Ο χώρος της εκπαίδευσης είναι ένα καζάνι που σιγοβράζει. Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει την άνοιξη στις «μεταρρυθμίσεις» που υπαγορεύονται από ξένα κέντρα και εξυπηρετούν την «αγορά» την έφερε σε αντίθεση με όλη την εκπαιδευτική κοινότητα. Μετά την προσωρινή μερική αναδίπλωση της κυβέρνησης τα σχολεία και οι σχολές ξανάνοιξαν, αλλά τον Ιανουάριο, που θα κινηθούν πάλι οι διαδικασίες, προβλέπεται νέα έκρηξη.
Η απεργία δασκάλων-καθηγητών
Η απεργία των δασκάλων ήταν μεγαλειώδης. Μαζική συμμετοχή, μακρά διάρκεια, προβολή όχι μόνο οικονομικών, αλλά και θεσμικών αιτημάτων (τα ΜΜΕ, βεβαίως, προέβαλλαν κυρίως τα οικονομικά), και μάλιστα με την πάροδο του χρόνου κυρίως των θεσμικών, κατανόηση και συμπαράσταση από τους γονείς και την κοινή γνώμη, παρά τα προβλήματα που δημιούργησε η απεργία. Η αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης, η βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής, ο περιορισμός ουσιαστικά των αποκλεισμών, η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, η διαρκής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ήταν μερικά από τα αιτήματα που άγγιξαν τις ευαισθησίες της κοινής γνώμης.
Τελικά η κυβέρνηση δεν ικανοποίησε σχεδόν καθόλου τα αιτήματα, αλλά η απεργία είχε δύο σοβαρά αποτελέσματα: έθεσε τα προβλήματα της εκπαίδευσης με τρόπο που κανείς δε δικαιούται πλέον να τα αγνοεί και ανύψωσε το κύρος των δασκάλων στην κοινωνία.
Με την απεργία τα πολιτικά κόμματα έπαιξαν τα δικά τους παιχνίδια (βλ. πολιτικό άρθρο, σελ. 1), αλλά αυτό δε μειώνει τη σημασία της.
Στην απεργία μπήκαν κάποια στιγμή και οι καθηγητές, που (για διάφορους λόγους) δεν είχαν το δυναμισμό των δασκάλων.
Οι μαθητικές καταλήψεις
Στη διάρκεια της απεργίας ξεκίνησαν και οι μαθητικές καταλήψεις, κυρίως στα λύκεια, που κορυφώθηκαν, ξεπερνώντας τα 1100 σχολεία πανελλαδικά. Οι καταλήψεις σχολείων ξεκίνησαν το 1991 (πρωθυπουργός Μητσοτάκης, υπουργός Παιδείας Κοντογιαννόπουλος) ως μια υγιής αντίδραση στην επιχειρούμενη αντιδραστική μεταρρύθμιση. Ήταν ένα πραγματικό κίνημα, με τους μαθητές να ξέρουν τι δε θέλουν, να διατυπώνουν οράματα, να συμμετέχουν ενεργά σε συνελεύσεις και διαδηλώσεις και στην περιφρούρηση των σχολείων. Γι αυτό όχι μόνο αποκρούστηκε η μεταρρύθμιση, αλλά ο (ελεεινός και νυν ΠΑΣΟΚ) Κοντογιαννόπουλος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Οι καταλήψεις, όμως, συνεχίστηκαν εθιμικά κάθε Δεκέμβριο και σύντομα εκφυλίστηκαν. Οι μαθητές κατά κανόνα πήγαιναν μία φορά τη βδομάδα στο σχολείο, ψήφιζαν υπέρ της κατάληψης, απλώς για να μη γίνεται μάθημα, χωρίς καμιά άλλη συμμετοχή. Τα αιτήματα ανεζητούντο εκ των υστέρων. Έτσι οι καταλήψεις έπαψαν να αποτελούν προσπάθεια αναβάθμισης της εκπαίδευσης και είχαν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω υποβάθμισή της. Απέκτησαν ξανά κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά την περίοδο Αρσένη, τον ανάγκασαν κι αυτόν να αποσύρει τις περισσότερες ρυθμίσεις του, αλλά μετά πάλι εκφυλίστηκαν και αραίωσαν. Επανήλθαν φέτος με την εκφυλισμένη τους μορφή. Εξαιρέσεις και η όποια δραστηριοποίηση πολιτικών οργανώσεων, κυρίως της ΚΝΕ (που μοναδικό στόχο έχει τη στρατολόγηση μελών) δεν αναιρούν τον κανόνα. Πάντως στο χώρο της δευτεροβάθμιας τα προβλήματα είναι πολλά και σοβαρά και δυναμική υπάρχει για σοβαρές κινητοποιήσεις.
Στα Πανεπιστήμια
Μετά την κρίση της άνοιξης και την καλοκαιρινή εκτόνωση έγιναν κάποιες σποραδικές καταλήψεις πανεπιστημιακών σχολών μετά την εξεταστική του Σεπτεμβρίου. Αιτίες ήταν είτε μια μάλλον ασθενής τάση για συμπόρευση με τους εκπαιδευτικούς, κυρίως σε σχολές με ευνοϊκούς πολιτικούς συσχετισμούς, είτε τοπικά προβλήματα, όπως στα Χανιά, όπου ο πρύτανης μείωσε το επίδομα στέγασης και τον αριθμό των εξεταζόμενων μαθημάτων ανά περίοδο.
Πάντως ολόκληρη η πανεπιστημιακή κοινότητα βρίσκεται σε αναμονή, ενόψει της συζήτησης στη Βουλή τον Ιανουάριο για το άρθρο 16 (ιδιωτικά πανεπιστήμια).
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Η 65ωρη εβδομαδιαία εργασία
Το κοινωνικό μοντέλο που προωθεί η Ε.Ε. είναι η ανελέητη εκμετάλλευση των εργαζομένων και η κατάργηση όσων ακόμα δικαιωμάτων μας απέμειναν. Στο βωμό του υπερκέρδους -επιχειρηματικότητας, ομάδα ισχυρών κρατών, όπως Γερμανία, Αυστρία, Δανία, με επικεφαλής τη Βρετανία, με εκβιαστικό τρόπο προσπαθούν να επιβάλουν την 65ωρη εβδομαδιαία εργασία, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την καθιέρωση των ατομικών συμφωνιών, που προφανώς με αυταρχικούς τρόπους θα φέρουν εργασιακό μεσαίωνα.
Η πρώτη απόπειρα να θεσπιστεί το 65ωρο στο Συμβούλιο Υπουργών Εργασίας απέτυχε, μετά την αντίδραση μεσογειακών χωρών, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος. Αν τελικά σχηματιστεί πλειοψηφία θα μετατραπεί σε οδηγία και κατόπιν θα ενσωματωθεί στις εθνικές νομοθεσίες. Βεβαίως, παράνομα πολλοί εργοδότες ήδη κρατούν τους εργαζόμενους πάνω από το νόμιμο ωράριο και χωρίς να πληρώνουν υπερωρίες, με την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας. Οι αρμόδιες υπηρεσίες κάνουν ότι δε βλέπουν.
Η οδηγία Μπολκενστάιν
Αφ ετέρου επαναφέρεται η οδηγία Μπολκενστάιν για την απελευθέρωση των υπηρεσιών, με ασαφή διατύπωση, ώστε π.χ. Βούλγαροι εργάτες, με μισθό Βουλγαρίας και αντίστοιχη σύνταξη να αντικαθιστούν Έλληνες εργάτες που δουλεύουν στην Ελλάδα σε επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων με έδρα τη Βουλγαρία.
Αυτή η απαράδεκτη και αντεργατική πρόταση είχε αποσυρθεί μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε και την καταψήφιση του ευρωσυντάγματος στις χώρες που έγινε δημοψήφισμα. Τώρα επανήλθε, πέρασε από το Ευρωκοινοβούλιο και οδεύει προς τελική έγκριση από το Συμβούλιο Υπουργών. Αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι η επιμονή όσων πραγματικά διοικούν την Ε.Ε., που φυσικά δεν είναι οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών, να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους και να πετύχουν τον πολλαπλασιασμό των κερδών τους, χρησιμοποιώντας τη δύναμη των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων, εις βάρος των λαών σε μια επίφαση δημοκρατίας. Έτσι επανέρχονται κάθε φορά που κρίνουν σκόπιμο, μέχρι να πετύχουν τις επιδιώξεις τους.
Στην Ελλάδα η εκάστοτε κυβέρνηση ανησυχεί για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας πολιτικής στις επόμενες εκλογές, γι αυτό επικαλείται την ανάγκη συμμόρφωσης σε εοκικές ντιρεκτίβες, αντιλαϊκές από τη μια, υποχρεωτικές από την άλλη, αφού η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. θεωρείται μονόδρομος. Ο εκάστοτε υπουργός απασχόλησης ή οικονομίας εμφανίζεται να δίνει μάχες στα συμβούλια υπουργών και πάντα να πετυχαίνει το μη χείρον. Όμως οι εκλεκτοί των Βρυξελλών δεν ανησυχούν, γιατί ξέρουν ότι όποιος και αν είναι ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να πατήσει πόδι. Τα κόμματα εξουσίας είναι δεδομένα, ο δικομματισμός έχει επικρατήσει, ο Συνασπισμός προσπαθεί να βελτιώσει εκ των έσω την Ε.Ε., το ΚΚΕ με τις θέσεις του και την πρακτική του δε συμβάλλει στη δημιουργία μαζικών και αποτελεσματικών κινημάτων κι αυτοί κάνουν άνετα τη δουλειά τους.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Έως το 1999, δηλ. τη χρονιά εκλογής του Τσάβες ως προέδρου της Βενεζουέλας, η μόνη χώρα που δεν ελέγχανε στην αμερικανική ήπειρο οι ΗΠΑ ήταν η Κούβα, η οποία έχει υποστεί τα πάνδεινα από το εμπάργκο που της έχουν επιβάλει. Η εκλογή του μιγάδα Τσάβες σε μια πετρελαιοπαραγωγό χώρα και η ισχυροποίησή του, παρά τις τρεις προσπάθειες των ΗΠΑ για την ανατροπή του, με σημαντικότερη του 2002, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη μείωση της επιρροής των ΗΠΑ στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Μέχρι τότε οι ΗΠΑ απομυζούσαν τους πόρους των χωρών αυτών με δικτατορίες και διεφθαρμένες ντόπιες ελίτ, που συχνά κατέστελλαν με τα όπλα κάθε λαϊκή αντίδραση, όπως π.χ. είχε συμβεί στη Βενεζουέλα 10 χρόνια πριν την εκλογή του Τσάβες μετά τη λαϊκή εξέγερση ενάντια στο πρόγραμμα αναδιάρ-θρωσης του ΔΝΤ, που είχε συντριβεί βίαια με 2.000 νεκρούς από το «σοσιαλδημοκράτη» Κάρλος ’ντρες Πέρεζ.
Μετά τη Βενεζουέλα ακολούθησε η Βολιβία, μία από τις φτωχότερες χώρες, με την εκλογή του Ινδιάνου Έβο Μοράλες, που προκάλεσε ταραχή στο διεθνές κεφάλαιο με την εθνικοποίηση όλων των φυσικών πόρων της χώρας. H Βολιβία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγός φυσικού αερίου στη N. Αμερική, με αποθέματα 53,3 τρισ. κυβικών μέτρων, μετά τη Βενεζουέλα (151 τρισ.), ενώ παράγει παραλλήλως και 40.000 βαρέλια πετρέλαιο ημερησίως.
Κοινωνική πρόοδος με δημοκρατία
Τα δύο σημαντικά στοιχεία στη Βενεζουέλα και τη Βολιβία ήταν ότι:
1.Με εκλογικές διαδικασίες και χωρίς καταστολή των πολιτικών ελευθεριών έγιναν οι κοινωνικές αλλαγές. Πριν από λίγο καιρό αυτό ήταν αδιανόητο.
2.Τις αλλαγές αυτές υποστηρίζουν τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα, σημαντικό μέρος των οποίων είναι οι αυτόχθονες Ινδιάνοι, που βρίσκονται διασκορπισμένοι σ΄ όλη την αμερικανική ήπειρο.
Με τους πόρους της χώρας του, που λόγω ανόδου της τιμής του πετρελαίου είναι αυξημένοι, ο Τσάβες επιχειρεί να δημιουργήσει ένα πόλο επιρροής στη Λ. Αμερική και ευρύτερα στον κόσμο, με επισκέψεις σε χώρες του «κακού», όπως το πετρελαιοπαραγωγό Ιράν. Έχει δώσει βοήθεια 4 δισ. δολ. σε 17 χώρες, φθηνό πετρέλαιο σε διάφορες φτωχές χώρες της περιοχής, ακόμη και στους φτωχούς της Νέας Ορλεάνης, ενώ πρόσφατα έκανε αγορά όπλων ύψους 1 δισ. δολ. από τη Ρωσία, για ν αντικαταστήσει τον αμερικάνικο οπλισμό της χώρας του.
Στις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής (Μεξικό, Αργεντινή, Ισημερινός, Περού, Βραζιλία) έχουν αναπτυχθεί κοινωνικά κινήματα, που πιέζουν για κοινωνικές αλλαγές και ανεξαρτησία από την επιρροή των ΗΠΑ, με ανάδειξη της ινδιάνικης ιδιαιτερότητας. Σημαντικό στοιχείο των λατινοοαμερικάνικων λαών είναι η επαναφορά της ιδέας της Λατινοαμερικανικής Ένωσης του Σιμόν Μπολιβάρ, που είχε συμβάλει στην ένωση Βενεζουέλας, Κολομβίας, Ισημερινού και Νέας Γρενάδα από το 1821 έως το 1824, που τελικά απέτυχε, λόγω της σφοδρής αντίθεσης των ΗΠΑ.
Η Νοτιοαμερικανική Κοινότητα Εθνών
Έτσι στις 9 Δεκεμβρίου 2004 δώδεκα κράτη της Λατινικής Αμερικής υπέγραψαν την Ιδρυτική Διακήρυξη της Νοτιοαμερικανικής Κοινότητας Εθνών στο Κούσκο του Περού. «Είμαστε εδώ για να δώσουμε ενέργεια, ψυχή, καρδιά και ζωή στο όνειρο του Σιμόν Μπολιβάρ», δήλωσε ο τότε πρόεδρος του Περού Αλεχάνδρο Τολέδο. Τη διακήρυξη υπέγραψαν η Αργεντινή, η Βολιβία, η Βραζιλία, η Κολομβία, η Χιλή, ο Ισημερινός, η Γουιάνα, η Παραγουάη, το Περού, το Σουρινάμ, η Ουρουγουάη και η Βενεζουέλα. ενώ το Μεξικό και ο Παναμάς θα είναι παρατηρητές.
Στο μεταξύ αναδεικνύονται κυβερνήσεις όπως του Λούλα στη Βραζιλία, του Κίρσνερ στην Αργεντινή, της Μπασελέ στη Χιλή και του Βάσκεζ στην Ουρουγουάη, που έχουν κοινό χαρακτηριστικό την προώθηση εκτεταμένων κοινωνικών προγραμμάτων στο εσωτερικό των χωρών τους, χωρίς να έρχονται σε ρήξη με τις ΗΠΑ, αλλά με προάσπιση των συμφερόντων των χωρών τους. Στα ίδια πλαίσια αναμένεται να κινηθεί και ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος της Νικαράγουας, μιας από τις πιο εξαθλιωμένες χώρες λόγω του ΔΝΤ, Ντανιέλ Ορτέγκα, που πρόσφατα κέρδισε τις εκλογές με την υποστήριξη της εκκλησίας και ενός παλιού μέλους των Κόντρας ως υποψηφίου αντιπροέδρου του. Οι ΗΠΑ, που αρχικά είχαν αντιταχθεί στην εκλογή του, μετά σιώπησαν. Η Νικαράγουα παίρνει και αυτή φθηνό πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα.
Σημαντικός παράγοντας στις πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή έχει αναδειχθεί η ενεργειακή αυτονομία που προσφέρουν η Βενεζουέλα και η Βολιβία μετά την ανάκτηση του εθνικού ελέγχου των πόρων των χωρών τους. Ο Τσάβες με το πλεονέκτημα αυτό επιχειρεί να δημιουργήσει ένα πόλο στη Λατινική Αμερική. Παρεμβαίνει σε εκλογές γειτονικών χωρών, άλλοτε επιτυχημένα (π.χ. Ουρουγουάη, Νικαράγουα) άλλοτε όχι (π.χ. Περού, Μεξικό).
Στην Κεντρική και Νότια Αμερική, που οι ΗΠΑ θεωρούσαν σαν αυλή τους, οι δυνατότητες παρέμβασής τους πλέον περιορίζονται. Στη σύνοδο των αμερικανικών κρατών το Νοέμβρη του 2005 στο Μαρ ντελ Πλάτα της Αργεντινής οι ΗΠΑ επιχείρησαν ανεπιτυχώς να περάσουν νέα συμφωνία απελευθέρωσης εμπορίου και αγορών, την ALCA (Area de Libre Commercio de las Americas), με επικεφαλής τις ίδιες. Βρήκαν όμως τη σφοδρή αντίθεση της Βραζιλίας, της Αργεντινής και της Βενεζουέλας, που υποστηρίζουν την ήδη υπάρχουσα ζώνη ελεύθερου εμπορίου Mercosur του 1991, με μέλη την Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Ουρουγουάη, την Παραγουάη και τη Βενεζουέλα και με ειδική σχέση τη Βολιβία και τη Χιλή, δηλ. χωρίς τις ΗΠΑ.
Αυτές οι προοδευτικές εξελίξεις δε θα πρέπει να οδηγήσουν σε υπερβολικά συμπεράσματα και ιδεολογήματα, ότι τα συμβαίνοντα στη Λατινική Αμερική είναι παγκόσμιας ισχύος, αγνοώντας συνθήκες, ιδιαιτερότητες και συγκυρίες. Πάντως όλ αυτά δείχνουν ότι οι ΗΠΑ δεν είναι παντοδύναμες, όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, πατριωτικές ηγεσίες και λαοί αποφασισμένοι. Η Λατινική Αμερική φαίνεται να προστίθεται ως ένα ακόμη μέρος του κόσμου που αποσπάται από τη μονοκρατορία των ΗΠΑ. Πόσο όμως θα προχωρήσουν αυτές οι αλλαγές είναι ένα ζητούμενο απ όλους όσοι οραματίζονται ένα καλύτερο κόσμο.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Είναι η πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες στις εκλογές της 7-11-2006 που ο αμερικανικός λαός καταψήφισε Πρόεδρο για εξωτερικό θέμα, τον πόλεμο στο Ιράκ, κάτι που δεν είχε συμβεί ούτε και με την ήττα στο Βιετνάμ. Δείχνει ότι οι Αμερικανοί ψηφοφόροι, που είχαν μεγαλύτερη συμμετοχή από άλλες εκλογές, δεν έχουν αποβάλει το σύνδρομο του Βιετνάμ και καταδίκασαν την έξαλλη πολιτική των νεοσυντηρητικών, που είχε περιβληθεί με ένα θρησκοληπτικό μανδύα μεσσιανισμού, μ ένα Πρόεδρο που ισχυρίζεται ότι μιλάει με το Θεό. Στους ψηφοφόρους βάρυναν όμως και τα αντικοινωνικά μέτρα των Ρεπουμπλικάνων. Ο Μπους ευνόησε τις επιχειρήσεις και τα μεγάλα εισοδήματα. Αυτός και το Κογκρέσο του θέσπισαν εκτεταμένες φοροαπαλλαγές στα μερίσματα, τα κεφαλαιουχικά κέρδη και την ακίνητη περιουσία. (Στις πετρελαϊκές εταιρείες προσφέρθηκαν φοροαπαλλαγές 2,8 δισ. δολ. με περσινό νόμο) Χτύπησαν περιβαλλοντικές και άλλες νομοθεσίες, που εμπόδιζαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, επιβράβευσαν με συμβόλαια πολλών δισ. δολαρίων συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικό του κοινωνικού προβλήματος είναι το κατώτατο ωρομίσθιο, που σε ομοσπονδιακό επίπεδο είναι καθηλωμένο από το Σεπτέμβριο 1997 στα 5,15 δολ. (4,40 ευρώ). Η άνοδος του πληθωρισμού έχει μειώσει κατά 21% το διαθέσιμο εισόδημα των χαμηλόμισθων και οι Δημοκρατικοί υπόσχονται αύξησή του στα 7,25 δολ. (6,20 ευρώ). Πάντως στην Ελλάδα είμαστε χειρότερα. Το κατώτατο ημερομίσθιο είναι σήμερα 27,18 ευρώ, που αντιστοιχεί σε ωρομίσθιο 4,10 ευρώ.
Η επόμενη διετία και οι Δημοκρατικοί
Η προσεχής διετία θα είναι ιδιαίτερα ρευστή για το Μπους, καθώς αναμένεται ν αποκαθηλωθούν οι κραυγαλέοι νεοσυντηρητικοί συνεργάτες του. Μετά το Ράμσφελντ στο στόχαστρο είναι ο Τσέινι. Σε περίπτωση απομάκρυνσής του και διορισμού νέου αντιπροέδρου ο Μπους θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να έχει την τύχη του Νίξον, δηλ. ν αποπεμφθεί από την προεδρία, αν επιμείνει στην ως τώρα πολιτική του και δε δρομολογήσει την αποχώρηση των στρατευμάτων από το Ιράκ.
Όμως και οι Δημοκρατικοί δεν έχουν διαφορετική πολιτική στα διεθνή θέματα. Ο πόλεμος στο Ιράκ έγινε με τη δική τους συναίνεση. Δεν έχουν διαφορετικό εξωτερικό δόγμα από το Μπους. Την «τρομοκρατία» έχουν και αυτοί ως ιδεολόγημα. Ίδιες σταθερές υποστήριξης για το Ισραήλ, την Τουρκία, ίδιες αντιλήψεις για τον «άξονα του κακού». Το Δημοκρατικό Κόμμα θα αλλάξει, απλώς, το περιτύλιγμα της εξωτερικής πολιτικής. Όταν η διπλωματία εξαντλεί τα όριά της, τότε, αν τους παίρνει, θα μιλούν τα όπλα.
Οι υποψήφιες για την Προεδρία
Η Νάνσι Πελόσι, πρόεδρος της Βουλής και πιθανή υποψήφια για το χρίσμα των προεδρικών εκλογών του 2008 με τους Δημοκρατικούς, θεωρεί ότι «οι ΗΠΑ απέσυραν την προσοχή τους από το Αφγανιστάν και τον πραγματικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και κατηγόρησε τον πρόεδρο Μπους για έλλειψη σχεδίου στο Ιράκ και ότι «επέτρεψε στους Ταλιμπάν και στους συμμάχους της Αλ Κάιντα να επιτίθενται στα αμερικανικά στρατεύματα». Πάντως είναι αντίθετη με τον πόλεμο στο Ιράκ, κάτι που μειώνει τις πιθανότητές της, επειδή η αποχώρηση των Αμερικανών από το Ιράκ ανησυχεί ιδιαίτερα το Ισραήλ, βλέποντας ότι έτσι θα ενισχυθεί το Ιράν, πράγμα που αμφισβητεί το ρόλο του και την ύπαρξή του. Αντίθετα η άλλη υποψήφια για το χρίσμα των προεδρικών εκλογών του 2008 Χίλαρι Κλίντον, δηλωμένη σιωνίστρια, είναι υπέρμαχος του πολέμου στο Ιράκ. Ενώ ήταν η επικρατέστερη στην περιοχή της Ν. Υόρκης, το εβραϊκό λόμπι της χορήγησε 29,5 εκατομμύρια δολ., τα περισσότερα χρήματα από οποιονδήποτε άλλον υποψήφιο στις ΗΠΑ. «Η παρουσία μας (εννοεί στο Ιράκ) θα στείλει ένα μήνυμα στο Ιράν ότι δεν μπορούν να επηρεάζουν την κατάσταση στην περιοχή, παρά τους σημαντικούς φυλετικούς και θρησκευτικούς δεσμούς που έχουν με τον πληθυσμό». (Γράμμα προς τους ψηφοφόρους). Πάντως υπάρχει σοβαρή αντίθεση στην υποψηφιότητά της, με ιστοσελίδα, που έχει τίτλο «ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΤΩΡΑ» (STOP HER NOW), που εκφράζει κύκλους των Δημοκρατικών και του αντιπολεμικού κινήματος. Σημειώνουμε επίσης ότι ίδια αντίθεση υπάρχει σε κύκλους του κατεστημένου για την τυφλή υποστήριξη του Ισραήλ, ακόμη και όταν βλάπτονται τα αμερικανικά συμφέροντα.
Όχι πάλι αυταπάτες
Ελπίζουμε μετά από 2 χρόνια να μη γίνουν πιστευτοί ξανά ο υποψήφιος Αμερικανός πρόεδρος, οι εδώ υποτακτικοί και τα «παπαγαλάκια», που θα ισχυρισθούν ότι οι Δημοκρατικοί θ αλλάξουν πολιτική στο Κυπριακό, στην Τουρκία, στα Βαλκάνια υπέρ της Ελλάδας, όπως τότε έκαναν με το «σοσιαλιστή» Κλίντον, που βομβάρδισε τη Σερβία.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ενέκρινε αποζημίωση 3 εκατομμυρίων ευρώ, για το χώρο του Τύμβου των Σαλαμινομάχων, στην εταιρεία «Αρκαδία Α.Ε.», ιδιοκτησίας της οικογένειας του Αχιλλέα Καραμανλή, αντικειμενικής αξίας 19.200 ευρώ! Ο χώρος αυτός -24 στρέμματα- έχει ανακηρυχθεί αρχαιολογικός από το 1965 και ανήκε στο δημόσιο, όμως με απόφαση της χούντας το 1971 χαρίστηκε ουσιαστικά στον Αχιλλέα Καραμανλή, ο οποίος τον διεκδικούσε. Το τραγικό είναι πως, ενώ δικαστικά μπορούσε το δημόσιο να ανακτήσει την περιοχή που δικαιωματικά του ανήκει και ο Νομάρχης Πειραιά (έστω και προεκλογικά) προσπάθησε να προστατέψει το χώρο με περίφραξη από τις καταστροφές που υφίσταται από την εταιρεία «Αρκαδία», ο τελευταίος δέχθηκε επίθεση από το Γ.Γ. του Υπουργείου Πολιτισμού!
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Οι εκλογές είναι, πλέον, δυνατό να προκηρυχθούν οποτεδήποτε στους προσεχείς μήνες. Θα ήταν πολύ αρνητικό για το ΑΣΚΕ, μια που πήγαμε, άλλωστε, καλύτερα από ποτέ στις τελευταίες, να μην μπορέσουμε, για οικονομικούς λόγους, να πάρουμε μέρος σ αυτές.
Γι αυτό, καλούνται όλα τα μέλη και οι φίλοι του ΑΣΚΕ να γνωστοποιήσουν, όσο πιο γρήγορα, το μίνιμουμ ποσό που μπορούν να διαθέσουν για την έκτακτη εκλογική τους συνεισφορά και το μάξιμουμ, με όποια δυνατή θυσία, αν χρειαστεί, ώστε να σχεδιαστούν τα αναγκαία βήματα.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε και η φετινή συνεστίαση του ΑΣΚΕ, το Σάββατο 4 Νοεμβρίου.
Στις ομιλίες τους, ο Δ. Παλλαδινός αναφέρθηκε γενικά στην πολιτική κατάσταση, ο Α. Φρυδάς (τ. δήμαρχος Μόρφου) στις τελευταίες εξελίξεις του Κυπριακού και ο Σ. Στενός στην καταλήστευση των πολιτών από τις τράπεζες.
Η νεολαία μας διασκέδασε, όπως κάθε χρόνο, με ζωντανή μουσική και μιμήσεις.
Παραβρέθηκαν ο εκπρόσωπος της Χριστιανικής Δημοκρατίας Θ. Κουρταλίδης και αντιπροσωπεία Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών της δημοκρατίας.
Συνέντευξη στο HIGH TV
Τη Δευτέρα 30 Οκτωβρίου στο HIGH TV, στην τακτική εκπομπή του δημοσιογράφου Χρ. Πηγαδίτη 8-9 μ.μ., προσκεκλημένοι ήσαν ο τ. υπουργός του ΠΑΣΟΚ Λ. Βερυβάκης και το μέλος της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Ν. Καργόπουλος. Η συζήτηση στράφηκε γύρω από τα εθνικά θέματα, τις εσωτερικές και διεθνείς πολιτικές εξελίξεις. Η εκπομπή είναι γραμμένη σε DVD, όπως και οι εισηγήσεις των εσπερίδων. Τα DVD μπορείται να τα δανειστείτε.
Οι εκδόσεις του ΑΣΚΕ
Μια νέα, πολύ σημαντική κατά τη γνώμη μας, έκδοση πραγματοποίησε το ΑΣΚΕ, αποτέλεσμα πολύχρονης δουλειάς, στην οποία πήραν μέρος όλα τα μέλη και μερικοί φίλοι του κόμματος. Το θέμα της είναι: «Η Ελλάδα στην ΕΟΚ/Ε.Ε. Η αποχώρηση από την Ε.Ε. όρος επιβίωσης και προόδου». Το ΑΣΚΕ-4 αποτελείται από 99 σελίδες, κοστίζει 10 ευρώ, περιέχει μια εισαγωγή με την ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και 4 μέρη:
1ο Ε.Ο.Κ./Ε.Ε. και δημοκρατία
2ο Ελληνική εξωτερική και αμυντική πολιτική και Ε.Ε.
3ο Η ελληνική οικονομία και η Ε.Ο.Κ./Ε.Ε.
4ο Ελληνικός πολιτισμός και Ε.Ε.
Υπενθυμίζουμε τις άλλες 3 εκδόσεις μας:
ΑΣΚΕ-1: «Από την αντιεισήγηση μέχρι την ίδρυση του ΑΣΚΕ», Β΄ έκδοση, Οκτώβριος 2005, 39 σελίδες, κόστος 5 ευρώ. Περιέχει τα κυριότερα κείμενα της περιόδου αυτής: Την αντιεισήγηση στη 10η σύνοδο της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ, την απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου, την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΑΣΚΕ με τη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε κ.τ.λ.
ΑΣΚΕ-2: «Η πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση της Ελλάδας Ο αγώνας για την Εθνική Ανεξαρτησία», έκδοση 1986, 134 σελίδες (μικρού μεγέθους), κόστος 5 ευρώ. Περιέχει συνοπτικό ιστορικό, ανάλυση των κυριοτέρων συμφωνιών (δόγμα Τρούμαν, ένταξη στο ΝΑΤΟ, συμφωνίες για βάσεις) και των τρόπων που η εξάρτηση επιβάλλεται στην πράξη, καθώς και θέσεις προτάσεις του ΑΣΚΕ για μια άλλη εξωτερική και αμυντική πολιτική.
ΑΣΚΕ-3: «Κύπρος», Β΄ έκδοση, Οκτώβριος 2005, 73 σελίδες, κόστος 5 ευρώ. Περιέχει τα εξής μέρη:
1ο Ένα σύντομο ιστορικό.
2ο Διαπραγματεύσεις Συμφωνίες.
3ο Το σχέδιο Ανάν.
4ο Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.
5ο Μια άλλη πολιτική για την Κύπρο.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Μετά από πολύχρονη δουλειά, εκδόθηκε το ΑΣΚΕ-4, με θέμα: Η Ελλάδα στην ΕΟΚ/Ε.Ε. Η αποχώρηση από την Ε.Ε. όρος επιβίωσης και προόδου (βλ. σχετικό άρθρο ).
Η επόμενη εσπερίδα του ΑΣΚΕ θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου, ώρα 7.30 μ.μ., με θέμα την παρουσίαση του ΑΣΚΕ-4. Θα ακολουθήσει συζήτηση.
Η εσπερίδα του Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στις 13 του μηνός, με θέμα την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη και του Ιανουαρίου στις 24 του μηνός με θέμα το έργο του Αδαμάντιου Κοραή και του Ρήγα Φεραίου.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Στις 13-2-2006 η Κομισιόν δημοσίευσε έκθεση με την οποία στην ουσία επιτάσσει την ανάγκη «μεταρρύθμισης» του συνταξιοδοτικού και ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Επικαλούμενη τη γήρανση του πληθυσμού και τη μείωση του οικονομικά ενεργού πληθυσμού έως το ... 2050 ζητά τώρα την τροποποίηση του συνταξιοδοτικού και ασφαλιστικού συστήματος. Η έκθεση, φυσικά, στηρίζεται στο ότι η χώρα μας θα μείνει καταδικασμένη εσαεί να είναι καταναλώτρια των ξένων προϊόντων και ότι η ... ανάπτυξή της θα βασίζεται στην κατανάλωση και όχι στην παραγωγή. Έτσι πέραν των «μεταρρυθμίσεων» του ασφαλιστικού, που η συνταγή τους είναι γνωστή (αύξηση ορίων ηλικίας και εισφορών, μείωση συντάξεων κ.λ.π.), η Κομισιόν επιτάσσει και τη μόνιμη λιτότητα, ώστε οι προϋπολογισμοί να καταστούν πλεονασματικοί. Ανησυχούν μήπως το δημόσιο δεν έχει χρήματα ν αγοράζει τα προϊόντα τους και να είναι αποτελεσματικό γι αυτούς. Σε ενίσχυση της Κομισιόν ήλθε το άλλο προπύργιο του κεφαλαίου, το Δ.Ν.Τ., να υπερθεματίσει και μάλιστα στο μεσοδιάστημα 1ου και 2ου γύρου των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Ο επικεφαλής του κλιμακίου του οικονομικού οργανισμού κ. Ρόμπερτ Φορντ ζήτησε να ληφθούν μέτρα για αύξηση ορίων ηλικίας, μείωση συντάξεων, για φραγμό στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κ.λ.π.
Δεν πέρασε παρά λίγος χρόνος, οπότε έπιασαν δουλειά οι ντόπιοι υποτακτικοί. «Δεν υπάρχει δέσμευση την επόμενη 4ετία για τα όρια ηλικίας», λέει ο κ. Γιακουμάτος. «Σύνταξη στα 67», λέει ο βιομήχανος κ. Αναλυτής, πρόεδρος της λεγόμενης Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής. «Ανησυχεί» ο γνωστός κ. Γκαργκάνας, ενώ οι κ. Αλογοσκούφης και Τσιτουρίδης «διαβεβαιώνουν» ότι οι «μεταρρυθμίσεις» του ασφαλιστικού θα γίνουν μετά «κοινωνικό διάλογο μακράς πνοής». Ο κ. Τσιτουρίδης, αναφερόμενος στο αναλογιστικό έλλειμμα των ταμείων, είπε πως «εικάζεται ότι ανέρχεται στα 400 δισ. ευρώ, δύο φορές πάνω από το ΑΕΠ». Αυτό που δεν είπε είναι ότι οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις λεηλάτησαν τα ταμεία προς όφελος των ολίγων, οι οποίοι ούτε τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων τους πλήρωναν, χωρίς κανείς να ζητήσει το λογαριασμό αυτής της λεηλασίας.
Πρώτο βήμα: Το χάρισμα των χρεών των μεγαλοεργοδοτών (το μίνι ασφαλιστικό)
Στα πλαίσια αυτά κατατέθηκε για ψήφιση το λεγόμενο μίνι ασφαλιστικό, που δείχνει τον τρόπο με τον οποίο σκέπτονται να λύσουν το ασφαλιστικό. Στους μεγαλοφειλέτες (μεγάλες επιχειρήσεις, δημόσιο) παρέχεται η δυνατότητα καταβολής των οφειλών είτε εφάπαξ, με έκπτωση 80% επί των πρόσθετων τελών και λοιπών επιβαρύνσεων και προσαυξήσεων, είτε τμηματικά, μέχρι 96 μηνιαίες δόσεις, με έκπτωση 50%. Σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση, για τους μεγαλοοφειλέτες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ με συνολικό ποσό οφειλής άνω του 1.000.000,01 ευρώ παρέχεται εναλλακτικά, η δυνατότητα να ρυθμίσουν με τον προηγούμενο τρόπο το ποσό μέχρι του 1.000.000 ευρώ και για το πέραν αυτού αναστελλόταν επί 18μηνο η οποιαδήποτε καταβολή, με την προϋπόθεση της καταβολής του 8% του υπερβάλλοντος το 1.000.000 ευρώ ποσού. Μετά το τέλος της αναστολής το οφειλόμενο ποσό επιμεριζόταν σε 78 δόσεις. Οι οφειλές στο ΙΚΑ κάτω του 1.000.000 ευρώ δε ρυθμίζονταν.
Οι οφειλές αυτές στα ταμεία χρονολογούνται εδώ και πολλά χρόνια και, παρά τις προσαυξήσεις, ακόμη κι αν καταβληθούν, τα ταμεία θα εισπράξουν πολύ λιγότερα από τη σημερινή αξία των εισφορών, λόγω του πληθωρισμού.
Είναι γνωστό ότι όποιος οφείλει μικρά ποσά και δεν τα πληρώνει στα ταμεία, ιδιαίτερα στο ΙΚΑ αντιμετωπίζει αγωγές και καταδίκες. Οι μεγαλοφειλέτες δεν πλήρωναν και κανείς δεν τους ενόχλησε. Γιατί να πληρώσουν τώρα, αφού ξέρουν ότι τελικά οι οφειλές τους θα φορτωθούν και πάλι στους ασφαλισμένους; ’λλωστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι κυβερνήσεις κάνουν τέτοιου είδους ρυθμίσεις, χωρίς αποτέλεσμα.
Η καταδίκη της χώρας να παραμένει στην Ε.Ε. έχει συνέπειες κατά συρροήν.
Υ.Γ.: Μετά την κατακραυγή που ξεσήκωσαν οι φωτογραφικές χαριστικές διατάξεις για τους 150 περίπου μεγαλοφειλέτες του ΙΚΑ, ο Τσιτουρίδης απέσυρε από το νομοσχέδιο αυτό τη δυνατότητα της 18μηνης αναστολής, διατηρώντας όλα τα υπόλοιπα.
Σε αντίβαρο, για τους 2.500 περίπου μικροφειλέτες πρόσθεσε τροπολογία, που μειώνει το ύψος της ελάχιστης δόσης οφειλών τους προς το ΙΚΑ από 150 σε 100 ευρώ. Τελικά, όλ αυτά επιβαρύνουν τα ταμεία, δηλ. τους ασφαλισμένους.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Οι σύμμαχοι και εταίροι μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. συνεχίζουν σταθερά να δείχνουν τις διαθέσεις τους απέναντι στον ελληνισμό, να αποδεικνύουν ότι η εξωτερική πολιτική που ακολουθούμε μας ζημιώνει σοβαρά και ότι πρέπει να χαράξουμε μια άλλη, αδέσμευτη, πολιτική. Θα ήταν αυταπάτη να πιστεύαμε ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα με την επικράτηση των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ ή με αλλαγές κυβερνήσεων στις χώρες της Ε.Ε..
Η φινλανδική πρωτοβουλία για το Κυπριακό
Η προεδρεύουσα της Ε.Ε. Φινλανδία διατύπωσε μια δέσμη προτάσεων με τον ισχυρισμό ότι η υλοποίησή τους θα αποτελούσε ένα βήμα προόδου για το Κυπριακό. Αν και επισήμως δεν παρουσιάστηκε τίποτα, οι φινλανδικές προτάσεις διέρρευσαν στον τύπο και αποτελούν προσπάθεια επαναφοράς του σχεδίου Ανάν μέσω της Ε.Ε., γι αυτό ο κυπριακός ελληνισμός τις απέρριψε. Στην ουσία ζητούν να αναγνωριστεί η Κυπριακή Δημοκρατία (με κυριαρχία μόνο στο ελεύθερο τμήμα!) από μία χώρα, τη μοναδική που δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα (την Τουρκία) με αντάλλαγμα τη νομιμοποίηση και την αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος του Αττίλα από όλες τις χώρες του κόσμου!
Η συνάντηση στο Ελσίνκι, που θα προωθούσε τις προτάσεις, δεν έγινε, επειδή η Τουρκία αρνήθηκε να παραβρεθεί. Το καταπιεστικό καθεστώς της ’γκυρας φοβάται (ορθώς) ότι η παραμικρή υποχώρησή του στο Κυπριακό (ή στο Κουρδικό ή αλλού) ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και δρομολογεί τη διάλυσή του. Μόνο οι ελληνόφωνοι πεμπτοφαλαγγίτες μας το παρουσιάζουν ως παντοδύναμο, για να μας πιέζουν να υποχωρούμε σε κάθε παράλογη διεκδίκησή του.
«Έλληνες» δημοσιογράφοι στον Αττίλα
Κάποιοι τέτοιοι πεμπτοφαλαγγίτες, εκσυγχρονιστές, υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν, πήραν μέρος σε δημοσιογραφικό συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε 9-11 Νοέμβρη στην κατεχόμενη Λευκωσία, στην έδρα της επιτροπής Φουλμπράιτ: Αλέξης Ηρακλείδης, καθηγητής Παντείου, Πάσχος Μανδραβέλης, αρθρογράφος της «Καθημερινής», Ηλίας Κανέλλης, αρθρογράφος της «Αυγής», δημοσιογράφοι των κυπριακών εφημερίδων «Πολίτης» και «Αλήθεια» και εκπρόσωποι ΜΚΟ, που (ως γνωστόν) χρηματοδοτήθηκαν από τη UNOPS. Εννοείται ότι τέτοιες εκδηλώσεις προσδίδουν νομιμότητα στο κατοχικό καθεστώς.
Τις ίδιες μέρες, 5-11 Νοέμβρη, το «Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών» (!!) διοργάνωσε σεμινάριο για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους δημοσιογράφους στους Δελφούς, με εκπαιδευτές Έλληνες και Τούρκους ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους. Τι άλλο μπορεί να τους απασχόλησε, εκτός από την επαναφορά του σχεδίου Ανάν; Το δυστύχημα είναι ότι παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των Ενώσεων Συντακτών Ελλάδας και Κύπρου, καθώς και εκπρόσωπος της Γραμματείας Τύπου της Κύπρου! Συνέπεια της συμμετοχής μας στην Ε.Ε.!
Ταλάτ, Γιωργάκης και ΑΚΕΛ
Τόσα χρόνια προσπαθούσε ο Ταλάτ να βάλει το κόμμα του στη Σοσιαλιστική Διεθνή και δεν μπορούσε. Έπρεπε να γίνει πρόεδρός της ο Γιωργάκης, για να το πετύχει. Πράγματι το Συμβούλιο της Διεθνούς (Χιλή 5-7/11/06) υπό την προεδρία του Γιωργάκη αποφάσισε να κάνει δόκιμο μέλος το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα, προσφέροντας νομιμοποίηση και στο ίδιο το κατοχικό καθεστώς του Αττίλα! Το περιοδικό «Μεταρρύθμιση», που εκδίδεται από εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ (Μπίστης, Σωμερίτης, Μπεγλίτης), στο εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης είχε τις φωτογραφίες 6 «ηγετών της ευρωπαϊκής αριστεράς», ένας από τους οποίους ήταν ο Ταλάτ!!
Εν τω μεταξύ, το ΑΚΕΛ χαρακτηρίζει πάντα «αδελφό» το κόμμα του κατοχικού προέδρου και συνεχίζει (και πυκνώνει) τις κοινές εκδηλώσεις μαζί του! Μετά μας φταίνε οι ξένοι!!
Οι αποκαλύψεις του Γκρέγκορι Κόπλεϊ
Ισχυρό χτύπημα δέχτηκε το καθεστώς της Τουρκίας με τις αποκαλύψεις της Ένωσης Διεθνών Στρατηγικών Μελετών του Γκρέγκορι Κόπλεϊ ότι Έλληνες αιχμάλωτοι-αγνοούμενοι της κυπριακής τραγωδίας του 1974 (και Κούρδοι αγωνιστές) χρησιμοποιήθηκαν από τον τουρκικό στρατό σε εργαστήρια έξω από την ’γκυρα ως πειραματόζωα για χημικά-βιολογικά όπλα! Όπλα που και άλλες πηγές βεβαιώνουν ότι ήδη κατέχει η Τουρκία και μπορεί να τα χρησιμοποιήσει και εναντίον της Ελλάδας.
Οι πρώτοι που έσπευσαν να υπερασπιστούν τον τουρκικό στρατό ήταν οι πεμπτοφαλαγγίτες στον ελληνόφωνο τύπο, όπως η «Πανδώρα» του «Βήματος» και ο Μακ. Δρουσιώτης στον «Πολίτη» και την «Ελευθεροτυπία», που προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το γεγονός και να πλήξουν την αξιοπιστία του Κόπλεϊ. Αλλά ο Κόπλεϊ τους απάντησε ότι πελάτες του είναι 170 κυβερνήσεις (μεταξύ αυτών και η αμερικανική), ότι διαθέτει εκατοντάδες συλλέκτες πληροφοριών σε όλο τον κόσμο και ότι οι συγκεκριμένες πληροφορίες είναι αληθείς, γιατί «προέκυψαν από ανθρώπινες πηγές στο πεδίο (δηλ. την Τουρκία)», δηλ. τον τουρκικό στρατό, θα προσθέταμε εμείς. Ιδιαίτερα για το Δρουσιώτη απάντησε ότι «γίναμε δέκτες πληροφοριών για κάποιες κατά τα φαινόμενα ενδιαφέρουσες οικονομικές διασυνδέσεις του με πηγές που θέλουν πάρα πολύ να επηρεάσουν το κυπριακό πολιτικό σκηνικό»!!
Αξίζει να προσθέσουμε ότι η «Πανδώρα» χαρακτηρίζει το Κυπριακό ως «εθνικό θέμα» (σε εισαγωγικά) και καταγγέλλει την ελληνοκυπριακή πλευρά ως αδιάλλακτη!
Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας
Η φινλανδική πρωτοβουλία δεν είχε σκοπό μόνο να προωθήσει τα σχέδια των Αγγλοαμερικανών στο Κυπριακό, αλλά και να παρακάμψει τα εμπόδια για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., αφού θα εμφανιζόταν η Τουρκία διαλλακτική.
Στην πραγματικότητα ουδείς εταίρος συγκινείται με το Κυπριακό, απλώς κάποιοι το χρησιμοποιούν ως πρόσχημα, για να απομακρύνουν την τουρκική ένταξη, που θα συμβάλει στην περαιτέρω κοινωνική και πολιτική διάλυση της Ε.Ε.. Έστω κι έτσι όμως, η ελληνική πλευρά (αφού κακώς Ελλάδα και Κύπρος είναι μέλη της Ε.Ε., τουλάχιστον) μπορεί να βρίσκει συμμάχους και να μην επιτρέπει να κλείσει κανένα κεφάλαιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ήδη από τα 35 κεφάλαια ήρθαν για συζήτηση 4, έκλεισε μόνο το 1ο, πάγωσαν τα 3. Η Κομισιόν, για να κάμψει τις αντιρρήσεις της Κύπρου (και της Ελλάδας;), ανέβαλε μέχρι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου την εισήγησή της για κυρώσεις, στη (βέβαιη) περίπτωση που η Τουρκία δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Απ ό,τι φαίνεται διαμορφώνονται δύο τάσεις. Η μία (Κύπρος, Ελλάδα κ.λ.π.) επιδιώκει να διαιωνίσει τις διαπραγματεύσεις, ενώ η άλλη (Βρετανία κ.λ.π.) επιδιώκει να κλείσει όλα τα κεφάλαια πλην 3-4, τα οποία θα κρατάει ανοιχτά, (υποτίθεται) για να πιέζεται η Τουρκία, και την κατάλληλη στιγμή να τα ξεμπλοκάρει κι αυτά και να ολοκληρώσει την ένταξη. Πάντως, αρχίζει πλέον να φαίνεται ως πιθανό να αποσύρει η ίδια η Τουρκία την αίτησή της να γίνει πλήρες μέλος, αφού δεν είναι διατεθειμένη να δώσει ούτε τα προσχήματα για «ευρωπαϊκή» συμπεριφορά.
Η Δυτική Θράκη και οι ΗΠΑ
Η αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας έκανε σαφές ότι υποστηρίζει πλήρως την Τουρκία στην προσπάθειά της να επιβάλει συγκυριαρχία στη Δ. Θράκη, ως πρώτο βήμα για μελλοντικά σχέδια. (Ήδη η Τουρκία ασκεί ισχυρή επιρροή στο νομό Ροδόπης.) Ο επιτετραμμένος Τόμας Κάντριμαν σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (4/11/06) δήλωσε για τους μειονοτικούς ότι «τους θεωρούμε εθνικά Τούρκους», ενώ η Συνθήκη της Λοζάνης (1923) σαφώς τους χαρακτηρίζει ως μουσουλμάνους.
Η αλλαγή του χαρακτηρισμού είναι τεράστιας σημασίας, γιατί θα νομιμοποιήσει και θα αποθρασύνει την Τουρκία να λειτουργεί ως «μητέρα-πατρίδα» των μειονοτικών και να προωθήσει στη Δ. Θράκη σχέδια ανάλογα με την Κύπρο. Τα σχέδια αυτά ομολογούνται από τον κ. Κάντριμαν, που έφτασε στο σημείο να πει ότι «η Συνθήκη της Λοζάνης δεν είναι η τελευταία λέξη του Διεθνούς Δικαίου».
Η υπ. Εξ. Ντόρα αντέδρασε ψυχρά, δηλώνοντας ότι υπάρχει διαφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ σε αυτό το θέμα. Παρόμοια και η θέση του υπεύθυνου του ΠΑΣΟΚ Χ. Παπουτσή. Θυμίζουμε, όμως, ότι ως υπ. Εξ. (ποίου;) ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει ότι δεν έχει αντίρρηση να χαρακτηριστεί η μειονότητα «τουρκική». Σε τι άλλωστε είχε αντίρρηση;
Η αμερικανική απάντηση στις ελληνικές αντιδράσεις ήταν ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ(!), που όχι μόνο καλύπτει τον επιτετραμμένο, όχι μόνο τονίζει ότι η αμερικανική ερμηνεία του όρου «μειονότητα» δε βασίζεται στη Συνθήκη της Λοζάνης, αλλά επεκτείνει το θέμα στους «εθνικής καταγωγής Μακεδόνες και Αλβανούς που ζουν στην Ελλάδα».
Είναι γεγονός ότι η ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων από τους Αμερικανούς αυτή τη στιγμή σχετίζεται με τη δυσαρέσκειά τους ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν πιέζει όσο πρέπει τον Πρόεδρο της Κύπρου Τάσσο Παπαδόπουλο για παραχωρήσεις, όμως αποκαλύπτει και τις στρατηγικές τους επιδιώξεις.
Ελληνοτουρκικός στρατός!
Ενώ η Ελλάδα με δηλώσεις αξιωματούχων της αντιδρά (όσο αντιδρά) στην επιθετικότητα ΗΠΑ-Βρετανίας-Τουρκίας, στην πράξη επιβραβεύουμε την επιθετικότητα αυτή. Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χηνοφώτης και ο Τούρκος ομόλογός του Μπουγιούκανιτ, κατά την 4ήμερη επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα 2-5 Νοεμβρίου, αποφάσισαν τη σύσταση 2 κοινών μονάδων (μιας διακλαδικής και μιας χερσαίας) με σκοπό τη συμμετοχή στις «ειρηνευτικές» αποστολές του ΝΑΤΟ!! Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Σ. Μακόρμακ χαρακτήρισε την επίσκεψη «καλό και θετικό βήμα». Ο κ. Χηνοφώτης και ο πολιτικός του προϊστάμενος φαίνεται να ξεχνούν ότι ο στρατός με τον οποίο φτιάχνουν κοινές μονάδες εξακολουθεί να είναι στρατός κατοχής της μισής Κύπρου!
Την ίδια ώρα η υπ. Εξ. Ντόρα, ενώ δεν είχε βρει χρόνο να παραστεί στην εκδήλωση της κυπριακής πρεσβείας στην Αθήνα για την ανεξαρτησία της Κύπρου, παρέστη (πρώτη φορά υπ. Εξ. της Ελλάδας) με πλατιά χαμόγελα στην εκδήλωση της τουρκικής πρεσβείας για την εθνική γιορτή της Τουρκίας, δηλ. τη νίκη του Κεμάλ επί των Ελλήνων κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή!
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό