ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

(η περίπτωση του κ. Φ. Κοζύρη)

Μέχρι τώρα οι λίγες εκατοντάδες άνθρωποι που εξουσιάζουν τον πλανήτη συγκεντρώνονταν και αποφάσιζαν στα διάφορα μυστικοσυμβούλιά τους (Τριμερής, Μπίλντεμπεργκ, Νταβός κ.λπ.). Οι στόχοι τους δεν έβλεπαν το φως, παρά μόνο όταν υλοποιούνταν (άγρια εκμετάλλευση ανθρωπότητας, πόλεμοι, διαμελισμός κρατών κ.λπ.).

Τα εθνικά κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί (π.χ. ΟΗΕ), που στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκαν από το μεγάλο κεφάλαιο της Δύσης, σήμερα αποτελούν τροχοπέδη γι' αυτούς, ακόμη κι αν βρίσκονται υπό τον έλεγχο τους. Δεν είναι πλέον διατεθειμένοι ούτε να καθυστερούν ούτε να κρατούν προσχήματα.

Βγήκαν, λοιπόν, ανοιχτά. Εξαπέλυσαν τους θεωρητικούς τους να ανακοινώσουν τις επιδιώξεις τους, προκαλώντας και απειλώντας την ανθρωπότητα. Ένας τέτοιος, ο Φ. Κοζύρης, του ΕΛΙΑΜΕΠ και καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Οχάϊο και της Θεσσαλονίκης(!), έγραψε ένα εμετικό άρθρο στην Κ.Ε. της 25.3.2000.

•Ισχυρίζεται ότι αυξάνει η οικονομική ευημερία, όταν το κατά κεφαλήν εισόδηματου Τρίτου Κόσμου μειώνεται απελπιστικά !

•Ισχυρίζεται ότι η παγκοσμιοποίηση προωθεί την αδελφοποίηση των λαών, ότανοι ίδιοι οι εργοδότες σχεδίασαν τους πολέμους στον Περσικό, τη Γιουγκοσλαβία,τον Καύκασο, την Αφρική με εκατομμύρια νεκρούς.

• Ισχυρίζεται ότι απελευθερώνει τον άνθρωπο από την εξουσία, όταν η εξουσία (η καπιταλιστική) διακόπτει κάθε προσπάθεια κοινωνικής πρόνοιας και άμβλυνσης των αντιθέσεων και εντείνει τον κατασταλτικό της χαρακτήρα π.χ. απαγόρευση απεργιών. (Στην πραγματικότητα απελευθερώνει μόνο τις λίγες εκατοντάδες οικογένειες στον πλανήτη).

• Ειρωνεύεται τους ανθρώπους ότι έχουν όλοι τις ίδιες ευκαιρίες (μήπως οι γόνοι των Ροκφέλερ και το υποσιτιζόμενο παιδί της Αιθιοπίας ;)

•Προκαλεί, λέγοντας ότι η αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων, εσωτερικά καιδιεθνώς, δεν είναι άδικη.

Καιπολλά άλλα. Το πιο σημαντικό, όμως, και το πιο επικίνδυνο για μας είναιότι ανακοινώνει την απόφαση των εργοδοτών του να διαμελίσουν τα κράτη καινα θεσμοθετήσουν την παγκόσμια εξουσία τους. Γράφει:

«χρειαζόμαστε(σε παγκόσμια κλίμακα) μια ομοσπονδιακή δομή..., που να αναθέτει τα κοινάσε κεντρική διεθνή ή παγκόσμια εξουσία. Το μέγεθος των τοπικών επικρατειώνπρέπει να είναι πολύ μικρότερο του σημερινού γιγαντιαίου κράτους» !!

Έτσιδιαμέλισαν την ΕΣΣΔ, την Τσεχοσλοβακία, τη Γιουγκοσλαβία. Σχέδια υπάρχουνγια πολλές άλλες χώρες και η δική μας (δυστυχώς) μέσα. Δύσκολο, αν όχιακατόρθωτο. Στην Ελλάδα μόνο ο Μητσοτάκης, ο Κύρκος και ο Χαραλαμπίδηςτόλμησαν να προωθήσουν τέτοιες αντιλήψεις.

Το Α.Σ.Κ.Ε. δεν πήγε καλά στις εκλογές ή μάλλον πήγε άσχημα. Το ότι γυρίσαμε στα επίπεδα του 1996 (λίγο πάνω από 2000), και το ότι «άλλο Ευρωεκλογές και άλλο οι Εθνικές εκλογές», όπου είχαμε, μετά από πολλά χρόνια, πάρει περίπου 10.000, δεν μπορεί να μας κάνει ευχαριστημένους. Το ίδιο ισχύει και για το ότι όλοι, εκτός του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., είχαν σημαντικές απώλειες.

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι το Α.Σ.Κ.Ε. δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις εκλογές. ’λλωστε είναι γνωστό ότι η κύρια δραστηριότητα μας, η ενημέρωση των πολιτών, οι αναλύσεις - προτάσεις και οι διάφορες εκδηλώσεις μας γίνονται σε μη προεκλογικές περιόδους. Αυτά, όμως, δεν σημαίνουν πως η συμμετοχή μας στις εκλογές δεν έχει ειδική σημασία. Στη διάρκειά τους η φωνή μας ενδιαφέρει πιο πολλούς και σε σχέση με τους στόχους μας είναι, θεωρητικά, πιο αποτελεσματική. Και ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα μας κάνει ευκολότερα αποδεκτούς και ευρύτερα αναγνωρίσιμους, ενώ ένα δυσάρεστο αναγκαστικά επενεργεί περιοριστικά, πέρα από το ότι κάνει πιο δύσκολη την αντιμετώπιση των, ούτως ή άλλως, δυσκολιών μας, όπως την εξόφληση του οικονομικού εκλογικού χρέους μας που ανέρχεται σε περίπου 4.000.000 δρχ.

Εννοείται, φυσικά, ότι όλα τα παραπάνω δεν επηρεάζουν ούτε κατά κεραία την απόφαση μας από την αρχή για τη συνέχιση της πορείας του αγώνα μας.

Και εννοείται, επίσης φυσικά, ότι το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα είναι πλήρως εξηγήσιμο και δικαιολογημένο. Εκ των υστέρων, βέβαια, γιατί παρότι προβλέπαμε μείωση της εκλογικής μας δύναμης, δε φανταζόμαστε ότι θα συνέβαινε σ' αυτό το βαθμό. Δεν περιμέναμε ότι ήταν δυνατό το 87% των Ελλήνων να στρεφόταν προς αυτούς που μέχρι χθες κατηγορούσε. Δεν υπολογίσαμε ότι ο διαφαινόμενος κίνδυνος (μέσω καθοδηγούμενων δημοσκοπήσεων και δημοσιευμάτων) μη εισόδου στη Βουλή του ΔΗΚΚΙ και ΣΥΝ θα μας αφαιρούσε ψήφους, ούτε ότι οι φαιδρότητες του Χαραλαμπίδη θα παίρνονταν στα σοβαρά (λόγω και κάποιων σοβαρών υποψηφίων του).

Και η αλήθεια, επίσης, είναι ότι το ΑΣΚΕ, τα μέλη, οι φίλοι και πολλοί από τον περίγυρο μας δούλεψαν πραγματικά και συστηματικά. Ολόκληρη, σχεδόν, την Ελλάδα επισκεφθήκαμε, μοιράστηκαν σε 2-3 μήνες 80.000 προκηρύξεις, 6.000 αφίσες, έγιναν πολλές συγκεντρώσεις, δημοσιεύτηκαν άρθρα μας, είχαμε και τα 2 πεντάλεπτα στην τηλεόραση, όχι τόσο επιτυχημένα λόγω κόπωσης και βιασύνης, και περισσότεροι από άλλες φορές βοήθησαν. Αυτά, φυσικά, είχαν (και θα έχουν μελλοντικά περισσότερα) πολλά θετικά αποτελέσματα.

Το Α.Σ.Κ.Ε. έγινε, ανεξάρτητα από τις ψήφους, ευρύτερα γνωστό, συζητήθηκε περισσότερο, στο Λεκανοπέδιο, τη Θεσσαλονίκη και τις Ράχες Ικαρίας πήγαμε και εκλογικά πολύ καλύτερα από προηγούμενα, οι επαφές και γνωριμίες αυξήθηκαν, η φωνή μας έγινε περισσότερο αποδεκτή.

Η προεκλογική περίοδος πέρασε και, όπως δείχνει το εκλογικό αποτέλεσμα, με το 87% του εκλογικού σώματος να έχει ψηφίσει αυτούς, που δεδηλωμένα υποστηρίζουν την καταστροφή του, φαίνεται σαν η μεγάλη πλειοψηφία να ελπίζει σε θαύματα ανάλογα με τις προεκλογικές τους διαφημίσεις.

ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Όμως η πραγματικότητα είναι πλέον παρούσα και είναι αδήριτη. Θριαμβολογούν για τους εκλεκτούς τους οι «προστάτες».Όλος ο εσμός, από τον Κλίντον έως το Σολάνα, από τους «εταίρους» έως τους Τούρκους. Ιδιαίτερα ανακουφισμένοι για τους Σημίτη-Γιωργάκη, που εξασφαλίζουν στις ΗΠΑ τα στρατηγικά τους συμφέροντα στο Αιγαίο με την αποδοχή της ανάδειξης της Τουρκίας ως τοπικού χωροφύλακα. Η χώρα μας να καταστεί δορυφόρος της Τουρκίας, υπό τον μανδύα της ελληνοτουρκικής «προσέγγισης», με παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας σε βραχονησίδες, εναέριο και θαλάσσιο χώρο, μετην Κύπρο όμηρο της Τουρκίας, με την αναγνώριση των κατεχομένων ως κράτους. Γι΄ αυτό ο Γιωργάκης (αυτός ο εκλεκτός της Ολμπράϊτ, ο, κατά την ίδια,(wonderful man ) είναι ακλόνητος Υπουργός Εξωτερικών.Οι Αμερικανοί βιάζονται να εκμεταλλευθούν τα πετρέλαια του Αιγαίου.

ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

«Πρώτα ο άνθρωπος» διαφήμιζε ο Σημίτης. Και γι΄ αυτό θα «λύσει» το ασφαλιστικό, όπως ακριβώς εντέλλονται οι «εταίροι».Όχι βέβαια επειδή ενδιαφέρεται κανείς απ’ αυτούς για την δημόσια ασφάλιση αλλά για την εισαγωγή της ιδιωτικής ασφάλισης

Κανείς δεν έχει αποδείξει ότι η δημόσια ασφάλιση δεν είναι βιώσιμη, απλώς κινδυνολογούν. Με την επιστροφή των χρημάτων, που ως τώρα έχουν λεηλατήσει το κράτος, οι τράπεζες και οι εργοδότες από τους ασφαλισμένους, αρκούν για τη συντήρηση των ταμείων τους για πολλά χρόνια. Η υποκρισία τους αποδεικνύεται από το γεγονός ότι θέλουν να βάλουν στο χέρι τα αποθεματικά των Ταμείων με την μετατροπή τους σε μετοχές-φούσκες σε συνδυασμό μετηνάλλη εντολή για τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, που θα περιορίσει δραστικά τα ασφάλιστρα. Θα κληθούν οι ασφαλισμένοι να πληρώνουν υψηλότερα ασφάλιστρα, να αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησης και να μειωθούν οι συντάξεις.

ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

’λλη όψη της «στροφής προς την κοινωνία και τον άνθρωπο» είναι η «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων, που έχουν διαμηνύσει οι «εταίροι». Δηλ. η κατάργηση πληρωμής των υπερωριών, η αύξηση των ωρών εργασίας, η κατάργηση των ορίων απόλυσης, η καθιέρωση μειωμένου και διακεκομμένου ωραρίου και η επιβολή του όρου «απασχολήσιμοι». Η ανεργία θ’ αυξηθεί και το εισόδημα των εργαζομένων θα μειωθεί στο όνομα της «διατηρησιμότητας». Θα διευρυνθεί η «μαύρη» εργασία και η ομηρία των εργαζομένων.

Εγγύηση για τη επιτυχή διεκπεραίωση της πολιτικής αυτής, προς όφελος του κεφαλαίου, είναι ο νέος εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Εργασίας & Κοινωνικών Ασφαλίσεων εκ των εξ απορρήτων του Σημίτη.

ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ-Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Οι μετοχοποιήσεις (δηλ. οι ιδιωτικοποιήσεις ) του 49 % των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών δεν αρκούν πλέον στο χρηματιστικό και τραπεζικό κεφάλαιο. Απαιτεί την πλήρη ιδιωτικοποίησή τους, με τρόπο όμως ώστε να μην πληρώσει τα τεράστια περιουσιακά τους στοιχεία (π.χ. ΔΕΗ, ΟΤΕ, Ολυμπιακή, ΕΥΔΑΠ ) δηλ. με εκχώρηση της διοίκησης τους σε ιδιώτες, με μακροχρόνια ενοικίαση τους κ.λ.π. Όχιβέβαια επειδή οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι ελλειμματικές ή αντιπαραγωγικές (αυτό είναι στο χέρι κάθε κυβέρνησης με την τιμολογιακή και κοινωνική πολιτική της), αλλά γιατί έτσι το κεφάλαιο θ’ αποκομίσει τεράστια κέρδη, εκμεταλλευόμενο τους μονοπωλιακούς τομείς που κατέχουν οι δημόσιες επιχειρήσεις. Το κράτος δε θα μπορείγια λόγους εθνικούς, οικονομικούς ή κοινωνικούς να διατηρεί χαμηλά τα τιμολόγια τους.

Η μονόπλευρη λιτότητα και τα υπερκέρδη θα είναι μόνιμο χαρακτηριστικό της οικονομικής πολιτικής, που «υποδεικνύουν» όλα τα κέντρα του διεθνούς «παγκοσμιοποιημένου» κεφαλαίου. Υπερκέρδη που όμως δεν κατευθύνονται σε παραγωγικές επενδύσεις, αλλά σε χρηματιστηριακό και τραπεζικό «τζόγο», που τελικό αποτέλεσμα έχει τη συρρίκνωση της οικονομίας μας.

Ο αγροτικός τομέας θα γνωρίσει ακόμη χειρότερες μέρες. Η βιομηχανική παραγωγή θα περιορισθεί, με συνέπεια τη μείωση των εξαγωγών και την αύξηση των εισαγωγών, δηλ αύξηση του δανεισμού και των χρεών.

Το Χρηματιστήριο ως «ώριμη αγορά» θα έχει την τύχη αυτών της Πορτογαλίας και Ισπανίας, δηλ. θα πάρει την κατιούσα, ώστε να μαζέψουν όσες μετοχές απέμειναν στα χέρια των αφελών.

ΠΑΙΔΕΙΑ

Θα συνεχισθεί, πιθανόν με ηπιότερους τόνους, η «μεταρρύθμιση» δηλ. η πολιτική αφελληνισμού και υποβάθμισης τηςΕκπαίδευσης. Στόχος η παραγωγή ατόμων, χωρίς ίχνος ανθρωπιστικής και πολιτιστικής παιδείας, χωρίς ιστορική μνήμη ώστε να είναι ευάλωτα σε εξαρτήσεις και ανίκανα να λειτουργούν και ν’ αντιδρούν ως πολίτες.Εγγύηση γι’αυτό αποτελεί ο διορισμός ως υπουργού Παιδείας του εκλεκτού του συγκροτήματος Λαμπράκη κ.Ευθυμίου. Ένα δεύτερο σκάνδαλο μετά το διορισμό του κ.Ψυχάρη στο Αγιο Ορος.

ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Κανείς δε μίλησε ακόμη για την αναθεώρηση του Συντάγματος επειδή μέσω αυτής θα επικυρωθείκαι θα κατοχυρωθεί όλη αυτή η αντιλαϊκή και ενδοτική πολιτική, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις ακόμη και στον τομέα της Ανώτερης και Ανώτατης Παιδείας, οι περιορισμοί συλλογικών και ατομικώνελευθεριών, που αφορούν δικαιώματα απεργιακών αγώνων και εργασιακών σχέσεων. Είναι πιθανόν μέχρι και ζητήματα που αφορούν θέματα περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας να ενσωματωθούν σ’ αυτήν.

Η αύξηση της εκλογικής δύναμης των δύο μεγάλων κομμάτων δεν πρέπει να ερμηνευτεί ως αύξηση του κύρους τους και της αξιοπιστίας τους. Αντιθέτως.

Το ΠΑΣΟΚ λειτούργησε καθαρά ως ένας μηχανισμός εξαγοράς συνειδήσεων. Εξαγοράστηκαν όχι μόνο ψηφοφόροι, αλλά και ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί, υποψήφιοι βουλευτές άλλων κομμάτων, ακόμη και ολόκληρα μικρά κόμματα, όπως οι Κυνηγοί και ο Ολυμπισμός, που κάλεσε από τηλεοράσεως τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ, αφού είχε υποβάλει ο ίδιος υποψηφιότητα.!

Αλλά και από τους υποψήφιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ επεκράτησαν εκείνοι που είχαν μεγαλύτερη δυνατότητα «παροχής υπηρεσιών» μέσω της κυβερνητικής εξουσίας και των εοκικών κονδυλίων . Λογικό, λοιπόν, είναι στη νέα κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να είναι ενισχυμένοι οι σημιτικοί.

Δεν έμεινε κρυφή η αγωνία των ξένων για την επιτυχία των εκλεκτών τους. Αμερικανοί, Δυτικοευρωπαίοι και ... Τούρκοι ζητωκραύσαν για τις εκλογικές προτιμήσεις του ελληνικού λαού. Ιδίως οι τελευταίοι για την προσωπική επιτυχία του δικού τους, του Γιωργάκη στην Α’ Αθήνας.

Παρ’ όλ’ αυτά ο Σημίτης αναμένεται ν’ αμφισβητηθεί περισσότερο από ποτέ. Οι προεκλογικές του υποσχέσεις θα αποδεικνύονται κακόγουστα ανέκδοτα μπροστά στην πραγματικότητα της ΟΝΕ (π.χ. την επομένη των εκλογών ανακοινώθηκε η απόλυση 300 εργαζομένων από το εργοστάσιο τηςSOFTEX στη Δράμα). Οι ριγμένοι τέως υπουργοί είναι έτοιμοι να εκφράσουν τους δυσαρεστημένους, όπως ο Βενιζέλος «το όλον ΠΑΣΟΚ». Αλλά και ο Τσοχατζόπουλος έσπευσε να διαχωρίσει τη θέση του, δηλώνοντας ότι πρέπει να αναδειχτεί το «κοινωνικό πρόσωπο» του ΠΑΣΟΚ, οχυρωμένος πίσω από το Υπουργείο ’μυνας. Εάν οι ξένοι προστάτες κρίνουν ότι η παραμονή του Σημίτη στην πρωθυπουργία δεν τους βολεύει πια, η αποπομπή του θα γίνει με την κίνηση ενός δακτύλου και ο ίδιος ο Σημίτης θα ξεχαστεί ως ένας ασήμαντος υπάλληλος.

ΗΝ.Δ. προσπάθησε να πείσει στην αρχή ότι θα είναι κάτι διαφορετικό από το ΠΑΣΟΚ.Όσο προχωρούσε, όμως, ο προεκλογικός αγώνας προτιμούσε να δίνει εξετάσειςκαλής διαγωγής στους ξένους. Έτσι, τα εθνικά θέματα χάθηκαν στο δρόμο,το ζήτημα της διαφθοράς ξεχάστηκε και η κριτική περιορίστηκε στα πλαίσιαενός «εσωκομματικού» πλαισίου. Η Ν.Δ. ήταν άλλο ένα μαγαζί, που μοίραζευποσχέσεις για θέσεις εργασίας και άλλες εξυπηρετήσεις. Ένα μικρό, όμως,μέρος του ποσοστού της είναι ψήφοι εκδίκησης προς το ΠΑΣΟΚ πάσης προελεύσεως.Το επιχείρημα ότι η πόλωση αποδεικνύει την ύπαρξη σημαντικών ιδεολογικώνκαι πολιτικών διαφορών μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. είναι τόσο σοβαρό όσο καιαυτοί που το διατυπώνουν.

Περιέργως,ο ηττημένος των εκλογών Κ. Καραμανλής θ' αμφισβητηθεί λιγότερο ως αρχηγόςτου κόμματος του από το νικητή Κ. Σημίτη. Μπορεί να περιμένει την επόμενηφορά. Γιατί η ΟΝΕ και η παγκοσμιοποίηση θα επιβάλουν στην Ελλάδα ένα κατακλυσμόαπό αντιλαϊκά μέτρα και η παρουσία μιας «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης κρίνεταιακόμη απαραίτητη, για να ελαχιστοποιεί τις αντιδράσεις. Όταν το ΠΑΣΟΚ ολοκληρώσειτην υλοποίηση του προγράμματος της Ν.Δ., τότε ο Κ. Καραμανλής θα μπορείνα γίνει πρωθυπουργός !

Το ΚΚΕ διετήρησε την εκλογική του δύναμη κι αυτό είναι επιτυχία του. Αν, όμως, ληφθεί υπ’ όψη η σημαντική οργανωτική του ανάπτυξη από το ’96 έως σήμερα και το 8% των ευρωεκλογών είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ λεηλάτησε και τον περίγυρο του ΚΚΕ. Εξ’ άλλου το αποτέλεσμα είναι πολύ πίσω από τον εκλόγικό στόχο του κόμματος.

Η δημιουργία «λαϊκού μετώπου» απέτυχε, αφού η «διεύρυνση», ιδιαίτερα στο πρόσωπο της κ. Κανέλλη, δεν ήταν καθόλου πειστική.

Στο ΣΥΝ η κρίση είναι προ των πυλών. Οι σημιτικοί του κόμματος βιάζονται να πάνε στο ΠΑΣΟΚ, για να προλάβουν να ωφεληθούν από τη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας. Για τα κονδύλια της ΕΟΚ δεν γεννάται θέμα, γιατί είναι ήδη προνομιακοί αποδέκτες τους. Ο Βούγιας και οι λοιποί ευτελείς είναι απλώς οι προπομποί. Είναι πολλοί ακόμη (Δαμανάκη, Παπαγιαννάκης κ.λπ. που περιμένουν να βγει το φίδιαπό την τρύπα ή μια καλύτερη πρόταση από το ΠΑΣΟΚ.

Όταν αποχωρήσουν οι «εκσυγχρονιστές» από τον ΣΥΝ, περισσεύει και ο ρόλος του Ν. Κωνσταντόπουλου ως ισορροπιστή. Αλλά και όσοι μείνουν πρέπει να ξεκαθαρίσουν κάποια στιγμή, αν είναι αντιπολίτευση ή συμπολίτευση Αν είναι υπέρ του συστήματος, της ΕΟΚ, της ΟΝΕ, της παγκοσμιοποίησης ή κατά. Πρέπει να διαλέξουν στρατόπεδο.

Το ΔΗΚΚΙ απεδείχθη το πιο ευάλωτο στην έξαρση του δικομματισμού παρότι έκανε σημαντική διεύρυνση με μεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ κι άλλους, που ως υποψήφιοι βουλευτές διέθεταν εκλογική πελατεία. Απέτυχε, γιατί δεν είχε οργάνωση ούτε ιδεολογία, παρά μόνο μια συνεπή πολιτική γραμμή κατά των 2 μεγάλων κομμάτων. Οπωσδήποτε είναι άδικο με τόσες ψήφους να μένει έξω από τη Βουλή και το χειρότερο για το ΔΗΚΚΙ είναι πως το ενδεχόμενο να έχει την πορεία της ΠΟΛ.ΑΝ. δεν είναι το λιγότερο πιθανό.

Λίγα λόγια παραπάνω για τη Δ.Π.Ε. , γιατί δεν έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτήν. Ο πρόεδρος της Μ. Χαραλαμπίδης θα μπορούσε να είναι άλλη μια γελοιογραφία δίπλα στο Βασίλη Λεβέντη. Κατακεραυνώνει σήμερα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όταν μέχρι πέρσι και επί 20 χρόνια την ψήφιζε ! Ισχυρίζεται ότι στο ΠΑΣΟΚ μόνο ο Α. Παπανδρέου μπορούσε ως ένα βαθμό να παρακολουθήσει τις αναλύσεις του ! Ισχυρίζεται ότι η Εγνατία, όση έγινε, είναι δικό του έργο ! Προεκλογικά γυρνούσε την Ελλάδα και έφτιαχνε γεφύρια και ποτάμια ! Ισχυριζόταν ότι θα βγει τρίτο κόμμα, εννοώντας ότι την άλλη φορά θα είναι κυβέρνηση ! Έτσι μάζεψε διάφορους ως στελέχη και υποψήφιους και οπωσδήποτε αρκετές ψήφους, είναι φανερό, όμως, ότι από τις 10 Απριλίου και μετά έχει πρόβλημα.

Αλλάπρέπει να μιλήσουμε και σοβαρά γι' αυτόν, γιατί στο μέτρο των δυνάμεωντου συμβάλλει στη γενικότερη σύγχυση. Εμφανίζεται ως υπερπατριώτης, τηνίδια στιγμή που είναι υπέρμαχος της ΕΟΚ, όταν η ΕΟΚ είναι εναντίον μαςσ' όλα τα εθνικά μας θέματα. Αθωώνει, μάλιστα, την ΕΟΚ για τον κατήφοροτης Ελλάδας, αποδίδοντας ευθύνες μόνο στους Έλληνες πολιτικούς, που δεδιαχειρίζονται σωστά τα κοινοτικά χρήματα! Γίνεται υπέρμαχος της περιφεριοποίησηςτης Ελλάδας (10 περιφέρειες με δική τους εξουσία) την ίδια στιγμή που οιυπάλληλοι της παγκοσμιοποίησης επιδιώκουν φανερά τον τεμαχισμό των κρατών

Το αποτέλεσμα των εκλογών κατέπληξε ακόμη και αυτούς που το επιδίωξαν. Ήχησε δυσάρεστα ακόμη και σε πολλούς από τους ψηφοφόρους των νικητών. Και πράγματι είναι πολύ ανησυχητικό, σχεδόν, σε όλους, ακριβώς γιατί ήταν, σε πρώτη ματιά τουλάχιστον , αφύσικο. Σα φούσκα παρατεντωμένη που ετοιμάζεται να εκραγεί...

Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλές εξηγήσεις, που σχεδόν όλες φαίνονται, εκ των υστέρων βέβαια, λογικές: η αναπόφευκτη πόλωση (δεν ήταν, άλλωστε μικρό πράγμα 10-15 χιλ. «στελεχών» να χάσουν ή να κερδίσουν τον παράδεισο των δισεκατομμυρίων της διαχείρισης) ο τρομακτικός ρόλος των Μ.Μ.Ε., που, με το αζημίωτο, πέταξαν και το τελευταίο φύλλο συκής και οργίασαν ως όργανα ξέφρενης προπαγάνδας στα «πρωτοσέλιδα» τους· η απουσία πραγματικά αντιπολιτευτικών κοινοβουλευτικών κομμάτων (εκτός του Κ.Κ.Ε., που όμως η ιστορία, η ιδεολογία και η τακτική του δρουν αυτοπεριοριστικά), που αυτοϋπο­νομεύτηκαν αφήνοντας να εννοηθεί μια μελλοντική συνεργασία τους με το ΠΑΣΟΚ·η αδυναμία των μικρότερων ή ο αποκλεισμός τους (από του) να ακουστεί ευρύτερα μια άλλη, πραγματικά, φωνή και πρόταση (εκτός από ένα που διέθετε, άγνωστο αντί ποίου και πόσου τιμήματος, ευρύτατη τηλεοπτική και έντυπη κάλυψη, παρά τις ανοησίες των λεγομένων του, και που γι' αυτό διασώθηκε) κ.λπ. κ.λπ.

Η κύρια όμως εξήγηση του πραγματικά παράλογου φαινομένου, να συγκεντρώσουν οι δύο εκδοχές (προσώπων) του νεοφιλελευθερισμού της παγκοσμιοποίησης το 87 % (!) του εκλογικού σώματος, επιμελώς αποσιωποιήθηκε. Γιατί δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζουν οι «έγκυροι» αναλυτές.

Η εξήγηση είναι, λοιπόν, άλλη. Δυσάρεστη και θλιβερή, ίσως μάλιστα σε πρώτη ματιά απογοητευτική. Και αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση! Η παγκοσμιοποίηση, όπως αυτή εκδηλώνεται άμεσα με την πρόσδεση μας στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ της.

Ο περισσότεροι Έλληνες άρχισαν, ήδη, να βιώνουν τα αποτελέσματα της. Ανεργία, ανασφάλεια, φόβος για επικείμενη ανέχεια, υποβάθμιση σε κάθε τομέα της ζωής τους, στο σχολείο, στην υγεία, στις συγκοινωνίες, στην επικοινωνία, στην ψυχαγωγία τους. Πολλοί ακόμη διαισθάνονται ότι τα πράγματα θα πάνε ακόμη χειρότερα γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Αισθάνονται ότι πνίγονται ή ότι θα κινδυνεύσουν να πνιγούν. Και έτσι πανικόβλητοι«πιάστηκαν από τα μαλλιά τους» για να σωθούν.

Λίγο νωρίτερα είχαν στραφεί στα λαχεία, στα στοιχήματα, στο χρηματιστήριο. Κι τώρα, στις εκλογές, σα μόνη παρηγοριά, συνειδητά ή ασυνείδητα, με δικαιολογίες ή όχι, στράφηκαν εκεί που νόμισαν ότι θα εξασφάλιζαν μια κάποια προστασία για τώρα ή για το μέλλον. Προεγγράφησαν λοιπόν, στις λίστες των πελατών των «δυνατών» για ένα διορισμό, μια άδεια, μια προστασία από την τράπεζα ή την εφορία. Και αυτό, είτε είχαν προηγηθεί υποσχέσεις και εκβιασμοί (και από τους δύο) είτε όχι!

Ξέχασαν, έτσι, τι πίστευαν, τι έλεγαν λίγο πριν και για τους δυο και ξεχύθηκαν με πράσινες ή κυανές σημαίες, για να εξασφαλίσουν έστω και το απείκασμα μιας κάποιας ασφάλειας.

Ο πρώτος πολιτικός θρίαμβος της μανιοκαταθλιπτικής, ξέφρενης νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης πάνω στα θύματα της: να τα αναγκάσουν, με τη «θέλησή» τους μάλιστα, να φιλούν τα χέρια των δημίων τους !

Το φαινόμενο είναι εύκολα κατανοητό και, ψυχολογικά, δικαιολογημένο. Η προοπτική μιας άμεσης, ελπιζόμενης «λύσης» έσβησε κάθε προβληματισμό και ακύρωσε κάθε προηγούμενη σκέψη για αναζήτηση πραγματικής λύσης, που ούτως ή άλλως δε θα είναι άμεση και που, ακόμα χειρότερα, συνεπάγεται και κάποιο άμεσο κόστος.

Και αυτά τα ξέρουν, βέβαια, οι σχεδιαστές ή οι απολογητές της παράλογης παγκοσμιοποίησης. Γι' αυτό άλλωστε διαλαλούν πως στοχεύουν σε κοινωνίες των 2/3.

Δεν είναι λάθος τους. Αντίθετα, Μ' αυτό επιδιώκουν να τρομάξουν τους πολλούς και να τρέχουν να προλάβουν με όποιο μέσο, και κυρίως με το να μην εκτίθενται ως αντιφρονούντες, να είναι μετα, τάχα, 2/3 και όχι με το 1/3, που θα περιθωριοποιηθεί. Μεγαλοφυές !

Δεν έχει, φυσικά, καμμία σημασία ουσιαστική το ποιος από τους δύο κέρδισε τις εκλογές, ούτε ποια μέσα μεταχειρίστηκαν, ούτε καν πόσο επιτυχημένα έπαιξαν το «αμφίρροπο» παιχνίδι με το τόσο επιτυχημένο, πρόσκαιρο βέβαια, συνολικό τους αποτέλεσμα, που ήταν άλλωστε (κατά την ομολογία του Ρέπα !) και ο επιδιωκόμενος σκοπός τους, δηλ. το αθροιστικό 87%. Γι' αυτό και τα αφήνουμε σ' αυτούς που άμεσα ή έμμεσα στηρίζουν αυτό το σύστημα και το πολιτικό του παιχνίδι.

Ερωτήματα

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ανακύπτουν αναπόφευκτα πολλά ερωτήματα, όπως:

Πόσο μπορεί να διαρκέσει ένα τέτοιο φαινόμενο. Η επιδίωξη ατομικής «λύσης» σε συνθήκες συνεχώς επιδεινούμενης κατάστασης με την ταυτόχρονη εμφάνιση ρωγμών, παγκόσμια, στο σύστημα και ανοιχτής αμφισβήτησης του θα είναι αναγκαστικά πρόσκαιρη. Οι συνεχείς αυξανόμενες πρακτικές αντιδράσεις και θεωρητικές αναλύσεις τους θα επιταχύνουν τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας στροφής προς πραγματικές λύσεις.

Πώς αυτή η συνειδητοποίηση κι η συνακόλουθη δράση μπορεί να επιταχυνθεί, πριν να φθάσουμε στο τέλος «του κακού της σκάλας» και την αναγκαστική ανάδραση; θα τα δούμε και θα τα εξετάσουμε.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, πάντως, η κυβερνητική πολιτική θα είναι (από τις πρώτες κιόλας μετεκλογικές μέρες το έδειξε) τέτοια σε όλους τους τομείς και η αναγκαστική προσγείωση από τις φρούδες ατομικές «ελπίδες» θα είναι τόσο απότομη, που τα πολλά που έχουμε να πούμε και να κάνουμε να γίνουν πιο εύκολα και, επιτέλους, ελπιδοφόρα, και, ελπίζουμε..., πιο αποτελεσματικά.

Το καλοκαίρι έφτασε και, δυστυχώς, είναι η εποχή που βρίσκουν την ευκαιρία, λόγω της μειωμένης προσοχής των πολιτών, να προωθήσουν εξελίξεις οι κυβερνήτες μας αρνητικές έως και καταστροφικές για τη χώρα μας.

Είναι γνωστό πως το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με την ολομέτωπη συμπαράσταση ΗΠΑ και Δυτ. Ευρώπης (και των εδώ εκπροσώπων τους) και αυτό δεν το έκαναν επειδή θαυμάζουν (!) τον Κ. Σημίτη, αλλά επειδή τον θεωρούν τον πιο κατάλληλο διεκπεραιωτή των συμφερόντων τους. Οι δεσμεύσεις, λοιπόν, που έχει αναλάβει απαιτούν την άμεση εκπλήρωσή τους, γι' αυτό και πληθαίνουν οι αποπροσανατολιστικές ενέργειες και η αποδυνάμωση κάθε ενδεχομένως αντίθετης φωνής. Είναι ενδεχόμενο μάλιστα το τελευταίο χτύπημα της 17ης Νοέμβρη να διευκολύνει την κυβέρνηση σε κάθε είδους παραχωρήσεις, μια που οι αμερικανικές πιέσεις με τον κυνισμό που τις διακρίνει τώρα προκαλούν σχεδόν πανικό.

Σκόπια.

Οι συζητήσεις, εδώ και 6 χρόνια, υποτίθεται πως συνεχίζονται ανάμεσα στην Ελλάδα και τη FYROM (Σκόπια) για το όνομα. Εν τω μεταξύ, όμως, τα Σκόπια έχουν επιτύχει να χρησιμοποιείται διεθνώς το όνομα «Μακεδονία» για το κρατίδιο αυτό, χωρίς καμιά διαμαρτυρία ή άλλη αντίδραση από τις αρχές της χώρας μας. Και τούτο, παρότι είναι βέβαιο πως και η πιο μικρή απειλή για όσους διαπράττουν κάτι τέτοιο θα είχε αποτέλεσμα. Αρκεί να θυμηθούμε τι έγινε, όταν απειλήθηκε η Ολλανδία με σαμποτάζ στα προϊόντα της και πώς αναγκάστηκε η Ιταλία να εκδιώξει τον Οτσαλάν, όταν απείλησαν το ίδιο οι Τούρκοι για τα προϊόντα τους.

Όπως πληροφορούν τα Σκόπια (από την Ελληνική Κυβέρνηση αποκλείεται να πληροφορηθούμε ο,τιδήποτε), η Ελλάδα έχει αποδεχθεί την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (!) με το δικαίωμα της χώρας μας να την αποκαλεί (μόνη αυτή) με άλλο όνομα ! Δεν είναι σίγουρο κάτι τέτοιο, ούτε το ότι απλώς περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες ( π.χ. κάποιο... σεισμό), για να το δημοσιοποιήσουν. Δε μπορεί, ακόμη και κ. Σημίτης, που δεν ορρωδεί προ ουδενός, να μην αντιλαμβάνεται τι συνέπειες θα έχει η επισημοποίηση ενός τέτοιου ονόματος. Αρκεί να φαντασθεί κανείς τη σύγχυση που θα υπάρχει π.χ. για το αεροδρόμιο «Μακεδονία» της θεσσαλονίκης.

Ευτυχώς, τα σημερινά προβλήματα με την Εκκλησία της Ελλάδας αναβάλλουν επ' αόριστον τέτοιες δυσμενείς εξελίξεις...

Αιγαίο

Η επιχείρηση της συνδιαχείρισης Ελλάδας-Τουρκίαςστο Αιγαίο συνεχίζεται με ενθουσιασμό από το δίδυμο Γιωργάκη-Σημίτη, πάραταύτα όμως οι Αμερικανοί διαμαρτύρονται για ...καθυστερήσεις. Υποτίθεταιπως στο Ελσίνκι η Τουρκία δεσμεύτηκε να είναι λιγότερο απαιτητική, γιανα άρει το «Veto" της η Ελλάδα. Τώρα όμως αποκαλύπτεται πως η Τουρκία είχεδεχτεί τις υποσχέσεις για τις υποχωρήσεις της Ελλάδας και δυσανασχετεί,γιατί δεν κάνουμε πιο γρήγορα τα βήματα των παραχωρήσεων μας!

Και ναι μεν ο Ετσεβίτ δηλώνει ότι δεν έχει βλέψειςστα νησιά ή τη θάλασσα της Ελλάδας (δε διευκρινίζει όμως ποια νησιά καιποια θάλασσα θεωρεί πως ανήκει στην Ελλάδα !), ζητάει όμως διάλογο πουνα εξασφαλίζει την άμυνα και την οικονομία (!!) της Τουρκίας. Δηλαδή απαιτείτα πετρέλαια, που τόσο ορέγονται οι αμερικάνικες εταιρείες, δηλαδή έναποσοστό στα κέρδη τους.

Ευτυχώς, στο θέμα δεν έχει ξεκινήσει προετοιμασίατων «προοδευτικών» για το πόσο θα μας «συμφέρει» να παραχωρήσουμε το Αιγαίοστους γείτονες και τις ΗΠΑ. Ακόμη κι ο Πάγκαλος απειλεί το Γιωργάκη (άραδιαφωνεί και η Γαλλία...) πως «μια τέτοια συμφωνία δε θα περάσει ούτε μέσααπό το ΠΑΣΟΚ ούτε στη Βουλή» !! Ας έχουμε το νου μας πάντως...

Κυπριακό

Οι προσπάθειες των ΗΠΑ - ΕΟΚ -Τουρκίας για την προώθησητου σχεδίου συνομοσπονδίας, δηλαδή χωριστών κρατών, αλλά και εξουσίας τηςΤουρκίας στο ελεύθερο κομμάτι (!), συνεχίζονται. Τώρα μάλιστα που συμφωνείκαι ο απεσταλμένος του ΟΗΕ, οι απαράδεκτες προτάσεις του οποίου αποκρούστηκανμε βδελυγμία από τον Κληρίδη, για την ώρα.

Ευτυχώς, εδώ δεν έχει άμεση δικαιοδοσία το δίδυμοΓιωργάκη-Σημίτη και η Κυπριακή ηγεσία δεν είναι εύκολο (παρά τις εξαρτήσειςτης) να συναινέσει στον αφανισμό της Ελληνικής Κύπρου. Η Τουρκική κατοχήείναι μπροστά της και η εκκλησία της Κύπρου πολύ ισχυρή, για να δεχτείκάτι τέτοιο. ’λλωστε επίκειται αλλαγή εξουσίας στις ΗΠΑ, η προκλητική Ολμπράϊτσίγουρα θα εκδιωχθεί και, παρά το ότι οι βασικοί άξονες της αμερικάνικηςπολιτικής δεν αλλάζουν, θα υπάρξει ανάπαυλα μέχρι τον καθορισμό των νέωνπροτεραιοτήτων.

Υπάρχουν, λοιπόν, περιθώρια ελιγμών, ώστε τουλάχιστοννα καθυστερήσουν τα σχέδια, μήπως και υπάρξει κάποτε Ελληνική ηγεσία στηνΕλλάδα και όχι απλώς υπάλληλοι -διαχειριστές.