ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αναζωπυρώθηκε τον τελευταίο καιρό το θέμα του Πανεπιστημιακού Ασύλου, με αφορμή την απεργία πείνας λαθρομεταναστών στο κτήριο της Νομικής στη Σόλωνος, με αίτημα τη χορήγηση πολιτικού ασύλου και νομιμοποίηση όλων(!) των μεταναστών που μπήκαν παράνομα στη χώρα μας. Σ’ ένα τόσο σοβαρό θέμα αναδείχθηκε ως κυρίαρχο όπλο η υποκρισία.

Πρώτη η ίδια η κυβέρνηση των κατοχικών, εκτελώντας τις εντολές των προστατών της, ενώ παριστάνει ότι δυσφορεί για τη λαθραία είσοδο των ξένων και ότι παίρνει μέτρα για τον περιορισμό του φαινομένου (τείχος κ.λπ.), είναι η ίδια που διευκολύνει παντοιοτρόπως την είσοδο και παραμονή εκατομμυρίων ξένων, σε μια προσπάθεια ελέγχου και διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας, αφού με την προηγούμενη (ελληνική) σύνθεσή της ομολόγησαν ότι δεν μπορούν να τη χειραγωγήσουν (Κίσινγκερ).

Δεύτερες οι [Μη] Κυβερνητικές Οργανώσεις που ανέλαβαν τη συντεταγμένη μεταφορά των μεταναστών, οι οποίες παριστάνουν ότι εμφορούνται από ανθρωπιστικά και δημοκρατικά αισθήματα, ενώ πληρώνονται από τους κατοχικούς για να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά». Σημειώνουμε την εκκωφαντική σιωπή τους για τους πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Ελλάδα!

Τρίτη η κάθε λογής ακροδεξιά, με τον εναλλασσόμενο ρόλο συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, που τους ανέθεσαν να προβάλουν από τα ΜΜΕ τα αυτονόητα, ακριβώς για να αποτρέψουν τους πολλούς να το πράξουν. Ως συνήθως!

Απομένουν οι εγκληματικά αφελείς αριστεροί, που συμπαρίστανται λόγω ιδεολογίας σε κάθε ανίσχυρο, συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα τα τελευταία 30 χρόνια, μη αντιλαμβανόμενοι ότι «εξ αντικειμένου» βοηθούν την παράταση της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης, δε βλέπουν ότι το πράγμα έχει πάρει πολύ ευρύτερες διαστάσεις κι ότι αυτοί που θα την πληρώσουν περισσότερο είναι οι ίδιοι οι μετανάστες (βλ. και ανακοίνωση ΑΣΚΕ 25/1/11).

Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στους αρμόδιους πανεπιστημιακούς, που έγραψαν άλλη μια σελίδα μικρότητας, ασχέτως αν τους ζητήθηκαν ευθύνες που άλλοι έπρεπε να είχαν αναλάβει.

Τέλος, νομίζουμε ότι και η στιγμή που εκδηλώθηκε η επιχείρηση ήταν επιλεγμένη: Εξαλείφθηκε αμέσως από την επικαιρότητα το όνειδος της συγκάλυψης του τεράστιου σκανδάλου της Siemens, που μέχρι τη μέρα της μεταφοράς από την Κρήτη κυριαρχούσε στα ΜΜΕ. ’λλωστε χειμωνιάτικα κάποιοι «προοδευτικοί» εργοδότες της Κρήτης, διαπλεκόμενοι με εντόπια και ξένα πολιτικά κυκλώματα που βυσσοδομούν κατά της Ελλάδας, δε χρειάζονται πολλά εργατικά χέρια, μπορούν να δώσουν άδεια στο προσωπικό με το απαραίτητο επίδομα, ώστε το προσωπικό να προσφέρεται δια πάσαν χρήσιν.

Η θέση του ΑΣΚΕ : Το Πανεπιστημιακό ’συλο έχει πολύ παλιά ιστορία εθιμικής αποδοχής μέχρι και τις πρόσφατες νομικές κατοχυρώσεις του έτσι, ώστε να εξασφαλίζει, έστω και ονομαστικά, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στα «πανεπιστήμια», στις ανώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Δε χρειάζεται να επισημάνουμε τη, σε γενικές γραμμές, άθλια κατάσταση της ελληνικής εκπαίδευσης, ιδιαίτερα στις ανώτερες βαθμίδες της, για την οποία όμως το «άσυλο» ελάχιστα ευθύνεται. Κι όμως οι «υπερβολές» στις εκδηλώσεις του είναι που εκνευρίζουν τους πολλούς ενήλικες έως και υπερήλικες πολίτες, κάτι που είναι κατανοητό, όχι όμως και σωστό, κατ’ ανάγκην. ’λλα έπρεπε να τους κάνουν να εξεγείρονται …

Είναι όντως πολλά που θα μπορούσε να καταμαρτυρήσει κανείς για το άσυλο αυτό, όπως την κατάχρηση και εκμετάλλευσή του για αλλότριους σκοπούς από ενδοπανεπιστημιακούς (φοιτητικές παρατάξεις κ.λπ.), κυρίως όμως από εξωτερικούς εκμεταλλευτές του, την στην πράξη παρεμπόδιση της «ελεύθερης διακίνησης των ιδεών» από τους διάφορους κατόχους της «μιας αλήθειας» (που παριστάνουν, μάλιστα, τους φανατικούς υποστηρικτές του ασύλου), την εφαρμογή της παράδοξης, τουλάχιστον, άποψης ότι «το Πανεπιστήμιο είναι κυρίως ο χώρος καταφυγής των φτωχών και των κατατρεγμένων» (!) κ.λπ.

Όντως αυτά συμβαίνουν, όμως είναι αναμενόμενες και άρα κατανοητές (αν και όχι ευχάριστες) παρενέργειες ενός πολύτιμου θεσμού που αφορά στους νέους (από κάθε τάξη και στρώμα της ελληνικής κοινωνίας, για την ώρα τουλάχιστον …) και στους κατά τεκμήριο άξιους (αν όχι, άλλοι ευθύνονται …) «δασκάλους» τους, δηλαδή στην πολυτιμότερη πηγή ελπίδας για το μέλλον της κοινωνίας μας. Είναι, οι νέοι τουλάχιστο, οι (κατά τεκμήριο, πάλι) λιγότερο διαβρωμένοι από τη διαφθορά, την υποταγή, την απάθεια. Είναι, ενδεχομένως, «ανεύθυνοι», χωρίς ενδιαφέρον και επίγνωση για τις έσχατες συνέπειες των πράξεων και των ιδεών τους, π.χ. στο θέμα των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών που έχουν πλημμυρίσει τη χώρα μας, αλλά αυτό είναι φυσικό: είναι νέοι.

Το Πανεπιστημιακό ’συλο πρέπει, λοιπόν, να ισχύει πλήρως και η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα να προσπαθεί να περιορίζει τις όποιες παρενέργειές του. Θα έπρεπε να προσθέταμε: «μέσα στα πλαίσια που θα καθορίζει η ευνομούμενη πολιτεία». Ποια πολιτεία, όμως, όταν συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας;

Διαμαρτύρεται ο αντιπρόεδρος του κακόγουστου θιάσου για τα γιαούρτια που του ρίχνει ο κόσμος. Αντί να διαμαρτύρεται, θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένος, αφού κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός του είχε προβλέψει ότι «θα μας πάρουν με τις πέτρες»!

Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση της «Σπίθας», το ΑΣΚΕ χαιρέτησε τη διακήρυξή της ως μια φωνή αντίστασης στις σημερινές συνθήκες κατοχής, παρότι η ασάφεια των θέσεων και ο αρνητικός ρόλος του Μίκη σε σημαντικές στιγμές της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας («Καραμανλής ή τανκς», υπουργός Μητσοτάκη, προδοσία Οτσαλάν κ.λπ.) δεν άφηνε εξ αρχής κανένα περιθώριο συμμετοχής μας στο εγχείρημα. Θεωρήσαμε, μάλιστα υποχρέωσή μας να προβάλουμε από την ιστοσελίδα μας την εκδήλωση της «Σπίθας» στο ΡΕΞ και να παραβρεθούμε σ’ αυτήν. Όσο περνά ο καιρός, όμως, ενισχύονται οι φόβοι μας για το ρόλο της «Σπίθας», όπως φαίνεται και στις παρακάτω δύο ανακοινώσεις μας.

«Στις 5 Φεβρουαρίου σε εκδήλωση στην Αργυρούπολη ο Μίκης Θεοδωράκης παρουσίασε την ιδεολογική κατεύθυνση της πολιτικής του κίνησης. Η θέση του ΑΣΚΕ για την κίνηση καταγράφεται στο φύλλο 137 (Ιανουάριος 2011) της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ. Όσα ειπώθηκαν στην εκδήλωση της «Σπίθας» ενισχύουν τις επιφυλάξεις μας. Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα υπό την ιδιόμορφη κατοχή της «τρόικας», της οποίας μόνο το ένα από τα τρία κεφάλια (ΔΝΤ) εκφράζει την αμερικανική κατοχή, εναντίον της οποίας δικαίως η διακήρυξη καταφέρεται. Για την «Ενωμένη Ευρώπη», όμως, η κατοχή της οποίας εκφράζεται με τα άλλα δύο κεφάλια της τρόικας (Ε.Ε., ΕΚΤ), σε μια τόσο εκτεταμένη ανάλυση δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά! Παράλειψη; Δε νομίζουμε. Είναι προφανές ότι υπάρχουν εξαρτήσεις, οι οποίες επιβεβαιώνονται και από τη σύνθεση της Επιτροπής που ανακοινώθηκε. Παρ’ όλ’ αυτά το ΑΣΚΕ εξακολουθεί να θεωρεί ότι οι διακηρύξεις της «Σπίθας», μέσα στην ασφυξία του πολιτικού μονόλογου, συμβάλλουν στην καλλιέργεια ενός κλίματος αντίστασης, και μάλιστα μέσω του κράτους-έθνους, γι’ αυτό η φωνή της είναι χρήσιμη κι ας μη δίνει κάποια πρόταση διε-ξόδου.» 7/2/2011

«Σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη στις 27 Φεβρουαρίου ο Μ. Θεοδωράκης, ο οποίος διακηρύσσει ότι θέλει να εκφράσει την αντίθεση του ελληνικού λαού στο μνημόνιο και την κατοχή, ανακοίνωσε ότι στις επόμενες εκλογές θα καλέσει όσους συμφωνούν μαζί του να ψηφίσουν λευκό. Πιο συγκεκριμένα είπε ότι, αν γίνουν σύντομα εκλογές, θα ταχθεί υπέρ του λευκού, επειδή η «Σπίθα» δε θα έχει προλάβει να επεκταθεί και να οργανωθεί, λες και δεν υπάρχουν άλλα κόμματα που να έχουν ταχθεί εναντίον του μνημονίου! Αλλά κι αν οι εκλογές αργήσουν, είπε ότι πάλι θα ταχθεί υπέρ του λευκού, εάν οι εκλογές αυτές θα ελέγχονται από το σύστημα. Επειδή, όμως, οι εκλογές πάντοτε ελέγχονται από το σύστημα, ο Μίκης λέει ότι θα ταχθεί υπέρ του λευκού σε κάθε περίπτωση.

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι όσοι είναι υπέρ του μνημονίου να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και όσοι είναι κατά του μνημονίου να ψηφίσουν λευκό, ώστε να ξαναβγεί ο Γιωργάκης! Μέχρι εκεί, ομολογούμε, δεν το περιμέναμε! Θέλαμε να ξεχάσουμε τους περσινούς εναγκαλισμούς του Μίκη με Γιωργάκη και Ερντογάν, αλλά δε μας αφήνει!» 1/3/2011

Η επίσκεψη Νταβούτογλου

Προκλήσεις και κοροϊδία έκρυβαν οι “επιθέσεις φιλίας” και τα χαμόγελα κατά την παραμονή του Νταβούτογλου σε Αθήνα και Θράκη. Όπως αναμενόταν, δεν υπήρξε ουσιαστικά ελληνική απάντηση.

Συγκεκριμένα, ο κ. Νταβούτογλου δεσμεύτηκε να άρει η Τουρκία το casus belli, αν η Ελλάδα παραιτηθεί του δικαιώματός της να επεκτείνει στα 12 ν.μ. τα χωρικά της ύδατα! Δηλαδή παραχώρηση ελληνικής κυριαρχίας, για να μη μας απειλούν! Τους δίνουμε ό,τι θέλουν κι είμαστε φίλοι! Κάτι θα ξέρουν για τον πρωθυπουργό μας, που εμείς αγνοούμε.

Στις παραβιάσεις του FIR Αθηνών από τουρκικά μαχητικά μας ζήτησε και τα ρέστα, αφού ισχυρίστηκε πως τα ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα έχουν τριπλάσιες παραβιάσεις από τα τούρκικα και ζήτησε κώδικα συμπεριφοράς των μαχητικών αεροσκαφών, άρα κατάργηση του FIR Αθηνών. Θεωρεί παραβιάσεις τις πτήσεις ελληνικών μαχητικών πάνω από τα ελληνικά νησιά και στον ελληνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου, το μισό από τον οποίο θεωρεί τουρκικό, χωρίς δυστυχώς να παίρνει απάντηση.

Για το Καστελόριζο υποστήριξε πως δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο. Γιατί; Προφανώς η Τουρκία καίγεται για την ΑΟΖ κι επιμένει στη θέση της πως τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, άρα και δικαίωμα στην ΑΟΖ, ειδικά το Καστελόριζο, που την αποκόπτει από την κεντρική Μεσόγειο με τα μεγάλα κοιτάσματα. Εξ άλλου ισχυρίζεται πως οι μόνες διαπραγματεύσιμες διαφορές με την Ελλάδα είναι οι γκρίζες ζώνες του Αιγαίου, που αυτή επινόησε. Γιατί η Ελλάδα δεν απαντάει με καθορισμό της δικής της ΑΟΖ, όπως έχει κάθε δικαίωμα κι όπως κάνουν όλες οι χώρες; Προφανώς γιατί δεν πρέπει να ταράξει τα νερά της “φιλίας” με το γείτονα, υπερασπιζόμενη τα συμφέροντά της. Έτσι ορίζουν οι πέραν του Ατλαντικού προϊστάμενοι των κυβερνώντων μας.

Στην επίσκεψή του στη Θράκη χωρίς ελληνική συνοδεία, όπως θα έπρεπε, ο κ. Νταβούτογλου χαιρέτησε την “τουρκική μειονότητα” και προέτρεψε τους ομόθρησκούς του ν’ ακουστεί η φωνή τους μέσα στην Ε.Ε. Τους κάλεσε να διασφαλίσουν την ενότητά τους, υποσχόμενος ότι το μήνυμα των 73 εκατομμυρίων αδελφών τους από την Τουρκία είναι ότι πάντα θα στέκονται δίπλα τους και θα υπερασπίζονται την πολιτιστική τους ταυτότητα.

Όλοι γνώριζαν τι θα έλεγε ο Νταβούτογλου κατά την παραμονή του στην Ελλάδα. Και για τους πιο δύσπιστους, πριν έρθει, έδωσε συνέντευξη στη φιλική του εφημερίδα «Καθημερινή» του κ. Αλαφούζου (που ισχυρίζεται ότι περνούσαμε καλά επί τουρκοκρατίας) και είπε τα ίδια. Γιατί εκλήθη, λοιπόν, στην Ελλάδα; Τι κέρδισε η Ελλάδα; Η Τουρκία κέρδισε πολλά, γιατί προέβαλε προκλητικά τις θέσεις της σε ελληνικό έδαφος, παίρνοντας μια χλιαρή απάντηση από την κυβέρνηση Γιωργάκη-Δρούτσα. Οι κατοχικοί δηλ. έδωσαν το μήνυμα και στην Τουρκία και στους «συμμάχους-επιδιαιτητές» και στα διεθνή δικαστήρια ότι τα διαπραγματευόμαστε όλα.

Φαινομενική ησυχία στο σκοπιανό

Στα βόρεια σύνορά μας επικρατεί φαινομενική ησυχία. Με τα Σκόπια υπάρχει στασιμότητα. Πλήθος ελληνικών εταιρειών δραστηριοποιούνται εκεί και η στάση της σκοπιανής κυβέρνησης δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό. Επιτέλους ο Νίμιτς παραδέχτηκε ότι οι “Μακεδόνες” κακώς σφετερίζονται την αρχαία κληρονομιά της Μακεδονίας, γιατί είναι Σλάβοι, κάτι που είχε παραδεχτεί και ο Γκλιγκόροφ, αλλαγή στάσης που δεν είναι άσχετη με τη «ρήξη» Ισραήλ-Τουρκίας. Η ευκαιρία για την Ελλάδα προφανής, αλλά η “ολιγωρία” της κυβέρνησής μας δεν είναι πρωτοφανής. Αντίθετα κάνει ό,τι μπορεί για να χαλάσει τις σχέσεις μας με τη Σερβία, που έχουν σφυρηλατηθεί σε δύσκολες στιγμές και παραμένουν πολύ δυνατές, τουλάχιστον μεταξύ των λαών μας.

Το αίτημα για ρωσική βάση

Οι Ρώσοι, που έχουν ήδη αγκυροβόλιο σε διεθνή ύδατα νότια της Πελοποννήσου, έχουν ζητήσει ημιεπίσημα να κατασκευάσουν βάση για το στόλο τους στην Ελλάδα, προσφέροντας σημαντικά χρηματικά ανταλλάγματα. Η Ισλανδία, αν και χώρα του ΝΑΤΟ, συμφώνησε για ρωσική βάση. Η κυβέρνηση του ΓΑΠ ούτε καν ασχολήθηκε με το θέμα και η Ρωσία έστρεψε το ενδιαφέρον της προς την Τουρκία και τη Συρία.

Θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι κανένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας δεν μπορεί να παραχωρείται σε καμιά ξένη χώρα, όσο φιλική κι αν είναι, και για κανένα λόγο. Η αναγκαία ισορροπία, που θα μας επιτρέψει την άσκηση αδέσμευτης πολιτικής, πρέπει να εξασφαλιστεί όχι με παραχωρήσεις για νέες βάσεις, αλλά με καταγγελία των ισχυουσών συμφωνιών και απομάκρυνση των ήδη υπαρχουσών αμερικανικών και ΝΑΤΟϊκών βάσεων. Μια ελληνική κυβέρνηση έχει πάντοτε ανάγκη από φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία, γι’ αυτό θα έπρεπε να αντιπροτείνει στους Ρώσους διευκολύνσεις για παραμονή και επισκευές των πλοίων τους στην ελληνική επικράτεια, ίσως και σχετικές επενδύσεις, που όμως δε θα θέτουν σε αμφισβήτηση την απόλυτη ελληνική κυριαρχία σε κανένα σημείο της επικράτειάς μας.

Οι σχέσεις με το Ισραήλ και τους ’ραβες

Για τις σχέσεις μας με το Ισραήλ γράψαμε και στο προηγούμενο φύλλο της «Ενημέρωσης». Η Ελλάδα οφείλει να επιδιώκει καλές σχέσεις με όλες τις χώρες, ιδιαίτερα τις γειτονικές, άρα και με το Ισραήλ, υπό τον όρο του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, που σημαίνει το δικαίωμά μας να υποστηρίζουμε τον παλαιστινιακό λαό, που συνεχίζει να διώκεται, να υποφέρει και να εξοντώνεται.

Στον μουσουλμανικό κόσμο επικρατεί αναβρασμός. Οι λαοί σε Τυνησία – Αίγυπτο – Λιβύη – Υεμένη – Μπαχρέιν κ.λπ., αντιδρούν στην καταπίεση που ασκούν επί δεκαετίες οι κυβερνώντες τους, βασιλιάδες και δικτάτορες. Η θέση της Ελλάδας προς όλους, σεβόμενη απόλυτα την αυτοδιάθεση των λαών, πρέπει να είναι με τους καταπιεσμένους. Όχι για τα πετρέλαια ή τα διπλωματικά παιχνίδια της Δύσης, αλλά γιατί και ο λαός μας τόσες φορές έχει αγωνιστεί για την ελευθερία και τη δημοκρατία(βλ. και άλλη στήλη). Όμως ο άβουλος και αμερικανοτραφής πρωθυπουργός μας παραμένει θεατής ή απλός υποστηρικτής των δυτικών συμφερόντων, τη στιγμή που η τουρκική διπλωματία οργιάζει και η διεθνής κατάσταση αλλάζει από ώρα σε ώρα.

Ανακοίνωση του Α.Σ.Κ.Ε.

για την κατάληψη της Νομικής 25/1/2011

«Εμείς οι Έλληνες, γενικά, υποδεχθήκαμε τα πρώτα κύματα μεταναστών στην πατρίδα μας, κυρίως τη δεκαετία του ’90, με τη γνωστή φιλοξενία και την ανθρωπιά που για χιλιετίες μας χαρακτηρίζουν. Όταν, όμως, ο αριθμός των μεταναστών γιγαντώθηκε, όταν το μέγα αυτό πλήθος άρχισε να χρησιμοποιείται για την αλλοίωση της φυσιογνωμίας μας και του πολιτισμού μας, για τη διάλυση του κοινωνικού μας ιστού και για την υπονόμευση της ασφάλειάς μας, άλλο ζήτημα αναδείχθηκε ως μείζον: η προστασία της κοινωνίας μας και της πατρίδας μας.

Η κατάληψη του κτιρίου της Νομικής (ύστερα από την επίδειξη δύναμης με την ομαδική προσευχή) οργανώθηκε από τους γνωστούς δήθεν προοδευτικούς κύκλους, που στηρίζονται παντοιοτρόπως από το σύστημα εξουσίας, σε συμπαιγνία με την κυβέρνηση και κάθε αρμόδιο και με την ακροδεξιά στον επικίνδυνο συμπληρωματικό ρόλο του «υπερασπιστή των εθνικών δικαίων». Αυτό το εκρηκτικό μίγμα νομίζουν ότι μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως έναν από τους τρόπους για την αποσόβηση της καθολικής εξέγερσης του ελληνικού λαού, που θα καταργήσει το μνημόνιο και θα εκδιώξει τους κατοχικούς που το ψήφισαν στη Βουλή.

Υ.Γ.: Όταν κάποιος μπαίνει παράνομα σ’ ένα σπίτι, δεν μπορεί να επικαλείται δικαιώματα καλύτερης φιλοξενίας.»

Η «απεργία» της Υπατίας

Ένα ακόμη βήμα, το πιο αποφασιστικό έως τώρα, έγινε για την παραμονή των παράνομων μεταναστών στη χώρα μας, με τη «λύση»(!) που δόθηκε στους «απεργούς πείνας» στο κτήριο «Υπατία».

Είχαν προηγηθεί δηλώσεις για «μηδενική ανοχή», για «άμεσες απελάσεις», ακόμη και την παραμονή της «λύσης». Εννοείται ότι κανείς δεν υπολογίζει τις όποιες δηλώσεις της κατοχικής «κυβέρνησης», που αλληλοαναιρούνται και διαψεύδονται διαρκώς. Πρέπει, όμως, να εκτιμούμε πού το πάνε, γιατί και στο θέμα αυτό βαδίζουν βάσει σχεδίου: η Ελλάδα πρέπει ν’ αλλάξει, δηλ. πρέπει ν’ αλλάξουν οι κάτοικοί της.

Οι, τάχα, ανθρωπιστικοί λόγοι που προβάλλονται από πολλές πλευρές είναι είτε υποκριτικές είτε αφελείς. Υποκριτικές, γιατί οι «ανθρωπιστικοί λόγοι» έπρεπε να προβάλλονται για να δικαιολογήσουν ενδεχόμενα μέτρα υπέρ των χειμαζομένων Ελλήνων από τη λαίλαπα της τρόικας. Αφελείς, γιατί τι άλλο σημαίνει το νεοφανές «καθεστώς ανοχής» παρά την πρόσκληση και άλλων παράνομων μεταναστών, πέρα από την υπόθαλψη νέων «απεργιών πείνας» για πλήρη «νομιμοποίησή» τους.

Οι «300 της Υπατίας» πανηγυρίζουν για τη νίκη τους, το ίδιο και οι «επιτροπές συμπαράστασης», που «νίκησαν» τους υπουργούς(!) που διαπραγματεύονταν(!) μαζί τους. Η «κυβέρνηση», με ταπεινοφροσύνη, δεν πανηγύρισε τη νίκη της. Αυτή τους έφερε, για το σκοπό που επέτυχε, με τη, συνειδητή ή ασυνείδητη, συμπαράσταση των διαφόρων «προοδευτικών» του σαντιγύ, πιστεύοντας ότι θα εκμεταλλευθεί τα ανθρωπιστικά αισθήματα και την παράδοση φιλοξενίας του ελληνικού λαού.

Μόνο που όλοι, πλέον, γνωρίζουν πού το πάνε οι εκτελεστές των σχεδίων της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης, ιδιαίτερα στη χώρα-πειραματόζωο, τη δική μας, και θα λάβουν το μάθημά τους, που, δυστυχώς, δε θα είναι ανώδυνο, με την ευθύνη ολόκληρη σε αυτούς, και όχι στους δύστυχους μετανάστες και στους εξεγειρόμενους «ιθαγενείς», που αγωνιούν για την επιβίωσή τους, κυριολεκτικά.