ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ραγδαίες αυξήσεις

Ενώ οι εθνικές οδοί (Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Αθήνα-Τρίπολη-Καλαμάτα, Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος κ.λπ.) βρίσκονται υπό κατασκευή, τα διόδια και οι σταθμοί διοδίων αυξάνονται κατά προκλητικό τρόπο σε εποχές μνημονίου, που τα εισοδήματα μειώνονται ραγδαία και οι τιμές αυξάνονται υπέρμετρα, ιδιαίτερα στα καύσιμα, τόσο που καθιστούν τις μετακινήσεις ιδιαίτερα ακριβές. Σήμερα τα διόδια της διαδρομής Αθήνα-Θεσσαλονίκη, που έχει δέκα σταθμούς, με ΙΧ κοστίζουν 23,20 και με δίκυκλο 15,55! Στην Ελβετία η ετήσια χρήση όλων των εθνικών οδών κοστίζει 60 ελβ. φράγκα, δηλ. 48 ευρώ, όσο μία φορά Αθήνα-Θεσσαλονίκη με επιστροφή! Στη Γαλλία τα διόδια για μια γέφυρα ίσου κόστους με τη Ρίου-Αντιρρίου είναι 3,5 ευρώ, ενώ στο Ρίο είναι 12!

Παραχώρηση των εθνικών οδών σε ιδιώτες

Αυτό συμβαίνει επειδή πλέον στα δημόσια έργα, με τη νεοφιλελεύθερη λογική της Ε.Ε., θα πρέπει να εξασφαλίζεται διαρκές κέρδος για τους επιχειρηματίες και τις τράπεζες. Έτσι εφαρμόζουν από τις αρχές του 1990 σχεδόν καθολικά στα μεγάλα έργα το σύστημα των συμβάσεων παραχώρησης των έργων σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους (πρώτο έργο με το σύστημα αυτό ήταν η Αττική Οδός). Η χρηματοδότηση των έργων προέρχεται από το ίδιο κεφάλαιο των ομίλων σε ποσοστό 5% έως 8% (από τα οποία ένα μέρος αποτελεί το μετοχικό κεφάλαιο του ομίλου, δηλ. η συμμετοχή του στην κατασκευή του έργου μειώνεται περίπου στο μισό), από το δημόσιο και την Ε.Ε. σε ποσοστό 30% έως 40% και το υπόλοιπο καλύπτεται με τραπεζικό δανεισμό, με εγγύηση τα προσδοκώμενα έσοδα από τα διόδια, που τους παραχωρούνται για τουλάχιστον 30 χρόνια και αρχίζουν να τα εισπράττουν χωρίς να έχει κατασκευασθεί το έργο. Το δημόσιο αναλαμβάνει επίσης και το κόστος των απαλλοτριώσεων, που είναι ιδιαίτερα υψηλό και αναμένεται να ξεπεράσει συνολικά το 1,5 δισ. για τα κατασκευαζόμενα έργα. Επίσης το δημόσιο θα πληρώσει εξ ολοκλήρου τη δαπάνη ενδεχόμενης τροποποίησης της χάραξης για περιβαλλοντικούς ή άλλους λόγους.

Σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης, αφού ο όμιλος-παραχωρησιούχος εισπράξει με τα διόδια πολλαπλά το τίμημα κατασκευής-συντήρησης-λειτουργίας-κέρδους, θα πρέπει το έργο να περιέλθει στο δημόσιο. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όμως, επιδιώκουν να παρατείνουν την εκμετάλλευση από τον ιδιώτη. Την Αττική Οδό π.χ, προτίθενται να την παραχωρήσουν, σκανδαλωδώς, για άλλα 10 χρόνια με απ’ ευθείας ανάθεση στον ίδιο «εθνικό εργολάβο», με το πρόσχημα βελτιώσεων και μικροεπεκτάσεων.

Μυστικές οι συμβάσεις

Οι συμβάσεις παραχώρησης στο μεγαλύτερο μέρος τους κρατούνται μυστικές. Μόνο ένα μικρό μέρος αυτών παρουσιάστηκε για κύρωση στη Βουλή. Στο μυστικό μέρος φαίνεται ότι υπάρχουν όροι που ευνοούν απόλυτα μόνο τους παραχωρησιούχους. Μεταξύ των όρων αυτών είναι το δικαίωμα των ιδιωτών να κατασκευάζουν πλευρικά διόδια χωρίς να βελτιώνουν το παράπλευρο οδικό δίκτυο ή και να κλείνουν την πρόσβαση σ’ αυτό, ώστε οι κάτοικοι να υποχρεώνονται να πληρώνουν διόδια. Επίσης κατά τη διάρκεια της εκμετάλλευσης των οδικών έργων από τους ιδιώτες να μην αναβαθμίζονται εναλλακτικές οδικές διαδρομές, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι ανταγωνιστικές προς τις δικές τους και να τους κόβουν έσοδα. Αν μάλιστα κατασκευαστούν τέτοιοι, τότε υποχρεωτικά θα πρέπει να μπαίνουν διόδια που να είναι ακριβότερα από τα δικά τους. Γι’ αυτό στην περίπτωση των κατοίκων της Στυλίδας που ξεσηκώθηκαν δίνουν κάρτες ελεύθερης διέλευσης από τα διόδια, που τις πληρώνει στον παραχωρησιούχο το δημόσιο (δηλ. όλοι εμείς), αντί ν’ ανοίξουν το παράπλευρο οδικό δίκτυο.

Κίνημα κατά των διοδίων

Αυτός ο ακραίος παραλογισμός του κέρδους, με συνενοχή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οδήγησε πολλούς κατοίκους, που τους υποχρεώνουν να πληρώνουν διόδια για τοπικές διαδρομές, να διαμαρτυρηθούν δικαίως, συγκροτώντας σταδιακά, χωρίς καμμιά κομματική υποστήριξη, ένα κίνημα πολιτών κατά των διοδίων, που έχει πλέον πανελλαδική απήχηση και υποκρύπτει την οργή κατά του μνημονίου και της κυβέρνησής του. Ελπίζουμε να παραμείνει κίνημα πολιτών, παρά την όψιμη προσπάθεια του ΚΚΕ να το «καπελώσει», οπότε και θα το διαλύσει.

Θέσεις του ΑΣΚΕ

Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι οι εθνικοί δρόμοι είναι δημόσιο αγαθό, επειδή συμβάλλουν στην ανάπτυξη της χώρας και δεν πρέπει να αποτελούν αντικείμενο ιδιωτικού κέρδους, το οποίο επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο. Το δημόσιο θα πρέπει να είναι ο φορέας κατασκευής συντήρησης και λειτουργίας των έργων, που περιλαμβάνει και την είσπραξη διοδίων και όχι ιδιώτες, που επιβαρύνουν την κατασκευή και τη συντήρησή τους με τα κέρδη τους. Είναι απαράδεκτη η είσπραξη διοδίων κατά τη διάρκεια της κατασκευής των έργων. Οι νέοι εθνικοί δρόμοι θα πρέπει να εξασφαλίζουν ταχύτητα, ασφάλεια και άνεση στους χρήστες, για να αιτιολογείται η είσπραξη διοδίων, που εκτός της δαπάνης συντήρησης και λειτουργίας θα περιέχει και την απόσβεση της δαπάνης κατασκευής. Έτσι τα διόδια θα είναι πολύ φθηνότερα, αφού δε θα περιέχουν το κέρδος του ιδιώτη. Το δημόσιο οφείλει ταυτόχρονα να παρέχει παράπλευρο οδικό δίκτυο δωρεάν για τους χρήστες και για τοπικές και για υπερτοπικές διαδρομές. Σε κάθε περίπτωση η ανάπτυξη του εθνικού δικτύου θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα την ανάπτυξη και τα προσδοκώμενα οφέλη και όχι αλόγιστα, όπως γίνεται σήμερα, με κριτήριο το κέρδος, όπως στην περίπτωση της πανάκριβης γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου τη στιγμή που οι εθνικές οδοί Κορίνθου-Πάτρας και Αντιρρίου-Ιωαννίνων παραμένουν σε άθλια κατάσταση, με εκατόμβες θυμάτων.

Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακή όσα στελέχη μας κλέψανε;

Γιατί κλέψανε! Και δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί.

Μου λένε: γιατί άφησες να μπει φυλακή ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες, αφού ήταν προσωπικός σου φίλος;».

Μα... γιατί έκλεψε! Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πίστη του λαού στην κυβέρνηση. Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη! Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλλους. Γι’ αυτό φυλακίστηκαν.

Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και...

την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ’ τα πόδια μας.

Δεν καταντάμε Ελλάδα! (Ούγκο Τσάβεζ)

[Δυστυχώς καταντήσαμε παράδειγμα προς αποφυγήν].

Στη «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», που συνυπέγραψε η κατοχική κυβέρνηση του Γιωργάκη με τους προστάτες της, δεσμεύτηκε να πάρει τα «κατάλληλα μέτρα που σχετίζονται με την πρόληψη και την καταπολέμηση της απάτης, της διαφθοράς και άλλων ατασθαλιών». Πέραν της Σύμβασης, με επανειλημμένες διακηρύξεις και επικοινωνιακά τεχνάσματα η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι αγωνίζεται κατά της … διαφθοράς.

Οι διακηρύξεις για καταπολέμηση της απάτης είναι άλλη μια απάτη στον κατάλογο των αναρίθμητων άλλων που διαπράττει η κυβέρνηση των κατοχικών. Ποια είναι η αλήθεια;

Η διαφθορά είναι εγγενές στοιχείο κάθε καθεστώτος εξάρτησης, και της χώρας μας βεβαίως, που αποτελεί ακραία περίπτωση εξαρτημένης χώρας. Μέχρι την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981 η διαφθορά χαρακτήριζε ένα σχετικά περιορισμένο κύκλο προσώπων γύρο από την εξουσία και ήταν κατακριτέα για τους πολλούς. Με την ένταξη η διαφθορά γενικεύτηκε και (το χειρότερο) αντιμετωπίζεται πλέον από τους πολλούς ως κάτι φυσιολογικό και ανεκτό. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε το σύνθημα, με την περίφημη δήλωσή του για το (σημιτικό) διοικητή της ΔΕΗ Δ. Μαυράκη: «Είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και 300 εκατομμύρια»! Το λάθος του διοικητή δεν ήταν ότι λαδώθηκε, αλλά ότι υπερέβη την ταρίφα!

Με τον τρόπο αυτό η ΕΟΚ/Ε.Ε. εξασφάλισε την υποστήριξη της πλειοψηφίας, δημιούργησε τη δική της «φάρα» ( αντίστοιχη της «αμερικανικής φάρας» του σχεδίου Μάρσαλ) και το ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε χωρίς πολλές απώλειες μελών και ψηφοφόρων να αντιστρέψει τις θέσεις του για όλα τα σοβαρά ζητήματα, μεταξύ αυτών και τη θέση «έξω από την ΕΟΚ».

Η σημερινή κατοχική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (και ιδιαίτερα ο στενός κύκλος γύρο από το Γιωργάκη) μιμούνται σε απληστία τους προστάτες τους, Ε.Ε. και ΔΝΤ. Ό,τι προλάβουν ν’ αρπάξουν και να φύγουν στο εξωτερικό, αφού γνωρίζουν ότι οι μέρες τους στην Ελλάδα είναι μετρημένες. Τις μεγάλες μπίζνες (Αστακός, Σαρωνικός, Σκαραμαγκάς, πράσινη ανάπτυξη, εξοπλιστικά κ.λπ.) αναλαμβάνει η ίδια η family δια των αδελφών Νικολάου και Αντρίκου (που τα θαλασσώνουν συνήθως). Δεν είναι διατεθειμένοι πλέον να μοιράζονται τη λεία της εξουσίας ούτε με τα στελέχη του κόμματος, ούτε με τους συνδικαλιστές, ούτε (βεβαίως) με τον απλό κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Μέρος των κλοπιμαίων αφήνουν μόνο στους μεγαλοεπιχειρηματίες και σ’ αυτούς λιγότερο από πριν.

Δεν πρόκειται, λοιπόν, για καταπολέμηση της απάτης, αλλά για μοίρασμα της λείας σε λιγότερα και μεγαλύτερα μερίδια. Να τους διώξουμε το ταχύτερο!

Με το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης έχουμε ασχοληθεί αναλυτικά στο παρελθόν. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. επέδειξαν ύποπτη απάθεια για το θέμα, με αποτέλεσμα η εισροή λαθρομεταναστών συνεχώς να επιταχύνεται. Από τους 45.000 καταμετρημένους το 2004 φτάσαμε τους 146.000 το 2008 (μόνο οι καταμετρημένοι, το τονίζουμε).

Μετά τις αναποτελεσματικές συμφωνίες με την Τουρκία το 2001 και το Μάιο 2010 η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε για τη δημιουργία εντυπώσεων και μόνο την ανέγερση «φράχτη» στο χερσαίο τμήμα των συνόρων με την Τουρκία, μήκους 12,5 χιλιομέτρων και κόστους 4 εκατομμυρίων ευρώ. Η διανοουμενίστικη «αριστερά» αντέδρασε με σφοδρότητα, χαρακτηρίζοντας το φράχτη βαρβαρότητα και καταγγέλλοντας ότι παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα! Τα γλοιώδη παπαγαλάκια των τηλεσυζητήσεων επιχαίρουν για την απόφαση. Ο αρμόδιος υπουργός Χρ. Παπουτσής με βαρύγδουπες δηλώσεις υπόσχεται ότι θα διώξει όλους τους παράνομους μετανάστες! Την ίδια στιγμή η κυβερνητική παράταξη ψηφίζει στις 12/1/11 νόμο με τον οποίο νομιμοποιεί επιπλέον 200.000 παράνομους και με όλες της τις ενέργειές της ενθαρρύνει την εισροή τους στην Ελλάδα, η οποία δέχεται το 80% των παράνομων μεταναστών όλης της Ευρώπης (το υπόλοιπο 20% πηγαίνει Ισπανία και Ιταλία, κυρίως από Β. Αφρική), σύμφωνα με στοιχεία του Economist. Ποιος κοροϊδεύει ποιον, λοιπόν;

Το μοναδικό αποτέλεσμα του «τείχους» θα είναι να ανέβει η αμοιβή του Τούρκου δουλέμπορου από 1.000 ευρώ το κεφάλι σε 3.000 έως 5.000 ευρώ, αφού η είσοδος γίνεται πιο δύσκολη!

Είναι προφανές ότι ο φράχτης δεν μπορεί και δεν αποσκοπεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Είναι αμφίβολο αν θα κατασκευαστεί καν. Η εξαγγελία του έχει στόχο να πείσει τους αγανακτισμένους Έλληνες πολίτες και ιδίως περιοχών όπως του Αγ. Παντελεήμονα και του λιμανιού της Πάτρας ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα και να εξασφαλίσει την ανοχή τους και (ίσως) την ψήφο τους, εν όψει και πρόωρων εκλογών. Η στιγμή της εξαγγελίας μάλλον έχει σχέση με την κακοστημένη παράσταση του Ερζερούμ.

Το 2010 συνελήφθησαν στον Έβρο 55.000 παράνομοι, από τους οποίους το 50% στην περιοχή του φράχτη. Ήδη με καλύτερη φύλαξη το ποσοστό έπεσε στο 20%. Αν ήθελε πράγματι η κυβέρνηση των κατοχικών να λύσει το πρόβλημα, θα μπορούσε να κάνει καλύτερη φύλαξη και πρώτ’ απ’ όλα να ακυρώσει τις συμφωνίες που έκανε με την Ε.Ε. (Δουβλίνο 2) και την Τουρκία, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν τηρεί τις συμφωνίες που κάνει, σύμφωνα με επίσημη δήλωση του πρωθυπουργού της. Ο ελληνικός λαός δε χρειάζεται λόγια και φράχτες, αλλά αποτέλεσμα. Δε θα λύσουμε εμείς τα κοινωνικά προβλήματα που δημιούργησαν οι Δυτικοί στις πρώην αποικίες τους, ούτε θα δεχθούμε να χρησιμοποιηθούν οι ταλαίπωροι μετανάστες σε παιχνίδια σε βάρος της πατρίδας μας.

Μια ευχάριστη έκπληξη ήταν το φυλλάδιο της Ιεραρχίας «προς το λαό», που με ομόφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου διαβάστηκε στους ναούς την Κυριακή 19/12/10. Με σκληρή γλώσσα εκφράζει την αντίθεσή της στη σημερινή κατάσταση: «Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη, αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τους δανειστές μας … Δηλώνουμε ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχήν». Κατηγορεί την πολιτική ηγεσία ότι «ουσιαστικά υπονόμευσε τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας και του λαού» και ότι «καλλιέργησε τις πελατειακές σχέσεις μόνο και μόνο γιατί είχε ως στόχο την κατοχή και τη νομή της εξουσίας». Αναφέρει ότι «για πολλούς οικονομολόγους η παρούσα κρίση είναι κατασκευασμένη», προφανώς ενστερνιζόμενη αυτή την άποψη. Η έκπληξη προέρχεται από το γεγονός ότι μέχρι τώρα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος συνέπλεε με την κυβέρνηση και το Πατριαρχείο, που ακολουθούν την αμερικανική πολιτική.

Δύο, νομίζουμε, είναι οι βασικοί λόγοι αυτής της μεταστροφής. Ο πρώτος είναι η απελπιστική οικονομική κατάσταση στην οποία περιέρχονται συνεχώς μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Η Εκκλησία οφείλει να εκφράσει αυτούς τους ανθρώπους και να τους συμπαρασταθεί (συσσίτια κ.λπ.), διαφορετικά θα χάσει την επαφή με το πλήρωμά της. Ο δεύτερος είναι η φανερή επιδίωξη των ξένων δανειστών-προστατών ν’ αποδυναμώσουν κάθε θεσμό που διαφοροποιεί και στηρίζει τον ελληνικό λαό, ακόμη και τους συντηρητικούς θεσμούς, όπως η Εκκλησία. Έστω και με τη μορφή ερωτήματος καταγγέλλεται ότι οι απαιτήσεις των «κυριάρχων-δανειστών μας … αφορούν και στην πνευματική και πολιτιστική φυσιογνωμία της Πατρίδας μας …Την ενότητα μεταξύ των ποιμένων και του λαού έχουν στόχο οι έμποροι των λαών», για να μπορέσουν να τον υποτάξουν.

Στους δύσκολους αυτούς καιρούς ευχής έργο θα ήταν η συνεχής και δυναμική παρουσία της Εκκλησίας στην κοινωνία στο πλευρό κάθε αδυνάτου, εναντίον κάθε μορφής εκμετάλλευσης και αδικίας, όπως επιτάσσει η κοινωνικά απελευθερωτική ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση. Αυτό, όμως, προϋποθέτει τον εκδημοκρατισμό της Εκκλησίας, κάτι που δε διαφαίνεται, δυστυχώς, στον ορίζοντα.

Το διάγγελμα, πάντως, ήταν μια θετική συμβολή στην έκφραση της αντίθεσης του ελληνικού λαού προς το μνημόνιο, παρά τις εξισορροπιστικές κινήσεις του Αρχιεπισκόπου που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν. Γι’ αυτό ήταν απαράδεκτη η στάση των περισσοτέρων κομμάτων της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΔΗΜ.ΑΡ. κ.λπ.), που, αντί να συγχαρούν την Ιεραρχία (διατυπώνοντας τις δικαιολογημένες επιφυλάξεις τους), βρήκαν μόνο κακές κουβέντες να πουν. Αν δε μιλούσε η Εκκλησία για το μνημόνιο, θα την κατηγορούσαν (δικαίως). Τώρα που μίλησε πάλι ενοχλήθηκαν! Μήπως γιατί δεν έχουν πλέον το μονοπώλιο της έκφρασης της λαϊκής αντίδρασης κατά του μνημονίου ή μήπως γιατί κατά βάθος δεν ενδιαφέρονται ή δε θέλουν να καταργήσουν το μνημόνιο;