Έχουν περάσει μόλις δύο μήνες κυβερνητικής θητείας για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και είναι φυσικά πρόωρο να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για το έργο της και τις ακριβείς της προθέσεις. Υπάρχουν, ωστόσο, τα πρώτα σαφή δείγματα.
Τα πρώτα συμπεράσματα προκύπτουν από την ίδια της τη σύνθεση που ακολουθεί πιστά τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του αρχηγού και της ομάδας του και τη σύνδεσή τους με τον επιχειρηματικό κόσμο. Από την άλλη, σε κρίσιμα υπουργεία για την ασφάλεια της χώρας (Άμυνας, Εξωτερικών, Μεταναστευτικής Πολιτικής) έχουν γίνει επιλογές ανθρώπων που φαίνεται τουλάχιστον να τηρούν κάποιες ισορροπίες και προσχήματα. Ακόμα, το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» του ισχυρού, όπως φαίνεται, υπουργού Γεραπετρίτη έρχεται, θεωρητικά, να αμβλύνει τις συνέπειες της χρόνιας παθογένειας των υπουργείων «φέουδων». Αμφίβολο αν θα το καταφέρει. Ο συγκεντρωτισμός αυτός φαίνεται πλέον ότι δεν εξυπηρετεί τον απλό πολίτη αλλά την επικράτηση του Μητσοτάκη στη ΝΔ. Οσοι την ψήφισαν το γνώριζαν από το πρόγραμμά της;
Επιπλέον, είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός κινήθηκε άμεσα στη στελέχωση των υπουργείων και των οργανισμών καθώς και στα πρώτα νομοσχέδια, δείχνοντας να έχει επιτελείο και σχέδιο έτοιμο στο νου του.
Είναι θετικό ότι η κυβέρνηση έσπευσε να υλοποιήσει άμεσα κάποιες από τις εξαγγελίες της ΝΔ για τη μείωση της δυσβάστακτης φορολογίας της μεσαίας τάξης. Το πόσο αυτή η μείωση θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, δεδομένης της εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές, μένει να το δούμε. Επίσης, θετικό είναι ότι έσπευσε να πάρει κάποια άμεσα μέτρα για την ασφάλεια σε περιοχές της Αθήνας και να συγκαλέσει έκτακτο ΚΥΣΕΑ για τη λήψη άμεσων, αν και μάλλον όχι αποτελεσματικών, μέτρων για την ανάσχεση των λαθρομεταναστευτικών ροών των δουλεμπόρων του τουρκικού κρατικού μηχανισμού. Τέλος, τουλάχιστον έκανε πίσω και απέσυρε την ολέθρια διάταξη για την εκμετάλλευση του αιγιαλού, διάταξη ανάλογη εκείνης που είχε επιχειρήσει και η προηγούμενη κυβέρνηση. Έδειξε, εν προκειμένω, ότι λαμβάνει υπόψη της τις έντονες αντιδράσεις του συνόλου της κοινωνίας.
Όμως η κυβέρνηση αυτή, ακόμα και αν τα παραπάνω θετικά δείγματα πληθύνουν και προσδώσουν χαρακτήρα και πρόσημο στο κυβερνητικό έργο, αδυνατεί, ως συντηρητική κυβέρνηση, να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα του τόπου αυτή τη στιγμή. Καταρχάς, ήταν αναμενόμενη η προσπάθεια της κυβέρνησης να «λειάνει τις γωνίες» για τη Συμφωνία των Πρεσπών και να προετοιμάσει την κοινή γνώμη ουσιαστικά για πλήρη αποδοχή της. Πέραν όμως αυτού, αντιμετωπίζουμε τον άμεσο τουρκικό επεκτατισμό, που πλέον, δεδομένων και των γεωπολιτικών εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή, έχει λάβει διαστάσεις (προετοιμασίας) ανοικτού πολέμου. Η κυβέρνηση δείχνει να επιδίδεται, ως επί το πλείστον, στην ίδια αποτυχημένη τακτική του κατευνασμού με ανούσιες δηλώσεις, σαν να πρόκειται απλά για πόλεμο δηλώσεων. Η Τουρκία εισβάλλει για τρίτη φορά στην Κύπρο με τις παράνομες γεωτρήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ και ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο και στην ελληνική. Αυτές είναι κινήσεις που δεν αντιμετωπίζονται στο ρητορικό επίπεδο, αλλά με επιχειρησιακές πράξεις αποτροπής και επιθετική διπλωματία. Το ίδιο ανησυχητικά είναι τα πρώτα δείγματά της κυβέρνησης στο μέτωπο της παιδείας και του πολιτισμού. Ο Γεραπετρίτης έσπευσε να κατευνάσει τις αντιδράσεις όλου του ανθελληνικού μπλοκ εκφρασμένες από τον Βούτση. «Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται προσπάθεια να διαμορφωθεί μια ενοποιημένη εθνική βάση, ούτε δημόσια πολιτική με βάση τον εθνικολαϊκισμό». Ο Βούτσης απαίτησε να μην υπάρχει κυρίαρχη εθνική αφήγηση για τις εκδηλώσεις της επετείου των διακοσίων ετών από το 1821 «διότι είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε ξανά την ιστορία μας από πολλές πλευρές και διότι διαφορετικές πολιτικές πλευρές, όπως η Αριστερά, έχουν διαφορετικές οπτικές για γεγονότα και περιόδους της νέας ελληνικής ιστορίας» (!!). Δηλαδή να ξαναγράψουμε την Ιστορία μας για να ταιριάζει στην αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ!! Και βέβαια, η τοποθέτηση της κ. Αγγελοπούλου ως επικεφαλής της επιτροπής του «2021» μόνο ειρωνικά χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει.
Επιπλέον, είναι δηλωτικές των αντίρροπων δυνάμεων μέσα στην κυβέρνηση αλλά και των ανίερων πολιτικών συμμαχιών και συμπτώσεων οι αντιδράσεις που προκάλεσε η αυτονόητη και σύμφωνη με το Σύνταγμα δήλωση της υπουργού Παιδείας Κεραμέως ότι «ρόλος της Παιδείας είναι η καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης». Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αντιδράσεις δεν προέρχονται μόνο από το ανθελληνικό μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από την πλειονότητα των νεοφιλελεύθερων (Δοξιάδης, Φαρμάκης κ.λπ). Χαρακτηριστικότερη και πιο ακραία δήλωση ήταν ότι «αυτά είναι αναχρονισμοί και ας λέει το Σύνταγμα ό,τι θέλει»! Είναι φανερό ότι η εργολαβία της διάλυσης του εθνικού ιστού μέσω της ιδεολογικής επίθεσης που ξεκίνησε εδώ και τριάντα χρόνια στα πανεπιστήμια και τα ΜΜΕ, εντάθηκε και συστηματοποιήθηκε με τον «εκσυγχρονισμό» του Σημίτη και κορυφώθηκε με το Σύριζα, ασκεί ιδεολογική τρομοκρατία και τρώει τη σάρκα του Έθνους. Αποδυναμώνει συνειδητά τον εθνικό συνεκτικό ιστό, τη συνείδηση των Ελλήνων, την αυτοεκτίμησή τους, το δεσμό τους με την Παράδοσή τους, την Ιστορία τους. Το απόστημα αυτό είναι αναγκαίο να σπάσει. Και για αυτό απαιτείται ριζική αλλαγή πολιτικής. Αλλά αυτή η Κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να το κάνει αυτό. Δύσκολες μέρες μας περιμένουν σε όλα αυτά τα μέτωπα. Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί, βασιζόμενος στις ρίζες του, να αντισταθεί, όπως έδειξαν και τα πρόσφατα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό.
Η ετήσια συνεστίαση μελών και φίλων του ΑΣΚΕ θα γίνει στα γραφεία μας την Κυριακή, 3 Νοεμβρίου ώρα 13:30. Θα «καταναλωθούν» οι προσφορές όλων σε μεζέδες και ποτά, θα γίνει πολιτική ανασκόπηση και θα ακολουθήσει συζήτηση. Σας περιμένουμε
Δυστυχώς, ατυχήσαμε γενικά, και εξωτερικά και εσωτερικά
Η παγκοσμιοποίηση αμφισβητείται
Διεθνείς εξελίξεις,
ένας μεταβαλλόμενος κοσμος
Η παγκοσμιοποίηση αμφισβητείται
Τα δεινά που έχει επισωρεύσει το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο σε χώρες, λαούς και κοινωνίες είναι πολύ φυσικό να κινητοποιεί αντίρροπες δυνάμεις, που αντιδρούν στην ληστρική εκμετάλλευση και στην συρρίκνωση έως εκμηδένιση της εθνικής κυριαρχίας. Είναι η πιο αντιπαραγωγική μορφή κεφαλαίου το τραπεζικό και το χρηματιστηριακό, δηλ. κεφάλαιο-καζίνο, και κερδίζει από το δανεισμό και την υπερχρέωση χωρών και κοινωνιών και μετά τις απομυζά.
Το κεφάλαιο αυτό θέλει πλήρη ασυδοσία διακίνησής του, αποφυγή φορολόγησής του, πλήρη έλεγχο της πολιτικής, των ΜΜΕ, καθώς και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής με την αθρόα συσσώρευση λαθρομεταναστών και με την προώθηση των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων που στηρίζουν οι δικές του ποικιλώνυμες ΜΚΟ που χρηματοδοτεί.
Ηταν έκπληξη, φαινομενικά, ότι η αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση προήλθε από τις ΗΠΑ, την μητρόπολη του καπιταλισμού. Ομως η ραγδαία αποβιομηχάνιση, η κοινωνική περιθωριοποίηση και η ραγδαία πτώση της αμερικανικής οικονομίας προκάλεσε ως αναγκαιότητα την εκλογή του Τραμπ, που δεν προερχόταν από το πολιτικό σύστημα και δεν είχε δεσμεύσεις αν και δεξιός (δυστυχώς η αυτοαποκαλούμενη Αριστερά είναι «εξάρτημα» της παγκοσμιοποίησης), με σύνθημα «πρώτα η Αμερική». Ετσι διαμορφώθηκαν οι συνθήκες αμφισβήτησης της παγκοσμιοποίησης και επιστροφής στις ιδέες του έθνους. Οι λόγοι που εκφώνησε ο Τραμπ στον ΟΗΕ το 2018 και 2019 έχουν ιδιαίτερο ιδεολογικό και πολιτικό φορτίο.
«Το μέλλον δεν ανήκει στους υπέρμαχους της παγκοσμιοποίησης, ανήκει στους πατριώτες»
«Η Αμερική κυβερνάται από Αμερικανούς. Απορρίπτουμε την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης και αγκαλιάζουμε το δόγμα του πατριωτισμού ».
«Σέβομαι το δικαίωμα κάθε έθνους να ακολουθήσει τα δικά του έθιμα, τα πιστεύω και τις παραδόσεις του. Οι ΗΠΑ δε θα λένε ποτέ σε άλλα έθνη πώς να ζήσουν ή πώς να εργαστούν. Έτσι λοιπόν περιμένω και από τα υπόλοιπα κράτη να σεβαστούν την κυριαρχία της Αμερικής».
«οι σοφοί ηγέτες βάζουν πρώτα τον λαό και τη χώρα τους. <...> Ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να ενστερνιστεί τα εθνικά του θεμέλια. Δεν πρέπει να προσπαθεί να τα διαγράψει ή να τα αντικαταστήσει»
Στα πλαίσια αυτά δε διστάζει να επιβάλει δασμούς σε Κίνα και ΕΕ όταν το εμπορικό ισοζύγιο είναι ετεροβαρές εις βάρος των ΗΠΑ, προκειμένου να προστατεύσει την αμερικανική παραγωγή, υποχρεώνοντας τις πολυεθνικές να επενδύουν στη χώρα του. Ετσι η αμερικανική οικονομία διατηρεί την ανάπτυξη, τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση των εισοδημάτων των νοικοκυριών.
Εχει τη βούληση απαγκίστρωσης των αμερικανικών στρατευμάτων από τις εμπλοκές σε διάφορες χώρες με κριτήρια οικονομικά και πολιτικά στοχεύοντας και στην επανεκλογή του, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του Στέιτ Ντηπάρτμεντ, του Υπουργείου Αμυνας και πολλών Ρεπουμπλικάνων.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η αντίδραση εναντίον του άρχισε από την επόμενη της εκλογής του. Προσπαθούν να τον γελοιοποιήσουν λόγω της απειρίας του στην πολιτική «ορθότητα», να τον κατηγορήσουν για ρωσική ανάμιξη στις προεδρικές εκλογες, και τώρα βάλθηκαν να τον καθαιρέσουν, Αγωνιά το σύστημα μήπως επανεκλεγεί. Κάτι που είναι σφόδρα πιθανό.
BREXIT: Προπομπός της αποπαγκοσμιοποίησης
Πριν από την εκλογή του Τράμπ στις 23/6/2016 οι Βρετανοί ψήφισαν BREXIT, όμως ακόμη παραμένουν στην ΕΕ. Με την εκλογή του Μπόρις Τζόνσον ως πρωθυπουργού και την αμετακίνητη στάση του για BREXIT στις 31 Οκτωβρίου, με ή χωρίς συμφωνία, φαίνεται ότι είχε αποτέλεσμα. Οι άτεγκτοι Γερμανοί, που ήθελαν να επιβάλλουν ατιμωτικούς όρους στη Βρετανία για την αποχώρήσή της από το «μαντρί» τους, δηλ να πληρώσουν οι Βρετανοί 40-45 δις ευρώ. που ζητούσαν από τη Μέι για να τους επιτρέψουν να φύγουν, τώρα το συζητούν. Αν τελικά καταλήξουν. Πάντως η καταστροφολογία για άτακτο BREXIT συνεχίζεται καθώς και η προσπάθεια να παραιτηθεί ο Μπόρις Τζόνσον ή να ξαναγίνει δημοψήφισμα. Ονειρα θερινής νυκτός.
Συρία : Ενα δράμα περίπλοκο
To δράμα της Συρίας και των Σύρων, που άρχισε στα τέλη του 2011 με τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» της «αραβικής άνοιξης» κατά του καθεστώτος Ασαντ, που προωθούσαν οι ΗΠΑ του Ομπάμα μαζί με Βρετανία, Γαλλία και Τουρκία, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η μετεξέλιξη των σουνιτών αντικαθεστωτικών σε Ισλαμικό Κράτος ή Χαλιφάτο, που έφθασε να κατέχει τη μισή Συρία και μεγάλο τμήμα του Ιρακ μαζί με τον έλεγχο πετρελαιοπηγών και διυλιστηρίων, στηρίχθηκε παντοιοτρόπως από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και τα άλλα θεοκρατικά εμιράτα του Κόλπου και έμμεσα αρχικά και από τους δυτικούς. Ομως ο έλεγχος του πετρελαίου από το ΙΚ δεν ήταν πλέον ανεκτός από τις ΗΠΑ. Ετσι υπερπροβάλλοντας τις φρικαλεότητες του ΙΚ, πραγματικές ή σκηνοθετημένες, αποφάσισαν με την στρατιωτική τους παρουσία το 2014 να το «νικήσουν» δι’ αντιπροσώπων, χρησιμοποιώντας τους Κούρδους της Συρίας, που από το 2013 κήρυξαν την αυτονομία τους, και του Ιράκ για μάχες επί του εδάφους παρέχοντας τους όπλα και αεροπορική κάλυψη. Στο πλευρό του Ασαντ συντάχθηκαν από την αρχή η Χεζμπολαχ του Λιβάνου και το Ιράν. Αργότερα, το 2015, η Ρωσία για να στηρίξει τα συμφέροντά της στη Συρία αποφάσισε να αναμιχθεί στρατιωτικά υπέρ του Ασαντ, ανατρέποντας πλήρως τις ισορροπίες με το μέρος της.
Η Τουρκία ανέκαθεν στήριξε και στηρίζει τους τζιχαντιστές, τους οποίους, με διάφορα ονόματα, χρησιμοποιεί ως εμπροσθοφυλακή στις στρατιωτικές εισβολές της στη Συρία κατά των Κούρδων διαπράττοντας φρικαλεότητες εις βάρος των αμάχων. Οι τουρκικές εισβολές (κατάληψη Αφρίν, τωρινή) φαίνεται ότι γίνονται με την ανοχή ΗΠΑ-Ρωσίας για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια.
Οι ΗΠΑ εκτιμώντας, πιθανόν, ότι δε μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις για μοιρασιά της Συρίας, λόγω της αποτυχίας αλλαγής του καθεστώτος Ασαντ και της ισχυρής ρωσικής παρουσίας, είχαν από το 2018 στόχο την απαγκίστρωση τους, που σκάλωνε στις αντιρρήσεις του Ισραήλ, που φοβόταν την ιρανική στρατιωτική παρουσία στη Συρία. Πιθανόν να θέλει έτσι να συγκρουστεί η Ρωσία με την Τουρκία. Αλλά είναι επίσης πιθανό οι εξελίξεις να είναι αποτέλεσμα συμφωνίας ΗΠΑ-Ρωσίας.
Η αμερικανική στάση για την Τουρκία προέρχεται από την ανάγκη διατήρησης της στο δυτικό στρατόπεδο. Πάντως το «ξεπούλημα» των Κούρδων από τις ΗΠΑ είναι διδακτικό για αυτούς, όπως πολλοί εδώ, που βαυκαλίζονται ότι υπάρχει ίχνος ηθικής στις διεθνείς σχέσεις. Δυστυχώς οι Κούρδοι πάντα στρέφονταν προς τις ΗΠΑ για να στηρίξει την ανεξαρτησία τους και πάντα έβγαιναν χαμένοι.
Η Ρωσία ανέχεται την τουρκική εισβολή για να διατηρήσει την Τουρκία ως πελάτη των οπλικών της συστημάτων και προσβλέποντας στην απομάκρυνσή της από την επιρροή των ΗΠΑ έχοντας, πιθανόν και αυτή στόχο είτε τη σύγκρουση ΗΠΑ-Τουρκίας, είτε την απομάκρυνση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας και τον προσεταιρισμό των Κούρδων. Πάντως η Ρωσία στη Συρία έχει αντιτιθέμενα συμφέροντα με τον Ερντογάν. Χαρακτηριστικό αυτού είναι ο ρωσικός βομβαρδισμός τον Αύγουστο τουρκικής εφοδιοπομπής με όπλα, που προοριζόταν για τους. «αντάρτες» στο Ιντλίμπ.
Είναι σημαντικό ότι οι Αραβες, όπως επίσης και το Ιράν, περιλαμβανομένων της Σαουδικής Αραβίας και των εμιράτων που στήριζαν το ΙΚ καταδίκασαν την τουρκική εισβολή. Σημαντική επίσης ήταν η επισκεψη Πούτιν στη Σαουδική Αραβία.
Οι εξελίξεις στη Συρία, ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία Κούρδων-Ασαντ, δηλ με τους Ρώσους, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν. Το ερώτημα είναι, δεδομένου ότι Ρώσοι-Ιρανοί-Ασαντ οι νικητές επί του πεδίου έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα με την εισβάλλουσα Τουρκία, αν θα της επιτρέψουν να καταλάβει συριακό έδαφος και να έχει λόγο στη μεταπολεμική Συρία ή θα την καθηλώσουν σ’ ένα πόλεμο φθοράς ; Ποιος ο ρόλος των ΗΠΑ σ’ αυτά ; Τελικά θέλουν ν’ αποχωρήσουν από την πετρελαιφόρο Μέση Ανατολή; Πώς αυτό συμβιβάζεται με συμφωνία Τουρκίας - ΗΠΑ για «λογαριασμό» των Κούρδων;
Δυστυχώς, ατυχήσαμε γενικά, και εξωτερικά και εσωτερικά
Τα πρώτα οικονομικά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι αναμφισβήτητα σωστά. Η μείωση του ΕΝΦΙΑ, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, οι μειώσεις του Φ.Π.Α. και η αύξηση των συντάξεων χηρείας ήταν αναγκαίες και αποκαθιστούν αδικίες. Προκαλεί ωστόσο απορία πώς ένα κόμμα που εναρμόνιζε πάντα την πολιτική του με την πολιτική και τις επιθυμίες των ηγετικών κύκλων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όπως η Νέα Δημοκρατία, αποφάσισε μόνη της τη θέσπιση τέτοιων μέτρων, χωρίς να έχει γίνει προηγουμένως καμία, γνωστή τουλάχιστο, διαβούλευση με τους «θεσμούς». Κι εξίσου ανεξήγητο φαίνεται γιατί οι δανειστές δεν διατύπωσαν καμία ένσταση στην εφαρμογή μιας οικονομικής πολιτικής που εκ πρώτης όψεως δεν διασφαλίζει την επίτευξη των πλεονασμάτων για τα οποία είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Να πείστηκαν από απλές διαβεβαιώσεις του Κ. Μητσοτάκη ότι το τελικό αποτέλεσμα δε θα απέχει από τα συμφωνημένα και να τον άφησαν να ενεργήσει με απόλυτη ελευθερία δεν θεωρείται πιθανό. Πολύ λιγότερο είναι πιθανό να έχουν αλλάξει απόψεις σχετικά με την οικονομική πολιτική τής Ε.Ε. όσοι τη σχεδιάζουν.
Όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε τη μείωση του αφορολογήτου και εν συνεχεία –εποχή της υπογραφής της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών– ανέστειλε την εφαρμογή του μέτρου, ο Κ. Μητσοτάκης κατήγγειλε ότι ο Τσίπρας διαπραγματεύθηκε την υπογραφή της Συμφωνίας με αντάλλαγμα την αναστολή της εφαρμογής του μέτρου, ισχυρισμό που δεν μπορούσε βέβαια να αποδείξει, αλλά η εξέλιξη των γεγονότων καθιστούσε πολύ πειστικό. Σήμερα, που η είσοδος λαθρομεταναστών στη χώρα παίρνει διαστάσεις μαζικού εποικισμού από μουσουλμάνους και η κυβέρνηση αποφασίζει τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας (hot spots) σε όλη την Ελλάδα, είναι φυσικό να περνά από τον νου κάθε υποψιασμένου πολίτη μια ανάλογη υπόθεση: Μήπως έκανε ο Κ. Μητσοτάκης αυτή τη φορά μια συμφωνία εις βάρος του Ελληνισμού, να δεχθούν οι Ευρωπαίοι οικονομικά μέτρα ελαφρύνσεων των Ελλήνων με αντάλλαγμα την υποδοχή και διαμονή στην Ελλάδα απροσδιόριστου αριθμού λαθρομεταναστών; Φυσικά, ούτε και αυτή η υπόθεση μπορεί να αποδειχθεί, αλλά τα γεγονότα είναι εύγλωττα. Και να’ταν μόνο αυτά...
Στα όργια της τελευταίας εβδομάδας, της συριζαίικης διακυβέρνησης, κορυφαία θέση καταλαμβάνουν οι «επελάσεις» συγγενών συριζαίων στη Βουλή των Ελλήνων.
Ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης δήλωσε: «Δεν έχω ούτε ίχνος ενοχής και ευθύνης γι’αυτές» (!!), ενώ ήταν ο μόνος αρμόδιος και υπεύθυνος.
Δεν έπρεπε, όμως, να εκπλαγούν αυτοί «οι πάντες». Ο εν λόγω Πρόεδρος σε ανύποπτο χρόνο, πολύ πριν να κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ με το γνωστό τρόπο, είχε δηλώσει κάτι ανάλογο. Οταν συνελήφθη ο κανακάρης του σε ληστεία τράπεζας, ερωτήθηκε από δημοσιογράφο αν αισθάνεται κάποια ευθύνη για τις πράξεις του υιού του και απάντησε: «Η μόνη ευθύνη μου είναι να βοηθήσω το γιο μου»!.
Ως εκ περισσού ας προσθέσουμε ότι ο υιός αυτός κυκλοφορεί ελεύθερος και ηγείται των εκδηλώσεων συμπαράστασης του κ. ...Κουφοντίνα!
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό