ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Τις τελευταίες μέρες η απροκάλυπτη, η στυγνή επίθεση της Γερμανίας στην Κύπρο μονοπωλεί το ενδιαφέρον και δικαίως. Το ΟΧΙ της Βουλής αλλά και του κυπριακού Ελληνισμού έκοψε την ανάσα σ’ όλο τον κόσμο, που παρακολουθεί με αγωνία και ελπίδα τις εξελίξεις εκεί και τις επιπτώσεις παντού. Δεν είναι εύκολη μια πρόβλεψη για άμεση ευνοϊκή για την Κύπρο γερμανική ήττα. Βραχυπρόθεσμα, θα «κερδίσουν» ο Σόιμπλε και οι γερμανικές τράπεζες, όμως η νίκη τους αυτή θα αποδειχθεί σύντομα Πύρρειος και θα αποτελέσει την αρχή του τέλους τους. Η σιωπή των ΗΠΑ και Κίνας και η «υποχώρηση» της Ρωσίας μόνο ευνοϊκά σημάδια δεν είναι για τη Γερμανία.
Όλα τώρα φωτίζονται διαφορετικά
Ο ιταμός κυνισμός της Γερμανίας, όλης της Γερμανίας, και των παράσιτων-συμμάχων της, διαλύει κάθε αυταπάτη (ευχαριστούμε κα Μέρκελ!) για την ουσία της Ε.Ε. και του ευρώ της και τη σημασία του για τους λαούς του κόσμου, του παγκόσμιου συστήματος, του καπιταλισμού στην πιο χυδαία του μορφή. Τώρα όλοι στην Ευρώπη και όχι μόνο στο Νότο βλέπουν τι σημαίνει το σχέδιο της Γερμανίας για την «ευρωπαϊκή» ενοποίηση, τι θα σημάνει ενιαία οικονομική πολιτική, ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος και «προστασία» του. Όλοι θα συνειδητοποιήσουν την ειρωνεία του πράγματος: Διαλύουν τον υπερτροφικό τραπεζικό τομέα της Κύπρου, για να ενισχύσουν το τραπεζικό-χρηματιστικό γερμανικό, που απαγορεύει κάθε παραγωγή και ανάπτυξη!
Το πιο άμεσο, όμως, πολιτικό αποτέλεσμα στην Ευρώπη είναι η αποκάλυψη των πολιτικών ηγεσιών, που αποδεικνύει την πλήρη διάστασή τους από τα συμφέροντα, τις ανάγκες των λαών, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Το πολιτικό παράδειγμα της Ιταλίας και η απειλή της Βρετανίας για αποχώρηση από την Ε.Ε. ήσαν οι πρώτες προειδοποιητικές βολές. Ιδιαίτερα έκθετο έμεινε το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η κυβερνητική συμμαχία ουσιαστικά παρέμεινε άφωνη και μάλιστα ο θλιβερός Κουβέλης αποτόλμησε να αποκαλύψει τις μύχιες κυβερνητικές επιθυμίες, δηλώνοντας αμέσως (γιατί λίγο μετά τα γύρισε, πανικόβλητος) ότι η απόφαση του Γιουρογκρούπ είναι προς την ορθή κατεύθυνση!! Όσο για την αντιπολίτευση, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ούτε μια λέξη, κατά το παράδειγμα των ΗΠΑ, για τη γερμανική θρασεία επίθεση, περιορίστηκε σε κατηγορίες κατά της κυβέρνησης για ... εγκατάλειψη της Κύπρου και ο Καμμένος επιχειρεί πρόταση μομφής κατά του, θλιβερού όντως, Στουρνάρα... Για την ουσία, για τη μοναδική προοπτική διάσωσης της Κύπρου (και της Ελλάδας), που ξεκινά με την απελευθέρωση από την Ε.Ε. και το ευρώ της, ούτε κουβέντα! Ούτε τώρα!!
Δεν έχουμε πλέον ούτε τυπικά Κυβέρνηση
Σήμερα η απουσία κυβέρνησης στην Ελλάδα φαντάζει εκκωφαντική. Μέχρι τώρα προσπαθούσε να δείξει ότι σε δευτερεύοντα, έστω, θέματα είχε κάποιο λόγο. Τον τελευταίο καιρό δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη, χωρίς την έγκριση της τρόικας, για κανένα ζήτημα, ούτε καν για την αμυντική λειτουργία της χώρας. Η Τουρκία μετατρέπει το Αιγαίο σε χώρο περιπάτου για τα αεροπλάνα και τις κορβέτες της, απειλεί περιπαικτικά τη χώρα μας για υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, νησιά, Θράκη και Κύπρο, και ολόκληρη η κυβέρνηση μεταβαίνει στην Τουρκία έτσι, ώστε να επιτρέψει στον Ερντογάν να διακηρύξει ότι συζητήθηκαν ΑΟΖ κ.λπ., και ο Σαμαράς να ψελλίζει κάτι για διεθνές δίκαιο. Ακολούθησε το παράδειγμα του, απολύτως έκθετου πλέον, Παπανδρέου, όταν ακόμη και ο γενικά άτολμος Καραμανλής ανέβαλλε την επίσκεψη στην Τουρκία, στερώντας έτσι από την τουρκική ηγεσία την αφορμή θριαμβολογίας για την αποδοχή όλων των τουρκικών προκλήσεων.
Οδηγούμαστε σε πολιτική κρίση (;)
Το τρικομματικό σχήμα επιτείνει το ανύπαρκτο της κυβέρνησης. Οι δύο μικροί εταίροι ενδιαφέρονται μόνο για την πολιτική τους επιβίωση και ασκούν αντιπολίτευση ακόμη και σ’ αυτά που οι ίδιοι έχουν υπογράψει. Ο κύρια υπεύθυνος για όλα Βενιζέλος, διακρινόμενος μόνο για ακατάληπτες φλυαρίες, ζητά ανοικτά εκλογική σύμπραξη με τη ΔΗΜΑΡ(!), θέτοντας έτσι, de facto, θέμα εκλογών και το κόμμα της κ. Ρεπούση επιδιώκει επιβίωση, αρνούμενο (μαζί με τα υπολείμματα του ραγκούσιου παπανδρεϊσμού) το νέο νόμο για την ιθαγένεια στους λαθρομετανάστες, παρότι είναι σύμφωνος και με την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Ο Σαμαράς σιωπά και ακούγονται μόνο Βορίδης, Άδωνις και Κ. Μητσοτάκης!
Η ανυπαρξία της κυβέρνησης και η παρουσία παντού της τρόικας και των Γερμανών δε διορθώνονται, βέβαια, με όποιο ανασχηματισμό, που απλώς θα καταστήσει το πρόβλημα περισσότερο εμφαντικό και δεν αποκλείεται πλέον η πτώση της κυβέρνησης, με αφορμή ό,τι θα προλάβει να επικαλεστεί όποιος από τους τρεις.
Θα μπορούσε η κρίση αυτή να οδηγήσει σύντομα σε νέες εκλογές. Τι το νέο θα έφερνε όμως; Τις θέλει πραγματικά κάποιος (εκτός πιθανόν της Χρυσής Αυγής); Πιθανότερο φαντάζει ένα νέο συμμαχικό σχήμα με επικεφαλής κάποιο ημιπολιτικό (οι τεχνοκράτες, πλέον, μας τελείωσαν) όνομα, ανάλογα με τους συσχετισμούς αγγλοαμερικανικού και γερμανικού πόλου (π.χ. Μαρκεζίνης...). Σε περίπτωση συμμετοχής και ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανή (θετική εξέλιξη...) η ανεξαρτητοποίηση του Αριστερού Ρεύματος, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί σε περίπτωση κυβέρνησης με κορμό το κόμμα του κ. Τσίπρα, και μάλιστα μετά από εκλογές...
Δυστυχώς, όσο περιμένουμε κάποια θετική εξέλιξη μέσα από αυτό το πολιτικό σκηνικό, άμεσα ή έμμεσα, ανοικτά ή καλυμμένα, αποδεχόμενο Ε.Ε. και ΕΥΡΩ, μόνο επιδείνωση μπορούμε να προσδοκούμε. Επιπλέον, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο, αναμένονται δυσκολότερες μέρες σε όλα τα εθνικά θέματα, εσωτερικά και εξωτερικά, γιατί όλοι τριγύρω μας (και όχι μόνο) καιροφυλακτούν.
Ευτυχώς, η σκληρή πραγματικότητα προσγειώνει πολλούς που βολεύονταν με αυταπάτες ότι θα επιβιώσουμε δεμένοι στην Ε.Ε. και τα μνημόνια. Η ραγδαία απελευθέρωση συνειδήσεων, ιδιαίτερα μετά και το νέο ΟΧΙ του κυπριακού ελληνισμού, επιτρέπει να αισιοδοξούμε ότι ο Αγώνας για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση θα καταδειχθεί ως ο μοναδικός δρόμος επιβίωσης για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, παρότι οι αντικειμενικές συνθήκες καθίστανται δυσμενέστερες.
Η φαινομενικά παράλογη και ανεξήγητη απόφαση του Eurogroup, οργάνου της Γερμανίας, για «κούρεμα» των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες διαλύει την κυπριακή οικονομία και θέτει σε νέα κρίση την ευρωζώνη και την Ε.Ε. Πρόθεση της Γερμανίας είναι ν’ αρπάξει τη μερίδα του λέοντος από τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου, αφού εξασφάλισε ήδη την «ευρωπαϊκή» ΑΟΖ της Ελλάδας του μοιραίου και άβουλου Σαμαρά.
Η γερμανική επίθεση στρέφεται κατά δεύτερο λόγο κατά της ρωσικής προσπάθειας ενεργειακής επέκτασης σε Ελλάδα-Κύπρο, αλλά και κατά των ΗΠΑ-Ισραήλ, που έχουν ήδη μερίδα των κυπριακών υδρογονανθράκων. Οι Γερμανοί ευελπιστούν στην αμερικανοβρετανική ανοχή, λόγω της αντιρωσικής τους στάσης.
Ο ιστορικός μεγαλοϊδεατισμός της γερμανικής ελίτ, που θέλει να καταστήσει τη Γερμανία κυρίαρχη και ενεργειακά, την παρασύρει σε παραλογισμούς, που την οδηγούν σε ιστορικές ήττες.
Το τραγικό είναι ότι για μια ακόμη φορά η σύγκρουση των ισχυρών γίνεται στην πλάτη της βασανισμένης Κύπρου. Όμως ο κυπριακός ελληνισμός έχει αποδείξει με τους αγώνες του, όπως με την ΕΟΚΑ και το σχέδιο Ανάν, ότι έχει τη δυνατότητα ν’ αντιστέκεται στον αφανισμό του.
του Νίκου Καργόπουλου, μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)

 

Ο ελληνικός λαός ζει συνεχώς σ’ ένα κλίμα πολιτικών διακρίσεων. Μετά τον εμφύλιο οι ηττημένοι ήσαν «μιάσματα». Επί χούντας ας μη συζητούμε. Μετά τη μεταπολίτευση το κυβερνών κόμμα της Ν.Δ. είχε το προνόμιο στα ρουσφέτια. Με το ΠΑΣΟΚ η διαφθορά γενικεύτηκε και, το χειρότερο, έγινε αποδεκτή από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Μετά την ένταξη στην ΕΟΚ οι ευρωπαϊστές είχαν προνομιακή μεταχείριση στην κατανομή των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα είναι τόσο ισχυρό και υποστηρίζει τόσο μεγάλα συμφέροντα, ώστε δεν αρκείται στον έλεγχο της κυβέρνησης. Για να επιβάλλει την πολιτική των μνημονίων, υποδεικνύει και τρόπους αναποτελεσματικής αντίδρασης σ’ αυτή την πολιτική. Ένας από αυτούς είναι η ενίσχυση της «Χρυσής Αυγής», ώστε να εκφράσει κάποιες κατηγορίες αγανακτισμένων πολιτών, τους πιο καθυστερημένους πολιτικά. Νεοναζιστές μπορεί να είναι το 0,29% που πήρε η «Χρυσή Αυγή» το 2009, όχι βέβαια το 7% του 2012.
Πολλοί πέφτουν στην παγίδα να εναντιώνονται σε ό,τι υποστηρίζει η «Χρυσή Αυγή». Αλλά το ζήτημα με την ακροδεξιά γενικότερα δεν είναι τι λέει, αλλά τι επιδιώκει και επιδιώκει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που διακηρύσσει. Η προδοσία της Κύπρου π.χ. συνοδευόταν από κορώνες υπερπατριωτισμού. Στην ακροδεξιά έχουν αναθέσει το ρόλο να προβάλλει κάποιες σωστές θέσεις, ώστε δημοκρατικοί πολίτες να διστάζουν να τις υποστηρίζουν, για μην ταυτιστούν μαζί της. Για να αντιμετωπιστεί, λοιπόν, η «Χρυσή Αυγή», πρέπει να αποκαλυφθεί όχι μόνο το απάνθρωπο πρόσωπό της, αλλά κυρίως η υποκρισία της.
Μάλλον, όμως, δεν αρκούν ούτε αυτά. Πρέπει να αναζητήσουμε και τις ευθύνες όσων σήμερα την αντιπαλεύουν. Οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες έχουμε υπάρξει θύματα των διακρίσεων που προαναφέραμε, αλλά κάποιοι που σήμερα ανησυχούν για την άνοδο της ακροδεξιάς σε κάποιες φάσεις δέχθηκαν ή και επεδίωξαν να είναι στους ευνοημένους, δηλ. μέρος του συστήματος. Πολλοί υποστηρίζουν τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε., που είναι ο τρόπος υποταγής της χώρας μας στη Νέα Τάξη; Πολλοί καταγγέλλουν (ορθώς) τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ακροδεξιάς και την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της σημερινής κυβέρνησης (Χαλκιδική κ.λπ.), αλλά οι ίδιοι αναπολούν μονοκομματικά και αυταρχικά καθεστώτα. Πολλοί υπερβάλλουν σε μειοδοσία στα εθνικά μας θέματα και κλείνουν τα μάτια μπροστά στους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί η ανεξέλεγκτη παρουσία εκατομμυρίων ξένων στην Ελλάδα.
Όλ’ αυτά δίνουν τη δυνατότητα στη «Χρυσή Αυγή» να απευθύνεται σ’ όσους δε γνωρίζουν ή δεν μπορούν να κατανοήσουν και να εμφανίζεται ότι δεν έχει σχέση με το σύστημα εξουσίας, ότι αγωνίζεται υπέρ της πατρίδας και του ελληνικού λαού, που συνθλίβεται από τα μνημόνια.
Αυτό που σήμερα έχει ανάγκη ο τόπος είναι η συστράτευση για ένα μεγάλο Κίνημα Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης, που να επιδιώκει την αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της και την κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας, την ανάπτυξη και τον έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της από την κοινωνία, τη διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας και την προάσπιση του πολιτισμού μας.

 

Δημοσιεύτηκε στο "ΠΑΡΟΝ" στις 12/5/2013
Θα μας επιτραπεί να ξεκινήσουμε με τούτο, κι όσοι μας ξέρουν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι για να ευλογήσουμε τα γένια μας. Όταν το 2001 όλοι πανηγύριζαν για την επιτυχία του «εθνικού στόχου», το ΑΣΚΕ προειδοποιούσε:
«Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η καθιέρωση του ΕΥΡΩ αφαιρεί και τυπικά το δικαίωμα στη χώρα μας να έχει εθνική οικονομία προς όφελος του ελληνικού λαού. Θα αποφασίζει η ΕΚΤ και το διευθυντήριο της κοινότητας.
Οι συνέπειες θα γίνουν σύντομα ορατές. Συρρίκνωση της εναπομείνασας ελληνικής παραγωγής, αύξηση τιμών, ελλειμμάτων, δημόσιου χρέους, δανεισμού, φορολογίας και ανεργίας καθώς και μείωση πραγματικών μισθών και κοινωνικών δαπανών
Η διαφαινόμενη πλέον, λόγω ΟΝΕ, δυσκολία πληρωμής των υποχρεώσεων του δημοσίου μας φέρνει πιο κοντά στην τύχη της Αργεντινής.» (Ανακοίνωση 28/12/2001)
Οι πολλοί δεν άκουσαν ποτέ την προειδοποίηση, λόγω του δεδομένου αποκλεισμού μας από τα συστημικά ΜΜΕ, αλλά και όσοι την άκουσαν δεν έδωσαν σημασία, αφού «δεν ακουγόταν ευχάριστα στ’ αυτί τους».
Οι αυταπάτες οδήγησαν εδώ. Τα υπενθυμίζουμε, γιατί όσο συνεχίζονται οι αυταπάτες ο κατήφορος δε θα έχει τελειωμό. Δε σκοπεύουν να σταματήσουν ποτέ και πουθενά. Αφού πήραν τα χρήματά μας, αφού κατέλυσαν (και τυπικά) την εθνική μας κυριαρχία, αφού υποθήκευσαν (δηλ. άρπαξαν ήδη) το φυσικό μας πλούτο (από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μέχρι το χρυσό), τώρα παίρνουν και τις τράπεζες, ώστε οι εναπομείνασες καταθέσεις μας να μεταφερθούν στη Γερμανία, δίπλα στα κλοπιμαία της προηγούμενης γερμανικής κατοχής. Στο σχέδιο ακολουθούν τα σπίτια και τα χωράφια μας, άλλωστε τότε μας είχαν επιτάξει και τις κατσίκες. Τα μυαλά τους ίδια παραμένουν. Η οικονομική μας εκμετάλλευση δεν είναι το τελευταίο μέρος του σχεδίου τους. Δε διδάσκονται από την Ιστορία και οδηγούνται σε μια Τρίτη Παγκόσμια Ήττα.
Εν τω μεταξύ εμείς; Βεβαίως, «τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», αλλά όσο ταχύτερα απελευθερωθούμε ως έθνος και ως κοινωνία τόσο μικρότερο θα είναι το κόστος της κατοχής. Εμπιστευόμαστε μόνο καθαρά πρόσωπα, για να μη διαπιστώσουμε πάλι κάποια στιγμή ότι «επικεφαλής μας βαδίζει ο εχθρός μας». Δεν εμπιστευόμαστε αυτούς που τώρα ξύπνησαν (λες και τότε δεν καταλάβαιναν) και μας παριστάνουν τους αντιευρωπαϊστές και αντισυστημικούς, προβαλλόμενοι από τα συστημικά ΜΜΕ.
Να συμφωνήσουμε στα βασικά, για τα οποία απαιτούνται καθαρές θέσεις, για να ξέρουμε πού πάμε και να μη βιώσουμε ξανά την αποτυχία και την απογοήτευση. Ο κατακτητής ποτέ δεν εγκαταλείπει τις κατακτήσεις του οικειοθελώς. Όσοι αναζητούν λύση ή, έστω, κάποια ανάσα εντός Ε.Ε. μας θυμίζουν όσους θεωρούσαν ότι έπρεπε να συμμετάσχουμε στον «εκδημοκρατισμό» του Παπαδόπουλου (κάτι καλό σημαίνει που φέτος συζητήθηκε πολύ η επάρατος 21η).
Πράξη πρώτη: η αποχώρησή μας από την Ε.Ε. και το ευρώ της. Αυτό δε σημαίνει ότι διακόπτουμε σχέσεις. Δε συμφέρει ούτε αυτούς ούτε εμάς. Εμείς θα μπορούμε, ως ανεξάρτητη χώρα πλέον, ν’ αποκαταστήσουμε σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου (και με την Ε.Ε.) στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Θα το επιδιώξουν και αυτοί. Θα προτιμήσουν να κερδίζουν λιγότερα παρά τίποτα.
Η πράξη αυτή θα είναι ενταγμένη σ’ ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της παραγωγής, αντιμετώπισης του χρέους και του δανεισμού, εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος και περιορισμού της κίνησης των κεφαλαίων κ.λπ., παράλληλα με την προάσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας, των δημοκρατικών μας θεσμών και του πολιτισμού μας.

 

Νίκος Καργόπουλος
Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)

 

Δημοσιεύτηκε στο "ΠΑΡΟΝ" στις 28/4/2013
Στις 9 Απριλίου οι συναγωνιστές του συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία το ναύαρχο Νίκο Παππά, έναν άνθρωπο με μεγάλη συμβολή στον αντιδικτατορικό αγώνα.
Ο Ν. Παππάς, μυημένος στο Κίνημα του Ναυτικού, ήταν κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «ΒΕΛΟΣ» και τη μέρα που θα εκδηλωνόταν το Κίνημα, τέλη Μαΐου 1973, βρισκόταν σε άσκηση του ΝΑΤΟ νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου. Όταν έγινε γνωστό ότι το Κίνημα είχε προδοθεί, βρέθηκε στο δίλημμα: να παραδοθεί ή να στασιάσει; Απόφαση καθόλου εύκολη, γιατί δε διακινδύνευε μόνο τη δική του ζωή, αλλά και ολόκληρου του πληρώματος, 250 εικοσάχρονων παιδιών.
Τελικά αποφάσισε να στασιάσει, οδηγώντας το πλοίο στο λιμάνι Φιουμιτσίνο κοντά στη Ρώμη, με τη συμπαράσταση του πληρώματος, που του είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Στην Ιταλία ζήτησαν πολιτικό άσυλο και, καταδικασμένοι σε θάνατο από τη χούντα, με συνεντεύξεις απέδειξαν στη διεθνή κοινή γνώμη ότι η χούντα δεν είχε την υποστήριξη όχι μόνο του λαού, αλλά ούτε των Ενόπλων Δυνάμεων. Ακολούθησε το Πολυτεχνείο 6 μήνες αργότερα, η προδοσία της Κύπρου και, υπό τη διαρκή 7χρονη δράση των αντιστασιακών οργανώσεων, η χούντα κατέρρευσε.
Δείγματα της στάσης του ο Ν. Παππάς έδωσε από τις πρώτες μέρες της δικτατορίας, όταν του ανέθεσαν να μεταφέρει εξόριστους στη Γυάρο. Η συμπεριφορά του προς τους κρατούμενους ήταν άψογη, ενώ προς τους συνοδούς χωροφύλακες σκαιά, υποχρεώνοντάς τους μέχρι και να αφοπλιστούν!


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)