ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με χαρές, φανφάρες και τη συμμετοχή υπουργών, βουλευτών, επιχειρηματιών, μεγαλοδημοσιογράφων, δημάρχων κ.λπ. εγκαινιάστηκε η πρώτη ιδιωτική πολυτεχνική σχολή στην Ελλάδα. Τη στιγμή που η κρίση ωθεί τους νέους, αλλά και παλιούς πτυχιούχους ελληνικών πανεπιστημίων, στο εξωτερικό για δουλειά, έχουν το θράσος να πανηγυρίζουν τι; Και καλά ο Δήμαρχος Μαρουσιού, που μίλησε στην εκδήλωση, ευχαρίστησε, έγλυψε. Οι πολιτικοί που παραβρέθηκαν δεν έχουν ούτε τσίπα, ούτε φιλότιμο; Κι αυτοί γλύφτες! Και το Σύνταγμα, που απαγορεύει τη λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ;

Δύο ήσαν οι «εκπλήξεις» των εκλογών Μαΐου-Ιουνίου: από τη μια η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δευτερευόντως η επιβίωση της ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη κι από την άλλη η ξαφνική γιγάντωση της, μέχρι τότε, περιθωριακής ναζιστικής Χρυσής Αυγής, που τώρα δείχνει να κατακτά τη θέση του τρίτου κόμματος! Κι αν για το ΣΥΡΙΖΑ (και τη ΔΗΜΑΡ) η ερμηνεία είναι σχετικά εύκολη, μια που σ’ αυτούς προσεχώρησαν, καθ’ υπόδειξιν ή αυθόρμητα, τα 3/4 του ΠΑΣΟΚ, δεν ισχύει το ίδιο για τη Χρυσή Αυγή.

Δεν είναι η πρώτη φορά, κατ’ αρχήν, που ένα φιλοδικτατορικό κόμμα εμφανίζεται με αξιώσεις στην ελληνική πολιτική σκηνή, από το, μικρό έστω, κόμμα του Μεταξά μέχρι το 6-7% της Εθνικής Παράταξης του 1977 και το αντίστοιχο του ΛΑΟΣ του 2007-2009. Ανεξάρτητα, όμως, απ’ αυτά, η σημερινή πολιτική γιγάντωση ενός απροκάλυπτα ναζιστικού κόμματος και μάλιστα με ηγεσία πρόδηλα αντιχαρισματική, απαιτεί προσεκτικότερη διερεύνηση και αντιμετώπιση των εξ αυτής όχι αμελητέων κινδύνων.

Το πρώτο αίτιο, φυσικά, είναι η δραματική για τους πολλούς οικονομική και κοινωνική κρίση, στην οποία συνέβαλε ως κύρια υπεύθυνο ολόκληρο το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, στο οποίο δε συμμετείχε, άμεσα ή έμμεσα, το πολιτικό προσωπικό της Χρυσής Αυγής. Έτσι άνετα και, όπως φαίνεται, αποτελεσματικά, για την ώρα, μπορούν οι νεοναζιστές να κατηγορούν όλους για όλα, να απαιτούν κάθαρση και μάλιστα με γλώσσα τόσο ωμή, που ν’ αντιστοιχεί σχεδόν πλήρως στην αγανάκτηση έως και απόγνωση των θυμάτων της πρωτοφανούς επίθεσης κατά της ελληνικής κοινωνίας. Και ταυτόχρονα να δείχνουν ότι στήνουν δίκτυα ανακούφισης και προστασίας των τωρινών και των υποψήφιων θυμάτων(!), χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για τις πηγές χρηματοδότησής τους…

Το δεύτερο κύριο αίτιο είναι η διαφαινόμενη αδιαφορία του γνωστού, μέχρι τώρα, πολιτικού συστήματος για όλα τα εθνικά θέματα και τους κινδύνους που απειλούν την ίδια την επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας και χώρας. Έτσι, και πάλι, εμφανίζονται οι της Χρυσής Αυγής ως οι μόνοι που υπερασπίζονται τα τωρινά και υποψήφια θύματα του τρομακτικού, στις συνέπειές του, προβλήματος των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών και μάλιστα με τη σιωπηλή ή και ανοιχτή ανοχή ακόμη και στην πιο ακραία αντίδραση σ’ αυτούς από τους νεοναζιστές. Αν μάλιστα προστεθεί και η διστακτικότητα έως δοσιλογισμός που επικρατεί στην αντιμετώπιση των εξωτερικών κινδύνων σε όλα, σχεδόν, τα σύνορά μας και η αποφυγή ενίσχυσης της εθνικής συνοχής, της εθνικής συνείδησης και του σεβασμού των εθνικών συμβόλων, τότε θα κυριαρχήσει η καπήλευση αυτών από τη Χρυσή Αυγή, ως μόνη εγγυήτρια του ελληνισμού, οπότε αλίμονο για τη χώρα μας.

Το ΑΣΚΕ έχει αναλύσει τα αίτια για τα παραπάνω προβλήματα κι έχει προτείνει τους τρόπους αντιμετώπισής τους, με όλα τα μέσα που διαθέτει και με όλες τις θυσίες που απαιτήθηκαν. Έχουμε τονίσει ότι όλ’ αυτά τα προβλήματα που υποτίθεται ότι προσπαθεί να λύσει η Χρυσή Αυγή θα έπρεπε να προσπαθεί να τα λύσει ένα πραγματικό λαϊκό κίνημα, με την αριστερά να πρωτοστατεί κι όχι να γίνεται μέρος των προβλημάτων. Ελπίζουμε ότι το νέο πολιτικό καθεστώς που θα σχηματιστεί μετά το χάος που προαναγγέλλεται δε θα επιτρέπει να ευδοκιμούν τέτοια «άνθη του κακού», που αποτελούν τη χαρά των εξωτερικών και εσωτερικών, συνειδητών ή αφελών, εχθρών της χώρας μας.

Σύμφωνα με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή, δίνεται η δυνατότητα στην Εφορία να εφαρμόζει «έμμεσες τεχνικές ελέγχου», δηλαδή σχεδόν καταργούν τις δηλώσεις και τα τεκμήρια και θα μπορούν να ελέγχουν και να καθορίζουν τον φόρο εισοδήματος ανάλογα με το πόσα ξόδεψε κάποιος με πιστωτική κάρτα και με το πόσες είναι οι καταθέσεις του.

Αν αυτό είχε ως στόχο να πληρώσουν επιτέλους οι φοροφυγάδες, θα ήταν καλοδεχούμενο. Είναι όμως εντελώς υποκριτικό, αφού οι μικρομεσαίοι φοροφυγάδες δεν είναι υποχρεωμένοι να καταναλώνουν με κάρτες ή να έχουν καταθέσεις, ενώ οι μεγαλοφοροφυγάδες μπορούν άνετα να κρύβονται πίσω από οφ σορ εταιρείες.

Τελικά αυτοί που θα ξηλωθούν πάλι είναι οι πολίτες με πραγματικά χαμηλά εισοδήματα, τα οποία η Εφορία αυθαίρετα θα υπολογίζει. Εμπνευστές των καινούργιων μεθόδων είναι οι Γερμανοί και προσωπικά ο Ράιχενμπαχ, ο οποίος φιλοδοξεί να ελέγχει και τους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων των Ελλήνων πολιτών. Ποιος ξέρει, ίσως και του Χριστοφοράκου, της Ντόρας και των αστέρων του ΠΑΣΟΚ!!!

Μη νομίσει κανείς ότι οι συστημικοί μεγαλοδημοσιογράφοι, που έχουν αναλάβει την καθημερινή πλύση του εγκεφάλου μας, εισπράττουν ως αργύρια μόνο τον παχυλό μισθό τους. Η κ. Τρέμη, π.χ., η οποία (σημειωτέον) προέρχεται από την ανανεωτική αριστερά, διετέλεσε αντιπρόεδρος της εταιρείας δημοσίων σχέσεων Quattro, η οποία ανέλαβε την προώθηση στην Ελλάδα των πολεμικών αεροσκαφών Eurofighter! (βλ. «Παρόν» 9/9/12)

Δεν είναι, λοιπόν, μόνο ο ’κης!

«Επανακτήσαμε την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό», θριαμβολογούν σε διατεταγμένη υπηρεσία δημοσιογράφοι, σχολιαστές, πανεπιστημιακοί σε μια πρωτοφανή πλύση εγκεφάλου στα ΜΜΕ. Επείσθησαν, δηλ., οι ξένοι ότι η αμφισβήτηση του μνημονίου από τον κ. Σαμαρά ήταν ένα παιδικό αμάρτημα. «Ουδείς αναμάρτητος», απολογήθηκε ο ίδιος ο Σαμαράς, όταν ρωτήθηκε σχετικά στη Γερμανία. Ξέχασε ακόμη και την προεκλογική του υπόσχεση για επαναδιαπραγμάτευση.

Αντιθέτως, η αξιοπιστία του απέναντι στον ελληνικό λαό έφτασε στα επίπεδα της αξιοπιστίας του Γιωργάκη και του Βενιζέλου. Ποιος να τον πιστέψει, λοιπόν, όταν δηλώνει ότι αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία; Ποιος να τον πιστέψει όταν διαβεβαιώνει ότι με αυτή την πολιτική θα έρθει η ώρα της ανάπτυξης; Ποιος να τον πιστέψει ότι πρόκειται να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, όταν η ίδια η τρόικα απέρριψε και διέγραψε το αντίστοιχο ποσό που περιελάμβανε η κυβερνητική πρόταση για τα 11,5 δισ., αφού όλοι καταλαβαίνουν πως ούτε η τρόικα ούτε η κυβέρνηση θέλουν να τη χτυπήσουν; Πώς είναι σίγουρος, ακόμη κι αν είναι ειλικρινής, ότι η τρόικα τον έχει ενημερώσει για όλα όσα σκοπεύει να μας επιβάλει; Και πόση σημασία έχουν αυτές οι διαβεβαιώσεις, όταν η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι κατοχικές κυβερνήσεις είναι εξαιρετικά βραχύβιες; Πού βρίσκονται τώρα κάποιοι που μέχρι πριν από λίγους μήνες μας μιλούσαν ωσάν να πρόκειται να μας κυβερνούν επί δεκαετίες, από το Γιωργάκη και τον Παπακωνσταντίνου μέχρι τη Διαμαντοπούλου; Μάλλον πρέπει να είναι ευχαριστημένοι που δεν έχουν ακόμη κάτσει στο σκαμνί!