ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η επιβολή της νέας κατοχής, η εξαθλίωση του ελληνικού λαού και η αρπαγή του δημόσιου πλούτου μας, για να θησαυρίζουν οι ξένοι προστάτες, έχει φέρει σε μια πρωτοφανή κρίση το πολιτικό σύστημα που τους υπηρετεί. Στις συνθήκες αυτής της κρίσης οξύνονται και οι εσωτερικές αντιθέσεις ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του ξένου παράγοντα και τους εντόπιους υπηρέτες τους (επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, πολιτικούς κ.λπ.), με συμμαχίες που δημιουργούνται και διαλύονται ταχύτατα.

Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται, εν όψει και των νέων μέτρων, να αποπροσανατολιστεί με τις «αποκαλύψεις» σκανδάλων. Γνωρίζει πλέον ότι ΟΛΟΙ όσοι υπηρετούν την κατοχή και την εξάρτηση είναι πνιγμένοι στη διαφθορά και τελικά, στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, δεν πρόκειται να τιμωρηθεί κανένας ή θα τιμωρηθούν ελάχιστοι, ως αποδιοπομπαίοι, που δεν έχουν πολύ γερές πλάτες. Πού βρίσκονται οι ένοχοι των μεγάλων έργων, του κτηματολογίου, της Ζίμενς, ο κ. Τσουκάτος, που έχει ομολογήσει την ενοχή του;

Ο ελληνικός λαός καλείται από την ιστορία του σ’ ένα νέο αγώνα για την εθνική και κοινωνική του απελευθέρωση, από την Ε.Ε. και το ευρώ της, από τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ τους, απ’ όλους τους ξένους προστάτες, ώστε η πατρίδα μας να ανακτήσει τη θέση που της αξίζει. Και τότε, μεταξύ άλλων, θα αποδοθεί δικαιοσύνη για όσους κατέκλεψαν το δημόσιο πλούτο και παρέδωσαν την Ελλάδα σε ξένα συμφέροντα.

Οι εντόπιοι υπηρέτες της νέας κατοχής χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να περιορίσουν τις λαϊκές αντιδράσεις, εν όψει και των νέων απάνθρωπων μέτρων. Στα πλαίσια αυτά, το αμαρτωλό συγκρότημα της Χρ. Λαδά επανέφερε το εφεύρημα περί πραξικοπήματος, το οποίο χρησιμοποίησαν οι Γ. Παπανδρέου και Μπεγλίτης πριν από 1 χρόνο, για ν’ αποκεφαλίσουν την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, που αρνήθηκε να δεχτεί τις εντολές τους για χρησιμοποίηση του στρατού ως εσωτερικής δύναμης καταστολής, ως απεργοσπαστικού μηχανισμού κ.λπ.

Ας είναι βέβαιοι ότι ο ελληνικός λαός, και οι Ένοπλες Δυνάμεις ως αναπόσπαστο τμήμα του, σέβεται απολύτως τους δημοκρατικούς θεσμούς, δεν τρομοκρατείται με ανόητες απειλές, δεν παγιδεύεται με παρόμοιες μεθοδεύσεις και αναζητεί τρόπους για ν’ απελευθερωθεί από τους ξένους δυνάστες και τους εντόπιους υπηρέτες τους.

Κάποιοι αριστεροί, αφελείς και ανιστόρητοι (αν δε μιλούν εκ του πονηρού), θεωρούν υποχρέωσή μας να επιτρέπουμε την ελεύθερη είσοδο στην Ελλάδα οποιουδήποτε ξένου το επιθυμεί, χωρίς αριθμητικούς περιορισμούς, να τους δίνουμε όλα τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών (δικαίωμα ψήφου κ.λπ.), αφού «όλοι οι εργάτες είμαστε αδέλφια, ανεξαρτήτως φυλής».

Επειδή πολλοί από αυτούς δεν κάνουν τον κόπο να αναλύουν την ελληνική κοινωνία, ίσως δεν ασχολούνται καν μαζί της, αλλά μελετούν μόνο «το ευαγγέλιο», θα τους παραπέμψουμε στη στάση του Μαρξ και της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που προσπάθησαν με κάθε τρόπο (δημοσιεύσεις στον τύπο, επαφές με συνδικάτα των χωρών προέλευσης κ.λπ.) ν’ ανακόψουν το κύμα των ξένων εργατών που οι εργοδότες έφερναν στην Αγγλία, για να τους χρησιμοποιούν ως απεργοσπαστικό μηχανισμό και ως φτηνό εργατικό δυναμικό (βλ. Καρλ Μαρξ: «Μια προειδοποίηση» 4/5/1866).

Μεταξύ των ενεργειών της Διεθνούς ήταν και η αποστολή 2 εκπροσώπων της στο Εδιμβούργο, οι οποίοι κατάφεραν να πείσουν τους νεοφερμένους ξένους εργάτες ν’ ακυρώσουν τα συμβόλαιά τους και να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Έτσι τα σχέδια των εργοδοτών απέτυχαν και τα αιτήματα των ’γγλων εργατών ικανοποιήθηκαν.

Στην Ελλάδα του 2012 μεγάλο μέρος της αριστεράς όχι μόνο καλύπτει την παρουσία λαθρομεταναστών, αλλά προσπαθεί να στρατολογεί κάποιους στις οργανώσεις της, ενώ ξέρουν ότι στη χώρα μας τους φέρνουν και για έναν επιπλέον (και σοβαρότερο) σκοπό: να τους χρησιμοποιήσουν και για τη διάλυση της πατρίδας μας.

Τώρα που η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού βιώνει τις συνέπειες των (όπως μας έλεγαν) «εθνικών στόχων», δηλ. της ένταξης στην ΕΟΚ/Ε.Ε. και της ένταξης στο ευρώ, χρηματοδότες και ΜΜΕ νεκρανασταίνουν πολιτικούς εκπροσώπους του δολαρίου και «ανακαλύπτουν» νέους, οι οποίοι μας προτείνουν την έξοδο από το ευρώ, αλλά την παραμονή στην Ε.Ε.

Η Ε.Ε. είναι η κυριότερη σύμμαχος των ΗΠΑ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, οι οποίοι μεταφέρονται δια των εκπροσώπων τους και στην Ελλάδα. Οι Αμερικανοί θέλουν την παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε., με αύξηση της δικής τους πολιτικής επιρροής. Στο νομισματικό επίπεδο έχουν ως πρώτη επιλογή την παραμονή της Ελλάδας σ’ ένα ευρώ αποδυναμωμένο και μη ανταγωνιστικό προς το δολάριο. Τη γραμμή αυτή εκφράζουν συντηρητικοί πολιτικοί, φθαρμένοι οι περισσότεροι από τον πολύχρονο αμαρτωλό πολιτικό τους βίο, κυρίως όμως σήμερα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ως δεύτερη επιλογή έχουν την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Τη γραμμή αυτή θέλουν να εκφράσουν με άλλους «αριστερούς», παλαιούς και νέους.

Στον αντίποδα, οι δυνάμεις του γερμανικού ευρώ συσπειρώνονται περί το Σαμαρά, προσπαθώντας να κρατηθούν στην εξουσία ακόμη και με την ίδρυση νέου κόμματος, που θα συμπεριλάβει και απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ.

Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι όσο οξύνεται η κρίση τόσο λιγότερο ολόκληρο το σύστημα θα μπορεί να εξυπηρετείται από τους φθαρμένους παλαιούς πολιτικούς και τόσο περισσότερο θα χρησιμοποιεί ακροδεξιούς και «αριστερούς».

Ο ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη από αλλαγή δυνάστη, αλλά από την Εθνική και Κοινωνική του Απελευθέρωση, που προϋποθέτει την αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της.

3 ημέρες πριν από την επέτειο της 12^ης Οκτωβρίου 1944, ημέρας απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς, τους συμμάχους τους και τους ελληνόφωνους συνεργάτες τους, η άξια κληρονόμος του Αδόλφου Χίτλερ επισκέφθηκε την υπό κατοχήν Ελλάδα, επισημοποίησε την κυριαρχία της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και προώθησε τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου.

Φεύγοντας η κ. Μέρκελ άφησε πίσω της τη δυαρχία των δύο γκαουλάιτέρ της, τον Ράιχενμπαχ, τοποτηρητή των Γερμανών τραπεζιτών, και τον Φούχτελ, τοποτηρητή των Γερμανών βιομηχάνων. Ο τελευταίος περιοδεύει ανά τη χώρα και κλείνει «δουλειές» με περιφερειάρχες και δημάρχους, που συμπεριφέρονται όπως οι διορισμένοι από τους Γερμανούς πριν από 70 χρόνια. Το δικαίωμα αυτό του έδωσαν οι αλήστου μνήμης Γιωργάκης και Ραγκούσης με το νόμο 3852 (Καλλικράτης), με τον οποίο κατάργησαν το ρόλο του ελληνικού κράτους ως ενδιάμεσου μεταξύ της ελληνικής Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ξένων.

Σήμερα, επέτειο εκείνης της απελευθέρωσης, ο ελληνικός λαός καλείται από την ιστορία του σ’ ένα νέο αγώνα εναντίον της γερμανικής κατοχής, όχι για να πέσει πάλι στα δίχτυα των Αγγλοαμερικάνων (και των «αντιμνημονιακών» συνεργατών τους), αλλά για την Εθνική και Κοινωνική του Απελευθέρωση.