ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στις 21 του Μάρτη ο χασάπης των στρατοπέδων Σάμπρα και Σατίλα, ο δολοφόνος χιλιάδων γυναικών και παιδιών, ο αρχιτρομοκράτης Σαρόν, με την υποστήριξη και τη δημόσια επιδοκιμασία των ΗΠΑ, δολοφόνησε άνανδρα έναν από τους πνευματικούς ηγέτες των Παλαιστινίων και ιδρυτή της Χαμάς, το Σείχη Αχμέντ Γιασίν. Έναν άνθρωπο που αγωνίστηκε για την ελευθερία του λαού του, που ενέπνευσε και θα συνεχίσει να εμπνέει τους μαχητές της Παλαιστίνης, ένα σύμβολο αξιοπρέπειας, πατριωτισμού και ελευθερίας.

Η Ε.Ε. αρκέστηκε σε φραστική μόνο καταδίκη, αποδεχόμενη ουσιαστικά ότι ο αγώνας ενός λαού για την ελευθερία του είναι τρομοκρατία. Ο νέος πρωθυπουργός μας, αρνούμενος να δυσαρεστήσει τους μεγάλους προστάτες του, δεν κατεδίκασε επίσημα και απερίφραστα τη στυγνή εκτέλεση, δεν έστειλε μήνυμα συμπαράστασης και συμπάθειας στον παλαιστινιακό λαό, όπως έπρεπε, εκφράζοντας τα αυθόρμητα αισθήματα των Ελλήνων.

100000 Παλαιστίνιοι μαχητές ορκίστηκαν εκδίκηση. Η αγανάκτηση και η απόγνωση είναι ποτάμι γεμάτο δάκρυα και αίμα. Δυστυχώς, τα ποτάμια δε γυρίζουν πίσω. Αυτοί που σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες.

Η Ν.Δ. θα ακολουθήσει, φυσικά, την ίδια σε γενικές γραμμές πολιτική με το ΠΑΣΟΚ σε όλους τους τομείς, και δεν το κρύβει, σύμφωνη με τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. και τις διαταγές των ΗΠΑ. Της απομένει να διαχειριστεί (όχι να λύσει) τα προβλήματα με τρόπους και ύφος κάπως διαφορετικούς, ώστε να μην προκαλέσει αμέσως τη γενική κατακραυγή.

Ως όπλα της έχει την αποτρόπαια εικόνα της προηγούμενης κυβέρνησης, το παράδειγμα προς αποφυγήν της διακυβέρνησης '90-93, την απουσία του Μητσοτάκη και την παρουσία του Γιωργάκη ως αντιπάλου.

Δυστυχώς γι' αυτήν όμως έχει και εκατομμύρια οπαδών, που δε θα μείνουν ικανοποιημένοι μόνο από τη νίκη της «ομάδας τους», αλλά θα ζητούν και βελτίωση της ζωής τους, τουλάχιστον. Τι θα συμβεί, όταν συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καλό απ' αυτούς που ψήφισαν; Όταν, μάλιστα, δουν ότι ούτε καν οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων τιμωρήθηκαν και πως η διαφθορά τώρα δικαιώνεται; θα στραφούν στην απελπισία τους στον Καρατζαφάρη (έτοιμη ανώδυνη διέξοδος) ή θα καταλήξουν σε άλλα, δυσάρεστα για το κατεστημένο, συμπεράσματα και συνακόλουθες πολιτικές στάσεις και επιλογές;

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΧΩΡΙΣ ΕΞΟΥΣΙΑ

Η εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ, που σημειωτέον δεν ήταν τόσο μεγάλη, το αποστερεί από τη μόνη συνεκτική δύναμη που διέθετε την τελευταία δεκαετία, αυτήν της νομής της εξουσίας. Στο βωμό της διατήρησης της άλλωστε επεχείρησε το απονενοημένο διάβημα τεχνητού ενθουσιασμού με την εκλογή του Γιωργάκη ως αρχηγού, προσθέτοντας άλλο ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα, της απαλλαγής απ' αυτόν, που το τέλος των ιαχών αποκαλύπτει την πλήρη ανεπάρκεια του.

Πώς θα συγκρατήσει τώρα τους οπαδούςτου; Η εξουσία έφυγε, η ιδεολογία είχε ήδη λοιδωρηθεί και εξοβελιστεί εδώ και χρόνια. Ακόμη και το όνομα και τα σύμβολα απειλούνται.

Είναι αλήθεια ότι η ελπίδα όσων πραγματικά ηγούνται του ΠΑΣΟΚ δε στερείται βάσεως. Πιστεύουν ότι η διαστροφή της προσωπικότητας των μελών και των ενθέρμων οπαδών έφτασε σε τέτοιο βάθος, ώστε να αποκλείεται η ανάνηψη, έστω και μόνο από τη ντροπή της αναγνώρισης του καταντήματος στο οποίο οδηγήθηκαν. Αν μάλιστα, λένε, τους επισείουν συνεχώς την προσδοκία της επανόδου στην εξουσία, θα τους κρατήσουν πιο εύκολα.

Όμως οι πολιτικές και κοινωνικές αφετηρίες και αναφορές μεγάλου μέρους των μελών και οπαδών του, η αμείλικτη πραγματικότητα που θα ορθώνεται μπροστά τους σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα της Ε.Ε., η απογοήτευση από τις διαμάχες που θα ξεσπάσουν αμέσως μετά τις ευρωεκλογές ανάμεσα στις αλληλομισούμενες φατρίες θα οδηγήσουν τα μέλη αυτά και τους οπαδούς αυτούς σε ψυχραιμότερες, λογικότερες και, ίσως, επανορθωτικές σκέψεις και αποφάσεις.

ΚΚΕ - ΣΥΝ – ΔΗΚΚΙ

Το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ δείχνουν να εμμένουν στην προεκλογική γραμμή τους, μια που εξασφάλισε ενίσχυση και επιβίωση, αντίστοιχα. Ίσως, όμως, ανακύψουν προβλήματα από την αδιέξοδη ως προς τις προοπτικές πορεία, λόγω των γνωστών εγγενών αιτίων του πρώτου και των ετερόκλιτων συμμαχιών και έλλειψης εμφανούς και αποτελεσματικώς διακριτής γραμμής του δεύτερου.

Για το ΔΗΚΚΙ, απορίες προκαλεί η προτεινόμενη από τον πρόεδρο του αυτοδιάλυση, παρά την εξασφάλιση της αξιοπρέπειας του, όπως, ορθώς, δήλωσε ο ίδιος. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην είναι το πρώτο βήμα για άλλες επιλογές, πχ. επάνοδο στο ΠΑΣΟΚ, που θα προσθέσει άλλη μια απογοήτευση στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, μετά τη συνεργασία του Παπαθεμελή με τη Ν.Δ..

Την ώρα που ο ΟΗΕ συζητούσε για το μέλλον της περιοχής οι αλβανόφωνοι Κοσοβάροι, με την υποκίνηση και στήριξη των Αμερικανών (και της Αλβανίας), εξαπέλυσαν νέο κύμα βίας, ώστε να εκδιώξουν και τους εναπομείναντες 100000 Σέρβους, εγκλωβισμένους σε θύλακες, και να καταστρέψουν τις εκκλησίες και τα μοναστήρια τους, μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Από το 1999 έχουν εκδιώξει άλλους 200 000 Σέρβους, που ζουν ως πρόσφυγες στη Σερβία κάτω από άθλιες συνθήκες.

Τελικός στόχος τους είναι η περαιτέρω συρρίκνωση της Σερβίας, με την επίσημη απόσπαση της κοιτίδας τους, του Κοσόβου, ή του μεγαλύτερου μέρους του και η δημιουργία άλλου ενός κρατιδίου, που να το ελέγχουν πλήρως.

Κάποιοι Αλβανοί, βεβαίως , ονειρεύονται και τη Μεγάλη Αλβανία.

Η ελληνική πολιτική ηγεσία, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να αντιδρούν στα αμερικανικά σχέδια, που μετά τη Σερβία έχουν στόχο την Ελλάδα, τα ανέχονται και τα βοηθούν:

• Αντί να απαιτούν την απομάκρυνση των αμερικανικών και των άλλων ξένων στρατευμάτων, προσφέρουν 2 τάγματα πεζικού, που εξευτελίστηκαν μάλιστα, αφού όχι μόνο δεν έσωσαν τις 3 εκκλησίες που δήθεν προστάτευαν, αλλά ζήτησαν και τη βοήθεια των Αμερικανών, για να γλυτώσουν από τους Αλβανούς!

• Δε διαμαρτυρήθηκαν καθόλου για τις διώξεις κατά των Σέρβων.

• Δε διαμαρτυρήθηκαν για την προβολή μέσω του αλβανικού τύπου απαιτήσεων οργανώσεων "για την απελευθέρωση της Τσαμουριάς".

Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να αποκτήσει ελληνική εξωτερική και αμυντική πολιτική, πριν είναι αργά.

Από τον Ιούνιο του 2003 η Κομισιόν, εκφράζοντας τις θέσεις των βορείων χωρών της ΕΕ, έχει προτείνει να γίνουν περικοπές στις κοινοτικές επιδοτήσεις στα τρία βασικά μεσογειακά προϊόντα (βαμβάκι, καπνό, λάδι), που είναι οι πιο σημαντικές καλλιέργειες της χώρας μας. Οι μειώσεις αυτές ανέρχονται σε 6,4% για το βαμβάκι και σε 2,8% για τα δύο άλλα προϊόντα. Προβλέπουν επίσης αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή και σύνδεση της με την εισοδηματική ενίσχυση των παραγωγών. Δηλ. μπορεί να μην παράγεται ούτε ένα κιλό προϊόντος αλλά να επιδοτείται αυτός που κατέχει αγροτική γη ή δηλώνει αγρότης. Επίσης η Κομισιόν ζητά επαναδιαπραγμάτευση το 2009 για τα μεσογειακά προϊόντα, ώστε να γίνουν νέες περικοπές.

Εν τω μεταξύ οι βόρειες χώρες της ΕΕ είχαν συμφωνήσει για τις επιδοτήσεις των δικών τους αγροτικών προϊόντων (κτηνοτροφικά, γαλακτοκομικά, δημητριακά κ.λ.π) επίσης στη βάση της εισοδηματικής ενίσχυσης των αγροτών και όχι των προϊόντων. Η εφαρμογή των μέτρων για τις βόρειες χώρες αρχίζει το 2007, ενώ για τα μεσογειακά η εφαρμογή προβλέπεται άμεση.

Οι Υπουργοί Γεωργίας της ΕΕ τον Ιούνιο του 2003 ανέβαλαν τη λήψη απόφασης για την αναμόρφωση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) για τα μεσογειακά προϊόντα, πρωτοστατούντος του Έλληνα Υπουργού Γεωργίας, που κατείχε , τότε. την προεδρία, επειδή προφανώς ενόψει των εκλογών ήθελε ν' αποφύγει την αγανάκτηση των αγροτών (που ήταν ήδη αγανακτισμένοι).

Η σταδιακή κατάργηση της ΚΑΠ οφείλεται κυρίως στις πιέσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), δηλ. των ΗΠΑ, που στο όνομα της ανταγωνιστικότητας ζητά να μην επιδοτούνται οι τιμές των αγροτικών

προϊόντων. Ειδικά για τα μεσογειακά προϊόντα η περικοπή της επιδότησης και κατ' επέκταση η μείωση της παραγωγής γίνεται για δύο λόγους:

• Να μπορούν οι βόρειες χώρες της ΕΕ να τα εισάγουν από τρίτες χώρες για να πουλάνε σ' αυτές τα βιομηχανικά τους προϊόντα. (Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΕΕ παράγει μόνο το 2,6% της παγκόσμιας παραγωγής βαμβακιού, ενώ παράλληλα αποτελεί τον μεγαλύτερο εισαγωγέα καλύπτοντας το 48% των αναγκών της με αδασμολόγητες εισαγωγές από τρίτες χώρες.)

• Να αναδιανεμηθούν τα κονδύλια υπέρ των 10 νέων χωρών, εκ των οποίων ορισμένες έχουν υψηλό ποσοστό αγροτικού πληθυσμού.

Ο αγροτικός τομέας είναι στρατηγικός για κάθε χώρα, επειδή αφορά τη διατροφή και την επιβίωση της κοινωνίας. 'Ομως οι ελληνικές κυβερνήσεις, πειθήνιες στην ΕΕ, τον έχουν εγκαταλείψει. Οι αγρότες και η συνδικαλιστική τους ηγεσία,αντί να αιτιώνται και να ψηφίζουν τα κυβερνητικά κόμματα, ν' αναζητήσουν τα πραγματικά αίτια, που οδηγούν στη συρρίκνωσή τους.

Δημοσιέυουμε τα αποτελέσματα του ΑΣΚΕ σ' όλες τις εκλογικές περιφέρειες στις εθνικές εκλογές του 2000 και του 2004