ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Πριν λίγο καιρό έγινε δημοψήφισμα στην Ελβετία, με το ερώτημα της άμεσης ένταξης στην ΕΟΚ. Οι Ελβετοί απάντησαν με ένα τεράστιο 72 % ΟΧΙ. Πέρσι είχε γίνει ένα άλλο δημοψήφισμα, στο οποίο οι Ελβετοί αποφάσισαν ότι θα ενταχθούν στην ΕΟΚ, όποτε κρίνουν ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις, για να προστατευτούν τα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει.

Γιατί αυτές οι επιφυλάξεις

Είναι αυτονόητο για τον Ελβετό πολίτη, ότι η τετρακομματική κυβέρνηση δουλεύει γι' αυτόν και ότι υπερασπίζει τα συμφέροντα του. Κατ' αρχήν έχει αναπτυχθεί ένα πολύ καλό κοινωνικό σύστημα παροχών και κοινωνικής αλληλεγγύης. Η ανεργία έχει πολύ χαμηλό ποσοστό και οι άνεργοι έχουν πλήρη κρατική στήριξη. Το σύστημα υγείας καλύπτει πλήρως όλες τις ανάγκες των ασφαλισμένων και η δημόσια νοσοκομειακή περίθαλψη ανταγωνίζεται την ιδιωτική και σε πολλές περιπτώσεις είναι καλύτερη απ' αυτήν. Οι ανύπαντρες μητέρες και όσοι αδυνατούν να εργασθούν (λόγω αναπηρίας, ασθενείας κλπ) έχουν εξασφαλισμένη αξιοπρεπή διαβίωση.
Το κράτος φροντίζει οι εύρωστες οικονομικά τάξεις να συνεισφέρουν πολύ περισσότερα, ώστε να υπάρχει πραγματικά δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνική πολιτική και ο κάθε πολίτης να αισθάνεται εξασφαλισμένος σε οποιαδήποτε κακοτυχία. Στην κυριολεξία οι πλούσιοι πληρώνουν, για να ζήσουν με αξιοπρέπεια και οι φτωχοί.
Υπάρχει πλήρης διαφάνεια σε όλα τα θέματα και οι αποφάσεις λαμβάνονται από όλους τους πολίτες με συχνά δημοψηφίσματα σε επίπεδο πόλης - Καντονιού - Κράτους. Δηλαδή υπάρχει πραγματική Δημοκρατία.

Τι σημαίνει η ένταξη τους στην ΕΟΚ;

Οι Ελβετοί, βλέποντας τι γίνεται σε άλλες χώρες πχ. Αυστρία, Σουηδία, όπου υπήρχε ένα πολύ καλό σύστημα πρόνοιας, που κατέρρευσε με την ένταξη στην ΕΟΚ, ανησυχούν ότι θα έχουν την ίδια τύχη.
Βέβαια οι επιχειρηματίες πιέζουν για την ένταξη, για να εξασφαλίσουν την εοκική ασυδοσία και να απαλλαγούν από τα βάρη της κοινωνικής πρόνοιας. Μετακινούν τις επιχειρήσεις τους σε γειτονικές χώρες πχ στη Γερμανία κι αυτό οπωσδήποτε είναι ένας εκβιασμός και προς τους εργαζόμενους και προς το κράτος.
Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια...
Η ραγδαία επιδείνωση της αμερικανικής οικονομίας, σε συνδυασμό με την σχεδιαζόμενη από τη νέα κυβέρνηση Μπους απόσυρση της άμεσης στρατιωτικής αμερικανικής ανάμιξης σε διάφορες περιοχές, δημιουργεί την αίσθηση ότι η υπερδύναμη έχει χάσει ένα σημαντικό μέρος της δυνατότητας επιβολής της ισχύος της.
    Βρέθηκε για πρώτη φορά απομονωμένη, μαζί με τη Βρετανία, όταν βομβάρδισαν πρόσφατα  τη Βαγδάτη για επίδειξη δύναμης απέναντι σε Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, που διαφωνούν με την πολιτική της στο Ιράκ. Όλος ο αραβικός κόσμος, ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοί της όπως η Σ. Αραβία, καταδίκασε την ενέργειά της. Διαφάνηκε μάλιστα ότι για το Ιράκ υπάρχουν δύο γραμμές στην αμερικάνικη πολιτική, αυτή του υπουργού εξωτερικών Κ. Πάουελ και αυτή του αντιπροέδρου Τσένι.
Οι ρεπουμπλικάνοι είναι περισσότερο συνδεδεμένοι με τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου και γενικότερα των παραδοσιακών βιομηχανιών. Είναι συνεπώς αναμενόμενο ότι το ενδιαφέρον τους θα είναι αυξημένο για τη διατήρηση και διεύρυνση των προσβάσεων στα πετρέλαια, δηλ. κυρίως Μ. Ανατολή, Περσικός Κόλπος, Καύκασος. Επίσης επιδιώκουν σταθερά την  εξασφάλιση προσβάσεων των αμερικανικών κεφαλαίων στις χώρες της Α. Ασίας, που διαθέτουν φθηνό εργατικό δυναμικό και νέες αγορές.

Ρωσία

Επιδιώκουν να απομονώσουν τη Ρωσία, τώρα μάλιστα που έφυγε η διεφθαρμένη κλίκα του Γιέλτσιν και γίνεται πλέον προσπάθεια να ασκηθεί εθνική πολιτική, ώστε να  δρουν ανενόχλητοι στον Καύκασο και γενικότερα στις  περιοχές όπου η Ρωσία έχει ιστορικούς δεσμούς επιρροής, όπως στα Βαλκάνια.
Η επαναφορά του ψυχροπολεμικού κλίματος με απελάσεις Ρώσων κατασκόπων (;), είχε αποτελέσματα αρνητικά για τις ΗΠΑ. Προσέγγιση Ρωσίας-Κίνας και Ρωσίας-Ιράν, με το οποίο, μάλιστα, υπογράφτηκε αμυντική συμφωνία. Κατασκευάσθηκε ο αγωγός πετρελαίου Καζακστάν –Νοβοροσίρσκ στη Μαύρη Θάλασσα,  ενώ ο αμερικανικών συμφερόντων αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν στην Τουρκία είναι αμφίβολο αν θα κατασκευασθεί. Οι εξελίξεις αυτές, ευνοϊκές για τη ρωσική πολιτική, συντελέσθηκαν παρά τις έντονες αμερικανικές προσπάθειες για την αποτροπή τους.

Κίνα

Με την Κίνα θέλουν  να έχουν εμπορικές και οικονομικές σχέσεις, προσπαθώντας ταυτόχρονα να περιορίσουν το γεωπολιτικό της ρόλο στην Ασία, πράγμα δύσκολο, επειδή δεν υπάρχει  αντίπαλο δέος στην περιοχή. Η Ιαπωνία μεταπολεμικά έχει περιορισθεί σε οικονομική δύναμη, που τα τελευταία χρόνια η οικονομία της βρίσκεται σε κρίση.
Δε συμφέρει τους Αμερικανούς η ανοικτή αντιπαράθεση με την Κίνα, επειδή  θα περιορίσει τις προσβάσεις τους στην Α. Ασία. Το πρόσφατο επεισόδιο με το κατασκοπευτικό αμερικανικό αεροπλάνο και η απαξιωτική και αλαζονική συμπεριφορά της αμερικανικής ηγεσίας προς την Κίνα είναι ένα ακόμη αρνητικό στοιχείο για τις ΗΠΑ, επειδή περιορίζει την επιρροή τους  στην περιοχή.
Ευρώπη

Στα Βαλκάνια προσπαθούν να απεμπλακούν στρατιωτικά. Όπως δήλωσε ο Μπούς, τα αμερικανικά στρατεύματα σε χώρες εκτός ΗΠΑ θα μειωθούν. Την επιρροή τους στην Ευρώπη και στο νέο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας (Ουκρανία, Καύκασος) θα επιχειρήσουν να διατηρούν μέσω του ΝΑΤΟ και της επέκτασής του προς Ανατολάς.
Η απόλυτη υπεροχή και η επιθετικότητα της «μοναδικής υπερδύναμης» δείχνει σημάδια υποχώρησης. Ετσι για τους λαούς διαμορφώνονται καλύτερες συνθήκες, ώστε ν’ απαιτήσουν πιο αποτελεσματικά όσα τους αφαίρεσαν την προηγούμενη δεκαετία, με την   πιο άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση και τις  πιο βάρβαρες στρατιωτικές επεμβάσεις.
Αρκούσε μια  χρηματιστηριακή κρίση, για να καταρρεύσει ο μύθος της ισχυρής Τουρκίας και να βγουν στην επιφάνεια τα προβλήματά της.
Το νόμισμα υποτιμήθηκε κατά 80 % σε σχέση με το δολάριο, τo ξένo κεφάλαιο το επενδεδυμένο στο χρηματιστήριο φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό, ο πληθωρισμός τρέχει με 70 %-120 %, το εξωτερικό χρέος πήρε εκρηκτικές διαστάσεις και μεγάλο μέρος του πληθυσμού περιήλθε σε κατάσταση φτώχειας.

Η εξέλιξη  αυτή είναι συνέπεια της μεγαλοϊδεατικής πολιτικής του τουρκικού στρατοκρατικού καθεστώτος, που βασίσθηκε  σε ξένα δανεικά κεφάλαια. Οι  τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες, το υψηλό κόστος αστυνόμευσης του πληθυσμού, το κουρδικό, τα μεγαλεπήβολα σχέδια τουριστικής και βιομηχανικής ανάπτυξης, τα μεγάλα έργα (φράγματα στη Ν.Α. Τουρκία κ.λ.π ), σε συνδυασμό με τη μείωση της παραγωγής και τις τεράστιες δαπάνες αποκατάστασης των ζημιών λόγω των σεισμών του 1999, είναι τα αίτια. Το ΔΝΤ,  για να δανείσει τα μεγάλα ποσά που ζητά η Τουρκία,  ορίζει, σύμφωνα με  τις γνωστές συνταγές του, περικοπή κοινωνικών προγραμμάτων, λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π. Επί πλέον όμως ζητά από την Τουρκία  και νομοθετική κατοχύρωση των μέτρων αυτών.

Η Δύση στηρίζει το τουρκικό καθεστώς

Η Δύση στηρίζει πολιτικά  το καθεστώς της Τουρκίας  για τη στρατηγική θέση της χώρας και για την αγορά της. Το εσωτερικό πρόβλημα του καθεστώτος, δηλ. η βίαιη επιβολή τουρκικής εθνικής συνείδησης στους λαούς και τις μειονότητες της Τουρκίας, για  το λόγο αυτό καλύπτεται.

Οι στρατιωτικοί και η διοικητική κάστα,  ως θεματοφύλακες του κεμαλικού ιδεολογήματος του παντουρκισμού, έχουν κατασκευάσει το μύθο ότι η χώρα περιβάλλεται από εχθρούς, ώστε το εσωτερικό πρόβλημα να διοχετεύεται  σε επιθετικότητα  προς τις γειτονικές χώρες. Η άρχουσα τάξη της Τουρκίας  έχει και δικούς της στόχους και συμφέροντα και δεν είναι εξαρτημένη τυφλά από τα συμφέροντα των δυτικών. Είναι παραπλανητική η άποψη ότι το τουρκικό καθεστώς θ’ αλλάξει στρατηγική με τη διπλωματία ή με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΟΚ. Αν η ένταξη είχε ως υποχρεωτική συνέπεια τον εκδημοκρατισμό και την αναγνώριση μειονοτήτων, τότε δε θα την ήθελε το τουρκικό καθεστώς. Αν η ΕΟΚ ήθελε την ένταξη της Τουρκίας, δε θα ζητούσε εκδημοκρατισμό.

Η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης

Η Ελλάδα δεν πρέπει να έχει αυταπάτες. Το τουρκικό καθεστώς δε θ’ αλλάξει στρατηγική ούτε με την παρούσα κρίση, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν οι διαγκωνιζόμενοι  για την αμερικανική εύνοια  ’κης-Γιωργάκης και τα παρατρεχάμενα ΜΜΕ.  

Η συνηγορία της ελληνικής κυβέρνησης μαζί με τους άλλους εοκικούς για τη γενναία δανειοδότηση προς την Τουρκία, ύψους 3,8 τρις δρχ., με τη δικαιολόγηση (Παπαντωνίου)  της σταθερότητας που θα επιφέρει προς το συμφέρον και της Ελλάδας, δείχνει ότι ή δεν ξέρει τι της γίνεται ή κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό κατά τρόπο κυνικό.

Οι κρατούμενοι απεργοί

Το πόσο δημοκρατική γίνεται η Τουρκία στην "πορεία της προς την Ευρώπη" φαίνεται και από τη συμπεριφορά της προς τους πολιτικούς της κρατούμενους, που αγωνίζονται για την κατάργηση των λευκών κελιών. Από τις 20 Οκτώβρη, που ξεκίνησε η απεργία πείνας μέχρι θανάτου, μέχρι σήμερα :
  • 28 κρατούμενοι δολοφονήθηκαν στις φυλακές
  • 14 κρατούμενοι πέθαναν από την απεργία πείνας
  • 3 γυναίκες συγγενείς κρατουμένων πέθαναν, επίσης, από απεργία πείνας για συμπαράσταση.
  • Πολλοί από τους 2000 κρατούμενους απεργούς και τις 50 γυναίκες - συγγενείς έχουν πάθει ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους.
Έχουμε γράψει και παλιότερα (άρθρο στην "Αθηναϊκή") για την "υστερία" των ΗΠΑ και ΕΟΚ, με πρώτους διδάξαντος τη Γαλλία και Γερμανία και, πρόσφατα την Αγγλία του Μπλερ εναντίον της τρομοκρατίας, πραγματικής ή υποθετικής. Δεν είναι μόνο πρόφαση, δηλ. ανακάλυψη και προβολή "εχθρού", ώστε να συσπειρώνουν τη σιωπηλή πλειοψηφία και να την ελέγχουν στις χώρες τους και αλλού, μια που δεν υπάρχει πια "ο κομμουνιστικός κίνδυνος". Πρόκειται και για πραγματικό φόβο απέναντι σε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην επίθεση της παγκοσμιοποίησης τους κατά των λαών και του ανθρώπου. Και επειδή οι χώρες αυτές, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από την υπερσύγχρονη τεχνολογία, η οποία είναι πολύ εύκολα τρωτή με πολύ απλά μέσα και από πολύ λίγους ανθρώπους (π.χ. τους χάκερ!), αντιλαμβάνονται ότι λίγοι αποφασισμένοι μπορεί να τους προκαλέσουν χάος και μεγάλες καταστροφές, Προσπαθούν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους.
Προηγήθηκαν άλλοι
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.

Ο τρομονόμος

Ο νόμος που ετοιμάζει ο (ευνοούμενος των Αμερικανών) Χρυσοχοϊδης και, κυρίως, το ενεργούμενο του Σημίτη, ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!) Σταθόπουλος, ξεπερνά ακόμη και αυτόν τον Μπλερ. Δεν ψηφίστηκε ακόμη και, ελπίζουμε, δεν πρόκειται να ψηφιστεί έτσι, όπως άφησαν να διαρρεύσει. Οι αντιδράσεις είναι, ήδη, πράγματι εντυπωσιακές και μάλιστα και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Αλλά και πολλοί βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ (ελπίζουμε ότι) δε θα τον δεχθούν, όπως του σχεδιάζουν.

Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες του, αφού ούτως ή άλλως θα τον περιορίσουν. Ο στόχος όμως είναι εμφανής. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προβλέπει ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή με όποιο άλλο μέσο (!) απλών υπόπτων, υποχρεωτική (!) έρευνα του DNA, ακόμη και τιμωρία για απλή συμμετοχή (όχι σε παράνομες ενέργειες, αλλά...) σε ομάδες (και κόμματα, επομένως), προστασία των μαρτύρων δηλαδή μη παρουσία τους σε δίκες κ.λ.π. !!! Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε, αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Καταδίκες με βάση ανώνυμες μαρτυρίες, δηλ. ανύπαρκτες......

Διαφαινόμενοι κίνδυνοι

Δε θα περάσει, τουλάχιστον όπως τον σχεδιάζουν. Αυτό όμως δε μειώνει τους κινδύνους που διαφαίνονται. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε κυβερνητικούς κύκλους (και σίγουρα θα βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος και της Ν.Δ., όπως και στους "εξ αριστερών" εκσυγχρονιστές) και που εκδηλώνεται στη συμπεριφορά υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται, προκαλεί δίκαια τις ανησυχίες ακόμη και των "φιλήσυχων" πολιτών.
Η αντίδραση όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Αν ένα βήμα του αντιδημοκρατισμού επιτύχει να καθιερωθεί, θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα. Και τότε θα χρειαστούν αντιδράσεις, όπως των αγωνιστών της Τουρκίας, δηλ. θα είναι ήδη πολύ αργά...
Έχουμε γράψει και παλιότερα (άρθρο στην "Αθηναϊκή") για την "υστερία" των ΗΠΑ και ΕΟΚ, με πρώτους διδάξαντος τη Γαλλία και Γερμανία και, πρόσφατα την Αγγλία του Μπλερ εναντίον της τρομοκρατίας, πραγματικής ή υποθετικής. Δεν είναι μόνο πρόφαση, δηλ. ανακάλυψη και προβολή "εχθρού", ώστε να συσπειρώνουν τη σιωπηλή πλειοψηφία και να την ελέγχουν στις χώρες τους και αλλού, μια που δεν υπάρχει πια "ο κομμουνιστικός κίνδυνος". Πρόκειται και για πραγματικό φόβο απέναντι σε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην επίθεση της παγκοσμιοποίησης τους κατά των λαών και του ανθρώπου. Και επειδή οι χώρες αυτές, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από την υπερσύγχρονη τεχνολογία, η οποία είναι πολύ εύκολα τρωτή με πολύ απλά μέσα και από πολύ λίγους ανθρώπους (π.χ. τους χάκερ!), αντιλαμβάνονται ότι λίγοι αποφασισμένοι μπορεί να τους προκαλέσουν χάος και μεγάλες καταστροφές, Προσπαθούν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους.
Προηγήθηκαν άλλοι
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.

Ο τρομονόμος

Ο νόμος που ετοιμάζει ο (ευνοούμενος των Αμερικανών) Χρυσοχοϊδης και, κυρίως, το ενεργούμενο του Σημίτη, ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!) Σταθόπουλος, ξεπερνά ακόμη και αυτόν τον Μπλερ. Δεν ψηφίστηκε ακόμη και, ελπίζουμε, δεν πρόκειται να ψηφιστεί έτσι, όπως άφησαν να διαρρεύσει. Οι αντιδράσεις είναι, ήδη, πράγματι εντυπωσιακές και μάλιστα και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Αλλά και πολλοί βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ (ελπίζουμε ότι) δε θα τον δεχθούν, όπως του σχεδιάζουν.

Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες του, αφού ούτως ή άλλως θα τον περιορίσουν. Ο στόχος όμως είναι εμφανής. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προβλέπει ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή με όποιο άλλο μέσο (!) απλών υπόπτων, υποχρεωτική (!) έρευνα του DNA, ακόμη και τιμωρία για απλή συμμετοχή (όχι σε παράνομες ενέργειες, αλλά...) σε ομάδες (και κόμματα, επομένως), προστασία των μαρτύρων δηλαδή μη παρουσία τους σε δίκες κ.λ.π. !!! Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε, αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Καταδίκες με βάση ανώνυμες μαρτυρίες, δηλ. ανύπαρκτες......

Διαφαινόμενοι κίνδυνοι

Δε θα περάσει, τουλάχιστον όπως τον σχεδιάζουν. Αυτό όμως δε μειώνει τους κινδύνους που διαφαίνονται. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε κυβερνητικούς κύκλους (και σίγουρα θα βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος και της Ν.Δ., όπως και στους "εξ αριστερών" εκσυγχρονιστές) και που εκδηλώνεται στη συμπεριφορά υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται, προκαλεί δίκαια τις ανησυχίες ακόμη και των "φιλήσυχων" πολιτών.
Η αντίδραση όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Αν ένα βήμα του αντιδημοκρατισμού επιτύχει να καθιερωθεί, θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα. Και τότε θα χρειαστούν αντιδράσεις, όπως των αγωνιστών της Τουρκίας, δηλ. θα είναι ήδη πολύ αργά...
Έχουμε γράψει και παλιότερα (άρθρο στην "Αθηναϊκή") για την "υστερία" των ΗΠΑ και ΕΟΚ, με πρώτους διδάξαντος τη Γαλλία και Γερμανία και, πρόσφατα την Αγγλία του Μπλερ εναντίον της τρομοκρατίας, πραγματικής ή υποθετικής. Δεν είναι μόνο πρόφαση, δηλ. ανακάλυψη και προβολή "εχθρού", ώστε να συσπειρώνουν τη σιωπηλή πλειοψηφία και να την ελέγχουν στις χώρες τους και αλλού, μια που δεν υπάρχει πια "ο κομμουνιστικός κίνδυνος". Πρόκειται και για πραγματικό φόβο απέναντι σε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην επίθεση της παγκοσμιοποίησης τους κατά των λαών και του ανθρώπου. Και επειδή οι χώρες αυτές, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από την υπερσύγχρονη τεχνολογία, η οποία είναι πολύ εύκολα τρωτή με πολύ απλά μέσα και από πολύ λίγους ανθρώπους (π.χ. τους χάκερ!), αντιλαμβάνονται ότι λίγοι αποφασισμένοι μπορεί να τους προκαλέσουν χάος και μεγάλες καταστροφές, Προσπαθούν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους.
Προηγήθηκαν άλλοι
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.

Ο τρομονόμος

Ο νόμος που ετοιμάζει ο (ευνοούμενος των Αμερικανών) Χρυσοχοϊδης και, κυρίως, το ενεργούμενο του Σημίτη, ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!) Σταθόπουλος, ξεπερνά ακόμη και αυτόν τον Μπλερ. Δεν ψηφίστηκε ακόμη και, ελπίζουμε, δεν πρόκειται να ψηφιστεί έτσι, όπως άφησαν να διαρρεύσει. Οι αντιδράσεις είναι, ήδη, πράγματι εντυπωσιακές και μάλιστα και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Αλλά και πολλοί βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ (ελπίζουμε ότι) δε θα τον δεχθούν, όπως του σχεδιάζουν.

Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες του, αφού ούτως ή άλλως θα τον περιορίσουν. Ο στόχος όμως είναι εμφανής. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προβλέπει ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή με όποιο άλλο μέσο (!) απλών υπόπτων, υποχρεωτική (!) έρευνα του DNA, ακόμη και τιμωρία για απλή συμμετοχή (όχι σε παράνομες ενέργειες, αλλά...) σε ομάδες (και κόμματα, επομένως), προστασία των μαρτύρων δηλαδή μη παρουσία τους σε δίκες κ.λ.π. !!! Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε, αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Καταδίκες με βάση ανώνυμες μαρτυρίες, δηλ. ανύπαρκτες......

Διαφαινόμενοι κίνδυνοι

Δε θα περάσει, τουλάχιστον όπως τον σχεδιάζουν. Αυτό όμως δε μειώνει τους κινδύνους που διαφαίνονται. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε κυβερνητικούς κύκλους (και σίγουρα θα βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος και της Ν.Δ., όπως και στους "εξ αριστερών" εκσυγχρονιστές) και που εκδηλώνεται στη συμπεριφορά υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται, προκαλεί δίκαια τις ανησυχίες ακόμη και των "φιλήσυχων" πολιτών.
Η αντίδραση όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Αν ένα βήμα του αντιδημοκρατισμού επιτύχει να καθιερωθεί, θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα. Και τότε θα χρειαστούν αντιδράσεις, όπως των αγωνιστών της Τουρκίας, δηλ. θα είναι ήδη πολύ αργά...
Αναμένεται σε λίγες μέρες ο Πάπας στην Ελλάδα, μετά από πρόσκληση του Προέδρου Κ. Στεφανόπουλου, για προσκύνηση στον ’ρειο Πάγο (όπου μίλησε ο Απόστολος Παύλος) και για παγκαθολική λειτουργία στο Ολυμπιακό Στάδιο. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, θα έχουμε πολλές αντιδράσεις, αντιπαπικές εκδηλώσεις, πιθανώς ακόμη και οδομαχίες. Πολύ δυσάρεστα ενδεχόμενα. Το ερώτημα είναι αν πράγματι θα ευθύνονται αποκλειστικά γι' αυτά αυτοί που θα αντιδράσουν, όπως και αν αντιδράσουν.
  • Ο Πάπας, πρώτον, δεν είναι μόνο θρησκευτικός ηγέτης αλλά και αρχηγός κράτους! Είναι, λοιπόν, προφανές το πρόβλημα..
  • Δεύτερον, εδώ δεν έρχεται ούτε ως αρχηγός κράτους ούτε για να ευλογήσει το ποίμνιόν του, τους Έλληνες καθολικούς. Έρχεται, για να προωθήσει το όνειρο του Παπισμού για ένωση των χριστιανικών εκκλησιών κάτω από την αιγίδα, της Παποσύνης. Και μια σχετική αποδοχή του στην Ελλάδα, το για αρκετές δεκαετίες κέντρο της Ορθοδοξίας, θα είναι μια μεγάλη επιτυχία γι' αυτόν.
  • Τρίτον, και πιο σημαντικό, ο Παπισμός, για την πλειοψηφία των Ορθοδόξων, είναι ο ιστορικός εχθρός τους και όχι αδικαιολόγητα. Οι φρικαλεότητες των υπό την αιγίδα του σταυροφόρων και των φραγκικών δηώσεων, η Ουνία, που προωθείται απ' αυτόν για άλωση των Ορθοδόξων, οι πάσης φύσεως προσβολές κατά της Ορθοδοξίας, η ιερά εξέταση και πνευματική καθοδήγηση της αποικιοκρατίας κ.λ.π., που του καταμαρτυρούνται, λειτουργούν εμπρηστικά με αφορμή την επίσκεψη του, που έπρεπε να αποφευχθεί.
  • ’γνωστο γιατί τον επισκέφθηκε επίσημα ο Κ. Στεφανόπουλος και τον κάλεσε στην Ελλάδα. Λάθος πάντως. Και θα είναι εξαιρετικά λυπηρό να δημιουργηθούν προβλήματα με τους Έλληνες καθολικούς, κάτι που επιδιώκει ο αρχιεπίσκοπος τους με τις περίεργες δηλώσεις του. Η συμβίωση των Ορθοδόξων και των Καθολικών ήταν μέχρι τώρα αρμονική.
    Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία Κίνησης για την αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΟΚ συνεχίστηκε όλο το τελευταίο διάστημα με επαφές και συζητήσεις. Στη φάση αυτή γίνεται προσπάθεια γιο τη διαμόρφωση ενός κειμένου - διακήρυξης και τη συσπείρωση όσων αρχικά θα στηρίξουν την Κίνηση.
    Το ΑΣΚΕ σας προσκαλεί στην εκδήλωση που διοργανώνει στα γραφεία του την Κυριακή 6 Μαΐου, ώρα 7 μ. μ. με θέμα: "η αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΟΚ" .

    Θα μιλήσουν:
    Θέμος Στοφορόπουλος, πρώην πρέσβυς.
    Παναγιώτης Κατσαρός, πρώην βουλευτής
    Χρήστος Καραμάνος, εκπρόσωπος της πολιτικής κίνησης "Αριστερά!"
    Νίκος Καργόπουλος, μέλος της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ
    Μετά την Εβδομάδα των Παθών διάλεξε η κυβέρνηση να φορτώσει κι άλλο Σταυρό στους ώμους του ελληνικού λαού. Ήταν κάτι αναμενόμενο, κάτι που όλοι συζητούσαμε από καιρό, ακόμα και πριν από τις περσινές εκλογές. Όμως τα μεγάλα κόμματα απέφευγαν να μιλούν για το ασφαλιστικό, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ήξεραν τότε ότι, αν δημοσιοποιούσαν τις επιταγές της ΕΟΚ και τις δεσμεύσεις τους προς το μεγάλο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, θα έχαναν το παιχνίδι και κρυβόντουσαν πίσω από το δάχτυλο τους.
    Έτσι εφευρέθηκε η "μελέτη" του ασφαλιστικού από βρετανική εταιρία (μια τελείως ανυπόληπτη, που μέχρι τώρα έκανε μελέτες μόνο για τα νησιά Φερόε και το Μαυρίκιο!!), για να περάσουν οι εκλογές και να κερδίσουν χρόνο, μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος για την αναμενόμενη από τότε βουτιά του χρηματιστηρίου. Το ένα χαστούκι μετά το άλλο για τον Ελληνικό Λαό, γιατί μετά το ασφαλιστικό ακολουθεί σφίξιμο για τους Ολυμπιακούς, με μειώσεις δαπανών και κοινωνικών παροχών, με εξαθλίωση του συστήματος υγείας και της παιδείας ακόμη περισσότερο.

    Κάτω από τα όρια της φτώχειας

    Αλήθεια ποιους εννοούσε ο πρωθυπουργός, όταν έλεγε ότι θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες; Τους συνταξιούχους των 124.000, που θα παίρνουν τώρα 65.000; Τι έγινε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα; Ήταν τόσο "τεράστιο" το κόστος, ώστε σε σύσκεψη στο Μαξίμου οι Σημίτης - Παπαντωνίου-Γιαννίτσης αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν; Το 70% των συνταξιούχων 1.200.000 άτομα, παίρνουν ήδη σύνταξη κάτω από το όριο φτώχειας. Αυτές οι πενιχρές συντάξεις θα μειωθούν ακόμα περισσότερο, από 30 - 45 %, αφού το ποσοστό κύριας σύνταξης από 80 % γίνεται 60 % και ο προσδιορισμός του εξαρτάται από τους μισθούς της τελευταίας 10ετίας αντί της τελευταίας 5ετίας.

    Η κατάσταση των Ταμείων

    Τόσο χάλια είναι η οικονομική κατάσταση των Ταμείων; Αυτή τη στιγμή τα Ταμεία διαθέτουν περιουσία, που συνολικά ανέρχεται περίπου στα 5,6 τρις και σίγουρα είναι ανεπαρκής, για να καλύψει τις τρέχουσες και μελλοντικές δαπάνες τους.

    Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

    Η καταλήστευση των διαθεσίμων των Ταμείων άρχισε με νόμο που ίσχυσε από το 1950 ως το 1975 και διέθετε το αποθεματικό τους άτοκα στη Βιομηχανία και το Εμπόριο, για δήθεν οικονομική ανάπτυξη. Μετά το 1975 τα αποθεματικά τοκίζονταν με το 25% του πληθωρισμού, δηλ. με λιγότερο από το 1/5 του συνήθους επιτοκίου καταθέσεων. Το τελικό χτύπημα ήταν η πάση θυσία στήριξη του Χρηματιστηρίου πριν τις εκλογές με τα λεφτά των εργαζομένων και χωρίς τη συγκατάθεση τους από τους διορισμένους κυβερνητικούς Διοικητές τους, με αποτέλεσμα το οριστικό γονάτισμα των Ταμείων, θα έπρεπε η περιουσία τους κινητή και ακίνητη σήμερα να είναι 20,3 τρις, δηλαδή η τριπλάσια.
    Η κύρια αιτία, όμως, για το χάλι των Ταμείων είναι η ένταξη στην ΕΟΚ, που οδήγησε σε δραματική μείωση της παραγωγής και της απασχόλησης. Αν δεν αποχωρήσουμε από την ΕΟΚ, ανάπτυξη δε θα υπάρξει και όποια μέτρα ληφθούν σήμερα θα αποδειχθεί μετά 5-6 χρόνια ότι δεν απέδωσαν και θα ζητηθούν νέες θυσίες

    Η ιδιωτική ασφάλιση

    Η χρεοκοπία των Ταμείων ήταν πάντα ένας κρυφός στόχος της ΕΟΚ, για να στρέψουν τους Έλληνες πολίτες, ιδίως τους νέους 25 -35 ετών, στην ιδιωτική ασφάλιση, που θα την παρέχουν ξένες εταιρείες. Η στροφή αυτή διαφημίζεται π.χ. με ιατρική περίθαλψη σε πολυτελή ιδιωτικά νοσοκομεία. Για 30-40 χρόνια οι ξένες αυτές εταιρείες θα πληρώνουν μόνο περίθαλψη (όχι συντάξεις) και, όταν θα 'ρθει η ώρα να πληρωθούν και συντάξεις, κανείς δεν ξέρει τι θα μηχανευτούν. Μέχρι και εικονικές πτωχεύσεις, οπότε θα κληθεί πάλι το δημόσιο να πληρώσει για συντάξεις ένα μικρό μέρος απ' αυτά που θα περίμεναν οι ασφαλισμένοι από τις ιδιωτικές εταιρείες.

    Τι θα μπορούσε να γίνει;

    Η λύση δεν είναι βέβαια οι προτάσεις των ’γγλων, τις οποίες ακόμη και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Σπράος χαρακτήρισε ανεδαφικές, ούτε η πολιτική εξουθένωσης των "περήφανων γερατειών". Υπάρχουν μέτρα, που μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την κατάσταση, ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, με τη σύνδεση του ασφαλιστικού και της οικονομίας, όπως
  • Μέτρα κατά της ανεργίας, που μαστίζει κυρίως τους νέους, με παραγωγικές επενδύσεις και εξασφάλιση, μ' αυτόν τον τρόπο, νέων πόρων για τα Ταμεία.
  • Χτύπημα της εισφοροδιαφυγής, με ασφάλιση των εργαζόμενων και κυρίως των λαθρομεταναστών, που ο αριθμός τους εκτιμάται στους 500.000 - 1.000.000
  • Κυνήγημα της εισφοροκλοπής από μεγάλους κυρίως επιχειρηματίες, αλλά και από το ίδιο το κράτος, που χρωστάει στα Ταμεία ήδη 1,6 τρις.
  • Επιτέλους δημιουργία ασφαλιστικού μητρώου εργαζομένων και μηχανογράφηση των Ταμείων, ώστε κάθε εργαζόμενος να είναι καταγεγραμμένος.

  • Η κυβέρνηση, αντί γι' αυτά, προτιμάει να καταφύγει σε λύσεις - τσεκουριές για το λαό, ώστε να είναι συνεπής στην ονομαστική σύγκλιση, που της επιβάλλει η ΕΟΚ, και τα κριτήρια διατηρησιμότητας, που καλείται να εφαρμόζει για τα επόμενα 3 χρόνια τουλάχιστον.
    Φυσικά η οριστική λύση του προβλήματος και η εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής στους συνταξιούχους μπορούν να επιτευχθούν μόνο με μια άλλη οικονομική πολιτική, που θα αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας θα εκμηδενίζει την ανεργία και θα επιτυγχάνει μια συνεχή και σημαντική ανάπτυξη. Όλ' αυτά με ελληνική πολιτική, δηλ. με αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΟΚ.

    Οι αντιδράσεις

    Η αντιπολίτευση σχεδόν τα έχει χαμένα. ’λλοι κατακεραυνώνουν τα μέτρα, μόνο για να φανούν αρεστοί, άλλοι κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση, σιωπούν ή τραυλίζουν, γνωρίζοντας ότι αυτή με το Νόμο Σιούφα τα ξεκίνησαν και κυρίως ότι και αυτοί τα ίδια θα έκαναν, αν ήταν κυβέρνηση. Τρέμουν όμως το πολιτικό κόστος και τις αντιδράσεις των εργαζομένων.

    Οι συνδικαλιστές, μετά από μακροχρόνιο ύπνο, δείχνουν να ξυπνούν, αφού καλούνται μέσα σε 2 μήνες να προσέλθουν σε "διάλογο" σικέ, για αποφάσεις που ήδη έχουν ληφθεί, με "αξιόπιστες" προτάσεις, έτοιμες για τον κάλαθο των αχρήστων.
    Εμείς ο λαός τι κάνουμε; Το άρθρο αυτό γράφεται 2 μέρες πριν την πανελλαδική απεργία της 26/4. Φαίνεται ότι οι αντιδράσεις θα είναι πρωτοφανείς κατά της κυβέρνησης Σημίτη, που βρίσκεται απομονωμένη, εισπράττει την καθολική αγανάκτηση και δείχνει σημάδια αναδίπλωσης.

    Αν, τελικά, ο Νόμος που θα ψηφιστεί απέχει πολύ από τις αρχικές επιδιώξεις της κυβέρνησης (δηλ. τις εντολές της ΕΟΚ), όπως έγινε και με το εργασιακό, τότε, όχι μόνο θα έχουμε άλλη μια νίκη (έστω για διατήρηση κάποιων κεκτημένων) του λαϊκού κινήματος (παρά τη σημερινή του κατάσταση), αλλά ίσως εκδηλωθούν και κάποιες γενικότερες πολιτικές διεργασίες.
    Τι μπορούν να ισχυριστούν, πλέον, ακόμη και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, για να υποστηρίξουν την κυβέρνηση τους: Ακόμη και οι υπουργοί διαχειρίζονται κρυφίως τα "θέματά τους", δηλ. την υλοποίηση των εντολών της ΕΟΚ, που είναι όλες σε βάρος της Ελλάδας.

    Τα "μεγάλα έργα"

    Τα "μεγάλα έργα" με τις φιέστες για τα εγκαίνια τους ήταν ένας τομέας πάνω στον οποίο στήριζε πολλά η "επικοινωνιακή πολιτική" της κυβέρνησης. Όταν, όμως, προχώρησε η υλοποίηση τους, οι πολίτες άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι:
  • Είναι έργα που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα (π.χ. αεροδρόμιο)
  • Γίνονται με χρήματα που αφαιρέθηκαν από το λαό και όχι "με λεφτά της ΕΟΚ".
  • Γίνονται στην Αττική, με χρήματα που προορίζονταν για χρήσιμα έργα στην ύπαιθρο.
  • Γίνονται με υπερβολικό κόστος και πλήρη αδιαφάνεια.
  • Γίνονται χωρίς καμμιά χωροταξική μελέτη, δημιουργώντας ένα οικιστικό τέρας στα Μεσόγεια, χειρότερο από την Αθήνα.
  • Γίνονται με βιασμό του οικοσυστήματος της Αττικής και με προσβολή της ιστορίας μας (π.χ. Σχινιάς).
  • Συγχρόνως έγινε αντιληπτή και η μεγάλη απάτη με τον "εθνικό στόχο" της ΟΝΕ.

  • Οι "ημέτεροι"

    Έτσι, μοναδικό όπλο του ΠΑΣΟΚ απομένει η διάθεση στους "ημετέρους" διαφόρων προνομίων, που για ελάχιστους είναι χρυσοφόρα και για τους πολλούς από μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούν "συνενόχους", που αποτελούν και τον κορμό της εκλογικής τους βάσης.
    Όλ' αυτά γίνονται με μια προϋπόθεση: ότι το ΠΑΣΟΚ έχει την αμέριστη υποστήριξη του συνόλου, σχεδόν, του ξένου παράγοντα. Αν αυτή πάψει να υπάρχει;

    Ενισχύεται η Ν.Δ.;

    Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ είναι βραχυκυκλωμένο και μη αποτελεσματικό, πλέον, για τους ξένους προστάτες του. Κάποιοι απ' αυτούς φαίνεται να προσανατολίζονται προς τη Ν.Δ. Ενδείξεις:
  • Η επιστροφή του Σουφλιά στη Ν.Δ. Ο Σουφλιάς, χωρίς να είναι τίποτα σπουδαίο, εκφράζει συμφέροντα κάποιων αμερικανικών κύκλων.
  • Η στασιμότητα του Αβραμόπουλου, που στην περίπτωση ενός νέου κόμματος ισοδυναμεί με πρόωρο θάνατο. Είναι αμφίβολη η κάθοδος του στις εκλογές.
  • Η σταδιακή επιστροφή των περισσοτέρων στελεχών της ΠΟΛΑΝ στη Ν.Δ. Βέβαια, η Ν.Δ. δε δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται να κυβερνήσει! Γιατί; Μήπως δεν πιστεύει κι η ίδια ότι θα βγει πρώτο κόμμα; Μήπως επειδή ξέρει ότι έτσι κι αλλιώς κυβερνάνε άλλοι (ΕΟΚ); Επίσης, η ΝΔ σε ορισμένα ζητήματα παίρνει φιλολαϊκές θέσεις. Αλλά δεν είναι πρόβλημα. Απλώς, αθετεί τις υποσχέσεις της.
    Πάντως, αν οι ξένοι το μετανοιώσουν και δε θέλουν τη Ν.Δ. στην κυβέρνηση, έχουν λύση: βάζουν το Μητσοτάκη να δημιουργήσει τέτοια εσωκομματικά προβλήματα, ώστε να ματαιωθεί η εκλογική νίκη της Ν.Δ.!

  • Κομφούζιο στο ΠΑΣΟΚ

    Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ επικρατεί κατάσταση νευρικής κρίσης. Τα διαγκωνιζόμενα ξένα συμφέροντα δε φαίνεται να ενδιαφέρονται, πλέον, για την καλή εικόνα του ΠΑΣΟΚ και βάζουν τους ανθρώπους τους να ξεσπαθώνουν. Η Γαλλία π.χ. σ' αυτή τη φάση έχει πολύ κακές σχέσεις με τις ΗΠΑ και ψυχρές με τη Γερμανία, γι' αυτό ο Πάγκαλος πνέει μένεα κατά Γιωργάκη και υπονομεύει Σημίτη.
    Πολλοί, για να σωθεί το ΠΑΣΟΚ, μεθοδεύουν αντικατάσταση του Σημίτη. Ο Σημίτης διασώζεται προς το παρόν, γιατί οι διάδοχοι είναι πολλοί! Ισχυροί αμερικανικοί κύκλοι προωθούν το Γιωργάκη (τον υιό της μαμάς, Κ.Τσαντ), που αποδυναμώθηκε, όμως, με τις αποκαλύψεις της κ. Κανέλλη (στο παιχνίδι της εξουσίας κι αυτή!). ’λλοι αμερικανικοί κύκλοι θέλουν Παπαδόπουλο κι άλλοι (μαζί με Γερμανούς) ’κη. Όλοι σκέπτονται δικαίως: "αφού έγινε ο Σημίτης πρωθυπουργός, γιατί να μη γίνω και 'γω;" Το ίδιο σκέπτεται και ο Καραμανλής!
    Μια άλλη λύση που εξετάζουν είναι η πολυδιάσπαση των πολιτικών κομμάτων και οι συμμαχικές κυβερνήσεις. Φοβούνται, όμως, τη συνολική αποσταθεροποίηση

    Τα άλλα κόμματα

    To KKE, καταδικασμένο στη στασιμότητα που του επιβάλλει η ιδεολογία και η ιστορία του, φαίνεται να έχει εσωτερικό πρόβλημα εν όψει δημοτικών εκλογών: Να συνεργαστεί πάλι με τη Ν.Δ., ώστε να αυξήσει την εξουσία του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Ή να συνεργαστεί με ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ;
    Ο ΣΥΝ πληρώνει την ιδεολογική του αφομοίωση από το σύστημα με τις συνεχείς αποχωρήσεις προς το ΠΑΣΟΚ. Οι κ.κ. Μπίστης κλπ. σκέπτονται (πολύ σωστά): "αφού υπηρετούμε το σύστημα, γιατί να μην το υπηρετούμε ανοιχτά, να έχουμε και περισσότερα οφέλη; Τι έχομε να κρύψωμεν, άλλωστε;", όπως θα έλεγε κυνικά και ο επίτιμος της ΝΔ
    To ΔHKKI φαίνεται ότι έχασε την υποστήριξη που είχε από κάποιους αμερικανικούς κύκλους και προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από τη συνεργασία του με KKE και ΣΥΝ. Αμφίβολο!

    Oχι άλλες αυταπάτες

    Θεωρούμε χρήσιμο να κλείσουμε αυτό το άρθρο, υπενθυμίζοντας τα εξής: Από τις πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα και όλες τις "λύσεις" που προαναφέραμε (διατήρηση Σημίτη, αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, άνοδος ΝΔ, πολυδιάσπαση) ο ελληνικός λαός δε μπορεί να περιμένει τίποτα. Δε μπορεί να παγιδεύεται στο δίλημμα του δικομματισμού, ψάχνοντας για το "λιγότερο κακό". Έτσι κι αλλιώς τη διακυβέρνηση την ασκούν οι Βρυξέλες κι όχι η κάθε μετριότητα που υποδύεται το ρόλο του πολιτικού στην Ελλάδα.
    Δε μπορεί να παγιδεύεται από την επιδίωξη ή διαφύλαξη μιας θέσης εργασίας με χαριστικό τρόπο, που εξοργίζει τους συνανθρώπους του. Η εργασία, και μάλιστα με ανθρώπινες συνθήκες, είναι δικαίωμα του καθενός.
    Δεν αξίζει η Ελλάδα αυτή την τύχη. Ειδικά σήμερα, που η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί σ' ένα φρικτό μέλλον σ' όλους τους τομείς, πρέπει ν' απαλλαγούμε το ταχύτερο από τους μηχανισμούς της. Ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, το ανθρώπινο δυναμικό μας, οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές μας επιτρέπουν να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και ασφάλεια.

    Ευτυχώς!

    Δύσκολο πράγμα η πολιτική. Ευτυχώς ο κ. Ν. Μπίστης διατρέχει τα ΜΜΕ και μας λύνει τις απορίες: «Σημαντικό βήμα για την τιμωρία των υπευθύνων για μαζικά εγκλήματα» η απαγωγή του Μιλόσεβιτς".
    Όσο για τα εσωτερικά μας: «Προωθητική λύση» οι τελευταίες κινήσεις του Σημίτη.
    Πως το λένε αυτό; "Την προδοσία πολλοί ηγάπησαν, ... ".

    H κ. εισαγγελεύς

    Η κ. Κάρλα ντελ Πόντε απεύθυνε θερμές ευχαριστίες στην κυβέρνηση των ΗΠΑ «για την αποφασιστική παρέμβασή τους» στην έκδοση του Μιλόσεβιτς.
    "Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή ...εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
    - Βλέπω τους Στρατοδίκες να καίνε σαν κεριά, στο μεγάλο τραπέζι της αναστάσεως..."
    (’ξιον Εστί - Ο. Ελύτη)

    H ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ

    Πανηγυρίζει η Ιταλική δεξιά για τη νίκη της επί της "ΕΛΙΑΣ". Ποιας αριστεράς όμως ; Αυτής που έστελνε από το Αβιάνο τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία; Αυτής που καταδίκασε το λαό στην εοκική λιτότητα και εξαφάνισε τα άλλοτε πανίσχυρα συνδικάτα ;

    10 χρόνια ζωής!

    Ο ’ντονι Σώντερς καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης σε συνέντευξή του στον ΕΠΕΝΔΥΤΗ λέει για την ΟΝΕ ότι "οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να λειτουργήσει το σύστημα, γιατί στην ουσία δεν πρόκειται για μια ζώνη κοινού νομίσματος... Δίνω στ' όλο εγχείρημα 10 χρόνια ζωής. Όχι, δε νομίζω ότι το σύστημα μπορεί ν' αντέξει μια μεγάλη κρίση..."
    Κρίμα τα πανηγύρια του Σημίτη για την επίτευξη του "εθνικού στόχου"! Αλλά ποιος θα τον θυμάται σε χρόνια ;


    ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)