ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;
Η «μεγάλη ευκαιρία», όπως διατυμπάνιζαν Τσίπρας και Κοτζιάς για την «επίλυση» του Σκοπιανού και του Αλβανικού, σύμφωνα με τα κελεύσματα των υπερατλαντικών αυθεντών τους, για να «επικεντρωθούν» στα ελληνοτουρκικά, ναυάγησε (όπως και η «επιχείρηση» NOVARTIS).
Ο «διαλλακτικός» Ζάεφ και ο αντίστοιχος της Αλβανίας Ράμα τα θέλουν όλα από αυτούς τους «συναινετικούς», που έχουμε στο πολιτικό μας σύστημα. Αυτοί είναι ικανοί να συμφωνήσουν στην ένταξη των Σκοπίων με το όνομα FYROM στο ΝΑΤΟ ως παρατηρητών (το Plan B των ΗΠΑ) και να μην αντιταχθούν στην εναρξη ενταξιακών διαπραγματευσεων με την Ε.Ε.
Οι εγχώριες ελίτ πάντα κρατούσαν υποχωρητική και ψοφοδεή στάση στις τουρκικές απειλες. Κατά τη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων» για το Σκοπιανό και το Αλβανικό «ξεσπάθωσαν» κατά της Τουρκίας, έτσι ώστε οι «λύσεις» τους να πέσουν στα μαλακά. Τώρα μετά τα ναυάγια τι θα κάνουν με την Τουρκία; Θα επανέλθουν στην αιδήμονα στάση τους;
Τι θα επικαλεστούν ;
Tην «επιθεση φιλίας» Ερντογάν. που ζητά ως αντάλλαγμα τους 8 Τούρκους για ν’αφήσει τους 2 Ελληνες στρατιωτικούς (η «ανεξάρτητη» Τουρκική Δικαιοσύνη!!) ;
Ή τη γαλλική βοήθεια Μακρόν, με το αζημίωτο;
Και για να μην ξεχνάμε («η Ελλάδα έχει δίκιο στο Αιγαίο, αλλά εμείς δεν έχουμε κανένα συμφέρον να αναμιχθούμε» Αλέν Ρισάρ Γάλλος υπουργός Αμυνας το 2000).
Τι θα γίνει με τα 12 μίλια ; Ή μήπως τα έκαναν «γκρίζα» και αυτά μαζί με τα νησιά και τις σημαίες;
Τελικά κυματίζουν οι σημαίες στα νησάκια των Φούρνων;
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Εχουμε πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα, που αγγίζει ήδη το Δράμα. Και δεν είναι, κυρίως, οι ξένοι (γενικώς), που όπου οσμίζονται κενό (...) ή τους δικούς τους να κατέχουν τις κατάλληλες θέσεις στη χώρα μας, εξορμούν κατά της Οικονομίας, της Κοινωνίας, των Συνεκτικών Δομών και Θεσμών, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Ακεραιοτητάς της Πατρίδας μας, της Ελλάδας.
Το μεγάλο πρόβλημα, που εξελίσσεται ήδη σε Τραγωδία, είναι οι ελληνόφωνοι (πολλοί και με προβλήματα στα ελληνικά τους) δοτοί «αρμόδιοι», που έχουν κατακλύσει όλους τους ευαίσθητους τομείς στη Χώρα μας. Επιθετικοί κατά παντός του ελληνικού στοιχείου και τάχα αμυντικοί (!), όταν μας προετοιμάζουν με κάθε τρόπο για κάθε υποχώρηση που διευκολύνει και τους ξένους πάτρωνές τους.
Ενδεικτικα παραδείγματα :
· Να μην ενοχλούμε τους απρόσκλητους «επισκέπτες» με θρησκευτικά και εθνικά μας σύμβολα (!).
· Να «κοιμόμαστε» όταν μας βιάζουν και μας ληστεύουν (εκείνοι όμως μας ξυπνούν για να τους τα παραδώσουμε, και μάλιστα όχι...ευγενικά).
· Και, το τελευταίο, να μην ενοχλούμε τους «νευρικούς» γείτονές μας, όπου αυτοί διακηρύσσουν ότι είναι δικά τους (!), ειδικά με Ελληνικές Σημαίες.
Ας μην ξεχνάμε ποιοι είναι, ένας-ένας τους και όλοι μαζί, αυτοί που τώρα μας κυβερνούν και ακόμη ποιοι είναι (ευτυχώς, ίσως, όχι όλοι) αυτοί που ετοιμάζονται να τους διαδεχθούν...
Τελικά κυματίζουν οι Ελληνικές Σημαίες τώρα στις νησίδες μας ή τις «πήρε ο άνεμος» κι αυτές ;
Ο προκλητικός νέος ανθύπατος
Επιστρέψαμε ταχύτατα σε παλιές, εξευτελιστικές για τη χώρα μας, εποχές.
Ο πρέσβης των ΗΠΑ κ. Τζέφρι Πάιατ ενέσκηψε στην Ελλάδα, επί εποχής ακόμα Ομπάμα-Κλίντον, και λειτουργεί, συνειδητά (ελπίζουμε χωρίς την κάλυψη του νέου προέδρου και της, υπό συνεχή... ανανέωση, κυβέρνησής του) ως ταύρος εν υαλοπωλείω, υπό τα έκπληκτα βλέμματα των ιθαγενών. Κανείς δε γνωρίζει, «πού το πάει» με τον απροκάλυπτο και, εν πολλοίς, ιταμό τρόπο που εμφανίζει παντού στις επεμβάσεις του. Θυμίζουμε την προηγούμενη θητεία του στην Ουκρανία και τα αποτελέσματά της και είναι λογικό να ανησυχούμε στο ενδεχόμενο να ήρθε για να ολοκληρώσει τα έργα Σημίτη (απροκάλυπτα γερμανός, αλλά με ανοχή των ΗΠΑ)- Γιωργάκη και Τσίπρα (προ του τέλους του)...
Τα τελευταία επεισόδια της εδώ δράσης του υπερβαίνουν και τους χειρότερους φόβους μας. Μετέβη στο Πεντάγωνο (Υπουργείο Εθνικής Άμυνας) και συζήτησε, χωρίς καν την παρουσία του Υπουργού Αμυνας και του, γνωστού ως mobility = ευελιξία (!), αναπληρωτή Υπουργού, με την ηγεσία των Eλληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, άγνωστο περί τίνος, εκτός της προειδοποίησης για... επεισόδιο στο Αιγαίο. Και ως επιστέγασμα της στρατιωτικής πολυπραγμοσύνης του «προήδρευσε» στην Ανδραβίδα ελληνοαμερικανικής σύσκέψης για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπισθεί ένα τέτοιο επεισόδιο! Κύριε ελέησον!
Ελπίζοντας ότι δεν του αποκαλύπτουν οι ηγήτορες των Ενόπλων Δυνάμεων τα αμυντικά σχέδιά μας, ευχόμαστε να μην επαναληφθούν τα τραγικά συμβάντα κατά την Τουρκική εισβολή στην πολύπαθη Κύπρο...
Μέχρι τώρα σε κάθε πρόκληση Τούρκων (Σκοπιανών και... Αλβανών) η απάντηση ήταν (και όχι μόνο των Συριζαίων) ότι με τη στάση τους προσβάλλουν το Διεθνές Δίκαιο και θα δυσκολέψουν την είσοδό τους στην Ε.Ε.!! Και φυσικά, εκείνοι γελούσαν με την «αφέλειά» μας και οι Πανέλληνες απορούσαν για την αβελτηρία των «ηγεσιών» του.
Τελευταία, ευτυχώς, κάτι φαίνεται να αλλάζει προς το ορθότερο και αποτελεσματικότερο, αν δεν είναι προπέτασμα καπνού... Φυσικά, κανένας δε θέλει τον πόλεμο. Ολοι (ελπίζουμε...) όμως γνωρίζουν ότι όποιος θέλει, πραγματικά, Ειρήνη πρέπει να προετοιμάζεται για Πόλεμο. Αλλιώς...
Στις 3/2/18 έγινε η Σύνοδος Μελών και μετά κόπηκε η πίτα και με φίλους του ΑΣΚΕ. Στο Α’ μέρος, μετά από τον Απολογισμό και τον Προγραμματισμό του εξαμήνου έγινε συζήτηση και πάρθηκαν Αποφάσεις, όπως για τη διαδικασία πριν από αποστολή ενυπόγραφων άρθρων από μέλη σε «άλλους». Και μετά ακολούθησε μερική ανάπτυξη για το α’ κεφάλαιο, περί Εθνους και Εθνικής Ανεξαρτησίας, από το Σήφη Στενό και του β’ κεφαλαίου, για Σοσιαλισμό, από το Νίκο Λεοντόπουλο στο ΑΣΚΕ-6 «Ιδεολογικές και Πολιτικές Αρχές», με αρκετή συζήτηση.
Στο Β’ μέρος μετά την κοπή της Πίτας και τις... ευχές με φίλους έγινε πολιτική ομιλία για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση από το Σήφη Στενό και ειδικά για τις παραπολιτικές και παρακρατικές συνάξεις των εκφραστών της Νεοταξικής Παγκοσμιοποίησης τύπου Νταβός κ.λπ. από τον Νίκο Λεοντόπουλο. Ακολούθησε ζωηρή και ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Την εκδήλωση χαιρέτησε και ο φίλος, επίτιμος πρόεδρος της Χριστιανικής, Μ. Μηλιαράκης.-
Ας υποθέταμε για λίγο ότι «η πάταξη της διαφθοράς» έπαυε να είναι πολιτικό όπλο των πολιτικών κατά των αντιπάλων διεκδικητών της εξουσίας και το προσφορότερο μέτρο αντιπερισπασμού σε κάθε κυβερνητική «αμαρτία» και ότι επενέβαινε αυτεπάγγελτα, όπως δικαιούται και υποχρεούται, η Ανεξάρτητη (αν υπήρχε...) Δικαιοσύνη, παρά το βαρύτατο μόχθο και τον πόλεμο των άλλων «ανεξάρτητων» εξουσιών.
Τότε ας άρχιζε από τα έργα των μεγάλων πόλεων, το Μετρό της πολύπαθης Θεσσαλονίκης, το τραμ (τρομάρα του) του δύστυχου Πειραιά και το, μικρότερο ακόμη, την εγκατάσταση των ηλεκτρονικών εισιτηρίων στα μέσα μεταφοράς της Αθήνας!
Το τελευταίο, της μικρότερης σημασίας, αποτελεί «έργο» έμπνευσης και υλοποίησης της σημερινής κυβέρνησης, και ταυτόχρονα συμπερίληψη όλων των έργων ανά την Ελλάδα. Αποφασίστηκε, για να «πατάξει» την απώλεια εσόδων από τα (και για τα) μέσα μαζικής μεταφοράς από την αδυναμία ελέγχου στα εισιτήριά τους.
Ετσι ξεκίνησε η τοποθέτηση μηχανών επικύρωσης εισιτηρίων κατά την είσοδο και έξοδο όλων των συρμών Ηλεκτρικού και Μετρό που κράτησε αναρίθμητους μήνες, και μικρότερων σε τραμ και λεωφορείων, που έμεναν και αυτά επί μήνες ως απλά στολίδια, μετά μουσικής όπως ονειρεύονταν. Και τέλος το απερίγραπτο χάος της έκδοσης και χρήσης των ηλεκτρονικών εισιτηρίων που κράτησε και πάλι μήνες ολόκληρους με τους νομοταγείς πολίτες σε απόγνωση.
Και το αποτέλεσμα: Ολοι σχεδόν δεν πληρώνουν τίποτα
Και το ακόμα χειρότερο: κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους αίτιους του φιάσκου και για το τι στοίχισε και πόσα και ποιοι τα πήραν!!!
Αθάνατη Ελλάδα της Eξάρτησης και, άρα, της Διαφθοράς!
Μέχρι πρόσφατα μόνο οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι του ΣΥΡΙΖΑ «πωλούσαν τρέλα» και προκαλούσαν απορία, θλίψη και αηδία για το κατάντημα τους, ενώ η πλειονότητα των ψηφοφόρων τους, ακόμα και αυτών του προηγούμενου 3 έως 5%, παρέμεναν σιωπηλοί, αμήχανοι, ψελλίζοντες διστακτικές «δικαιολογίες», που έδειχναν ότι ούτε οι ίδιοι τις πίστευαν. Και παραπονιόνταν μόνο για την τυχόν βιαιότητα των ύβρεων κατά της Κυβέρνησης
Τώρα τελευταία. όμως, φαίνεται άλλαξε η «γραμμή», την οποία ακολουθούν, περιέργως, πολλοί και μάλιστα όχι περιορισμένης...αντιληπτικότητας. Δεν κατηγορούν φυσικά(!) την κυβέρνηση! Επιτίθενται όμως σε όλα τα έργα της δηλώνοντας ότι αγωνίζονται κατά των μνημονίων, κατά της φορολογίας, του ΕΝΦΙΑ, τον εκμηδενισμό των αμοιβών εργασίας και συντάξεων και γενικά ως εάν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρίσκονται στην αντιπολίτευση! Και το πιο περίεργο είναι ότι απορούν και τελικά εξοργίζονται όταν όσοι τους ακούν ερωτούν εάν έχουν εγκαταλείψει το ΣΥΡΙΖΑ ή τους ΑΝΕΛ και πότε το δήλωσαν. Τι έχουν πάθει;
Ένα μικρό παράδειγμα, πρόσφατο, είναι χαρακτηριστικό της νέας κωμικοτραγικής εικόνας. Στις 14 Μαρτίου είχε συνέλευση η ΠΕΣΕΚ (Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών), κατά την οποία παρουσιάστηκαν τρεις παρατάξεις, Ανεξάρτητων, του ΣΥΡΙΖΑ, και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, με πλειοψηφούντες τους Ανεξάρτητους. Οι του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΕΚ) παρουσίασαν πολύ "ωραίες" προτάσεις, με αποτέλεσμα να επικρατήσει τέτοιος «πανικός» ώστε οι συριζαίοι αποχώρησαν κατηγορούντες τους άλλους ότι... επιτίθενται στην Κυβέρνηση(!), δεν κατέβασαν τελικά ψηφοδέλτιο, «απείλησαν» όμως ότι: «Ετσι κι αλλιώς στους δρόμους του αγώνα και στις δράσεις για τα προβλήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων θα συναντηθούμε ξανά». Δεν διευκρίνισαν όμως εναντίον τίνος... ο Αγώνας αυτός.
Θα λέγαμε «Κύριε των Δυνάμεων»! Όμως το ζήτημα είναι σοβαρό. Κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζουν κλίμα εμφυλιακό; Και ποιος θα τους ακολουθήσει; Μην ξεχνάμε ότι είναι αδίστακτοι. Χρειάζεται πάντως ψυχραιμία στην αντιμετώπισή τους, ΟΧΙ όμως Ανοχή στις ανοησίες τους.
Το πώς αισθάνονται και πώς, για την ώρα, αντιδρούν οι Έλληνες σε όλες τις πόλεις, ακόμη και τα χωριά (!) μπροστά στην πλημμύρα της ανομίας, πάσης φύσεως, ατομικής ή ομαδικής, της ανασφάλειας και τρόμου δεν χρειάζεται να περιγραφεί. Όλοι πλέον το ζουν προσωπικά!
Το ερώτημα όμως που κυριαρχεί παραμένει μετέωρο: Αυτά τα πρωτόφαντα και ανήκουστα γίνονται με την ανοχή, την αδιαφορία, ή μήπως και με την άτυπη, συριζαίικη... προτροπή; Το ερώτημα στην τελευταία, αποτρόπαια, εκδοχή του στηρίζεται στο εξωφρενικό γεγονός να αντιμετωπίζεται ο αμυνόμενος ως εγκληματίας και ο εγκληματίας να κυκλοφορεί ελεύθερος και ωραίος. Και, πάντως, το ότι συζητείται πάνδημα, πλέον, (όχι βέβαια..., και κυβερνητικά) η ανάγκη να οπλιστούμε όλοι, αφού κανείς δεν μας προστατεύει, είναι πράγματι τραγικό.
Αλλά και πάλι, για την περίπτωση αυτή αιωρείται το νέο ερώτημα, γιατί αυτή η ανοχή μέχρι και προτροπή;
Ελπίζουμε η, ορθότερα μάλλον, ευχόμαστε να μην ευσταθεί η ερμηνεία-απάντηση ότι στην αγωνιώδη προσπάθειά του ο ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση στρέφεται στην προσέλκυση ψήφων από τη μεγάλη, πλέον, δεξαμενή των παρανόμων μέχρι και εγκληματιών στα πανεπιστήμια, στις καταλήψεις,πυρπολήσεις, ληστείες τραπεζών, άβατα κ.λ.π. μέχρι και τις επιθέσεις σε πεζούς και σπίτια με την άγνωστη έως «προχθές» βιαιότητα και σαδισμό. Και τούτο, γιατί η ικανοποίηση των «αιτημάτων» άλλων περιθωριακών ομάδων, οπως των ξεφωνημένων διέμφυλων (!), των ναρκομανών, των «δικαιωματικών» (αλλά αρνουμένων και τις ανάλογες υποχρεώσεις στην κοινωνική ζωή), των εθνομηδενιστών και των παντός είδους εχθρών του Ελληνισμού και υπέρμαχων Αλβανίας, Σκοπίων, Τουρκίας και γενικώς Μουσουλμάνων τζιχαντιστών κ.λ.π. δεν οδηγεί σε εκλογική, τουλάχιστον, ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ μόνο. Ο Γιωργάκης, ο Σ.Θεοδωράκης (δηλ. Σημίτης) και άλλοι(...) τους διεκδικούν μάλλον (!) επιτυχώς.
Αλίμονο, αν αυτή η ερμηνεία αληθεύει...
Το νέο πεδίο δράσεων, φευ, των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και των πατρώνων τους.
- Το ποδόσφαιρο είναι στις περισσότερες χώρες το πιο λαοφιλές, σχεδόν θρησκευτικής υφής, πίστεως και φανατισμού, άθλημα. Γι’ αυτό και χρησιμοποιείται παντού ως μέσο διαχείρισης των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα στις χώρες χωρίς αυτόνομη πορεία...
Σ’ αυτές τις χώρες μάλιστα συνδυάζεται και με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, συνδυασμός εκρηκτικός και πάντοτε καταστροφικός για τη μεγάλη λαϊκή πλειονότητα. Αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει, στον ύψιστο βαθμό, και στη δόλια Ελλάδα.
Η «Ελληνική» κυβέρνηση στην αγωνιώδη προσπάθεια να κρατηθεί στη δοτή εξουσία (φεύγοντας απ’ αυτήν αντιμετωπίζει μεγάλους κινδύνους, πλέον ...) καταφεύγει σε αλλεπάλληλους αντιπερισπασμούς άλληλογρονθοκοπούμενους συνήθως, όχι πάντοτε προετοιμασμένους, όπως συνέβη μετά το ατύχημα (μοιραίο, γι’ αυτήν ίσως...) του νεωστί αποκτηθέντος πολιτικού της «φίλου», του Ιβάν Σαββίδη.
Ετσι χρειάστηκε πάλι νέο αντιπερισπασμό με δίωξη του παλιού «φίλου» της, Μαρινάκη και κατάθεση νομοσχεδίου για... οικόσιτα ζώα, σκύλους και γάτες (καμιά αναφορά όμως στις αίγες και τα αρνιά, ίσως λόγω του επερχόμενου Πάσχα...) και όσων θα ακολουθήσουν, μετά το φιάσκο, όπως εξελίσσεται, της υπόθεσης Novartis…
H περίπτωση του «πιστολέρο» (κακώς) Ιβάν είναι πολύ περισσότερο σοβαρή και περίπλοκη από την ποδοσφαιρική πρόσοψή της. Ο Ρωσοπόντιος Ιβάν Σαββίδης ανέπτυξε μεγάλη οικονομικοκοινωνική δραστηριότητα στη Βόρεια Ελλάδα (ΠΑΟΚ, νέο γήπεδο, ΣΕΚΑΠ, ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς», Σουρωτή κ.λπ.). Απέκτησε συνεπόμενα μεγάλη επιρροή εκεί, τασσόμενος μάλιστα υπέρ των συλλαλητηρίων (!) για το όνομα των Σκοπίων, επωφελούμενος και παλιάς αντίθεσης κατά του «αθηνοκεντρικού» κράτους κάτι που, κακώς, προβάλλει τώρα και εκείνος εκβιάζοντας άτσαλα προστασία σε πολύ δύσκολους καιρούς...
Η κατάσταση, έτσι, εμφανίζεται τραγική, με την εικόνα να γεμίζει από τη μια μεριά με Ρώσους (Ιβάν, τα ΜΜΕ του, τους πολιτικούς του και τις στρατιές των «δημοσιογράφων»), Γερμανούς (Μαρινάκης με τις στενές σχέσεις με την, απορφανισμένη όμως, Familia και τις ανάλογες στρατειές του) Αμερικανούς (βραβευμένος από αυτούς Μελισσανίδης και τους δικούς του) και τους αγνώστου ακόμη προστασίας Γιαννακόπουλους με τα «μεγάλα σχέδια». Και από την άλλη τις αμαρτωλές FIFA, UEFA και μία κυβέρνηση να επιχειρεί ανοήτως να τετραγωνίσει τον κύκλο με ανίκανους εκπροσώπους και επικεφαλής τον Φλαμπουράρη...!
Θα ευχόμαστε απεμπλοκή του ποδοσφαίρου από την πολιτική και την πολιτική μακριά από τους ξένους «Μεγάλους», δεν το ελπίζουμε όμως ακόμη...
Προοίμιο Αντίστασης για τα Ανατολικά, για την εσωτερική Ερήμωση και τον Aφελληνισμό.
Κανένας δεν το περίμενε. Ούτε καν οι συριζαίικες «υπηρεσίες» έτσι, ώστε ο Τσίπρας να κομπορρημονεί ότι «κανείς δε διαμαρτύρεται» και ο Τσακαλώτος ότι οι «Ελληνες γίνονται ευτυχέστεροι»! Και κανένας πλέον δεν αρνείται ότι 1,5 εκατομμύρια, τουλάχιστο, προειδοποίησαν (...) στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, στη Μελβούρνη, στον Πύργο, στη Νέα Υόρκη, πολλαπλώς αποκαλυπτικά για τις προδοσίες που σχεδιάζονται.
Κανένας αποπροσανατολισμός δε φέρνει πλέον αποτελέσματα, ούτε «ο πόλεμος κατά της διαφθοράς»(!!!) ούτε οι «σφαίρες σε φακέλους»... Αντίθετα, τα αποτελέσματα των συλλαλητηρίων αυτών και όσων ακολουθήσουν (και όχι μόνο για τα βόρεια προβλήματα) είναι πολλαπλά και άκρως αποκαλυπτικά.
- Οι ύβρεις και οι συκοφαντίες κατά των, με άκρα σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση, «συλλαλησάντων» έγιναν ήδη μπούμερανγκ στους ίδιους τους εμπνευστές και εκτελεστές τους τόσο, ώστε τώρα να «δαγκώνουν τη γλώσσα τους» για την ανόητη έμπνευσή τους. Ωστε έτσι; Για τους «φασιστερόστροφους- αριστερούς» τα εκατομμύρια του λαού είναι «ετερόκλητοι όχλοι», «μιάσματα» και... «φασιστοειδή»; Μέχρι τώρα τους αποκαλούσαν «μάζες», αποδεικνύοντας έτσι οι θεόπνευστοι «επαγγελματίες επαναστάτες», οι σιτιζόμενοι από διάφορα «προγράμματα» και τους παντοίου είδους Σόρους, τη βαθειά τους... δημοκρατικότητα! Απόλυτη αυτοαποκάλυψη.
- Πιο σημαντικό αποτέλεσμα όμως, γιατί αφορά ολόκληρο το τωρινό πολιτικοκοινωνικό σύστημα, είναι η κρυστάλλινη αποκάλυψη ότι αυτό βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού, τον οποίο υποτίθεται εκπροσωπεί και εκφράζει. Και ο κίνδυνος για αυτούς και τους πάτρωνές του είναι, ευτυχώς,(!) μεγάλος. Οσες μεταμφιέσεις και αν επιχειρήσουν, όσες μετονομασίες και αν εφεύρουν και όσες μεγαλοστομίες και αν ανακράξουν (όπως π.χ. γελοιωδώς ακούστηκαν από Σημίτη, Γιωργάκη και λοιπούς στο ιδρυτικό συνέδριο του «Κινήματος Αλλαγής»!!!), ποιους είναι δυνατόν, και κυρίως άμεσα πόσους να ξεγελάσουν ότι πράγματι άλλαξαν; Πιστεύει κανείς ότι άλλαξαν, πράγματι, θέσεις ο Πρόεδρος της μητσοτάκικης Ν.Δ. ή ο Αρχιεπίσκοπος της Ελληνικής Εκκλησίας;
- Ισως το ακόμη σημαντικότερο αποτέλεσμα, που διαρκώς λειτουργεί και πιο αποτελεσματικά, είναι η αποκάλυψη πως ο απελευθερωμένος από τις δοτές «ηγεσίες» του Ελληνικός λαός μπορεί να διαβλέψει ακριβώς την κεντρική ουσία του προβλήματος (και επομένως, έστω έμμεσα για κάποια από αυτά οδηγήσει σε πραγματική αντιμετώπισή του.) Και στο πρόβλημα του Σκοπιανού, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες συσκότισής του, είδε καθαρά ότι πραγματικό πρόβλημα είναι το όνομα Μακεδονία! Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα για όλες τις επεκτατικές βλέψεις στην περιοχή και όλα τα άλλα από αυτό θα προέρχονται, όταν και οι εκεί πάτρωνες θα νομίσουν ότι ο καιρός, οι περιστάσεις θα είναι ώριμες για να προωθήσουν τις ακατονόμαστες βλέψεις τους.
- Αποτέλεσμα αναπόφευκτα από όλα τα παραπάνω είναι να σκέπτονται όλοι πλέον και να διερωτώνται ποιοι είναι αυτοί και με ποιο σκοπό, που «διαπραγματεύονται» εξ’ ονόματος της Ελλάδος(!) τα δίκαιά της και να εκπλήσσονται βλέποντάς τους να λειτουργούν ως εκπρόσωποι των Σκοπίων (ή της Τουρκίας) και να προβάλλουν επιχειρήματα για να πείσουν... τους Έλληνες τέτοιας γελοιότητας που ούτε οι ίδιοι οι σκοπιανοί (ή οι Τούρκοι) δεν τολμούσαν μέχρι τώρα να εκστομίζουν, φοβούμενοι την γελοιοποίησή τους.
- Και οι διερωτήσεις αυτές θα επεκταθούν γρήγορα και στις ελληνοτουρκικές «διαπραγματεύσεις» που σύντομα επέρχονται (για Θράκη, Αιγαίο, κυρίως, και Κύπρο) και, ευτυχώς(!), και για την «καθαρή» έξοδο από τα μνημόνια. Και τα συνεπαγόμενα από αυτές τις διερωτήσεις θα είναι, ευτυχώς πάλι, ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος για τους «διαπραγματευτές».
Τα προβλήματα, τα πελώρια (από το αρχαίο πέλωρ=τέρας...), που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και η Ελληνική Κοινωνία δε λύνονται, βέβαια, αυτόματα με τα Συλλαλητήρια μόνο. Ανοίγουν όμως αυτά δρόμους συνειδητοποίησης για τα αίτια και τους αίτιους που τα δημιουργούν και επομένως, αργά ή γρήγορα για την αντιμετώπισή τους και τη λύση τους.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό