Τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, θεωρούνται η 4η εξουσία σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες, με επίσημα διακηρυγμένη λειτουργία τον έλεγχο των άλλων εξουσιών, ως «εκπρόσωπος» της λεγόμενης κοινής γνώμης, την οποία υποτίθεται εκφράζει καθημερινά, και με δημιουργούς της τους δημοσιογράφους. Προϋπόθεση όμως υγιούς, ελεύθερα διαμορφούμενης κοινής γνώμης είναι η κατά το δυνατόν πλήρης ενημέρωση. Πρώτιστη λειτουργία των ΜΜΕ επομένως είναι αυτή, η ανεξάρτητη ενημέρωση, με βάση την οποία οι Ελληνες πολίτες θα διαμορφώνουν γνώμη και (θεωρητικά έστω) θα αποφασίζουν για ό,τι θα καθορίζει τη μοίρα τους.
Φυσικά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, ούτε κατά διάνοια, στη χώρα μας, όπου καμμία από τις εξουσίες δεν επιλέγεται να υπηρετήσει την ελληνική κοινωνία. Μοναδικό μέλημά τους να υπηρετήσουν, με δόλωμα τη δοτή εξουσία ή μερίδιό της, πιστά τους «προστάτες», δηλαδή τους ιδιοκτήτες (ευτυχώς δεν είναι μόνο ένας και σπάνια ομονοούν...) του προτεκτοράτου (protect= «προστατεύω») - Ελλάς, μοναδικό φαινόμενο με πολλούς αφέντες. Προϋπόθεση της επιτυχίας αυτής της εξάρτησης, επικυριαρχίας ή και κυριαρχίας είναι η συσκότισή της, κάτι που αποτελεί «καθήκον» όλων τους. Γι’ αυτό επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους, όλοι τους ότι «όλοι οι πολιτικοί μας θέλουν το καλό της πατρίδας»(!), ότι «όλα θα πήγαιναν καλά, αν ομονοούσαν μεταξύ τους», ότι «δεν διαπραγματεύονται καλά οι... άλλοι» ή ότι «τα μέτρα είναι δυσάρεστα, αλλά η αδήριτος ανάγκη τα επιβάλλει, αλλιώς πάμε στο γκρεμό ή στο χάος» κ.λπ.!! Και το ακόμη χειρότερο, αν η κατάσταση διαφαίνεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη, πρέπει να οδηγήσουν τους πολίτες σε απογοήτευση, παραίτηση και συμφιλίωση με το κακό που τους έρχεται.
Τα ΜΜΕ επί το έργον τους
Το έργο αυτό αποτελεί το κύριο καθήκον των (μεγάλων, κυρίως) ΜΜΕ, που το επιτελούν συνεχώς με προπαγάνδιση, είτε με μαύρη (βραχύχρονης ή και αμφίβολης «επιτυχίας») είτε «γκρίζα» («ναι μεν, αλλά...) είτε «λευκή» (επίθεση στην κακή κατάσταση, μέτρο ή θέμα και με κάποιες λέξεις, ιδίως στο τέλος, που έντεχνα την υπονομεύουν), την πλέον επικίνδυνη. Και τα μέσα αυτών των «δράσεων»(!) είναι τα δημοσιεύματα που επιλέγονται, τα σχόλια και οι επιλεκτικές (κατά την περίσταση) συνεντεύξεις, όπου οι «δημοσιογράφοι» δίνουν τα ρέστα τους, ιδιαίτερα αν αναφέρονται η Ε.Ε. και το (ταμπού για όλους) Ευρώ.
Αρκεί ένα μόνο παράδειγμα (σχετικής επιτυχίας) των παραπάνω, που αφορά σε ένα νέο επεκτεινόμενο, λόγω και της επιχειρηματικής και δημοσιογραφικής ικανότητας του εκδότη και διευθυντού του, με τηλεοπτικές επιτυχίες του και σε μη δικά του Μέσα, εκδοτικό και ραδιοφωνικό Μέσο, που φημίζεται για την πολυφωνία και την «ουδετερότητά» του.
Σε τελευταία συνέντευξή του με τον Αλέξη Τσίπρα, πριν από την ψήφιση του 4ου Μνημονίου (που ο εν λόγω δημοσιογράφος σημειωτέον δε «δέχεται» την ονομασία «4ο Μνημόνιο», αλλά απλώς συμπλήρωμα του 3ου), μετά από κάποιους «διαξιφισμούς»(...) επέτρεψε άνευ σχολιασμού(!) ή, έστω, διευκρινιστικών παρεμβάσεων στο συνεντευξιαζόμενο να περάσει άκοπα τις νέες θέσεις του, απαράδεκτες έως εξοργιστικές. Π.χ ο Α.Τ. υποστήριξε ότι η κατάσταση στη χώρα δεν είναι τόσο κακή όπως υποστηρίζουν οι αντίπαλοί του και ως απόδειξη ανέφερε ότι ήσαν πολυάριθμοι αυτοί που έφυγαν από την Αθήνα το Πάσχα(!) και ότι γενικά οι πολίτες επιδεικνύουν, αν όχι στήριξη στην κυβέρνηση, σίγουρα πάντως κατανόηση!! Και μετά από λίγο για να απαλύνει την οργή για την επερχόμενη καταστροφή και τα φληναφήματα περί των «αντιμέτρων» πέταξε την απειλή(!) ότι, αν δεν επιτευχθεί η «ελάφρυνση του χρέους», δε θα ισχύσουν και δε θα εφαρμοστούν τα αδιανόητα που θα ψήφιζε! Ο δε δημοσιογράφος, αντί να ρωτήσει από ποιον δε θα εφαρμοστούν και, τουλάχιστον, αν η προειδοποίηση αυτή θα συμπεριλαμβάνεται στις 941 σελίδες του νέου Μνημονίου, έκλεισε τη συνέντευξη με την κατακλείδα «κρατώ τη δέσμευσή σας ότι δε θα εφαρμοστούν, αν κ.λπ». Τη «δέσμευση» του Τσίπρα!
Και την επόμενη της συνέντευξης αυτής, δημοσιογράφος του ιδίου σταθμού, ο πιο σφοδρός επικριτής του νέου Μνημονίου, έκλεισε την επίθεσή του με το επιφώνημα, «ευτυχώς το καλό είναι ότι έχουμε επιτέλους συμφωνία»!!! Ωραίο...
Προσθήκη της τελευταίας στιγμής: Ο παραπάνω εκδότης-δημοσιογράφος, ο εγκυρότερος εκφραστής του βαθέος συστήματος παρουσίασε την «απόπειρα δολοφονίας» - τρακατρούκα του κ. Παπαδήμου, χωρίς να διατυπώσει κανένα από τα εύλογα ερωτήματα και «απορίες»!!!.
Εχουμε μεγάλο πρόβλημα Ενημέρωσης στη χώρα μας και, όταν το συνειδητοποιήσουμε, θα βρούμε τρόπο, ο καθένας μας, να αντιδράσουμε, να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε...
Οι φοβίες. που έχουν καλλιεργηθεί σε πολλούς από αυτό το θηριώδες σύστημα των ευρωπαϊστών (πολιτική-πολιτειακή ηγεσία, ΜΜΕ, πνευματική-επιχειρηματική ελιτ κ.λπ.) για το ενδεχόμενο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και της αποχώρησης από την Ε.Ε., έχουν τις περισσότερες φορές πάρει υπέρμετρο και μεταφυσικό χαρακτήρα ως αποτέλεσμα της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου επι χρόνια. Ευτυχώς είναι πολλοί και αυτοί που απελευθερώνονται, αφού βλέπουν τη σκληρή πραγματικότητα, δηλ. ότι με ευρώ και Ε.Ε. πάμε από το κακό στο χειρότερο. Στην Ελλάδα εκείνοι που επωφελούνται από το ευρώ είναι ελάχιστοι. Αυτοί που έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και οι δοτοί πολιτικοί, μεγαλοστελέχη τραπεζών, ΜΜΕ, πολυεθνικών κ.λ.π. Δεν ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού και είναι, φυσικά, φανατικά πολέμιοι της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Ομως:
1) Ιστορικά οι νομισματικές ενώσεις μεταξύ χωρών ευνοούν τις πιο ισχυρές εις βάρος των πιο αδύνατων, γι' αυτό αργά ή γρήγορα καταρρέουν, επειδή τα "σκληρά" νομίσματα διαλύουν παραγωγικά , οικονομικά και κοινωνικά αυτές τις χώρες. Αυξάνουν το δανεισμό τους και καταχρεώνονται. Πριν από το ευρώ, μετείχε η χώρα στη Λατινική νομισματική Ενωση (ιδρυτικά μέλη Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία, Βέλγιο το 1865) από το 1868. Αυτή πρακτικά διαλύθηκε περί το 1920, αφού προκάλεσε πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές.Τι συμβαίνει σήμερα με το ευρώ είναι πασίγνωστο. Η Ελλάδα πειραματόζωο, οι Ελληνες σε απελπισία, και η Γερμανία κυρίαρχη.
2) Προφανώς απο αυτές τις αναδιανομές πλούτου, που επιφέρουν αυτές οι νομισματικές ενώσεις, επωφελούνται οι άρχουσες τάξεις εις βάρος των πιο αδύνατων. Να θυμηθούμε τον εσμό των ευρωπαϊστών, δηλ. τις ελίτ που θέλουν το ευρώ πάση θυσία (των άλλων, φυσικά). Περιλαμβάνονται ολα τα κοινοβουλευτικά κόμματα (του ΚΚΕ μη εξαιρουμένου, αφού η εμμονή του στο ευρώ επιστεγάστηκε με το πρόσφατο Συνέδριό του), ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (εκπροσωπεί μόνο τους ευρωπαϊστές;), η "πνευματική" και επιχειρηματική ελίτ.
3) Ισχυρίζονται πολλοί, πιθανόν καλοπροαίρετα, ότι χρειαζόμαστε εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, υπονοώντας ότι αυτό θα εκπονηθεί από τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, που θα «ομονοήσουν» και θα εργασθούν υπέρ της Ελλάδας και της ελληνικής κοινωνίας. Εκφεύγει όμως της προσοχής τους ότι στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχει το μοναδικό παγκοσμίως φαινόμενο οι πολιτικές ηγεσίες να υπηρετούν ξένα συμφέροντα και να αναδεικνύονται μόνο εφ’όσον είναι της έγκρισης των ξένων. Τα τελευταία χρόνια η εξάρτηση έγινε πλέον απροκάλυπτη.Τα παραδείγματα αφθονούν. Το βέβαιο είναι ότι το μόνο «εθνικό» σχέδιο που τους...επιτρέπουν να εφαρμόζουν είναι τα...μνημόνια. Μόνο πολιτικές δυνάμεις πραγματικά ελληνικές μπορούν να ηγηθούν και να εμπνεύσουν έναν αγώνα για αποτίναξη της κατοχής για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση από τα δεσμά μας.
4) Οσοι καλοπροαίρετα(;) πιστεύουν ότι πρέπει να...παλαίψουμε μέσα στην... Ευρώπη (εννοούν την Ε.Ε.) για να αλλάξει από μέσα (κατά Τσίπρα, όψιμο θαυμαστή της Μέρκελ) πλανώνται πλάνην οικτράν, που, δυστυχώς, εκτός της σοσιαλδημοκρατίας συντηρεί και μια ψευδεπίγραφη Αριστερά εδώ και αλλού, πλην φωτεινών εξαιρέσεων (Μελανσόν). Η Ε.Ε. είναι μέρος της νεοφιλελευθερης αρχιτεκτονικής μαζί με το ΔΝΤ (ΗΠΑ), ΟΟΣΑ κ.λ.π. που προέκυψε μετά τη διαβόητη «Συναίνεση της Ουάσιγκτον» (The Washington Consensus) το 1989 (διάλυση της Σ.Ε.) με τα 10 σημεία της αποδόμησης του κράτους πρόνοιας που αποφάσισαν να εφαρμόζουν. Στη χώρα μας εφαρμόζονται επαυξημένα και ενισχυμένα και πλήττουν μόνο τους πιο αδύναμους, τους πιο φτωχούς, τους άνεργους, τα «σκουπίδια της ευημερίας» τους.
5) Είναι μύθος ότι με τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. προστατεύουμε τα σύνορά μας, επειδή είναι και ευρωπαϊκά. Ή πολυ περισσότερο τα εθνικά μας θέματα. «Η Ελλάδα έχει δίκιο στο Αιγαίο, αλλά εμείς δεν έχουμε κανένα συμφέρον να αναμιχθούμε» έλεγε ο προεδρεύων, τότε, στις Βρυξέλλες Γαλλος υπουργός Αμυνας Alain Richard. Ακολούθησαν τα Ιμια, του θλιβερού ευρωπαϊστή Σημίτη, όπου οι χώρες της Ε.Ε. έλαμψαν δια της απουσίας τους, όπως τώρα με τις διαρκείς και αναβαθμισμένες τουρκικές απειλές στο Αιγαίο, τη Θρακη, την Κύπρο. Ή μήπως δε θυμόμαστε το περιβόητο ευρωπαϊκό «κεκτημένο», που λένε ότι θέλουν να εφαρμόσουν τώρα στο Κυπριακό, πώς το αντιλαμβάνεται η Ε.Ε., που πίεζε αφόρητα το 2004 τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο να δεχθεί το διαβόητο σχέδιο Ανάν, με τον τότε επίτροπο Γκίντερ Φερχόιγκεν να διαπιστώνει «ορισμένες αποκλίσεις» αλλά και την «εποικοδομητική στάση της Τουρκίας»!! Η μόνη ευρωπαϊκή στήριξη είναι οι μνημονιακές περικοπές στην Εθνική Αμυνα!
Οσοι τρέφουν αυταπάτες για το ευρώ και την Ε.Ε. ας θυμηθούν τον Ζαν Πολ Σαρτρ: «ο Ευρωπαίος έχει σταθεί ικανός να γίνει άνθρωπος μόνο μέσω της δημιουργίας δούλων και τεράτων» και ελπίζουμε να «μην πέσουν απ' τα σύννεφα», τώρα.
ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ βουλευτής Τρικάλων δήλωσε μετά την ψυχρολουσία του Γιουρογκρούπ: «Αισθάνομαι αγανακτισμένος· πάει στράφι το ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων»... Σε ερώτηση όμως αν πρόκειται γι’αυτό να παραιτηθεί, απάντησε: «Γιατί να παραιτηθώ; Για να καλογερέψω;»!!!
Οι σε δύο γύρους προεδρικές εκλογές στη Γαλλία είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Δεν ήταν δυνατό, βέβαια, να εκλεγεί Πρόεδρος η κ. Λεπέν, όποιος και να ήταν ο αντίπαλός της. Ενδιαφέρον, αντίθετα, ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου όπου το σοσιαλιστικό(!) κόμμα του απερχόμενου Προέδρου Ολάντ υπέστη πανωλεθρία (6%!) και τα παραδοσιακά κεντρώα και δεξιά κόμματα έχασαν το μεγαλύτερο μέρος των οπαδών τους ως αποτέλεσμα της πρόσδεσής τους στη γερμανική πολιτική της λιτότητας που τους επιβλήθηκε. Σε αντίθεση προς αυτούς η απροσδόκητη επιτυχία του ακροαριστερού, όπως γενικά θεωρείται, Μελανσόν είναι, τουλάχιστο, αξιοπρόσεκτο γεγονός και ενδεικτικό των αλλαγών που συντελούνται στις πολιτικές τάσεις στη Γαλλία και φαίνεται ότι οφείλεται στον υπερτονισμό της αντίθεσης προς την Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ της και τον τονισμό της υπεράσπισης τής ανάγκης ύπαρξης εθνικής πατρίδας. Οσο για το νέο πρόεδρο Μακρόν, που στον 1ο γύρο προηγήθηκε ελαφρώς, αποτελεί ένα επιμελώς απροσδιόριστο πολιτικά νέο «προϊόν», άλλωστε χωρίς κόμμα(!), δημιούργημα της τραπεζικής (και όχι μόνο) δυναστείας των Ρότσιλδ, κάτι που προδιαγράφει την πολιτική του, απροκάλυπτα νεοφιλελεύθερη οικονομικά και κοινωνικά, όχι όμως τυπικά και την υποταγή του στη Γερμανία.
Το ποια θα είναι η νέα πολιτική εικόνα της Γαλλίας και τι θα προοιωνίζει, γενικότερα, θα φανούν στις βουλετικές εκλογές του Ιουνίου, οπότε θα επανέλθουμε.
Στο τρίτο δεκαήμερο του Ιουνίου θα ορισθεί η Σύνοδος Μελών και στενών (με πρωτοβουλία δική τους) Φίλων του ΑΣΚΕ, με το σύνηθες περιεχόμενο.
Ειδικά τώρα θ’αρχίσει η αναλυτικότερη ανάπτυξη των ιδεολογικών και πολιτικών θέσεών μας εν όψει και των γενικότερων, εσωτερικών κι εξωτερικών, εξελίξεων.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό