφορους λόγους να τελέσουν γάμο, επιχειρώντας κατά κύριο λόγο να εξασφαλίσει την κοινωνική και οικονομική θέση των παιδιών.
8) Ορθό, επίσης, θα είναι η ελληνική πολιτεία να θεσπίσει, σε ακόμη μικρότερη και χαμηλότερη κλίμακα και αποκλειομένων φυσικά κινήτρων και ζητημάτων σχετιζόμενων με οικογενειακές σχέσεις, την αναγνώριση και προστασία για μακροχρόνιες σχέσεις ζευγαριών του ίδιου φύλου, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι η αυτονόητη ελευθερία και το δικαίωμα σε ιδιαίτερες κλίσεις και προτιμήσεις δε θα συνεπάγεται διακρίσεις σε βάρος τους, κοινωνικές ή οικονομικές.
9) Εννοείται ότι η προσέγγιση του στόχου της στήριξης του θεσμού της οικογένειας σε όλες τις μορφές της, της μονογονεϊκής συμπεριλαμβανομένης, και της αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτείται η εκπλήρωση κοινωνικοοικονομικών προϋποθέσεων για την ανακοπή της προϊούσας παρακμής της κοινωνίας μας, απόρροιας και του παραλογισμού του διεθνούς σύγχρονου συστήματος και ο συνυπολογισμός της νέας κοινωνικής πραγματικότητας των κοινωνικών μεταναστών και της αφομοίωσής τους. Τα άτομα και οι θεσμοί που, ονομαστικά τουλάχιστον, συμβάλλουν στο σκοπό αυτό, οφείλουν να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, μακριά από κάθε είδους υποκρισίες, ώστε να αποκλείονται αντιλήψεις εκτός τόπου και χρόνου, όπως ότι «κάθε σχέση έξω από το θρησκευτικό γάμο συνιστά πορνεία»(!), που μόνο αντίθετα αποτελέσματα φέρνουν.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Την Κυριακή 15 Ιουνίου στις 10 το πρωί θα πραγματοποιηθεί συνάντηση μελών του ΑΣΚΕ, κατά την οποία θα συζητηθούν θέσεις για ειδικά ζητήματα, καθώς και ο απολογισμός και ο προγραμματισμός της οργανωτικής μας δουλειάς.
Μετά από 2 ώρες, στις 12 το μεσημέρι, με τη συμμετοχή και φίλων του ΑΣΚΕ, θα γίνει συζήτηση για την εσωτερική και διεθνή πολιτική κατάσταση
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό