ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ας είναι καλά ο Μέγας Φίλης, ο οργισμένος για την απώλεια του θώκου στο Υπουργείο (της δύστυχης) Παιδείας, όπου «εμεγαλούργησε». Εδήλωσε: «τελείωσε, πλέον, το εμείς και άλλοι. Τελείωσε το εμείς οι αμόλυντοι και οι άλλοι οι μολυσμένοι»

Ναι, γεια στο στόμα σου, Μεγάλε, και στο θάρρος μπρος το «όποιος αμφισβητεί το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει θέση σ’αυτόν» του Τσίπρα, παραμένοντας σ’ αυτόν και παίζοντας το ρόλο του επίδοξου διαδόχου. Και με αφορμή την πρώτη πράξη ανυπακοής με το περίφημο, πλέον, «πρέπει να συνεταιριστούμε κυβερνητικά, με το συγγενές ιδεολογικά και πολιτικά ΠΑΣΟΚ, ακόμη κι αν είναι βρόμικο», του Φίλη, ας μας επιτραπεί μια μικρή γλωσσολογική (υπουργός Παιδείας γαρ, φευ!) παρέκβαση: Τα βρόμικος και βρόμα, βρομιά γράφονται με -ο- , παραγόμενα από το αρχαίο βρομώ, με τη γνωστή σημασία. Αντίθετα γράφονται με -ω- τα βρώμα = φαγητό και βρώμικος= ο σχετικός με το, κοινώς, φαΐ, και βρώσιμος =φαγώσιμος, εκ του αρχαίου βιβρώσκω=τρώγω, τρώω, (ροκανίζω, εκ του τρ! των οδόντων).

Κατά τον κ. Φίλη, προφανώς, τα βρόμικος, βρώμικος και βρόμα, βρώμα συμπίπτουν εννοιολογικώς και πρακτικώς στους Πασόκους και Συριζαίους,    επομένως...

Συμφωνούμε και επικροτούμε! Πράγματι, το τι γίνεται με τους καρεκλοκένταυρους, μεγάλους και, αμέτρητους, μικρούς μόνο με τις περιόδους πασοκοκρατίας είναι δυνατόν να συγκριθούν, αν δεν τις ξεπερνούν, ήδη.

Ταύτα, προς γνώσιν και χρήσιν, παρακαλούμεν!

Αναζωπυρώθηκε για μια ακόμη φορά η συζήτηση για το εθνικό νόμισμα με αφορμή τις δηλώσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ξυδάκη, που, μεταξύ άλλων, είπε ότι «Τα περασμένα χρόνια δαιμονοποιήθηκε μια κουβέντα, εγώ είχα πει ότι και επί δραχμής η Ελλάδα μεγαλούργησε» και συμπλήρωσε «άμα στην ανοίξουν οι άλλοι, εσύ τι θα πεις, εγώ δεν κουβεντιάζω; Αφού το λέει ο κ. Σόιμπλε».

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση (Τσίπρας: «Ο λαός μας έχει κάνει θυσίες στο όνομα της Ευρώπης»),  ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας( «Παρά τις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού παραμένουμε πιστοί στην ευρωπαϊκή μας πορεία»), όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τα ΜΜΕ,  η πνευματική και οικονομική  ελίτ (καθηγητάδες, ΣΕΒ  κ.λ.π.) είναι τόσο προσκολλημένοι  στην Ε.Ε. και το ευρώ και τόσο ξενόδουλοι και ιδιοτελείς, ώστε απ’ αυτούς όσα λέγονται περί δραχμής είναι μόνο για να δαιμονοποιήσουν,  να καταστροφολογήσουν και να διαστρεβλώσουν.

Συνεπώς η ανακίνηση της συζήτησης περί δραχμής από το ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε προφανώς  στόχο την επαναφορά του εθνικού νομίσματος, έστω ως σχεδίου Β στα μνημόνια, αλλά άλλους σκοπούς.

Γερμανοί με την Ε.Ε και Αμερικανοί, με το ΔΝΤ, ανταγωνίζονται ποιος θα επιβάλλει τα σκληρότερα μέτρα στους Ελληνες. Το ΔΝΤ τώρα διστάζει να αναμιχθεί πλήρως ενόψει εμπέδωσης Τραμπ και της εκπεφρασμένης θέσης του για το υποτιμημένο ευρώ και τη Γερμανία. Η χρεοκοπία της Ελλάδας, που πιθανόν να ευνοούν οι ΗΠΑ, θα επιβάρυνε τη γερμανική οικονομία και το οικοδόμημα της γερμανικής ευρωζώνης. Οι φοβέρες του Σόιμπλε περι εξόδου της χώρας από το ευρώ θα είχαν αντίκρυσμα, αν οι ξενόδουλοι ηγέτες μας αναλάμβαναν την υποχρέωση μ’ένα άλλο διαρκές μνημόνιο  να πληρώνουν σε ευρώ  όλο το δημόσιο χρέος με αιώνια λιτότητα, κάτι που φυσικά θα ήταν αδύνατο, αν και ως τώρα πολλά «αδύνατα» έχουν εφαρμόσει κατ’εντολή τους. Αν υπήρχε μια πραγματική Ελληνική κυβερνηση, η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε., όρος επιβίωσης και προόδου για τη χώρα και την ελληνική κοινωνία, θα ζημιώσει ανεπανόρθωτα τη Γερμανία, όχι μόνο οικονομικά αλλά και στρατηγικά, που μόνο υπό το μανδύα της  «Ενωμένης Ευρώπης» μπορεί να κυριαρχεί και είναι η μόνη χώρα που επωφελείται από το ευρώ σε βάρος των υπολοίπων. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ακόμη Ελληνική κυβέρνηση...

Τα μέτρα που ζητούν τώρα αυτοί οι δανειστές, είναι η ουσιαστική κατάργηση της εργατικής νομοθεσίας, η μετατροπή μισθών-συντάξεων και εισοδημάτων σε φόρους και εισφορές με εσαεί αδιανόητα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% και με κοφτερούς κόφτες , η διαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, της ενέργειας του νερού, του ορυκτού πλούτου κ.λ.π. Ατελείωτες είναι οι απαιτήσεις τους. Είναι απολύτως βέβαιο ότι τα μέτρα αυτά θα τα αποδεχθεί αυτή η κυβέρνηση. Ομως...

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  εάν επιχειρήσει να ψηφίσει με την κυβερνητική πλειοψηφία τα μέτρα αυτά οδηγείται σε βέβαιη συντριβή ανάλογη με αυτήν του ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη, ομόσταβλου του Τσίπρα. Στόχος της είναι να ψηφίσουν τα μέτρα και τα άλλα κόμματα, ιδιαίτερα η ΝΔ του Μητσοτάκη. Η συζήτηση περι δραχμής από το ΣΥΡΙΖΑ εκεί κατατείνει, δηλ. να φοβερίσει, αν το καταφέρει,το 1% που επωφελείται από το ευρώ, επειδή μπορεί να πλουτίζει  και να στελνει χωρίς έλεγχο χρήματα στο εξωτερικό, να συστήνει offshore για να κρύβει περιουσιακά στοιχεία, να μην πληρώνει φόρους, κ.λπ. με την ανοχή της ΤτΕ των Στουρνάρα-Προβόπουλου και Σία και που ελέγχουν τα πάντα. Αυτοί να πιέσουν τη ΝΔ και το  ΠΑΣΟΚ (για ΠΟΤΑΜΙ και Λεβέντη δε χρειάζεται, θ’ ακολουθήσουν ασμένως) να ψηφίσουν τα μέτρα που θα εκτείνονται και μετά την, τυπικά, λήξη της κυβερνητικής τετραετίας το 2019. Ο Μητσοτάκης, όπως όλα δείχνουν, μετά τη συνάντηση με το Σόιμπλε «κατάπιε» το αίτημα για πρόωρες εκλογές που καθημερινά προέβαλλε. Τον διέταξε να περιμένει ως τις γερμανικές εκλογές και ως το σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνηση μετά το Σεπτέμβρη του 2017, αν δεν του είπε, μάλιστα, να ψηφίσει και τα μέτρα. Δεν χρειάστηκε πολλά για να τον πείσει. Το Χριστοφοράκο της SIEMENS αυτοί τον έχουν...

 Να «τρομάξουν» οι «εταίροι» με τη δραχμή είναι πιο δύσκολο, μια και γνωρίζουν πόσο πειθήνιοι ευρωπαϊστές είναι οι κοινοβουλευτικοί πολιτικοί υποτακτικοί τους. Ισως να είναι «άνοιγμα» Τσίπρα και σία στον Τραμπ, επειδή  ο πρεσβευτής του στην Ε.Ε. μας προέτρεψε να αποχωρήσουμε από το ευρώ ! Το σίγουρο είναι ότι επιχειρούν να κοροϊδέψουν (επαγγελματίες είναι) για πολλοστή φορά τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που βλέπει ότι με το ευρώ και την Ε.Ε. πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο, από μνημόνιο σε μνημόνιο χωρίς καμμία προοπτική και ελπίδα, ενώ η χώρα έχει μετατραπεί σε αποικία. Αλλωστε τα ποσοστά που  τάσσονται υπέρ της δραχμής με δικές τους δημοσκοπήσεις, δηλ. των συστημικών ΜΜΕ, αυξάνονται εντυπωσιακά. Το γεγονός αυτό, όπως είναι φυσικό, προκαλεί εκνευρισμό στους δεδηλωμένους ευρωπαϊστές (αυτό το 1%), επειδή φοβούνται ότι το ρεύμα κατά του ευρώ μπορεί να εκφρασθεί πολιτικά και να εκπροσωπηθεί κοινοβουλευτικά.

«Στο ευρώ πάση θυσία..»

Παλαιότερα οι ευρωπαϊστες υποστήριζαν πόσο ευεργετικές θα είναι οι επιπτώσεις του ευρώ για την ευημερία, την πρόοδο της κοινωνίας και την άνοδο της οικονομίας της χώρας. Οποιος μιλούσε για δραχμή τον θεωρούσαν είτε γραφικό είτε καταστροφέα και συνήθως δεν αφήνανε στα ελεγχόμενα ΜΜΕ να ακούγονται διαφορετικές απόψεις.  Τώρα, πλέον, που αυτά τα «επιχειρήματά» τους κατέρρευσαν, καταφεύγουν στην κατατρομοκράτηση ως ύστατη μέθοδο.   

Αλλοι απ’αυτούς που αντιδρούν τώρα υστερικά στη λέξη δραχμή  παλαιότερα μας λέγανε όχι στο «ευρώ πάση θυσία», όπως ο «σοβαρός» μιντιάρχης κ. Χατζηνικολάου. Αλλοι  πάλι μας λένε ότι δεν έχει σημασία το νόμισμα αλλά η πολιτική που εφαρμόζεται, ενώ  άλλοι «συνεπείς επαναστάτες», «είναι κάθετα αντίθετοι απ’ το να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ» και «καταγγέλλουν» σχέδιο επαναφοράς εθνικών νομισμάτων σε διάφορες χώρες. Το τι θα γίνει, αν φύγουμε από το ευρώ, δεν περιγράφεται, κατά Στουρνάρα-ΣΕΒ και λοιπούς συγγενείς και παρατρεχάμενους καθηγητάδες και σεσημασμένα ΜΜΕ. Λιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί. Θα συνορεύουμε με τη Βόρεια Κορέα, τη Βενεζουέλα, θα «...συλλαμβανόμεθα στα σύνορα» κ.λ.π.

Η συζήτηση για εθνικό νόμισμα ξεκίνησε

Οι αθέλητες παρενέργειες της «δραχμολογίας» του ΣΥΡΙΖΑ,  οι  τερατολογίες και οι υστερισμοί των ευρωπαϊστών και, κυρίως, η καταστροφή και η απελπισία που έχουν προκαλέσει το ευρώ και η Ε.Ε. έχουν ως συνέπεια  να ακούγονται πλέον ανοικτά τα επιχειρήματα υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Εχει μάλιστα γίνει σοβαρή επιστημονική προσπάθεια στην προσέγγιση των αναγκαίων βήμάτων, των  επιπτώσεων και των στόχων για την εισαγωγή εθνικού νομίσματος (Λαπαβίτσας κ.λ.π.), που, φυσικά. δεν προβλήθηκε από τα συστημικά ΜΜΕ.

Ομως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ως αναγκαίος όρος για  την ανάκτηση της κυριαρχίας της χώρας, της ανάπτυξης της παραγωγής, της δραστικής μείωσης της ανεργίας, της ανόδου του βιοτικού επιπέδου κ.λ.π., εκτός των πολιτικών και κοινωνικών προϋποθέσεων που είναι αναγκαίο να συνυπάρχουν, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, αν η χώρα παραμείνει στην Ε.Ε., που θα λειτουργεί ως Δούρειος Ιππος για την ανατροπή κάθε θετικού βήματος προόδου. Οι πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα οφείλουν να τοποθετηθούν ανοικτά για το θέμα της αποχώρησης και από την Ε.Ε. Ελπίζουμε να μην προκύψει κάποιος απ’ αυτούς που να ευαγγελίζεται την «Ευρώπη των λαών»...  

- Δεν μπορούμε, πλέον, να περιμένουμε κάτι θετικό και από τους μέσα και από τους έξω. Επομένως... -

Οι Ελληνες πολίτες, η Ελληνική κοινωνία, βρίσκονται υπό ανελέητο διωγμό από παντού και η χώρα τώρα κινδυνεύει από ανοικτή απειλή πολέμου, τοπικού ή γενικευμένου.

Για τους μέσα, οι εκπρόσωποι του 10%, που δηλώνουν ότι είναι ευχαριστημένοι από τη σημερινή τους κατάσταση, και του 1%, που πιστεύει ότι η πορεία, γενικώς, είναι ευοίωνη(!), εδώ και 7 χρόνια, «διαπραγματευόμενοι» διαρκώς, προσπαθούν να πείσουν (οι ίδιοι και τα φερέφωνά τους) τα 90% των Ελλήνων ότι θα πρέπει να «πεθάνουν», αν θέλουν να ζήσουν(!) με το φωτοστέφανο της Ε.Ε. και τη σημαία του ΕΥΡΩ! Και αν κάποιοι μας απειλούν, έστω κι αν ρητά ζητούν τα δικά μας ως δικά τους(!), είναι «εκνευρισμένοι» με τα εσωτερικά τους και τα ανατολικά εξωτερικά τους και, υπαινίσσονται ότι σε κάθε περίπτωση θα επέμβουν οι απ’έξω πάτρωνες. Και, πάντως, ότι χρειάζεται ψυχραιμία και ρεαλισμός.  Δηλαδή  ;

Και οι απ’έξω  έκθαμβοι για την «αποτελεσματικότητα» των εδώ οργάνων τους, ιδιαίτερα των Γιωργάκη και Τσίπρα, στην ευόδωση, αίσια έκβαση του πειράματος διάλυσης μιας χώρας, ως δοκιμής για παγκόσμια(!) χρήση, όπως ευαγγελίζεται ο μπροστάρης τους, περιώνυμος Σόρος με τις εκατοντάδες Μ.Κ.Ο. του, ετοιμάζονται ήδη για τους διαδόχους τους, Κυριάκο και άλλους πολλούς, παλιούς και νέους, υπό εκκόλαψη «σωτήρες».

Προβλήματα μεγάλα στους απ’έξω και τις σχέσεις τους

Δε συμφωνούν όμως οι πάτρωνες μεταξύ τους, ούτε καν στο εσωτερικό τους, και θα λέγαμε «ευτυχώς», αν δεν υπάρχει ο κίνδυνος να πληρώσουμε εμείς τις διχογνωμίες τους, όπως γίνεται τώρα με το 4^ο μνημόνιο, το δεύτερο του Τσίπρα! Είχαν επιτύχει κάποια ισορροπία ΗΠΑ, Γερμανία (ακόμη και Ρωσία, Κίνα) μεταξύ τους, αλλά το σοκ του απροσδιόριστου Τραμπ (ειδικότερα στο σχετικό άρθρο αυτού του φύλλου της «Ε») έχει επιφέρει πλήρη αμηχανία και, πιθανόν, πολλές ανατροπές, με πρώτο θύμα (μακάρι) την παγκοσμιοποίηση και ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Οσες χώρες διαθέτουν πράγματι δικές τους ηγεσίες σπεύδουν να ανασάνουν και, δυστυχώς, οι προβληματικές, όπως η Τουρκία, να ορμήσουν όπου (νομίζουν ότι) μπορούν και ειδικότερα στις απόλυτα, όπως η Ελλάδα, εξαρτημένες από πάτρωνες σε αμηχανία ή και σύγχυση.

Στις ΗΠΑ μαίνεται ο πόλεμος ανάμεσα στις μέχρι τώρα ήσυχες ελίτ, με σημαιοφόρο το θλιβερό Ομπάμα, και τους ανατροπείς τους, με σχετικά αμφίβολη έκβαση. Στην Αγγλία ο Μπλερ ξεκινά τον αγώνα κατά του Brexit, στη Γερμανία χάνεται ο Σόιμπλε και κινδυνεύει η Μέρκελ, στη Γαλλία δεν ξέρουν τι τους γίνεται και η Λεπέν χαμογελά (μάλλον, μάταια) και στην Ιταλία ο Γκρίλο ετοιμάζεται, ενώ η Κίνα βροντοφωνάζει εν απογνώσει υπέρ της παγκοσμιοποίησης! Μόνο ο Πούτιν μειδιά, κι αυτός όμως παραμένει προσεκτικός. Πώς να μην έχουν, λοιπόν, χάσει το μπούσουλα και οι (έχουμε εξαντλήσει την ελληνική, πλουσιότατη, γλώσσα στους χαρακτηρισμούς...) δικοί μας;

Οι από μέσα σε πλήρη σύγχυση

Στην εσωτερική σκηνή, και όχι μόνο την τυπικά πολιτική, οι παλιές και νέες ελίτ τα έχουν πλήρως χαμένα και στο μόνο που όλοι τους συμφωνούν είναι να πλήξουν έως και την τελική πτώση τη μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων, που τους φαντάζονται οριστικά(!) παθητικά απελπισμένους. Τους περιμένουν όμως δυσάρεστες εκπλήξεις, ευτυχώς.

Οι «κυβερνώντες» σε διλήμματα

Οσοι είναι τώρα επιφορτισμένοι να εκτελούν τις ανελέητες για τους Ελληνες οδηγίες αντιμετωπίζουν, πέραν της εκτέλεσης ρόλων στην ιλαροτραγωδία μιας διακυβέρνησης της οποίας οι σεναριογράφοι λειτουργούν ως εκκαθαριστές επιχείρησης χρεοκοπημένης εν λειτουργία(!), την επιλογή στο μεγάλο δίλημμα: Να φύγουν τώρα, με ελπίδα επιβίωσης για το μέλλον ως πεσόντες διαμαρτυρόμενοι για τα δεινά των πολλών ή να παραμείνουν όσο μπορέσουν απολαμβάνοντες την «εξουσία» και συμπληρώνοντας το ατελείωτο ακόμη έργο της διάλυσης της Ελλάδας και του Ελληνισμού; Δεν παίρνουν την απόφαση και κάνουν ό,τι συνεπάγονται και τα δύο σκέλη του διλήμματος ταυτόχρονα, αλληλοεξουδετερώνοντας αναγκαστικά όλα τα επιχειρήματα και προσδοκώμενα κέρδη.

Εκλογές, λοιπόν, ή όχι ;

Ετσι οι πρώτοι, η ηγετική ομάδα του Τσίπρα, παίρνει προεκλογικά μέτρα, όπως υπόσχεση μονιμοποίησης των συμβασιούχων, κάτι που απαγορεύει το Σύνταγμα, ίδρυση 120 νέων ΚΕΠ ανά τη χώρα για να συμβουλεύουν (!) τους σαστισμένους υπηκόους πού να καταφύγουν για να λύσουν, τάχα, τα προβλήματά τους, διορίζοντας κάμποσες χιλιάδες δικηγόρους, οικονομολόγους κ.λπ(!!), κάτι όμως που είχε ήδη αναλάβει ο... Φλαμπουράρης, και άλλα ανάλογα «μέτρα» Οι δεύτεροι, με Φίλη, 53 και λοιπούς πιστούς του δόγματος «οι αριστεροί ποτέ δεν αφήνουν την εξουσία, ανεξάρτητα του πώς την κατέκτησαν» θέλουν να προσθέσουν στο «παντεσπάνι» και το «χαβιάρι» της εξουσίας και άλλα πολλά και, ταυτόχρονα, ως γνήσιοι αριστεροί του Soros, να διδάξουν την «έμφυλη ταυτότητα» στους νέους, να αποβάλουν ιστορία, Ελληνικά (αρχαία και νέα), Ορθοδοξία κ.λπ από τα σχολεία, να φροντίζουν να μην ξεφύγει κανένας λαθρομετανάστης από την Ελλάδα, και να ολοκληρώσουν το «έργο» τους στην Υγεία, πολιτισμό, προώθηση Ισλαμισμού και άλλα πολλά τοιαύτα. Πού, τώρα , καιρός για «κόκκινες γραμμές», για «δραστική μείωση χρέους» για «έξοδο στις αγορές», «για ανάπτυξη» και άλλα ηχηρά παρόμοια!

Κι αν οι Τούρκοι επιτεθούν;

Στο θέμα ενδεχόμενης ελληνοτουρκικής σύρραξης όλοι τους, με τους «αντιπολιτευόμενους» μαζί, την αντιμετωπίζουν σχεδόν σαν κάτι δευτερεύον. Προτείνουν «ψυχραιμία» και ψιθυρίζουν «ρεαλισμό», επικρίνοντας Καμμένο και Κοτζιά (αυτόν τον κατηγορούν πως ματαίωσε τα σχέδια για τουρκοποίηση της Κύπρου!!), που παίρνουν κάποια μέτρα!

Κανείς, φυσικά, δε θέλει πόλεμο. Ομως ισχύει πάντοτε ο αδυσώπητος κανόνας: «Αν δε θέλεις πραγματικά πόλεμο, πρέπει να είσαι απόλυτα προετοιμασμένος και αποφασισμένος γι’αυτόν». Και, δυστυχώς, κάτι τέτοιο δε φαίνεται να τους απασχολεί. Ευχόμαστε να διαψευστούμε. Και αν περιμένουμε άλλους να διακινδυνεύσουν για μας, είμαστε ήδη χαμένοι. Ελπίζουμε όλοι τους να το γνωρίζουν.

Οι «αντιπολιτευόμενοι» λένε αλλ’αντ’άλλων

Ολοι οι αντιπολιτευόμενοι του προσκήνιου αντιμετωπίζουν δυσεπίλυτο πρόβλημα στις ελπίδες τους για «αλλαγή του πολιτικού σκηνικού», ώστε να αντικαταστήσουν τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην «εξουσία» ως αναπότρεπτη νομοτέλεια. Πώς όμως να πείσουν τους ψηφοφόρους, όταν όλοι τους, άμεσα ή έμμεσα, ανοικτά ή καλυμμένα, συμφωνούν σχεδόν σε όλα με τους κυβερνώντες;

Πώς η Ν.Δ. να εξηγήσει το παράδοξο: «Θα εφαρμόσουμε ό,τι ψηφίσουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά εμείς δε θα τα ψηφίσουμε, διότι εμείς δε θα καθυστερούσαμε την αξιολόγηση και θα είχαμε επιτύχει άλλο μίγμα πολιτικής», αυτό που «ανέπτυξε» ο Κυριάκος στο Σόιμπλε; Και αν κάποιοι από τους δικούς της θελήσουν να τα ψηφίσουν; Και το χειρότερο, αν το απαιτήσουν οι δανειστές; Υπάρχουν, βέβαια, και άλλα προβλήματα: Οσο περνάει ο καιρός τόσο αποκαλύπτεται η ανεπάρκεια του τωρινού προέδρου της, κάτι που αντικατοπτρίζεται στην πύκνωση αναφορών στον Κώστα Καραμανλή, που όμως δε έχει τρόπους, ακόμη κι αν ήθελε, να παρέμβει τώρα. Μόνο μέσω άλλων, όπως τώρα με το Μεϊμαράκη.

Ο,τι κερδίσει, αν κερδίζει, η Ν.Δ. οφείλεται στην οργή κατά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στη θέση πώς είναι οι γνησιότεροι ευρωπαϊστές (είναι όμως αυτό πλέον ατού...;), αυτά όμως δεν είναι αρκετά, ή και βέβαια, για μια ανεκτή επικράτηση, πόσο μάλλον για μια στοιχειωδώς σταθερή διακυβέρνηση...

Απεγνωσμένες προσπάθειες

των μικρότερων

Το ΠΑΣΟΚ, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, της Φώφης, ελπίζει σε άνετη επιβίωση, μια που και οι άλλοι έπαψαν να είναι ελκυστικοί, από λόγους πολιτικής αδράνειας και εγκαρτέρησης. Το μεγάλο του πρόβλημα όμως είναι οι κινήσεις των «εκσυγχρονιστών» περί τον Σημίτη (και όχι μόνο αυτών) που ενδεχόμενα θα στραφούν στον ομόσταβλό τους Κυριάκο!

Η «Χρυσή Αυγή» κινδυνεύει δικαστικά και πλαγιοκοπείται με διάφορα σχήματα χωρίς στίγματα και το ΚΚΕ, παρά την εθνική του στάση στο Κυπριακό, με τις «περίεργες» θέσεις του για Ε.Ε. και ΕΥΡΩ, άρα και για τα μνημόνια, μόνο του περιορίζει εαυτόν.

Οι υπόλοιποι μικροί εξαφανίζονται, δικαίως, αφού εξετέλεσαν την αποστολή τους και η αρχικά ελπιδοφόρος ΛΑΕ αποδυναμώνεται σταθερά, λόγω του συμφυρμού της με τις διάφορες ανθελληνικές ομάδες και λοιπά μορφώματα του Σόρος. Κρίμα !

Οσο για τα πολλά καινούρια σχήματα που διαρκώς προβάλλονται ως διάδοχοι, ακόμη διστακτικά, μόλις αποκαλυφθούν οι πάτρωνές τους (όπως το κόμμα της Morgan!), δεν πρόκειται να μακροημερεύσουν.

Τι να περιμένει κανείς απ’αυτούς

Δυστυχώς για όλους τους παραπάνω και ευτυχώς (αλλά όχι βραχυπρόθεσμα...) για την Ελλάδα σιγά σιγά ο Ελληνικός λαός απομακρύνεται απ’αυτούς, δεν έφτασε όμως, δυστυχώς, η ώρα να συναντήσουν οι πολλοί  αυτούς τους λίγους ακόμη, που εμπνέονται από τον Αγώνα για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση, με κύριο γνώρισμα, όρος-προϋπόθεση απαρέγκλιτος, την Αξιοπιστία και την Καθαρότητα.

Και δεν έφτασε ακόμη η ώρα αυτή, γιατί όλοι οι παραπάνω τους έχουν οδηγήσει σε μελαγχολία, απελπισία, στην αίσθηση του αδιέξοδου, που όμως αναπότρεπτα θα επιφέρει στροφή προς τα πάνω, μακάρι σύντομα!

Σ’ αυτές τις διαπιστώσεις κατέληξε η συζήτηση στη Σύνοδο των μελών και στη συνέχεια των φίλων στην «κοπή της πίτας» του ΑΣΚΕ, στις 21/1/2017, με την απόφαση επίτασης του αγώνα για ενδυνάμωση της σπίθας της Ελπίδας και της Ανάτασης!

   Εχουμε επανειλημμένα διακηρύξει, κάτι που λόγω της βαρύτητάς του δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιηθεί, ότι το σύνολο του πολιτικού προσκήνιου, που «αγωνίζεται για το καλό του τόπου», όπως λέει, υπακούει σε άλλους αφεντάδες, ξένους ισχυρούς (τώρα σχηματικά στις ΗΠΑ. Το ΚΚΕ μετά το 1990 δεν έχει, πλέον πάτρωνες), που τους εξασφαλίζουν καλή ζωή και δοτή εξουσία και, κυρίως, ασφάλεια από το «λαουτζίκο», όπως μας αποκαλούν, δηλαδή το 90% τουλάχιστο του ελληνικού λαού. Διαφέρουν λίγο μεταξύ τους μόνο στο ποσοστό του μεγέθους του δοσιλογισμού. Για να περιοριστούμε στη μεταπολιτευτική περίοδο, μετά το 1974, στην ανώτερη κλίμακα βρίσκεται η familia (μία είναι η φαμίλια), Σημίτης, Γιωργάκης, Τσίπρας και οι περί αυτούς και ακολουθούν σε μειούμενη κλίμακα όλοι οι άλλοι, διάττοντες ή μόνιμοι, αστέρες, μερικοί και ανόητοι, πολιτικά τουλάχιστο..., ή αφελείς.

Μοναδικό καθήκον τους να εφαρμόζουν τις εντολές προσπαθώντας να τις περάσουν ως... ελληνικές αναγκαιότητες ή επιλογές στα πλαίσια του «εφικτού»(!!), με όπλο πολιτικές απάτες και ψευτοδιλήμματα και όργανα τα ΜΜΕ, δημόσια και ιδιώτικά. Το «Χρέος», το Grexit, η «βοήθεια» και η Παγκοσμιοποίηση(!) είναι τα κύρια μέσα της απάτης για τη χειραγώγηση και την υποταγή μας, κυρίως στην ανελέητη οικονομικοκοινωνική επιδρομή εναντίον των ελλήνων, τα οποία δε θα μας απασχολήσουν εδώ, παρότι χρησιμοποιούνται και αυτά, όχι πάντοτε ανοικτά, και στην επίθεση των «φίλων» στα εθνικά θέματα...

Η μεγάλη ευκαιρία για τους εχθρούς

Για τους αποχαλινωμένους «φίλους» (έτσι τους αποκαλούν ακόμη τα «ελληνικά» τζουτζέκια, οι πολυάριθμοι, δυστυχώς, ναινέκοι μας) γείτονές μας, οι συγκυρίες, οι ευκαιρίες είναι άκρως ευνοϊκές και το παραμικρό κέρδος τους θα είναι ανεπανόρθωτη ζημιά για μας. Στην Ελλάδα και Κύπρο το τρίο των Αναστασιάδη, Τσίπρα και Μητσοτάκη είναι... έτοιμο για όλα και οι πάτρωνες (και των δύο πλευρών, με απόλυτη υπακοή όμως μόνο των δικών μας...) έχουν τα δικά τους προβλήματα, μεταβατική επώδυνος περίοδος για ΗΠΑ και κίνδυνος διάλυσης της γερμανικής Ε.Ε. Και η Ελλάδα βρίσκεται σε οικτρή οικονομικοινωνική κατάσταση.

Η πορεία του ενδοτισμού – δοσιλογισμού

Η πορεία του μεταπολεμικού ενδοτισμού στους γείτονες (στους πάτρωνες ήταν αέναη...) άρχισε το Σεπτέμβρη του 1955, με τα φοβερά γεγονότα σε βάρος των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, που με τις συνεχείς προκλητικές ενέργειες, δημεύσεις, «απαλλοτριώσεις» κ.λπ μέχρι και σήμερα συρρίκνωσε τους ομογενείς της Πόλης, Ίμβρου και Τενέδου από 150000 σε 2 χιλιάδες περίπου (!), ενώ η αντίστοιχη Μουσουλμανική (όχι Τουρκική) στη Δυτ. Θράκη συνέχισε αβλαβής να πολλαπλασιάζεται.

Ο παλιός Καραμανλής, που τον Οκτώβριο του 1955 ανέλαβε την εξουσία, δεμένος με το Μνημόνιο για κλείσιμο του Κυπριακού, που λίγο πριν ξεκίνησε το Γολγοθά του μέχρι και σήμερα, αντέδρασε για λίγο, αλλά τελικά χωρίς καμιά ικανοποίηση για την ελληνική πλευρά, όντας και οι δύο, Ελλάδα και Τουρκία, από το 1952 στο ΝΑΤΟ, έγιναν «φίλοι», παρά το μαρτύριο της Κύπρου. Ετσι οι Τούρκοι κέρδισαν την έξοδο των Ελλήνων από την Πόλη (που προστατεύονταν με τη Συνθήκη της Λοζάνης) και άρχισαν συστηματικά την «Τουρκοποίηση» των Μουσουλμάνων και απειλούν σήμερα να αποσπάσουν και τη Θράκη.

Τότε έπρεπε να ισχύσει ο διεθνής κανόνας «κανένα κέρδος σε επιτιθέμενο», όπως τον εξέφρασε λίγο αργότερα (1956) ο πρόεδρος των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ, με αφορμή την άρνηση του Ισραήλ να αποχωρήσει από αιγυπτιακές περιοχές μετά τον πόλεμο των 6 ημερών του 1955: «Το Ισραήλ βαρύνεται με μια επιθετική ενέργεια· είναι αναγκαίο και απαραίτητο να μην αποκομίσει απ’ αυτήν μόνιμο κέρδος». Αυτό τουλάχιστον τώρα να ισχύσει και στην Κύπρο(!) και, μετά από συστηματική και συνεχή παγκόσμια ενημέρωση για τις τουρκικές προκλήσεις και τις επόμενες των Σκοπιανών και Αλβανών, έτσι να πορευόμαστε τώρα και στο μέλλον.

Οι Τούρκοι αποκόμισαν, όμως, «μόνιμο κέρδος» και επωφελούμενοι της μειοδοτικής Ελληνικής πολιτικής εγκαινίασαν την πορεία που μας οδήγησε στο σήμερα.

Ανάλογη πορεία, με τους ίδιους μειοδότες πρωταγωνιστές, στο Αιγαίο, στη Θράκη, στο Σκοπιανό και το νέο φρούτο, τις παραλογικές απαιτήσεις(!) και προκλήσεις της Αλβανίας. Παρά τις κάποιες εξαιρέσεις, που για την ώρα παραμένουν αδύναμες (όπως του ΚΚΕ, Παυλόπουλου κ.λπ σχετικά με την Κύπρο), όλοι τους, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία(!!), υποχωρούν σταδιακά σε όλα τα μέτωπα, σύμφωνα με τις υποδείξεις των πατρώνων τους, που για τουτς δικούς τους λόγους ευνοούν διαρκώς όλες τις απαιτήσεις των γειτόνων μας.

Και αυτά συμβαίνουν, όταν όλα τα «όπλα» βρίσκονται στη διάθεση της Ελλάδας, η οποία αντί να τα χρησιμοποιεί νόμιμα και ειρηνικά, επινοεί Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (!), τα οποία τους αποθρασύνουν:

Η Βόρεια Ήπειρος έχει νομικά κατοχυρωμένη Αυτονομία, και οι δικοί μας το «αγνοούν»(!), ενώ και μια απλή απαγόρευση να στέλνονται εμβάσματα από τους εδώ Αλβανούς μετανάστες στη χώρα τους θα αρκούσε να συνετίσει τους διάφορους Ράμα.

Τα Σκόπια θα συνετίζονταν αυτόματα, αν προχωρούσαμε στην καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, που συνήψε ο Ανδρέας με απαίτηση των ΗΠΑ, εκβιαζόμενος (;), όπως ομολόγησε, και αν δε θέλουμε να επαναφέρουμε το Εμπάργκο, μέσω Θεσσαλονικής, θα αρκούσε να γνωστοποιήσουμε στους πάντες ότι δε θα διέρχεται από την Ελλάδα τίποτα με το ψευδεπίγραφο «Μακεδονία» επ’αυτού!

Και με την Τουρκία: Δε χρειάζεται να επωφεληθούμε από την οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται τώρα, μετά τις μεγαλομανίες του Ερντογάν. Αρκεί να πάψουμε να τους αντιμετωπίζουμε, κατόπιν οδηγιών(...), ως οθωμανικούς επικυρίαρχους, να τους υπενθυμήσουμε ότι δεν ακολουθήσαμε το παράδειγμά τους με τους Ελληνες της Πόλης στους Μουσουλμάνους της Θράκης, αλλά ανά πάσα στιγμή θα εφαρμόσουμε το Δίκαιο της θάλασσας για τα 12 μίλια χωρικών υδάτων (υπάρχουν, βέβαια, θαλάσσια σύνορα...) και, αν αμφισβητούν τη συνθήκη της Λωζάνης, μπορεί να επανέλθει η συνθήκη των Σεβρών!

Θα αρκούσαν για όλα αυτά και όσα ανάλογα, έστω και λίγοι, Τάσσοι Παπαδόπουλοι!

Με την παγκοσμιοποίηση και το νεοφιλευθερισμό το τραπεζικό-χρηματιστηριακό κεφάλαιο, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, με τη συνδρομή των  ΜΜΕ  και με εργαλεία τους θεσμούς, όπως ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα, Ε.Ε. κ.λ.π.  και τις δυτικές κυβερνήσεις, αφαιρούν από τα φτωχά και τα μεσαία κοινωνικά στρώματα, δηλ. από το 99% των κοινωνιών, τεράστια ποσά από τα εισοδήματά τους μέσω της υπερφορολόγησης, της ανεργίας, της αποβιομηχάνισης, της ραγδαίας μείωσης των αμοιβών, του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «εισαγωγής» εκατομμυρίων λαθρομεταναστών με πρόσχημα την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά. […]

Οι λαοί δεν είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν.

Οσο πληθαίνουν οι λαοί που ψηφίζουν, είτε με δημοψηφίσματα είτε με εκλογές, ό,τι ή όποιους εκφράζουν αντίθεση σε θεσμούς της παγκοσμιοποίησης τόσο η δημοκρατία θεωρείται περιττή  πολυτέλεια από τις ελίτ που  θέλουν να  πλουτίζουν με την επιβολή της φτωχοποποίησης των κοινωνιών. […]

Η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ προκάλεσε σοκ στο παγκόσμιο κατεστημένο (ΗΠΑ, Ε.Ε, Γερμανία, Γαλλία κ.λ.π),  όταν κατάλαβε ότι οι Αμερικανοί, ιδιαίτερα της περιφέρειας, με την εκλογή αυτού, του ανεξέλεγκτου από το πολιτικό τους σύστημα και, παρά τον ανηλεή πόλεμο που του έκαναν, εκφράσανε την αγανάκτησή τους για τα δεινά που υποστήκανε κατά την οκταετία του, κατά τα άλλα, δημοκράτη Ομπάμα, του υπέρμαχου της παγκοσμιοποίησης και των εμπορικών συμφωνιών (NAFTA. TTIP κ.λ.π) με την δραματική φτωχοποιήσή τους, την αποβιομηχάνιση της χώρας τους και την είσοδο εκατομμυρίων λαθρο-μεταναστατών, κυρίως Μεξικανών, θυμάτων της ανεργίας που προκάλεσε εκεί η NAFTA (Εμπορική Συμφωνία ΗΠΑ-Μεξικού-Καναδά). 

Τα δημοψηφίσματα, δηλ. η άμεση έκφραση της λαϊκής βούλησης,  στις χώρες της Ε.Ε. που αφορούν μειζονα ζητήματα γι’αυτήν, επειδή όσους εκβιασμούς και μέσα χειραγώγησης κι αν μετέλθουν τα αποτελέσματά τους είναι κατά κανόνα αρνητικά γι’αυτούς, με κορυφαίο το Brexit, οι διάφορες ελίτ θέλουν να τα καταργήσουν. Μερικοί άρχισαν να μιλάνε και για κατάργηση των εκλογών! Θυμίζουμε ότι πρώτος διδάξας ήταν ο Α. Τσοχατζόπουλος, που το 1992, όντας μάλιστα στην αντιπολίτευση, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν μπαίνει σε δημοψήφισμα η συνθήκη του Μάαστριχτ, απάντησε ότι τα δημοψηφίσματα είναι «οχλοκρατικές εκδηλώσεις» !!

«Εφτασε η στιγμή που οι ελίτ πρέπει να εξεγερθούν απέναντι στις αμαθείς μάζες»,  μας προετοιμάζει το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy. «Οι εκλογές είναι επικίνδυνες για τη δημοκρατία», γράφει σε επώνυμο άρθρο η βρετανική Guardian μετά το Brexit.και συνεχίζει «τα δημοψηφίσματα είναι πρωτόγονες διαδικασίες, που μετατρέπονται σε επικίνδυνα τσεκούρια στα χέρια απογοητευμένων και κακώς πληροφορημένων πολιτών»!!!

Στις ΗΠΑ διαδηλώνουν κατά του Τραμπ, λες και δεν εκλέχτηκε με το δικό τους εκλογικό σύστημα. «Δεν είναι δικός μας προέδρος» λένε ως προοίμιο για τη χειραγώγησή του από το πολιτικό σύστημα σε θέσεις παρεμφερείς με Κλίντον και Ομπάμα.

Οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης «ανησυχούν» ότι με τις ογκούμενες αντιστάσεις των λαών κατά της παγκοσμιοποίησης ενισχύεται ο  «εθνικισμός» και ο «λαϊκισμός». Ιδωμεν...

[...](σ.σ. Ολόκληρο το κείμενο στην ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ στα επίκαιρα κείμενα)