Ο θεσμός της τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει μακρά ιστορία, από την εποχή της τουρκοκρατίας τουλάχιστον. Εξυπηρετούσε τις ανάγκες των κοινοτήτων και αποτελούσε έναν από τους θεσμούς εθνικής αφύπνισης και διαφύλαξης της κοινωνικής και εθνικής συνοχής των Ελλήνων. Βέβαια, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους έχει υποστεί διάφορες παρεμβάσεις, όμως απο την αλήστου μνήμης σημιτική εποχή η έννοια της Αυτοδιοίκησης ως τοπικής έχει, δυστυχώς, ουσιαστικά καταργηθεί.
Με τα «σχέδια» Καποδίστριας και Καλλικράτης, ονόματα που σφετερίσθηκαν, για να βαφτίσουν τα «κατορθώματά» τους (τι τους έφταιγε ο πρώτος Κυβερνήτης, ο οποίος είπε: «...βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης» και ο αρχιτέκτονας της Ακρόπολης;), καταργήσανε την τοπικότητα και την έννοια της κοινότητας.
Η διάλυση των αυτοδιοικούμενων τοπικών κοινωνιών στα χωριά και στις κωμοπόλεις και η υπαγωγή τους, στις περισσότερες περιπτώσεις, σ’ ενα μόνο δήμο στο νομό, έχει αυτουργούς και πολλαπλούς στόχους, εκτός του κομματικού ελέγχου που θα είναι πιο ευχερής σε 325 δήμους του «Καλλικράτη» παρά σε 441 δήμους και 5.382 κοινότητες, που υπήρχαν πριν από τον «Καποδίστρια».
Αυτουργός, ποιος άλλος, το ΠΑΣΟΚ, με πρώτο τον, πολλά βαρύ, Αλέκο Παπαδόπουλο «εκσυγχρονιστή» Υπουργό Εσωτερικών του Σημίτη με τον «Καποδίστρια» (ν.2359/1997) να συμπτύσσει την πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση σε 910 δήμους και 133 κοινότητες ειδικών περιπτώσεων. Ενώ ο έτερος Καππαδόκης, ο γεφυρόπληκτος Γιάννης Ραγκούσης Υπουργός Εσωτερικών του Γιωργάκη, ομογάλακτου του πεφιλημένου του, πλέον, και κεντροαριστερολάγνου Τσίπρα, με τον «Καλλικράτη» (ν.3852/2010) έδωσε τη χαριστική βολή υπακούοντας στις εντολές των ξένων δανειστών, που ζητούσαν περικοπές κρατικών δαπανών στην Αυτοδιοίκηση. Απέμειναν μόνο 325 δήμοι, ενώ οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα γίνονται κάθε 5 χρόνια αντι για 4, προφανώς για οικονομία. Αυτή δε νοείται πλέον Αυτοδιοίκηση. Οι Ελληνες πολίτες απωθούνται από μια όλο και πιο απόμακρη διοίκηση. Με αυτόν τον τρόπο η Αυτοδιοίκηση έπαψε να έχει το ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε, δηλ. να είναι κοντά στον πολίτη και να ελέγχεται άμεσα από αυτόν. Πολύ δε περισσότερο αυτό ισχύει με τις 13 Περιφέρειες. Αυτό ήταν το σχέδιό τους, ο παροπλισμός των πολιτών.
Στην «Ε», φύλλο 134, Ιούνιος 2010 γράφτηκε
«Ποιοι είναι, λοιπόν, οι στόχοι του «Καλλικράτη»;
Δε χρειάζεται λεπτομερής ανάγνωση των 300 περ. άρθρων του νέου νόμου. Μια απλή ματιά αρκεί για να καταφανούν οι πραγματικές στοχεύσεις.
-Απομάκρυνση του πολίτη από τη συμμετοχή στην παραδοσιακά ελληνική κοινότητα και είσοδο των διάφορων ΜΚΟ (κοινωνία των πολιτών), που θα εκτελούν πειθήνια τις εντολές των χρηματοδοτών τους
-Εγκατάλειψη των χωριών από τους απολυμένους (ευελπιστούν στις 150.000) των ΟΤΑ και των δημοτικών επιχειρήσεων και την κατάληψή τους από τους μετανάστες
-Ιδιωτικοποίηση Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας (που ανατίθεται στους Δήμους) και αυτόνομα προγράμματα σπουδών ανά Περιφέρεια, για θρίαμβο των διαφόρων Ρεπούσηδων.
-Ανοιγμα των αυτόνομων Περιφερειών σε ξένους (και γείτονες;) παρόχους και δανειστές (θα μπορούν να δανείζονται ελεύθερα ) με υποσχέσεις για «χρυσά κουτάλια» και διευκόλυνση έτσι μελλοντικών εκβιασμών και αποσπάσεων, με την κατάλληλη προπαγάνδα και υποδαύλιση τοπικών διαφορών. Οι κίνδυνοι για Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη είναι ήδη εμφανείς.»
Ετσι οι διάφοροι Φούχτελ-Σόρος και σία αμολήθηκαν για να εφαρμόσουν το «όραμα» της γερμανικής Ε.Ε και της παγκοσμιοποίησης επιχειρώντας να εξαχρειώσουν περιφερειάρχες, δημάρχους και λοιπούς δημοτικους παράγοντες, ώστε να δημιουργήσουν στο χώρο της Αυτοδιοίκησης ένα εσμό προθύμων, ανάλογο με αυτόν της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Στα εγχειρήματα αυτά λίγοι ήταν οι ασπόνδυλοι. Οι πολλοί, ευτυχώς, έμειναν όρθιοι και στάθηκαν άξιοι της εμπιστοσύνης των πολιτών.
Ελπίζουμε σ’ αυτές τις εκλογές να πάρει καθένας ό,τι του αξίζει...
Η συριζέικη «συμφωνία των Πρεσπών», μετά την αναγνώριση εθνότητας, γλώσσας, την απάλειψη της ιστορίας, την προσφορά λιμενικών διευκολύνσεων και δικαιωμάτων στην Ελληνική ΑΟΖ, προσφέρει στους Σκοπιανούς (άλλη απαγορευμένη λέξη των «Πρεσπών»: «Επισήμως», λένε, πρέπει να αποκαλούνται «Μακεδόνες/πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας») και την απαγόρευση του «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα». Αυτό, επειδή, κατά τον Ν. Παππά, ξακουστή είναι μόνο η «Μακεδονία» των «γειτόνων»!!! Ομως η απαγόρευση τους έμεινε στα χαρτιά, επειδή διαπίστωσαν ότι οι Ελληνες δεν «κατάπιαν» τις «Πρέσπες» τους και τους αποδοκιμάζουν παντού. Γι’ αυτό ανέκρουσαν πρύμναν. Σ’όλες τις παρελάσεις, που ήθελαν να καταργήσουν οι συριζαίοι , ακούστηκε ως εμβατήριο, υπό τα χειροκροτήματα των παρευρισκομένων. Τώρα ισχυρίζονται ότι...δεν το απαγόρευσαν, ότι «κακώς» καταλάβαμε...
Αν πέρναγαν οι «Πρέσπες», δεν αποκλείεται οι συριζαίοι να μας έλεγαν ότι, επειδή στον Εθνικό Υμνο η αναφορά σε ιερά κόκαλα Ελλήνων είναι «άκρως εθνικιστική, χρυσαυγίτικη και ρατσιστική», λόγω του αποκλεισμού του «διαφορετικού», θα τον απαγόρευαν γενικώς, όχι μόνο στις παρελάσεις. Στη θέση του μπορεί να έβαζαν τον ύμνο της «Ευρώπης», δηλ. της Ε.Ε., («Ωδή στη χαρά» των Σίλερ-Μπετόβεν), που, άλλωστε, έχει υιοθετήσει ως εθνικό του ύμνο... το Κόσοβο, ή τον εθνικό ύμνο των ΗΠΑ, που είναι και η...αδυναμία του Τσίπρα. Γι’ αυτούς πατρίδα δεν είναι η Ελλάδα, αλλά οι καρέκλες τους. Ως πότε όμως ;
Το ΑΣΚΕ γραπτά και σε ομιλίες έχει εκφράσει την άποψη ότι το ΚΚΕ ελληνοποιείται βαθμιαία, δηλ. αναφέρεται, κύρια, στα προβλήματα της Ελληνικής Κοινωνίας και της Ελλάδας ως χώρας, παρά την εμμονή της προηγούμενης και τωρινής ηγεσίας του στην υπεράσπιση, πάση θυσία(;) του ευρώ, του πυρήνα της Ε.Ε. Αυτό ισχύει και για τα «εθνικά» λεγόμενα θέματα ιδίως για Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο και (κάπως διστακτικά) στο λεγόμενο Σκοπιανό, τονίζοντας τα 2 τελευταία χρόνια την ανάγκη υπεράσπισης των συνόρων μας.
Αίσθηση, ως εκ τούτων, δημιούργησε και πολλές απορίες η ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή προς τον Υπουργό Εθνικής Αμυνας των βουλευτών του Θανάση Παφίλη, Λιάνας Κανέλλη και Σ. Τάσσου, διαμαρτυρόμενων για συνθήματα που ακούγονται μέσα στον ελληνικό στρατό, όπως «Η Μακεδονία είναι Ελληνική καθώς και η Κύπρος»!!!
Μοιραία, ως εκ τούτου, η ερώτηση αυτή συσχετίζεται με απόσπασμα ομιλίας του Θ. Παφίλη στο Γοργοπόταμο, αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου, άκρως περίεργου: «[...] Το κόμμα μας επίσης λέει ότι ο λαός δεν πρέπει να έχει καμιά εμπιστοσύνη στις αστικές κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το κόμμα μας θα ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει στην ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης, ως εισβολέα. Ο αγώνας αυτός να συνδεθεί με την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας, είτε η Ελλάδα είναι επιτιθέμενη είτε έχει δεχτεί εισβολή»!!!
Τι γίνεται εδώ; Εχουμε επανάληψη αυτών που έγιναν στο στρατό στη Μικρά Ασία το 1922, με τη γνωστή τραγωδία. Τότε υπήρχε, τουλάχιστον, η Σοβιετική Ενωση και ο Λένιν, που συμμαχούσαν, ευκαιριακά, με τον Κεμάλ. Τώρα;
Ισως, βέβαια, αυτά να λέγονται «έτσι για την τιμή των όπλων», το και πιθανότερο. Πάντως ας τα έχουμε υπόψη.
Ο κ. Μακρόν,η ακραία περίπτωση «πολιτικού παιδιού του σωλήνα» της Παγκοσμιοποιητικής Νέας τάξης, των τραπεζών, των πολυεθνικών, των «επενδυτικών» funds κ.λπ παγκόσμιων κερδοσκόπων, απέτυχε στην απόπειρα εικόνας συμπαθείας με τις φωτογραφίες εναγκαλισμών του με ευειδείς σκουρόχρωμους νεανίες, ώστε να αντιμετωπίσει την απειλή των «κίτρινων γιλέκων».
Και κατέφυγε σε άλλο ακραίο εγχείρημα: Πρότεινε την κατάργηση των όρων και των ρόλων "πατέρας" και "μητέρα", ώστε να μην ενοχλούνται τα ομόφυλα ζευγάρια! Και τους αντικαθιστά με "γονέας" νο1 και "γονέας" νο2!! Οι εδώ τι λένε;
Από την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης όποιος αντιδρά ή αντιτίθεται στα κελεύσματα των ισχυρών και πλούσιων ταγών της «στολίζεται» με τα «κοσμητικά» επίθετα εθνικιστής, ακροδεξιός, ρατσιστής, λαϊκιστής. Αλλωστε η «πολιτική ορθότητα», δηλ. ο παβλοφικού τύπου μανιχαϊσμός, ήταν πάντοτε μια από τις «συνταγές» τους. Θεωρούν ότι, όπως ο σκύλος του πειράματος Παβλώφ, έτσι και οι «μάζες» αντανακλαστικά αντιδρούν με λέξεις του τύπου άσπρο-μαύρο (π.χ αντιρατσιστής-ρατσιστής, δημοκράτης-ακροδεξιός, υπεύθυνος-λαϊκιστής)
Τώρα, μάλιστα με τις επικείμενες ευρωεκλογές, η σχετική ρητορεία των ευρωπαϊστών, που έχουν λεηλατήσει χώρες και κοινωνίες, έχει ενταθεί, φοβούμενοι την άνοδο των ευρωσκεπτικιστών. Το ίδιο έπραξαν και πράττουν οι Τσίπρας και οι συν αυτώ για τις Πρέσπες και για τη πολιτική τους επιβίωση ενόψει εκλογών.
Αλλά για το λαϊκισμό, αν ανατρέξουμε στο αντίστοιχο λήμμα του λεξικού Μπαμπινιώτη, διαβάζουμε :
«λαϊκισμός – λαϊκότητα»
«.....Μιλούμε με θετικό πνεύμα για τη λαϊκότητα τής σκέψης και τής συμπεριφοράς των απλών ανθρώπων τού λαού, αλλά με αρνητική χροιά για τον λαϊκισμό στην πολιτική, στα συνθήματα, στη σκέψη, στη συμπεριφορά ανθρώπων, που, χωρίς να προέρχονται από τον απλό λαό, επιζητούν να τον κολακεύουν, για να αποκομίζουν προσωπικά, πολιτικά ή άλλα οφέλη.»
Ετσι , λοιπόν, όποιος μιλά για λαϊκισμό των «άλλων» καλό είναι να κοιτάζεται στον καθρέφτη. Ιδιαίτερα ο Τσίπρας, που ανακηρύχθηκε από τον Guardian (8-3-2019) πολύ λαϊκιστής (very populist) μακράν των υπολοίπων, αλλά «αριστερός», όπως η Χίλαρυ Κλίντον(!!!) και ο Ομπάμα(!), που καταγράφονται και αυτοί ως
«αριστεροί» (left) και περιλαμβάνονται στις ίδιες μετρήσεις. Ετσι λένε, φαίνεται, αυτοί τους ψεύτες.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό