ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο πόλεμος στη Συρία που προκάλεσε η ίδρυση του ISIS, του ισλαμικού απάνθρωπου μορφώματος, ουσιαστικά από τις ΗΠΑ και Τουρκία, με σκοπό την καινούργια οριοθέτηση κρατών στη Μέση Ανατολή, και ειδικά εκεί όπου θα διέρχονται οι αμερικανικών συμφερόντων ενεργειακοί οδοί, και τον περιορισμό, τουλάχιστον, της Ρωσικής παρουσίας στην περιοχή, απέκτησε τελευταία και έντονο ενδιαφέρον για την Ελλάδα.

Οι ΗΠΑ και Ρωσία «συνεργάζονται» αναγκαστικά (ανοικτή σύγκρουση μεταξύ τους λογικά αποκλείεται, μια που θα σήμαινε παγκόσμιο πόλεμο!) στην αντιμετώπιση του ISIS, αλλά με αποκλίνοντες στόχους και τακτικές. Η Ρωσία επιδιώκει την εδραίωση και επέκταση της παρουσίας της στη Συρία με τη συνακόλουθη στήριξη του «νομίμου» προέδρου της Ασαντ και με την ευκαιριακή σύμπραξη των Κούρδων της Βόρειας Συρίας, που έχουν σχεδόν αυτονομηθεί στα τρία υπό συνένωση καντόνια τους, κοντά στους Κούρδους του Ιράκ και της Τουρκίας. Οι Αμερικανοί επιδιώκουν την ανατροπή του φιλορώσου Ασαντ, χάραξη νέων συνόρων και μελλοντική (όχι μακρινή) δημιουργία Κουρδικής ένωσης ανάμεσα στα Ιρακινά, Τουρκικά και Συριακά τμήματά της, ώστε να μη χρειάζεται η μέσω Τουρκίας ενεργειακή οδός...

Η κατάσταση περιεπλάκη με την Τουρκική επέμβαση, για συμμετοχή στον πόλεμο κατά του δικού της(!) ISIS, στην πραγματικότητα για να εμποδίσει τη συνένωση των τρίων Κουρδικών καντονιών, να τα «καταλάβει», ει δυνατόν, και να αποτρέψει τη δημιουργία του ενιαίου Κουρδιστάν σε βάρος της και τον αποκλεισμό της από τις ενεργειακές και υδάτινες(!) πηγές στα ανατολικά της, κάτι που θα μείωνε δραστικά τις μεγαλομανείς βλέψεις της και τη σπουδαιότητά της για τις ενδιαφερόμενες δυνάμεις για την περιοχή.

Φαίνεται πως οι ΗΠΑ είχαν υπαινιχθεί, έστω και αόριστα, αν όχι ρητά(!), πως για αντάλλαγμα θα παραχωρούσαν (δικά τους είναι;) στην Τουρκία επέκταση συμφερόντων της και στην Κύπρο και Ανατολικό Αιγαίο (και Θράκη;), κάτι που καθίσταται όμως (πέρα από την αναμενόμενη Ελληνική αντίδραση, όχι βέβαια από τον Τσίπρα, Μητσοτακέικο και Αναστασιάδη – ΑΚΕΛ…) προβληματικό, μετά τη ρήξη με τους Αμερικανούς, που φαίνεται πως ήσαν με το μέρος του «φιλοξενούμενού» τους ιμάμη Γκιουλέν, που δημιούργησε τον Ερντογάν(!), και του πραξικόπηματος εναντίον του.

Ούτως ή άλλως, είχε ήδη η Τουρκία προετοιμάσει το έδαφος με τις ορδές των λαθρομεταναστών που μέσω του εδάφους και της βοήθειάς της έφταναν  στην Ελλάδα, ιδίως επί Τσίπρα (που τους προσκαλούσε ανοικτά) και  μερικοί στην  Ευρώπη (όπως ήθελαν και οι ΗΠΑ...), κάτι που η Ε.Ε. περιόρισε με την Τουρκο-ευρωπαϊκή συμφωνία την οποία χαιρέτησε(!) και ο Τσίπρας. Τώρα ο Ερντογάν απειλεί και «εκβιάζει» την Ε.Ε. για επανάληψη της προώθησης προσφύγων ή «προσφύγων» και λαθρομεταναστών και απειλεί την Ελλάδα, ανοικτά(!) πλέον, για το Ανατολικό Αιγαίο και τα νησιά. Την Ελλάδα του Τσίπρα, του Μητσοτάκη-υιού και Αναστασιάδη!

Είναι όμως πιθανόν ότι εκβιάζει, κυρίως, την Αμερική (και το ΝΑΤΟ), ώστε να μην «ξεχάσει» τις υποσχέσεις της σε βάρος της Ελλάδας, με τις εθελόδουλες «ηγεσίες» της, που ήδη δέχθηκαν (αν δεν το ζήτησαν κιόλας) «μόνιμη» εγκατάσταση των hot spots στα νησιά...!

Αυτά προς γνώσιν και κατάλληλη

προετοιμασία της Αντίδρασης.

«Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος έχει ανακύψει για το ρόλο των ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης και το πρόβλημα που, εξώφθαλμα πλέον, αποτελούν για την ελληνική κοινωνία. Αφορμή ο πλήρης εκχυδαϊσμός της ιδιωτικής τηλεόρασης (οι διάφοροι brothers και bar είναι τα πιο εντυπωσιακά, όχι όμως και τα σοβαρότερα δείγματα…), τα πρόδηλα πολιτικά παιχνίδια, κυρίως αποπροσανατολιστικά, με τις ανόητες ή και ανώδυνες, τελικά, «αποκαλύψεις, και η απροκάλυπτη απόπειρα των φανερών ή μη καναλαρχών να παίξουν τον πρώτο πολιτικό ρόλο διαμεσολάβησης ανάμεσα στις εντολές των Ε.Ε., κυρίως, και των εντόπιων δυνάμεων στη χώρα, σε βάρος… των πολιτικών!» [...]

«Είναι, πλέον, φανερό ότι το μέγιστο για την ίδια την επιβίωση της κοινωνίας ως τέτοιας, και όχι ως μάζας χειραγωγούμενης για αγορές και υποταγή, πρόβλημα της πληροφορίας, δηλ. της ποιότητας και ποσότητας, της αντικειμενικότητας των πομπών και του ελέγχου, που αποτελούν πλέον προϋποθέσεις για τη δημοκρατία, κανείς δεν το κουβεντιάζει, ούτε καν το αναφέρει. Και αυτό είναι κάτι λογικά αναμενόμενο.» [...]

«Είναι φανερό σχεδόν σε όλους ότι όσο τα ΜΜΕ θα βρίσκονται στα χέρια αυτών που διαθέτουν μεγάλη οικονομική δύναμη, εν πολλοίς το μαύρο χρήμα, δε μπορεί να υπάρχει πραγματική Δημοκρατία. Και πολύ μικρό εμπόδιο θα αποτελεί για την ασυδοσία τους ο όποιος περιορισμός επιβληθεί στην ιδιοκτησία πολλών ταυτόχρονα μέσων, ή στη δήθεν απαγόρευση της δυνατότητας κατοχής μέσου και δοσοληψίας με το Δημόσιο. Η λύση, η πραγματική, θα ήταν η πλήρης κοινωνικοποίηση όλων ανεξαιρέτως των μέσων πληροφόρησης, ελέγχου, ψυχαγωγίας. Δε χρειάζεται ανάλυση, τώρα, του τι ακριβώς σημαίνει κάτι τέτοιο, αφού στις σημερινές συνθήκες αυτό, φυσικά, αποκλείεται. Είναι όμως ρεαλιστική απαίτηση, άρα και ρεαλιστικός πολιτικός αγώνας για την ικανοποίηση της, να ζητηθεί πλήρως και πραγματικός κοινωνικός έλεγχος πάνω σε όλα τα μέσα που είναι όργανα χειραγώγησης και συμμόρφωσης στις ντιρεκτίβες της Ε.Ε.. Κοινωνικός έλεγχος, όχι κρατικός. Μέσω φορέων που μπορεί να επηρεάζονται από τη λαϊκή θέληση, έστω και έμμεσα, και που θα συμμετέχουν κόμματα, συνδικαλισμός, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Πανεπιστήμια, ακόμη η Εκκλησία, Σωματεία, Ενώσεις Δημοσιογράφων κ.λπ.

Και μέχρι τότε, μακριά από κάθε Μέσο που έχει τα σημερινά γνωρίσματα».

Οπως είναι γνωστό, η ιδιωτική τηλεόραση θεσμοθετήθηκε το 1989 με το Ν. 1866/1989 επί κυβέρνησης Τζανετάκη. Τότε άρχισαν να εκπέμπουν το ΜΕGA (Λαμπρακης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, Αλαφούζος, Βαρδινογιάννης) ο ΑΝΤ1 (Κυριακού) και το Καναλι 29 (αδελφοί Κουρή). Στη συνέχεια τα ιδιωτικα κανάλια πολλαπλασιάστηκαν αυθαίρετα (STAR, Σκαι, ALTER, ALPHA, 902, ΑRT, High, κ.λ.π), ενώ στην περιφέρεια  τα κανάλια αυξάνονταν αλματωδώς. Το 1998 είχαν καταγραφεί 143 (!)

Η ζούγκλα που επικράτησε στο χώρο της ιδιωτικής τηλεόρασης ανάγκασε ακόμη και την κυβέρνηση Σημίτη να επιχειρήσει να βάλει κάποια τάξη στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, θεσμοθετώντας  με την συνταγματική αναθεώρηση του 2001 (άρθρο 14§9) το ασυμβίβαστο προμηθευτή ή εργολάβου του δημοσίου με την ιδιοκτησία ΜΜΕ, εισάγοντας την έννοια του βασικού μετόχου

«Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, η οικονομική κατάσταση και τα μέσα χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης πρέπει να γίνονται γνωστά, όπως νόμος ορίζει. Νόμος προβλέπει τα μέτρα και τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την πλήρη διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση. Απαγορεύεται η συγκέντρωση του ελέγχου περισσότερων μέσων ενημέρωσης της αυτής ή άλλης μορφής. Απαγορεύεται ειδικότερα η συγκέντρωση περισσότερων του ενός ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της αυτής μορφής, όπως νόμος ορίζει. Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες. Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγούμενων εδαφίων.»

Ο νόμος 3021/2002 θεωρούσε βασικό μέτοχο το φυσικό πρόσωπο ή την εταιρεία που κατέχει τουλάχιστον το 5% του μέσου, ενώ καθιέρωνε και την έκδοση πιστοποιητικού διαφάνειας από το ΕΣΡ που βεβαίωνε ότι δεν υπάρχει σχέση με έργα του Δημοσίου, (με αφορμή το νόμο αυτό γράφτηκε στην «Ε» στο φύλλο 86, Απρίλιος 2002, το άρθρο «ο ρόλος των ΜΜΕ στην Ελλάδα», αποσπάσματα του οποίου παρατίθενται μετά το τέλος του άρθρου αυτού).

 Ωστόσο τίποτα απ’ αυτά δεν ίσχυσε. Οι ιδιοκτήτες , κυρίως των μεγάλων καναλιών , εξελίχθηκαν σε ρυθμιστές της πολιτικής σκηνής  λειτουργώντας απροκάλυπτα υπέρ των πολιτικών προσώπων  που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους καθώς και τα συμφέροντα των προστατών τους (Ε.Ε, τραπεζίτες κ.λ.π.)

Η κυβέρνηση Καραμανλή («δε θα κάνουν κουμάντο πέντε νταβατζήδες») επιχείρησε να περιορίσει την ισχύ των καναλαρχών. Ο νόμος 3310/2005, όριζε ότι βασικός μέτοχος είναι αυτός που κατέχει το 1%, τουλάχιστον, του μέσου , καθιέρωνε την ονομαστικοποίηση των μετοχών (αντί για offshore που είχαν μερίδια ιδιοκτησίας κ.λ.π.) και απαγόρευε σε συγγενικα και παρένθετα πρόσωπα του βασικού μετόχου δουλειές με το δημόσιο. Οι νταβατζήδες και οι προστάτες τους μαζί με γερμανικές και γαλλικές κατασκευαστικές εταιρείες απέτρεψαν την εφαρμογή του νόμου μέσω της Κομισιόν, που με τελεσίγραφο απαίτησε εντός 15 ημερών την «αποκατάσταση της «νομιμότητας», θεωρώντας ότι παραβιάζεται ο «ελεύθερος ανταγωνισμός», με την απειλή ότι θα διακόψει τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις. Ετσι συνεχίστηκε η ασυδοσία,  η πατρωνεία της πολιτικής ζωής σε συνδυασμό με την επιχείρηση χειραγώγησης της κοινωνίας μέσω τηλεοπτικών υποπροϊόντων, τηλεπωλήσεων  και «ενημερωτικών» εκπομπών με επαπειλούμενους εκβιασμούς προς όφελος των νταβατζήδων (εργολάβων, προμηθευτών)  και των πατρώνων τους. Δημοκρατία και ιδιωτικά ΜΜΕ αποδείχθηκε ότι είναι έννοιες ασυμβίβαστες.

Η εποχή της κρίσης

Από τη δεκαετία του 90, τηλεοπτικοί σταθμοί αλλάζαν ιδιοκτήτες και ονόματα σαν τα πουκάμισα (Καναλι 67, PLANET, SEVEN 6. TV Magic,  SKY κ.λ.π.).  Όμως από το 2008, και ιδιαίτερα μετά το 2010, τα έσοδα των καναλιών αλλά και γενικότερα των ΜΜΕ από διαφημίσεις μειώνονται δραστικά. Κλείνει το 2012 το ALTER του Κουρή με χρέη 400 εκ., κλείνουν 14 εφημερίδες, πολλα περιοδικά και ραδιοφωνικοί σταθμοί αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους και χρέη σε τράπεζες και διαφημιστικές εταιρείες. Πωλείται το 2013 ο 902 του ΚΚΕ σε κυπριακή εταιρεία με ιδιοκτήτη μια offshore από τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, με ρήτρα εχεμύθειας και εμπιστευτικότητας για το νέο ιδιοκτήτη(!), απολύονται οι εργαζόμενοι  και σε λίγο φυτρώνει ο «Ε». Στο ΕΣΡ δηλώνονται ως μέτοχοί του ο Χαλέντ Αμβί με 94%, ο Σεραφείμ Φυντανίδης(!) με 1%, και άλλα πρόσωπα με 4%.(!) Πλήρης ασυδοσία.

Στο μεταξύ τα δάνεια και θαλασσοδάνεια που έχουν δοθεί στα ΜΜΕ έχουν φθάσει τα 2 δις(!), τα περισσότερα των οποίων δόθηκαν μετά το 2010. Είναι πλέον σαφές ότι οι τηλεοπτικοί σταθμοί και γενικότερα τα ΜΜΕ δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς δανεισμό ή χρηματοδότηση από τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι όμως κατά κανόνα κρατούν οι ίδιοι τα επιχειρηματικά δάνεια αυξάνοντας την προσωπική τους περιουσία, αφήνοντας τις επιχειρήσεις τους και τους εργαζόμενους στην τύχη τους.

Αυτός, όμως, είναι ο λόγος της κυβερνητικής, παππικής πρωτοβουλίας;  

Η «νέα εποχή»

Οπως είναι γνωστό, οι συστημικές μεγάλες τράπεζες στην Ελλάδα με την τελευταία αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου πέρασαν υπό τον έλεγχο των ξένων. Ετσι  με την προτροπή της Γερμανίας η ΕΚΤ μέσω του εποπτικού της μηχανισμού (SSM) όχι μόνο δεν επιτρέπει τη συνέχιση του δανεισμού, αλλά επιδιώκει την εκποίηση επιχειρήσεων με  τα «κόκκινα» δάνεια. Συνεπώς το σημερινό καθεστώς στα ΜΜΕ και ιδιαίτερα στο τηλεοπτικό τοπίο δε θέλουν πλέον να συνεχισθεί. Ετσι με πρόσχημα την «τάξη» και την «νομιμότητα» ανέθεσαν στον Παππά με τις περίεργες επισκέψεις στις ΗΠΑ να «καθαρίσει» τα τηλεοπτικά.

Αυτός, αφού κατήργησε το ΕΣΡ, ανέθεσε στο Υπουργείο του, δηλ.στον ... εαυτό του,   τη διεξαγωγή του διαγωνισμού για 4 τηλεοπτικές άδειες ιδιωτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας. Ο αριθμός, μας είπε, προέκυψε έτσι ώστε οι σταθμοί να έχουν έσοδα από την υπάρχουσα διαφήμιση (!) Το μόνο κριτήριο απόκτησης άδειας θα ήταν το ...χοντρό πορτοφόλι, προς δόξαν της «κυβερνώσας Αριστεράς», που τα εκατομμυριά των αδειών  θα τα...μοιράσει στους φτωχούς και στην πράξη θα τα πάρουν ...οι «θεσμοί». Στο δούλεμα, άλλωστε,  είναι ειδικοί.  Η πληροφόρηση, η είδηση και η διακίνηση των ιδεών ως κοινωνικά και δημοκρατικα αγαθά είναι άγνωστες λέξεις στον Παππά και στους «αριστερούς» ομοίους του.

Τότε γιατί επιχειρήθηκε η παρέμβαση;

Στον «περίεργο» διαγωνισμό που έγινε μετείχαν ιδιοκτήτες σταθμών (ΑΝΤ1, ΑLFA, Σκαι, STAR)  ο γνωστός και μη εξαιρετέος εφοπλιστής κ. Μαρινάκης , ο εκ Ρωσίας ορμώμενος επιχειρηματίας κ. Ιβαν και ο «άγνωστος» υιός Βλαδίμηρος. Και όπως δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κούλογλου, «Φυσικά και είναι δουλειά της κυβέρνησης να έχει κάποια φιλικά ΜΜΕ. Όταν μια κυβέρνηση έχει όλα τα μέσα εναντίον της, όταν φτιάχνεται ένα καινούργιο τηλεοπτικό τοπίο, θέλει να έχει και κάποια ΜΜΕ φιλικά προσκείμενα.»!!! 

Σ’ αυτόν τον ανεκδιήγητο διαγωνισμό, με τον εγκλεισμό των διαγωνιζομένων, τις άδειες δεν τις πήραν αυτοί που πλειοδότησαν. Πήραν άδεια με 43,6 και 52,6 εκ. και  δεν πήραν με προσφορές 61,5 και 61 εκ. Το τι έγινε μετά είναι τοις πάσι γνωστό. Βγήκαν τα μαχαίρια απ’ αυτούς που έμειναν έξω  και αφού εξοστράκισαν τον Βλαδίμηρο περιμένουν μπας και επαναληφθεί το 2005 και τους σώσει η Κομισιόν. Οι καιροί όμως άλλαξαν για όλους. Το Συμβούλιο Επικρατείας που προσδοκούν να βγάλει αντισυνταγματικό το νόμο Παππά δεν έχει βγάλει αντισυνταγματικούς όλους τους μνημονιακούς νόμους και για  όσους ελάχιστους το έχει κάνει (περικοπες ειδικών μισθολογίων, συνταξεων κ.λ.π.) οι κυβερνήσεις είτε της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είτε η σημερινή έχουν γράψει... καταλλήλως τις αποφάσεις του.

Τελικά οι κυβερνητικοί έκαναν ...μια τρύπα στο νερό. Κανένα κανάλι νέο ή παλαιό δεν θα είναι φιλικό σ’ αυτούς.

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Τα κανάλια της «νέας εποχής», αν και όταν και όπως υπάρξουν, θα έχουν μεγαλύτερη διαπλεκόμενη ισχύ  και είναι βέβαιο ότι θα είναι ελλειμματικά με τα τόσα εκατομμύρια των αδειών που θα πρέπει να αποσβέσουν ,υποτίθεται για 10 χρόνια. Τότε ποιός θα τους χρηματοδοτεί; Ή θα επαναληφθεί η σημερινή κατάσταση; Η συνέχεια δε γνωρίζουμε αν έχει Παππά ή αν θα είναι … άλλου παπά ευαγγέλιο.

Ακούμε διαχρονικούς και νέους οπαδούς του (παλαιο)κομμουνιστικού χώρου (της νυν κυβερνητικής παράταξης συμπεριλαμβανομένης) και της αυτοαποκαλούμενης αναρχίας να δηλώνουν εξοργισμένοι, επειδή γονείς σχολείων του Ωραιοκάστρου απειλούν να προβούν σε καταλήψεις, αν γίνουν δεκτά παιδιά προσφύγων στα σχολεία της περιοχής. Ξέχασαν μόνο να μας πουν ποιος πολιτικός χώρος εκπαιδεύει συστηματικά την ελληνική κοινωνία σε τέτοιες μορφές αντίδρασης και διαμαρτυρίας τα τελευταία 35 χρόνια.

Ο υπουργός Παιδείας (;) Φίλης αναρωτιέται ποιος ήταν ο ρόλος της Εκκλησίας στην Κατοχή και την επταετή Δικτατορία. Ξέχασε μόνο να μας πει τι σχέση έχει ο ίδιος (λόγω ηλικίας) και η πολιτική του με τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και τους (λίγους) ήρωες του αντιδικτατορικού αγώνα. Και τι θα έκαναν αυτοί, αν ήταν στη θέση του τώρα.

Ο υπουργός Πολιτισμού (;) Μπαλτάς μας λέει ότι η πορεία προς το σοσιαλισμό περνά μέσα από ήττες και συμβιβασμούς. Ξέχασε μόνο να μας αναφέρει μια έστω νίκη του, όμοιου μ’αυτούς...

Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ μας παρουσίασε πώς θα ευημερήσουμε, αν και όταν εκείνος ποτέ κυβερνήσει. Ξέχασε μόνο να μας πει πόσοι θα είναι οι ευημερούντες και πόσοι οι δυστυχούντες.

«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια- φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο,τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ” Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων χίλια τάλαρα γύρευαν. [...]
Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι' αυτά πολεμήσαμε».
(Στρατηγός Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, 1829 – 1850)

Η ίδρυση του Υπερταμείου Αποκρατικοποιήσεων τον Μάιο του 2016 για 99 χρόνια(!) αποτέλεσε την απτή απόδειξη ότι η χώρα είναι πλέον και επίσημα υπό κατοχή, όπου η δημόσια περιουσία της δεν ελέγχεται από την Ελληνική(;) κυβέρνηση αλλά από τις νέες δυνάμεις κατοχής, όπου «αξιοποιείται», παραχωρείται και (ξε)πουλιέται κατά το δοκούν.

Μετά την επαίσχυντη συμφωνία του Ιουλίου του ’15, ύστερα από το περήφανο ΟΧΙ  του Ελληνικού λαού, που μετέτρεψε ξεδιάντροπα σε ΝΑΙ, ο Έλληνας(;) πρωθυπουργός, βγήκε αυτός περήφανος να δηλώνει ότι τουλάχιστο είπε όχι στις απαιτήσεις των δανειστών να ιδρυθεί το υπερταμείο στο Λουξεμβούργο, υπό την εποπτεία εταιρείας συμφερόντων του Σόιμπλε.

Τα ψέματα της κυβέρνησης για το υπερταμείο ακολουθούσαν το ένα μετά το άλλο. Σε ανακοίνωση που έβγαλε το κόμμα τον Σεπτέμβρη του ’15, έλεγε ότι στο νέο πρόγραμμα προβλέπονταν 9 ιδιωτικοποιήσεις έναντι 23 του προηγούμενου, που συμπεριλάμβαναν την πώληση μεταξύ άλλων της ΕΥΔΑΠ, ΕΥΔΑΘ, ΕΛΤΑ, κ.α. Πανηγύριζαν στην ίδια ανακοίνωση ότι με την ίδρυση του υπερταμείου τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα πήγαιναν 50% για την επιστροφή της ανακεφαλοποίησης των τραπεζών, το 25% για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και το 25% για επενδύσεις.

Το ψέμα όμως έχει κοντά πόδια και έτσι τον Μάιο του ’16 με την ίδρυση του νέου υπερταμείου αποκαλύφθηκε ότι το υπερταμείο ιδρύεται για 99 χρόνια, τον έλεγχο του οποίου έχει ένα εποπτικό συμβούλιο που αποτελείται από 3 μέλη που θα προτείνονται από την Ελληνική κυβέρνηση, αλλά θα πρέπει να εγκρίνονται από τους πιστωτές, και άλλα 2 μέλη που θα επιλέγονται απευθείας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον μηχανισμό στήριξης ESM. Οι αποφάσεις του, όμως, δε θα είναι με απλή πλειοψηφία των 3, αλλά με των 4/5, δηλαδή τουλάχιστο να συμφωνεί ο ένας εκ των «θεσμών». Στο κείμενο της ίδρυσης του υπερταμείου δεν αναφέρεται πουθενά ότι μέρος των εσόδων θα πηγαίνει για επενδύσεις, παρά μόνο στην αποπληρωμή του δανείου από τον ESM Ο κυνισμός της κυβέρνησης ξεπέρασε κάθε όριο με την αμίμητη δήλωση της βουλευτού  κ. Βαγενά «Τα 99 χρόνια δεν μας τρομάζουν. Και η τουρκική κατοχή ήταν τέσσερις αιώνες. Είμαστε ανθεκτικός λαός»

Στο υπερταμείο πέρασαν το ΤΑΙΠΕΔ, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και την Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), που έχει την κυριότητα σε 71.500 ακίνητα(!).

Με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε το Σεπτέμβρη και τα τελευταία ψέματα της κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν. Στο υπερταμείο περάσανε 6 ΔΕΚΟ, μεταξύ των οποίων και η ΕΥΔΑΠ, ΕΥΔΑΘ «τα δημόσια αγαθά, που δεν πωλούνται», όπως φώναζε, μεταξύ άλλων, ο. Τσίπρας, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Συνολικά, μαζί με το νομοσχέδιο του Μαίου, έχουν περάσει στο υπερταμείο 11 ΔΕΚΟ :  ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΑΚΑ, ΕΛΤΑ και ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, Κτηριακές Υποδομές, ΕΛΒΟ και Αττικό Μετρό.

Αφήσαμε για τελευταίο το τίμημα με το οποίο έχουν αποφασίσει να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία. Αν κρίνουμε από την παραχώρηση των αεροδρομίων έναντι 1,2 δις για 40 χρόνια, του ΟΣΕ έναντι 45 εκ. (με τα ταμειακά διαθέσιμά του να φτάνουν στα 25 εκ.!) και άλλων μέχρι στιγμής αποκρατικοποιήσεων, τότε φανταζόμαστε τι θα επακολουθήσει.

Ευτυχώς γι’ αυτούς ο Στρατηγός Μακρυγιάννης δεν ζη, εμείς όμως για πόσο θα τους κοιτάμε απαθείς να χαρίζουν ό,τι ανήκει στον ελληνικό λαό;