Το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ των ΗΠΑ θεωρείται το κορυφαίο του κόσμου.

Ομάδα επιστημόνων και ερευνητών του δημοσίευσαν «έγκριτη» μελέτη που αποφαινόταν πως... δεν υπάρχει κλιματολογική μεταβολή στον πλανήτη γη, άρα και οι ρυπογόνες ανθρώπινες, δραστηριότητες δεν προκαλούν προβλήματα...

 Όταν όμως κάποιοι δύσπιστοι ερεύνησαν το θέμα, ανακάλυψαν ότι οι χρηματοδότες της «έρευνας» και των επιστημόνων της ήσαν οι εταιρείες πετρελαιοειδών και λοιπών που δηλητηριάζουν το σύμπαν..! Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τα καλά αριστοκρατικά συνήθως ξενόγλωσσα σχολεία, που ετοιμάζουν τους μελλοντικούς ηγέτες.

Θυμίζουμε ότι στο Αμερικανικό Κολλέγιο, όταν συνελήφθη μαθητής, γόνος προυχόντων να «κλέβει» στις εξετάσεις, δεν τιμωρείται αυτός, αλλά απλώς(!) απολύεται ο διδάσκων που τον συνέλαβε!!

Το αποτέλεσμα των εκλογών. 27/1/2015

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 25^ης Ιανουαρίου 2015 είναι, σε πρώτη έστω ανάγνωση, ελπιδοφόρο. Τιμωρήθηκαν οι πρωταίτιοι της καταστροφής, ηττήθηκαν οι συνεχιστές τους, μειώθηκαν οι ψήφοι στήριξης του αίσχους της «Χ.Α.», έφυγαν από τη Βουλή πολλοί πολιτικά και προσωπικά ανάξιοι και, το κυριότερο, αναδύθηκε μια αριστερή πρόταση εξουσίας με την προσθήκη μιας, μικρής, δύναμης συνέπειας και εθνικού προσδιορισμού.

Όμως, πρέπει να επισημανθεί ότι αυτά εντάσσονται πιθανόν στο πλαίσιο των αντιθέσεων ΗΠΑ Γερμανίας… Επαναλαμβάνεται το πολιτικό παίγνιο (sic) του 2009, όταν ανατέθηκε στο ΓΑΠ, με προσάναμμα την Ελλάδα, να βάλει φωτιά στην Ευρωζώνη, με τα γνωστά (στο πετσί μας) αποτελέσματα της σαδιστικής αντεπίθεσης της Γερμανίας εναντίον μας. Η νέα επιλογή, ικανότερη ασφαλώς αυτής του 2009, ωθήθηκε για να συνεχισθεί κατ’ αναλογία το ίδιο σχέδιο επίθεσης (μακάρι), αλλά (δυστυχώς) και για τη «διευθέτηση» των εθνικών ζητημάτων.

Ομως αυτός ο υπερατλαντικός (και βρετανικός) σχεδιασμός είναι υψηλού ρίσκου για τους εμπνευστές του. Μεγάλο (τουλάχιστο) μέρος των υποτιθέμενων από την εδώ πλευρά «εκτελεστών» του σχεδίου είναι πολύ διαφορετικό από αυτό του 2009 και, κατά ισχυρή πιθανότητα, με δικό τους, αντιθετικό σχεδιασμό, που γνωρίζουν καλά ότι τίποτα δεν μπορεί να κατορθωθεί μέσα στην Ε.Ε. και το Ευρώ της και γενικότερα με όποιους λεόντειους εταιρισμούς. Και έτσι τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, υπέρ του Ελληνικού λαού!

Το ευχόμαστε και το ελπίζουμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, γιατί αλλιώς (...) το πισωγύρισμα θα είναι πολλών δεκαετιών...

 Ερχεται και η τρόικα.  11/3/2015

« ...να κατρακυλήσεις πιο βαθιά

στου Κακού τη σκάλα,..»

Δυστυχώς κάθε μέρα επιβεβαιώνεται ότι μέσα στην Ε.Ε. και το ευρώ δεν υπάρχει ούτε ο «έντιμος συμβιβασμός» του κ. Βαρουφάκη και των δημοσκόπων, ούτε καν συμβιβασμός. Μόνο ταπείνωση και υποταγή στη γερμανική κυριαρχία, δηλ. στην κατοχή με τα μνημόνια. Κάθε μέρα. Ούτε και τους πιο ανώδυνους νόμους δεν τους επιτρέπουν, πλέον, να ψηφίζουν (!!!) Το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»  θα είναι  μόνο αντικείμενο των ιστορικών του μέλλοντος.

 Αυτό είναι το τίμημα, για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό της πρόσδεσης της πολιτικής ελίτ με τα συμφέροντα χωρών ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού. Της κυβερνητικής  με τα κακείθεν, που μας ζητούν να στηρίξουμε τη Γερμανία και την ευρωζώνη για τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, όχι για τα ελληνικά. Αλλωστε, ο κ. Βαρουφάκης ως θεωρητικός υποστηρίζει: «Να μην καταρρεύσει το ευρώ, είναι η απάντησή μου <...> η κατάρρευση του ευρώ θα επιφέρει μεγάλα δεινά για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο<...> Εν συντομία, η Ευρώπη θα μπει σε πολιτικές και οικονομικές περιπέτειες».  Δεν έγινε, συνεπώς, τυχαία υπουργός. Εκφράζει απολύτως τις αμερικανικές θέσεις, γι’αυτό άλλωστε επισύρει τη μήνιν της Γερμανίας.  Οσο η κυβέρνηση υποχωρεί τόσο «βρυχάται» επικοινωνιακά. «Κατάσχεση γερμανικών περιουσιών για το Δίστομο» «Σύσταση επιτροπής για τις γερμανικές αποζημιώσεις». «Εκλογές ή δημοψήφισμα», λες και θα τους επέτρεπαν να θέσουν είτε το ευρώ υπό την αίρεση του ελληνικού λαού, είτε αυτός να εκφρασθεί με συντριπτική πλειοψηφία αντιγερμανικά. Ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Νέο μνημόνιο, (συγγνώμη, «συμβόλαιο για την ανάπτυξη») με νέο δάνειο, γερμανικής έμπνευσης,  βρίσκεται  επί θύραις προς ανακούφιση των τέως συνεταίρων Σαμαρά-Βενιζέλου, που περιμένουν πώς και πώς τη δικαίωση (!) των δικών τους μνημονιακών αμαρτημάτων, του «Ποταμιού» που βλέπει στροφή του Τσίπρα στο «ρεαλισμό», και του ΚΚΕ, που τώρα... θυμήθηκε να κάνει αντιπολίτευση.

Το ερώτημα είναι πόσο θα κρύβεται  ο ΣΥΡΙΖΑ των κ.κ. Τσίπρα και Βαρουφάκη,  ότι δηλ. είναι δυνατόν να εφαρμόσει οποιαδήποτε προοδευτική ή αναπτυξιακή πολιτική εντός Ε.Ε. και ευρώ. Οχι πολύ.

Μακάρι !  «...για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί

θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!

Τα φτερά,

τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»

τα μέλη και οι φίλοι του ΑΣΚΕ που παίρνουν την «Ενημέρωση» και που μπορούν να παρακολουθούν την ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ οι ίδιοι ή μέσω φίλων τους, να «κατεβάζουν» τις ανακοινώσεις και κείμενα του ΑΣΚΕ και να τα διαδίδουν όπου μπορούν.
   Είναι γνωστό ότι δεν μπορούμε να περίμενουμε τίποτα από τα γνωστά ΜΜΕ! Δεν είμαστε δικοί τους ούτε των πατρώνων τους!!

Ο Γιάννης (δε θα προσαρμόσουμε τη γλώσσα μας στις επιτηδεύσεις του, φυσικά) Βαρουφάκης, ειδικός ... στα μακροοικονομικά φυτευτός, κι αυτός πόρρωθεν, έπαιξε με επιτυχία τον επιβληθέντα ρόλο του: Ανακάτεψε τους μεγαλόσχημους (τρομάρα τους!) της Ε.Ε., αποκάλυψε τη μικρότητά τους και σκόρπισε τη σφηκοφωλιά. Καιρός να επιστρέψει στην Αουστράλια ή στο Τέξας ή όπου άλλου θέλει, ώστε να μην εξευτελιζόμαστε και όλοι εμείς μαζί του.

Αυτό θα του είπε, άλλωστε, και η βοηθός Υπουργός των ΗΠΑ Νούλαντ (διάσημη για το «fuck European»). Η ταπείνωση της Γερμανίας επετεύχθη και οι Ελληνες μπορούν να συνεχίσουν την πορεία τους προς τον αφανισμό.

Αν μας ξαναχρειαστούν, εδώ θα είμαστε, το πιόνι στα παίγνιά τους. Υπάρχουν κι άλλοι να ξαναπαίξουν το ίδιο παιχνίδι.

Του Α.Φρυδά πτυχ. Νομικών και Πολιτικών Σπουδών
ΚΑΤΕΡΡΙΦΘΗΣΑΝ και οι Κυπριακές Αερογραμμές!

Και τι απέμεινε να πούμε για τούτη την ανάπηρη χώρα; Πώς να παραστήσουμε τελικά την κατρακύλα της μεταπραξικοπηματικής Κύπρου. Όπου και αν κοιτάξει βλέπεις τα κουρέλια της αποσύνθεσης και όπου στα­θείς νιώθεις την βαριά μυρωδιά του επαίτη. Μια απέ­ραντη ντροπή, όπου η όψη της υπερακοντίζει τον χει­ρότερο εφιάλτη. Σε τούτη τη χώρα δεν ακούς τίποτ' άλλο, παρά γρυλλισμούς τρέλας και παρατεταμένα βελάσματα και ογκηθμούς ανθρωπόμορφων θεριών! Εδώ λοιπόν, σε τούτο το πολυεθνικό ζωοπανήγυρο βιώνουμε το πολύκλαυστο εύρος του απίστευτου, του τραγικού και του γελοίου. Και μηρυκάζουμε τη χαρα­κτηριστική μπόχα της πολιτικοβαρβατίλας. Εδώ βλέπουμε όλα τα ντερτίπια της ντόπιας πολιτικής ολιγαρχίας που, πότε με τις ντουντούκες τις πλεκτά­νης, ή αλλέως πως, γυαλίζει δουλικά τα σκήπτρα των Ελιτάριων της Ευρώπης:

Μια ξιπασμένη δράκα (;) επαίσχυντων τυράννων, που χθες λεηλάτησε τον Κυπριακό λαό και με την παρωδία των Κυπριακών Αερογραμμών, που σήμε­ρα διατάζει την τελευταία έφοδο στο βρώμικο δικομματικό μαντρί της πολιτικής τους.

Μια συνδυασμένη πολιτική ολιγαρχία πορτοφολά­δων και μολεμένη από χολέρα ιδεοληψιών και μια διπολική κάστα μεγαλομασκαράδων που υπερχρέω­σε την χώρα, όπου οι «ημέτεροι» καταβρόχθισαν τους κόπους και τον ιδρώτα του λαουτσίκου, με την ηρεμία και τη σιγουριά των λεόντων της ζού­γκλας.

Μια δουλόπρεπη πολιτική φάρα, Σατραπεία ανδρεικέλων που προσκυνάει και προσκυνούσε της Τουρκιάς τους στρατηγούς και τον εποικισμό, ανή­μπορη και πρόθυμη γονυπετούσα και πουλώντας τους φυσικούς μας πόρους και ό,τι άλλο διατάξει η συμμορία των Βρυξελλών και των Αμερικάνων.

«Δεν είναι πατρίδα μου όλοι αυτοί. Το δηλώνω για όποιον σε τούτα τα χώματα θέλει να μ' ακούσει. Τούτοι για μένα, είναι οι χειρότεροι εχθροί που πέρα­σαν από αυτόνε τον τόπο.»*

Τούτοι, όλοι αυτοί, δεν μας σφάζουν με τις χαντζάρες, όπως έκαναν οι τουρκαλλάδες. Μας σφάζουν με το βαμβάκι, αφού πρώτα μας κάνουνπολτό, μια μάζα ευκολομάσητη, γλοιώδη.

Μας ξεκληρίζουν σιγά, σιγά και με μέθοδο! Και που είναι ο αγωνιστικός πυρετός του χθεσινού ανθρώπου; Πού είναι το «αδούλωτο» ελληνικό Κυπριακό πνεύμα; Πού είναι οι φτωχοί; Που είναι οι άνεργοι; Πού είναι οι απελπισμένοι, οι πεινασμένοι; Πού είναι οι ληστεμένοι; Πού είναι οι αντάρτες;

Μήπως σύντομα η πλάση επιτέλους γεννήσει πάλιν ποιητές-μαχητές που με φρίκη θα αναρωτηθούν: «Τόσες δυστυχίες και τόσο λίγοι πραγματικοί αγωνιστές; Είναι λοιπόν κουφά της καρδιάς μας τα αυτιά; Γι' αυτό είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι;...» **

Υ.Γ. Το ξέρω! Όλα αυτά που γράφω είναι λόγια, λόγια, λόγια που πάνε στο βρόντο. Είναι ξερόηχα λόγια που δαιμονίζουν μόνο την άδεια καρδιά μου.

 Συγγνώμη ... Σημειώσεις: *Πάμπλο Νερούντα **Ναζίμ Χικμέτ (παραφρασμένο)