ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

του Νίκου Καργόπουλου, μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)

Ο ελληνικός λαός ζει συνεχώς σ’ ένα κλίμα πολιτικών διακρίσεων. Μετά τον εμφύλιο οι ηττημένοι ήσαν «μιάσματα». Επί χούντας ας μη συζητούμε. Μετά τη μεταπολίτευση το κυβερνών κόμμα της Ν.Δ. είχε το προνόμιο στα ρουσφέτια. Με το ΠΑΣΟΚ η διαφθορά γενικεύτηκε και, το χειρότερο, έγινε αποδεκτή από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Μετά την ένταξη στην ΕΟΚ οι ευρωπαϊστές είχαν προνομιακή μεταχείριση στην κατανομή των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα είναι τόσο ισχυρό και υποστηρίζει τόσο μεγάλα συμφέροντα, ώστε δεν αρκείται στον έλεγχο της κυβέρνησης. Για να επιβάλλει την πολιτική των μνημονίων, υποδεικνύει και τρόπους αναποτελεσματικής αντίδρασης σ’ αυτή την πολιτική. Ένας από αυτούς είναι η ενίσχυση της «Χρυσής Αυγής», ώστε να εκφράσει κάποιες κατηγορίες αγανακτισμένων πολιτών, τους πιο καθυστερημένους πολιτικά. Νεοναζιστές μπορεί να είναι το 0,29% που πήρε η «Χρυσή Αυγή» το 2009, όχι βέβαια το 7% του 2012.

Πολλοί πέφτουν στην παγίδα να εναντιώνονται σε ό,τι υποστηρίζει η «Χρυσή Αυγή». Αλλά το ζήτημα με την ακροδεξιά γενικότερα δεν είναι τι λέει, αλλά τι επιδιώκει και επιδιώκει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που διακηρύσσει. Η προδοσία της Κύπρου π.χ. συνοδευόταν από κορώνες υπερπατριωτισμού. Στην ακροδεξιά έχουν αναθέσει το ρόλο να προβάλλει κάποιες σωστές θέσεις, ώστε δημοκρατικοί πολίτες να διστάζουν να τις υποστηρίζουν, για μην ταυτιστούν μαζί της. Για να αντιμετωπιστεί, λοιπόν, η «Χρυσή Αυγή», πρέπει να αποκαλυφθεί όχι μόνο το απάνθρωπο πρόσωπό της, αλλά κυρίως η υποκρισία της.

Μάλλον, όμως, δεν αρκούν ούτε αυτά. Πρέπει να αναζητήσουμε και τις ευθύνες όσων σήμερα την αντιπαλεύουν. Οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες έχουμε υπάρξει θύματα των διακρίσεων που προαναφέραμε, αλλά κάποιοι που σήμερα ανησυχούν για την άνοδο της ακροδεξιάς σε κάποιες φάσεις δέχθηκαν ή και επεδίωξαν να είναι στους ευνοημένους, δηλ. μέρος του συστήματος. Πολλοί υποστηρίζουν τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε., που είναι ο τρόπος υποταγής της χώρας μας στη Νέα Τάξη; Πολλοί καταγγέλλουν (ορθώς) τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ακροδεξιάς και την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της σημερινής κυβέρνησης (Χαλκιδική κ.λπ.), αλλά οι ίδιοι αναπολούν μονοκομματικά και αυταρχικά καθεστώτα. Πολλοί υπερβάλλουν σε μειοδοσία στα εθνικά μας θέματα και κλείνουν τα μάτια μπροστά στους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί η ανεξέλεγκτη παρουσία εκατομμυρίων ξένων στην Ελλάδα.

Όλ’ αυτά δίνουν τη δυνατότητα στη «Χρυσή Αυγή» να απευθύνεται σ’ όσους δε γνωρίζουν ή δεν μπορούν να κατανοήσουν και να εμφανίζεται ότι δεν έχει σχέση με το σύστημα εξουσίας, ότι αγωνίζεται υπέρ της πατρίδας και του ελληνικού λαού, που συνθλίβεται από τα μνημόνια.

Αυτό που σήμερα έχει ανάγκη ο τόπος είναι η συστράτευση για ένα μεγάλο Κίνημα Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης, που να επιδιώκει την αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της και την κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας, την ανάπτυξη και τον έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της από την κοινωνία, τη διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας και την προάσπιση του πολιτισμού μας.

Δημοσιεύτηκε στο "ΠΑΡΟΝ" στις 12/5/2013

Θα μας επιτραπεί να ξεκινήσουμε με τούτο, κι όσοι μας ξέρουν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι για να ευλογήσουμε τα γένια μας. Όταν το 2001 όλοι πανηγύριζαν για την επιτυχία του «εθνικού στόχου», το ΑΣΚΕ προειδοποιούσε:

«Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η καθιέρωση του ΕΥΡΩ αφαιρεί και τυπικά το δικαίωμα στη χώρα μας να έχει εθνική οικονομία προς όφελος του ελληνικού λαού. Θα αποφασίζει η ΕΚΤ και το διευθυντήριο της κοινότητας.

Οι συνέπειες θα γίνουν σύντομα ορατές. Συρρίκνωση της εναπομείνασας ελληνικής παραγωγής, αύξηση τιμών, ελλειμμάτων, δημόσιου χρέους, δανεισμού, φορολογίας και ανεργίας καθώς και μείωση πραγματικών μισθών και κοινωνικών δαπανών

Η διαφαινόμενη πλέον, λόγω ΟΝΕ, δυσκολία πληρωμής των υποχρεώσεων του δημοσίου μας φέρνει πιο κοντά στην τύχη της Αργεντινής.» (Ανακοίνωση 28/12/2001)

Οι πολλοί δεν άκουσαν ποτέ την προειδοποίηση, λόγω του δεδομένου αποκλεισμού μας από τα συστημικά ΜΜΕ, αλλά και όσοι την άκουσαν δεν έδωσαν σημασία, αφού «δεν ακουγόταν ευχάριστα στ’ αυτί τους».

Οι αυταπάτες οδήγησαν εδώ. Τα υπενθυμίζουμε, γιατί όσο συνεχίζονται οι αυταπάτες ο κατήφορος δε θα έχει τελειωμό. Δε σκοπεύουν να σταματήσουν ποτέ και πουθενά. Αφού πήραν τα χρήματά μας, αφού κατέλυσαν (και τυπικά) την εθνική μας κυριαρχία, αφού υποθήκευσαν (δηλ. άρπαξαν ήδη) το φυσικό μας πλούτο (από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μέχρι το χρυσό), τώρα παίρνουν και τις τράπεζες, ώστε οι εναπομείνασες καταθέσεις μας να μεταφερθούν στη Γερμανία, δίπλα στα κλοπιμαία της προηγούμενης γερμανικής κατοχής. Στο σχέδιο ακολουθούν τα σπίτια και τα χωράφια μας, άλλωστε τότε μας είχαν επιτάξει και τις κατσίκες. Τα μυαλά τους ίδια παραμένουν. Η οικονομική μας εκμετάλλευση δεν είναι το τελευταίο μέρος του σχεδίου τους. Δε διδάσκονται από την Ιστορία και οδηγούνται σε μια Τρίτη Παγκόσμια Ήττα.

Εν τω μεταξύ εμείς; Βεβαίως, «τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», αλλά όσο ταχύτερα απελευθερωθούμε ως έθνος και ως κοινωνία τόσο μικρότερο θα είναι το κόστος της κατοχής. Εμπιστευόμαστε μόνο καθαρά πρόσωπα, για να μη διαπιστώσουμε πάλι κάποια στιγμή ότι «επικεφαλής μας βαδίζει ο εχθρός μας». Δεν εμπιστευόμαστε αυτούς που τώρα ξύπνησαν (λες και τότε δεν καταλάβαιναν) και μας παριστάνουν τους αντιευρωπαϊστές και αντισυστημικούς, προβαλλόμενοι από τα συστημικά ΜΜΕ.

Να συμφωνήσουμε στα βασικά, για τα οποία απαιτούνται καθαρές θέσεις, για να ξέρουμε πού πάμε και να μη βιώσουμε ξανά την αποτυχία και την απογοήτευση. Ο κατακτητής ποτέ δεν εγκαταλείπει τις κατακτήσεις του οικειοθελώς. Όσοι αναζητούν λύση ή, έστω, κάποια ανάσα εντός Ε.Ε. μας θυμίζουν όσους θεωρούσαν ότι έπρεπε να συμμετάσχουμε στον «εκδημοκρατισμό» του Παπαδόπουλου (κάτι καλό σημαίνει που φέτος συζητήθηκε πολύ η επάρατος 21^η).

Πράξη πρώτη: η αποχώρησή μας από την Ε.Ε. και το ευρώ της. Αυτό δε σημαίνει ότι διακόπτουμε σχέσεις. Δε συμφέρει ούτε αυτούς ούτε εμάς. Εμείς θα μπορούμε, ως ανεξάρτητη χώρα πλέον, ν’ αποκαταστήσουμε σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου (και με την Ε.Ε.) στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Θα το επιδιώξουν και αυτοί. Θα προτιμήσουν να κερδίζουν λιγότερα παρά τίποτα.

Η πράξη αυτή θα είναι ενταγμένη σ’ ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της παραγωγής, αντιμετώπισης του χρέους και του δανεισμού, εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος και περιορισμού της κίνησης των κεφαλαίων κ.λπ., παράλληλα με την προάσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας, των δημοκρατικών μας θεσμών και του πολιτισμού μας.

Νίκος Καργόπουλος

Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)

Δημοσιεύτηκε στο "ΠΑΡΟΝ" στις 28/4/2013

Στις 9 Απριλίου οι συναγωνιστές του συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία το ναύαρχο Νίκο Παππά, έναν άνθρωπο με μεγάλη συμβολή στον αντιδικτατορικό αγώνα.

Ο Ν. Παππάς, μυημένος στο Κίνημα του Ναυτικού, ήταν κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «ΒΕΛΟΣ» και τη μέρα που θα εκδηλωνόταν το Κίνημα, τέλη Μαΐου 1973, βρισκόταν σε άσκηση του ΝΑΤΟ νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου. Όταν έγινε γνωστό ότι το Κίνημα είχε προδοθεί, βρέθηκε στο δίλημμα: να παραδοθεί ή να στασιάσει; Απόφαση καθόλου εύκολη, γιατί δε διακινδύνευε μόνο τη δική του ζωή, αλλά και ολόκληρου του πληρώματος, 250 εικοσάχρονων παιδιών.

Τελικά αποφάσισε να στασιάσει, οδηγώντας το πλοίο στο λιμάνι Φιουμιτσίνο κοντά στη Ρώμη, με τη συμπαράσταση του πληρώματος, που του είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Στην Ιταλία ζήτησαν πολιτικό άσυλο και, καταδικασμένοι σε θάνατο από τη χούντα, με συνεντεύξεις απέδειξαν στη διεθνή κοινή γνώμη ότι η χούντα δεν είχε την υποστήριξη όχι μόνο του λαού, αλλά ούτε των Ενόπλων Δυνάμεων. Ακολούθησε το Πολυτεχνείο 6 μήνες αργότερα, η προδοσία της Κύπρου και, υπό τη διαρκή 7χρονη δράση των αντιστασιακών οργανώσεων, η χούντα κατέρρευσε.

Δείγματα της στάσης του ο Ν. Παππάς έδωσε από τις πρώτες μέρες της δικτατορίας, όταν του ανέθεσαν να μεταφέρει εξόριστους στη Γυάρο. Η συμπεριφορά του προς τους κρατούμενους ήταν άψογη, ενώ προς τους συνοδούς χωροφύλακες σκαιά, υποχρεώνοντάς τους μέχρι και να αφοπλιστούν!

Στις 19 Απριλίου έφυγε από κοντά μας, πλήρης ημερών, ένας σπουδαίος αγωνιστής και διανοούμενος της αριστεράς, ο Περικλής Ροδάκης.

Γεννημένος στα Καλάβρυτα το 1923, εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση κατά του Άξονα. Τη συμμετοχή του αυτή την πλήρωσε με καταδίκη σε θάνατο το 1947 και πολύχρονη φυλάκιση κατά τη διάρκεια του μετεμφυλιακού καθεστώτος.

Η χούντα τον συλλαμβάνει και πληρώνει για δεύτερη φορά για τις ιδέες του με πολύχρονη φυλάκιση, συμπληρώνοντας 20 συνολικά χρόνια από τη ζωή του στη φυλακή.

Χωρίς, φυσικά, πανεπιστημιακές σπουδές, χάρη στις τεράστιες διανοητικές του ικανότητες, αυτομορφώθηκε στη φυλακή και ξεκίνησε ένα γιγαντιαίο συγγραφικό έργο: ιστορία, μυθολογία, πολιτική, οικονομία, κοινωνιολογία, λογοτεχνία κ.λπ., ταυτόχρονα με μεταφράσεις.

Ο Περικλής προσέφερε έναν άλλο τρόπο σκέψης, χωρίς ιδιοτελείς σκοπιμότητες, χωρίς κομματικές παρωπίδες, πάντα τεκμηριωμένα με τρόπο που δεν μπορούσες να διαφωνήσεις σε τίποτα. Γι’ αυτό ήταν ενοχλητικός τόσο για την εκάστοτε εξουσία όσο και για τις κομματικές γραφειοκρατίες. Κι όταν τα τελευταία χρόνια μεγάλο μέρος της αριστεράς έχανε τον πατριωτικό της χαρακτήρα, προσαρμοζόμενη λιγότερο ή περισσότερο στο σύστημα της εξάρτησης, αυτός δεν επηρεάστηκε και ο κόσμος τον αντάμειψε: το αναγνωστικό του κοινό έσπασε τα όρια της αριστεράς και απλώθηκε σε όλο το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα. Ενδεικτική η βράβευσή του από την Ένωση Ποντίων Καλλιθέας.

Τα γεγονότα του περασμένου μήνα στη Μανωλάδα της Ηλείας,όταν δύστυχοι Πακιστανοί διαμαρτυρόμενοι για απλήρωτη εργασία σε φυτεία φράουλας του (Κεφαλονίτη) Βαγγελάτου πυροβολήθηκαν (!) από μπράβους του, αποκάλυψαν σε όλο το μεγαλείο του το πρώτο (χρονικά) αίτιο της μάστιγας των λαθρομεταναστών, με τα καταλυτικά για την κοινωνία και τη χώρα μας αποτελέσματα. Στην περιοχή εκείνη υπάρχουν 7.000 μετανάστες, που διατελούν υπο την ηγεσία του προέδρου των Πακιστανών στην Ελλάδα Τζαρέτ Ασλάμ, του Πακιστανού Προξένου και της ΚΕΕΡΦΑ του Π. Κωνσταντίνου, των τροτσκιστών(...), σε 2.000 Έλληνες κατοίκους και, κατά σύμπτωση (;), συμφωνούν με επίσημα στοιχεία που ανεβάζουν τη συμμετοχή των μεταναστών στον τουριστικό τομέα 7 στους 2 Έλληνες!

Το πρώτο αυτό (χρονικά) αίτιο ήταν (και διατηρείται) η δημιουργία εφεδρικού στρατού εργασίας, ώστε να μειωθούν μέχρι εκμηδενισμού οι μισθοί σε όλες τις χειρωνακτικές εργασίες, κάτι που επεκτάθηκε σε όλους τους τομείς, με αφορμή την κρίση και τα κατορθώματα Γιωργάκη, τρόικας και Γερμανίας. Επωφελούμενοι οι γνωστοί «εργολάβοι» πάσης φύσεως σε όλους τους τομείς, με προστάτες όλους, σχεδόν, τους πολιτικούς, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Και ως έσχατη απόδειξη η προτροπή της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ στην Ηλεία «μη χτυπάτε τη φράουλα», σε όσους διαμαρτύρονταν για τους πυροβολισμούς...

Και τώρα έρχεται ο Ρουπακιώτης, με την κάλυψη ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ και...ΣΥΡΙΖΑ, να μας προσφέρει το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, για να προστατεύσει και τους άλλους αίτιους του καταστροφικού φαινομένου.

(Αναλυτικά θα υπάρχει άρθρο στα Επίκαιρα κείμενα)