ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τον περασμένο Απρίλη ο απερίγραπτος Μητσοτάκης επισκέφθηκε την Τουρκία και σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» κάλεσε τον Ερντογάν(!) «τώρα που η Ελλάδα είναι αδύνατη και ανίσχυρη» να αναλάβει αυτός τη λύση του Κυπριακού!!

Πολλοί είπαν ότι πρέπει ο Μητσοτάκης «να τα έχει χάσει», γιατί όλοι οι Έλληνες θα εξοργίζονταν με αυτά που έλεγε και θα το πλήρωναν τα τέκνα και οι έκγονοι.

Τι τον νοιάζει όμως τον Μητσοτάκη τι θα πουν οι Έλληνες πολίτες… Εκείνος στοχεύει σ’ αυτούς που καθορίζουν τα πάντα στη χώρα μας. Γι’ αυτούς έδωσε τη συνέντευξη. Ήθελε να δώσει εξετάσεις καλής διαγωγής. Τώρα Ε.Ε. και Τουρκία έχουν χειροπιαστούς λόγους να προωθήσουν, όσο γίνεται, Ντόρα, Κυριάκο και υιό Ντόρας.

Για να ξέρουμε…

Ο Στουρνάρας, είναι ουσιαστικά ο άνθρωπος της τρόικας στην κυβέρνηση και επιβάλλει στους άλλους υπουργούς, ακόμη και στο Σαμαρά, ό,τι αυτή τον διατάζει, όπως πρόσφατα τη ματαίωση της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση και του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, που είχε προαναγγείλει μετά βαΐων και κλάδων ο πρωθυπουργός. Το υπουργείο του κυρίου αυτού άρχισε πάλι τη γνωστή συνταγή των διαρροών για τα νέα χαράτσια που σχεδιάζει η τρόικα.

Η τρόικα θέλει να φορολογήσει όλη την ακίνητη περιουσία, για να γίνει η κατοχή της δυσβάστακτο βάρος για τους Έλληνες, ν’ απαξιωθεί, για να τους υποχρεώσει να την πουλάνε όσο-όσο. Να την πουλάνε, για να πληρώνουν τα χρέη τους στην εφορία. Ακόμη και στα χέρσα χωράφια διαρρέουν ότι θα βάλουν δυσθεώρητα χαράτσια και ποιος ξέρει πού αλλού. Ποιος όμως θ’ αγοράσει όλα αυτά τα απαξιωμένα ακίνητα;

Το κακοπαιγμένο έργο είναι γνωστό. Οι δύο θλιβεροί κυβερνητικοί εταίροι θα έχουν αντιρρήσεις

και «κόκκινες γραμμές», που θα «υποχρεώσουν» το Στουρνάρα, αντί να φορολογήσει π.χ. 13 ευρώ το στρέμμα, να «υποχωρήσει» στα 11 ευρώ! Κατά τα άλλα, προέχει γι’ αυτούς η «συνοχή» της κυβέρνησης, γιατί, αν δε μετείχαν σ’ αυτή, θα έψαχναν την ψήφο τους.

Είναι αμφίβολο πια αν μπορούν να πληρώνουν τα αλλεπάλληλα χαράτσια οι περισσότεροι Έλληνες, παρά τις συνεχείς απειλές για κατασχέσεις και φυλακίσεις. Η επιβίωση του ελληνικού λαού προέχει, για να μπορέσει να σταθεί και πάλι όρθιος.

Η απεγνωσμένη κυβέρνηση των ξένων συμφερόντων προχωράει με κάθε τρόπο και κάθε μέσο στην επιβολή των σχεδίων της. Απεγνωσμένη, γιατί είναι πλέον σ’ όλους φανερό ότι ο δρόμος της όχι μόνο δεν οδηγεί, ως μονόδρομος μάλιστα, στη σωτηρία, αλλά αντίθετα εξασφαλίζει τη χρεοκοπία κάθε μορφής, οικονομική, κοινωνική, ηθική, εθνική κ.λπ. Με κάθε τρόπο, γιατί έχει ρίξει το μανδύα της δημοκρατικής νομιμότητας της πλειοψηφίας και με αυταρχικό τρόπο επιβάλλει τα μέτρα της, απαγορεύοντας κάθε αντίδραση και κάθε νόμιμο και δημοκρατικά θεσμοθετημένο τρόπο άμυνας του λαού. Η ουσιαστική απαγόρευση του απεργείν, με τις επαναλαμβανόμενες επιστρατεύσεις σε διάφορες κατηγορίες εργαζομένων, είναι μόνο ένα παράδειγμα.

Στους βασικούς πυλώνες της κοινωνικής συνοχής περιλαμβάνονται η δημόσια υγεία και η παιδεία. Για να πληγεί λοιπόν η κοινωνική συνοχή, πρέπει αυτές να αποδιοργανωθούν και να ευτελιστούν. Ήδη έχουμε ζήσει και παρακολουθούμε την αποκαθήλωση του συστήματος υγείας και τη σχεδόν πλήρη διάλυσή του. Μετά την υγεία ήρθε η σειρά της παιδείας, της εκπαίδευσης και του πολιτισμού. Στόχος είναι να χτυπηθεί το δημόσιο σχολείο, σε όποια βαθμίδα, και για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να εξαντληθούν οικονομικά, ηθικά και κοινωνικά αυτοί που με αυτοθυσία και φιλότιμο το στηρίζουν, η πλειονότητα των εκπαιδευτικών.

Με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο, που ψηφίστηκε ξημερώματα της Κυριακής των Βαΐων, πέρασαν διατάξεις που, πέρα από την οικονομική αφαίμαξη, η οποία έτσι κι αλλιώς έχει πλήξει όλους τους εργαζόμενους, επιβάλλουν πρόσθετα βάρη, μερικά τιμωρητικού ή και εκδικητικού χαρακτήρα. Δεν είναι μόνο η αύξηση του ωραρίου κατά δύο ή τέσσερες ώρες, δεν είναι μόνο η υποχρεωτική παρουσία του εκπαιδευτικού στο χώρο του σχολείου, από 08.00 μέχρι 14.00, ανεξάρτητα από το εάν έχει εργασία ή απλά περιμένει να συμπληρωθεί το ωράριο. Το πιο σημαντικό είναι οι απολύσεις όσων χάνουν την οργανική τους θέση, και θα είναι πάρα πολλοί, η μη επαναπρόσληψη χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών, που επί χρόνια μοχθούν στο χώρο της δημόσιας παιδείας, και η διάλυση οικογενειών, κυρίως στην επαρχία, με τις υποχρεωτικές μεταθέσεις, ακόμα και εκτός νομού, π.χ. ο σύζυγος στο Μεσολόγγι και η σύζυγος στην Κεφαλονιά ή την Ικαρία! Ποια οικογένεια, ποια παιδιά…

Οι πληρωμένοι παπαγάλοι των ΜΜΕ και οι αξιοθρήνητοι πολιτευτές της συγκυβέρνησης έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα για τα «δύστυχα παιδιά», (υποψηφίους ανωτάτων σχολών), των οποίων την αγωνία «εκμεταλλεύονται οι άκαρδοι καθηγητές τους», αφού επέλεξαν(!) να κηρύξουν απεργία στην περίοδο των εισαγωγικών τους εξετάσεων. Όμως ξέχασαν το ζοφερό μέλλον που η πολιτική δεκαετιών (των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων εξουσίας) τους επιφυλάσσει. Ξέχασαν τις στρατιές των ανέργων πτυχιούχων, που απελπισμένοι εκλιπαρούν για μια οποιαδήποτε δουλειά, συνήθως μαύρη και με απολαβές προσβλητικές. Ξέχασαν ότι το καλύτερο επιστημονικό δυναμικό αναγκάζεται να πάρει το δρόμο της ξενιτιάς, για να επιβιώσει, και στην Ελλάδα μένουν μόνον όσοι αδυνατούν για διάφορους λόγους να εκπατριστούν. Εξ άλλου οι μαθητές βιώνουν καθημερινά τα τεράστια προβλήματα της οικογένειάς τους, με ακραία αλλά όχι σπάνια περίπτωση αυτήν της πείνας, που η κυβέρνηση φροντίζει να καλύψει με λίγα σάπια φρούτα, που μοιράζει κατά καιρούς. Η απογοήτευση των εφήβων, έτσι, πολλές φορές τους οδηγεί σε αδιαφορία για μάθηση, άρνηση προβληματισμού και έκπτωση αξιών, που δυστυχώς τους ρίχνει στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής. Όμως ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα πραγματικά προβλήματα;

Πριν από λίγα χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας εθεωρείτο το δημογραφικό. Ποιος σήμερα το αναφέρει; Σήμερα, που οι νέοι (από 20 μέχρι και 40 χρονών) φεύγουν και όσοι μένουν αναγκάζονται να συγκατοικούν με τους γονείς τους για λόγους οικονομικούς, χωρίς τη δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας, χωρίς ελπίδα για το μέλλον. Σε λίγα χρόνια θ’ αρχίσουν να κλείνουν τα Δημοτικά Σχολεία, μετά έχουν σειρά τα Γυμνάσια, μετά τα Λύκεια και τέλος τα Πανεπιστήμια. Θα μετατραπούμε σε έθνος γερόντων και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι εισαγωγικές εξετάσεις… Αιδώς Αργείοι, αιδώς !!!

Όσο πιο γρήγορα φύγουν ή τους διώξουμε, τόσο πιο πολύ πόνο και καταστροφή θα αποφύγουμε. Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει την προοπτική που της αξίζει.

Σας καλεί στην ανοικτή εκδήλωση-συζήτηση που διοργανώνει

την Τετάρτη 12 Ιουνίου στις 6.30 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» του Δήμου Καλλιθέας σε αίθουσα του 1^ου ορόφου, οδός Μεγίστης 18-20

Γιατί φτάσαμε στη σημερινή υποδούλωση και εξαθλίωση ;

Πώς θα απελευθερωθούμε, θα αναπτυχθούμε και θα προοδεύσουμε ;

Η κατοχική κυβέρνηση, και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός της, βλέποντας ότι η δουλική εφαρμογή της πολιτικής που τους υπαγορεύουν οι ξένες δυνάμεις οδηγεί σε νέα χειρότερα μνημόνια, επιχειρούν να παραπλανήσουν τον ελληνικό λαό, προπαγανδίζοντας ότι αρχίζει οσονούπω η ανάπτυξη. Τελειώνουν, άλλωστε, οι δόσεις των δανείων του χρόνου. Θα είναι η πολλοστή φορά που ο Σαμαράς διαψεύδεται, αφού δεν αποφασίζει αυτός αλλά η τρόικα. Ίσως νομίζει ότι θα περάσει τα νέα πιο σκληρά μέτρα, υποσχόμενος τον επερχόμενο παράδεισο, για να παρατείνει την πολιτική του επιβίωση έως τις γερμανικές εκλογές και μετά βλέποντας και κάνοντας.

Ο ελληνικός λαός, κατά τις περσινές διπλές εκλογές που επέβαλε, ψήφισε κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ της παραμονής στο ευρώ. Και τώρα για πρώτη φορά βρίσκεται μπρος σ’ ένα πολιτικό αδιέξοδο, όπου κανένα από τα μεγάλα προβεβλημένα κόμματα δεν τον πείθει ότι θα του προσφέρει άμεση λύση ατομικά ή συλλογικά, έστω και παραπλανώντας τον, ανατρέποντάς του έτσι συσσωρευμένα στερεότυπα δεκαετιών. Αυτό σε συνδυασμό με τις αναξιόπιστες κομματικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, που στην ουσία αποδέχθηκαν τα μνημόνια, έχουν οδηγήσει σε συρρίκνωση των αντιδράσεων κατά της εξοντωτικής κυβερνητικής πολιτικής. Αυτό προβάλλουν οι κατοχικοί ως επιδοκιμασία του «προγράμματος». Κατά βάθος φοβούνται τη συσσώρευση της κοινωνικής οργής και τις υπόγειες αλλαγές στην κοινωνική συνείδηση. Όταν και όπου βρεθεί συλλογικός τρόπος έκφρασης η οργή εκδηλώνεται ακόμη και βίαια (π.χ. Σκουριές), παρά την εκτεταμένη καταστολή και παρά τις προσπάθειες διοχέτευσης των πιο απολίτικων στη Χρυσή Αυγή.

Το ξεπούλημα βαφτίζεται ανάπτυξη

«Ανάπτυξη» κατά Σαμαρά σημαίνει το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων αντί πινακίου φακής σε ξένους και εγχώριους κερδοσκόπους, με ένα αφελληνισμένο κράτος, που έχει αλωθεί από ξένους γκαουλάιτερ, με εργατικό δυναμικό σε συνθήκες δουλείας και ανασφάλιστης εργασίας, με πλήθος λαθρομεταναστών και με μια πρωτοφανή ανεργία και φτώχεια, που συνεχώς αυξάνονται. Γι’ αυτή την πλήρη συμμόρφωσή της η κυβέρνηση Σαμαρά, σε συνδυασμό με τη μείωση των λαϊκών αντιδράσεων, εισπράττει τα εύσημα των Ευρωπαίων πατρόνων της και των «οίκων αξιολόγησης», σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία ανάκαμψης.

Γνωρίζει άριστα ο Σαμαράς ότι, όταν έχει καταρρεύσει η εσωτερική ζήτηση με τη λεηλασία των εισοδημάτων και τα αλλεπάλληλα χαράτσια, καμιά σοβαρή, έστω και ξένη, επένδυση δεν μπορεί να γίνει, αφού οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να πουλήσουν στην ελληνική αγορά. Επιπλέον οι τιμές των προϊόντων τους εδώ επιβαρύνονται υπέρμετρα σε σχέση με άλλες χώρες, λόγω των φόρων που έχει επιβάλει η τρόικα. Γι’ αυτό, αντί να εγκαθίστανται νέες επιχειρήσεις, φεύγουν κι αυτές που υπάρχουν.

Οι εξαγωγές, παρά την αρχική αύξηση, αρχίζουν να μειώνονται, αφού όλες οι χώρες της ευρωζώνης, πλην της Γερμανίας, έχουν μπει σε ύφεση και τα ελληνικά προϊόντα, λόγω του σκληρού ευρώ, δεν είναι ανταγωνιστικά σε τρίτες χώρες.

Η κατά Σαμαρά ανάπτυξη, που επιχειρεί να τηρήσει και τις γεωπολιτικές ισορροπίες μεταξύ των ισχυρών, που μυρίστηκαν «ψητό», με άγνωστη πολιτική έκβαση, είναι λεηλασίες και «αρπαχτές», που δεν προσφέρουν παρά ελάχιστες θέσεις εργασίας με εξευτελιστικές αμοιβές και αυξάνουν τις τιμές των κοινωφελών αγαθών (π.χ. νερό, ηλεκτρικό). Ταυτόχρονα αφαιρούνται από το δημόσιο κρίσιμοι τομείς για μια πραγματική ανάπτυξη (π.χ υδρογονάνθρακές, ηλεκτρισμός, σιδηρόδρομοι, λιμάνια, αεροδρόμια), δηλ. πλήρης αφελληνισμός, όσο τους αφήνουμε.

Πραγματική ανάπτυξη θα υπάρχει, όταν απελευθερωθούμε από τα δεσμά της νέας κατοχής, δηλ. από την Ε.Ε. και το ευρώ, το νόμισμα του κατακτητή. Παραμονή στο ευρώ σημαίνει διαρκή μνημόνια. «Οικονομία χωρίς μνημόνιο σημαίνει επιστροφή στη δραχμή...» παραδέχθηκε ο τροϊκανός Στουρνάρας.

Πρέπει ν’ αποφασίζουμε εμείς για την πατρίδα μας, για να ενισχύσουμε και να επεκτείνουμε με δημόσιες, κυρίως, επενδύσεις το παραγωγικό μας δυναμικό, ν’ αυξήσουμε την αγοραστική μας δύναμη, την εσωτερική ζήτηση και την εθνική παραγωγή, για να μειωθεί δραστικά η ανεργία. Να πληρώσουμε από τα δάνεια όσα πραγματικά χρωστάμε κι όσα μπορούμε, να συνάπτουμε εμπορικές και οικονομικές σχέσεις αμοιβαία επωφελείς με όλους. Αυτά όμως, αν και όταν...