ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

{Επειδή ακόμα και ο πιο καλόπιστος αναγνώστης δε θα μπορούσε να πιστέψει τα όσα υποστηρίζει το ανώτερο στέλεχος του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ και στενός συνεργάτης του κ. Τσίπρα, αντί να παραθέσουμε αποσπάσματα με τα δικά μας σχόλια, παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο του κ. Θεοδωρίδη.}

28η Οκτωβρίου: Ο πόλεμος που τελικά δεν ήταν "τρικούβερτο γλέντι"

69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...

Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ’ όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη 1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.

Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της “εθνικής πανστρατιάς”. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη ‘συγκυρία’ μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι ‘βουλγαροκομμουνιστές’”.

Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.

Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργο πράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους ‘Εμπέδους’ δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα ‘τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;'».

* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος του ΣΥΝ και της Αντιεθνικιστικής Κίνησης

Ο πρόεδρος του γερμανικού Συνδέσμου Εξωτερικού Εμπορίου ’ντον Μπέρνερ, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Stuttgarter Zeitung», είπε ότι, αν η Ελλάδα πιεστεί πολύ, μπορεί να πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας και της Κίνας.

Για το ενδεχόμενο που η Ελλάδα αποχωρούσε από την Ευρωζώνη και δημιουργούσε στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα είπε: «Η Ελλάδα θα αποκόμιζε μεγάλα κέρδη και η Ευρώπη θα αποκτούσε ένα πρόβλημα ασφαλείας και, μάλιστα, για πολλές δεκαετίες … Αν πληρώσουμε για την Ελλάδα, αυτό τελικά θα μας αποδειχθεί φθηνότερο». Για τον κ. Μπέρνερ το ζήτημα είναι γεωπολιτικό και όχι οικονομικό. Και συμπληρώνει, με τη γνωστή γερμανική ωμότητα: «Η Γερμανία πρέπει ν’ αναμιχθεί στην πολιτική των χωρών της Νότιας Ευρώπης».

Ακόμη και αυτοί το ομολογούν! Εμείς πότε θα το καταλάβουμε;

Η επιβολή της νέας κατοχής, η εξαθλίωση του ελληνικού λαού και η αρπαγή του δημόσιου πλούτου μας, για να θησαυρίζουν οι ξένοι προστάτες, έχει φέρει σε μια πρωτοφανή κρίση το πολιτικό σύστημα που τους υπηρετεί. Στις συνθήκες αυτής της κρίσης οξύνονται και οι εσωτερικές αντιθέσεις ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του ξένου παράγοντα και τους εντόπιους υπηρέτες τους (επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, πολιτικούς κ.λπ.), με συμμαχίες που δημιουργούνται και διαλύονται ταχύτατα.

Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται, εν όψει και των νέων μέτρων, να αποπροσανατολιστεί με τις «αποκαλύψεις» σκανδάλων. Γνωρίζει πλέον ότι ΟΛΟΙ όσοι υπηρετούν την κατοχή και την εξάρτηση είναι πνιγμένοι στη διαφθορά και τελικά, στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, δεν πρόκειται να τιμωρηθεί κανένας ή θα τιμωρηθούν ελάχιστοι, ως αποδιοπομπαίοι, που δεν έχουν πολύ γερές πλάτες. Πού βρίσκονται οι ένοχοι των μεγάλων έργων, του κτηματολογίου, της Ζίμενς, ο κ. Τσουκάτος, που έχει ομολογήσει την ενοχή του;

Ο ελληνικός λαός καλείται από την ιστορία του σ’ ένα νέο αγώνα για την εθνική και κοινωνική του απελευθέρωση, από την Ε.Ε. και το ευρώ της, από τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ τους, απ’ όλους τους ξένους προστάτες, ώστε η πατρίδα μας να ανακτήσει τη θέση που της αξίζει. Και τότε, μεταξύ άλλων, θα αποδοθεί δικαιοσύνη για όσους κατέκλεψαν το δημόσιο πλούτο και παρέδωσαν την Ελλάδα σε ξένα συμφέροντα.

Οι εντόπιοι υπηρέτες της νέας κατοχής χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να περιορίσουν τις λαϊκές αντιδράσεις, εν όψει και των νέων απάνθρωπων μέτρων. Στα πλαίσια αυτά, το αμαρτωλό συγκρότημα της Χρ. Λαδά επανέφερε το εφεύρημα περί πραξικοπήματος, το οποίο χρησιμοποίησαν οι Γ. Παπανδρέου και Μπεγλίτης πριν από 1 χρόνο, για ν’ αποκεφαλίσουν την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, που αρνήθηκε να δεχτεί τις εντολές τους για χρησιμοποίηση του στρατού ως εσωτερικής δύναμης καταστολής, ως απεργοσπαστικού μηχανισμού κ.λπ.

Ας είναι βέβαιοι ότι ο ελληνικός λαός, και οι Ένοπλες Δυνάμεις ως αναπόσπαστο τμήμα του, σέβεται απολύτως τους δημοκρατικούς θεσμούς, δεν τρομοκρατείται με ανόητες απειλές, δεν παγιδεύεται με παρόμοιες μεθοδεύσεις και αναζητεί τρόπους για ν’ απελευθερωθεί από τους ξένους δυνάστες και τους εντόπιους υπηρέτες τους.

Κάποιοι αριστεροί, αφελείς και ανιστόρητοι (αν δε μιλούν εκ του πονηρού), θεωρούν υποχρέωσή μας να επιτρέπουμε την ελεύθερη είσοδο στην Ελλάδα οποιουδήποτε ξένου το επιθυμεί, χωρίς αριθμητικούς περιορισμούς, να τους δίνουμε όλα τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών (δικαίωμα ψήφου κ.λπ.), αφού «όλοι οι εργάτες είμαστε αδέλφια, ανεξαρτήτως φυλής».

Επειδή πολλοί από αυτούς δεν κάνουν τον κόπο να αναλύουν την ελληνική κοινωνία, ίσως δεν ασχολούνται καν μαζί της, αλλά μελετούν μόνο «το ευαγγέλιο», θα τους παραπέμψουμε στη στάση του Μαρξ και της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που προσπάθησαν με κάθε τρόπο (δημοσιεύσεις στον τύπο, επαφές με συνδικάτα των χωρών προέλευσης κ.λπ.) ν’ ανακόψουν το κύμα των ξένων εργατών που οι εργοδότες έφερναν στην Αγγλία, για να τους χρησιμοποιούν ως απεργοσπαστικό μηχανισμό και ως φτηνό εργατικό δυναμικό (βλ. Καρλ Μαρξ: «Μια προειδοποίηση» 4/5/1866).

Μεταξύ των ενεργειών της Διεθνούς ήταν και η αποστολή 2 εκπροσώπων της στο Εδιμβούργο, οι οποίοι κατάφεραν να πείσουν τους νεοφερμένους ξένους εργάτες ν’ ακυρώσουν τα συμβόλαιά τους και να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Έτσι τα σχέδια των εργοδοτών απέτυχαν και τα αιτήματα των ’γγλων εργατών ικανοποιήθηκαν.

Στην Ελλάδα του 2012 μεγάλο μέρος της αριστεράς όχι μόνο καλύπτει την παρουσία λαθρομεταναστών, αλλά προσπαθεί να στρατολογεί κάποιους στις οργανώσεις της, ενώ ξέρουν ότι στη χώρα μας τους φέρνουν και για έναν επιπλέον (και σοβαρότερο) σκοπό: να τους χρησιμοποιήσουν και για τη διάλυση της πατρίδας μας.