ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Η επόμενη εσπερίδα θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 21 Μαρτίου, ώρα 7.30 μ.μ., με θέματα: α) Η σημασία της διδασκαλίας και της γνώσης της Ιστορίας, β) Οι απόπειρες διαστρέβλωσης και εξάλειψης της ιστορικής μνήμης και γ) Το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού (εισήγηση του μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Γ. Λαουρδέκη στο δισέλιδο ένθετο). Τον Απρίλιο δε θα γίνει εσπερίδα, λόγω της εκδήλωσης της Νεολαίας του ΑΣΚΕ.
Η μεθεπόμενη εσπερίδα θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 30 Μαΐου, ώρα 7.30 μ.μ. με θέμα τον ελληνικό πολιτισμό της Μ. Ασίας και του Πόντου.
Επειδή πλέον οι εκλογές μπορεί να προκηρυχθούν ανά πάσα στιγμή και το ΑΣΚΕ πρέπει να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητές του, ώστε να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα για τη συμμετοχή του (μετά τα ευοίωνα αποτελέσματα στις 2 προηγούμενες), απευθυνόμαστε στους φίλους και τους ζητούμε να προσφέρουν την έκτακτη συνδρομή τους (μικρότερη ή μεγαλύτερη). Καλό είναι οι συνδρομές να έχουν συγκεντρωθεί μέχρι τις 31 Μαρτίου, αλλά σε κάθε περίπτωση μέχρι τις 16 Απριλίου.
Υπακούοντας στις εντολές των Βρυξελών και άλλων ξένων κέντρων για ιδιωτικοποίηση των πάντων, με σκοπό τη γιγάντωση των ιδιωτικών κερδών (με τη δυστυχία των πολλών), η κυβέρνηση της Ν.Δ. ξεκίνησε την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ των νταβατζήδων ο πραγματικός σκοπός δεν προβάλλεται και ως «μεταρρύθμιση» προβάλλονται δευτερεύοντα μέτρα, που εκτιμάται ότι θα τύχουν κοινωνικής συναίνεσης.
Με το τέλος της κοινοβουλευτικής διαδικασίας για την ψήφιση του άρθρου 16 ως αναθεωρητέου από την επόμενη Βουλή, με τα γνωστά αποτελέσματα, υπήρξε η ελπίδα για ύφεση και ηρεμία στο μέτωπο της (ανώτατης) εκπαίδευσης. Κάποιοι μάλιστα, μάλλον υπερβολικά αισιόδοξοι, εξέφρασαν την άποψη ότι επιτέλους αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει την απαρχή ειλικρινούς κοινωνικού διαλόγου για τα ζητήματα τηςεκπαίδευσης. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή όμως η κυβέρνηση αιφνιδίασε ακόμα και τους πιο καλόπιστους συνομιλητές της.
Ανέσυρε από την αναμονή το σχέδιο νόμου για τα ΑΕΙ, το οποίο είχε απορριφθεί από το σύνολο σχεδόν της εκπαιδευτικής κοινότητας πέρσι το καλοκαίρι, προκειμένου να επισπευθεί η ψήφισή του με κάποιες μικροαλλαγές.
Αιχμή του δόρατος της νέας κυβερνητικής επίθεσης είναι η αλλαγή του καθεστώτος του ακαδημαϊκού ασύλου. Ένα ζήτημα που περνάει σε πολύ κόσμο ως πρόβλημα και δημιουργεί εύκολα αίσθηση με την οπτικοποίησή του από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Αφορμή, σύμφωνα με τα επίσημα κυβερνητικά χείλη, οι οδομαχίες επί της Πατησίων με τους γνωστούς κύκλους των «αγνώστων» κουκουλοφόρων, σαν να είναι η Πατησίων πανεπιστημιακός χώρος!

Πώς θα προωθηθεί η ιδιωτικοποίηση;

Η ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης προβλέπεται να γίνει με τη σταδιακή μετατροπή των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σε οικονομικά αυτοτελή ιδρύματα. Αυτό θα γίνει πραγματικότητα, με βάση το προτεινόμενο σχέδιο, αφού θα υποχρεωθούν να καταθέτουν τετραετή προγράμματα ανάπτυξης, τα οποία θα ελέγχονται και θα αξιολογούνται από επιτροπή του υπουργείου Παιδείας, με βάση ασαφή κριτήρια. Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από το κράτος θα εξαρτάται από την έγκριση αυτών των προγραμμάτων. Προφανώς ένα ίδρυμα, του οποίου το πρόγραμμα δε θα εγκριθεί, θα πρέπει να αναζητήσει αλλού πηγές χρηματοδότησης, δηλ. να επιβάλει δίδακτρα, να χρεώσει τη χρήση εγκαταστάσεών του, να προσφύγει στον ιδιωτικό τομέα για συμπαραγωγές προϊόντων, προσαρμοζόμενο έτσι στην εφαρμοσμένη κερδοφόρα έρευνα. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται επίσης και η θεσμοθέτηση του οικονομικού διευθυντή (μάνατζερ) των ιδρυμάτων, αφού αυτός θα οδηγήσει σε διαχείριση με αυστηρά οικονομικά κριτήρια, αντί των ακαδημαϊκών που ισχύουν σήμερα. Τα μέτρα αυτά η κυβέρνηση τα επενδύει με την επιχειρηματολογία της αντιμετώπισης της κακοδιαχείρισης των ιδρυμάτων, πρόβλημα δυστυχώς υπαρκτό.

Η θέση του ΑΣΚΕ

Το ΑΣΚΕ πιστεύει πως το σχέδιο νόμου είναι απορριπτέο στη βάση της φιλοσοφίας του. Δε λύνει κανένα από τα προβλήματα στα οποία υποτίθεται πως στοχεύει, ακόμα και αν θίγει κάποια από αυτά. Αντιθέτως θα δημιουργήσει νέα και πιο σοβαρά με κορυφαίο την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και όλα τα εξ αυτής παρεπόμενα, στα οποία έχουμε ήδη αναφερθεί στο προηγούμενο φύλλο της «Ε», με αφορμή την αναθεώρηση του άρθρου 16. Η καθιέρωση τετραετών προγραμμάτων και η καθιέρωση του οικονομικού διευθυντή δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα της κακοδιαχείρισης. Η λύση ή ο περιορισμός του προβλήματος άπτεται της γενικότερης δομής των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους, του κορυφαίου ζητήματος της διαφθοράς. Τα πανεπιστήμια ήδη διαθέτουν οικονομική υπηρεσία, η οποία οφείλει να επιτελεί σωστά το έργο της. Στη βάση ποιας λογικής πρέπει να προσθέσουμε το θεσμό του μάνατζερ, που μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη σύγχυση αρμοδιοτήτων και ένταση της γραφειοκρατίας; Μήπως το γεγονός ότι υπάρχει κακοδιαχείριση στην κεντρική κρατική μηχανή σημαίνει κατ’ αναλογία ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προσλάβει κι αυτή μάνατζερ; Ο τετραετής και γενικότερα ο μεσομακροπρόθεσμος σχεδιασμός των ιδρυμάτων είναι κάτι που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαλόγου με σκοπό την εύρυθμη λειτουργία τους, υπό δύο προυποθέσεις: την ακαδημαϊκότητα των κριτηρίων και την εξασφάλιση της χρηματοδότησης.
Το πανεπιστημιακό άσυλο: Σε ό,τι αφορά στο θέμα του ασύλου, ο ήδη υφιστάμενος νόμος προβλέπει άρση του με βάση συγκεκριμένη διαδικασία, η οποία όμως σχεδόν ποτέ δεν εφαρμόστηκε στις περιπτώσεις των κουκουλοφόρων ή άλλες. Επίσης προβλέπει την αυτεπάγγελτη επέμβαση της αστυνομίας σε περίπτωση κακουργηματικών πράξεων. Αν ο νόμος είναι καλός αλλά δεν έχει εφαρμοσθεί, τότε γιατί να τα βάζουμε με το νόμο κι όχι με αυτόν που τον εφάρμοσε; Και τι διασφαλίζει ότι η νέα ρύθμιση θα εφαρμοσθεί; Και γιατί να επικαλείται η εκάστοτε κυβέρνηση τη δράση των προβοκατόρων για αλλαγή του καθεστώτος του ασύλου, τη στιγμή που αυτοί δρουν κυρίως εκτός πανεπιστημίων (όπου δεν υπάρχει άσυλο) και δε συλλαμβάνονται; Είναι προφανές ότι η περίπτωση των κουκουλοφόρων αποτελεί το τέλειο κυβερνητικό άλλοθι. Αυτό που οδηγεί την κοινωνία σε αγανάκτηση και υποστήριξη στις επιχειρούμενες αλλαγές, οι οποίες στοχεύουν στο σταδιακό περιορισμό της, δυνητικά τουλάχιστον ενοχλητικής για κάθε εξουσία, ακαδημαϊκής ελευθερίας. Όμως η τελευταία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε υγιή ακαδημαϊκή κοινότητα, που στόχο έχει, μεταξύ άλλων, τον ελεύθερο προβληματισμό των μελών της για όλα τα ακαδημαϊκά, επιστημονικά προβλήματα και τις εφαρμογές τους στην κοινωνία καθώς και για όλα τα κοινωνικά ζητήματα. Το πρόβλημα με το άσυλο είναι βαθύτερο και υπερβαίνει τις ομάδες αυτές. Αφορά στην καθημερινή του παραβίαση από όλους εκείνους που (χωρίς κουκούλα) δρουν ανεξέλεγκτα και προσπαθούν να φιμώσουν την αντίθετη άποψη. ’ρα για εμάς το άσυλο χρειάζεται προστασία ως ιδέα και ιδανικό από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας και περιφρούρηση από όλους τους αρμόδιους με πλήρη εφαρμογή του υφιστάμενου νόμου σε περίπτωση παραβίασής του.
Τα άλλα μέτρα: Η θέσπιση του ανώτατου χρονικού ορίου σπουδών μας βρίσκει σύμφωνους ως σκεπτικό. Όμως το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται, καθώς η πρόβλεψη αφορά το διπλασιασμό(!) της διάρκειας σπουδών. Το ίδιο παρατηρείται και με το μέτρο για τα περισσότερα του ενός συγγράματα, καθώς δεν προβλέπεται η αύξηση της χρηματοδότησης, προκειμένου να εμπλουτιστούν οι ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες. Θετικό θεωρούμε το μέτρο της καθολικής ψηφοφορίας των φοιτητών, που μπορεί να οδηγήσει στον περιορισμό της κομματικοποίησης του φοιτητικού συνδικαλισμού και στην αναζωπύρωση του υγιούς προβληματισμού στις τάξεις των φοιτητών. Όπως επίσης και ο ορισμός του αριθμού των εισακτέων από τα ίδια τα ιδρύματα, με βάση τις ανάγκες και αντοχές των ιδρυμάτων, αρκεί να συνδυαστεί και με έναν ευρύτερο κοινωνικό σχεδιασμό.
Οι αντιδράσεις μέρους της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι δικαιολογημένες και υγιείς. Όμως μεγάλο μέρος αυτής αντιδρά λόγω της ανησυχίας του ότι θα απωλέσει προνόμια που απολαμβάνει σε μια νοσηρή κατάσταση. Κάτι τέτοιο δυσχεραίνει την προσπάθεια εκείνων, έστω λίγων, που απευθύνονται στην κοινωνία, ζητώντας τη στήριξή της για την απόσυρση του νομοσχεδίου, με σκοπό τη βελτίωση της ανώτατης εκπαίδευσης.
Εάν κάποιος έπαιρνε στα σοβαρά τις εικόνες και τις κραυγές των ιδιωτικών καναλιών και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της 8ης και 9ης του Μάρτη θα νόμιζε ότι άρχισε εμφύλιος πόλεμος, και μάλιστα άγριος, στη χώρα μας. Αυτή θα είναι και η εντύπωση όπου στον έξω κόσμο πέρασαν οι εικόνες αυτές. Δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν τις ιδιοτυπίες μας.

Οι στόχοι της Ν.Δ. και το πρόβλημα Ντόρα

Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι, πράγματι, γίνεται. Η Ν.Δ. γνώριζε, φυσικά, ότι οι αντιδράσεις θα ήσαν μεγάλες για τις μεταρρυθμίσεις της στην πολύπαθη εκπαίδευση. Φρόντισε, όμως, να τις καταστήσει οξύτερες με το να συνδυάσει την ψήφιση του αναθεωρητέου άρθρου 16, που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με την υπερψήφιση του νόμου-πλαισίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, άγνωστο σε τι στοχεύοντας αυτός ο συνδυασμός, αν υποτεθεί, πράγμα καθόλου αυτονόητο, ότι έχει σχεδιασμένους στόχους. Θα ήθελε, πιθανόν, να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της σιωπηλής πλειονότητας, που αποκρούει τις οξύτητες, ώστε να κερδίσει άνετα τις εκλογές σαν δύναμη της... ηρεμίας, όμως δε μπορεί να τις προκηρύξει μέσα στο Πάσχα και, αν περάσει λίγος καιρός, οι πολλοί θα σκεφτούν ψυχραιμότερα και οι προβοκάτσιες θα γίνουν μπούμεραγκ.
Θα ήθελε, ίσως, να μη συζητηθεί η σοβαρή αντίθεση Ντόρας, που προκλητικά επιχειρεί να περάσει την αμερικανική άποψη αντίθετα στην προσπάθεια της κυβέρνησης για ενίσχυση των σχέσεων με τη Ρωσία του Πούτιν, ιδιαίτερα για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, προλειαίνοντας το έδαφος στον ανεκδιήγητο Μπράιζα. Και μάλιστα τώρα που οι ΗΠΑ αναγκάζονται να αναδιπλωθούν στη Μέση Ανατολή και να δέχονται ως συνομιλητές τη Συρία και το Ιράν και ταυτόχρονα να επιχειρεί ο Μπους περιοδεία στη Λατινική Αμερική, αναγνωρίζοντας έτσι ότι κινδυνεύουν οι ΗΠΑ να την χάσουν ολόκληρη. (Πώς άραγε θα αντιδράσει η κόρη του Μητσοτάκη στην κίνηση Καραμανλή να μην την αφήσει να μιλήσει για τα παιχνίδια της με τον Γκιουλ, που φαίνονται να ματαιώνονται, και για τον προσβλητικό παραμερισμό της στις αλληλοενημερώσεις Καραμανλή-Τάσσου για τα πετρέλαια, τη συμμαχία με τη Γαλλία και το γκρέμισμα του φράγματος της οδού Λήδρας;). Δεν μπορούσαν όμως να είχαν προβλέψει ότι η Ντόρα θα επιχειρούσε τώρα να διαλύσει το κόμμα, για να γίνει αρχηγός, έστω και με τη βοήθεια.... του Σημίτη! Εκείνο που δεν μπορεί να κατανοηθεί και επομένως, να ερμηνευθεί το ότι, ενώ προεβλέποντο ακόμη και ακραίες αντιδράσεις των φοιτητών για το νόμο-πλάισιο και το άρθρο 16, θεώρησαν κατάλληλη την ώρα να εξαγγείλουν εντελώς αψυχολόγητα την υποχρέωση στράτευσης στα 18 και την εθελοντική των γυναικών, λες και το θέμα δεν ήταν σοβαρό και δεν ενδιαφέρονταν για την άρνηση που λογικά, αν και εντελώς άδικα, θα ακολουθουσε. Είναι, πράγματι, δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς τη «λογική» της Ν.Δ.!
Τα αυτογκόλ του ΠΑΣΟΚ

Και το ΠΑΣΟΚ; Μετά την πανωλεθρία του Γιωργάκη στο ζήτημα της αναθεώρησης του Συντάγματος και ειδικότερα στο άρθρο 16, καθώς και την επίθεση Πάγκαλου με θύμα... τον Κουλούρη, φάνηκε να παίρνουν μια ανάσα με τη δημοσιοποίηση του «προγράμματός» τους. Και ξαφνικά πάλι τα έκαναν θάλασσα. Κατηγορούν με οξύτητα τη Ν.Δ. (και καταθέτουν πρόταση μομφής!) για τις μεταρρυθμίσεις της, στις οποίες όμως συμφωνούν εξ ολοκλήρου! Διαμαρτύρονται για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και ζητούν την παραίτηση Πολύδωρα και ταυτόχρονα στέλνουν αντιπροσωπία στις 9 του Μάρτη, μετά τα γεγονότα, στο χώρο του «Αγνώστου Στρατιώτη» να καταθέσουν τριαντάφυλλα, καλώντας όλους(!) τους Έλληνες να κάνουν το ίδιο, δικαιολογώντας, έτσι, την κυβέρνηση για τη στάση της απέναντι στους «ταραξίες». Τι να πει κανείς; Πώς να μην κινείται ο Μπόμπολας για τη Διαμαντοπούλου και ο Λαμπράκης για το Βενιζέλο; Και πώς να ενσωματωθεί ο Λαλιώτης, που ονειρεύεται κάλεσμα Μεσσία; Και αυτά, πέρα από τις όποιες αμφισβητήσεις για τη σοβαρότητα του πολυδιαφημισμένου “προγράμματος” μετά και τις ενστάσεις των Βενιζέλου και Πάγκαλου.

Οι δυσκολίες των «μικρών»

Τα άλλα «γνωστά» κόμματα τηρούν αναμενόμενη συμπεριφορά. Το ΚΚΕ, ψύχραιμο στις αντιδράσεις του με «σοβαρές» τοποθετήσεις αναμένει να επωφεληθεί εκλογικά, μέσα στα όρια που το ίδιο επέλεξε να μην υπερβεί. Ο ΣΥΝ, σπαραζόμενος από τις εσωτερικές αντιθέσεις του και θεωρώντας ότι οι «δεξιές» παράμετροί του ενδέχεται, κατά ένα μέρος, τουλάχιστον, να ζητήσουν στέγη στο Γεωργακικό ΠΑΣΟΚ, επέλεξε να συμπλεύσει, με τους, έστω άκομψα και επιπόλαια, όχι άδικα όμως, φωνασκούντες φοιτητές, μήπως και με το «ΣΥΡΙΖΑ» εξασφαλίσουν το επισφαλές 3%. Και ο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, φοβούμενος ότι η τωρινή οξύτητα υπονομεύει το στόχο της εκλογικής επιτυχίας, έχει τώρα να αντιμετωπίσει και τον κίνδυνο του Παπαθεμελή, έστω και θεωρητικά, μια που η εκλογική αυτοδύναμη κάθοδος δεν είναι καθόλου βέβαιη. Ίσως τελικά ένας από τους πιθανούς στόχους της τελευταίας κοπής οξύτητας να είναι η εκλογική αποδυνάμωση του ΣΥΝ και κυρίως, του ΛΑΟΣ, ώστε να αποφευχθεί η πεντακομματική βουλή, που με το νέο εκλογικό νόμο καθιστά αβέβαιη την κυβερνητική μονοκομματική αυτοδυναμία.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Τα τελευταία γεγονότα χρωμάτισαν και χαρακτήρισαν τις πολιτικές των κομμάτων της Βουλής. Το τι θα επακολουθήσει δεν είναι ευδιάκριτο. Όλα πλέον τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Η Ν.Δ. μπορεί να θεωρεί ότι πέτυχε και πέρασε τη «μεταρρυθμισή» της και ότι ανοίγει ο δρόμος και για άλλες παρόμοιες. Η πανεπιστημιακή κοινότητα απειλεί με συνέχιση των κινητοποίησεων, παρά το ότι η εμφάνιση των εκπροσώπων της στα ΜΜΕ περισσότερο υπονομεύει παρά προωθεί τους, έστω και ασαφείς, στόχους τους. Σίγουρα πάντως θα επιδιωχθεί πόλωση και οξύτητα. Τα αποτελέσματα όμως πιθανόν να είναι αρνητικά για τους στόχους όλων. ’ρχισε πλέον ο κόσμος να κουράζεται, τουλάχιστό, από το κακοπαιγμένο θέατρο και από τους μάλλον ατάλαντους πρωταγωνιστές.
Γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Ε» για τη σημαντική συμβολή των κουκουλοφόρων στο αντιδραστικό έργο της κ. Γιαννάκου. Φαίνεται όμως ότι στην παρούσα συγκυρία η δράση τους εξυπηρετεί ευρύτερους πολιτικούς και κοινωνικούς στόχους. Δεν είναι τυχαίο ότι επανεμφανίστηκαν δυναμικά σε μια «δύσκολη» περίοδο και εν μέρει κατάφεραν να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της πολιτικής συζήτησης από τα ομόλογα στην ασφάλεια.
Ο κύριος στόχος τους, όμως, φαίνεται ότι είναι ο εξευτελισμός των οργάνων μιας ευνομούμενης πολιτείας στα μάτια της κοινής γνώμης, ώστε να ενταθεί η ανασφάλεια, ο συντηρητισμός, η ιδιώτευση και η παθητικότητα των πολιτών. Η αστυνομία και οι αστυνομικοί διασύρονται. Όχι μόνο δε συλλαμβάνουν κανέναν, κατόπιν «άνωθεν εντολών» (!), όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι, αλλά δέχονται επιθέσεις και μέσα στα ίδια τα αστυνομικά τμήματα!
Οι κουκουλοφόροι θα αποτελέσουν και πάλι την αφορμή, για να επιχειρηθούν αντιδραστικές νομοθετικές ρυθμίσεις καταστολής, με ευρωπαϊκή καθοδήγηση και να επανέλθει σταδιακά το αστυνομικό κράτος. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι πώς θα κατορθώσουν να το επιβάλουν με την αστυνομία διαλυμένη. Η απάντηση είναι ότι η διάλυση της αστυνομίας εμφανίζεται μόνο σε σχέση με την προστασία του απλού πολίτη. Όταν πρόκειται για την προστασία της ξενόδουλης κάστας που μας κυβερνά (επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, δικαστικοί, πολιτικοί κλπ.), εκεί η αστυνομία επιτελεί το έργο της, λειτουργώντας ως ταξικό όργανο.

... και διάλυση της αστυνομίας

Το τελευταίο διάστημα όμως, και με αφορμή τα περιστατικά με τους κουκουλοφόρους, έχει αναδυθεί στην επιφάνεια και η υποβόσκουσα κρίση στους κόλπους της αστυνομίας. Πλέον πολλοί αστυνομικοί δηλώνουν ανοικτά και δημόσια ότι τελούν ουσιαστικά σε στάση, διαμαρτυρόμενοι για τις χαμηλές απολαβές τους, την ελλιπή επάνδρωση των τμημάτων και τα διάφορα εμπόδια που ορθώνονται καθημερινά στο έργο τους από κυβερνητικά και εξωκυβερνητικά κέντρα...Αυτό το γεγονός αναδεικνύει για άλλη μια φορά τη γενικότερη διάλυση που επικρατεί στην ελληνική πολιτεία.
Οι προοδευτικές εξελίξεις στη Λ. Αμερική συνεχίζονται. Παρότι είναι παγκόσμιας σημασίας, αφού αποτελούν ισχυρό χτύπημα κατά της παγκοσμιοποίησης και διαψεύδουν πανηγυρικά τις ανοησίες των θεωρητικών της, ελάχιστα καλύπτονται από τα διεθνή ΜΜΕ.
Από τις ελάχιστες πληροφορίες που ξεφεύγουν, μαθαίνουμε ότι στον Ισημερινό (Εκουαντόρ), που από τον Ιανουάριο του 2007 προστέθηκε στις χώρες με ριζοσπαστικά καθεστώτα που σέβονται τη δημοκρατία και τον πολυκομματικό κοινοβουλευτισμό, ο Πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα κέρδισε το δημοψήφισμα με πάνω από 80% κι έτσι προχωρεί σε νέο Σύνταγμα, που θα επιτρέψει την αντιμετώπιση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Παγκόσμιας Τράπεζας (ΠΤ), το διευθυντή της οποίας στη χώρα του απέλασε, τη Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης και τις ΗΠΑ. Με όλους αυτούς βρίσκεται ήδη σε ανοιχτή σύγκρουση.
Στη Βολιβία του Έβο Μοράλες από τις 25/4/07 τέθηκαν σε ισχύ τα νέα συμβόλαια, που αφαιρούν από τις ξένες εταιρείες τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας. Έτσι το κράτος αυξάνει κατά πολύ τα έσοδά του.
Την ίδια μέρα στη Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες υπογράφηκαν 4 νέα συμβόλαια με τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες του κόσμου. Το τεράστιο κοινωνικό πρόγραμμα, που συντελείται με ταχύτατους ρυθμούς, προβλέπει σταδιακή μείωση μέχρι το 2010 της καθημερινής εργασίας στις 6 ώρες και δραστικές αυξήσεις για τους χαμηλόμισθους. Η Βενεζουέλα αποχώρησε ήδη από το ΔΝΤ και την ΠΤ, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση των πανικόβλητων αξιωματούχων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Και στο Νεπάλ

Στο Νεπάλ των 20 εκατομμυρίων κατοίκων, μεταξύ Ινδίας και Θιβέτ, όπου εδώ και ένα χρόνο οι αντάρτες και οι λαϊκές κινητοποιήσεις ανέτρεψαν τη βασιλική δικτατορία, έχουν προκηρυχθεί εκλογές για Συντακτική Συνέλευση στις 20/6/07, με σκοπό την κατάργηση της βασιλείας και την ανακήρυξη της δημοκρατίας.
Οι υποστηρικτές του βασιλικού καθεστώτος, που ελέγχουν το διορισμένο «κοινοβούλιο», προσπαθούν να αναβάλουν τις εκλογές, αλλά ο ηγέτης των ανταρτών Πρατσάντα δήλωσε ότι, αν συμβεί αυτό, θα απευθυνθούν στο λαό! Ταυτόχρονα συνεχίζεται η επιχείρηση κάθαρσης, με στόχο όσους πλούτισαν παράνομα, εκμεταλλευόμενοι κρατικές θέσεις, ενώ φτωχοί αγρότες κατέλαβαν τα χωράφια του βασιλιά στην κοιλάδα της πρωτεύουσας Κατμαντού.
Για πρακτικούς λόγους οι νεολαίοι του ΑΣΚΕ μετέθεσαν τη μέρα της τακτικής τους συνάντησης, η οποία θα γίνεται πλέον κάθε Δευτέρα στις 8.30μ.μ. Στις συναντήσεις μπορεί να παραβρίσκεται όποιος φίλος νεολαίος το επιθυμεί.
Την Κυριακή 29/4/07 η Νεολαία του ΑΣΚΕ πραγματοποίησε για δεύτερη χρονιά την πολιτιστική της εκδήλωση στο αμφιθέατρο του Ειδικού Σχολείου στην Ηλιούπολη. Η επιτυχία της εκδήλωσης ξεπέρασε κάθε προσδοκία, τόσο ως προς το περιεχόμενο, όσο και ως προς τον αριθμό των φίλων που την παρακολούθησαν (υπερδιπλάσιος του περσινού).
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με ένα συγκλονιστικό DVD με τις αντικατοχικές εκδηλώσεις στην Κύπρο το 1996, που κατέληξαν στη δολοφονία των Τ. Ισαάκ και Σ. Σολωμού από τους Γκρίζους Λύκους (δυστυχώς ο ήχος ήταν πολύ κακός).
Το μουσικό πρόγραμμα ήταν χωρισμένο σε 2 μέρη. Το πρώτο ήταν ένα μουσικοθεατρικό δρώμενο και το δεύτερο καθαρά μουσικό, με εξαιρετικές ερμηνείες, συνολικά 27 τραγούδια των Μάνου Χατζηδάκι, Μ. Λοΐζου, Στ. Ξαρχάκου, Διον. Σαββόπουλου, Γιάννη Μαρκόπουλου, Μιχ. Χριστοδουλίδη, Αλκ. Ιωαννίδη, Ν. Ζούδιαρη, Δ. Ζερβουδάκη, Πυξ-λαξ, Σωκ. Μάλαμα, Θαν. Παπακωνσταντίνου, Παντ. Θαλασσινού, Μίλτ. Πασχαλίδη, Μιχ. Χατζηγιάννη, 2002 gr, Τζ. Πανούση, Λ. Μαχαιρίτσα, Cure και Μ. Ρασούλη.
Στο ενδιάμεσο παρουσιάστηκε ένα δεύτερο DVD, με τις καταστροφές των πολιτιστικών μνημείων στην κατεχόμενη Κύπρο από το καθεστώς του Αττίλα, ο Θ. Καρναβάς παρουσίασε τις θέσεις της Νεολαίας του ΑΣΚΕ για τις «μεταρρυθμίσεις» στην εκπαίδευση και ο Ν. Λεοντόπουλος χαιρέτισε την εκδήλωση εκ μέρους της Εκτ. Επιτροπής του ΑΣΚΕ. Τα μικρά τεχνικά προβλήματα δεν επηρέασαν την καλή εικόνα της εκδήλωσης.
Στο χώρο της εκδήλωσης λειτουργούσαν 2 εκθέσεις. Η μία για την Κύπρο, με υλικό για τον αρχαίο πολιτισμό της, την αγγλοκρατία, τον Αττίλα και τον σύγχρονο πολιτισμό. Η δεύτερη παρουσίασε οικολογικά προβλήματα του πλανήτη (φαινόμενο θερμοκηπίου, βιοποικιλότητα, τρύπα όζοντος κλπ.), του Λεκανοπεδίου Αττικής (σκουπίδια-χωματερή) και της Ηλιούπολης (ρέμα Πικροδάφνης).
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο τ. δήμαρχος Μόρφου και πρόεδρος του προσφυγικού σωματείου «Ελεύθερο Μόρφου» Ανδρέας Φρυδάς (που ήρθε ειδικά από την Κύπρο για την εκδήλωση), εκ μέρους της δημοτικής αρχής ο αντιδήμαρχος Τ. Ευσταθίου και οι δημ. Σύμβουλοι Β. Γεωργάκης (Δημοτική Αλλαγή), Κ. Κονδύλης και Ν. Αρβανίτης (Ηλίου-πόλις – ανθρώπινη πόλη), ο εκπρόσωπος της Αριστερής Πρωτοβουλίας Ν. Βοργιάς, ο εκπρόσωπος της τοπικής ΕΛΜΕ Δ. Καλαντίδης και ο δημοσιογράφος Χρ. Πηγαδίτης.
Η απρόβλεπτη συμμετοχή κόσμου και η ανάγκη και για νερά και αναψυκτικά έδειξαν ότι έπρεπε να υπάρξει σχετική πρόνοια. Του χρόνου, να είμαστε καλά, θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε λάθη και παραλείψεις και να παρουσιάσουμε άλλο ένα πρόγραμμα, στηριγμένο στην αντίληψη που έχει το ΑΣΚΕ για τον πολιτισμό.
Οι νεολαίοι που συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης ήσαν: ο Ορέστης Μάνος (κιθάρα, φωνή), που είχε και τη συνολική ευθύνη για το μουσικό πρόγραμμα, ο Γιώργος Κοντοπρίας (πλήκτρα φωνή), ο ’γγελος Κυριακούδης (μπουζούκι, φωνή), ο ’γγελος Μάνος (κιθάρα, φωνή), η Ειρήνη Μουστάκη (κιθάρα, φωνή), ο Αλέξης Παλιογιάννης (ντραμς), ο Κώστας Περάκης (κιθάρα), ο Νικόλας Καργόπουλος (μπαγλαμάς), ο Χρήστος Μασκίνης (θεατρικό), η Βιβή Ορφανιώτη («ειδική δημοσιογραφική αποστολή»), ο Λευτέρης Λεοντόπουλος (τεχνική επιμέλεια) και η Πόπη Μπινίκου (συντονισμός-παρουσίαση προγράμματος). Θερμά συγχαρητήρια σε όλους!
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις υποσχέσεις Σημίτη στις εκλογές 2000 ότι «τώρα θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες»; Ποιος δε θυμάται τα κροκοδείλια δάκρυα του Καραμανλή πριν τις εκλογές του 2004 για την τεράστια αναδιανομή του πλούτου εις βάρος των εργαζομένων, με τη χρηματιστηριακή φούσκα, και τις απειλές για τιμωρία των ενόχων; Λόγια, λόγια, λόγια, για να υφαρπάζουν τη ψήφο του λαού και μετά στα κρυφά ή στα φανερά, με δικαιολογίες ή χωρίς, με δολοπλοκίες, με διαφθορά, με τον αυταρχισμό και τον κομπασμό ότι εκπροσωπούν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού που τους ψήφισε, για να εφαρμόσουν τα προγράμματά τους, ικανοποιούν τις απαιτήσεις, τις εντολές και τα συμφέροντα των λίγων εις βάρος των πολλών. Σ’ όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής στόχος τους είναι η εξυπηρέτηση της τάξης την οποία υπηρετούν, σκοπός τους είναι να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι, ιδίως όσοι τους χρηματοδοτούν και τους δέχονται στην αυλή τους. Ίσως ο Καραμανλής πίστευε πράγματι ότι μπορεί να περιορίσει κάποιους από τους “νταβατζήδες” του ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε αυτούς μπόρεσε ν΄ αγγίξει, γιατί κανένας απ΄ αυτούς δεν είναι εύκολο θύμα. Όλοι έχουν θεό τους το χρήμα και μ΄ αυτό εξαγοράζουν συνειδήσεις, καθορίζουν τους κανόνες και τελικά κυβερνούν τον τόπο με τη βοήθεια και τις ευλογίες των πατρώνων τους από την ΕΕ.
Έτσι, στην υγεία ανατιμήθηκαν έως 50% 180 φάρμακα ευρείας κατανάλωσης και χαμηλής τιμής και απειλούν για νέες αυξήσεις προς όφελος των φαρμακοβιομηχάνων και φαρμακεμπόρων. Το Υπουργείο Υγείας νοικιάζει 70 κρεβάτια μονάδων εντατικής θεραπείας από ιδιωτικές κλινικές, ενώ 150 αντίστοιχα κρεβάτια δημόσιων νοσοκομείων παραμένουν κλειστά λόγω “έλλειψης προσωπικού”. Οι λίστες για εξετάσεις και θεραπείες, μερικές φορές σωτήριες, οδηγούν σε πολύμηνες αναμονές, που σπρώχνουν τους ασθενείς στα νύχια των ιδιωτών. Τα φακελάκια έγιναν απαραίτητα στους γιατρούς, (εκτός λίγων φωτεινών εξαιρέσεων), που με εκβιαστικό τρόπο θέτουν το δίλημμα “ή πληρώνεις ή ακολούθα την τύχη σου”, με την ανοχή βέβαια της πολιτείας. Οι εφημερίες κατάντησαν κολαστήρια με τριτοκοσμικές συνθήκες και για τους ασθενείς και για τους γιατρούς. Αν θέλεις να εξυπηρετηθείς πρέπει να πας σε ιδιωτική κλινική με τεράστιο κόστος, αν μπορείς να το αντέξεις. Οι ασφαλιστικές εταιρείες εκμεταλλευόμενες την κατάσταση, απομυζούν το πενιχρό εισόδημα των εργαζομένων, υποσχόμενες ασφάλεια, που δεν παρέχουν, όταν φτάσει η ώρα της ανάγκης.
Στην παιδεία οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων και φροντιστηρίων, τρίβουν τα χέρια τους με τη απελευθέρωση των διδάκτρων. Τα ξένα πανεπιστήμια και ιδιώτες πιέζουν, απειλούν μέσω ΕΕ και, δυστυχώς, βρίσκουν συνεργάτες την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση για την ιδιωτικοποίηση και υποβάθμιση σε εμπόρευμα της ανώτατης εκπαίδευσης. Σε αγαστή συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιδιώκουν να κάμψουν την αντίδραση των εκπαιδευτικών και του φοιτητικού κινήματος, για να εξυπηρετήσουν το ιδιωτικό κεφάλαιο, που ζητά να πουλήσει φρούδες ελπίδες στους νέους και τις οικογένειές τους για εκπαίδευση, κατάρτιση και μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση.
Στην οικονομία η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο, με τους εργοδότες να ζητούν από τους εργαζόμενους, για ένα κομμάτι ψωμί, να δουλεύουν με εξαντλητικό ωράριο, σκλάβοι των συμφερόντων τους. Καταπατούνται κατακτήσεις δεκαετιών και με τον εκβιασμό της ανεργίας απαιτούν περισσότερη δουλειά και λιγότερα λεφτά, με την ανοχή του κράτους. Στην εφορία οι μόνοι σίγουροι πελάτες που απέμειναν είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Ακόμα και η πολυδιαφημισμένη φορολογική μεταρρύθμιση υπέρ των μικρομεσαίων αποδείχθηκε απάτη, αφού οι φόροι εισοδήματος φυσικών προσώπων αυξήθηκαν από 7,8 δισ. ευρώ το 2004 σε 9,7 δισ. ευρώ το 2006, ενώ των επιχειρήσεων μειώθηκαν, αφού μειώθηκαν οι συντελεστές φορολόγησης από 35% στο 25%. Η φοροδιαφυγή, κυρίως των μεγάλων επιχειρήσεων, ήταν και παραμένει εθνικό σπορ μέσα σε κλίμα βαθιάς σήψης των κρατικών λειτουργών και της κυβέρνησης. Τα κέρδη των τραπεζιτών, που αυξάνονται ιλιγγιωδώς, φορολογούνται με 29% για το 2006 από 32% το 2005. Με την επιχειρούμενη κατάργηση του φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας και την επιβολή ενιαίου φόρου για τα ακίνητα ωφελούνται οι 50.000 μεγαλοϊδιοκτήτες και επιβαρύνονται 4.000.000 πολιτών με οποιοδήποτε ακίνητο! Με βάση τις νέες φορολογικές κλίμακες μισθωτός με εισόδημα 20.000 ευρώ ετησίως θα πληρώσει 123 ευρώ πρόσθετο φόρο, ενώ κάποιος που δηλώνει 100.000 ευρώ θα επιβαρυνθεί μόνο με 70 ευρώ φόρο επιπλέον! Τα πολυκαταστήματα έχουν καταλάβει την αγορά, τα μικρά και μεσαία χωρίς την προστασία της πολιτείας κλείνουν ή φυτοζωούν, στερώντας θέσεις εργασίας και επιπλέον βοηθούν στη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους ντόπιους και ξένους κεφαλαιούχους στο βωμό της ελεύθερης αγοράς, που τελικά μόνο ελεύθερη δεν είναι, αφού κυβερνάται από ολιγοπώλια και μονοπώλια, όπως π.χ. οι γαλακτοβιομηχανίες, τα καύσιμα κλπ.
Στις μεταφορές και τον τουρισμό μεγάλοι όμιλοι επιχειρήσεων καθορίζουν όλο και μεγαλύτερα ναύλα-κόμιστρα, όλο και μεγαλύτερες τιμές στις υπηρεσίες, όλο και λιγότερες εισφορές στα ταμεία των εργαζομένων (ΝΑΤ, ΙΚΑ, κλπ). Ο λαός όλο και περισσότερο δυσκολεύεται να κάνει διακοπές, όλο και λιγότερο μπορεί να ξεκουράζεται.
Τώρα ο Γ. Παπανδρέου υπόσχεται αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των κατώτερων οικονομικά τάξεων. Όμως, ποιος δημιούργησε τα «νέα τζάκια»; Τι έκανε με το αίσχος του χρηματιστηρίου; Ποια πολιτική υπηρετούσε τόσα χρόνια στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που ξέχασε εντελώς το ΣΟ στο λογότυπό του;;
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε λίγο θα ζητήσουν και πάλι τη ψήφο μας, για να κυβερνήσουν. Το κάθε κόμμα έχει διαφορετικά συμφέροντα και διαφορετικούς πολιτικούς, όμως έχουν την ίδια πολιτική, αυτήν που ευνοεί τους έχοντες και κατέχοντες. Όλοι εμείς, που δεν ανήκουμε σ΄ αυτήν την κατηγορία, μπορούμε και πρέπει να τους απαντήσουμε κατάλληλα.
Η κρίση που ξέσπασε πρόσφατα στην Τουρκία δεν έχει προηγούμενο. Αφορμή η εκλογή νέου Προέδρου, κάτι που μέχρι τώρα ήταν απλή υπόθεση του στρατού. Η άνοδος στην τυπική εξουσία του ισλαμικού κόμματος και των νέων κοινωνικών δυνάμεων που αναδύονται έθεσαν σε πραγματική δοκιμασία τη συμπαγή πραγματική εξουσία του «βαθέος κράτους», η παραμικρή ρωγμή στην οποία απειλεί να τινάξει στον αέρα την κατεστημένη τάξη. Έτσι δεν τηρούνται πλέον ούτε τα προσχήματα, κάτι που περιάγει σε πλήρη αμηχανία τους δυτικούς συνενόχους της, μηδέ των εξαγορασμένων Αμερικανών γερουσιαστών εξαιρουμένων.

Συνταγματικό πραξικόπημα

Σύμφωνα με το Σύνταγμά τους απαιτείται υπεραυξημένη πλειοψηφία βουλευτών στις πρώτες ψηφοφορίες για την εκλογή του Προέδρου, αλλά στη συνέχεια αρκεί μειωμένη, την οποία καλύπτει άνετα το κόμμα του Ερντογάν. Ο στρατός ανοικτά επενέβη απειλώντας δικτατορία (!), οι ισλαμιστές δεν υποχώρησαν και τότε η καθεστηκυία τάξη κήρυξε «συνταγματικό» πραξικόπημα, βάζοντας το όργανό της, το «συνταγματικό δικαστήριο», να απαιτεί υπεραυξημένη απαρτία σε όλες τις ψηφοφορίες της Βουλής, κάτι που με την απλή αποχώρηση ενός μόνο κόμματος θα καθιστά «άκυρη» τη συνέχιση της διαδικασίας, αντίθετα, φυσικά με το ίδιο το Σύνταγμα.
Ο Ερντογάν απάντησε με απόσυρση του υποψήφιου προέδρου Γκιουλ, προχώρησε σε τροποποποίηση του Συντάγματος, εξασφαλίζοντας, μάλιστα, την υπεραυξημένη πλειοψηφία και προκηρύσσοντας ταυτόχρονα εκλογές για τις 22 Ιουλίου και σχεδιάζει αμέσως μετά να γίνει η εκλογή του προέδρου άμεσα από το λαό, με καθολική ψηφοφορία.
Το στρατιωτικοκοινωνικό κατεστημένο αιφνιδιάστηκε. Το μόνο νόμιμο όπλο που διαθέτει, η έγκριση της συνταγματικής αναθεώρησης από τον, άθυρμα στα χέρια του, Πρόεδρο Σεζέρ, έγινε μπούμεραγκ, διότι, λόγω της υπεραυξημένης πλειοψηφίας με την οποία ψηφίστηκε στη Βουλή, σε περίπτωση άρνησης επικύρωσής της οφείλει να προκηρύξει δημοψήφισμα! Πάλι δηλαδή κριτής μοναδικός ο λαός!

Δυσοίωνες οι προοπτικές υπέρβασης

Θα υποχωρήσει ο στρατός; Αμφίβολο έως και... αδιανόητο, διότι όλο το οικοδόμημα πλουτισμού και δύναμης που φιλοτέχνησε με τόση προσοχή επί 85 χρόνια θα κινδυνεύσει να διαλυθεί σαν πύργος στην άμμο. Θα διακινδυνεύσει ολομέτωπη εμφύλια σύρραξη με σημαία τον πόλεμο κατά της μαντήλας ή θα προχωρήσει ανοικτά σε στρατιωτικό πραξικόπημα; Δε φοβάται, φυσικά, τις αντιδράσεις της Δύσης ούτε, και πάλι φυσικά, υπολογίζει τις δημοκρατικές ευαισθησίες και αρχές (!) της. Γνωρίζει πού τις «έγραψαν», όταν στήριξαν ανοικτά, πριν από λίγα χρόνια, τη στρατιωτική επέμβαση κατά της ισλαμικής εκλογικής πλειοψηφίας στην Αλγερία. ’λλο φοβάται.
Τα πράγματα άλλαξαν στη Μικρά Ασία. Νέες κοινωνικοοικονομικές δυνάμεις αναδύθηκαν. Οι φοβερές αντιφάσεις αυτού του τεχνητού κράτους ήλθαν στην επιφάνεια. Οι καταπιεσμένες εθνότητες ανασηκώνονται. Η περιφέρεια αμφισβητεί την κυριαρχία της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης και της ’γκυρας. Οι Κούρδοι ξεσηκώθηκαν ήδη, οι Αλεβίτες ετοιμάζονται και το ισλαμικό κόμμα είναι το μόνο οργανωμένο, στηριζόμενο σε ευρύτατο δίκτυο κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας, ανεξάρτητο από την πολιτεία, που για την ώρα προσεκτικά αλλά αποφασιστικά, έστω και έμμεσα, απειλεί με αντίσταση.
Θα τολμήσουν, λοιπόν, οι στρατηγοί και οι διαπλεκόμενοι μαζί τους ολική σύγκρουση;

Επιθετικές και οι δύο πλευρές

«Ας περιμένουμε προσεκτικά, παίρνοντας τις αναγκαίες προφυλάξεις και όλα τα κατάλληλα μέτρα», θα συμβουλεύαμε τους υπεύθυνους πολιτικούς κύκλους της χώρας μας, αν τους είχαμε έστω και την ελάχιστη εμπιστοσύνη ότι ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα της Ελλάδας και της κοινωνίας της. Να υπενθυμίσουμε, πάντως, ότι όποια πλευρά και αν υπερισχύσει ή όποιος συμβιβασμός και αν τελικά επιτευχθεί, η επιθετικότητα απέναντι στον Ελληνισμό θα συνεχιστεί αμείωτη. Και οι θιασώτες της ελληνοτουρκικής «φιλίας και συνεννόησης», δηλαδή της υποταγής μας, θα συνεχίσουν προκλητικά να εκτοξεύουν από τα ΜΜΕ τους τις ανοησίες τους, τη μια να στηρίξουμε το στρατιωτικό κατεστημένο, για να μην επικρατήσει ο ισλαμικός κίνδυνος, και την άλλη να βοηθήσουμε τους ισλαμιστές εναντίον της χούντας του στρατού. Και να υπενθυμίσουμε, επίσης, ότι και οι δυο πλευρές της Τουρκίας λειτουργούν έξω από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και δημοκρατίας. Ο Ερντογάν άλλωστε ρητά το δήλωσε: «Το ότι υπογράψαμε της συμφωνία της ’γκυρας (Σ.Σ: για τα ανοικτά λιμάνια και αεροδρόμια στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα) δε σημαίνει ότι και πρέπει να την εφαρμόσουμε»!!


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)