ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στις αρχές Δεκεμβρίου ο Μ. Θεοδωράκης εξήγγειλε τη δημιουργία μιας κίνησης για «ζύμωση ιδεών μακριά από το πολιτικό κατεστημένο». Παρότι η πρόβλεψή μας είναι ότι η κίνηση δε θα ευδοκιμήσει, θεωρούμε υποχρέωσή μας να πάρουμε θέση.

Η Ιστορία θα ξεχάσει σύντομα τη σημερινή κίνηση του Μίκη και κάποιες άλλες πολιτικές του παρεμβάσεις μετά τη μεταπολίτευση, ενώ τον έχει ήδη καταγράψει οριστικά ως έναν από τους βασικούς πυλώνες του νεότερου πολιτισμού μας. Είναι ένας μουσικοσυνθέτης με παγκόσμια αναγνώριση, που δόξασε την πατρίδα μας. Μέσα από το έργο του έφερε κοντά σε όλο τον ελληνικό λαό (και σε όλο τον κόσμο) μεγάλους ποιητές μας, συμβάλλοντας στο σπάσιμο πολιτικών φραγμών. Χωρίς το έργο του Θεοδωράκη ο Σεφέρης και ο Ελύτης δε θα είχαν γίνει αποδεκτοί από τον κόσμο της αριστεράς και ο Ρίτσος θα είχε αγνοηθεί από την επίσημη πολιτεία.

Δεν είναι τυχαίο ότι το μεγάλο και κύριο μέρος του έργου του πραγματοποιήθηκε στο διάστημα που ο ίδιος συμμετείχε ενεργά στους πολύ δύσκολους αγώνες της (πατριωτικής και δημοκρατικής) αριστεράς, με εξορίες, φυλακές, φρικτά βασανιστήρια. Από τη μεταπολίτευση, όμως, και μετά η παρουσία του ήταν τις περισσότερες φορές αρνητική. Με τη δήλωσή του «Καραμανλής ή τανκς» το 1974 βοήθησε όσους σχεδίασαν μια μεταπολίτευση ακίνδυνη για το σύστημα. Το 1990 έγινε υπουργός του πλέον ξενόδουλου και ελεεινού προσώπου της πολιτικής μας ζωής, του Μητσοτάκη. Από την εποχή Οζάλ τον χρησιμοποίησαν στα σχέδια για «ομοσπονδιοποίηση» Ελλάδας- Τουρκίας, στην πραγματικότητα για την επέκταση της τουρκικής κυριαρχίας στον ελληνικό χώρο. Ήταν ο πρώτος που τόλμησε (συνέντευξη με τις πιτζάμες) να υποστηρίξει την κυβέρνηση Σημίτη που κατεξευτέλισε την Ελλάδα με την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους, βοηθώντας στην ανάκαμψή της.

Τα τελευταία χρόνια με δηλώσεις και αρθρογραφία τοποθετείται στα πολιτικά πράγματα από προοδευτικές και πατριωτικές θέσεις, προσπερνώντας όμως το ζήτημα-κλειδί για μια άλλη πορεία της χώρας μας: την αποχώρηση από την Ε.Ε. Αλλά ακόμη και σ’ αυτή τη φάση δέχθηκε να φωτογραφηθεί με Γιωργάκη-Ερντογάν κατά την επίσκεψη του δεύτερου στην Αθήνα, βοηθώντας το προδοτικό έργο των κατοχικών.

Αν με την κίνησή του ο Μ. Θεοδωράκης συμβάλει στην απόρριψη της υποτέλειας και των μνημονίων, θα βοηθήσει τον τόπο. Αν η κίνησή του εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια μιας «νέας μεταπολίτευσης», όπως θεωρητικά εκφράζεται από το Β. Μαρκεζίνη, και εφ’ όσον η προσπάθεια επιτύχει, θα διακοπεί μεν το καταστροφικό έργο των κατοχικών, αλλά θα επιβιώσει το σύστημα ύστερα από άλλη μια τραγική περίοδο για τον ελληνισμό.

Υ.Γ.: Στις 17 Ιανουαρίου πολλοί επιστημονικοί σύλλογοι (ΔΣΑ, ΤΕΕ κ.λπ.) διοργάνωσαν εκδήλωση κατά του μνημονίου με ομιλητή το Μίκη, την οποία δεν προανήγγειλαν τα ΜΜΕ.

Το ΑΣΚΕ θεώρησε υποχρέωσή του να προβάλει την εκδήλωση μέσα από την ιστοσελίδα του και να την ενισχύσει με την παρουσία μελών και φίλων. Οι αντιφάσεις του Μίκη φάνηκαν στην ομιλία του, π.χ. προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα (υποστήριξη προς Καραμανλή και Μητσοτάκη), το σημαντικό όμως είναι ότι πέρασε ένα μήνυμα αντίστασης και ελπίδας. Ιδιαίτερα χειροκροτήθηκε, όταν τόνισε ότι ο ελληνικός λαός ενωμένος και αποφασισμένος δεν έχει να φοβηθεί κανέναν προστάτη και κανένα δανειστή.

Στην πολιτική συγκυρία που βρισκόμαστε σήμερα, με την πατρίδα μας υπό κατοχήν να περνάει κρίσιμες ώρες, νομίζουμε ότι είναι περισσότερο χρήσιμη από ποτέ η κατά το δυνατόν ισχυρότερη παρουσία του ΑΣΚΕ. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι κατά την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, οπότε όλοι ή θριαμβολογούσαν ή σιωπούσαν ή θεωρούσαν το ζήτημα δευτερεύον (προείχαν τα στενοκομματικά ή προσωπικά συμφέροντα), το ΑΣΚΕ φώναζε με όση δύναμη διέθετε ότι υποθηκεύεται το μέλλον της χώρας, ότι πρόκειται για την ολοκλήρωση του πλέγματος εξάρτησης, που θα οδηγούσε με βεβαιότητα στη σημερινή κατάσταση, την οποία είχαμε προβλέψει επακριβώς (βλ. ανακοίνωση ΑΣΚΕ 28/12/2001).

Τώρα που πρέπει να απαλλαγούμε απ’ αυτό το πλέγμα, για να μη διαλυθούμε ως κράτος, τώρα που η σκληρότητα των κατοχικών φαίνεται να οδηγεί σε μια μεγάλη κοινωνική εξέγερση (ειρηνική και δημοκρατική, ελπίζουμε) μόνο το ΑΣΚΕ θέτει το θέμα της αποχώρησης από την Ε.Ε. ως την πρώτη προϋπόθεση για τη διάσωση της χώρας μας και του πολιτισμού της, για την προάσπιση της ακεραιότητάς της, για τη δημοκρατία και την κοινωνική απελευθέρωση. Τώρα, μάλιστα, έχει αποδειχτεί στα μάτια του καθενός ότι το ΑΣΚΕ, όταν έκανε αυτές τις προβλέψεις, δεν υπερέβαλλε, απλώς έπραττε το καθήκον του. Σήμερα είναι πλέον πολύ μεγάλη η μερίδα του ελληνικού λαού που κατάλαβε τι επιδιώκουν η Ε.Ε. και οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί του κεφαλαίου, που θέλει ν’ απαλλαγεί από αυτούς και περιμένει ν’ ακούσει μια ολοκληρωμένη πρόταση για την έξοδο από την κρίση και για την ανάκαμψη της πατρίδας μας. Ελπίζουμε ότι σ’ αυτή την πρόταση θα προσχωρήσουν και άλλες προοδευτικές δυνάμεις και το ΑΣΚΕ θα μοιραστεί το βάρος για την προώθησή της, αλλά προς το παρόν δε συμβαίνει αυτό.

Η φωνή του ΑΣΚΕ πρέπει ν’ ακουστεί ισχυρότερη και για έναν επιπλέον λόγο. Μαζί με τους κατοχικούς, που θα φύγουν νύχτα από την Ελλάδα, καταρρέει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Τα ξένα κέντρα που μέχρι τώρα μας εξουσιάζουν είναι βέβαιο ότι προετοιμάζουν εναλλακτικές λύσεις. Πολλοί θα σπεύσουν να βολευτούν, άλλοι θα στρουθοκαμηλίσουν. Το ΑΣΚΕ, όπως πάντα, θα πει στον ελληνικό λαό σε ποιους μπορεί να έχει εμπιστοσύνη και πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει στον καθένα, ώστε επικεφαλής του αγώνα μας εναντίον του εχθρού μας να μην είναι ό ίδιος ο εχθρός μας, ώστε η φωνή που διαταγές μας δίνει να μην είναι του εχθρού μας η φωνή (Μπρεχτ).

Μέχρι τώρα το ΑΣΚΕ, με τις μικρές δυνάμεις που διαθέτει, προσπαθεί να προσφέρει αξιόπιστες αναλύσεις, προβλέψεις και προτάσεις, μέσα από την «Ενημέρωση», την ιστοσελίδα, τις εκδόσεις, τις εκδηλώσεις, τις προκηρύξεις, τις αφίσες και τις συνεντεύξεις στα λιγοστά μέσα όπου έχουμε πρόσβαση (αφού από τα μεγάλα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών έχουμε και θα έχουμε το … προνόμιο του πλήρους αποκλεισμού). Δε μας δεσμεύει τίποτα και μοναδικό κριτήριο είναι το καλό της χώρας μας. Δυστυχώς οι πολλοί δε λειτουργούν έτσι, γιατί έχουν δεσμεύσεις και εξαρτήσεις, που τους επιβάλλουν αυτολογοκρισία, με συνέπεια οι προτάσεις τους να μην οδηγούν πουθενά.

Επίσης το ΑΣΚΕ, με τη φυσική παρουσία των μελών και των φίλων του σε φορείς και κινήσεις, σε συνεργασία με άλλες δυνάμεις με τις οποίες έχουμε κοινούς στόχους έχει και συγκεκριμένες επιτυχίες, π.χ. απόρριψη του σχεδίου Ανάν. Τέλος, πολλοί είναι αυτοί που μας λένε ότι η ανιδιοτελής στάση του ΑΣΚΕ είναι παράδειγμα και ελπίδα γι’ αυτούς ή ότι η φωνή του ΑΣΚΕ είναι η φωνή της συνείδησής τους. Ίσως αυτή να είναι και η μεγαλύτερη προσφορά του ΑΣΚΕ, γιατί πιστεύουμε ότι δε θ’ αργήσει η ώρα που αυτή η φωνή της συνείδησης θα καθοδηγήσει και τη δική τους στάση ζωής.

Η συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις εκλογές

Το ΑΣΚΕ προσπαθεί να συμμετέχει και σε όλες τις εκλογές (εθνικές και ευρωεκλογές) όχι γιατί επιδιώκει να ικανοποιήσει μικροκομματικές ή προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος να ακουστεί ευρύτερα η φωνή μας έστω για λίγα λεπτά, έστω τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Η συμμετοχή σε εκλογές είναι η πιο επώδυνη πλευρά του πολιτικού μας αγώνα, κυρίως γιατί δεν έχουμε ούτε θέλουμε να έχουμε καμιά άλλη χρηματοδότηση πέραν των συνδρομών των μελών και των φίλων μας και κατά δεύτερο γιατί λίγοι άνθρωποι, χωρίς κανένα επαγγελματικό στέλεχος ή μέλος, πρέπει να επωμιζόμαστε μεγάλο φόρτο πρακτικής δουλειάς.

Σήμερα το οικονομικό πρόβλημα του ΑΣΚΕ είναι εντονότερο από ποτέ, γιατί η οικονομική κρίση έχει πλήξει λιγότερο ή περισσότερο το οικογενειακό εισόδημα όλων των μελών και φίλων. Όταν, μάλιστα, μέσα στο ίδιο σπίτι υπάρχουν δύο απολύσεις, η κατάσταση είναι τραγική. Ο μόνος τρόπος για ν’ ανταποκριθούμε και να μην απουσιάσουμε για 2^η συνεχόμενη φορά (μετά το 2009) από εθνικές εκλογές είναι να διευρυνθεί σημαντικά ο κύκλος των φίλων που μας συμπαραστέκονται. Γι’ αυτό καλούμε τον καθένα και την καθεμιά που παρακολουθεί μέσα από την «Ενημέρωση» ή την ιστοσελίδα την προσπάθεια του ΑΣΚΕ και πιστεύει στην ανάγκη ενίσχυσής του να έρθει σε επαφή με την Εκτελεστική Επιτροπή και να δηλώσει από τώρα το μεγαλύτερο ή μικρότερο χρηματικό ποσό ή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια μπορεί να προσφέρει. Αυτές οι δηλώσεις προσφοράς μπορεί να γίνουν

Η πολιτική κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή, εκλογές μπορεί να προκηρυχθούν ανά πάσα στιγμή κι εμείς πρέπει τότε να είμαστε έτοιμοι, γιατί διαφορετικά δεν προλαβαίνουμε τις χρονικές προθεσμίες. Την απόφαση συμμετοχής ή μη θα πάρει η Σύνοδος του ΑΣΚΕ, η οποία θα συγκληθεί αμέσως με την τυχόν προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Εάν, τελικά, δεν καταφέρουμε να πάρουμε μέρος, είναι προφανές ότι συνεχίζουμε τον αγώνα μας σε όλους τους άλλους τομείς και με όλες μας τις δυνάμεις, αλλά οι δυνατότητες ενίσχυσης του ρόλου του ΑΣΚΕ περιορίζονται. Γι’ αυτό θέλουμε να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες για τη συμμετοχή μας και ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρουμε.

Μεγάλο ενδιαφέρον προκάλεσαν στο τέλος του φθινοπώρου οι διαρροές εγγράφων των αμερικανών διπλωματών, όμως ελάχιστοι, πλέον, ασχολούνται μ’ αυτές λόγω των αμφιβολιών όχι για την εγκυρότητα αυτών (κανένας δεν την αμφισβήτησε), αλλά για τις σκοπιμότητες που η, σίγουρα πλέον, επιλεκτική χρήση τους εξυπηρετεί. Πάντως, ανεξάρτητα από τις πηγές της διαρροής και τους σκοπούς που υπηρετεί (ή, ίσως, ακριβώς γι’ αυτά), αξίζουν της προσοχής για τους τρόπους που χρησιμοποιούν τα διάφορα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ…

Ο πρωταγωνιστής της «ιστορίας» Τζούλιαν Ασάντζ, Αυστραλός, ιδρυτής της ιστοσελίδας Wikileaks, πράγματι είναι διακεκριμένος χάκερ. Όμως, είναι σχεδόν βέβαιο, πλέον, ότι χωρίς εσωτερική (από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ…) βοήθεια δε θα ήταν δυνατή η «εισβολή» στα αρχεία των ΗΠΑ. Αυτό φαίνεται καθαρά από το ότι, μετά από εβδομάδες δισταγμών και τις χαλαρές έως αστείες επιθέσεις (από τη Σουηδία!!) κατά του Ασάντζ, τώρα οι έρευνες στρέφονται φανερά για την ανακάλυψη των υπαιτίων στο Υπ. Εξ. των ΗΠΑ.

Είναι γεγονός ότι μετά την εκλογή του Ομπάμα υπάρχει κάποια αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ με εστίαση στη «διπλωματική εμπλοκή» των ΗΠΑ για την επίλυση των προβλημάτων, ειδικά στη Μέση Ανατολή, και όχι στην άμεση «στρατιωτική εμπλοκή», έστω και ως απειλή. Αυτό, φυσικά, ανησυχεί σοβαρά το Ισραήλ και τους σιωνιστές Εβραίους των ΗΠΑ, που κυριαρχούσαν στις πολιτικές του Μπους. Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι πως επιχείρησαν και μέσω των «διαρροών» στο Wikileaks και την επιλεκτική δημοσίευση απ’ αυτό διπλωματικών εγγράφων να πλήξουν την εικόνα των ΗΠΑ και να «προειδοποιήσουν» τον Ομπάμα…, ο οποίος όμως, άρχισε την αντεπίθεση…

Αυτά συνάγονται, εύκολα πλέον, από το περιεχόμενο των διαρροών, τους εμφανείς στόχους τους και τις αντιδράσεις που προκάλεσαν. Π.χ. καμία από τις διαρροές δεν έπληττε το Ισραήλ (!), κάτι που πρώτοι το παρατήρησαν Ιρανοί και ’ραβες σχολιαστές και που ανάγκασε τους Ισραηλινούς να δηλώσουν πως… κάποιες διαρροές θα πλήξουν και τους ίδιους, χωρίς να πουν πώς το ήξεραν (!)? ιδιαίτερα π.χ. στοχεύτηκε ο «μεγάλος εχθρός» του Ισραήλ Ερντογάν(!) και αναγκάστηκαν να στηλιτεύσουν τις διαρροές όλοι οι σοσιαλδημοκρατικοί κύκλοι της Ευρώπης(!), φοβούμενοι αποκαλύψεις γι’ αυτούς… Χαρακτηριστικό είναι, επίσης, το ότι τίποτα (ακόμη…) δε διέρρευσε για την Ελλάδα, μια που ο ΓΑΠ φάνηκε να προσκολλάται στο άρμα του Νετανιάχου, που έτσι έσπασε την απομόνωση του Ισραήλ κυρίως λόγω των «κατορθωμάτων» του στη Γάζα…

Αξίζει, λοιπόν, τον κόπο να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στο νέο αυτό μέτωπο που άνοιξε μέσα στις δυνάμεις της Νέας Τάξης, ειδικά τώρα που ο ΓΑΠ αναγκάστηκε να κάνει στροφή 180^ο, μέσα σε τόσο μικρό διάστημα, και χωρίς καμιά δική μας προετοιμασία και μελέτη να σταλεί άρον-άρον, προς γενική έκπληξη (και των Ελλήνων διπλωματών) στο …Ερζερούμ, για να ανυψώσει το ηθικό της τουρκικής διπλωματίας(!) και να στηρίξει τον Ερντογάν!!! Επόμενο ήταν να αντεπιτεθεί το εβραϊκό λόμπι, να διαρρεύσει το έγγραφο για το χαφιεδισμό του Χρυσοχοΐδη, να αναγκάσουν τον ΓΑΠ να στραφεί πάλι στο Ισραήλ και να οριστεί … κοινή συνεδρίαση των υπουργών Ελλάδας και Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ! Αναμένεται η ανταπάντηση των Ομπάμα-Ερντογάν και πολυ φοβούμαστε ότι θα οδηγηθούμε σε προς νέα γελοιοποίηση της χώρας μας.

Με μια κακοστημένη παράσταση στο Ερζερούμ οι προπαγανδιστές της κυβέρνησης και των ΜΜΕ επεχείρησαν να καλύψουν την εθνική μειοδοσία του κατοχικού πρωθυπουργού με ανέξοδους λεονταρισμούς.

Η Τουρκία, κατά την πάγια στρατηγική της, δημιουργεί μεγάλες περιόδους εντάσεων, κατά τις οποίες θέτει κλιμακούμενες απαράδεκτες διεκδικήσεις κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου, και στη συνέχεια, στις μικρές περιόδους «φιλίας και συνεργασίας», κατοχυρώνει ένα μεγάλο μέρος των διεκδικήσεων αυτών, εκμεταλλευόμενη την υποχωρητικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων. Αυτό συνέβη και στο Ερζερούμ (στη «γη των Ρωμιών», στα αραβικά), τη βυζαντινή Θεοδοσιούπολη, όπου εξοντώθηκαν χιλιάδες Έλληνες Πόντιοι στα κεμαλικά «τάγματα εργασίας», για τους οποίους ο κ. Παπανδρέου δε βρήκε ούτε μια λέξη να πει!

Επί της ουσίας, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει στα εξής ερωτήματα:

Τι δουλειά είχε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας σε σεμινάριο εκπαίδευσης του αρραγούς διπλωματικού σώματος της Τουρκίας, που συνεχώς, αδιαλείπτως και επιτυχώς προωθεί τις τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας; (Ξέχασε ποιας χώρας αξίωμα κατέχει;)

Γιατί δε διακηρύσσει (όπως έπρατταν π.χ. οι κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου) ότι διατηρεί το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων (άρα και του εναέριου χώρου) στα 12 μίλια σε όλα τα θαλάσσια σύνορά μας, όπως έκαναν όλες οι χώρες του κόσμου, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο;

Γιατί δεν καθορίζει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη σε όλα τα θαλάσσια σύνορά μας, όπως έκαναν όλες οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, μεταξύ αυτών και η Κύπρος (διαδικασία που ξεκίνησε ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος), αγνοώντας τις τουρκικές απειλές, οι οποίες έπεσαν στο κενό; Το Καστελλόριζο δικαιούται ΑΟΖ, όπως όλα τα νησιά;

Γιατί τους τελευταίους μήνες δεν αναχαιτίζονται τα τουρκικά αεροπλάνα που παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο ανατολικά του 25^ου μεσημβρινού, επιτρέποντας στην Τουρκία να θεωρεί ότι κατοχυρώνει κυριαρχικά δικαιώματα στο μισό Αιγαίο; (Αναχαιτίστηκαν μόνο την παραμονή του Ερζερούμ, στα πλαίσια της παράστασης.)

Γιατί επιτρέπει δια της σιωπής της στην Τουρκία να διενεργεί ασκήσεις και επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο;

Έχει αποδεχθεί την αμερικανική πρόταση για συνεκμετάλλευση του πλούτου του Αιγαίου, σύμφωνα με την οποία οι Αμερικανοί παίρνουν τη μερίδα του λέοντος, ενώ Ελλάδα και Τουρκία μοιράζονται εξ ίσου ό,τι απομένει;

Γιατί δεν απαιτεί από την τουρκική κυβέρνηση να συμμαζέψει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής και τους Τούρκους αξιωματούχους που αλωνίζουν στην ελληνική Θράκη, απειλώντας και εκβιάζοντας Έλληνες πολίτες; Γιατί δεν προειδοποιεί ότι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης το προξενείο θα κλείσει και η είσοδος στους αξιωματούχους θα απαγορευτεί;

Θα δεχθεί να συμμετάσχει σε 5μερή διάσκεψη για την Κύπρο και να υπογράψει συμφωνία με εκ περιτροπής Προεδρία, παραμονή δεκάδων χιλιάδων εποίκων (έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο) και αφαίρεση του δικαιώματος των Ελληνοκυπρίων προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους και τα χωράφια τους;

Γιατί δεν επαναπροωθεί τους παράνομους μετανάστες που περνούν από την Τουρκία στην Ελλάδα (με τη βοήθεια των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών οι περισσότεροι), αντιθέτως από το Μάιο του 2010 (συμφωνία Χρυσοχοΐδη με τον ομόλογό του) κατάργησε το πρωτόκολλο που ίσχυε για μια 10ετία και υποχρέωνε την Τουρκία να δέχεται όλους πίσω; (Δε μιλάμε, βεβαίως, για τους πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες.)

Υ.Γ.: Η κατοχική κυβέρνηση προσπάθησε να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό ότι δεν απεμπολεί κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αλλά πόσο μπορούμε να είμαστε ήσυχοι με μια κυβέρνηση που ψεύδεται διαρκώς και διαχειρίζεται με πλήρη μυστικότητα τα εθνικά μας θέματα;

Μέσα σ’ όλη την οικονομική δυσπραγία που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, άρα και τα μέλη και τους φίλους του ΑΣΚΕ, το κόμμα μας είναι υποχρεωμένο να κάνει πιο αισθητή την παρουσία του. Γι’ αυτό καλούμε τους φίλους του κόμματος να μην ξεχνούν τη μεγαλύτερη ή μικρότερη συνδρομή τους προς το ΑΣΚΕ και την «Ενημέρωση». Επειδή, μάλιστα, πολλά ακούγονται για πρόωρες εκλογές, ζητούμε από τον καθένα να δηλώσει τώρα την οικονομική ή άλλη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει, ώστε να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα για τη συμμετοχή μας. (Πιο αναλυτικά στο σχετικό άρθρο )