ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Την Κυριακή 13 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του ΑΣΚΕ εκδήλωση-συζήτηση για τον Αραβικό Ξεσηκωμό. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Παλαιστίνιος δημοσιογράφος Νασίμ Αλατράς.

Ανέλυσε, κατ’ αρχάς, διεξοδικά την αιγυπτιακή εξέγερση, λόγω της εξέχουσας θέσης της Αιγύπτου, ιστορικά, πληθυσμιακά και επαναστασιακά, μέσα στον αραβικό κόσμο κι έτσι του ρόλου που θα διαδραματίσει η εξέλιξή της στο άμεσο μέλλον.

Υποστήριξε, με πειστικά στοιχεία και προσωπική γνώση, ότι η εξέγερση εκεί δεν ήταν «ουρανοκατέβατη». Η αρχική της αιτία βρίσκεται στη συμφωνία Σάϊκς-Πικό του 1916, με την οποία οι ’γγλοι και Γάλλοι αποικιοκράτες μοίρασαν τις περιοχές του Αραβικού κόσμου. Υπήρξε 10ετής προετοιμασία με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος και μάλιστα έξω από κάθε κομματική καθοδήγηση. Μικρές ομάδες είχαν σχηματιστεί, με τον ίδιο στόχο, σε όλες τις πόλεις της Αιγύπτου και αντίστοιχα στις άλλες αραβικές χώρες, γι’ αυτό και οι υπηρεσίες πληροφοριών, αραβικές και εξωτερικές, πιάστηκαν στον ύπνο.

Μετά το τυνησιακό έναυσμα, εικοσαμελείς ομάδες εργατών και νεολαίων ξεκίνησαν πορείες, που μέσα σε λίγες ώρες έγιναν αυθόρμητα ποταμοί χιλιάδων από διάφορες κοινωνικές τάξεις. Το κρίσιμο σημείο δεν ήταν τόσο οι εκατοντάδες χιλιάδες εξεγερμένων στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, όσο η κατάληψη των πόλεων της γραμμής Πορτ Σάιντ - Ισμαϊλίγια - Σουέζ, που οδήγησε στην πτώση του καθεστώτος.

Ακολούθησε συζήτηση με επίκεντρο τον προβληματισμό για πιθανές εξωτερικές υποκινήσεις, προ, κατά και μετά τις εξεγέρσεις και περιληπτική αναφορά στα υπόλοιπα κινήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη, με τις ιδιαιτερότητες και διαφορές τους. Η γενική κατάληξη πάντως ήταν πως πρόκειται για πρωτογενείς και γνήσιες λαϊκές εξεγέρσεις, ανεξάρτητα από τις προσπάθειες, αναμενόμενες, ανάμιξης των ξένων για προώθηση των συμφερόντων τους, κάτι που απασχολεί, φυσικά, και τους ίδιους τους εξεγερμένους.

Απ’ όλους τους παρισταμένους διατυπώθηκε η ευχή να επαναληφθεί σύντομα η εκδήλωση!

Η θέση του ΑΣΚΕ είχε εκφραστεί νωρίτερα με την παρακάτω ανακοίνωση στις 3/2/2011:

«Επιλεκτική ευαισθησία επιδεικνύουν οι αυτόκλητοι προστάτες των αραβικών λαών, τέως αποικιοκράτες τους. Κανένα μέτρο για τη σφαγή στην Υεμένη. Κανένα για τη σφαγή και την ξένη επέμβαση στο Μπαχρέιν. ’λλωστε οι ίδιοι πρωταγωνιστούν σε παρόμοιες επεμβάσεις και στην κατοχή ξένων χωρών και παλαιότερα (Κύπρος κ.λπ.) και σήμερα (Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.).

Παρά την αντίθετη εικόνα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ τους, είναι βέβαιο ότι την επέμβασή τους στη Λιβύη δεν επιθυμεί καμιά από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, πλην των ελαχίστων οργάνων τους. Αυτή η επέμβαση των νεοαποικιοκρατών θα κάνει τραγικότερη την ήδη τραγική κατάσταση. Αυτή την επέμβαση δεν εγκρίνουν οι κυβερνήσεις χωρών που αντιπροσωπεύουν τη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας.

Η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, κατοχική και η ίδια, έσπευσε να προσφέρει και πάλι τις υπηρεσίες της στους δυτικούς προστάτες της, προσθέτοντας άλλη μια σελίδα ντροπής, μετά τη Γιουγκοσλαβία και τον Οτσαλάν, με τους ίδιους μοιραίους ανθρώπους (Γιώργος Παπανδρέου, Πάγκαλος) να έχουν ανέβει στις 2 πρώτες θέσεις της ιεραρχίας της. Το τεράστιο κόστος της ελληνικής συμμετοχής αποτελεί πρόκληση, σε καιρούς που περικόπτονται δραστικά μισθοί και συντάξεις. Δεύτερη πρόκληση η διάθεση ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών, ενώ τα αναγκαία για την προστασία των δικών μας νησιών παραμένουν καθηλωμένα, γιατί δε χορηγούνται τα απαραίτητα κονδύλια για τη συντήρησή τους.

Ο ελληνικός λαός απαιτεί να μην έχει η χώρα μας καμιά συμμετοχή σε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση και να αφήσει το φίλο λαό της Λιβύης να καθορίσει μόνος του το μέλλον του. Αν μπορεί, ας συμβάλει μόνο με διπλωματικά μέσα στην κατάπαυση του πυρός και τη διακοπή ενός αδελφοκτόνου πολέμου.» 19/3/2011

Στις 25-27 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το «2^ο Συμπόσιο για την Ενότητα των Λαών». Στην τελική του διακήρυξη αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «χαιρετίζει τον επαναστατικό αγώνα των λαών της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης, της Τυνησίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Λατινικής Αμερικής, της Τουρκίας και των άλλων χωρών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους συνεργάτες του».

Στο συμπόσιο ήταν προσκεκλημένο από την Ελλάδα, μαζί με άλλους φορείς, και το ΑΣΚΕ, αλλά η παρουσία μας δεν κατέστη δυνατή. Αποστείλαμε, όμως, τον παρακάτω χαιρετισμό, που διαβάστηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών.

Αναζωπυρώθηκε τον τελευταίο καιρό το θέμα του Πανεπιστημιακού Ασύλου, με αφορμή την απεργία πείνας λαθρομεταναστών στο κτήριο της Νομικής στη Σόλωνος, με αίτημα τη χορήγηση πολιτικού ασύλου και νομιμοποίηση όλων(!) των μεταναστών που μπήκαν παράνομα στη χώρα μας. Σ’ ένα τόσο σοβαρό θέμα αναδείχθηκε ως κυρίαρχο όπλο η υποκρισία.

Πρώτη η ίδια η κυβέρνηση των κατοχικών, εκτελώντας τις εντολές των προστατών της, ενώ παριστάνει ότι δυσφορεί για τη λαθραία είσοδο των ξένων και ότι παίρνει μέτρα για τον περιορισμό του φαινομένου (τείχος κ.λπ.), είναι η ίδια που διευκολύνει παντοιοτρόπως την είσοδο και παραμονή εκατομμυρίων ξένων, σε μια προσπάθεια ελέγχου και διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας, αφού με την προηγούμενη (ελληνική) σύνθεσή της ομολόγησαν ότι δεν μπορούν να τη χειραγωγήσουν (Κίσινγκερ).

Δεύτερες οι [Μη] Κυβερνητικές Οργανώσεις που ανέλαβαν τη συντεταγμένη μεταφορά των μεταναστών, οι οποίες παριστάνουν ότι εμφορούνται από ανθρωπιστικά και δημοκρατικά αισθήματα, ενώ πληρώνονται από τους κατοχικούς για να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά». Σημειώνουμε την εκκωφαντική σιωπή τους για τους πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Ελλάδα!

Τρίτη η κάθε λογής ακροδεξιά, με τον εναλλασσόμενο ρόλο συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, που τους ανέθεσαν να προβάλουν από τα ΜΜΕ τα αυτονόητα, ακριβώς για να αποτρέψουν τους πολλούς να το πράξουν. Ως συνήθως!

Απομένουν οι εγκληματικά αφελείς αριστεροί, που συμπαρίστανται λόγω ιδεολογίας σε κάθε ανίσχυρο, συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα τα τελευταία 30 χρόνια, μη αντιλαμβανόμενοι ότι «εξ αντικειμένου» βοηθούν την παράταση της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης, δε βλέπουν ότι το πράγμα έχει πάρει πολύ ευρύτερες διαστάσεις κι ότι αυτοί που θα την πληρώσουν περισσότερο είναι οι ίδιοι οι μετανάστες (βλ. και ανακοίνωση ΑΣΚΕ 25/1/11).

Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στους αρμόδιους πανεπιστημιακούς, που έγραψαν άλλη μια σελίδα μικρότητας, ασχέτως αν τους ζητήθηκαν ευθύνες που άλλοι έπρεπε να είχαν αναλάβει.

Τέλος, νομίζουμε ότι και η στιγμή που εκδηλώθηκε η επιχείρηση ήταν επιλεγμένη: Εξαλείφθηκε αμέσως από την επικαιρότητα το όνειδος της συγκάλυψης του τεράστιου σκανδάλου της Siemens, που μέχρι τη μέρα της μεταφοράς από την Κρήτη κυριαρχούσε στα ΜΜΕ. ’λλωστε χειμωνιάτικα κάποιοι «προοδευτικοί» εργοδότες της Κρήτης, διαπλεκόμενοι με εντόπια και ξένα πολιτικά κυκλώματα που βυσσοδομούν κατά της Ελλάδας, δε χρειάζονται πολλά εργατικά χέρια, μπορούν να δώσουν άδεια στο προσωπικό με το απαραίτητο επίδομα, ώστε το προσωπικό να προσφέρεται δια πάσαν χρήσιν.

Η θέση του ΑΣΚΕ : Το Πανεπιστημιακό ’συλο έχει πολύ παλιά ιστορία εθιμικής αποδοχής μέχρι και τις πρόσφατες νομικές κατοχυρώσεις του έτσι, ώστε να εξασφαλίζει, έστω και ονομαστικά, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στα «πανεπιστήμια», στις ανώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Δε χρειάζεται να επισημάνουμε τη, σε γενικές γραμμές, άθλια κατάσταση της ελληνικής εκπαίδευσης, ιδιαίτερα στις ανώτερες βαθμίδες της, για την οποία όμως το «άσυλο» ελάχιστα ευθύνεται. Κι όμως οι «υπερβολές» στις εκδηλώσεις του είναι που εκνευρίζουν τους πολλούς ενήλικες έως και υπερήλικες πολίτες, κάτι που είναι κατανοητό, όχι όμως και σωστό, κατ’ ανάγκην. ’λλα έπρεπε να τους κάνουν να εξεγείρονται …

Είναι όντως πολλά που θα μπορούσε να καταμαρτυρήσει κανείς για το άσυλο αυτό, όπως την κατάχρηση και εκμετάλλευσή του για αλλότριους σκοπούς από ενδοπανεπιστημιακούς (φοιτητικές παρατάξεις κ.λπ.), κυρίως όμως από εξωτερικούς εκμεταλλευτές του, την στην πράξη παρεμπόδιση της «ελεύθερης διακίνησης των ιδεών» από τους διάφορους κατόχους της «μιας αλήθειας» (που παριστάνουν, μάλιστα, τους φανατικούς υποστηρικτές του ασύλου), την εφαρμογή της παράδοξης, τουλάχιστον, άποψης ότι «το Πανεπιστήμιο είναι κυρίως ο χώρος καταφυγής των φτωχών και των κατατρεγμένων» (!) κ.λπ.

Όντως αυτά συμβαίνουν, όμως είναι αναμενόμενες και άρα κατανοητές (αν και όχι ευχάριστες) παρενέργειες ενός πολύτιμου θεσμού που αφορά στους νέους (από κάθε τάξη και στρώμα της ελληνικής κοινωνίας, για την ώρα τουλάχιστον …) και στους κατά τεκμήριο άξιους (αν όχι, άλλοι ευθύνονται …) «δασκάλους» τους, δηλαδή στην πολυτιμότερη πηγή ελπίδας για το μέλλον της κοινωνίας μας. Είναι, οι νέοι τουλάχιστο, οι (κατά τεκμήριο, πάλι) λιγότερο διαβρωμένοι από τη διαφθορά, την υποταγή, την απάθεια. Είναι, ενδεχομένως, «ανεύθυνοι», χωρίς ενδιαφέρον και επίγνωση για τις έσχατες συνέπειες των πράξεων και των ιδεών τους, π.χ. στο θέμα των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών που έχουν πλημμυρίσει τη χώρα μας, αλλά αυτό είναι φυσικό: είναι νέοι.

Το Πανεπιστημιακό ’συλο πρέπει, λοιπόν, να ισχύει πλήρως και η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα να προσπαθεί να περιορίζει τις όποιες παρενέργειές του. Θα έπρεπε να προσθέταμε: «μέσα στα πλαίσια που θα καθορίζει η ευνομούμενη πολιτεία». Ποια πολιτεία, όμως, όταν συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας;

Διαμαρτύρεται ο αντιπρόεδρος του κακόγουστου θιάσου για τα γιαούρτια που του ρίχνει ο κόσμος. Αντί να διαμαρτύρεται, θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένος, αφού κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός του είχε προβλέψει ότι «θα μας πάρουν με τις πέτρες»!

Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση της «Σπίθας», το ΑΣΚΕ χαιρέτησε τη διακήρυξή της ως μια φωνή αντίστασης στις σημερινές συνθήκες κατοχής, παρότι η ασάφεια των θέσεων και ο αρνητικός ρόλος του Μίκη σε σημαντικές στιγμές της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας («Καραμανλής ή τανκς», υπουργός Μητσοτάκη, προδοσία Οτσαλάν κ.λπ.) δεν άφηνε εξ αρχής κανένα περιθώριο συμμετοχής μας στο εγχείρημα. Θεωρήσαμε, μάλιστα υποχρέωσή μας να προβάλουμε από την ιστοσελίδα μας την εκδήλωση της «Σπίθας» στο ΡΕΞ και να παραβρεθούμε σ’ αυτήν. Όσο περνά ο καιρός, όμως, ενισχύονται οι φόβοι μας για το ρόλο της «Σπίθας», όπως φαίνεται και στις παρακάτω δύο ανακοινώσεις μας.

«Στις 5 Φεβρουαρίου σε εκδήλωση στην Αργυρούπολη ο Μίκης Θεοδωράκης παρουσίασε την ιδεολογική κατεύθυνση της πολιτικής του κίνησης. Η θέση του ΑΣΚΕ για την κίνηση καταγράφεται στο φύλλο 137 (Ιανουάριος 2011) της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ. Όσα ειπώθηκαν στην εκδήλωση της «Σπίθας» ενισχύουν τις επιφυλάξεις μας. Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα υπό την ιδιόμορφη κατοχή της «τρόικας», της οποίας μόνο το ένα από τα τρία κεφάλια (ΔΝΤ) εκφράζει την αμερικανική κατοχή, εναντίον της οποίας δικαίως η διακήρυξη καταφέρεται. Για την «Ενωμένη Ευρώπη», όμως, η κατοχή της οποίας εκφράζεται με τα άλλα δύο κεφάλια της τρόικας (Ε.Ε., ΕΚΤ), σε μια τόσο εκτεταμένη ανάλυση δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά! Παράλειψη; Δε νομίζουμε. Είναι προφανές ότι υπάρχουν εξαρτήσεις, οι οποίες επιβεβαιώνονται και από τη σύνθεση της Επιτροπής που ανακοινώθηκε. Παρ’ όλ’ αυτά το ΑΣΚΕ εξακολουθεί να θεωρεί ότι οι διακηρύξεις της «Σπίθας», μέσα στην ασφυξία του πολιτικού μονόλογου, συμβάλλουν στην καλλιέργεια ενός κλίματος αντίστασης, και μάλιστα μέσω του κράτους-έθνους, γι’ αυτό η φωνή της είναι χρήσιμη κι ας μη δίνει κάποια πρόταση διε-ξόδου.» 7/2/2011

«Σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη στις 27 Φεβρουαρίου ο Μ. Θεοδωράκης, ο οποίος διακηρύσσει ότι θέλει να εκφράσει την αντίθεση του ελληνικού λαού στο μνημόνιο και την κατοχή, ανακοίνωσε ότι στις επόμενες εκλογές θα καλέσει όσους συμφωνούν μαζί του να ψηφίσουν λευκό. Πιο συγκεκριμένα είπε ότι, αν γίνουν σύντομα εκλογές, θα ταχθεί υπέρ του λευκού, επειδή η «Σπίθα» δε θα έχει προλάβει να επεκταθεί και να οργανωθεί, λες και δεν υπάρχουν άλλα κόμματα που να έχουν ταχθεί εναντίον του μνημονίου! Αλλά κι αν οι εκλογές αργήσουν, είπε ότι πάλι θα ταχθεί υπέρ του λευκού, εάν οι εκλογές αυτές θα ελέγχονται από το σύστημα. Επειδή, όμως, οι εκλογές πάντοτε ελέγχονται από το σύστημα, ο Μίκης λέει ότι θα ταχθεί υπέρ του λευκού σε κάθε περίπτωση.

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι όσοι είναι υπέρ του μνημονίου να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και όσοι είναι κατά του μνημονίου να ψηφίσουν λευκό, ώστε να ξαναβγεί ο Γιωργάκης! Μέχρι εκεί, ομολογούμε, δεν το περιμέναμε! Θέλαμε να ξεχάσουμε τους περσινούς εναγκαλισμούς του Μίκη με Γιωργάκη και Ερντογάν, αλλά δε μας αφήνει!» 1/3/2011