Μέσα στην πανδημία η κυβέρνηση έχει βρει την ευκαιρία να περνά τα πιο αντιλαϊκά νομοθετήματα που θυμίζουν έντονα εποχές μνημονίων. Οπως το «σεισμός-σωσμός», το «μνημόνιο-σωσμός», σήμερα το «πανδημία-σωσμός» για μεγαλύτερα κέρδη.
Τώρα επιχειρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να καταργήσει ό,τι έχει απομείνει, μετά τα μνημόνια και την πανδημία, από τα ελάχιστα πλέον εργασιακά δικαιώματα., όπως επιτάσσει, μεταξύ άλλων, η Εκθεση της διαβόητης επιτροπής Πισσαρίδη, των «σοφών», το απαύγασμα του σημιτικού και μνημονιακού πανθέου, που διόρισε ο Μητσοτάκης ως άλλοθι για τις νεοφιλεύθερες πολιτικές του. Θυμίζουμε ότι οι «σοφοί» έχουν «προτείνει» τη μείωση του κόστους των υπερωριών, που περιλαμβάνεται στο εργασιακό νομοσχέδιο, αλλά και την ουσιαστική ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων που θα περιλαμβάνεται σ’ ένα προσεχές νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Οι γερμανικές «εμπνεύσεις» υλοποιούνται.
Εν προκειμένω την «εργολαβία» του εργασιακού ανέλαβε ο Χατζηδάκης, των ειδικών αποστολών. Πρόσφατα ως υπουργός «Ανάπτυξης» απολιγνιτοποίησε βίαια πριν την ώρα τους, που είναι το 2050, τις μονάδες της ΔΕΗ (ΑΔΜΗΕ), καταδικάζοντας σε οικονομικό μαρασμό όλη τη δυτική Μακεδονία καθώς και την περιοχή της Μεγαλόπολης κι έτσι θα αυξήσουμε κατά πολύ τις εισαγωγές ηλεκτρικού ρεύματος από τη Βουλγαρία, την Ιταλία την Αλβανία και τα Σκόπια, ενώ θα αγοράζουμε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες από Γερμανία και Κίνα. Τώρα «ανέλαβε» να διαλύσει και τα ελάχιστα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα.
Με το νομοσχέδιο αυτό προβλέπονται:
- 2 ώρες επιπλέον υπερεργασίας απλήρωτης έως 6 μήνες το χρόνο που θα δίνονται ως ρεπό με ατομική σύμβαση εργαζόμενου-εργοδότη. Δηλ. ουσιαστικά με απαίτηση του εργοδότη. Τα περί του δικαιώματος του εργαζομένου να αρνηθεί τη «διευθέτηση», και, αν απολυθεί γι’ αυτό, η απόλυση να είναι άκυρη μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται. Για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας ισχύει ως τώρα το άρθρο 42 του Ν. 3948/2011 (μνημονιακός νόμος για την ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ που ψηφίστηκε επί Γιωργάκη), που προβλέπει 2 ώρες επιπλέον υπερεργασίας απλήρωτης έναντι ρεπό, αλλά με συλλογική σύμβαση και όχι με ατομική. Το άρθρο αυτό δεν αναιρέθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που με τη σειρά της κατάργησε τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις για τον κατώτατο μισθό έτσι, ώστε να αποφασίζει γι’ αυτόν η κυβέρνηση και δεν τις επανέφερε μετά τη λήξη του συριζαίικου μνημονίου το 2018.
- Αυξηση των υπερωριών σε 150 ώρες το χρόνο από 96 ώρες στη βιομηχανία και 120 ώρες στους άλλους τομείς, που ισχύει σήμερα. Ετσι μειώνεται το κόστος των υπερωριών, επειδή οι υπερωρίες αμείβονται με προσαύξηση 40% και εαν υπερβούν τις επιτρεπόμενες, δηλ. τις 96 ή τις 120, αμείβονται με προσαύξηση 60%. Τώρα με τις 150 ώρες θα πληρώνονται προσαύξηση 40% μόνο και έτσι θα μειωθεί το κόστος τους για τους εργοδότες, εάν βέβαια τις πληρώνουν. Ετσι, πέρα από τη βαρβαρότητα του μέτρου, δεν θα χρειάζονται και νέες θέσεις εργασίας και οι νέοι μας, ιδιαίτερα οι μορφωμένοι, θα εξακολουθούν να εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Ωραία ανάπτυξη...
- Επεκτείνεται σε πολλούς κλάδους η εργασία της Κυριακής. Γυρίζουμε ολοταχώς στην εποχή του 18ου αιώνα. Τις Κυριακές θα γίνονται οι εξωσχολικές «δράσεις» των ιδιωτικών σχολείων, όχι όμως των δημοσίων. Ποιοι σχολάρχες άραγε το έγραψαν αυτό ;
- Η Επιθεώρηση Εργασίας από κρατικός φορέας, που υπάγεται στο υπουργείο Εργασίας, μετατρέπεται σε Ανεξάρτητη Αρχή, ώστε να είναι ανεξέλεγκτη από τη Βουλή και να χρησιμοποιείται ως κυβερνητικό άλλοθι για τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες.
- Σε περίπτωση καταχρηστικής απόλυσης, ακόμα και αν ο εργαζόμενος δικαιωθεί δικαστικά, ο εργοδότης μπορεί να μην τον επαναπροσλάβει έναντι κάποιας γλίσχρας αποζημίωσης. Αν τη δίνει κι αυτή επικαλούμενος οικονομικές δυσχέρειες...
- Η κήρυξη απεργίας δυσκολεύει, επειδή προϋποθέτει την ύπαρξη συστήματος ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, διαθέσιμο σε όποιο μέλος επιθυμεί να το χρησιμοποιήσει, με «όρους μυστικότητας». Το ίδιο ισχύει και για την εκλογή διοικητικού συμβουλίου. Αυτό μπορεί να είναι θετικό, στο μέτρο που τηρείται η μυστικότητα της ψήφου και τα προσωπικά δεδομένα και δε διαρρέουν στον εργοδότη. Επίσης θεσπίζεται ως προσωπικό ασφαλείας το 1/3 (υπερβολικό) των εργαζομένων σε βασικούς οργανισμούς, φαλκιδεύοντας την αποτελεσματικότητα της απεργίας στους οργανισμούς αυτούς...
- Θεσπίζεται επίσης η υποχρεωτική εγγραφή των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε ηλεκτρονικό μητρώο, όπου θα καταχωρούνται βασικά στοιχεία, όπως το καταστατικό, η έδρα και ο αριθμός των μελών. Η εγγραφή στο μητρώο θα αποτελεί προϋπόθεση για συλλογική διαπραγμάτευση, κήρυξη απεργίας και υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης. Το μέτρο είναι θετικό, εφόσον δεν παραβιασθούν τα προσωπικά δεδομένα, όπως τα ονόματα των μελών. Θετικό είναι επίσης και το ότι η προστασία των συνδικαλιστών εξομοιώνεται με εκείνην που ισχύει για τις εγκύους, ώστε να περιορισθεί ο κατ’ επάγγελμα εργοπατερισμός. Θετική είναι επίσης η θέσπιση της ψηφιακής κάρτας εργασίας του εργαζόμενου, που συνδέεται με το σύστημα «Εργάνη» για την καταπολέμηση της «μαύρης» εργασίας, στο μέτρο που θα την εφαρμόσουν οι εργοδότες και δε θα κρύβουν στα υπόγεια τους «μαύρους».
Οι λοιπές διατάξεις για την καταπολέμηση της βίας στους εργασιακούς χώρους, για τις άδειες πατρότητας, για την προστασία των εγκύων, για την τηλεργασία, για την κατάργηση της διάκρισης εργατοτεχνιτών-υπαλλήλων ως προς τις αποζημιώσεις, είναι θετικές, εφ’ όσον ελέγχονται οι εργοδότες, αν τις εφαρμόζουν...
Τα θετικά σημεία του νομοσχεδίου, για να εφαρμοσθούν στην πράξη, προϋποθέτουν την υπαρξη ισχυρών ελεγκτικών μηχανισμών. Κάτι για το οποίο υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες. Ετσι υπερτερούν τα αρνητικά, τα οποία θα εφαρμοσθούν άμεσα με την ψήφιση και διαλύουν τα ισχνά σημερινά εργασιακά δικαιώματα. Ομως ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, ως πιστοί υπηρέτες των μνημονίων, δεν δικαιούνται να παριστάνουν τους τιμητές, επειδή ως κυβερνήσεις ή συγκυβερνήσεις αφαίρεσαν εργασιακά δικαιώματα ή και δεν κατάργησαν αντεργατικούς νόμους επί των οποίων βασίστηκε το νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Οι επαγγελματίες συνδικαλιστές που εκτρέφονται από όλα τα κόμματα ανησυχούν και ιδιαίτερα αυτοί από τα κόμματα που ειδικεύονται σε «επαναστατική γυμναστική», επειδή θα πρέπει να βρουν άλλους τρόπους βιοπορισμού τους.
Δεν αξίζει στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στους νέους αυτή η μεταχείριση που έχουν χρόνια υποστεί. Χρειάζεται μια άλλη ανάπτυξη, με στόχους και αξίες. Επειδή έχουμε πρώτες ύλες, παραγωγικό και επιστημονικό δυναμικό υψηλής στάθμης. Εχουμε ως λαός εργατικότητα, έχουμε πολιτισμό. Εχουμε εσωτερική και εξωτερική αγορά και γεωστρατηγική θέση που μας δίνει το πλεονέκτημα να καταστεί η χώρα μας κέντρο εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων μιας ευρύτερης περιοχής, με την προϋπόθεση ότι θα απαλλαγούμε από την Ε.Ε. και το ευρώ της, η οποία μας απαγορεύει την ανάπτυξη της παραγωγής μας. Ετσι, μόνο, μπορεί η χώρα να γίνει ανταγωνιστική και η οικονομία μας να προσαρμοσθεί στις σύγχρονες συνθήκες.
Ολ’ αυτά φυσικά προϋποθέτουν Ελληνικές κυβερνήσεις και όχι υπηρέτες ξένων συμφερόντων.
Ανακοινώθηκε πρόσφατα η προκήρυξη 400 θέσεων ειδικών (νέων) αστυνομικών, που θα αυξάνονται, αν παρίσταται ανάγκη, από τους επιλαχόντες, για επίτευξη και προστασία της ευταξίας(!) στα Δημόσια Ανώτατα (και ανωτατοποιημένα!) εκπαιδευτικά Ιδρύματα, μια που στα Ιδιωτικά (νόμιμα και παράτυπα) είναι εξασφαλισμένη, φαινομενικά παραδόξως!
Κατ’αρχήν ακούγεται αρνητικά η νομοθετημένη ήδη πανεπιστημιακή αστυνόμευση, που όμως, κατ’αρχήν πάλι, η εξοργιστική αταξία, επιεικώς (παγκόσμια πρωτοτυπία!), στα Ιδρύματα αυτά οδηγεί στην πάνδημη, σχεδόν, αποδοχή της αστυνόμευσης, λόγω εκτάκτου ανάγκης !
Εννοείται, πως δεν αρκεί ο έλεγχος των άσχετων εισερχομένων, μια που και οι «σχετικοί» (!) οργανωμένοι κομματικά ή εξαρτώμενοι από κέντρα, εσωτερικά ή εξωτερικά, είναι ...αρκετοί για τις πάσης φύσεως ανομίες, πάλιν επιεικώς.
Φυσικά, η κύρια αιτία των διαλυτικών αυτών φαινομένων είναι η κομματική διείσδυση και ο έλεγχος της πανεπιστημιακής λειτουργίας, κάτι που θεωρείται αδιανόητο(!) να αποκλειστεί, όπως, δυστυχώς, συμβαίνει σε όλες τις δημόσιες ... «δομές».
Κατά τη διάρκεια της έξαρσης του δεύτερου κύματος της πανδημίας του covid-19 ακούγονταν συνεχείς ανησυχίες των ιατρών των Δημόσιων Νοσοκομείων που ασφυκτιούσαν, ότι υπάρχουν κίνδυνοι με την ματαίωση (πλην ελαχίστων περιπτώσεων) των εγχειρήσεων και επομένως για την υγεία των ασθενών. Και φαινόταν απόλυτα δικαιολογημένοι οι φόβοι τους.
Ξαφνικά, όμως, την ίδια μέρα (στα μέσα Μαρτίου) συμπτωματικά ακούστηκαν διαμαρτυρίες από 2 γιατρούς και ένα Δ/ντή Νοσοκομείου, ασχέτων μεταξύ των, διότι η ματαίωση των εγχειρήσεων μείωνε επικίνδυνα τις αποδοχές τους και τα Νοσοκομεία είχαν μεγάλες απώλειες εσόδων. Μάλιστα ο Δ/ντής είπε ότι πρέπει να ισχύσει νέος τρόπος καθορισμού της κρατικής επιχορήγησης!
Δηλαδή ο μισθός των χειρουργών (πέραν του σχεδόν καθολικού «φακελακιού»!) καθορίζεται «με το κεφάλι», και μάλιστα ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, και για τα Νοσοκομεία το ίδιο ;
Κύριε, ελέησον!, αν γίνεται έτσι. Διότι μπορεί κανείς να κάνει πολλές και διάφορες σκέψεις... Και το περίεργο είναι ότι δεν ξαναακούστηκε κάτι τέτοιο, ούτε, έστω, ένα σχόλιο.
Τι συμβαίνει; Γιατί άλλου είδους ανησυχίες μπορεί να δημιουργηθούν...
…με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Εσωτερική εικόνα
Μέχρι τώρα το δεύτερο κύμα του covid-19 κάλυπτε σε μεγάλο βαθμό την αγωνία για την οικονομική επιβίωση, και ο εύκολος δανεισμός, χαμηλότοκος όμως για την ώρα, συσκότιζε την επέλαση της ανεργίας και ανέχειας. Οι υγειονομικοί περιορισμοί, εσωτερικοί και διεθνείς, «δικαιολογούσαν» τη διάψευση των θριαμβολογιών για χειμάρρους επενδύσεων, εγχώριων και, κυρίως, ξένων και τώρα το «εργασιακό» νομοσχέδιο, που επέρχεται, εργοδοτικό, κατά τους άσπονδους φίλους της κυβέρνησης, δεν φαίνεται να ικανοποιεί τους «αεριτζήδες επενδυτές», που τους είχαν, φαίνεται, υποσχεθεί άμεση ασυδοσία.
Η αίσθηση ασφάλειας των πολιτών, μία από τις ελάχιστες ελπίδες που είχαν καλλιεργηθεί προεκλογικά, εξακολουθεί να είναι απούσα, παρά τον όντως περιορισμό καταλήψεων, άβατων και νεανικών ατασθαλιών. Και η επίκληση του προβλήματος της λεγόμενης «αστυνομικής βίας» (υπαρκτής σε μεμονωμένες περιπτώσεις, που συνήθως μεγαλοποιούνται) περιορίζει την εμπιστοσύνη προς την Αστυνομία που, κακώς, επιφορτίζεται με αλλότρια έργα, κάτι που οδηγεί σε ένα είδος αστυνομικής απεργίας, που επιτείνει το πρόβλημα.
Γενικά τα όποια προβλήματα, σοβαρά και δευτερεύοντα, δεν προκαλούν, πλέον, το ενδιαφέρον και την αποδοχή των πολιτών για τα προτεινόμενα ή και εφαρμοζόμενα μέτρα, λόγω της πλήρους σχεδόν ανυποληψίας των πολιτικών (και όχι, μόνο...) ηγεσιών κυβερνητικών και αντιπολιτευομένων και έτσι δεν καθίστανται, ευτυχώς, αποτελεσματικές και οι αποπροσανοτολιστικές καμπάνιες, παραδείγματος χάριν τα μπεκατωρικά, τα φουρθιωτικά, οι μεγάλες καταιγίδες των λοιμωξιολόγων, των σεισμολόγων, εγκληματολόγων (πάρα τρίχα γλυτώσαμε από τους νευρολόγους, ψυχιατρολόγους κ.λπ). Και τούτο, γιατί όλοι πλέον υποπτεύονται ότι κάτι κακό για τους πολλούς ξεκίνησε και διερωτώνται τι τους περιμένει, στα οικονομικά ή τα εθνικά ζητήματα, αναζητώντας σε ξένα δημοσιεύματα ποια απειλή τους πλησιάζει.
Η κυβερνητική πολιτική της
μητσοτακικής Ν.Δ. και οι αντιδράσεις
Η εξαλλοσύνη της Τουρκίας του Ερντογάν και το πρώτο κύμα του κορονοϊού λειτούργησε ευεργετικά(!) για την κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη, γιατί έπραξε τα αυτονόητα, που δε μπορούσε να τα αποφύγει, Εβρος-νησιά και πρώτο Απαγορευτικό με μέτρα ανακούφισης των άμεσα πληττομένων. Αυτά του έδωσαν περιθώρια ανοχής έως και ευρύτερης αποδοχής, που από το φθινόπωρο άρχισαν να ξεφτίζουν.
Το δεύτερο κύμα όμως και οι πρωτοβουλίες του, εκούσιες και έξωθεν επιβληθείσες, έναρξης διαβουλεύσεων με τον πλήρως αμετανόητο Ερντογάν, που συνεχίζει απτόητος τις προκλητικές ενέργειες κατοχύρωσης τετελεσμένων, αποκάλυψαν τα πραγματικά σχέδιά του.
Δεν αρκούν πλέον τα μέτρα ανακούφισης με δάνεια, ούτε η πρόσκαιρα ορθή στάση του Δένδια στην Αγκυρα. Ο Ερντογάν γελοιοποιεί συνεχώς την... απαθή Ελλάδα και επωφελούμενος από την ουσιαστική αδράνεια της Ε.Ε., τη γερμανική, υπεραιωνόβια, στήριξη της Τουρκίας και την, ακόμη, διστακτικότητα της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, συνεχίζει να κτυπά την Ελλάδα απτόητος.
Και η πρόδηλη απόπειρα να περάσει «δύσκολα» νομοθετήματα, μερικά μάλιστα και μάλλον θετικά, όπως για την αντιμετώπιση της ασυδοσίας και παρανομίας στα πανεπιστήμια, επωφελούμενος από τις επιδημιολογικές απαγορεύσεις, προκαλεί, δίκαιες εν πολλοίς, αντιδράσεις. Και το σχέδιο που ψήφισε για τη χρήση των ποσών του Ταμείου Ανάκαμψης της Ε.Ε., περίπου το υπερνεοφιλελεύθερο της επιτροπής Πισσαρίδη (με το σύνθημα : «Θα επιχειρήσουμε το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός και θα αφήσουμε αναγκαστικά πολλούς πίσω»(!), ουσιαστικά ακυρώνει ό,τι ενδεχομένως φαινόταν να τείνει προς την ορθή κατεύθυνση και γεννά πολλά ερωτηματικά μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο ακραίος νεοφιλελευθερισμό του, αν προφθάσει...!
Ταυτόχρονα η πρόσδεση του Κυρ. Μητσοτάκη στις αντιπατριωτικές, αντεθνικές και άρα ανθελληνικές θέσεις των σημιτικών, ΕΛΙΑΜΕΠίτικων και λοιπών ανάλογων «κύκλων» (που, φυσικά, είναι και δικές του) αποκαλύπτεται σταδιακά και, βέβαια, η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών, που δεν τις συμμερίζονται, φυσικά, σύντομα θα αντιδράσουν.
Παράδειγμα εμφαντικό ο τρόπος που μείωσαν συνειδητά τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου και ο προκλητικός αποκλεισμός από αυτές ενός κύριου πυλώνα των αγώνων του 1821, της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας!
Οσο για τη δεύτερη προεκλογική ελπίδα «κάποιας», έστω, σοβαρότητας των κυβερνητικών στελεχών» κινδυνεύουν να πλησιάσουν οι κυβερνητικές συμπεριφορές τις αντίστοιχες απεχθείς έως και χυδαίες των Συριζαίων. Αρκούν μόνο 2 παραδείγματα: Οι σαλτιμπαγγισμοί τσίρκου του χαμαιλέοντα Αδώνιδος και οι προκλήσεις των κ.κ Πατέλη και Γιατρομανωλάκη, που στοχεύουν, τελευταίως, (μόνο γι’αυτό επελέγησαν) στην απόσπαση αρκετών από τους (δικαίωμά τους και καπέλο τους!) πολυπληθείς, φαίνεται, «διεμφυλικούς» από το ΣΥΡΙΖΑ.
Διαθέτει όμως η κυβέρνηση ένα μοναδικό ατού, όπλο έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ως αντίπαλο έχει τον Α. Τσίπρα και τον «κύκλο» του! Είναι όμως αρκετό για να κρατήσει ο Κυρ. Μητσοτάκης;
Η άτακτη και αναποτελεσματική αντιπολιτευτική τακτική
Στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας, αλλά και γενικότερα στα δημοκρατικά πολιτεύματα, η νόμιμη κυβέρνηση κυβερνά και τα εκτός κυβέρνησης κοινοβουλευτικά κόμματα «αντιπολιτεύονται», συμπληρωματικά, έστω και αρνητικά.
Τώρα όμως, εδώ, για λόγους που θα αναφερθούν παρακάτω, η Αντιπολίτευσή «μας», κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι τόσο απόλυτα αρνητικοί για τα πάντα, και χρησιμοποιούν τόσο έξαλλους χαρακτηρισμούς προσώπων και πράξεων, ώστε να αφήνουν, τελικά, τους ουδέτερους, στους οποίους κανονικά απευθύνονται, αδιάφορους για ό,τι και να κατηγορούν, τις περισσότερες φορές όντως κατηγορήσιμα! Και πέραν αυτού, καταστρέφουν και τη γλώσσα με τις υπερβολικές τους εκφράσεις...
Τελικά, ο μόνος κερδισμένος μένει ο Κυρ. Μητσοτάκης.
Η πορεία των εθνικών θεμάτων
Και υπό τη νέα (σχεδόν 2ετή ήδη) κυβέρνηση δε φαίνεται να έχουμε ευέλπιστη εξέλιξη στα εθνικά θέματα.
- Το κατά το ΣΥΡΙΖΑ και τη μητσοτακική Ν.Δ. οριστικά επιλυμένο σκοπιανό, κατά πολλούς, ευτυχώς, είναι ανοικτό. Οι σκοπιανοί επικαλούνται ό,τι τους συμφέρει από την επονείδιστη συμφωνία των Πρεσπών. «Το διπλωματικό αριστούργημα» κατά Τσίπρα είναι, όμως αφ’εαυτού άκυρο κατά το διεθνές δίκαιο των Συμφωνιών της Βιένης, όπως εξηγείται στο σπουδαίο βιβλίο του καθηγητού Μάζη, κάτι που ήδη δείχνει και η αντίδραση μέσα στη Ν.Δ. για τους 3 εφαρμοστικούς νόμους για τη «συμφωνία» που διστάζει να φέρει για ψήφιση στη Βουλή ο Κυρ. Μητσοτάκης!
- Στα Ελληνοτουρκικά η Τουρκία του Ερντογάν προχωρεί απτόητη στην αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας σε Θράκη, Ανατολικό Αιγαίο μέχρι και την Κρήτη (όπου έφθασαν ήδη για ψάρεμα(!) στα νερά της)! Μετά απ’αυτά έρχεται ο Τσαβόσουγλου στην Αθήνα και ετοιμάζεται συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ(!) στις 14 Ιουνίου. Εννοείται ότι πιέζουν Ε.Ε. (Γερμανία) και οι ΗΠΑ(!) για να «τα βρούμε» με τον Ερντογάν, δηλαδή να προσφέρουμε δικά μας στους Τούρκους, αντί να πιέζονται οι Τούρκοι να... επανέλθουν στη Δύση. Φαίνεται να κυριαρχούν, για την ώρα, στη χώρα μας το ΕΛΙΑΜΕΠ και οι αποτρόπαιοι όμοιοί του. Δεν θα περάσουν...
- Στο Κυπριακό ουσιαστικά επικρατεί στασιμότητα, εν αναμονή της διευκρίνησης των σχεδίων των ΗΠΑ για την Ανατολική Μεσόγειο, όπου μάλλον επιστρέφουν αποφασιστικά. Αυτό διεφάνη και από την απουσία σχολίων των φιλότουρκων Ελληνόφωνων τύπου Δρουσιώτη-Μπίστη για την αποτυχία της 5μερούς (αναλυτικότερα στις ανακοινώσεις της ΣΕΥΑΕΚ, στην οποία μετέχει το ΑΣΚΕ, στην ιστοσελίδα μας στα επίκαιρα κείμενα του 2021.
- Στο λαθρομεταναστευτικό η κάποια ανάπαυλα είναι παραπλανητική. Οπως παραπλανητικές είναι και οι δηλώσεις του «αρμόδιου» Υπουργού για την τύχη των μη δικαιούμενων ασύλου (το 90% των λαθραία ή, έστω, παρανόμως εισερχομένων). Δεν ξεχάστηκε, άλλωστε, η δήλωση του Μητσοτάκη, για τη μεγάλη χαρά που αισθάνεται βλέποντας την εξάπλωση της πολυπολιτισμικής πλημμύρας (τα εκατομμύρια των λαθραίων!) στη χώρα μας. Και τώρα τον υπερακοντίζει η ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου λέγοντας σε κάποιο συνέδριο ότι οι Ασιάτες και οι Αφρικανοί θα μας λύσουν το δημογραφικό πρόβλημα! Δηλαδή Μητσοτάκης και οι περί αυτόν δε διαφέρουν ως προς αυτό από Τσίπρα και αρχικό ΣΥΡΙΖΑ, ΕΛΙΑΜΕΠ, Σημίτη κ.λπ.
Δεν πρόκειται, φυσικά, να ευοδωθούν τα τα σχέδιά τους για μουσουλμανοποίηση της Ελλάδας...
Οι εξελίξεις και προοπτικές των τωρινών κοινοβουλευτικών κομμάτων
- Η Ν.Δ. θεωρείται ότι βρίσκεται υπό τον αστερισμό του Μητσοτάκη, ο οποίος, όπως ήταν αναμενόμενο, επιχειρεί να την μητσοτατικοποιήσει, να κυριαρχήσει δηλαδή το πνεύμα της φαμίλιας, γερμανικοποίηση, αποθρησκειοποίηση, πλήρης υποταγή στα αιτήματα των πατρώνων (κυρίως Γερμανών και ...Τούρκων, αλλά και όσων άλλων καθίσταται αναγκαίο...) και, το κυριότερο, αποελληνικοποίηση! Ακριβώς έτσι.
Οσο για την κοινωνία, αρκεί η δηλωμένη πεποίθησή του ότι «η ανισότητα είναι φυσικός νόμος»!
Η μεγάλη πλειονότητα όμως των νεοδημοκρατών, όπως άλλωστε και ολόκληρου του Ελληνικού λαού, δεν εμφορείται, βέβαια, από τέτοιες αντιλήψεις. Είναι, λοιπόν, και εδώ έκδηλη η αναντιστοιχία των επιθυμιών του μεγάλου όγκου των ψηφοφόρων της Ν.Δ. με τους στόχους της τωρινής (οι προηγούμενες επαγγέλλονταν άλλα, π.χ. κοινωνικό φιλελευθερισμό, πατριωτισμό κ.λπ) ηγετικής «τάξης» της, που, εν πολλοίς, αποτελείται από εκπροσώπους άλλων, εκτός Ν.Δ.! Και, φυσικά και κυρίως, η Ν.Δ., κόμμα γενικώς δεξιό, εκφράζει πολλαπλά, εντόπια και, κυρίως, ξένα συμφέροντα, που δεν έχουν «συνασπιστεί» πίσω από το Μητσοτάκη αρμονικά, έστω και προσωρινά, ευκαιριακά, και έτσι η πρόσδεσή του μόνο στα γερμανικά, δε θα μείνει αναπάντητη...
Αυτά αποτελούν, επομένως, μέγα κίνδυνο για τη μητσοτακική Ν.Δ., που η πανδημία και η εξωφρενική πολιτική του Ερντογάν μόνο πρόσκαιρα εμποδίζει την έκρηξη. Αλλωστε οι εσωτερικές διαφοροποιήσεις ήδη πολλαπλασιάζονται και κάποιοι υπουργοί, που δε μπόρεσε ακόμη να τους εξουδετερώσει, π.χ. Δένδιας, δείχνουν ότι οι μεγάλες ομάδες (Καραμανλικοί, και Σαμαρικοί π.χ.) άρχισαν να κινούνται (ευτυχώς, λένε πολλοί).
Βέβαια η κυβερνητική εξουσία «ενώνει»... Ομως χάθηκαν (λόγω κυρίως της πανδημίας) ο περσινός και εφετινός Μάης κατάλληλοι για... εκλογές και για προώθηση της μητσοτατικοποίησης της Ν.Δ., που ίσως να εξουδετέρωνε για λίγο καιρό τις παραπάνω απειλές. Και μάλλον δεν θα «λειτουργήσει» η ετοιμαζόμενη «στροφή» προς τους νέους(!), ούτε η διείσδυση(!) στους κόλπους των σεξουαλικά αποκλινόντων(...) και η συνέχιση των «επιτυχιών» στον κεντρώο χώρο.
Ο Τσιπραίικος ΣΥΡΙΖΑ
Ο Τσιπραίικος ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάλογα εσωτερικά προβλήματα, όχι όμως όμοια, φυσικά, με αυτά της τωρινής Ν.Δ., πέραν αυτών που προέκυψαν από την απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας και του πώς θα την επανακτήσουν.
Το μέγα άμεσο πρόβλημά του είναι πώς θα συνδυαστούν από τη μία μεριά η «φωτισμένη πρωτοπορία» του 3% με τις «μάζες» (κατά τις αντιλήψεις των επαγγελματιών επαναστατών), υπερδεκαπλάσιες, που δεν είναι όμως «μάζες», των παλιών Πασόκων, από την άλλη, που απαιτούν δικαίως κομματική συμμετοχή, και που λόγω του πλήθους τους θα γίνουν κύριοι του κόμματος!! Θα μπορέσουν να το αποδεχτούν;
Ο Τσίπρας δεν έχει πρόβλημα. Θα αποτελέσει, είναι ήδη, ο διάδοχος του Ανδρέα και, ελπίζει, θα τον ακολουθήσουν οι πολλοί, αφού ήδη είχαν ακολουθήσει τα κακέκτυπα του «χαρισματικού» (όχι με θετικό πρόσημο ο όρος) Αντρέα, Σημίτη-Γιωργάκη(!), Βενιζέλο. Υπό έναν όρο όμως: να δώσουν σημάδια οι ΗΠΑ πως παραμένει ο εκλεκτός τους και άρα η επάνοδος στην κυβερνητική εξουσία (και τα οφέλη της) είναι ορατή. Και αυτός ο «θεόσταλτος» Μπάιντεν καθυστερεί, πολύ καθυστερεί...
Εξ’όλων αυτών η αντιπολίτευσή τους δε μπορεί να μην είναι αλλοπρόσαλλη, αντιφατική και αυτοκαταστροφική. Για την ώρα πάντως, αναποτελεσματική, μια που δεν μπορεί να υπάρξει πλέον «αφήγημα» τύπου «λεφτά υπάρχουν» ή «με ένα νόμο και ένα άρθρο θα καταργήσουν τα μνημόνια». Τα δύο τελευταία μάλιστα δικά του, που εξακολουθούν να ισχύουν!
- Οσο για τους 53plus του 3%, μέχρι και το Συνέδριο θα επιβιώνουν πολιτικά. Μετά θα έχουν να πάρουν δύσκολες αποφάσεις για το τι θα αντιπροσωπεύουν τελικά...
Το ΚΙΝΑΛ της Φώφης έχει πρόβλημα του τύπου «να ζει κανείς ή να μη ζει;» και, ενώ η απάντηση εδώ είναι εύκολη, δε συμβαίνει το ίδιο στο ερώτημα «πώς» και «με ποιο αφήγημα»
Το Συνέδριό του πλησιάζει, οι διάφορες «πλατφόρμες», τα «αφηγήματα», ακόμη δεν άρχισαν να διαμορφώνονται, πλην του Λοβέρδου, που δήλωσε ήδη την υποψηφιότητά του για Αρχηγός. Η Φώφη δήλωσε το ίδιο, ο Ανδρουλάκης αμφιταλαντεύεται, το ίδιο και οι Γερουλάνος και Καστανίδης (!). Και εσχάτως κινούνται τα Παπανδρεόπουλα, με επικρατέστερο τον Αντρίκο (τουλάχιστο αυτός είναι ικανός οικονομολόγος), μια που ο Νικολάκης «κάηκε» στις ευρωεκλογές, ενώ ο Γιωργάκης έχει υψηλότερες βλέψεις, ως Πρόεδρος της «2ης Σοσιαλιστικής Διεθνούς», ονομαζόμενης πλέον, όμως, ως Διεθνούς Μ.Κ.Ο. με έδρα το Λονδίνο!
Δεν αποκλείεται κάποιοι «κύκλοι» του επανελθόντος στην Εξουσία Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ να ποντάρουν ακόμη και στο όνομα «Παπανδρέου», παρόλο που δεν φαίνεται να εγκαταλείπεται ο Τσίπρας. Ενδιαφέρον!
Πάντως σε πρόσφατη δημοσκόπηση και στο ερώτημα προς τα πού προσβλέπουν οι αυτοθεωρούμενοι του Μεσαίου Χώρου (κεντρώοι), το 42% απάντησαν στη Ν.Δ., το 12% στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και μόνο το 8-9% στο ΣΥΡΙΖΑ!
Εντυπωσιακό το 12% και ελπιδοφόρο για τους διεκδικητές της εξουσίας στο ΚΙΝΑΛ...
Το ΚΚΕ βρίσκεται στη φάση του Συνεδρίου του και οι αθέατες εσωτερικές «διαφοροποιές» επιβάλλουν κινητοποιήσεις, και έντονη «επαναστατική γυμναστική». Η τελική Απόφασή του, έστω και με προσεκτικά αόριστες αναφορές, θα δείξει αν θα συνεχιστεί η σταδιακή Ελληνοποίησή του (που πάντως φάνηκε καθαρά στο Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά) και το άνοιγμά του στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, που τώρα εμφανίζεται απλώς προσχηματική. Αναμονή.
- Ο Βελόπουλος της «Ελληνικής Λύσης», παρά τον αλλοπρόσαλλο λόγο και πρακτική του, θα επιβιώσει και όχι ως συνέχεια της Χρυσής Αυγής, διότι, ούτως ή άλλως, προτείνει κάποια πράγματα μέσω δικών του εκπομπών (μεγάλη η δύναμη της τηλεόρασης γαρ) και έτσι έχει ήδη αποκτήσει ακροατήριο.
- Ο Γιάνης Βαρουφάκης, νοσηρά αυτοαναφορικός, εξαρτά τη συνέχιση της παρουσίας του από το αν ο Soros θα εξακολουθήσει να εκφράζει κάποιους κύκλους των ΗΠΑ.
Και ο Μπάιντεν καθυστερεί...
- Στα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, εκτός του «ΑΝΤΑΡΣΥΑ», που έχει πάνω από 30, λένε, συνιστώσες με μόνη κοινή γραμμή ό,τι βλάπτει την Ελλάδα, τα «αριστερίστικα» άλλα δεν παίζουν σημαντικό ρόλο και στα δεξιά ο επιδιωκόμενος συνωστισμός γύρω από τον Τράγκα (!) δεν φαίνεται να ευδοκιμεί, εκτός αν πρόκειται για προπομπός ενός μεγάλου δεξιού κόμματος με στήριξη Καραμανλή-Σαμαρά, κάτι πολύ απίθανο!
Και το ΑΣΚΕ;
Παρά τις δυσκολίες που προκάλεσαν η κρίση και η πανδημία, οργανωτικές και οικονομικές, δεδομένου ότι στηριζόμαστε απόκλειστικά και μόνο στη συμβολή μελών και φίλων, το ΑΣΚΕ θα εξακολουθεί με κάθε μέσο που διαθέτει ή που μπορεί να διαθέσει να προβάλλει τις θέσεις και τις προτάσεις του για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία και για μια Δίκαιη Κοινωνία.
Η πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ, παρά το σύνθημα του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου «οι ΗΠΑ επανέρχονται», δε διαφοροποιεί ουσιωδώς την τάση μείωσης της παγκόσμιας επιρροής της, ενώ η προσπάθεια αναβίωσης της αμερικανοευρωπαϊκής «παγκοσμιοποίησης», μετά την «ανακούφιση» από την απομάκρυνση Τραμπ, προσκρούει στις αντιτιθέμενες στοχεύσεις των δυτικών χωρών καθώς και στην αναγκαιότητα στήριξης των κρατικών τους δομών για την αντιμετώπιση της πανδημίας, που τις υποχρεώνει ν’ασκήσουν τις «τρισκατάρατες», για τους παγκοσμιοποιητές, κεϋνσιανές πολιτικές, ώστε να μην καταρρεύσουν οικονομικά και κοινωνικά. Το έθνος-κράτος είναι εδώ...
Η νέα αμερικανική διοίκηση επιχειρεί, τουλάχιστον, να «συμμαζέψει» το λεγόμενο δυτικό στρατόπεδο με αμφίβολα αποτελέσματα, επειδή δεν αντέχει πλέον ούτε στρατιωτικές επεμβάσεις, ούτε εγκατάσταση αμερικανικού στρατού στο εξωτερικό. Μάλιστα όπου μπορεί απεμπλέκεται στρατιωτικά, όπως τώρα στο Αφγανιστάν. Βασίζεται, κυρίως, στην διπλωματική και στην (φθίνουσα) οικονομική της ισχύ, μια και το δολάριο χάνει σταδιακά το πλεονέκτημα του παγκόσμιου αποθεματικού χρήματος. Η ανάδυση της ισχύος της Κίνας με την οικονομική διείσδυσή της σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και σε δυτικές, και με την εκμετάλλευση της εξαγωγής της πανδημίας την καθιστούν ως τον πιο επικίνδυνο «παίκτη» παγκοσμίως. Η σταθερά διπλωματική και στρατιωτική, αλλά όχι οικονομική, προς το παρόν, ισχύς της Ρωσίας αποτελεί ήσσονος σημασίας κίνδυνο για τις ΗΠΑ, όμως είναι ένας ισχυρός πόλος επιρροής, ιδιαίτερα στον περίγυρο των χωρών του πρώην Σοβιετικού μπλοκ, στην Μ.Ανατολή, σε Λιβύη, Αίγυπτο κ.λπ.
Ο επιθετικός ισλαμισμός (τζιχάντ) που θέλει να εκφράζει ο Ερντογάν προκαλεί, πλέον, κίνδυνο όχι μόνο για όλα τα αραβικά συντηρητικά καθεστώτα που συσπειρώνονται εναντίον αυτής της αλλοπρόσαλλης τουρκικής επιθετικής ερντογανικής πολιτικής, που αναβιώνει ιστορικές μνήμες της οθωμανικής κατοχής τους, αλλά και για τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες μέσω των Τούρκων μεταναστών που θέλει να τους εργαλειοποιήσει, για να πιέζει για πολιτικές υπέρ της Τουρκίας. Να έχει σχέση με Ρωσία, Κίνα αλλά και με ΗΠΑ. Πολλά καρπούζια...
Ενα δείγμα της ερντογανικής πολιτικής είναι η στάση του στην πρόσφατη ένοπλη αντιπαράθεση Νετανιάχου-ισλαμικής Χαμάς. Ο Νετανιάχου, υπηρεσιακός υπερδεξιός πρωθυπουργός, προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση του διώχνει Αραβες ισραηλινούς πολίτες από τα σπίτια τους, που έχουν τραβήξει τα πάνδεινα από το 1948, για να κτίσει εβραϊκό οικισμό προκαλώντας μαζικές αντιδράσεις. Η ισλαμιστική Χαμάς αυτόκλητη, λες και ήταν σε συνεννόηση μ’ αυτόν, εξαπολύει πλήθος ρουκετών μέσα από κατοικημένες περιοχές της Γάζας τυφλά σε πόλεις του Ισραήλ κτυπώντας άμαχους, προκαλώντας τον Νετανιάχου να σκοτώνει αμάχους στη Γάζα. Το σκηνικό στήθηκε. Κι εκεί, ενώ Αραβικές χώρες, Γαλλία κ.λπ. ζητούσαν τερματισμό, ο Ερντογάν, που επιδίωκε ως τότε επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ και με τις άλλες Αραβικές χώρες, ξαφνικά επιτέθηκε λάβρος κατά του Ισραήλ, του Μπάιντεν, του ΟΗΕ και προκάλεσε, εκτός των άλλων, την μήνι των Αραβικών χωρών. Ετσι τορπίλισε ο ίδιος την δική του πολιτική. Η εκεχειρία επιτεύχθηκε ως γνωστόν με την μεσολάβηση της Αιγύπτου με αμερικανική προτροπή. Φαίνεται καθαρά ότι η διαμάχη αυτή δεν συμφέρει τις ΗΠΑ, το Ιράν, την Ρωσία, τις Αραβικές χώρες, την Γαλλία κ.λπ. εκτός του Νετανιάχου, της Χαμάς και του Ερντογάν.
Η ΗΤΤΑ ΤΡΑΜΠ
Οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης (υπερεθνικές εταιρείες, τραπεζίτες, η γερμανική εκδοχή της Ε.Ε., οι υπερεθνικές μαζώξεις Μπίλντεμπεργκ, Νταβός, Δελφών κ.λπ.), που αποφασίζουν ερήμην των λαών, εναντιώθηκαν σφόδρα στον αιρετικό Τραμπ με αλλεπάλληλες διώξεις που δεν αντιμετώπισε ποτέ άλλοτε Αμερικανός Πρόεδρος. Ποτέ άλλοτε δεν διακόπηκε ο λόγος σε τηλεοπτικό μέσο σε Πρόεδρο παρά μόνο στον Τραμπ. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον απέκλεισαν. Ακόμη κι αν είχε αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο, τον δίκαζαν για έκπτωση από το προεδρικό αξίωμα, για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα επανέλθει ποτέ στην εξουσία. Ομως δεν ήταν αυτοί οι λόγοι που έχασε τις εκλογές. Ισχυρίσθηκε ότι υπήρξε νοθεία με τις επιστολικές ψήφους, που ήταν αυξημένες, πιθανόν λόγω πανδημίας. Στις εκλογές του 2016 οι επιστολικές ψήφοι ήταν 33 εκατ. επί 139 εκατ ψήφων, ενώ το 2020 82 εκατ. επί 166,5 εκατ. ψήφων. Η συμμετοχή το 2016 στις εκλογές ήταν 55,7% (Τραμπ 63 εκατ. ψήφους, Χίλαρυ 66 εκατ.), ενώ το 2020 η συμμετοχή ανέβηκε στο 66,7% (Τραμπ 74 εκατ. ψήφους, Μπάιντεν 82 εκατ.). Παρά τη μέχρι τέλους αμφισβήτηση των εκλογικών αποτελεσμάτων δε δικαιώθηκε ούτε και σε Πολιτείες που ελέγχουν οι Ρεπουμπλικάνοι.
Στο φύλλο 183 Ιούνιος 2020 γράφαμε «Αν δε μεσολαβούσε η πανδημία, η εκλογή Τραμπ θα ήταν σχεδόν βέβαιη, δεδομένου ότι ο αντίπαλός του Μπάιντεν δεν εμπνέει ούτε τους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών, όπως η αλήστου μνήμης Χίλαρι. Ομως η βιασύνη του να έχει το προβάδισμα στις εκλογές και για να μη μεταστραφεί προς το χειρότερο η καλή, ως τότε, αμερικανική οικονομία, θεώρησε την πανδημία εμπόδιο στο δρόμο του για μια νέα οπροεδρική θητεία. Ετσι, όταν οι θάνατοι αυξάνονταν ραγδαία, (σ.σ είχαν τότε υπερβεί τις 230.000) ο Τραμπ βρισκόταν εκτός κλίματος με αντιφατικές δηλώσεις και θέσεις ή την αναζήτηση «εχθρών». <...>. Αυτά έδειξαν μια κατακερματισμένη κοινωνία ...» . Ομως ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι αντιμετώπιζε σωστά την πανδημία η αμερικανική οικονομία, το ισχυρό ατού του Τραμπ, θα χειροτέρευε ούτως ή άλλως, κάτι που οι αντίπαλοί του το εκμεταλλεύτηκαν. Αν η οικονομία πήγαινε καλά, ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι όντως έγινε νοθεία με τις επιστολικές ψήφους, αυτό δε θα απέτρεπε την επανεκλογή του. Ο Μπάιντεν εξελέγη, επειδή οι αντίπαλοι του Τραμπ κατάφεραν στις αμερικανικές εκλογές να καταψηφισθεί.
Η αποχώρηση Τραμπ από το προσκήνιο δε σημαίνει ότι η «παγκοσμιοποίηση» κέρδισε και ότι εξέλιπαν οι λόγοι για τους οποίους εκλέχτηκε. Εσωτερικά οι λόγοι αυτοί είναι η αποβιομηχάνιση, η μεγάλη φτώχεια με τον προκλητικό πλούτο των ολίγων, η διάλυση της κοινωνικής συνοχής που επέτειναν οι «προοδευτικοί» Κλίντον και Ομπάμα, που άλλα υποσχέθηκαν και άλλα έπραξαν, βαθύνοντας ακόμη περισσότερο τις ανισότητες και την κοινωνική οργή.
Για την Ελλάδα η προεδρία Τραμπ, παρά τη διαφοροποίηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ήταν καταστροφική. Ευνόησε την Τουρκία ν’ αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη για δικούς του ιδιοτελείς λόγους, παρά τις αδυναμίες της Τουρκίας, με τον Ερντογάν να επεμβαίνει ανεξέλεγκτα και να απειλεί τους πάντες. «Πούλησε» τους Κούρδους για να επέμβει ο Ερντογάν στη Συρία και να κάνει εθνοκάθαρση στις κουρδικές περιοχές και έτσι «ανέχτηκε» την τουρκική επέμβαση στη Λιβύη. Χαρακτηριστικό της εύνοιας Τραμπ προς τον Ερντογάν ήταν η περιβόητη «πολιτική των γαμπρών» τους, που λειτουργούσαν ως άτυποι διαμεσολαβητές. Η απομονωτική πολιτική Τραμπ επιτάχυνε την παγκόσμια τάση για έναν πολυπολικό κόσμο.
Η ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΜΠΑΙΝΤΕΝ
Ο Μπάιντεν, παρά τη προέλευσή του από το βαθύ κατεστημένο, δεν φαίνεται ν’ ακολουθεί τις νεοφιλελεύθερες συνταγές των «προοδευτικών» Κλίντον Ομπάμα. Αλλωστε η σημερινή εποχή πόρρω απέχει από τις δεκαετίες του ‘90 και του 2000. Στο εσωτερικό βλέποντας τον κατακερματισμό της αμερικανικής κοινωνίας, ανάμεσα στους φτωχοποιημένους λευκούς των «ζωνών της σκουριάς», τον προκλητικό πλούτο των «ακτών», το ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό αφροαμερικανών, λατίνων και ασιατών έχει εξαγγείλει ένα νέο New Deal με 2,3 τρις δολ. για κατασκευες υποδομών, που θα δημιουργήσει εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Παράλληλα σκοπεύει να αυξήσει τη φορολογία για τους πλουσιότερους Αμερικανούς στο 39,6% από 37%, που είναι σήμερα και παράλληλα να φορολογήσει τα κέρδη όσων έχουν πάνω από 1 εκατ. δολ. εταιρικών κερδών στο 39,6% από 20%, που είναι το αντίστοιχο φορολογικό ποσοστό σήμερα. Το βρετανικό περιοδικό New Statement μάλιστα χαρακτηρίζει τον Μπάιντεν ως «απροσδόκητο ριζοσπάστη». Οι προσδοκίες των παγκοσμιοποιητών για την μετά Τραμπ εποχή για ένα νέο laisser faire, laisser passer δεν ευοδώνονται, προς το παρόν τουλάχιστον. Ευελπιστούν, πιθανόν, στον επόμενο Πρόεδρο, μια και ο Μπάιντεν δεν φαίνεται λόγω ηλικίας ότι θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία. Αυτό είναι πλεονέκτημα γι’ αυτόν, επειδή δεν θα υπολογίζει το πολιτικό κόστος.
Στην εξωτερική πολιτική η αλλαγή σε σχέση με την πολιτική απομονωτισμού του Τραμπ είναι ριζική. Στοχεύει στην, κατά το δυνατόν, επανασυσπείρωση των δυτικών χωρών με αμερικανική ομπρέλα. Στο πλαίσιο αυτό εξηγείται η επιθετική ρητορική εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας («δολοφόνος ο Πούτιν»), με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα» (υπόθεση Ναβάλνι, καταπίεση Ουιγούρων στη Σιντζιάνγκ κ.λπ.). Πάντως η επιτυχία του αμερικανικού αυτού εγχειρήματος είναι αμφίβολη, δεδομένου ότι Γερμανία και Γαλλία δε θα διακυβεύσουν τα δικά τους συμφέροντα, για να διαρρήξουν τις εμπορικές ή άλλες σχέσεις τους με Ρωσία-Κίνα. Ούτε και οι ΗΠΑ μπορούν να αγνοήσουν το μέγεθος Ρωσίας και Κίνας, επειδή φοβούνται την ισχυροποίηση βραχυπρόθεσμα μιας συμμαχίας Ρωσίας-Κίνας, που θα επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη και θα περιθωριοποιεί ένα άλλο, π.χ. Ινδία. Φυσικά δεν παραγνωρίζουν ότι και η Ρωσία, ισχυρή πολιτικά και στρατιωτικά, αλλά όχι οικονομικά απειλείται μακροπρόθεσμα από την Κίνα. Γι’ αυτό επαναπροσεγγίζει τη Ρωσία, προσπαθώντας όμως να αποτρέψει την οικονομική ισχυροποίησή της, το Ιράν και τους Κούρδους και ταυτόχρονα επιδιώκει τη σύγκλιση Ιράν και Σ. Αραβίας, η οποία έχει συνάψει διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ. Θέλει να διευρύνει την επιρροή της στην κεντρική και νότια Ασία. Ετσι αποδυναμώνεται ο ρόλος του Ισραήλ.
Με τη νέα προεδρία Μπάιντεν οι ΗΠΑ δεν ευνοούν, τουλάχιστον προς το παρόν, την επιθετικότητα της Τουρκίας του ισλαμιστή Ερντογάν, του οποίου έχουν ζητήσει την «απομάκρυνση». Η αμερικανική στάση επηρεάζει και τις φιλοτουρκικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία) που διστάζουν πλέον να στηρίζουν ανοικτά την Τουρκία, όπως πριν. Φαίνεται, πάντως, ότι οι ΗΠΑ εξετάζουν και το ενδεχόμενο να μην επανέλθει η Τουρκία ως δυτικό προγεφύρωμα συναρτώμενη και με την σταδιακή επαναπροσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας, που διαφαίνεται και που σημαίνει μείωση του ρόλου της Τουρκίας. Αυτό εκ πρώτης όψεως είναι θετική εξέλιξη για τη χώρα μας. Ομως ενδεχομένως η πλήρης προσδεση της χώρας με τα αμερικανικά συμφέροντα είναι επικίνδυνη, επειδή μια πιθανή αλλαγή της τουρκικής ηγεσίας να μεταστρέψει πλήρως την αμερικανική πολιτική υπέρ της Τουρκίας. Επίσης αυτό μας αποτρέπει από μια ανεξάρτητη και πολυδιάστατη πολιτική, που θα βασίζεται στον σημερινό πολυπολικό κόσμο.
Η Κίνα
Οπως είχαμε γράψει και στο φύλλο 184 τον Οκτώβριο του 2020, η Κίνα, ανεπτυγμένη οικονομικά και στρατιωτικά, παρουσιάζεται ιδιαίτερα επιθετική επωφελούμενη από τη μείωση της αμερικανικής ισχύος και την πλήρη ανυποληψία της Ε.Ε., που όμως είναι η δεύτερη μετά την αμερικανική οικονομία στον κόσμο με τρίτη την κινέζική.
Ελέγχει τον Π.Ο.Υ., που καθυστέρησε χαρακτηριστικά να κηρύξει πανδημία, με αποτέλεσμα να μεταδοθεί ο ιός που ξεκίνησε από την Κίνα σ’ όλο τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ομάδα εμπειρογνωμόνων (σ.σ. ;) του ΠΟΥ, που επισκέφθηκε προ μηνών τη Γουχάν για να ερευνήσει την προέλευση του ιού, κατέθεσε ένα ασαφές και αμφιλεγόμενο πόρισμα, επικαλούμενοι άρνηση των κινεζικών αρχών να συνδράμουν κι έτσι ενισχύει τις υποψίες όσων πιστεύουν ότι ο ιός ξέφυγε από κινεζικό εργαστήριο.
Η Κίνα επωφελήθηκε και από την πανδημία, για να διεισδύσει έτι περαιτέρω σε διάφορες χώρες με υγειονομικά υλικά και εμβόλια που παράγει. Προς το παρόν η κινεζική επιθετικότητα επικεντρώνεται στην οικονομική διείσδυση σε διάφορες χώρες με στόχο δίκτυα μεταφορών και επικοινωνιών (5G) καθώς και την εξασφάλιση ενεργειακών πόρων. Δεν έχει ακόμη προβεί σε αντίστοιχη πολιτική διείσδυση, ίσως επειδή αυτό θα προκαλούσε ανεπιθύμητες διεθνείς αντιδράσεις και αρνητικούς συνειρμούς. Εξαρτάται όμως από το δολάριο, επειδή κατέχει αμερικανικά ομόλογα πολλών δις. Ετσι μια πτώση του δολαρίου θα εξανέμιζε τα συναλλαγματικά της αποθέματα. Αυτό φρενάρει την τάση της για μεγαλύτερη επιθετικότητα.
Πανδημία
Για την πανδημία έχουμε γράψει αναλυτικά στο φύλλο 183 Ιούνιος 2020 στο άρθρο «Πανδημία σ’ ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον». Σήμερα μετά από ένα χρόνο τα χρέη των χωρών γιγαντώθηκαν, τα ΑΕΠ τους μειώθηκαν, όπως και τα κρατικά τους έσοδα, φτωχοποιήθηκαν οι πολλοί και πλούτισαν οι λίγοι. Η πανδημία με τους κοινωνικούς εγκλεισμούς και απαγορεύσεις με το συνακόλουθο φόβο προκαλεί υποχώρηση της Δημοκρατίας και έχει δώσει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις να νομοθετούν εις βάρος των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, όπως εδώ π.χ. με τα εργασιακά.
Τα εμβόλια που ανακαλύφθηκαν αποτελούν, εκτός της μεγάλης υγειονομικής τους αξίας, εργαλεία γεωπολιτικής διείσδυσης και επιρροής καθώς και μέσα συσσώρευσης υπερκερδών απο τις φαρμακευτικές εταιρείες. Η άρση της πατέντας των εμβολίων, δηλ. της δυνατότητας κάθε χώρας να μπορεί να παράγει τα εμβόλια, έτσι ώστε να επιτευχθεί σύντομα η ανοσία στον πλανήτη, είναι σωστή. Ομως σήμερα η συζήτηση για την άρση των πατεντών των εμβολίων είναι καθυστερημένη και, εν πολλοίς προσχηματική. Οπως η δήλωση Μπάιντεν, που «χαιρέτισε» ο Π.Ο.Υ., και που προφανώς αποσκοπεί στην αύξηση της αμερικανικής επιρροής σε ιδιαίτερα πληττόμενες από τον ιό χώρες (Ινδία κ.λπ.). Αυτή η πανδημία που ξεκίνησε από την Κίνα με τα εκατομμύρια των θανάτων, προκαλεί φόβο για μελλοντικές πανδημίες από ιούς που θα προέλθουν από την Ασία και ιδιαίτερα από την Κίνα και δε θα μπορούν να αντιμετωπισθούν έγκαιρα, επειδή αυταρχικά καθεστώτα για πολιτικούς λόγους τα αποκρύπτουν.
Η Ελλάδα αν είχε ελληνικές ελιτ και κυβερνήσεις, τώρα θα ήταν η ευκαιρία σ’ ένα μεταβαλλόμενο πολυπολικό κόσμο ν’ ασκήσει ανεξάρτητη πολιτική για τα εθνικά της συμφέροντα. Ομως για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει πρώτα ν΄απαλλαγεί από την 5η φάλαγγα, τους ενδοτικούς και τους κυριελέηδες των ξενων...
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό